Tα απόνερα στην υπόθεση Παυλίδη

την





Blogger:
Είδα, όσο μάλλον και οι περισσότεροι Έλληνες, την κορύφωση ενός "δράματος", την απολογία του κ. Παυλίδη.
  • Ο λόγος του: ασυνάρτητος. (Παιδαριώδης αναφορά στη μάνα του, τον αδερφό του, την κόρη του, λες και το θέμα ήταν τα συναισθήματα των οικείων του...)
  • Σκηνική παρουσία: λίγο απείχε, από τις ταινίες του '50 περί τον Μαυρογιαλούρο.
  • Πολιτικό λεξιλόγιο: μηδέν. Ένα τεράστιο μηδενικό, που ψέλιζε ασυναρτησίες. Αν έτσι επιτηδευμένα (ή όχι) - ασυνάρτητα μιλάει και στο εκάστοτε πολιτικό του ακροατήριο, γλυτώνει τις φάπες και τις τομάτες επειδή μάλλον οι περισσότεροι ακροατές του βρίσκονται ακόμα στην εποχή του δόγματος: "δεν τον καταλαβαίνουμε, άρα δεν είναι σαν κι' εμάς", τον ψηφίζουμε!
Εν κατακλείδι: έπεσα σε βαθιά μελαγχολία, αφού για μια ακόμα φορά αποκαλλύφθηκε η ποιότητα του προσωπικού που μας κυβερνά, τέτοιες ώρες. Άντε τώρα να κοιμηθείς ήσυχος όταν "ογκόλιθοι" τύπου Παυλίδη και ο Βουλγαράκη αποφασίζουν για το μέλλον σου! Μαύρο φίδι που μας έφαγε!
Mεταγεννέστερη προσθήκη - σχόλιο για τη συμπεριφορά των Παυλίδη (Βουλγαράκη)

Είναι η Βουλή πλυντήριο;


Ανέβηκε στο βήμα της Βουλής με την αξιοπρέπεια Ρωμαίων πατρικίων.
  • Το κοστούμι ήταν άψογο. Η γαλαζιά του απόχρωση δήλωνε μια προσήλωση στα εθνικά ιδεώδη και παράλληλα, αν κάποιος ήταν ονειροπόλος, θα τραγουδούσε από μέσα του «μες στου Αιγαίου τα νερά άγγελοι ταξιδεύουν». Ο τόνος της φωνής του ήταν αυστηρός. Στόχος ήταν η ασέβεια κάποιων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, που ήρθαν ντυμένοι στη Βουλή σαν να πήγαιναν εκδρομή κάποιο «week end». Υποστήριξε πως η Βουλή είναι το ιερό τέμενος της Δημοκρατίας και όλοι πρέπει να το τιμούμε και να δείχνουμε σεβασμό με τα ευπρεπή μας ενδύματα. «Είναι θέμα ηθικής και εντιμότητας να υπηρετούμε με ταπεινοφροσύνη αυτό τον θεσμό και να δεχόμαστε την ιεραρχία του». Στη συνέχεια, με ένα ύφος εθνικομελό, μας πληροφόρησε πόσα χρόνια έφαγε από τη ζωή του, για να φύγει από τα πίσω έδρανα και να έλθει δικαιωμένος στα πρώτα.

Ακουσα τον αγαπητό συνάδελφο με την προσήκουσα προσοχή. Μιλούσε για ήθος και ηθική και σκέφθηκα, αφού η ένδυση των βουλευτών είναι τόσο σημαντική για την ηθικοποίηση της πολιτικής, γιαί όχι να μην υπάρχει μια βουλευτική φορεσιά, π.χ. όπως έχουν οι αεροσυνοδοί, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, κρουπιέρηδες ή γκαρσόνια και έτσι όλοι μας να υπηρετούμε το ηθικό μας επάγγελμα. Κοίταξα μετά τον κανονισμό της Βουλής. Δεν είδα να υπάρχει κάπου ένας «κανονισμός ενδυμασίας». Οι συνάδελφοί μου του ΣΥΡΙΖΑ είχαν την ποικιλία των ενδυμάτων που επιβάλλει η ποικιλία των απόψεών τους. Και αυτό το βρήκα συνεπές. Αυτά λέμε, αυτά φοράμε. Και στη συνέχεια πήγε το μυαλό μου στην ενδυμασία των γυναικών της κοινοβουλευτικής ομάδας. Τις βρήκα κομψές, ντυμένες σύμφωνα με τα προτάγματα της μόδας. Από διακριτικότητα δεν ρώτησα ποιους αφορούσε αυτή η καταγγελία του ζηλωτή βουλευτή.

  • Για όποιους ενδιαφέρονται να μάθουν το όνομα αυτού του υπέρμαχου αγωνιστή της ηθικής, είναι ο κ. Αρ. Παυλίδης, που η πλειοψηφία της Βουλής τον βρήκε ένοχο διαφθοράς (κοινώς τα άρπαζε) αλλά η αλχημεία των αριθμών τον αθώωσε. Το αποτέλεσμα ήταν σαφές. Η Βουλή για άλλη μια φορά ξεφτιλίστηκε. Από τα δικά μου προσωπικά γκάλοπ, βγήκε το συμπέρασμα, για ακόμα μια φορά, «πως όλοι τα αρπάζουμε και έχουμε την ασυλία της Βουλής που μας καλύπτει».

