«Θα τα πληρώσει όλα μαζί και μάλιστα στο ακέραιο. Ήγγικεν η ώρα».
Με αυτά τα λόγια στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ επισήμαινε το απόγευμα της Τρίτης
που μας πέρασε πως τα πράγματα για τον ευρωβουλευτή είχαν αγριέψει εδώ
και αρκετό καιρό, από την περίοδο του τελευταίου ανασχηματισμού της
κυβέρνησης Τσίπρα, όταν είχε τεθεί θέμα αντικατάστασης του Νίκου Κοτζιά.
Τότε είχε πέσει στο τραπέζι το όνομα του Παπαδημούλη, ο οποίος όμως...
αρνήθηκε. Υπερασπίστηκε σθεναρά την επιλογή του να παραμείνει και να επανεκλεγεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Τότε του διαμηνύθηκε... «αρμοδίως» ότι θα πρέπει να κατανοήσει πως
είναι η τελευταία φορά που θα είναι υποψήφιος. «Δεν είναι προσωπικό
μονοπώλιο και δεν μπορεί να είναι εσαεί επιλογή ενός κόμματος ένα
πολιτικό πρόσωπο για τη θέση του ευρωβουλευτή» εξηγεί το στέλεχος της
Κουμουνδούρου σχολιάζοντας τις τότε εξελίξεις και την εμμονή του
Δημήτρη Παπαδημούλη στον ευρωβουλευτικό θώκο.
Η επιλογή του ισόβιου (όπως θα επιθυμούσε ο ίδιος) ευρωβουλευτή της
ευρωπαϊκής προοπτικής και μόνον και η συστηματική αποφυγή κάθε θέσης
ευθύνης και φθοράς εν Ελλάδι είχε έντονα ενοχλήσει το κόμμα, αλλά και
συγκεκριμένα πρόσωπα τα οποία επέλεξαν να εκτεθούν αναλαμβάνοντας
πολιτικές ευθύνες και κυβερνητικά πόστα τα οποία με τη σειρά τους
προκάλεσαν αναπόφευκτα φθορά.
Η αποκάλυψη της «επενδυτικής δραστηριότητας» του Δημήτρη
Παπαδημούλη κατά την τελευταία περίοδο και η αγορά των 8 διαμερισμάτων
σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές σε υποβαθμισμένες αντικειμενικά περιοχές της
πρωτεύουσας δεν ξένισαν τους παροικούντες στη Συριζαϊκή Ιερουσαλήμ ή
αλλιώς και Κουμουνδούρου. Ούτε και αιφνιδιάστηκαν όταν άκουσαν πως το
γνωστό κομματικό στέλεχος ενοικιάζει διαμερίσματά του σε ΜΚΟ στο πλαίσιο
του προγράμματος ΕΣΤΙΑ. Στο πρόγραμμα δηλαδή που συμμετέχει και η ΜΚΟ
«Solidarity Now», της οποίας γενική διευθύντρια είναι η πρωτοξαδέλφη του
Κυριάκου Μητσοτάκη, Αντιγόνη Λυμπεράκη, καθηγήτρια Οικονομικών.
Στο ΔΣ της ΜΚΟ παρακάθονται γνωστές προσωπικότητες όπως ο Στέλιος
Ζαββός (Πρόεδρος) και κουμπάρος του Τζορτζ Σόρος ή ο Νίκος Αλιβιζάτος
και άλλοι, γνωστοί και γνωστές θαμώνες, της Αθηναϊκής Λέσχης. Η σύνθεση
αυτή παραπέμπει σε άλλα συγγενή τρίγωνα και τετράγωνα, τα οποία μεταξύ
τους επεκτείνουν το δίκτυο σχέσεων. Έτσι ανά δυάδες ή τριάδες ή
ακόμα και κατά μόνας θα συναντήσουμε τα πρόσωπα αυτά να εμφανίζονται σε
δίκες ως μάρτυρες, σε πάνελ ως αναλυτές και σε τηλεοπτικές εκπομπές ως
«οσιομάρτυρες». Αρκεί να υπάρχουν οπωσδήποτε κάμερες.
