Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Βαθύτατα οργισμένο ήταν το κύριο άρθρο της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», της εφημερίδας του επιχειρηματικού κόσμου της Γερμανίας, την Κυριακή, όταν καταβάλλονταν πυρετώδεις προσπάθειες να πειθαναγκαστεί η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ να εκταμιεύσει δημόσιο χρήμα για να σώσει από τη χρεοκοπία τις «επενδυτικές τράπεζες» Μέριλ Λιντς και Λίμαν Μπράδερς, οι οποίες στην ουσία είναι χρηματιστηριακές εταιρείες.
«Δεν μπορεί να αποτελεί διαρκώς την αρχή των σχέσεων ανάμεσα στο κράτος και στην οικονομία το ότι... τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται και οι ζημιές κοινωνικοποιούνται!», υπογράμμιζε η σοβαρή, συντηρητική εφημερίδα.
Εξοχη και ομολογουμένως άκρως περιεκτική διατύπωση των απαιτήσεων που έχουν οι εκπρόσωποι του «καπιταλισμού - καζίνο» στον τραπεζικό τομέα, οι οποίοι αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας κάθε κρατική παρέμβαση όσο έχουν κέρδη, αλλά λυμαίνονται αδίστακτα το δημόσιο χρήμα όταν έχουν ζημιές.
Οσο για το σύγχρονο κράτος, το οποίο σκίζει τα ιμάτιά του ότι θα καταρρεύσει η εθνική οικονομία αν δώσει πενήντα ευρώ αύξηση στους χαμηλοσυνταξιούχους που πεινάνε, βρίσκει με απίστευτη ευκολία και γαλαντομία δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για να τα δώσει στους τραπεζίτες. Η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» ήξερε γιατί είναι θυμωμένη. Φέτος τον Φεβρουάριο καταρρέει η Νόρδερν Ροκ, πέμπτη σε μέγεθος στεγαστική τράπεζα της Βρετανίας, και η βρετανική κυβέρνηση σπεύδει να την εθνικοποιήσει.
Τον Μάρτιο καταρρέει η πέμπτη σε μέγεθος επενδυτική τράπεζα των ΗΠΑ, η Μπέαρ Στερνς, και η ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ, η FED, δίνει 30 δισεκατομμύρια δολάρια σε εγγυήσεις για να την αγοράσει η JP Μόργκαν Τσέις.
Στις 7 Σεπτεμβρίου η αμερικανική κυβέρνηση κρατικοποιεί τις Φάνι και Φρέντι, τις δύο μεγαλύτερες εταιρείες αγοράς και τιτλοποίησης στεγαστικών δανείων, με ένα δυνητικό κόστος... 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων!
Το Σαββατοκύριακο που πέρασε η κυβέρνηση Μπους λέει επιτέλους κι ένα «όχι», καθώς καταρρέουν ταυτόχρονα η πρώτη επενδυτική τράπεζα (Μέριλ Λιντς) και η τρίτη (Λίμαν Μπράδερς)! Η Μπανκ οφ Αμέρικα αποφασίζει να εξαγοράσει και να σώσει την πρώτη και η Λίμαν Μπράδερς αφήνεται να χρεοκοπήσει, καθώς έχει άνοιγμα που ξεπερνά τα... 600 δισεκατομμύρια δολάρια!
Θα αποτελούσε πράξη πολιτικής αυτοκτονίας για τους Ρεπουμπλικάνους να δώσουν ένα τέτοιο ποσό από το δημόσιο ταμείο για να σώσουν μια εταιρεία κερδοσκόπων μόλις ενάμιση μήνα πριν από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ.
Φυσικά είναι εντελώς εσφαλμένη η εικόνα που έχει προκληθεί και αποπροσανατολίζει το ευρύ, μη μυημένο κοινό για τις αιτίες της κρίσης. Δεν καταρρέουν φυσικά όλοι αυτοί οι χρηματοπιστωτικοί κολοσσοί επειδή κάποιοι... μπατίρηδες Αμερικανοί μαύροι δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν τα στεγαστικά δάνεια που πήραν. Αυτά είναι παραμύθια της Χαλιμάς.
