Ο παρασιτικός καπιταλισμός της «φούσκας των τραπεζών» βυθίζει και την Ευρώπη στην κρίση
Παίρνουν δηλαδή τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών, κατά τεκμήριο πρωτίστως των μισθωτών, και τα δίνουν στα... «λαμόγια» των χρηματιστηρίων, στους γιάπηδες των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, που τζογάριζαν σε άκρως ριψοκίνδυνα χρηματιστηριακά προϊόντα και έχασαν!
Παίρνουν τα χρήματα από τη φορολόγηση των εργαζομένων και τα δίνουν στα παράσιτα, τα οποία όσο κέρδιζαν τσέπωναν τα αμύθητα κέρδη και τώρα που το σύστημα καταρρέει εξαιτίας της απληστίας τους φωνάζουν ότι πρέπει να... κοινωνικοποιηθούν οι ζημιές τους και να τις πληρώσουμε όλοι οι υπόλοιποι!
Οσο για τις άθλιες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες εκποιούν αδίστακτα κάθε κερδοφόρο επιχείρηση του δημόσιου τομέα στο όνομα του ιερού δόγματος των ιδιωτικοποιήσεων, εξίσου αδίστακτα σπεύδουν να... κρατικοποιήσουν (!) κάθε τράπεζα που χρεοκοπεί, να φορτώσουν δηλαδή στο κράτος τα ασύλληπτα χρέη της.
Πρόκειται για τις ίδιες κυβερνήσεις οι οποίες στριγκλίζουν και βροντούν εναντίον κάθε εργαζόμενου ή συνταξιούχου που ζητάει 50 ευρώ αύξηση και κατακεραυνώνουν την «επαίσχυντη συντεχνιακή νοοτροπία», που θα οδηγήσει σε «κατάρρευση την εθνική οικονομία» αν δοθεί το πενηντάρικο, αλλά που με απίστευτη ευκολία και εν ριπή οφθαλμού εκταμιεύουν 50 δισεκατομμύρια ευρώ για χάρη των απατεώνων τραπεζιτών!
Οι κυβερνήσεις της Γερμανίας, της Βρετανίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας, του Λουξεμβούργου μπήκαν από χθες στον χορό είτε των κρατικοποιήσεων χρεοκοπημένων τραπεζών είτε της χορήγησης απεριόριστων δανείων με προνομιακούς όρους για να επιβιώσουν οι χρεοκοπημένες τράπεζες. Προφανώς θα ακολουθήσουν κι άλλες, καθώς θα αποκαλύπτεται καθημερινά η έκταση της «τραπεζικής φούσκας».
Από την άλλη πλευρά, η πολιτική ασυδοσίας του χρηματιστικού κεφαλαίου που ακολουθείται τις τελευταίες δεκαετίες έχει καταστήσει τις κυβερνήσεις ομήρους των κολοσσιαίων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και του τυχοδιωκτισμού τους.
Τι να κάνει π.χ. πλέον η βελγική κυβέρνηση με την τράπεζα Φόρτις, που την άφησε να γιγαντωθεί πέρα από κάθε όριο; Αφού τρεις στους τέσσερις Βέλγους εξαρτώνται κατά κάποιο τρόπο από αυτήν (καταθέσεις, δάνεια, ασφάλειες κ.λπ.), μπορεί να την αφήσει να καταρρεύσει; Οι καταθέσεις στην τράπεζα αυτή ανέρχονται σε 215 δισεκατομμύρια ευρώ! Μπορεί να αφήσει να χαθούν; Θα γίνει επανάσταση!
«Εκπολιτίστε τον καπιταλισμό!» καλούσε προ δεκαημέρου η γερμανική εφημερίδα «Ντι Τσάιτ» με τον οκτάστηλο πρωτοσέλιδο τίτλο της. «Η απληστία και η μεγαλομανία έχουν οδηγήσει στο χειρότερο τραπεζικό κραχ εδώ και γενιές. Διακυβεύεται το οικονομικό μας σύστημα, αν δεν το ξανασκεφτούμε ριζικά» προειδοποιούσε με τους υπότιτλους.