Η
ΜΚΟ «Solidariry Now» συμμετέχει στο δίκτυο
«Open Society Foundations», που έχει ιδρύσει εδώ και καιρό ο διεθνής
χρηματοπιστωτικός παράγων, τουτέστιν διεθνής χρηματιστηριακός παίκτης.
Η ΜΚΟ «Solidarity Now» συνεργάζεται με το πρόγραμμα στήριξης,
εγκατάστασης και παροχής στέγασης σε πρόσφυγες και μετανάστες «ΕSΤΙΑ»,
όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του συγκεκριμένου προγράμματος, όπου και
έχει αναρτηθεί η λίστα των συνεργατών.
Οι αμαρτωλές σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ-Ζαββού και... Αμερικανών
επιχειρηματιών και το τρίγωνο «Γιώργου Παπανδρέου-Αλέξη Τσίπρα και
οικογένειας Μητσοτάκη»*
Διαβάζουμε λοιπόν στο Mononews στις 11/10/2017:
Ο κ. Στέλιος Ζαββός, γνωστός οικονομολόγος και διεθνής επενδυτής,
είναι ένας άνθρωπος που κινείται με χαρακτηριστική άνεση μακριά από τη
δημοσιότητα. Το «φόρτε» του δεν είναι οι συνεντεύξεις και οι δεξιώσεις,
αλλά οι κλειστές πόρτες και οι συμφωνίες στο παρασκήνιο. Σε αυτό τον
παραδέχονται εχθροί και φίλοι. Γι΄ αυτή του την αποτελεσματικότητα, έχει
καταφέρει να αναπτύξει σχέσεις με όλα τα ισχυρά οικονομικά «σπίτια» της
Αμερικής, και είναι κοινό μυστικό μεταξύ των παροικούντων την
κυβερνητική «Ιερουσαλήμ» ότι ο Στέλιος Ζαββός είναι ο «μαέστρος» που
οργάνωσε και συντόνισε τα πιο σημαντικά επενδυτικά ραντεβού του
Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος θα μεταβεί τις επόμενες μέρες στις
ΗΠΑ. Διασταυρωμένες πληροφορίες από κυβερνητικές πηγές αναφέρουν ότι ο
κ. Ζαββός συμμετέχει ενεργά στο team που οργανώνει το ταξίδι του κ.
Τσίπρα στις ΗΠΑ και μάλιστα ότι έχει αναλάβει το κομμάτι των συναντήσεων
του Έλληνα Πρωθυπουργού με τους πιο ισχυρούς Αμερικανούς επενδυτές.Οι
ίδιες πηγές αναφέρουν ότι στις συναντήσεις αυτές θα δοθεί ιδιαίτερη
έμφαση στις επενδυτικές ευκαιρίες που παρουσιάζει η Ελλάδα.
Φίλος του Paulson και κουμπάρος του Soros
Ο κ. Ζαββός, ιδρυτής του επενδυτικού fund Zeus Capital, που επενδύει
σε ακίνητα στην περιοχή της ΝΑ Ευρώπης, πρόεδρος του «Solidarity Now»,
της οργάνωσης που βοηθά και υποστηρίζει όσους πλήττονται περισσότερο από
την οικονομική ύφεση και την ανθρωπιστική κρίση, και πρόεδρος του
Συνδέσμου Ελλήνων Αποφοίτων του Χάρβαρντ, διατηρεί καλές σχέσεις με το
λόμπι των top επενδυτών. Και είναι γνωστό ότι είναι κουμπάρος του George
Soros και διατηρεί άψογες σχέσεις με τον John Paulson.