Σταθερά έχω υποστηρίξει το Κοινοβούλιο, στην ίδια γραμμή με τον Τσόρτσιλ, μισητό πρόσωπο την εποχή που ήταν υπουργός Αποικιών της Μεγάλης (τότε) Βρετανίας, αλλά οπωσδήποτε και ένας από τους πατέρες της Νίκης εναντίον του ναζισμού. Βεβαίως θυμάμαι και τα «Δεκεμβριανά» και τη φράση του «Συμπεριφερθείτε στην Ελλάδα σαν κατεχόμενη χώρα». Αλλά σε αυτό που είχε πει για το Κοινοβούλιο, είχε δίκιο. «Ο κοινοβουλευτισμός είναι το χειρότερο δυνατό καθεστώς. Αλλά μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο, δεν έχουμε τίποτα πιο καλό». Γιατί, λοιπόν, να μην καταργηθεί το άσυλο των βουλευτών, εδώ και τώρα, και να ισχύσει και για τους βουλευτές ό,τι ισχύει και για τους υπόλοιπους ανθρώπους;

Νομικά, το πρόβλημα είναι μπερδεμένο. Αλλά υπάρχει και η πρόταση που έχει κατατεθεί στη Βουλή προς τα κόμματα: Να δηλώνουν πως δεν αποδέχονται την ασυλία και όλοι οι βουλευτές τους δεν διαφέρουν σε τίποτα από τον οποιονδήποτε πολίτη. Να δούμε, θα το κάνουν; Ή θα αφήσουν να εξευτελίζεται ένας θεσμός, που, κακά είναι τα ψέματα, εκπροσωπεί την όποια δημοκρατία έχουμε. Η προσωπική μου άποψη είναι πως ο κ. Αρ. Παυλίδης, αθώος ή ένοχος, έπρεπε να υποβάλει την παραίτησή του, από την πρώτη μέρα. Και ας άφηνε τη Δικαιοσύνη να πράξει το έργο της. Στο σημείο που δεν παραιτείται, είναι σαν να υποστηρίζει την ενοχή του. Και για να το πάμε στα άκρα. Μπορεί να είναι και αθώος. Αλλά βρήκε τον καλύτερο τρόπο να αποδείξει πως είναι ένοχος. (Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ)

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=42192

  • Mεταγεννέστερη προσθήκη: Μπήκε σε λειτουργία το μεγάλο πληντήριο! Μπράβο παιδιά. Τώρα καθαροί πάτε για εκλογές!------->
=======
Μεταγεννέστερη προσθήκη (9/5/2009)
========
Παραγραφή συνειδήσεων

Tου Θανου Oικονομοπουλου

Μπορούσε κάλλιστα η υπόθεση Παυλίδη ν’ αποτελέσει την ευκαιρία για τον πολιτικό κόσμο να στείλει ένα μήνυμα στην κοινωνία, που όλο και πιο έντονα, όλο και πιο επικίνδυνα απομακρύνεται από την πολιτική και τους πολιτικούς, πως επιτέλους «καταλαβαίνει» την οργή και τη δυσπιστία των πολιτών, πως αποφάσισε ν’ αλλάξει ρότα και συμπεριφορά, πως είναι σε θέση –καθυστερημένα έστω– ν’ αρθεί στο ύψος των απαιτήσεων του κοινωνικού συνόλου. Πως δεν αποτελεί απλά και μόνο μια συντεχνία που νοιάζεται και προασπίζει τα συμφέροντά της, που ασχολείται απλά και μόνο με την ανάπτυξη θεσμών με επιχειρηματικά συμφέροντα αντί να υιοθετεί και να εφαρμόζει πολιτικές που ανταποκρίνονται στις κοινωνικές ανάγκες. Και μάλιστα, κατά τον διαφανέστερο δυνατό τρόπο...

Μπορούσε, αλλά δεν το θέλησε – και πάντως: δεν το τόλμησε. Πολύ περισσότερο, θα έπρεπε να το κάνει από τη στιγμή που η συγκεκριμένη υπόθεση ήρθε ως επιστέγασμα μιας σειράς ολόκληρης άλλων «σκανδαλωδών» (κατ’ ελάχιστο...) υποθέσεων, της τρέχουσας αλλά και... παρελθουσών «χρήσεων» της εξουσίας, που στιγμάτισαν την πολιτική μας τάξη και ως προς την ουσία τους αλλά και ως προς τον τρόπο της διαχείρισής τους. Οι μεγαλύτερες ευθύνες βαρύνουν την κυβερνώσα παράταξη, όχι μόνον επειδή αυτή διαθέτει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταλύτης κάθαρσης του συστήματος, αλλά και εκ του λόγου πως όταν ανέλαβε την εξουσία, πριν από πέντε χρόνια (κάτι που σε μεγάλο βαθμό πέτυχε λόγω της «σημαίας» της κάθαρσης, της διαφάνειας, της σεμνότητας και ταπεινότητας, που είχε προεκλογικά υψώσει...), διακήρυξε σε όλους τους τόνους πως πυξίδα «ευαγγέλιό» της θα ήταν το ηθικό της πλεονέκτημα έναντι των προκατόχων της...

