... της Ευρωπαϊκής Επιτροπής απηύθυναν μια επείγουσα έκκληση. Θα αφήσουμε τον αναγνώστη να την αξιολογήσει.
«Η κρίση...
... του χρηματοπιστωτικού τομέα: πρόκληση για την εκδήλωση ενδιαφέροντος. Τα τρέχοντα προβλήματα στις χρηματοπιστωτικές αγορές καθιστούν αναγκαία μια ταχεία και αποτελεσματική δράση εκ μέρους των Κοινοτήτων σε διάφορους χώρους: νομοθετικό και ρυθμιστικό έργο, επιτήρηση, καθορισμός πολιτικών και εφαρμογή των κανόνων του ανταγωνισμού.
Η Επιτροπή χρειάζεται ως εκ τούτου να ενισχύσει προσωρινά τις ομάδες της στις διάφορες γενικές διευθύνσεις που χειρίζονται χρηματοπιστωτικά θέματα.
Συγκεκριμένα, οι γενικές διευθύνσεις ΕCFΙΝ, ΜΑRΚΤ και CΟΜΡ ζητούν συνεργάτες (υπαλλήλους, προσωρινούς αντιπροσώπους, συμβασιούχους ή αποσπασμένους στις εθνικές αντιπροσωπείες) από αυτούς που είναι σήμερα διαπιστευμένοι σε άλλες υπηρεσίες της Επιτροπής, οι οποίοι θα ενδιαφέρονταν να εργαστούν προσωρινά σε μία από αυτές τις τρεις γενικές διευθύνσεις.
Η προθεσμία για την υποβολή υποψηφιοτήτων λήγει την 24η Νοεμβρίου 2008».
Ούτε μια εβδομάδα...
... περιθώριο γι΄ αυτούς που θα ενδιαφέρονταν να απαντήσουν στην πρόσκληση. Αυτό είναι κάτι που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σχολιάζει η εφημερίδα «Λιμπερασιόν» όπου διαβάσαμε την είδηση. Και προδίδει τον πανικό του ισχυρότερου οργάνου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχει το μονοπώλιο της πρωτοβουλίας. Βέβαια, αυτός ο πανικός δεν είναι ανεξήγητος, αν λάβουμε υπόψη πόσο πολύ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε υποτιμήσει τις εξελίξεις στον χρηματοπιστωτικό τομέα τα τελευταία χρόνια. Η τραπεζική κρίση την αιφνιδίασε. Και δεν διαθέτει σήμερα πρόχειρο κανένα καθοδηγητικό κείμενο από εκείνα τα οποία συνήθως διοχετεύει στους διάφορους κοινοτικούς οργανισμούς.
Η Επιτροπή...
... όμως, ίσως να έχει άδικο που εμμένει στην πρόσληψη προσωπικού μόνο από το εσωτερικό των υπηρεσιών της. Υπάρχουν μπόλικοι άνεργοι στις ευρωπαϊκές και τις αμερικανικές χρηματοπιστωτικές αγορές που γνωρίζουν καλά τους μηχανισμούς της κρίσης. Μάλιστα, μια που της μόδας είναι σήμερα οι πυρομανείς πυροσβέστες, θα προτείναμε τον Αμερικανό Μάικλ Λιούις, που γράφει για την κρίση του 1989 στις ΗΠΑ:
«Μέχρι σήμερα παραμένει μυστήριο για μένα η προθυμία της Γουόλ Στριτ να με πληρώνει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια για να δίνω επενδυτικές συμβουλές σε πολύ μεγαλύτερούς μου. Ήμουν 24 ετών, χωρίς καμιά ιδιαίτερη πείρα ή ενδιαφέρον, και με έβαζαν να μαντεύω ποιες μετοχές θα ανεβούν και ποιες θα πέσουν. Δεν είχα την παραμικρή ιδέα. Ποτέ δεν είχα μάθει λογιστική, ποτέ δεν είχα διευθύνει επιχείρηση, ποτέ δεν είχα δικά μου λεφτά στην άκρη για να τα διαχειριστώ. Έπεσα πάνω σε μια δουλειά που μου προσέφερε η επενδυτική τράπεζα Σόλομον Μπράδερς το 1985 και τρία χρόνια αργότερα έφυγα πολύ πιο πλούσιος. Όλα αυτά μου φαίνονταν εξωφρενικά. Κι αυτός ήταν κι ένας από τους λόγους που γύρισα τις πλάτες μου σε τόσο χρήμα. Είχα καταλάβει πως αυτό δεν θα κρατούσε πολύ. Και πως αργά ή γρήγορα, κάποιος θα με έδειχνε με το δάχτυλο, εμένα κι άλλους σαν κι εμένα, και θα φώναζε: Είναι απατεώνες!...».