Μάλιστα κάθε χρόνο -τον Φεβρουάριο- διοργανώνει ένα τραπέζι
«εργασίας» στη Νέα Υόρκη, όπου παρακάθονται μερικά από τα πιο ισχυρά
ονόματα του πλανήτη. Ανάμεσα τους top επενδυτές, νομπελίστες
οικονομολόγοι, οικονομικοί σύμβουλοι διεθνών οργανισμών. Το θέμα σε αυτό
το κλειστό δείπνο είναι πάντα το ίδιο «που πάει το διεθνές επενδυτικό
περιβάλλον και τι σηματοδοτούν οι εκάστοτε οικονομικές και γεωπολιτικές
εξελίξεις».
Τα διάσημα dinners
Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Φεβρουάριο του 2017 στο δείπνο είχαν
παρακαθήσει -όπως ανέφεραν σχετικά δημοσιεύματα- οι Byron Wien, Vice
Chairman Blackstone, George Soros, επενδυτής, John Paulson, επενδυτής
και μέτοχος Τράπεζας Πειραιώς, Alpha Bank και ΕΥΔΑΠ, Louis Bacon,
ιδιοκτήτης Moore Capital, Jeffrey Sachs, καθηγητής στο Columbia
University, Joseph Stiglitz, νομπελίστας καθηγητής στο Columbia
University, Nouriel Roubini, καθηγητής στο New York University, Wesley
Clark, τ. αρχιστράτηγος των συμμαχικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ, Dr Jacob
Frenkel, Chairman JPMorgan Chase International, και Martin Indyk,
επικεφαλής του Brookings Institution.
Πού πας ρε Καραμήτρο κατά το «πού πας κύριε Παπαδημούλη»
Ο Δημήτρης Παπαδημούλης είναι σε θέση να γνωρίζει πλήρως την πολιτική
γεωγραφία της χώρας, καθώς και τις μερικές, τμηματικές ή ομαδοποιημένες
σχέσεις και επαφές δικτύων ατόμων και πολιτικών ομάδων στην Ευρώπη.
Πολιτικά είναι απολύτως εκτεθειμένος όπως αφήνουν να εννοηθεί οι
σύντροφοί του στην Κουμουνδούρου. Ξέρει πως οι τελευταίες ευρωεκλογές
ήταν και η τελευταία του ευκαιρία. Η «επένδυση» λοιπόν δεν ήταν
αποκύημα επιπόλαιης σκέψης αλλά προϊόν συγκεκριμένου σχεδιασμού.
Γνώριζε ο Δημήτρης Παπαδημούλης πως θα ξεσπούσε θόρυβος με την
αποκάλυψη της αγοράς 8 διαμερισμάτων μέσα σε έναν χρόνο. Ήξερε πώς θα
ξεσπούσε ακόμα μεγαλύτερος θόρυβος με την αποκάλυψη της ενοικίασης τριών
διαμερισμάτων του σε ΜΚΟ προς 5 και κάτι ευρώ το τετραγωνικό. Υπάρχουν
πράγματα που δεν γίνονται, δεν λέγονται και δεν μπορούν να ξεχαστούν
εύκολα στον χώρο της Αριστεράς. Αυτή τη λεπτομέρεια τη γνώριζε άριστα ο
ευρωβουλευτής της κυβερνώσας Αριστεράς. Άρα επέλεξε και την ώρα και
τη στιγμή, αλλά και τον τρόπο. Τα υπόλοιπα είναι για τα πάνελ της
τηλεόρασης και τα μικροπολιτικά παιχνιδάκια των πολιτικών συντακτών.
Σημειώσεις
*Στην Ελλάδα ο κ. Ζαββός εμφανίζεται, μεταξύ άλλων, και ως
πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Solidarity Now Foundation, μέσω
της οποίας ο κ. Σόρος διοχέτευσε στην εγχώρια αγορά μόνον το 2016 πάνω
από 500 εκατ. ευρώ για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Η γνωριμία
των δύο χρονολογείται σε βάθος 20ετίας και μάλιστα ο Τζ. Σόρος ήταν
εκείνος που πάντρεψε τον Στ. Ζαββό με τη Σοφία Δοξιάδη, τον Ιούνιο του
2004, στον Ιερό Ναό του Αγ. Διονυσίου Αρεοπαγίτου στην Αθήνα.