Οι υστερόβουλες αποχωρήσεις από τη Βουλή για ν’ αποφύγει «εκπλήξεις» κατά τις ψηφοφορίες σκανδαλωδών υποθέσεων, οι... μονοδρομικά υπαγορευόμενες «κατά συνείδηση» ψήφοι, όταν εκ των πραγμάτων δεν μπορούσε ν’ αποφύγει ψηφοφορίες, η ανειλικρινής «επιχειρηματολογία» του είδους «δεν μπορεί ν’ ασχοληθεί η Βουλή με υποθέσεις που ήδη βρίσκονται υπό δικαστική διερεύνηση...» (η μια διαδικασία σε τίποτε δεν εμποδίζει την άλλη!), όχι μόνον ακύρωσαν στην πράξη το ηθικό πλεονέκτημα που είχε αποκτήσει έναντι των πολιτικών αντιπάλων της, αλλά –το χειρότερο!– παγίωσαν την αφοριστική πεποίθηση της κοινωνίας πως «όλοι τους το ίδιο είναι!».

Γνώριζαν όλα τα κόμματα (κατά κύριο λόγο, τα «ενδιαφερόμενα», της εξουσίας) πως η συνταγματική πρόβλεψη αλλά και ο σχετικός νόμος περί «ευθύνης υπουργών», είναι πρόδηλα συντεχνιακά κατασκευάσματα, πέρα για πέρα αντιδημοκρατικά και προσβλητικά για όλους τους «απλούς» πολίτες, μα και για την ίδια τη Δικαιοσύνη. Δεν το... ανακάλυψαν τώρα, εξ αφορμής της υπόθεσης του Βατοπεδίου, της «Siemens», του Παυλίδη. Και είχαν την υποχρέωση (γιατί οι σχετικές αιτιάσεις είχαν διατυπωθεί πριν ξεσπάσει η νέα γενιά σκανδάλων...) να θεσπίσουν κατά τέτοιο τρόπο το νομικό πλαίσιο, ώστε οι πολιτικοί να μην αντιμετωπίζονται «πολίτες α΄ κατηγορίας» που... δικαιούνται μέσα σε δύο χρόνια να βλέπουν τα αδικήματά τους να παραγράφονται, που τυγχάνουν διαφορετικής αντιμετώπισης από τη Δικαιοσύνη από εκείνη όλων των υπολοίπων πολιτών.

Οι τωρινές οιμωγές τους, οι δημόσιες παραδοχές τους πως «ο νόμος και το άρθρο 86 του Συντάγματος πρέπει να αλλάξουν...», είναι πέρα για πέρα υποκριτικές, προσβλητικές της νοημοσύνης της κοινωνίας. Ιδίως όταν στο... παρασκήνιο συνοδεύονται με τις μεθοδεύσεις που προαναφέραμε, με την επαίσχυντη φυγή από το Κοινοβούλιο, με τα καραγκιοζιλίκια της «μυστικής» και... «κατά συνείδηση» ψηφοφορίας! Αν όντως τα κόμματα εξουσίας (και πρωταρχικά το ευρισκόμενο σήμερα στην εξουσία...) εννοούν ειλικρινά ότι αντελήφθησαν τώρα το «λάθος» θεσμικό πλαίσιο που ισχύει, και το οποίο επιτείνει την αποστροφή και την αναξιοπιστία του κόσμου στο πολιτικό σύστημα, είχαν τρόπους να το ξεπεράσουν.

Για να μην υπάρξει παραγραφή ΟΛΩΝ των σκανδαλωδών υποθέσεων (που ισχύει με τη λήξη της κοινοβουλευτικής συνόδου, σε έναν μήνα από σήμερα δηλαδή...) η κυβέρνηση μπορούσε και έπρεπε να αποδεχθεί την πρόταση της αντιπολίτευσης για παράταση της κοινοβουλευτικής συνόδου, ώστε να μη συντρέξουν οι προϋποθέσεις παραγραφής και εσπευσμένης εξέτασης από τη Βουλή ΟΛΩΝ των υποθέσεων (ακόμη και εκείνων που έχουν τυπικά ήδη παραγραφεί, δίνει τη δυνατότητα η 5η παράγραφος του επίμαχου άρθρου 86 του Συντάγματος!) και μάλιστα με διαδικασίες που θα καταλήγουν στην παραπομπή όλων αυτών των υποθέσεων στην τακτική δικαιοσύνη!

Να γίνουν με διαδικασίες... κατεπείγοντος τα προβλεπόμενα για «ειδικές κοινοβουλευτικές επιτροπές» και η Βουλή να υπερψηφίσει τυπικά, χωρίς έλεγχο της ουσίας (τώρα, μάλιστα, που οι... μύθοι περί «κατά συνείδηση» ψήφου κατέπεσαν με γδούπο!) την παραπομπή ΟΛΩΝ των σχετικών υποθέσεων στους φυσικούς δικαστές – και όταν... έρθει η ώρα για συνταγματική μεταρρύθμιση, ας πράξουν τότε όσα διακηρύσσουν (ελαφρώς... εκ του ασφαλούς, και πάντως του «παραγεγραμμένου»!) σήμερα! Εχει τα μέσα ο πολιτικός κόσμος να διαφυλάξει, έστω την ύστατη στιγμή, το κύρος του – το αντέχει;

