Ένας άλλος...
... συγγραφέας (και γιατρός), ο Θίοντορ Ντάλριμπλ, δεν κρύβει την ικανοποίησή του που η μουσική του Μπαχ, ενός από τους πιο ένδοξους του δυτικού πολιτισμού, μπόρεσε να αποτρέψει τους νεαρούς κληρονόμους αυτού του πολιτισμού από τη βία στην πόλη του Ρόδερχαμ. Όμως επισημαίνει παράλληλα το σχόλιο του πρωθυπουργού Μπράουν, που προειδοποιεί τους Βρετανούς να περιμένουν έξαρση της εγκληματικότητας μαζί με την άνοδο της ανεργίας. Και καταλήγει:
Η αλήθεια...
... δεν μοιάζει ποτέ αληθινή. Ούτε η ζωή είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα.
... συγγραφέας (και γιατρός), ο Θίοντορ Ντάλριμπλ, δεν κρύβει την ικανοποίησή του που η μουσική του Μπαχ, ενός από τους πιο ένδοξους του δυτικού πολιτισμού, μπόρεσε να αποτρέψει τους νεαρούς κληρονόμους αυτού του πολιτισμού από τη βία στην πόλη του Ρόδερχαμ. Όμως επισημαίνει παράλληλα το σχόλιο του πρωθυπουργού Μπράουν, που προειδοποιεί τους Βρετανούς να περιμένουν έξαρση της εγκληματικότητας μαζί με την άνοδο της ανεργίας. Και καταλήγει:
- «Αν οι ισχυροί δεν νοιάζονται για τον κόσμο, γιατί να νοιαστούν οι ανίσχυροι;».
- «Δεκαετίες ανεργίας έχουν καταστρέψει την παλιά πατριαρχική τάξη του αρσενικού κουβαλητή και αρχηγού της οικογένειας. Αυτό όχι μονάχα έχει φέρει φτώχεια, αλλά και έχει κάνει πολλούς ανθρώπους να χάσουν την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό τους. Τα παιδιά κληρονομούν την ταπείνωση των πατεράδων τους. Χωρίς δουλειά και στέγη, πολλοί είναι ανήμποροι να δημιουργήσουν δική τους ανεξάρτητη ζωή. Σε μια ταξική κοινωνία που προβάλλει πρόσωπα, οι νέοι νιώθουν πως δεν έχουν πρόσωπο. Και η βία τους, όπως επισημαίνει ο αναμορφωτής του ποινικού συστήματος Τζέιμς Γκίλιγκαν, εκφράζει την προσπάθειά τους να αποφύγουν αυτή την απώλεια προσώπου. Οι συμμορίες των βίαιων παιδιών δεν είναι τόσο μια απόκλιση όσο ένας καθρέφτης που μας δείχνει το δημιούργημά μας».
Η αλήθεια...
... δεν μοιάζει ποτέ αληθινή. Ούτε η ζωή είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα.
Σχόλια