Ο γάμος τους και η εκδήλωση που ακολούθησε σε ιστορικό ξενοδοχείο της
Πλατείας Συντάγματος χαρακτηρίστηκαν ως το γεγονός της δεκαετίας στα
αστικά σαλόνια των Αθηνών. Εννέα χρόνια αργότερα, ο 'Ελληνας επενδυτής
ανταποδίδει την κουμπαριά, παντρεύοντας για τρίτη φορά τον 83χρονο τότε
Σόρος στη Νέα Υόρκη με τη φαρμακοποιό Ταμίκο Μπόλτον.
Στις αρχές Νοεμβρίου 2009, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου είχε αναλάβει μόλις
την πρωθυπουργία, ο Σόρος έρχεται στην Αθήνα ως «ένας από τους 200
καλεσμένους της δεξίωσης που έδωσε ο επιχειρηματίας Στ. Ζαββός και η
σύζυγός του, Σοφία Δοξιάδη, με αφορμή τα βαφτίσια της κόρης τους».
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της περιόδου, κατά το 48ωρο της παραμονής του
πραγματοποιήθηκε δεξίωση προς τιμήν του, «που διοργανώθηκε από τον κ.
Ζαββό στην Αθηναϊκή Λέσχη και στο ακροατήριο, που αποτελούνταν από
πολιτικούς, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους, ο κ. Σόρος στη σύντομη
τοποθέτησή του απέφυγε να αναφερθεί διεξοδικά στη διεθνή κρίση και τις
προοπτικές εξόδου από αυτή, αλλά ασχολήθηκε με περισσότερο
γεωστρατηγικού περιεχομένου θέματα…».
Blogger: O Papadimoulis & SYRIZA ανήκουν στην κατηγορία εκείνη των ψυχοπονιάρηδων αριστερούληδων που δεν είχαν πρόβλημα να υπογράψουν συμφωνίες που έδιωξαν από τη χώρα 600.000 νέους και δέχτηκαν με το αζημίωτο να γίνει η χώρα ένα απέραντο Hot Spot. Υλοποιωντας το: "εμείς να κεδράμε και οι άλλοι να πάνε να γ@μηθούν" ==============
Κανονικά, αν ζούσαμε σε έναν δίκαιο κόσμο, ο αντιπρόεδρος του
Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αντί να διασύρεται και να λοιδορείται για τα
ακίνητά του, θα έπρεπε να διδάσκεται σε σχολές Διοίκησης Επιχειρήσεων.
Ισως μάλιστα στο μέλλον ο όρος «Παπαδημούλης» να χρησιμοποιείται για να
περιγράψει ένα συγκεκριμένο είδος επιχειρηματικότητας. Κάτι σαν το all
inclusive. Οταν δηλαδή ένας επιχειρηματίας προσφέρει ένα πλήρες σύστημα
υπηρεσιών που «καθετοποιεί» το service από το πρώτο βήμα μέχρι το
τελευταίο, να δικαιούται να δηλώνει υπερήφανα ότι «Παπαδημούλιασε την
αγορά». Ή ότι μόλις έστησε μια «Παπαδημούλεια» δουλειά…
Διότι το σχέδιο που έφερε εις πέρας ο Δημήτρης Παπαδημούλης έχει κάτι
από την ευφυΐα μιας πολλά υποσχόμενης startup. Mοιάζει κάπως με
προέκταση της ιδέας του AirBnB. Ενα AirBnB για πρόσφυγες με τίτλο Refuge
n B! Το οποίο μάλιστα δεν κινδυνεύει να καταρρεύσει με την πρώτη
πανδημία. Κανονικά είναι ένα υπόδειγμα θριάμβου της φιλελεύθερης
οικονομίας. Και της υγιούς επιχειρηματικότητας. Ενας πιλότος για το πώς η
κρίση γεννά ευκαιρίες. Και για το πώς μπορείς με διορατικότητα και
ταχύτητα να διακρίνεις τα κενά της αγοράς, να βρεις τις ανάγκες της και
να την «κυκλώσεις». Εκμεταλλευόμενος την οικονομική συγκυρία προς το
συμφέρον σου. Πράγμα απολύτως θεμιτό σε μια ελεύθερη οικονομία που
ρυθμίζεται από την προσφορά και τη ζήτηση.