Εδώ ακριβώς όμως βρίσκεται και το πρόβλημα. «Εκπολιτίζεται» άραγε ο σύγχρονος καπιταλισμός ή αυτές οι ακραία παρασιτικές εκδηλώσεις του δεν αποτελούν πλέον εκτροπές, αλλά την ίδια την ουσία του συστήματος στις σημερινές συνθήκες;
Μπορεί οι υποχρεωτικές κρατικοποιήσεις χρεοκοπημένων τραπεζών ή οι αναγκαστικές συγχωνεύσεις και απορροφήσεις στους κλάδους αυτούς να δίνουν μια μαύρη εικόνα αδυναμίας του σύγχρονου καπιταλισμού, αλλά, αν το δει κανείς ψυχρά, στις μαθηματικές του διαστάσεις, αδιαφορώντας για το αν μια τράπεζα μίκρυνε ή εξαφανίστηκε και μια άλλη γιγαντώθηκε, η ουσία είναι μία: τεράστια ποσά του κρατικού προϋπολογισμού μεταφέρονται στα ταμεία των τραπεζών!
Αυτό σημαίνει αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου για μια ακόμη φορά σε τεράστια κλίμακα, αφού μιλάμε για συνολικό ποσό που υπερβαίνει το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. Αναδιανομή υπέρ των... πλουσίων!
Αυτό το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, όσο και αν σε κάποιο τμήμα του καλυφθεί με την έκδοση πληθωρικού χρήματος σε ΗΠΑ και ΕΕ, σηματοδοτεί τη δραστική περικοπή δαπανών για την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική πρόνοια, σηματοδοτεί τη χορήγηση λιγότερων, μικρότερων και ακριβότερων δανείων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και στους ιδιώτες από τις εμπορικές τράπεζες - και όλα αυτά για να καλυφθούν οι ζημιές των τυχοδιωκτών τραπεζιτών απατεώνων...
ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
- Ιδεολογικό θράσος των ηγετών της ΕΕ
- Βράζουν από αγανάκτηση οι πολίτες, όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά ακόμη και των ΗΠΑ, καθώς βλέπουν τις κυβερνήσεις να σπεύδουν να αρπάζουν ένα τρισεκατομμύριο δολάρια από τα χρήματα των φορολογουμένων, για να τα δώσουν στους «τζογαδόρους» τραπεζίτες.
Η Μέρκελ έχει δηλώσει ότι ανησυχεί πως «οι προσπάθειες απαξίωσης του νεοφιλελευθερισμού της ελεύθερης αγοράς ίσως γίνουν όπλο στα χέρια της Αριστεράς». Ο Σαρκοζί χαρακτήρισε «ιστορικό λάθος» οποιαδήποτε «επιστροφή στην κοινοκτημοσύνη του παρελθόντος».
Αντί να προσπαθούν να κατευνάσουν τη δίκαιη οργή των λαών και να δουν πώς θα αποτρέψουν τη συνέχιση τέτοιων φαινομένων, οι Ευρωπαίοι ηγέτες ανησυχούν μήπως κληθούν να καταβάλουν το πολιτικό κόστος της κρίσης, στην οποία οδήγησαν οι επιλογές και η γραμμή των κυβερνήσεων.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&tag=8953&pubid=1660611
======
26/10/2008
Και οι μέτοχοι;
Tου Mπαμπη Παπαδημητριου
Η τράπεζα είναι μια επιχείρηση διαφορετική από τις άλλες. Στο ράφι μπορούμε να διαλέξουμε οποιοδήποτε μεταξύ ομοειδών προϊόντων. Παρόμοια επιλογή για τη διασφάλιση των οικονομιών μιας ζωής δεν μπορεί να υπάρξει. Ολες οι τράπεζες, εφόσον διατηρούν την άδεια λειτουργίας τους, οφείλουν να εμφανίζουν στο ακέραιο τις καταθέσεις μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως και οι ελληνικές τράπεζες θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που μας κατακλύζουν λόγω της ταχύτατα επερχόμενης ύφεσης της παγκόσμιας και των εθνικών οικονομιών. Αυτό δεν είναι αρκετό για να προκαλέσει τον πανικό πωλήσεων που παρατηρείται με τις μετοχές των ελληνικών τραπεζών.
