Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini.gr
Κάποιοι από τη Νέα Δημοκρατία θεωρούν άδικο να κριθεί η κυβέρνηση από τα πολλά σκάνδαλα που δημιούργησε στα 4,5 χρόνια της διαδρομής της. Ξεχνούν, βέβαια, ότι και η προηγούμενη έτσι κρίθηκε, παρά το γεγονός ότι αυτή δεν εξελέγη με την σημαία της ηθικής και της ταπεινότητας.
Θεωρητικά έχουν δίκιο – αν και ακόμη ηχούν στα αυτιά μας οι σφοδρές καταγγελίες περί «αρχιερέων της διαπλοκής», περί «κυβέρνησης των κότερων» και οι αποφάνσεις ότι «η σύζυγος του Καίσαρα, δεν πρέπει απλώς να δείχνει τίμια». Και έχουν δίκιο διότι πάντα θα υπάρχουν «ανίδεες διοικήσεις», «παραπλανηθέντες υπουργοί» και «αετονύχηδες χρηματιστές» ή μοναχοί, οπότε είναι άδικο για οποιαδήποτε κυβέρνηση να κρίνεται μόνο από τα σκάνδαλα. Κανονικά θα έπρεπε να κρίνεται από τις πολιτικές που ανέπτυξε για να αποφευχθούν τα σκάνδαλα. Το να μην διορίζει, για παράδειγμα, η εκάστοτε κυβέρνηση την ηγεσία του Αρείου Πάγου δεν έχει ως μόνο αποτέλεσμα την καλύτερη λειτουργία της δικαιοσύνης, μετά την αποκάλυψη των σκανδάλων. Οι «ανεξέλεγκτοι δικαστές» λειτουργούν ως φόβητρο ακόμη και στους «ανίδεους υπουργούς». Οποιοσδήποτε θα σκεφθεί δυο φορές πριν υπογράψει χρυσοφόρα συμβόλαια για ανταλλαγές κτημάτων.
Το πρόβλημα όμως με τη νέα διακυβέρνηση είναι ότι αντί να βελτιώσει την προηγούμενη κακή κατάσταση, που της άφησε το ΠΑΣΟΚ, τη χειροτέρεψε. Αντί να συνεχίσει τη δειλή αποκέντρωση εξουσίας, που ξεκίνησε επί κυβερνήσεων Σημίτη, μας πήγε πίσω. Υπάρχουν εκατοντάδες αποφάσεις συγκέντρωσης εξουσίας, πολλές από τις οποίες προσέχουμε κατόπιν σκανδάλων. Το αυτοδιοίκητο των δικαστηρίων είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Αντί η κυβέρνηση να πάρει το πολιτικό ρίσκο και να μην διορίζει την ηγεσία των ανωτάτων δικαστηρίων, δημιούργησε συνθήκες ελέγχου και των κατώτερων δικαστηρίων. Ενώ η προηγούμενη κυβέρνηση πήρε το μισό ρίσκο για τη θωράκιση της ανεξαρτησίας των δικαστών διά της εκλογής των προϊσταμένων από συναδέλφους των, η τωρινή κυβέρνηση έκανε ένα άλμα στο παρελθόν και θεσμοθέτησε τον διορισμό των προϊσταμένων από τους διορισμένους ανώτατους δικαστές. Οι ανεξάρτητες αρχές είναι ένα άλλο παράδειγμα. Οπως διαπιστώσαμε μετά το «σκάνδαλο των κουμπάρων», η νυν κυβέρνηση αντί να θωρακίσει την ανεξαρτησία των Αρχών την κατάργησε.
Ναι, είναι άδικο για οποιαδήποτε κυβέρνηση να κρίνεται μόνο από τα σκάνδαλα. Η τωρινή πρέπει να κριθεί –και μάλιστα αυστηρά– για το ότι πήρε ένα χωράφι που ευνοούσε την ανάπτυξη των ζιζανίων της διαφθοράς και του έριξε λίπασμα. Αντί να ξεριζώσει τα ζιζάνια, ενισχύοντας τους θεσμούς ελέγχου και εξισορρόπησης των εξουσιών, άρχισε το ξερίζωμα των ελεγκτικών μηχανισμών. Επόμενο είναι λοιπόν να εμφανίζονται περισσότερα φαινόμενα διαφθοράς, ακόμη και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Το πολιτικό λάθος του κ. Καραμανλή είναι ότι πίστεψε πως η διαφθορά μπορεί να καταπολεμηθεί μόνο με τον φόβο της δικής του ισχύος. Δεν πίστεψε στη διάχυση του ελέγχου, η οποία μπορεί να μην παράγει φαντασμαγορικά αποτελέσματα, αλλά είναι μακροχρονίως πιο τελέσφορη. Ετσι φτάσαμε και διαφθορά να έχουμε, αλλά και η ισχύς του να λοιδορείται από τους υπουργούς του.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_14/09/2008_284709
Σχόλια