Tου Κωστα Καλλιτση / kkallitsis@kathimerini.gr
Ο διεθνής ανταγωνισμός δεν αφορά μόνον εταιρείες και εμπορεύματα, αφορά και τα κράτη. Σε αυτόν τον ανταγωνισμό, το ελληνικό κράτος είναι ήδη χρεοκοπημένο.
Οι ομολογίες αυτής της χρεοκοπίας, πολλές. Ορισμένες φέρουν τη δική του υπογραφή και είναι πρόσφατες: Ανίκανο να διαχειριστεί την ανάπτυξη του ΟΤΕ, μεταβιβάζει τους τίτλους ιδιοκτησίας, τη διεύθυνση του οργανισμού και τις προσδοκίες για την ανάπτυξή του στην αντίστοιχη γερμανική κρατική εταιρεία. Ανίκανο να διαχειριστεί την επιβίωση των κρατικών λιμανιών, μεταβιβάζει τη διαχείριση του τομέα των εμπορευματοκιβωτίων τους σε κρατικές, κινεζικές η/και αραβικές εταιρείες, με τη βεβαιότητα ότι οι ξένες κρατικές εταιρείες θα τα καταφέρουν καλύτερα.
Πίσω από την τρέχουσα φιλολογία περί δήθεν μεταρρυθμίσεων και τη μαγική λέξη «ιδιωτικοποίηση», το ημεδαπό πολιτικό προσωπικό επιδιώκει να κρύψει το αποτέλεσμα της δικής του χρόνιας ανεπάρκειας, εξαιτίας της οποίας το ελληνικό κράτος έχει χρεοκοπήσει, ηττάται κατά κράτος από τα κράτη άλλων χωρών στο έδαφος της δικής του επικράτειας.
- Το κράτος «μας» ηττάται σε όλα τα πεδία, με κριτήριο τις υπηρεσίες που προσφέρει συγκριτικά με εκείνες που προσφέρουν άλλα κράτη στους πολίτες τους.
- Το δικό «μας», πρόθυμο να σπεύσει στο σφύριγμα της μίζας, λειτουργεί με «γρηγορόσημα», καμαρώνει τις (πνιγμένες στο «λάδι») εφορίες να αδυνατούν να εισπράξουν βεβαιωμένες οφειλές ίσες με το 14% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.
Ευφραίνεται όταν συναλλάσσεται με εταιρείες που κατέχουν την τεχνογνωσία της διαπλοκής, υποκλίνεται σε πολιτικούς που έγιναν πάμπλουτοι μέσα σε μια υπουργική θητεία, παθαίνει αλλεργική κρίση με άλλους - φερ’ ειπείν «τύπου» Μαριέτας Γιαννάκου.
Ηττάται καθημερινά στο πεδίο της περίθαλψης, με το απλόχερο στους απατεώνες αλλά άτεγκτο απέναντι στους καρκινοπαθείς ΕΣΥ. Ηττάται στο πεδίο της εκπαίδευσης - εξαντλεί, λες, την ευρηματικότητά του στη ναρκοθέτηση της θέσης των νέων γενεών στην αυριανή ανταγωνιστική κοινωνία. Ηττημένο το ίδιο, επιχαίρει να επιβάλλει την ήττα στους πολίτες του. Γιατί είναι «λάφυρο» - απολογείται σε άλλα κέντρα, όχι στον πολίτη.
- Σε όλο τον κόσμο, με αφορμή την κρίση των αγορών, μιλούν για την κρίση του κράτους. Οι αγορές δεν είναι κάποιο «φυσικό φαινόμενο», είναι θεσμοί των οποίων οι κανόνες προσδιορίζονται από τα κράτη.
- Η κρίση τους αποκαλύπτει τον χαρακτήρα και την ανεπάρκεια των κρατικών ρυθμίσεων, είναι κρίση (και) του κράτους. Ποιο κράτος θέλουμε, τι είδους κρατική παρέμβαση και ρυθμίσεις έχουμε ανάγκη, είναι το αντικείμενο μιας μεγάλης συζήτησης σε όλο τον (υπόλοιπο) κόσμο.
Εμείς απέχουμε, αν και έχουμε πιεστικότερους λόγους από τους περισσότερους να κάνουμε αυτή τη συζήτηση οργανωμένα. Οχι μόνο επειδή το κράτος «μας» δεν προσομοιάζει στο... σουηδικό, όχι μόνον επειδή συντρίβεται στον ανταγωνισμό του με τα άλλα κράτη. Επιπλέον, επειδή είναι τόσο σπάταλο ώστε έχει φτάσει στο χείλος της καταστροφής και με την πιο στενή έννοια. Αν έως σήμερα εμπόδιζε την ανάπτυξη, αύριο είναι ικανό να μας ρίξει στις ξέρες της χρεοκοπίας. Αν δεν το αλλάξουμε.
Θα συζητήσουμε με στόχο να καταλήξουμε σε κάποια (έστω αυτονόητα...) πρακτικά συμπεράσματα ή θα μηρυκάζουμε το ανέκδοτο της επανίδρυσης;
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_07/12/2008_295144
Σχόλια