Το τραπεζικό σύστημα καταρρέει όταν η εμπιστοσύνη διασαλεύεται. Η κυβέρνηση μπορούσε να μεθοδεύσει ακόμη και την πλήρη εγγύηση των καταθέσεων, ένα ακόμη βήμα πέραν της ορθής αύξησης του ανώτατου ποσού στις 100.000 ευρώ, όταν το σύστημα κινδύνευσε από τη διασπορά πανικού μεταξύ των καταθετών. Ωστόσο, οι πολίτες πίστεψαν τις δημόσιες δεσμευτικές δηλώσεις των ενδιαφερόμενων τραπεζιτών, του αρμόδιου υπουργού, ακόμη και ιδίου του πρωθυπουργού, σύμφωνα με τις οποίες οι ελληνικές τράπεζες δεν αντιμετώπιζαν κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα.
Αιφνιδίως όμως ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος εισηγείται τη λήψη επειγόντων μέτρων εξαιρετικού μεγέθους, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα υπάρξουν τους επόμενους μήνες σοβαρά προβλήματα με τις τράπεζες. Μάλιστα, ο υπουργός Οικονομίας, ανήσυχος προφανώς μετά την ενημέρωσή του, αποφάσισε τη στήριξη του συστήματος και ζήτησε τη συμφωνία όλων για τη θωράκιση της ελληνικής οικονομίας. Μένει τώρα να ενημερωθεί πειστικά το νομοθετικό σώμα που θα κληθεί να εγκρίνει, γιατί πρέπει οι φορολογούμενοι να δανείσουν τις τράπεζες;
Ο καθηγητής Γιώργος Προβόπουλος υπήρξε υποδιοικητής της κεντρικής τράπεζας και είναι έμπειρος εμπορικός τραπεζίτης.
Κύριος σύμβουλος της Alpha Bank, πρόεδρος της Εμπορικής Τράπεζας και, μέχρι πρόσφατα, διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας Πειραιώς, είναι σε θέση να γνωρίζει από πρώτο χέρι την πραγματικότητα των ελληνικών τραπεζών.
Αποτελεί αυτό ευτυχή σύμπτωση σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία και ορθώς ετοιμάζεται να ζητήσει από τις τράπεζες να αυξήσουν τα αποθεματικά τους κεφάλαια. Χρειάζεται βεβαίως να εξηγήσει, όπως έπραξε στο θέμα της ασφάλειας των καταθέσεων (ακόμη και από τηλεοπτικό παράθυρο λαϊκής εκπομπής), όσα αυτός γνωρίζει -αλλά όχι εμείς- για τα προκύψαντα προβλήματα των τραπεζών και, προφανώς, τις ευθύνες όσων κατ’ ελάχιστον δεν υπήρξαν επαρκώς συνετοί, όπως οφείλει να είναι κάθε τραπεζίτης.
- Εύλογη απορία προκαλεί επίσης ότι οι μεγάλοι μέτοχοι των τραπεζών αφήνουν το κράτος να επενδύει τουλάχιστον 5 δισ. ευρώ στις δικές τους επιχειρήσεις, ενώ οι ίδιοι εμφανίζονται αδιάφοροι στα όποια προβλήματα των τόσο σημαντικών επενδύσεών τους.
- Γιατί δεν εξαντλούν τα περιθώρια συνεργασίας ή συγχωνεύσεων με άλλες τράπεζες, όπως συμβαίνει στις άλλες χώρες του καπιταλισμού;
- Πόσο υπηρετείται η δημοκρατία αλλά και οι αρχές της ελεύθερης οικονομίας όταν το κράτος υποχρεώνει τους φτωχούς φορολογουμένους να υποκαταστήσουν τον ρόλο του πλούσιου μετόχου;
----------------------
Σχόλια