Εύκολα κάνει... ... κάποιος δυσοίωνες προβλέψεις για μαζική ανεργία, όταν η δυστυχία είναι των άλλων. Κι εύκολα λέει όσα είπε το νυν δεξί χέρι του Σαρκοζί και πρώην σοσιαλιστής Μπερνάρ Κουσνέρ για να δώσει νομιμότητα σε αυτή τη δυστυχία: «Υπάρχει πάρα πολύ λίγη εργασία και πάρα πολύς πληθυσμός στη γη».
Ο σύμβουλος...
... του Αμερικανού προέδρου Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι προχωράει ακόμη παραπέρα. Με βάση μια θεωρία του κλασικού οικονομολόγου Παρέτο, δημιούργησε μια νέα έννοια που την ονόμασε «Κοινωνία των 20/80». Πρόκειται για μια μελλοντική κοινωνία στην οποία δεν θα υπάρχει πια εργασία παρά μονάχα για το 20% του πληθυσμού. Το υπόλοιπο 80% των ανθρώπων θα γίνουν εντελώς άχρηστοι. (blogger: βλέπε εδώ σχετικά)
Στα χέρια...
... ανθρώπων που υποστηρίζουν τέτοιες ακρότητες βρίσκονται σήμερα οι τύχες δισεκατομμυρίων ψυχών που συντρίβονται κάτω από το βάρος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Και το χειρότερο από όλα είναι πως οι κυβερνήσεις τούς εμπιστεύονται να βρουν τη λύση. Ευτυχώς υπάρχουν και άλλοι, πολύ πιο εμπνευσμένοι από αυτούς, όπως ο οικονομικός αναλυτής Νάσιμ Νίκολας Τάλεμπ, ένας από τους λίγους που προέβλεψαν την κατάρρευση των τραπεζών και των χρηματιστηρίων, ο οποίος απέδειξε πως τα χρηματιστικά και τραπεζικά μαθηματικά δεν ήταν σε θέση να προβλέψουν τίποτα και πως ολόκληρο το σύστημα ήταν από την αρχή καταδικασμένο σε αποτυχία:
- «Όταν ένας οδηγός τρακάρει ένα σχολικό λεωφορείο οδηγώντας το με μάτια δεμένα, κανείς δεν του εμπιστεύεται ξανά το τιμόνι. Με την αποτυχία του συστήματος, οι θεσμοί και οι ηγεσίες του οικονομικού κόσμου (πανεπιστήμια, ελεγκτικές αρχές, κεντρικές τράπεζες, κυβερνητικοί αρμόδιοι, οικονομικοί οργανισμοί) έχουν χάσει πια τη νομιμοποίησή τους. Είναι ανεύθυνο και ανόητο να δείχνουμε πια εμπιστοσύνη στις ικανότητες αυτών των ειδικών να μας βγάλουν από την τρύπα της κρίσης. Αντίθετα, πρέπει να αναζητήσουμε ανθρώπους με καθαρό μυαλό και με καθαρά χέρια».
Τέτοια ελπίδα...
... δεν υπάρχει, το ξεκόβει ο αρθρογράφος Ζιλ Μποναφί, επειδή «ο έλεγχος είναι αδύνατος στις χρηματοπιστωτικές αγορές», σε μια παγκόσμια οικονομία που είναι ολόκληρη βασισμένη στην κατανάλωση επί πιστώσει. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα ξημερώσει αύριο. Μπορείς όμως να βγάλεις μερικά συμπεράσματα για την ποιότητα αυτού του συστήματος, σαν κι εκείνα που έβγαλε ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν Μποντριγιάρ: «Με την πίστωση έχουμε επιστρέψει σε μια φεουδαλική κατάσταση, στην οποία ένα μέρος της εργασίας οφείλεται προκαταβολικά στον αφέντη. Πρόκειται για εργασία σε συνθήκες δουλείας».
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4516475&ct=2
Σχόλια