Το να αγοράζεις σε περιόδους κρίσης φτηνά ακίνητα και στη συνέχεια μέσω
του κοινωνικού σου πρεστίζ και των γνωριμιών σου να συνάπτεις
μακροχρόνιες συμφωνίες, ώστε να τα εκμεταλλεύεσαι χωρίς την αγωνία,
αποτελεί κατά βάθος το όνειρο κάθε κρατικοδίαιτου (στην περίπτωσή μας
«ΜΚΟδίαιτου») επιχειρηματία. Το μόνο «πρόβλημα» είναι ότι σε περίπτωση
που αυτό γινόταν κάποια στιγμή ταινία, ο ρόλος θα ήταν σαν αυτούς που
ερμήνευε ο Αρτέμης Μάτσας ή ο Δήμος Σταρένιος. Αυτός του σκληρού
εκμεταλλευτή, που δεν συγκινείται από τα κλάματα των παιδιών που πετάει
στον δρόμο. Και που στις απελπισμένες εκκλήσεις τους απαντάει, «δεν με
νοιάζει, εγώ θέλω τα λεφτά μου!».
Ε, τώρα, εδώ που τα λέμε, κανείς δεν νιώθει ιδιαίτερα καλά με έναν
τέτοιο ρόλο. Γι’ αυτό και αναζητά κάτι να ξεχαστεί. Κάτι που θα τον
κάνει να μη νιώθει σαν τον Εμπενέζερ Σκρουτζ από τη Χριστουγεννιάτικη
Ιστορία του Ντίκενς. Κάτι σαν χόμπι. Οπως ας πούμε η Aριστερά.
Διότι, στην πραγματικότητα, ο Δημήτρης Παπαδημούλης είναι ένας χομπίστας
της Αριστεράς. Οπως άλλοι ασχολούνται με το ψάρεμα και άλλοι με τον
μοντελισμό. Ετσι κι εκείνος ασχολείται με την Αριστερά τον ελεύθερο
χρόνο του. Οπως κάποιοι εκτρέφουν περιστέρια στην ταράτσα, εκείνος
εκτρέφει «αριστερότητα».
Που σημαίνει ότι τον ελεύθερο χρόνο του, όταν δεν ασχολείται με το real
estate και τις διακυμάνσεις της αγοράς μικροϊδιοκτησιών, βγάζει
διαπρύσιες ανακοινώσεις συμπαράστασης για τους αδικημένους αυτού του
κόσμου. Αντιστέκεται στα ψηφίσματα κατά του Μαδούρο. Μαζί με άλλους
χομπίστες μαζεύονται μπροστά από μια κάμερα και κρατάνε κόλλες Α4, όπου
γράφουν διάφορα συνθήματα συμπαράστασης για τους συνανθρώπους τους
-ακόμα και για αυτούς που χάνουν τα σπίτια τους λόγω χρεών- για τη
δικαιοσύνη στον κόσμο, για τους κακούς που χρησιμοποιούν τη δύναμη και
τις προνομιακές τους σχέσεις με την εξουσία, για να επωφεληθούν… Μέχρι
και ταξικό πρόσημο στον κορωνοϊό μπορείς να δώσεις.