Η πραγματική αιτία της κατάρρευσης είναι η αχαλίνωτη κερδοσκοπία όλων αυτών των χρηματιστηριακών εταιρειών πέρα από κάθε όριο, χρησιμοποιώντας τα σύγχρονα εξαιρετικά σύνθετα χρηματοπιστωτικά προϊόντα, που σε συνάρτηση με το άνοιγμα των κεφαλαιαγορών όλου του κόσμου σε συνδυασμό με τη σύγχρονη τεχνολογία οδηγούν σε ανοίγματα και πυκνότητα δραστηριοτήτων που ήταν αδύνατον να υπάρξει στο παρελθόν.
Οταν η Μπέαρ Στερνς και η Λίμαν Μπράδερς έχουν χρηματοδοτήσει με δάνεια που έχουν πάρει το... 95% (!) των υποτιθέμενων περιουσιακών τους στοιχείων και οι επιχειρήσεις Φάνι Μάι και Φρέντι Μακ χρωστούν το... 98,5%, πώς θα ήταν δυνατόν να μη σπάσουν ποτέ αυτές οι φούσκες;
Μόνο η ανοχή και η προώθηση εκ μέρους του παρανοϊκά νεοφιλελεύθερου κράτους αυτού του «καπιταλισμού - καζίνο» επέτρεψε αυτό το αίσχος.
Σε άλλες εποχές, επιχειρήσεις με τέτοιους δείκτες θα είχαν κλείσει προ πολλού και οι ιδιοκτήτες τους θα είχαν οδηγηθεί στη φυλακή ως απατεώνες, ενώ τώρα έχαιραν εκτίμησης, σεβασμού και θαυμασμού μέχρι την τελευταία ώρα πριν από τη χρεοκοπία και οι μάνατζέρ τους εισέπρατταν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο για το... άριστο έργο που επιτελούσαν!
Προς τι λοιπόν τώρα ο κλαυθμός και οδυρμός;
ΛΟΓΩ ΑΛΛΗΛΟΔΙΑΠΛΟΚΗΣ
Απειλή πρόκλησης οικονομικής κρίσης
Θα έλεγε κανείς ότι η κατάρρευση των χρηματιστηριακών εταιρειών του τύπου της Λίμαν Μπράδερς αφήνει αδιάφορο τον κόσμο και δεν αφορά την πραγματική οικονομία, παρά μόνο τον σκοτεινό κόσμο των κερδοσκόπων. Δυστυχώς, πέρα από τους ιδιώτες «τζογαδόρους», που οι ζημιές τους μας είναι αδιάφορες, πολλές παραγωγικές επιχειρήσεις, ασφαλιστικά ταμεία κ.λπ. έχουν τοποθετήσει τμήμα των κεφαλαίων τους στις «επενδυτικές τράπεζες».
Χάνοντας τα λεφτά τους λειτουργούν ως ιμάντες μεταφοράς της κρίσης στην πραγματική οικονομία.
Ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση με τις εμπορικές τράπεζες που είχαν δοσοληψίες με τη Λίμαν και τις παρόμοιες επιχειρήσεις.
Η απώλεια των κεφαλαίων τους θα οδηγήσει τις εμπορικές τράπεζες σε περιστολή δανειοδοτήσεων προς επιχειρήσεις παραγωγικών δραστηριοτήτων πάσης φύσεως και προς ιδιώτες, προκαλώντας σοβαρά προβλήματα.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&tag=8397
=============
Mεταγεννέστερη προσθήκη (27/11/2008)
27/11/2008
07:03
Πριν το πακέτο Paulson η Citibank ήταν μία τράπεζα έτοιμη να καταβροχθίσει οποιαδήποτε άλλη. Σήμερα ζητάει μέρος του πακέτου των χρημάτων των Αμερικανών φορολογουμένων...
Μέσα σε λίγες εβδομάδες περάσαμε από τον καπιταλισμό της αγοράς σε ένα άλλο είδος καπιταλισμού που έχει έντονο το άρωμα της Σοβιετίας. Οι πανίσχυρες ιδιωτικές εταιρείες εμφανίζονται ως ικέτες σε γεύμα της κοινωνικής πρόνοιας, διεκδικώντας συμμετοχή του κοινωνικού συνόλου στις ζημίες τους!
Ας πούμε ότι οι τράπεζες κέρδιζαν εκατομμύρια ευρώ από τα τοξικά προϊόντα. Θα μας είχαν βάλει συμμέτοχους στα κέρδη τους; Ασφαλώς και όχι! Στις ζημιές, όμως, θέλουν τα χρήματα του κοινωνικού συνόλου. Κι όπως πάει το πράγμα σε λίγο όλες οι επιχειρήσεις θα ζητούν το αυτονόητο: Κρατική ενίσχυση για να συνεχίσουν απρόσκοπτα τη λειτουργία τους.
