Tης Τασουλας Καραϊσκακη
«Δεν θα έπρεπε να έχουν ούτε οι πολιτικοί περιουσία», είπε προχθές ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος απαντώντας στον ισχυρισμό πολιτικών ότι η «Εκκλησία δεν πρέπει να έχει περιουσία». Ομως αμφότερες οι πλευρές κατέχουν, και μάλιστα τεραστία. Κάθε χρόνο θαυμάζουμε το «έσχες» των βουλευτών (απορώντας για το «πόθεν»). Ακίνητα εκατοντάδων τετραγωνικών (την πρωτιά κατέχουν οι Γ. Βουλγαράκης και Ευ. Μπασιάκος με 50 δηλωμένα ακίνητα έκαστος - ακολουθούν οι Ν. Νικολόπουλος με 49, Ν. Τσιαρτσιώνης με 46, Γ. Παπαθανασίου με 43, και Γ. Βλάχος, Παρθένα Φουντουκίδου, Θ. Κολιοπάνος με 42). Γερές επενδύσεις στο Χρηματιστήριο... Στην πρώτη γραμμή ο Π. Δούκας με μετοχές συνολικής αξίας 3,6 εκατ. ευρώ· ακολουθούν οι Γ. Βουλγαράκης (2,25 εκατ. ευρώ), Αλ. Αθανασιάδης (1,6 εκατ. ευρώ), Φεβρωνία Πατριανάκου (1,286 εκατ. ευρώ)... Καταθέσεις σε συνάλλαγμα, πολυτελή αυτοκίνητα, πλούσιοι/-ες σύζυγοι που όλως τυχαίως αύξησαν κατακόρυφα τα εισοδήματά τους όσο τα έτερα ημίσεα ασκούσαν ή ασκούν εξουσία... Σε πολλά δισ. ευρώ ανέρχεται η συνολική περιουσία των πολιτικών.
Οσο για την περιουσία «ψίχουλα» της Εκκλησίας, κατέχει 1.282.300 στρέμματα γης, τα οποία θεωρεί λίγα σε σύγκριση με τη γη που κατέχει το Δημόσιο (43.568.000 στρ.), η Τοπική Αυτοδιοίκηση (15.553.200 στρ.) και οι συνεταιρισμοί (1.098. 400 στρ.). Εχει 6.700 Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου τα οποία δεν ελέγχει. Αγνοεί τις περιουσίες των 2.500 μονών, ενοριακών ναών και μητροπόλεων λόγω δαιδαλώδους οργάνωσης - μόνο η ετήσια απόδοση της κεντρικής διοίκησης είναι γνωστή (περί τα 20 εκατ. ευρώ). Σημειώνει λαμπρές επιδόσεις στο ξεκοκάλισμα ευρωπαϊκών πόρων (έχει ήδη ρυθμιστεί νομοθετικά ώστε να περάσουν στα χέρια των ιεραρχών κατευθείαν από το υπουργείο Οικονομικών 255 εκατ. ευρώ από το Δ΄ ΚΠΣ), ενώ με ουκ ολίγες συμπράξεις δημοσίου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) καταφέρνει να απομυζά ουκ ολίγο δημόσιο χρήμα. Σημαντική λεπτομέρεια. Κάθε χρόνο το Δημόσιο καταβάλλει πάνω από 200 εκατ. ευρώ σε μισθούς και συντάξεις του κλήρου.
Ο πολιτικός (πολύ περισσότερο ο κληρικός) πρέπει να ολοκληρώνει τη δράση του φτωχότερος από ό,τι ξεκίνησε, έλεγαν οι παλιοί. Ομως οι φτωχοί δεν είναι πια αυτό που ήταν, π.χ., τη δεκαετία του ’60, του ’70 – ένα είδος επαναστατικής πρωτοπορίας. Εχουν απαξιωθεί συμβολικά και ηθικά, αντιμετωπίζονται σαν απειλή - είναι παράνομοι, μετανάστες ή τρομοκράτες.
Αλλο γενικό συμπέρασμα, που διαφθείρει, εξαχρειώνει την κοινωνία: ότι οι άνθρωποι της εξουσίας κλέβουν, εξαπατούν κι ότι «ποταμηδόν» ρέει το πολιτικό –μαύρο- χρήμα· ότι ανάμεσα στα κόμματα (που άλλοτε αλληλοσπαράσσονται κι άλλοτε συνεταιρίζονται για τη νομή της εξουσίας) υπάρχει μια σιωπηρή αλληλεγγύη για την ατιμωρησία -επιτρέπεται η άγρια πολεμική, ο αμοιβαίος διασυρμός, αλλά προσοχή, καμία ετυμηγορία. Ετσι, η ταραχώδης περιπέτεια της κάθαρσης εκφυλίζεται σε απλή κομματική αντιδικία...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_26/10/2008_289833
Σχόλια