Ένα μικρό διάλειμμα κάνει και η αναβάτης Χίμπα Αλ Ραχμπί στην πλάτη του αλόγου της. Η Χίμπα πήρε την πρώτη θέση ως καλύτερη αναβάτης στους ιππικούς αγώνες του Ομαν. (EPA/HAMID AL QASMI EPA) Ειπώθηκε ότι ο Ομπάμα εμφανίστηκε στο G-20 αριστερότερος των Ευρωπαίων, με μια κεϋνσιανή πολιτική που δεν διστάζει να εκτινάξει τα ελλείμματα για να αντιμετωπίσει την ανεργία, ενώ οι εταίροι του έμειναν «κολλημένοι» στη δρακόντεια λιτότητα του Συμφώνου Σταθερότητας. Αλλοι απέδωσαν τη διαμάχη στις διαφορετικές ευαισθησίες των ελίτ, ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού:
- ενώ η Αμερική θυμάται τη Μεγάλη Υφεση του 1929 - ’33 κυρίως από τις ουρές των ανέργων και τα συσσίτια των απόρων, πράγμα που την ωθεί σε μια επεκτατική, κεϋνσιανή πολιτική,
- η Γερμανία θυμάται κυρίως τον εφιάλτη του υπερπληθωρισμού, που ευνόησε τη δημαγωγία του Χίτλερ, γι’ αυτό αγκιστρώνεται στη δημοσιονομική αυστηρότητα.
Ο παράγων Ιστορία
Ολα αυτά έχουν κάποια βάση, αλλά χάνουν την ουσία. Ο Ομπάμα όντως στέκεται πιο «αριστερά» από τους Ευρωπαίους στο θέμα των δημοσίων δαπανών –αν και μεγάλο μέρος πηγαίνει στις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες– αλλά πολύ δεξιότερα στο θέμα του ελέγχου του χρηματιστικού κεφαλαίου. Οσο για τον παράγοντα της Ιστορίας, περισσότερο από τις εμπειρίες της δεκαετίας του ’30 θα έπρεπε να βαραίνει το πρόσφατο παρελθόν: η νεοφιλελεύθερη παράδοση του Ρέιγκαν πιέζει προς τα δεξιά τον Ομπάμα, ενώ το «κοινωνικό μοντέλο του Ρήνου» θα έπρεπε να ευνοεί «αριστερότερες» απαντήσεις από τους Σαρκοζί και Μέρκελ.
- Αλλού βρίσκεται η ουσία της αντιπαράθεσης: Οχι στη διαφορά «φιλοσοφιών» των δύο μπλοκ, αλλά σε έναν πραγματιστικό αγώνα ισχύος για το καλύτερο δυνατό «πλασάρισμα» στη νέα, παγκόσμια τάξη που θα αναδυθεί μέσα από την κρίση.
- Η Αμερική πιέζει τους Ευρωπαίους για πιο επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, επιδιώκοντας αφενός μεν να τονώσει τις εξαγωγές της, αφετέρου δε να εμποδίσει τη μακροπρόθεσμη υπεροχή του ευρώ έναντι του δολαρίου.
- Από την πλευρά τους, Γάλλοι και Γερμανοί επιδιώκουν να θέσουν υπό έλεγχο το δίπολο Wall Street - City, ακυρώνοντας το ισχυρότερο (μαζί με τη στρατιωτική υπεροχή) ατού των Αμερικανοβρετανών: τον έλεγχο του παγκοσμίου χρήματος.(Blogger: χρειάστηκαν τόνοι χαρτιού για την κρίση και να κάποιος αγγίζει την ουσία της κόντρας...και τολμάει να περιγράψει την κόντρα και τις συμμαχίες που διαμορφώνονται)
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_12/04/2009_310688
Σχόλια