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_10/05/2009_314171

=========

Αίσθημα αποστροφής

Tου Κωστα Ιορδανιδη

Η «υπόθεση» του κ. Αρ. Παυλίδη έκλεισε καθ’ ον τρόπο έκλεισε, πλήττοντας σοβαρότατα, για μια φορά ακόμη, το κύρος της ελληνικής πολιτικής. Στην ψηφοφορία δεν εξασφαλίσθηκε ο απαιτούμενος αριθμός των 151 βουλευτών, για την περαιτέρω διερεύνηση της υποθέσεως. Υπήρξαν διαρροές ψηφοδελτίων «λευκών» ή με την ένδειξη «παρών» από την κυβερνητική πλειοψηφία και την αντιπολίτευση. Ο χειρισμός της «υποθέσεως Παυλίδη» από τη Βουλή, δεν είχε ως συνέπεια την εκτόνωση της πολιτικής αντιπαραθέσεως αλλά την όξυνε ακόμη περισσότερο, αφού η σύγκρουση οδηγεί σε συσπειρώσεις απαραίτητες ενόψει των Ευρωεκλογών της 7ης Ιουνίου.

Εγκλωβισμένη στο παιχνίδι εξουσίας, η πολιτική ηγεσία δεν είχε χρόνο να διαπιστώσει ότι με τις ενέργειές της απαξιώνεται στη συνείδηση των πολιτών, το αντιπροσωπευτικό σύστημα καθίσταται σταδιακώς αναξιόπιστο και η διακυβέρνηση της χώρας, από όποιο κόμμα ασκεί την εξουσία, θα καθίσταται δυσχερέστερη.

Αποτελεί κοινό τόπο ότι οι πολιτικές δυνάμεις έπαυσαν να δίδουν μάχη για την ουσία και επιδίδονται σε ασκήσεις διατηρήσεως της εξουσίας, με τίμημα την αποξένωσή τους από την κοινωνία. Ισως αυτό να ήταν πάντα η πολιτική, μόνον που ενίοτε στο παρελθόν, ετηρούντο τα προσχήματα μέχρις ενός σημείου.

Αλλά όπως η ζωή, έτσι και η πολιτική συνεχίζεται, με πρώτο θέμα τις Ευρωεκλογές. Επ’ αυτού είναι σαφές ότι η Ν.Δ. εμφανίζει τάση ανακάμψεως, οφειλόμενη αποκλειστικά στην έντονη δραστηριοποίηση του πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή, με αποτέλεσμα τη σμίκρυνση του προβαδίσματος του ΠΑΣΟΚ στο επίπεδο του 3%, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις. Η προσδοκία είναι ότι η διαφορά θα μειωθεί περαιτέρω, εάν επιτευχθεί μεγαλύτερη συσπείρωση των συντηρητικών ψηφοφόρων, γεγονός που θα έχει ευεργετικές συνέπειες στο ηθικό των στελεχών της Ν.Δ.

Κυβερνητικοί παράγοντες εκτιμούν ότι η σμίκρυνση της διαφοράς θα επιφέρει την εκδήλωση δυσαρέσκειας επιφανών στελεχών του ΠΑΣΟΚ εναντίον του προέδρου του κ. Γιώργου Παπανδρέου και τη δημιουργία νέου ρήγματος στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Η προσέγγιση αυτή παραβλέπει το γεγονός ότι στις προηγούμενες Ευρωεκλογές η διαφορά ήταν εννέα μονάδες εις βάρος του ΠΑΣΟΚ και ότι ακόμη και εάν μειωθεί το προβάδισμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως έναντι της Ν.Δ., δεν θα είναι δύσκολο για τον κ. Παπανδρέου να κερδίσει τις εντυπώσεις.

Το δυσάρεστο είναι ότι η προσπάθεια των κομμάτων εξαντλείται μόνον στις εντυπώσεις, δίχως να λαμβάνεται υπόψη ότι η πολιτική εικόνα που εκπέμπεται καθημερινώς προσβάλλει τη νοημοσύνη του μέσου Ελληνα πολίτη.

Θα ήταν σφάλμα εάν έσπευδε κανείς να απαξιώσει την κυβερνητική προσπάθεια, κάτω από συνθήκες ιδιαιτέρως δυσχερείς. Διαφθορά και κυβερνητική ανικανότητα χαρακτήριζαν την πολιτική από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. Σε κλίμα νοσηρό συνετελέσθη πρόοδος σημαντική τα τελευταία πενήντα χρόνια. Αλλά επί του παρόντος, κυριαρχεί συναίσθημα αποστροφής, που ενετάθη από τη διαχείριση της «υποθέσεως Παυλίδη» και όχι μόνον. Το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, όποιο και εάν είναι, δεν πρόκειται να σώσει την αξιοπιστία των κομμάτων.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_10/05/2009_314142

