Το σύνθημα...
...για μια νέα μάχη για την επανίδρυση του συστήματος δίνει η κυβέρνηση των Βρυξελλών, πριν καλά καλά ξεθωριάσει η πεισματώδης μάχη την οποία διεξήγε εναντίον των τραπεζών που ευθύνονται για την οικονομική κρίση. Με μια ηρωική χειρονομία τις είχε προμηθεύσει με τα δισεκατομμύρια που ήταν απαραίτητα για να διασώσουν τα κέρδη τους, αποσπώντας όμως ταυτόχρονα σοβαρότατα ανταλλάγματα: οι τραπεζίτες υποχρεώνονταν να παραιτηθούν από τα υπέρογκα πριμ τους και να δηλώσουν μετάνοια (στη φωτογραφία διακρίνονται μερικοί από αυτούς που αυτομαστιγώνονται δημοσίως).

Οι Ζορό...
...των Βρυξελλών, όμως, δεν σταμάτησαν σε αυτό. Δεν αρκέστηκαν μόνο σε αυτήν τη συμβολική νίκη. Και τράβηξαν μέσα από το μαγικό καπέλο τους έναν ακόμη λαγό (έτσι ακριβώς χαρακτήρισε την πρωτοβουλία τους ο Γάλλος δημοσιογράφος Ζαν-Πιερ Μαρτέν). Τα δισεκατομμύρια με τα οποία αποφάσισαν να βοηθήσουν τις επιχειρήσεις δεν είναι δώρο. Γιατί συνοδεύονται κι αυτά από πολλά ανταλλάγματα. Οι επιχειρήσεις που ενισχύονται αναλαμβάνουν την υποχρέωση να συμμαζέψουν το κόστος λειτουργίας τους, περιορίζοντας τις μισθολογικές δαπάνες. Το σχέδιο των Βρυξελλών, που επιγράφεται «Απολύστε περισσότερους για να κερδίσετε περισσότερα» (ελαστική ανεργία), έχει στόχο να απαλλάξει τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις από το δυσβάστακτο μισθολογικό κόστος που υπονομεύει τη θέση τους στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Στην εισηγητική έκθεση του σχεδίου αναφέρεται: «Κάθε επιχειρηματίας θα πρέπει να αναρωτηθεί. Έχω πράγματι ανάγκη όλους αυτούς τους εργαζόμενους; Δεν θα μπορούσα να κάνω τη δουλειά μου με λιγότερους; Καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Επενδύουμε μαζικά σε αυτούς τους επιχειρηματίες για να ρίξουν τους μισθούς και να αποκτήσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των Κινέζων. Αν δεν το κάνουν, δεν θα έχουν πια καμιά δικαιολογία». Και η έκθεση καταλήγει με μια προτροπή για τη θέσπιση μιας σύγχρονης εργατικής νομοθεσίας που θα απαλλάσσει τις ευρωπαϊκές χώρες από τον μπολσεβίκικο βραχνά του συνδικαλισμού.

Το σύστημα...
...πρέπει επιτέλους να αποκτήσει ένα ηθικό πρόσωπο. Γι΄ αυτό ακριβώς το κράτος σπεύδει να προσφέρει φοροαπαλλαγές (μια μικρή ώθηση στα κέρδη). Για να δείξει στους μετόχους πως ό,τι κι αν συμβεί, οι επενδύσεις τους δεν θα κινδυνέψουν. Το κράτος θα βρίσκεται στο πλευρό τους, ώστε να βγαίνουν πάντα κερδισμένοι. Γιατί το σύστημα πρέπει να σωθεί. Το κράτος όμως πρέπει να δώσει πρώτο το παράδειγμα. Ο παχυλός δημόσιος τομέας χρειάζεται αδυνάτισμα. Το ίδιο και η δημόσια εκπαίδευση. Μέχρι τα όρια της νευρικής ανορεξίας.

Στο κύμα...
...των δυσαρεστημένων που αδυνατούν να συλλάβουν το υψηλό νόημα αυτών των μεταρρυθμίσεων, το κράτος δεν σκοπεύει να παραμείνει αδρανές. «Σε καιρούς κρίσης είναι φυσικό να βγαίνουν στους δρόμους, αλλά εμείς θα ακούσουμε τη φωνή τους», δήλωσε πρόσφατα ο Γάλλος πρωθυπουργός, ανακοινώνοντας ταυτόχρονα την ανέγερση νέων φυλακών. Γιατί το σύστημα πρέπει να σωθεί, έστω κι αν οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θα ζηλεύουν αύριο μεθαύριο την ηρεμία της Βαγδάτης.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4502332&ct=2