Όταν η ελληνική κυβέρνηση επιχείρησε να στηρίξει τον κ. Λαναρά, η Ευρωπαϊκή Ένωση είπε όχι. Και πολύ σωστά, κατά την άποψή μας. Αλλά τώρα, ο κ. Λαναράς θα είναι απόλυτα δικαιολογημένος αν αρχίσει να διαμαρτύρεται!
Γιατί η δική του ενίσχυση είναι «παράνομη» και είναι νόμιμη η στήριξη τόσων και τόσων άλλων από άκρο σε άκρο της Ευρώπης;
Όταν απορρίφθηκε αρχικά το σχέδιο Paulson τα είχα βάψει κι εγώ «μαύρα», παρασυρόμενος από την αντίδραση των αγορών. Έκανα λάθος! Τα μεγάλα προβλήματα άρχισαν μετά από την υλοποίηση του πακέτου! Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τώρα ζητούν χρήματα στην Αμερική οι αυτοκινητοβιομηχανίες. Αύριο οι φαρμακοβιομηχανίες και πάει λέγοντας!
Οι μνήμες του 1929 μπορούν να οδηγήσουν κάποιους στο συμπέρασμα ότι η επέμβαση των κρατών ήταν επιβεβλημένη. Το πρόβλημα είναι ότι η επέμβαση, όπως έχει γίνει, έχει οδηγήσει σε ένα μεγάλο παράδοξο: Όλοι θέλουν καπιταλισμό με τα λεφτά των άλλων! Ακόμη κι αν κάποιος δεν έχει πρόβλημα, θα είναι παράλογο να μην εκμεταλλευτεί την ευκαιρία, όταν το ίδιο θα κάνει ο ανταγωνιστής του.
Δεν έχω τη λύση στο πρόβλημα. Μία επισήμανση κάνω, ότι τα πακέτα πολλαπλασίασαν τις... υποψήφιες για πτώχευση εταιρείες και μία παραδοχή λαθεμένης θέσης για την αναγκαιότητα αποδοχής αυτών των μέτρων.
Κάποιος θα πει ότι τώρα κάνουμε «αντιπολίτευση» εκ του ασφαλούς. Ότι μετά τη σωτηρία του συστήματος από τα κράτη, επιστρέφουμε σε μία αντικρατική ρητορική με εξασφαλισμένα τα... νώτα μας. Έστω ότι είναι έτσι. Μπορεί κάποιος οπαδός του κρατισμού να μας περιγράψει πώς θα είναι ο κόσμος μας σε ένα χρόνο από σήμερα; Θα λειτουργούν οι πολυεθνικές με χρήματα των φορολογουμένων, οι οποίοι την ίδια στιγμή θα αμείβονται με μισθούς πείνας και με την απειλή της... επιδείνωσης της κρίσης να τρώει κι άλλο το εισόδημά τους; Τι σόι καπιταλισμός είναι αυτός;
Χτες, σε συζήτηση που διοργανώθηκε από το Ελληνοβρετανικό επιμελητήριο, οι υπέρμαχοι της σοσιαλδημοκρατίας κ.κ. Παπαντωνίου και Στουρνάρας τάχτηκαν υπέρ της δημιουργίας πανίσχυρων εποπτικών μηχανισμών. Κι άλλοι μηχανισμοί; Αυτή είναι η πρόταση; Να δίνουν οι φορολογούμενοι τα λεφτά τους να λειτουργούν οι επιχειρήσεις και όλα να κρίνονται από πανίσχυρους επόπτες; Μα, λείπει σήμερα η εποπτεία; Το πιστεύει αυτό κανείς στα σοβαρά; Μήπως η FED δεν ήταν εδώ όταν μεγάλωνε η φούσκα των ενυπόθηκων δανείων; Μήπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν ασκεί εποπτεία; Τι άλλο θέλουν; Να κοιμόμαστε με τις ταυτότητες στο στόμα;
Η κρίση του 1929 επέβαλλε την FED. Αν η κρίση του 2008 μας φέρει ένα παγκόσμιο εποπτικό συμβούλιο, μάλλον θα πρέπει να αρχίσουμε να πονηρευόμαστε για τα πραγματικά αίτια αυτής της κρίσης.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
http://www.capital.gr/articles.asp?showlist=0&catid=6&id=627204&expand=1
Βαθύτατα οργισμένο ήταν το κύριο άρθρο της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», της εφημερίδας του επιχειρηματικού κόσμου της Γερμανίας, την Κυριακή, όταν καταβάλλονταν πυρετώδεις προσπάθειες να πειθαναγκαστεί η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ να εκταμιεύσει δημόσιο χρήμα για να σώσει από τη χρεοκοπία τις «επενδυτικές τράπεζες» Μέριλ Λιντς και Λίμαν Μπράδερς, οι οποίες στην ουσία είναι χρηματιστηριακές εταιρείες.