==========

Δερβίσηδες

Δημήτρης Δανίκας , ddanikas@dolnet.gr

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 11 Μαΐου 2009
ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΕΜΕΙΣ. Στο πραξικόπημα εκείνοι. Με το γράμμα του νόμου. Όχι με τις ερπύστριες των τανκς. Σιγά, σου λέει, που θα χολοσκάω με τον Παυλίδη, τα ομόλογα και τη Siemens. Άντε, κλείσε τη ρημάδα τη Βουλή, να παραγράψουμε, να αθωώσουμε, να ησυχάσουμε, να προχωρήσουμε. Προς τα πού; Μα φυσικά προς την Ευρώπη. Μα ποια Ευρώπη; Εδώ το τοπίο μοιάζει με αληπασαλίκια, βεζίρηδες, αγάδες και τσιφλίκια. Έτσι συμβαίνουν τα εξής.
  • Πρώτα απ΄ όλα, αυταρχισμός στη νιοστή.
  • Η Βουλή το σπίτι του. Την κλείνω και το κλειδί το παίρνω μαζί μου στη Ραφήνα, στους φίλους μου να το δείχνω.
  • Δεύτερον, ομολογία ενοχής. Τέτοια μέτρα τα παίρνει κανείς γιατί δεν αντέχει στον διάλογο, τον έλεγχο και την κριτική.
  • Άντε τώρα να πιστέψουμε, εγώ, εσύ, εμείς, πως είναι αθώοι οι λεβέντες της Νέας Δημοπρασίας.
  • Και τρίτον, ακινησία. Άκρα του τάφου σιωπή. Το ΄χω ξαναπεί. Όσο ο κόσμος δεν εξέρχεται στους δρόμους με πατσαβούρες, οι δερβίσηδες της εξουσίας θα γλεντάνε πάνω από το πτώμα της κοινωνίας!
http://www.tanea.gr/stili-alatos.htm
======================================
Μεταγεννέστερη εγγραφή (20/5/2009). Δείτε τις επιπτώσεις ενός σκανδάλου στη Βρετανία και συγκρίνετε συμπεριφορές με όσα συμβαίνουν εν Ελλάδι!

Βρετανία - Το σκάνδαλο με τις βουλευτικές δαπάνες: Ερωτήσεις και απαντήσεις

NAFTEMPORIKI.GR Τρίτη, 19 Μαϊου 2009 14:12
Σε μία από τις χειρότερες πολιτικές κρίσεις των τελευταίων ετών έχει βυθιστεί η Βρετανία με αφορμή το σκάνδαλο με τις αλόγιστες βουλευτικές δαπάνες.

Σε μία από τις χειρότερες πολιτικές κρίσεις των τελευταίων ετών έχει βυθιστεί η Βρετανία με αφορμή το σκάνδαλο με τις αλόγιστες βουλευτικές δαπάνες.

Σε τι αφορά το σκάνδαλο;

Κάθε ημέρα εδώ και πάνω από μία εβδομάδα η βρετανική εφημερίδα Daily Τelegraph δημοσιοποιεί λεπτομέρειες σχετικά με δαπάνες για τις οποίες οι βουλευτές έχουν αποζημιωθεί με χρήματα των φορολογουμένων. Οι αποκαλύψεις άρχισαν με στοιχεία για τους υπουργούς και συνεχίστηκαν με κορυφαίους βουλευτές των Συντηρητικών και των Φιλελεύθερων Δημοκρατών. Οι ταπεινωτικές αποκαλύψεις είχαν να κάνουν με αποζημιώσεις για δαπάνες που αφορούσαν από ερωτικές ταινίες μέχρι πολυελαίους και τον καθαρισμό πισίνας.

Ποιες είναι οι αποδοχές των μελών της Βουλής των Κοινοτήτων;

Οι 646 βουλευτές έχουν ετήσιο μισθό ύψους 65.000 στερλινών. Ωστόσο, πέρυσι εισέπραξαν συνολικά περίπου 93 εκατομμύρια στερλίνες σε επιδόματα και άλλες επιπλέον πληρωμές, ποσό που αντιστοιχεί σε 144.000 στερλίνες για τον καθένα τους. Ιδιαίτερα αμφιλεγόμενα είναι τα επιδόματα που λαμβάνουν για τη δεύτερη κατοικία, την οποία δικαιούνται να έχουν όλοι οι βουλευτές που εκλέγονται σε περιφέρειες εκτός Λονδίνου.

Πώς λειτουργεί το σύστημα των πληρωμών προς τους βουλευτές;

Οι βουλευτές που προέρχονται από περιφέρειες εκτός Λονδίνου έχουν το δικαίωμα να προσδιορίσουν την κατοικία τους στην περιφέρειά τους ή την κατοικία τους στο Λονδίνο ως «δεύτερη κατοικία», για την οποία μπορούν να ζητήσουν να καλυφθούν έξοδα που έχουν κάνει «εξ’ ολοκλήρου, αποκλειστικά και αναγκαστικά με σκοπό την εκτέλεση των βουλευτικών τους καθηκόντων». Αυτά τα «έξοδα δεύτερης κατοικίας» βρίσκονται στο επίκεντρο του σκανδάλου. Γενικότερα πάντως, οι βουλευτές μπορούν να ζητούν να τους καλύπτονται έξοδα που κάνουν για μετακινήσεις, για την πρόσληψη προσωπικού, εξοπλισμό για τα γραφεία τους, επικοινωνίες και μετακόμιση σε περίπτωση που χάσουν την έδρα τους.

Πώς έφτασαν να δημοσιοποιηθούν οι πληροφορίες για τα έξοδα των βουλευτών;

Το κοινοβούλιο δεν έχει δημοσιοποιήσει ποτέ στοιχεία για τις δαπάνες των βουλευτών. Ωστόσο, επρόκειτο να τα δημοσιοποιήσει φέτος το καλοκαίρι, αφού έχασε μία δικαστική μάχη με βάση τη νομοθεσία περί ελευθερίας της πληροφόρησης. Η εφημερίδα Daily Telegraph κατάφερε να αποκτήσει στοιχεία πριν τη δημοσιοποίησή τους (ίσως και επί πληρωμή) και να φέρει το θέμα στο προσκήνιο με τα πρωτοσέλιδά της εδώ και πάνω από μία εβδομάδα. Η αστυνομία μάλιστα επεξεργάζεται αίτημα των Αρχών του κοινοβουλίου για τη διερεύνηση ύπαρξης τυχόν ποινικών ευθυνών στην υπόθεση των αποκαλύψεων.

