H κρατικοποίηση των τραπεζών...

Όταν οι υπέρμαχοιτου καπιταλισμού φτάνουν στο σημείο να μιλούν για κρατικοποίηση των τραπεζών, αυτό που πρέπει να καταλαβαίνουμε είναι πως η κρίση είναι πραγματικά πολύ σοβαρή. Αλλιώς δεν θα έσπευδαν να γίνουν ξαφνικά κρατιστές τόσο απίθανοι άνθρωποι όπως ο πρώην επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Σάμουελ Μπρίταν.

Και όμως, ακόμη κι αυτός ο διαπρύσιος απόστολος των ανοιχτών αγορών ομολογεί σήμερα πως δεν θεωρεί τις ιδιωτικές τράπεζες απαραίτητο μέρος του συστήματος της αγοράς.

• Οι τραπεζίτες,με τα δωράκια τους, τα ληστρικά δάνειά τους και την προκλητική ανευθυνότητά τους, έχουν γίνει πια στα μάτια του κόσμου τόσο πολύ αναξιόπιστοι, που τους αποκηρύττουν ακόμη και οι μεγαλύτεροι υπερασπιστές του καπιταλισμού.
  
• Γιατί όσο οι κυβερνήσεις εξακολουθούν να ρίχνουν δισεκατομμύρια στη «μαύρη τρύπα» των τραπεζών, άλλο τόσο δυσκολεύονται να εξηγήσουν γιατί δεν κάνουν το ίδιο και με άλλες κοινωνικές τάξεις που βγαίνουν στον δρόμο.
  
• Για πόσο ακόμη θα κοινωνικοποιούν τις ζημιές των τραπεζών, μολονότι γνωρίζουν καλά πως όταν γυρίσουν τα πράγματα οι τραπεζίτες θα ιδιωτικοποιήσουν τα κέρδη τους; Οι τραπεζίτες έχουν χάσει κάθε ηθική νομιμοποίηση για να διαχειριστούν το συλλογικό κοινωνικό κεφάλαιο, επισημαίνει ο αρθρογράφος Ίεν Μακβίρτερ στη βρετανική εφημερίδα «Σάντεϊ Χέραλντ».
• Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο θα μπορούσαμε να εμπιστευτούμε τις ιδιωτικές τράπεζες θα ήταν αν αυτός ήταν ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να τροφοδοτηθεί η οικονομία με χρήμα. Είναι σήμερα πια πασιφανές ότι αυτό δεν αληθεύει.

Όσο φτηνό κι αν κάνει το χρήμα η μείωση των επιτοκίων, οι τράπεζες δεν εννοούν να το βγάλουν από τα χρηματοκιβώτιά τους.

• Η κρατικοποίηση των τραπεζών είναι ίσως ο μοναδικός τρόπος για να ελέγξουν οι κυβερνήσεις τη ροή των χορηγήσεων. Όμως, οι επικριτές αυτής της ιδέας λένε πως μυρίζει σοσιαλισμό. Και πως οι γραφειοκράτες δεν ξέρουν πώς λειτουργεί το σύγχρονο χρηματοπιστωτικό σύστημα. «Έχοντας δει πώς λειτουργεί αυτό το σύστημα, πολλοί άνθρωποι θα προτιμούσαν χίλιες φορές αυτούς τους γραφειοκράτες», γράφει ο Μακβίρτερ. «Η τραπεζική δεν είναι δύσκολη, όταν το μόνο που έχεις να κάνεις όλο κι όλο είναι να παίρνεις χρήματα ουσιαστικά τζάμπα από την κεντρική τράπεζα κι ύστερα να τα δανείζεις με κέρδος 5% σε μερικές επιλεγμένες επιχειρήσεις. Αυτό μπορεί να το κάνει ο καθένας».

Οι κυβερνήσεις δείχνουν μια μαζοχιστική εμμονή στη σωτηρία των ίδιων εκείνων μεγαλοκαρχαριών που έριξαν έξω το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πώς θα δουλέψουν έτσι οι επιχειρήσεις; Για να μην αναγκαστούν να εκδίδουν κουπόνια και μάρκες ανταλλάξιμες με τρόφιμα για να πληρώνουν τους εργαζομένους τους, όπως είχαν κάνει πολλές αμερικανικές επιχειρήσεις μετά το μεγάλο κραχ του 1929, δεν φαίνεται στον ορίζοντα άλλη λύση εκτός από την κρατικοποίηση του συστήματος. Για δάνεια χωρίς τους όρους των ιδιωτικών τραπεζών, που τους είχε σαρκάσει κάποτε ο Μομπ Χόουπ: «Η τράπεζα είναι ένα μέρος που σου δανείζει χρήματα, αν μπορείς να αποδείξεις ότι δεν τα χρειάζεσαι».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4498208&ct=2