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4488284&ct=2
=============================
Φτάνει... ένα σύνθημα για να οδηγήσει στη νίκη;
Ο Ομπάμα τα κατάφερε με το «Ναι, μπορούμε!». Ήταν ένα σύνθημα που γεννήθηκε στα χωράφια της Καλιφόρνιας τη δεκαετία του 1960, όταν οι αγρότες αγωνίζονταν για τα δικαιώματά τους. Ένα πενταετές μποϊκοτάζ που συγκέντρωσε 17 εκατομμύρια Αμερικανούς αγρότες κατέληξε στη δημιουργία του πρώτου αγροτικού συνδικάτου στη χώρα, από τους ισπανόφωνους αμπελουργούς της Καλιφόρνιας.
Ο εμπνευστής...
... αυτού του κινήματος, όπως γράφει η Ελβετή ιστορικός Ζοέλ Κουντς, ήταν ο Σέζαρ Εστράντα Τσάβες, ένας αγρότης μεξικανικής καταγωγής που είχαν διώξει την οικογένειά του από τα χωράφια της στο Μεγάλο Κραχ του 1929. Το 1952 μάζευε βερίκοκα στα περίχωρα του Σαν Χοσέ, όταν συνάντησε έναν συνδικαλιστή που ήταν «οπλισμένος» με το περίφημο βιβλίο του Σολ Αλίνσκι, κοινωνιολόγου από το Σικάγο, με το οποίο οι προοδευτικοί της εποχής οργάνωναν τις φτωχές συνοικίες των αμερικανικών πόλεων.
Η μέθοδος Αλίνσκι είχε τρεις αρχές:
- · «1) Κανένα άτομο, καμιά οργάνωση δεν μπορεί να διαπραγματευτεί, αν δεν έχει τη δύναμη να επιβάλει την άποψή της,
- · 2) Όποιος αμφισβητεί τα ειδικά συμφέροντα που κυριαρχούν στην πολιτική δεν πρέπει να βλέπει τον άνθρωπο έτσι όπως είναι, αλλά όπως θα ήθελε να είναι και
- · 3) Η σύγκρουση είναι ένας ουσιαστικός πυρήνας μιας ελεύθερης και ανοιχτής κοινωνίας».
Για τον Τσάβες...
... όλα αυτά ήταν σαν μια αποκάλυψη. «Αν σας ταπεινώνουν οι συνθήκες της εργασίας σας δεν θα νιώσετε ποτέ ελεύθεροι κι ευτυχισμένοι παρά μονάχα αν αφοσιωθείτε στο να τις αλλάξετε», έλεγε ο Τσάβες. «Όμως δεν θα αλλάξετε τίποτα αν αρκείστε σε μια καλή δουλειά, μια καλή ζωή και αποφεύγετε τις θυσίες».
Με αυτές τις ιδέες οργάνωσε τους αγρότες το 1962 στην Εθνική Ένωση Εργατών Γης και εργάστηκε γι΄ αυτήν μέχρι τον θάνατό του το 1993. Το «Ναι, μπορούμε!» του Τσάβες, μαζί με τις αρχές του Αλίνσκι, είχαν επηρεάσει ακόμη και τον Ρόμπερτ Κέννεντυ στην προεκλογική εκστρατεία του το 1968. Το σύνθημα έφτασε μέχρι τον νεαρό Ομπάμα, όταν έκανε κοινωνικό έργο στις γειτονιές του Σικάγου το 1985. Αργότερα, όμως, όπως παρατηρεί η Ζοέλ Κουντς, στο «Ναι, μπορούμε!» του Τσάβες, που είχε ένα συγκεκριμένο πολιτικό και οικονομικό περιεχόμενο, ο Ομπάμα προσέδωσε έναν χαρακτήρα μεσσιανικό: Ναι, μπορούμε να κερδίσουμε μερικά δολάρια παραπάνω, να κερδίσουμε μερικά δικαιώματα ακόμη, να φτιάξουμε και άλλα σχολεία, αλλά και Ναι, μπορούμε να συμφιλιώσουμε τους λευκούς με τους μαύρους, να σώσουμε την Αμερική, ακόμη και τον κόσμο.
Σημείωση
Μια κάποια Χίλαρι Ρόνταμ, φοιτήτρια στο Γουέσλι, είχε κάνει τη διπλωματική εργασία της το 1968 με θέμα τον Αλίνσκι και τίτλο «Δεν υπάρχει παρά μόνο ο αγώνας: Ανάλυση του μοντέλου του Αλίνσκι». Βέβαια η νεαρή φοιτήτρια δεν είχε παντρευτεί ακόμη τον Μπιλ Κλίντον. Παράξενες που είναι οι διαδρομές που κάνουν οι ιδέες...
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=1409335&ct=2
Σχόλια