Δύο ολόκληρες σελίδες είχε αφιερώσει στο θέμα την περασμένη Κυριακή η εβδομαδιαία βρετανική εφημερίδα «Ομπζέρβερ». Χαρακτηριστικός ο τίτλος: «Η Κίνα φοβάται ότι οι ταραχές θα εξαπλωθούν καθώς η οικονομική άνθιση μαραίνεται». Μια μέρα νωρίτερα, το Σάββατο, το επίσης βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ» έγραφε στους τίτλους ανάλυσής του ότι «Η παγκόσμια ύφεση χτυπάει σκληρά τους εργάτες της Κίνας».
- Τη Δευτέρα ήταν η σειρά του Τσεν Σιουέν, αξιωματούχου του αρμόδιου γραφείου του κινεζικού υπουργείου Εργασίας, να ανακοινώσει αριθμούς που προκάλεσαν δέος: περίπου 20 εκατομμύρια Κινέζοι αγρότες που είχαν μεταναστεύσει στις πόλεις έχασαν τη δουλειά τους τους τελευταίους μήνες λόγω της κρίσης και υποχρεώθηκαν να γυρίσουν άνεργοι στα χωριά τους! Μπορεί φυσικά κανείς να αντιτάξει ότι η Κίνα είναι αχανής χώρα και τα 20 εκατομμύρια δεν αποτελούν ούτε το 2% του πληθυσμού της.
- Δεν παύουν όμως να είναι 20 εκατομμύρια άνθρωποι, συχνότατα με οικογένειες εξαρτώμενες από αυτούς. Επιπροσθέτως, αποτελούν το 15% των 130 εκατομμυρίων Κινέζων αγροτών που δουλεύουν στις πόλεις και τα εμβάσματα των οποίων στους δικούς τους στα χωριά συνιστούν θεμελιώδες στοιχείο επιβίωσης του αγροτικού πληθυσμού, αλλά και ανάπτυξης του καπιταλισμού στην ύπαιθρο της Κίνας.
Τους τρεις τελευταίους μήνες έφτασαν ακόμη και στην Ευρώπη κάποιες εικόνες από την εργατική αναταραχή που σημειώνεται στη μακρινή αυτή χώρα, καθώς χιλιάδες εργάτες που μένουν άνεργοι καίνε αστυνομικά αυτοκίνητα, πυρπολούν κυβερνητικά κτίρια σε επαρχιακές πόλεις, συγκρούονται με την αστυνομία, καταλαμβάνουν εργοστάσια. «Χωρίς αμφιβολία, μπαίνουμε σε μια περίοδο που θα κορυφωθούν τα μαζικά περιστατικά. Το 2009 η κινεζική κοινωνία μπορεί να αντιμετωπίσει ακόμη περισσότερες συγκρούσεις και συμπλοκές που θα θέσουν σε ακόμη μεγαλύτερη δοκιμασία σε όλα τα επίπεδα τις ικανότητες διακυβέρνησης του κόμματος και της κυβέρνησης» δηλώνει ο Χουάνγκ Χούο, δημοσιογραφικό στέλεχος του επίσημου κινεζικού ειδησεογραφικού πρακτορείου «Νέα Κίνα».
- Το μυστικό βρίσκεται στα «μαζικά περιστατικά», όπως αποκαλεί ο κινεζικός γραφειοκρατικός μηχανισμός τις ταραχές και τις διαδηλώσεις. Ούτε και μπορεί ο αμύητος ξένος να διανοηθεί πόσο εκτεταμένη είναι η κοινωνική αναταραχή στη χώρα, η οποία όμως πνίγεται στο αχανές της έκτασής της και κυρίως στο κολοσσιαίο μέγεθος του πληθυσμού της.
Σύμφωνα με το υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας, για παράδειγμα το 1994 είχαμε 10.000 «μαζικά περιστατικά» σε όλη την έκταση της Κίνας, ταραχές δηλαδή που σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις προσλάμβαναν τον χαρακτήρα τοπικών εξεγέρσεων, με πυρπολήσεις κομματικών και κυβερνητικών κτιρίων, απαγχονισμούς ή λιντσαρίσματα κρατικών αξιωματούχων, ένοπλες επεμβάσεις του στρατού κ.λπ.
Το 2005 τα περιστατικά αυτά είχαν φτάσει τα... 87.000 (!) και έκτοτε το υπουργείο Ασφάλειας έπαψε να δημοσιεύει στοιχεία, αφήνοντας βάσιμα τους παρατηρητές να εικάζουν ότι ο αριθμός τους έχει αυξηθεί ακόμη περισσότερο και γι αυτό έπαψε η δημοσιοποίηση του αριθμού τους.
Αυτά όλα όμως σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνουν ακόμη ότι βρίσκεται σε κίνδυνο ο πολιτικός έλεγχος της χώρας από το κατ όνομα μόνο Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας. Μόνο όταν συγκροτηθεί στους κόλπους της ηγεσίας του πολιτική ομάδα ικανή να σφετεριστεί την εξουσία, θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις αλλαγής και στο πολιτικό επίπεδο.
Το βέβαιο πάντως είναι ότι στην περίπτωση ανοιχτής επικράτησης των οπαδών της καπιταλιστικής παλινόρθωσης που έχει ήδη συντελεστεί στην πράξη, αποκλείεται να υπάρξει η παραμικρή αντίσταση από τους εργαζόμενους και τους αγρότες σε μια τέτοια εξέλιξη. Θα είναι μια σύγκρουση κορυφής και η έκβασή της θα κριθεί αποκλειστικά σε αυτό το επίπεδο.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ
Δύο δύσκολες επέτειοι φέτος
Σαν να μην έφτανε η οικονομική κρίση που καθιστά το 2009 μια χρονιά-πονοκέφαλο για το Πεκίνο, η κινεζική ηγεσία έχει να αντιμετωπίσει και δύο επετείους εξαιρετικά φορτισμένες σε επίπεδο συμβολισμών. Την 1η Οκτωβρίου κλείνουν 60 χρόνια από την ανακήρυξη της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας από τον Μάο Τσετούνγκ, την 1η Οκτωβρίου 1949. Στις 4 Ιουνίου δε, κλείνουν 20 χρόνια από τη συντριβή με τα όπλα της εξέγερσης των φοιτητών και εργατών στο Πεκίνο εναντίον της ηγεσίας του ΚΚ Κίνας, με αίτημα την πολιτική φιλελευθεροποίηση ή και την ανατροπή του καθεστώτος, προς όφελος της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Σε εποχές κρίσης, με δεκάδες εκατομμύρια ανέργους, κανείς δεν ξέρει εκ των προτέρων πώς μπορεί να γιορταστούν τέτοιες επέτειοι.
Σχόλια