16/9/2008
08:18
Η μόχλευση, τα παράγωγα, αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για το σύγχρονο κόσμο μας. Έχουν μετατρέψει τις αγορές σε καζίνο και απειλούν ανά πάσα στιγμή να στείλουν στο χρεοστάσιο την παγκόσμια Οικονομία.
Το Χρηματιστήριο δεν είναι αυτό που ήταν πριν είκοσι ή ακόμη και δέκα χρόνια κι ούτε πρόκειται να είναι στο μέλλον. Αχόρταγοι managers έχουν καταδικάσει την ανάπτυξη σε εξορία. Βρισκόμαστε στη ζώνη του λυκόφωτος και δεν πρόκειται να βγούμε απ’ αυτή...
Όταν έφτασαν τα Παράγωγα και στην Ελλάδα, είχα γράψει τότε ότι επρόκειτο για ένα από τα μεγαλύτερα λάθη. Είχα καταντήσει γραφικός, αφού δεν ήθελα να καταλάβω ότι είχαν ήδη αλλάξει οι κανόνες του παιγνιδιού και ότι το χρηματιστήριο δε θα είχε στο εξής σχέση με αυτό που γνωρίζαμε, με έναν μηχανισμό όπου οι εταιρείες θα αναζητούσαν κεφάλαια για την ανάπτυξή τους. Αλλά θα μετατρεπότανε σε ένα τεράστιο καζίνο, όπου οι αξίες θα μεταβαλλόντουσαν με βάση τις προσδοκίες των αμοιβών των στελεχών και όχι τις προοπτικές αυτές καθαυτές των επιχειρήσεων.
Τα παχυλά μπόνους ήταν αυτά που πολλές φορές καθόρισαν την αναγκαιότητα για να γίνει ή όχι ένα deal. Κι αυτό διότι το ζητούμενο ήταν το βραχυπρόθεσμο κέρδος των λίγων και όχι το μακροπρόθεσμο κέρδος των πολλών μετόχων και της κοινωνίας.
Η ιστορία των ενυπόθηκων δανείων είναι χαρακτηριστική.
Προσωπικά μου προξένησε σοκ η δήλωση του πρώην επικεφαλής της Lehman Brothers Holding κ. Lazares, «Υπάρχουν μεγάλες ανακατατάξεις στον τραπεζικό κλάδο. Έφυγα από τη Lehman ΄παρά τρίχα΄, όταν η απληστία κυριαρχούσε. Ήταν πρόθυμοι να δώσουν δάνειο ακόμη και σε ουρακοτάνγκο». Η αποθέωση του κυνισμού...
Η αλήθεια είναι ότι η μόχλευση είναι ο μοναδικός τρόπος που υπήρχε για να πάρουν τα στελέχη το πάνω χέρι από τους μετόχους και να επιβάλλουν τη δική τους δικτατορία. Τι μέλει γεννέσθαι; Υποψιάζομαι ότι το παιγνίδι μόλις τώρα αρχίζει! Όσα χρήματα κι αν έχουν βγάλει, δεν θα ησυχάσουν αν δεν αποκτήσουν το 100% του παγκόσμιου πλούτου, αν δεν πάρουν και την τελευταία δεκάρα που βρίσκεται ακόμη στις τσέπες των επενδυτών. Έχουν βρει την κότα που τους γεννά τα χρυσά αυγά και δεν πρόκειται να τη σκοτώσουν. Ετοιμαστείτε, λοιπόν, για νέες περιπέτειες. Αλλά και για νέες μεγάλες καταστροφές. Βλέπετε, ο κάθε νέος κύκλος είναι πιο «άγριος» από τον προηγούμενο. Όλα σε αυτή τη ζωή έχουν ένα τέλος, αλλά μάλλον είναι νωρίς ακόμη για να θάψουμε τα όπλα της κυριαρχίας των σύγχρονων αυτοκρατοριών.
Μην έχετε ελπίδες ότι μπορεί να βγει κάποιος αύριο και να βάλει ένα τέλος στη μόχλευση. Οι αγορές μπορεί να έχουν γίνει στάχτη, αλλά το τέλος των Παραγώγων δεν θα έρθει. Θα σας λένε διάφορα, ότι δεν μπορεί να συμβεί γιατί είναι «αναχρονιστικό», γιατί τα Παράγωγα είναι όπλο στα χέρια των συνετών επενδυτών που θέλουν να προστατευτούν από παρόμοιες κρίσεις και άλλα σχετικά. Η αλήθεια είναι ότι η μόχλευση είναι ο μοναδικός τρόπος που υπήρχε για να πάρουν τα στελέχη το πάνω χέρι από τους μετόχους και να επιβάλλουν τη δική τους δικτατορία.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
* Μπορείτε να σχολιάσετε το "Σιωπητήριο" στο blog στην εξής διεύθυνση: http://mavridis.capitalblogs.gr
http://www.capital.gr/articles.asp?showlist=0&catid=6&id=575603&expand=1
08:18
Η μόχλευση, τα παράγωγα, αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για το σύγχρονο κόσμο μας. Έχουν μετατρέψει τις αγορές σε καζίνο και απειλούν ανά πάσα στιγμή να στείλουν στο χρεοστάσιο την παγκόσμια Οικονομία.