Με άλλα λόγια, η Αριστερά ως χόμπι σε βοηθάει να βλέπεις τον εαυτό σου
αντί για Εμπενίζερ Σκρουτζ, σαν γοητευτικό ιδεολόγο αγωνιστή που
διαπνέεται από υψηλά ιδανικά. Περίπου τα ίδια ιδανικά που συγκινούν και
τις υποψήφιες στα καλλιστεία. Οι οποίες μπορεί να εύχονται αγάπη και
αλληλεγγύη σε όλο τον κόσμο, αλλά την ίδια στιγμή να ξεμαλλιάζονται στα
παρασκήνια. Αλλο το ένα και άλλο το άλλο. Αλλο η ηθική και άλλο οι
δουλειές, που έλεγαν και οι Φιλελεύθεροι τον 18ο αιώνα…
Και ως χόμπι, το να είσαι αριστερός σου προσφέρει ισχυρά πλεονεκτήματα.
Γιατί σου προσφέρει ένα είδος ισχυρής ασυλίας. Σαν τις ασπίδες στα παλιά
ηλεκτρονικά που απενεργοποιούν τις σφαίρες των αντιπάλων. Ή σαν την
ευχή του Θεού, που σε προστατεύει και που έχοντάς την στο οπλοστάσιό
σου, επιτρέπεται να κάνεις οτιδήποτε. Γιατί, πρώτον, αποκλείεται εξ
ορισμού ένας αριστερός να κάνει κάτι κακό. Και στην απίθανη περίπτωση
που όντως κάνει κάτι κακό, όποιος τον κατηγορήσει, στην πραγματικότητα
δεν κατηγορεί εκείνον. Θέλει να πετάξει λάσπη στην Αριστερά. Λέγεται και
ψυχική μετατόπιση στην ψυχανάλυση. Το να ταυτίζεις τον εαυτό σου με την
ομάδα στην οποία ανήκεις.
Εξάλλου, έτσι ακριβώς απάντησε ο Δημήτρης Παπαδημούλης σε όσους τον
κατηγόρησαν για τα Μη Κυβερνητικά Ενοικιοστάσια. Οποιος θεωρήσει ότι
πίσω από το «Καλωσήρθατε πρόσφυγες» που αναρτούσε κρύβεται το συμφέρον,
γιατί περισσότεροι πρόσφυγες σημαίνει περισσότερες ανάγκες για στέγαση,
άρα περισσότερα νοικιασμένα σπίτια, είναι απλώς κακόπιστος.
Οπως κακόπιστος πρέπει να είναι και όποιος διακρίνει πίσω από τα
φορτωμένα καρότσια του super market τη μικροαστική ανασφάλεια της
συσσώρευσης αγαθών, όμοια με αυτή της συσσώρευσης ακινήτων. Ή κάποιον
που απλώς θέλει και αυτός να παρακάμψει τις απαγορεύσεις και την
καραντίνα και να «βολευτεί» όπως όλοι.
Κοντολογίς, ο Δημήτρης Παπαδημούλης είναι αθώος, για τον ίδιο λόγο που
έχει δικαίωμα να κάνει business με τις ΜΚΟ. Γιατί μπορεί! Αφού έχει
επιλέξει να χρησιμοποιεί την ασπίδα που του προσφέρει το Trust Fund του
ηθικού πλεονεκτήματος. Οι άλλοι που τον κατηγορούν έχουν να απολογηθούν,
όχι εκείνος. Εκείνος -όπως άλλωστε είπε και ο ίδιος- ακολούθησε τις
προτροπές: Ηθελε τους πρόσφυγες και τους πήρε σπίτι του…
Και εντάξει, αυτό μπορεί να ακούγεται λίγο προσβλητικό ως «χωρατό» για
τους πρόσφυγες. Δηλαδή για τους ανθρώπους που υποτίθεται ότι νοιάζεσαι
και διαδηλώνεις. Και μπορεί να σε κάνει ακόμα χειρότερο και από αυτούς
που κατηγορείς ως ακροδεξιούς, επειδή θέλουν να ελέγξουν τα σύνορα.
Αλλά καμιά φορά, η απόσταση από το «Τραστ» του ηθικού πλεονεκτήματος
μέχρι το «Τραστ» του γέλιου, είναι ένας Παπαδημούλης δρόμος.
επανεκλεγεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Σχόλια