«Δεν μπορεί να αποτελεί διαρκώς την αρχή των σχέσεων ανάμεσα στο κράτος και στην οικονομία το ότι... τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται και οι ζημιές κοινωνικοποιούνται!», υπογράμμιζε η σοβαρή, συντηρητική εφημερίδα.
Εξοχη και ομολογουμένως άκρως περιεκτική διατύπωση των απαιτήσεων που έχουν οι εκπρόσωποι του «καπιταλισμού - καζίνο» στον τραπεζικό τομέα, οι οποίοι αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας κάθε κρατική παρέμβαση όσο έχουν κέρδη, αλλά λυμαίνονται αδίστακτα το δημόσιο χρήμα όταν έχουν ζημιές.
Οσο για το σύγχρονο κράτος, το οποίο σκίζει τα ιμάτιά του ότι θα καταρρεύσει η εθνική οικονομία αν δώσει πενήντα ευρώ αύξηση στους χαμηλοσυνταξιούχους που πεινάνε, βρίσκει με απίστευτη ευκολία και γαλαντομία δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για να τα δώσει στους τραπεζίτες. Η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» ήξερε γιατί είναι θυμωμένη. Φέτος τον Φεβρουάριο καταρρέει η Νόρδερν Ροκ, πέμπτη σε μέγεθος στεγαστική τράπεζα της Βρετανίας, και η βρετανική κυβέρνηση σπεύδει να την εθνικοποιήσει.
Τον Μάρτιο καταρρέει η πέμπτη σε μέγεθος επενδυτική τράπεζα των ΗΠΑ, η Μπέαρ Στερνς, και η ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ, η FED, δίνει 30 δισεκατομμύρια δολάρια σε εγγυήσεις για να την αγοράσει η JP Μόργκαν Τσέις.
Στις 7 Σεπτεμβρίου η αμερικανική κυβέρνηση κρατικοποιεί τις Φάνι και Φρέντι, τις δύο μεγαλύτερες εταιρείες αγοράς και τιτλοποίησης στεγαστικών δανείων, με ένα δυνητικό κόστος... 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων!
Το Σαββατοκύριακο που πέρασε η κυβέρνηση Μπους λέει επιτέλους κι ένα «όχι», καθώς καταρρέουν ταυτόχρονα η πρώτη επενδυτική τράπεζα (Μέριλ Λιντς) και η τρίτη (Λίμαν Μπράδερς)! Η Μπανκ οφ Αμέρικα αποφασίζει να εξαγοράσει και να σώσει την πρώτη και η Λίμαν Μπράδερς αφήνεται να χρεοκοπήσει, καθώς έχει άνοιγμα που ξεπερνά τα... 600 δισεκατομμύρια δολάρια!
Θα αποτελούσε πράξη πολιτικής αυτοκτονίας για τους Ρεπουμπλικάνους να δώσουν ένα τέτοιο ποσό από το δημόσιο ταμείο για να σώσουν μια εταιρεία κερδοσκόπων μόλις ενάμιση μήνα πριν από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ.
Φυσικά είναι εντελώς εσφαλμένη η εικόνα που έχει προκληθεί και αποπροσανατολίζει το ευρύ, μη μυημένο κοινό για τις αιτίες της κρίσης. Δεν καταρρέουν φυσικά όλοι αυτοί οι χρηματοπιστωτικοί κολοσσοί επειδή κάποιοι... μπατίρηδες Αμερικανοί μαύροι δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν τα στεγαστικά δάνεια που πήραν. Αυτά είναι παραμύθια της Χαλιμάς.
Η πραγματική αιτία της κατάρρευσης είναι η αχαλίνωτη κερδοσκοπία όλων αυτών των χρηματιστηριακών εταιρειών πέρα από κάθε όριο, χρησιμοποιώντας τα σύγχρονα εξαιρετικά σύνθετα χρηματοπιστωτικά προϊόντα, που σε συνάρτηση με το άνοιγμα των κεφαλαιαγορών όλου του κόσμου σε συνδυασμό με τη σύγχρονη τεχνολογία οδηγούν σε ανοίγματα και πυκνότητα δραστηριοτήτων που ήταν αδύνατον να υπάρξει στο παρελθόν.
