Στις ΗΠΑ ο Πρόεδρος Τραμπ εξήγγειλε μια δέσμη μέτρων διάσωσης της οικονομίας της χώρας με το αστρονομικό ποσό των $2 τρισεκατομμυρίων. Η πολιτική αυτή στηρίχθηκε και από δύο μεγάλα κόμματα της χώρας. Προφανώς η σαρωτική επεκτατική μακροοικονομική πολιτική συνεπάγεται περαιτέρω δημοσιονομική χαλάρωση καθώς και δημιουργία νέου χρήματος (“helicopter money”).
Στην ΕΕ κάτω από τις πρωτοφανείς συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε την αναστολή των κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας. Η εξέλιξη αυτή ήταν πολύ σημαντική καθώς άνοιξε ο δρόμος για ουσιαστική δημοσιονομική χαλάρωση. Η απόφαση αυτή συνοδευόταν από ανάλογες ενέργειες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για μια επεκτατική νομισματική πολιτική. Όμως οι ενέργειες αυτές δεν αρκούν.
Αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες θέτουν επί τάπητος την προώθηση ενός Ευρωομολόγου, αλλά η αντίδραση της Γερμανίας, με την οποία συμπορεύεται και η Ολλανδία, είναι αρνητική. Όπως έχει υποδειχθεί σε διάφορα επίπεδα η ΕΕ ευρίσκεται ενώπιον μιας σοβαρής κρίσης αλλά πολύ περισσότερο καλείται να διαχειρισθεί και υπαρξιακά διλήμματα.
- Πριν λίγο καιρό η ιδέα για την υιοθέτηση ενός Ευρωομόλογου εθεωρείτο αδιανόητη. Σήμερα όμως είναι αυτονόητη.
- Και όμως η Γερμανία παραμένει προσκολλημένη σε παλιές λανθασμένες συνταγές.
- Ακόμα και εάν υιοθετείτο ομόφωνα το Ευρωομόλογο δεν θα αρκούσε για να αντιμετωπισθεί το μέγεθος της κρίσης. Ας μην λησμονούμε ότι τίθεται επί τάπητος η προώθηση ενός Ευρωπαϊκού Marshall Plan ή/και New Deal για να αντιμετωπισθούν οι πρωτοφανείς συνθήκες οι οποίες έχουν δημιουργηθεί εξ αιτίας της πανδημίας.
Το ζητούμενο, πέραν του Eυρωομόλογου, είναι η δημιουργία νέου χρήματος (“helicopter money”), το οποίο να χρηματοδοτήσει ένα μέρος των στοχευμένων προγραμμάτων των διαφόρων χωρών. Στις ΗΠΑ η πολιτική αυτή εφαρμόζεται για να αντιμετωπισθούν οι διάφορες κρίσεις. Η κριτική η οποία ασκείται στις ΗΠΑ είναι ότι γίνεται κατάχρηση του εργαλείου αυτού. Στον αντίποδα βρίσκεται η Γερμανία στην οποία ασκείται σκληρή κριτική για το γεγονός ότι παραμένει ιδεολογικά προσκολλημένη σε κανόνες που, ιδίως σε περιόδους κρίσεων, δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.
- Στην προηγούμενη κρίση της Ευρωζώνης η Γερμανία δεν δυσκολεύτηκε να πείσει και να επιβάλει την πολιτική της σκληρής λιτότητας και των μνημονίων καθώς πέραν των εξωγενών διαστάσεων της κρίσης υπήρχαν και ενδογενείς
- αιτίες. Το όλο σκεπτικό ήταν ότι συγκεκριμένες χώρες και κοινωνίες είχαν ακολουθήσει πολιτικές και πρακτικές απρονοησίας και είχαν το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για την κατάσταση στην οποία είχαν βρεθεί.
- Ως εκ τούτου, σύμφωνα με το αφήγημα αυτό, θα έπρεπε να επωμισθούν το τίμημα της ανασυγκρότησης.
Σε αυτή όμως την ιδιαίτερα κρίσιμη κατάσταση δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για προσκόλληση στις συνταγές του παρελθόντος. Εάν η Γερμανία συνεχίσει να αρνείται να υιοθετήσει νέες προσεγγίσεις το όλο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα υποστεί νέο σοβαρό πλήγμα. Ήδη πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι προβάλλουν τη θέση ότι υφίσταται η ανάγκη όπως η ΕΕ επαναξιολογήσει τον λόγο ύπαρξής της (“reason d’etre”). Μοιραίως, εάν η Γερμανία δεν διαφοροποιήσει τη στάση της θα υποσκάψει τους πυλώνες της ΕΕ καθώς και τα δικά της εθνικά συμφέροντα. ΠΗΓΗ
===================
Blogger:
H οικονομική κρίση του Covid -19 φέρνει στην επιφάνεια τις τεράστιες φιλοσοφικές διαφορές μεταξύ του Νότου και του Βορρά. Των χαρωπών Νότιων και των πειθαρχημένων Βορείων. Στην πραγματικότητα αυτή η διαφορά αγγίζει τον πυρήνα της ύπαρξης των ατόμων και βάζει θέματα πολύ κεντρικά σχετικά με την σχέση της οικονομίας με την κοινωνία, και το ρόλο που υπηρετεί εν τέλει η οικονομία. Πως αντιμετωπίζουμε την οικονομική αποτυχία και τι σημαίνει "ποινή" σε κάποιοιν που κάνει επιχειρηματικά σφάλματα. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να ξανακούσουμε από τα χείλη του σχωρεμένου Βεργόπουλου, τι αντιμετώπισε ως "οικονομική λογική" ο Γκάϊτνερ - Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, επί προεδρίας Ομπάμα - συνομιλώντας με την Μέρκελ και τον Σόϊμπλε.
Και μετά διαβάστε:
Ηθικός κίνδυνος
και τέλος διαβάστε αυτό:
Όταν ο Ζ. Σαραμάγκου (δεν) μίλησε για την ευτυχία…
Αφού πρέπει να θυμηθούμε ότι η οικονομία πρέπει να υπηρετεί έναν σκοπό την ευτυχία - ευζωία των λαών. Αν δεν υπηρετεί αυτόν τον σκοπό, τότε η οικονομία δεν είναι παρά ένα εξουσιαστικό εργαλείο - μαστίγιο στα μιας σαδιστικής ολιγαρχίας.
Σχόλια