Οταν το παραπέτασμα του ψεύδους πέφτει...

Του ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ Από τα «ΝΕΑ»

«Δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί απατεώνες που προσπάθησαν να κρύψουν την αλήθεια πίσω από την τρέχουσα χρηματοπιστωτική κρίση. Το ψεύδος, όμως, είναι εξόφθαλμο: αυτή η κρίση δεν είναι μόνο χρηματοπιστωτική ή οικονομική αλλά κυρίως πολιτική. Το οικοδόμημα του νεοφιλελευθερισμού έχει γίνει ολόκληρο συντρίμμια, από τη συναίνεση της Ουάσιγκτον μέχρι το Μάαστριχτ και τη Συνθήκη της Λισαβώνας.
Οι ίδιοι εκείνοι πολιτικοί που μέχρι πριν από λίγους μήνες πίεζαν εκβιαστικά τους ευρωπαϊκούς λαούς να υπερψηφίσουν τη νεοφιλελεύθερη Συνθήκη της Λισαβώνας είναι αυτοί που τώρα την παραβιάζουν προκειμένου να σώσουν το σύστημα. Το άρθρο 107 της Συνθήκης απαγορεύει τις κρατικές ενισχύσεις, αυτό δηλαδή ακριβώς που κάνουν τώρα οι πολιτικοί για να σώσουν τις τράπεζες που απειλούνται με χρεοκοπία: "Είναι ασύμβατες με την εσωτερική αγορά (...) οι ενισχύσεις που χορηγούνται από τα κράτη (...) επειδή απειλούν με στρεβλώσεις τον ανταγωνισμό". Σύμφωνα με τον "φυσικό" νόμο των αγορών, όπως παρατηρεί το γαλλικό περιοδικό "Αγορά", αυτά τα ιδρύματα θα έπρεπε να αφεθούν να αναλάβουν μόνα τους το ρίσκο των αποφάσεών τους. Την ίδια ώρα, όμως, που σώζουν τις τράπεζές τους, οι ευρωκράτες πολιτικοί παραπέμπουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και τιμωρούν με εξοντωτικά πρόστιμα κράτη που κατέβαλαν ενισχύσεις σε δημόσιες επιχειρήσεις τους. Το άρθρο της Συνθήκης της Λισαβώνας απαγορεύει τη βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: "Ούτε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ούτε οι εθνικές κεντρικές τράπεζες ή μέλη των διοικητικών οργάνων τους μπορούν να δέχονται εντολές από θεσμούς, όργανα ή οργανισμούς της Ενωσης, κυβερνήσεις των κρατών-μελών ή άλλων οργανισμών". Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα όμως στρατολογήθηκε για να παράσχει εγγυήσεις και ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα. Επίσης, άλλα άρθρα της Συνθήκης της Λισαβώνας απαγορεύουν κάθε περιορισμό στις κινήσεις κεφαλαίων (σε αυτές ακριβώς τις κινήσεις που προκάλεσαν την τρέχουσα κρίση). Αρθρο 63: "Στο πλαίσιο των ρυθμίσεων αυτού του κεφαλαίου, απαγορεύεται κάθε περιορισμός στις κινήσεις κεφαλαίων μεταξύ των κρατών-μελών και μεταξύ των κρατών-μελών και τρίτων χωρών". Τα μηνύματα "ο σώζων εαυτόν σωθήτω" και "καθένας για πάρτη του" που εξέπεμψαν πρώτα η Ιρλανδία και κατόπιν η Γερμανία, καθώς και τα σχέδια για μελλοντικούς περιορισμούς στις κινήσεις των κεφαλαίων και στις υπερβολές του αχαλίνωτου καπιταλισμού που οι ίδιοι εξέθρεψαν, δείχνουν πως τα λόγια και τα έργα των ανθρώπων που μας κυβερνούν είναι αναξιόπιστα. Η αλήθεια είναι πως εκείνοι που υπερψήφισαν ασμένως τη Συνθήκη της Λισαβώνας (δεξιοί και σοσιαλιστές), τώρα τρέχουν σαν πυρομανείς πυροσβέστες για να σβήσουν τις φωτιές που άναψαν. Ανάμεσα στον σεβασμό των συνθηκών που συνέταξαν οι ίδιοι και την κρατικοποίηση ενός μέρους του συστήματος, τα περιθώριά τους για ελιγμούς είναι ελάχιστα. Τα ιερά τους κείμενα έχουν γίνει πια κουρελόχαρτα».