Οταν η Μπέαρ Στερνς και η Λίμαν Μπράδερς έχουν χρηματοδοτήσει με δάνεια που έχουν πάρει το... 95% (!) των υποτιθέμενων περιουσιακών τους στοιχείων και οι επιχειρήσεις Φάνι Μάι και Φρέντι Μακ χρωστούν το... 98,5%, πώς θα ήταν δυνατόν να μη σπάσουν ποτέ αυτές οι φούσκες;
Μόνο η ανοχή και η προώθηση εκ μέρους του παρανοϊκά νεοφιλελεύθερου κράτους αυτού του «καπιταλισμού - καζίνο» επέτρεψε αυτό το αίσχος.
Σε άλλες εποχές, επιχειρήσεις με τέτοιους δείκτες θα είχαν κλείσει προ πολλού και οι ιδιοκτήτες τους θα είχαν οδηγηθεί στη φυλακή ως απατεώνες, ενώ τώρα έχαιραν εκτίμησης, σεβασμού και θαυμασμού μέχρι την τελευταία ώρα πριν από τη χρεοκοπία και οι μάνατζέρ τους εισέπρατταν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο για το... άριστο έργο που επιτελούσαν!
Προς τι λοιπόν τώρα ο κλαυθμός και οδυρμός;
ΛΟΓΩ ΑΛΛΗΛΟΔΙΑΠΛΟΚΗΣ
Απειλή πρόκλησης οικονομικής κρίσης
Θα έλεγε κανείς ότι η κατάρρευση των χρηματιστηριακών εταιρειών του τύπου της Λίμαν Μπράδερς αφήνει αδιάφορο τον κόσμο και δεν αφορά την πραγματική οικονομία, παρά μόνο τον σκοτεινό κόσμο των κερδοσκόπων. Δυστυχώς, πέρα από τους ιδιώτες «τζογαδόρους», που οι ζημιές τους μας είναι αδιάφορες, πολλές παραγωγικές επιχειρήσεις, ασφαλιστικά ταμεία κ.λπ. έχουν τοποθετήσει τμήμα των κεφαλαίων τους στις «επενδυτικές τράπεζες».
Χάνοντας τα λεφτά τους λειτουργούν ως ιμάντες μεταφοράς της κρίσης στην πραγματική οικονομία.
Ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση με τις εμπορικές τράπεζες που είχαν δοσοληψίες με τη Λίμαν και τις παρόμοιες επιχειρήσεις.
Η απώλεια των κεφαλαίων τους θα οδηγήσει τις εμπορικές τράπεζες σε περιστολή δανειοδοτήσεων προς επιχειρήσεις παραγωγικών δραστηριοτήτων πάσης φύσεως και προς ιδιώτες, προκαλώντας σοβαρά προβλήματα.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&tag=8397
=============
Mεταγεννέστερη προσθήκη (27/11/2008)
Τι σόι καπιταλισμός είναι αυτός;
27/11/2008
07:03
Πριν το πακέτο Paulson η Citibank ήταν μία τράπεζα έτοιμη να καταβροχθίσει οποιαδήποτε άλλη. Σήμερα ζητάει μέρος του πακέτου των χρημάτων των Αμερικανών φορολογουμένων...
Μέσα σε λίγες εβδομάδες περάσαμε από τον καπιταλισμό της αγοράς σε ένα άλλο είδος καπιταλισμού που έχει έντονο το άρωμα της Σοβιετίας. Οι πανίσχυρες ιδιωτικές εταιρείες εμφανίζονται ως ικέτες σε γεύμα της κοινωνικής πρόνοιας, διεκδικώντας συμμετοχή του κοινωνικού συνόλου στις ζημίες τους!
Ας πούμε ότι οι τράπεζες κέρδιζαν εκατομμύρια ευρώ από τα τοξικά προϊόντα. Θα μας είχαν βάλει συμμέτοχους στα κέρδη τους; Ασφαλώς και όχι! Στις ζημιές, όμως, θέλουν τα χρήματα του κοινωνικού συνόλου. Κι όπως πάει το πράγμα σε λίγο όλες οι επιχειρήσεις θα ζητούν το αυτονόητο: Κρατική ενίσχυση για να συνεχίσουν απρόσκοπτα τη λειτουργία τους.