Ποιες είναι οι επιπτώσεις του σκανδάλου;

Το σκάνδαλο έχει οδηγήσει στην παραίτηση ενός υφυπουργού, δύο βουλευτών της κυβερνώσας παράταξης και ενός συμβούλου του αρχηγού των Συντηρητικών. Έχει επίσης προκαλέσει την οργή της κοινής γνώμης, καθώς οι βουλευτές παρουσιάζονται να καταχρώνται δημόσιο χρήμα εν καιρώ οικονομικής ύφεσης. Αναλυτές κάνουν λόγο για απαξίωση ολόκληρου του πολιτικού συστήματος της Βρετανίας, ενώ ακούγονται εκκλήσεις για ριζική μεταρρύθμιση της «Μητέρας των Κοινοβουλίων». Οι αποκαλύψεις έχουν επίσης στοιχίσει πολύ ακριβά στην κυβερνώσα παράταξη, που βλέπει τα ποσοστά της στις δημοσκοπήσεις να βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Αναλυτές υποστηρίζουν ότι οι ψηφοφόροι ενδέχεται να απομακρυνθούν και από τα δύο μεγάλα κόμματα στις επερχόμενες ευρωεκλογές. Τέλος, το σκάνδαλο είχε ως αποτέλεσμα της σημαντική αύξηση της κυκλοφορίας της Daily Telegraph που παρουσιάζει σε αποκλειστικότητα τις αποκαλύψεις. Τα πρώτα στοιχεία κάνουν λόγο για αύξηση της ημερήσιας κυκλοφορίας της μέχρι και κατά 93.000 φύλλα.

Γιατί έχει βρεθεί στο επίκεντρο του σκανδάλου ο πρόεδρος της Βουλής;

Ο Μάικλ Μάρτιν, ο οποίος αντιμετωπίζει έντονες πιέσεις να παραιτηθεί, είναι υπεύθυνος για το Γραφείο Πληρωμών, που ασχολείται με τις βουλευτικές δαπάνες και βρίσκεται στην καρδιά του σκανδάλου. Έχει επίσης δεχτεί επικρίσεις επειδή θεωρήθηκε ότι δεν καταδίκασε αρκετά ηχηρά την πρακτική που αποκαλύφθηκε ότι εφάρμοζαν πολλοί βουλευτές σε σχέση με τις αλόγιστες δαπάνες. Έχει ακόμα κατηγορηθεί ότι εμπόδισε στο παρελθόν τη δημοσιοποίηση λεπτομερειών για τις βουλευτικές δαπάνες. Άλλοι ωστόσο θεωρούν ότι ο πρόεδρος της Βουλής λειτουργεί απλώς σαν αποδιοπομπαίος τράγος.

http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/05/19/1665884.htm

====================

=====

Πάπιες, ψέματα και ροζ βιντεοταινίες
Αντί να κλείσουν το Κοινοβούλιο, ακολουθώντας το ημέτερο παράδειγμα, οι πτωχοί Αγγλοσάξονες άρχισαν να παραιτούνται σαν τις μύγες

Tης Ξενιας Κουναλακη

Tην περασμένη Πέμπτη ο Πίτερ Βίγκερς ξύπνησε νωρίς. Κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε τις πάπιες συγκεντρωμένες, ως συνήθως, στις νησίδες που είχε κατασκευάσει μέσα στην τεχνητή λίμνη της κατοικίας του. Συνειρμικά μουρμούρισε ένα παιδικό τραγουδάκι για πάπιες (Five little ducks) και άνοιξε την τηλεόραση. Εκπληκτος πληροφορήθηκε την απόφαση του ηγέτη του κόμματός του, Ντέιβιντ Κάμερον, να τον αποκλείσει από τα ψηφοδέλτια των Τόρις στις επόμενες εκλογές (κάτι που μάλλον δεν θα συμβεί με τους βατοπεδινούς). «For heaven’s sake, για 1.645 στερλίνες;» αναρωτήθηκε αγανακτισμένος ο Αγγλος βουλευτής των Συντηρητικών. Δεν είχε προλάβει να διαβάσει την Τέλεγκραφ, στην οποία παρουσιαζόταν περίπου ως εγκληματίας επειδή φόρτωσε στους Βρετανούς φορολογουμένους τη δαπάνη των πλωτών καταφυγίων για τις πάπιες του.

Το πολιτικό σκάνδαλο που συγκλονίζει τη Βρετανία εδώ και δέκα μέρες ηχεί σαν χωρατό στα ελληνικά αυτιά. Kαι αυτό που θα μπορούσαν να προσάψουν οι Ελληνες βουλευτές στους Αγγλους συναδέλφους τους είναι πως είναι ψιλικατζήδες. Με ελάχιστες εξαιρέσεις η υπόθεση αφορά μικροποσά, τα οποία εμφανίστηκαν από τους βουλευτές όλων των κομμάτων ως προσωπικές δαπάνες.

