Ο νομπελίστας, Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Σάμιουελσον έγραψε στο διάσημο βιβλίο του «Εconomics» πως την «Οικονομία» θα μπορούσαμε να την αναλύσουμε με ένα τρισκελές ερώτημα «Τι», «Πώς» και «Για ποιον». Μια πρόταση που εύκολα την καταλαβαίνει κανείς. Καταλαβαίνει, δηλαδή, πως Οικονομία σημαίνει βαθιά γνώση τόσο των αγαθών που πρέπει να παραχθούν όσο και της αξίας τους για τον άνθρωπο και την κοινωνία.
Και, φυσικά, με βάση αυτή τη βαθιά γνώση απαντάει σωστά στο ερώτημα «Τι». Η Οικονομία, ως ένα σύνολο υπεύθυνων διαδικασιών και αποφάσεων, πρέπει να χαρακτηρίζεται από τη βαθιά γνώση του τρόπου παραγωγής αυτών των αγαθών, για να απαντά σωστά στο ερώτημα «Πώς» και να φροντίζει πάνω από όλα για την «υγεία» των δυνάμεων που διεκπεραιώνουν αυτό το «Πώς», την «υγεία των εργαζομένων», με άλλα λόγια.Η Οικονομία δεν είναι, ή, τουλάχιστον, δεν πρέπει να είναι, ένα άθροισμα διφορούμενων και δυσνόητων όρων. Ούτε ένας εσμός καταστροφικών δυνάμεων που αδιαφορώντας σκόπιμα για το «Τι» και το «Πώς», κρατάει στα χέρια του την Οικονομία και την αναγκάζει να ξεχάσει το «Για Ποιον» και, στην καλύτερη περίπτωση, να τον αντικαταστήσει με έναν δυσβάστακτο «κόσμο» αριθμών που ούτε λένε ούτε υπονοούν, απλώς αποκρύπτουν και αποπροσανατολίζουν.
Κι όλα αυτά δεν είναι δικές μου αυθαίρετες ερμηνείες, αλλά ένα απλό συμπέρασμα από τα «μαθήματα» Οικονομίας που παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό, με αφορμή την κατάρρευση του «χρηματοπιστωτικού συστήματος», όπως χαρακτηρίστηκε η εφιαλτική αποκάλυψη πως ο καπιταλισμός, ως ένας συγκεκριμένος και ιστορικά προσδιορισμένος Τρόπος Παραγωγής, αγνοεί σκόπιμα το «Τι» και το «Πώς» και γράφει στα καινούργια «παπούτσια» του το «Για Ποιον».
Αγνοεί σκόπιμα πως η δραστηριότητα των οικονομικών μονάδων μία και μοναδική επιδίωξη πρέπει να έχουν: την εξασφάλιση των αγαθών και των υπηρεσιών «...για την ικανοποίηση της συνολικής ζήτησης», όπως λένε τα οικονομικά λεξικά. Αγνοεί σκόπιμα το τι σημαίνει «σύνολο», κοινωνία, εργαζόμενοι, ανάγκη, ικανοποίηση, σχέση προσφοράς και ζήτησης, επένδυση, επιτόκιο, τιμή, αξία. Αγνοεί σκόπιμα το τι σημαίνει καθημερινό όνειρο, μελλοντική προοπτική.
Και το μόνο που γνωρίζει καλά είναι το εύκολο κέρδος και τα εφιαλτικά παιχνίδια που το υποστηρίζουν. Και καλούμαστε, λέει, τώρα όλοι εμείς να του μάθουμε όλα όσα αγνοεί αυτός σκόπιμα, πληρώνοντας αδρά το φροντιστήριό του, χωρίς να λάβουν υπόψη τους, σκόπιμα, αυτοί που μας καλούν πως ο Καπιταλισμός δεν «παίρνει» από γράμματα. Μόνο τις υψωμένες γροθιές καταλαβαίνει!
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11933&tag=8397
Σχόλια