Όταν η ελληνική κυβέρνηση επιχείρησε να στηρίξει τον κ. Λαναρά, η Ευρωπαϊκή Ένωση είπε όχι. Και πολύ σωστά, κατά την άποψή μας. Αλλά τώρα, ο κ. Λαναράς θα είναι απόλυτα δικαιολογημένος αν αρχίσει να διαμαρτύρεται!
Γιατί η δική του ενίσχυση είναι «παράνομη» και είναι νόμιμη η στήριξη τόσων και τόσων άλλων από άκρο σε άκρο της Ευρώπης;
Όταν απορρίφθηκε αρχικά το σχέδιο Paulson τα είχα βάψει κι εγώ «μαύρα», παρασυρόμενος από την αντίδραση των αγορών. Έκανα λάθος! Τα μεγάλα προβλήματα άρχισαν μετά από την υλοποίηση του πακέτου! Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τώρα ζητούν χρήματα στην Αμερική οι αυτοκινητοβιομηχανίες. Αύριο οι φαρμακοβιομηχανίες και πάει λέγοντας!
Οι μνήμες του 1929 μπορούν να οδηγήσουν κάποιους στο συμπέρασμα ότι η επέμβαση των κρατών ήταν επιβεβλημένη. Το πρόβλημα είναι ότι η επέμβαση, όπως έχει γίνει, έχει οδηγήσει σε ένα μεγάλο παράδοξο: Όλοι θέλουν καπιταλισμό με τα λεφτά των άλλων! Ακόμη κι αν κάποιος δεν έχει πρόβλημα, θα είναι παράλογο να μην εκμεταλλευτεί την ευκαιρία, όταν το ίδιο θα κάνει ο ανταγωνιστής του.
Δεν έχω τη λύση στο πρόβλημα. Μία επισήμανση κάνω, ότι τα πακέτα πολλαπλασίασαν τις... υποψήφιες για πτώχευση εταιρείες και μία παραδοχή λαθεμένης θέσης για την αναγκαιότητα αποδοχής αυτών των μέτρων.
Κάποιος θα πει ότι τώρα κάνουμε «αντιπολίτευση» εκ του ασφαλούς. Ότι μετά τη σωτηρία του συστήματος από τα κράτη, επιστρέφουμε σε μία αντικρατική ρητορική με εξασφαλισμένα τα... νώτα μας. Έστω ότι είναι έτσι. Μπορεί κάποιος οπαδός του κρατισμού να μας περιγράψει πώς θα είναι ο κόσμος μας σε ένα χρόνο από σήμερα; Θα λειτουργούν οι πολυεθνικές με χρήματα των φορολογουμένων, οι οποίοι την ίδια στιγμή θα αμείβονται με μισθούς πείνας και με την απειλή της... επιδείνωσης της κρίσης να τρώει κι άλλο το εισόδημά τους; Τι σόι καπιταλισμός είναι αυτός;
Χτες, σε συζήτηση που διοργανώθηκε από το Ελληνοβρετανικό επιμελητήριο, οι υπέρμαχοι της σοσιαλδημοκρατίας κ.κ. Παπαντωνίου και Στουρνάρας τάχτηκαν υπέρ της δημιουργίας πανίσχυρων εποπτικών μηχανισμών. Κι άλλοι μηχανισμοί; Αυτή είναι η πρόταση; Να δίνουν οι φορολογούμενοι τα λεφτά τους να λειτουργούν οι επιχειρήσεις και όλα να κρίνονται από πανίσχυρους επόπτες; Μα, λείπει σήμερα η εποπτεία; Το πιστεύει αυτό κανείς στα σοβαρά; Μήπως η FED δεν ήταν εδώ όταν μεγάλωνε η φούσκα των ενυπόθηκων δανείων; Μήπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν ασκεί εποπτεία; Τι άλλο θέλουν; Να κοιμόμαστε με τις ταυτότητες στο στόμα;
Η κρίση του 1929 επέβαλλε την FED. Αν η κρίση του 2008 μας φέρει ένα παγκόσμιο εποπτικό συμβούλιο, μάλλον θα πρέπει να αρχίσουμε να πονηρευόμαστε για τα πραγματικά αίτια αυτής της κρίσης.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
http://www.capital.gr/articles.asp?showlist=0&catid=6&id=627204&expand=1
Σχόλια