Τσάι και συμπάθεια

Από την ενοικίαση βιντεοταινίας πορνό μέχρι τα έξοδα για συνδετήρες, στυλό, απολυμαντικό Detol και φακελάκια τσαγιού, αξίας 0,92 λιρών τα ποσά είναι ευτελή. Εγείρεται λοιπόν το ερώτημα κατά πόσον άξιζε τον κόπο η διαπόμπευση σύσσωμου του κομματικού συστήματος, για λίγους συνδετήρες; Υπάρχουν φυσικά και οι πιο βαλκανικές εκδοχές των Νέων Εργατικών και των Τόρις. Ο Φιλ Χόουπ, υφυπουργός Υγείας, προσπάθησε να περάσει ως έξοδα παραστάσεως 41.709 λίρες για επίπλωση του γραφείου του, ο τέως ηγέτης των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, σερ Μέντζις Κάμπελ, δαπάνησε 10.000 λίρες για την πρόσληψη διακοσμητή και αρκετοί βουλευτές πήραν δάνεια για την αγορά δεύτερης κατοικίας με το επιχείρημα ότι ήθελαν να βρίσκονται κοντά στη Βουλή, παρόλο που η πρώτη τους κατοικία απείχε μόλις λίγα μίλια από το Ουεστμίνστερ. Από τη δίνη του σκανδάλου δεν διασώθηκε ούτε ο πρωθυπουργός, Γκόρντον Μπράουν, ο οποίος φέρεται ότι ανέθεσε στον αδερφό του εργασίες καθαρισμού.

Κι αντί να κλείσουν απλώς τη Βουλή, ακολουθώντας το ημέτερο παράδειγμα, οι πτωχοί Αγγλοσάξονες άρχισαν να παραιτούνται σαν τις μύγες. Πρώτος παραιτήθηκε ο πρόεδρος της Βουλής, Μάικλ Μάρτιν, πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο σε τρεις αιώνες κοινοβουλευτικού βίου. Εκθαμβοι οι Ελληνες τηλεθεατές τον άκουσαν να απολογείται επειδή δεν πρόλαβε εγκαίρως να αποτρέψει το σκάνδαλο κι επειδή βιάστηκε να διακηρύξει ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Αυτά την πρώτη μέρα, αφού λίγες μέρες μετά διαψεύστηκε οικτρά γιατί αποκαλύφθηκε ότι βουλευτές όλων των κομματικών αποχρώσεων εκμεταλλεύτηκαν το στρεβλό σύστημα.

Δημοσιοποίηση

Πράγματι ο Μάρτιν είχε προσπαθήσει να αποτρέψει τη δημοσιοποίηση 2 εκατομμυρίων αποδείξεων για έξοδα παραστάσεως. Και λοιπόν; Η ευθιξία του είναι δυσνόητη για τα ελληνικά δεδομένα. Επρεπε δηλαδή να παραιτηθεί και ο Δημήτρης Σιούφας επειδή δεν είχε ιδέα για το κλείσιμο της Βουλής; Ή μήπως έπρεπε να παραιτηθεί σύσσωμη η Βουλή επειδή το κλειστόν λόγω παραγραφής αναρτήθηκε πάνω από τον άγνωστο στρατιώτη;

Στο ζήτημα της αδιαφάνειας εσόδων και εξόδων οι Αγγλοι αποδεικνύονται υπερευαίσθητοι. Στη Γαλλία ο βουλευτικός μισθός στη είναι 5.800 ευρώ τον μήνα καθαρά και 6.000 έξοδα παραστάσεως συν 9.000 ευρώ τον μήνα για μισθούς συνεργατών. Συχνά οι βουλευτές εκμεταλλεύονται παραθυράκια του νόμου και τσεπώνουν το κονδύλι για την απασχόληση συνεργατών τους. Επιπλέον οι Γάλλοι υπουργοί συνήθως δεν περιορίζονται σε μια χούφτα βοηθούς, αλλά σε μικρές στρατιές κακομαθημένων συνεργατών. Πρόσφατα οι Γάλλοι πολίτες πληροφορήθηκαν, μεταξύ άλλων, ότι η απερχόμενη υπουργός Δικαιοσύνης Ρασιντά Ντατί χρησιμοποιούσε 20 υπηρεσιακά αυτοκίνητα και 19 σοφέρ για την ομάδα των 20 συμβούλων της.

Στην Ελλάδα πάλι έχει εφευρεθεί το γνωστό τέχνασμα της πρόσληψης συγγενών στα προσωπικά γραφεία των βουλευτών, ώστε να παραμένουν τα λεφτά στην οικογένεια.

Το άλλο παράδοξο στο βρετανικό σκάνδαλο είναι ότι αντέδρασαν ακόμη και βουλευτές της συμπολίτευσης παρόλο που γνώριζαν ότι η υπόθεση πλήττει κατά κύριο λόγο το κυβερνών κόμμα, το οποίο ήδη έχει καταποντιστεί στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Κοινώς οι Εργατικοί δεν υπολόγισαν το ενδεχόμενο πτώσης της κυβέρνησης και ζήτησαν άμεση δράση, συμπράττοντας στη διακομματική πρόταση μομφής κατά του Εργατικού(!) προέδρου της Βουλής. Η σύγκριση με τις πρόσφατες ελληνικές εξελίξεις είναι αποκαρδιωτική. Παρά την έκδηλη δυσαρέσκεια των βουλευτών της Ν.Δ. για τη στάση του πρώην υπουργού, Αριστοτέλη Παυλίδη, στην κρίσιμη ψηφοφορία επικράτησε το ένστικτο πολιτικής επιβίωσης: όλοι ξέχασαν τους τηλεοπτικούς λεονταρισμούς και επέστρεψαν στο μαντρί.