Το Χρηματιστήριο δεν είναι αυτό που ήταν πριν είκοσι ή ακόμη και δέκα χρόνια κι ούτε πρόκειται να είναι στο μέλλον. Αχόρταγοι managers έχουν καταδικάσει την ανάπτυξη σε εξορία. Βρισκόμαστε στη ζώνη του λυκόφωτος και δεν πρόκειται να βγούμε απ’ αυτή...
Όταν έφτασαν τα Παράγωγα και στην Ελλάδα, είχα γράψει τότε ότι επρόκειτο για ένα από τα μεγαλύτερα λάθη. Είχα καταντήσει γραφικός, αφού δεν ήθελα να καταλάβω ότι είχαν ήδη αλλάξει οι κανόνες του παιγνιδιού και ότι το χρηματιστήριο δε θα είχε στο εξής σχέση με αυτό που γνωρίζαμε, με έναν μηχανισμό όπου οι εταιρείες θα αναζητούσαν κεφάλαια για την ανάπτυξή τους. Αλλά θα μετατρεπότανε σε ένα τεράστιο καζίνο, όπου οι αξίες θα μεταβαλλόντουσαν με βάση τις προσδοκίες των αμοιβών των στελεχών και όχι τις προοπτικές αυτές καθαυτές των επιχειρήσεων.
Τα παχυλά μπόνους ήταν αυτά που πολλές φορές καθόρισαν την αναγκαιότητα για να γίνει ή όχι ένα deal. Κι αυτό διότι το ζητούμενο ήταν το βραχυπρόθεσμο κέρδος των λίγων και όχι το μακροπρόθεσμο κέρδος των πολλών μετόχων και της κοινωνίας.
Η ιστορία των ενυπόθηκων δανείων είναι χαρακτηριστική.
Προσωπικά μου προξένησε σοκ η δήλωση του πρώην επικεφαλής της Lehman Brothers Holding κ. Lazares, «Υπάρχουν μεγάλες ανακατατάξεις στον τραπεζικό κλάδο. Έφυγα από τη Lehman ΄παρά τρίχα΄, όταν η απληστία κυριαρχούσε. Ήταν πρόθυμοι να δώσουν δάνειο ακόμη και σε ουρακοτάνγκο». Η αποθέωση του κυνισμού...
Η αλήθεια είναι ότι η μόχλευση είναι ο μοναδικός τρόπος που υπήρχε για να πάρουν τα στελέχη το πάνω χέρι από τους μετόχους και να επιβάλλουν τη δική τους δικτατορία. Τι μέλει γεννέσθαι; Υποψιάζομαι ότι το παιγνίδι μόλις τώρα αρχίζει! Όσα χρήματα κι αν έχουν βγάλει, δεν θα ησυχάσουν αν δεν αποκτήσουν το 100% του παγκόσμιου πλούτου, αν δεν πάρουν και την τελευταία δεκάρα που βρίσκεται ακόμη στις τσέπες των επενδυτών. Έχουν βρει την κότα που τους γεννά τα χρυσά αυγά και δεν πρόκειται να τη σκοτώσουν. Ετοιμαστείτε, λοιπόν, για νέες περιπέτειες. Αλλά και για νέες μεγάλες καταστροφές. Βλέπετε, ο κάθε νέος κύκλος είναι πιο «άγριος» από τον προηγούμενο. Όλα σε αυτή τη ζωή έχουν ένα τέλος, αλλά μάλλον είναι νωρίς ακόμη για να θάψουμε τα όπλα της κυριαρχίας των σύγχρονων αυτοκρατοριών.
Μην έχετε ελπίδες ότι μπορεί να βγει κάποιος αύριο και να βάλει ένα τέλος στη μόχλευση. Οι αγορές μπορεί να έχουν γίνει στάχτη, αλλά το τέλος των Παραγώγων δεν θα έρθει. Θα σας λένε διάφορα, ότι δεν μπορεί να συμβεί γιατί είναι «αναχρονιστικό», γιατί τα Παράγωγα είναι όπλο στα χέρια των συνετών επενδυτών που θέλουν να προστατευτούν από παρόμοιες κρίσεις και άλλα σχετικά. Η αλήθεια είναι ότι η μόχλευση είναι ο μοναδικός τρόπος που υπήρχε για να πάρουν τα στελέχη το πάνω χέρι από τους μετόχους και να επιβάλλουν τη δική τους δικτατορία.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
* Μπορείτε να σχολιάσετε το "Σιωπητήριο" στο blog στην εξής διεύθυνση: http://mavridis.capitalblogs.gr
http://www.capital.gr/articles.asp?showlist=0&catid=6&id=575603&expand=1
Σχόλια