Διακομματικό όνειδος

Προκειμένου να γλιτώσουν από την κατακραυγή της βρετανικής κοινής γνώμης ορισμένοι βουλευτές επέλεξαν να δημοσιοποιήσουν στοιχεία για τις δαπάνες τους. Παράλληλα 30 περίπου εξ αυτών αποφάσισαν να επιστρέψουν στο δημόσιο κορβανά τα χρήματα που επιχείρησαν να διασπαθίσουν. Ο επικεφαλής των Συντηρητικών, Ντέιβιντ Κάμερον, επέστρεψε στα δημόσια ταμεία 680 στερλίνες, που είχε χρησιμοποιήσει για επισκευές στο σπίτι του, ο σκιώδης υπουργός Οικονομικών, Τζορτζ Οσμπορν, 440 λίρες για σοφέρ από το Λονδίνο στην εκλογική του περιφέρεια, ο ηγέτης των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, Νικ Κλεγκ, 80 λίρες για διεθνείς τηλεφωνικές κλήσεις και η σκιώδης υπουργός Ουαλλίας και στέλεχος των Συντηρητικών, Τσέριλ Γκίλαν, 4,47 στερλίνες για σκυλοτροφή!

Ιφιγένεια εν Λονδίνω

Στη Βρετανία ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Ντέιβιντ Κάμερον, άνοιξε πρώτος τον χορό τον αποπομπών, σε μία επίδειξη πυγμής, τη στιγμή που οι αποκαλύψεις αφορούσαν κυρίως το κυβερνητικό στρατόπεδο. Ο Γκόρντον Μπράουν δεν μπόρεσε να αντισταθεί σε αυτήν την πλειοδοσία ήθους με αποτέλεσμα να παραιτηθεί από το Εργατικό Κόμμα ο πρώην υφυπουργός Γεωργίας Ελιοτ Μόρλεϊ. Το παράπτωμά του ήταν κάπως χοντρό, καθώς σύμφωνα με τις αποκαλύψεις της εφημερίδας Ντέιλι Τέλεγκραφ ζητούσε βουλευτική αποζημίωση για δόσεις στεγαστικού δανείου που είχε ήδη... αποπληρωθεί

Κορεάτικο χαρακίρι

Η υπόνοια και μόνο ότι χρηματίσθηκε από επιχειρηματία, ενόσω ήταν πρόεδρος της χώρας του, έσπρωξε χθες, όπως όλα δείχνουν, τον πρώην πρόεδρο της Νότιας Κορέας, Ρο Μου Χιουν, στην αυτοκτονία. Ο 62χρονος Ρο, που διετέλεσε πρόεδρος μεταξύ 2003 και 2008, είχε διακριθεί στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ως δικηγόρος αριστερών φοιτητών διωκόμενων από τη χούντα. Στις αρχές του έτους, όμως, μέλη της οικογένειας του Ρο και ο ίδιος ενεπλάκησαν σε σκάνδαλο παράνομων προμηθειών. Ο Ρο, που φέρεται να έπεσε από βράχο κατά τη διάρκεια αναρρίχησης στη γενέτειρά του, το μικρό χωριό Μπονγκχά στα νοτιοανατολικά της χώρας, όπου περνούσε τις ημέρες του ως συνταξιούχος πλέον πολιτικός, άφησε σημείωμα στους οικείους του εξηγώντας ότι δεν μπορούσε να ζήσει με τέτοια ντροπή και ζητώντας τους να μη θρηνήσουν. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Εισαγγελία δεν είχε ασκήσει επίσημα κατηγορίες στον πρώην πρόεδρο. Αλλα ήθη...

Σίλβιο uber alles

Αν πάντως οι Ελληνες βουλευτές καγχάζουν με τα καμώματα των Βρετανών συναδέλφων τους και ξύνουν με απορία το κεφάλι τους για την υπερευαισθησία των Kορεατών πολιτικών, θα πρέπει να αντιμετωπίζουν με δέος τον πατέρα όλων των σκανδάλων, τον Ιταλό πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Ο οποίος κατηγορείται για υποθέσεις διαφθοράς, εκλέγεται πρωθυπουργός, ψηφίζει νόμους που του παρέχουν ασυλία και στη συνέχεια όταν νιώσει να απειλείται από την παραμικρή δικαστική ενέργεια, όπως αυτήν την εβδομάδα που ο δικηγόρος του κατηγορήθηκε για ψευδορκία, καταγγέλλει χειραγώγηση της δικαιοσύνης που απεργάζεται την πολιτική του υπονόμευση! Συνήθως μάλιστα επανεκλέγεται επειδή οι ψηφοφόροι προφανώς θεωρούν ότι είναι τρομερά μάγκας και πως αφού χειρίζεται τόσο αποτελεσματικά τις αδιαφανείς του μπίζνες θα πράξει το ίδιο και με τις κρατικές υποθέσεις. Ας είναι και με βρώμικο τρόπο...

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100077_24/05/2009_315929

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου