Ηλ. Κονοφάγος : Ποιος κερδίζει από την μη εξόρυξη φυσικού αερίου στην Ελλάδα

την
Μιλώντας στον 98.4 ο  Δρ. Ηλίας Κ. Κονοφάγος,  Χημικός Μηχανικός και μέλος της Επιτροπής Ενέργειας της Ακαδημίας Αθηνών, σημείωσε με νόημα ότι οι διαρροές χθες για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, νοτίως της Κρήτης, που επιβεβαιώνουν τις δικές του μελέτες ακριβώς στον ίδιο αριθμό ποσοτήτων πριν από 6 χρόνια, αποδεικνύουν γιατί πρέπει οι έρευνες και οι εξορύξεις φυσικού αερίου να προχωρήσουν ταχύτατα στην Ελλάδα.
  • Διαφορετικά όπως επισήμανε ο κ. Ηλίας Κονοφάγος, οι Έλληνες θα βουλιάζουν στην ανέχεια και μετά την κατάργηση των λιγνιτικών μονάδων το 2025, οι μεγάλοι κερδισμένοι θα είναι εταιρείες χωρών που θα μας πουλούν φυσικό αέριο πιο ακριβά από όσο να το παράγουμε εμείς και οι μεταπράτες επιχειρηματίες που θα το διανέμουν στην χώρα μας.
ΠΗΓΗ
Blogger:
και να μην σας τάλεγα....

  1. Περιμένοντας την ανάπτυξη από τις ...ΑΠΕ

  2. Πως καταστράφηκε η ΔΕΗ και έφτασε η τιμή του ρεύματος στα ύψη

  3. Το υψηλότερο κόστος παραγωγής ρεύματος έχει η Ελλάδα στην Ε.Ε.

  4. Η μικρή Ελλάδα στην "Μεγάλη Εικόνα" 

  5. Ηλεκτροπαραγωγή 8μήνου 2019: πώς να κρυφτούν τα αδιέξοδα μιας 20ετίας; 

  6. Για επενδυτική άνοιξη έκανε λόγο ο Μητσοτάκης στα εγκαίνια του αιολικού πάρκου Καφηρέας

  -------------------------

 =============================

Αναζήτηση πιθανών «διευθετήσεων» με αμερικανοΝΑΤΟική «σφραγίδα»
Στις 25 Νοέμβρη η άτυπη συνάντηση για το Κυπριακό μεταξύ Γκουτέρες, Αναστασιάδη και Ακιντζί
Πολεμικά πλοία συνοδεύουν τα γεωτρύπανα που πολλαπλασιάζονται στη ΝΑ Μεσόγειο. Εδώ, το τουρκικό «Γιαβούζ»
Πολεμικά πλοία συνοδεύουν τα γεωτρύπανα που πολλαπλασιάζονται στη ΝΑ Μεσόγειο. Εδώ, το τουρκικό «Γιαβούζ»
Τη βδομάδα που πέρασε οριστικοποιήθηκε ότι θα γίνει τριμερής συνάντηση για το Κυπριακό - «άτυπη» την ονόμασαν - ανάμεσα στον γγ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, τον Κύπριο Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη και τον ηγέτη του ψευδοκράτους Μουσταφά Ακιντζί, με στόχο τη διερεύνηση των «κατάλληλων συνθηκών» για την επανέναρξη επίσημων συνομιλιών, με προσανατολισμό φυσικά αντίστοιχο των προηγούμενων γύρων επαφών (βλ. διαπραγματεύσεις 2017, σε Γενεύη και Κραν Μοντανά), που όχι απλά διχοτομούσαν και επίσημα το νησί, αλλά το παρέδιδαν ακόμα περισσότερο στα «νύχια» ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων. Διαθέσεις για αλισβερίσι αναδεικνύει επίσης το ενδεχόμενο να γίνει και άτυπη πενταμερής συνάντηση, δηλαδή με τη συμμετοχή και των τριών «εγγυητριών δυνάμεων» (Βρετανίας, Ελλάδας, Τουρκίας), που συζητιέται όλο και περισσότερο.Αυτές οι απόπειρες για «λύση» του Κυπριακού αποτελούν μέρος ευρύτερων παζαριών και ανταγωνισμών σε όλη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στην οποία μαίνονται σκληρές κόντρες, τόσο σε πεδία μαχών και στρατιωτικών προετοιμασιών όσο και σε τραπέζια διαπραγματεύσεων, από τη Συρία και τη Μέση Ανατολή μέχρι τα Βαλκάνια. Ενα πράγμα που αναδεικνύεται όλο και περισσότερο είναι πόσο κομβικές γίνονται οι επιλογές και τα ανταλλάγματα που διαμορφώνονται για την αστική τάξη της Τουρκίας, με δεδομένη τη γεωπολιτική της θέση στην περιοχή, στην οποία επενδύουν τόσο οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και γενικά η Δύση (στην οποία η ΕΕ διεκδικεί μια αυξανόμενη αυτονομία) όσο και η Ρωσία, αλλά και η Κίνα.
Καθόλου τυχαία, η τουρκική αστική τάξη, ενώ εντείνει την επιθετικότητά της σε Αιγαίο, κυπριακή ΑΟΖ και Συρία, εξακολουθεί όλο και πιο συχνά να διακηρύσσει και την ετοιμότητά της για συμβιβασμούς που θα της προσφέρουν καρπούς και πλεονεκτήματα.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρ. Τ. Ερντογάν, στη διάρκεια ζωντανής σύνδεσης με φρεγάτα του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού που συνοδεύει τουρκικά γεωτρύπανα στα ανοιχτά της Κύπρου, ανήμερα της 94ης επετείου από την ίδρυση της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας, διαμήνυσε ότι στην Ανατολική Μεσόγειο «εμείς έχουμε δικαιώματα, έχουμε δικαιώματα στις θάλασσες. Δεν έχουμε δουλειά εμείς εκεί που δεν έχουμε δικαιώματα». Ενώ και ο υπουργός Αμυνας Χουλούσι Ακάρ τόνισε ότι η Αγκυρα θα συνεχίσει τις «δραστηριότητες στην Ανατολική Μεσόγειο», «μέρα - νύχτα», για «να διαφυλάξουμε τα δικαιώματα και το δίκαιό μας», ισχυριζόμενος: «Εμείς με κανέναν τρόπο δεν επιδεικνύουμε στάση επιθετική, είμαστε υπέρ των καλών σχέσεων γειτονίας, σεβόμαστε στο ακέραιο το Διεθνές Δίκαιο και τους κανόνες που καθορίζονται από τις διμερείς συμφωνίες».
Ψάχνουν «λογική» και «πραγματισμό»
Αντίστοιχες ήταν και οι δηλώσεις που έκανε προ ημερών στο αμερικανικό περιοδικό «Forbes» o Τσαγατάι Ερτσιγές, στέλεχος του τουρκικού ΥΠΕΞ. Αναφερόμενος σε ενεργειακές και άλλες συνεργασίες που προχωρούν στην περιοχή, «παραπονέθηκε»: «Είμαστε η χώρα με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά κανείς δεν μπήκε στον κόπο να μας συμβουλευτεί ή να συσκεφθεί μαζί μας. Εμείς ήμασταν πάντα έτοιμοι για διάλογο». Μάλιστα, μιλώντας ειδικά για την περίπτωση της Κύπρου, ο Ερτσιγές έσπευσε να θυμίσει και προτάσεις που έχουν κατατεθεί συγκεκριμένα για «φόρμουλες κοινής εκμετάλλευσης» υδρογονανθράκων, «των οποίων παραδείγματα, μάλιστα, υπάρχουν πολλά ήδη σε όλο τον κόσμο». Αντί η Αγκυρα να συναντήσει διαθέσεις συνεργασίας, συνέχισε, «αντιμετώπισε ισχυρογνωμοσύνη» από τις άλλες πλευρές. Μιλώντας δε για τις εδαφικές διαφορές και τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στην περιοχή, εξήγησε ότι αυτές αφορούν την ευρύτερη γεωπολιτική αναμέτρηση και εντάσσονται σε μια γενικότερη αναδιάταξη δυνάμεων που εντείνεται, διαδικασία που η Αγκυρα αντιμετωπίζει μελετώντας ανταλλάγματα και εξελίξεις σε πολλά πεδία (βλ. Συρία, Κουρδικό, ενεργειακοί διάδρομοι προς Ευρώπη κ.λπ.).
«Το ζήτημα της κυριαρχίας εκτείνεται πολύ πιο πέρα από την Ενέργεια», σχολίασε μεταξύ άλλων το στέλεχος του τουρκικού ΥΠΕΞ, καταλήγοντας ότι η Αγκυρα «θα συνεχίσει να επιδιώκει το διάλογο», όπως θα συνεχίσει όμως και τα σχέδιά της για γεωτρήσεις.
Πάντως, επισημάνσεις για τα «οφέλη» που θα είχαν νέες «διευθετήσεις» στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο γίνονται πολλές και διάφορες, ωφέλιμες για να καλλιεργείται και στο λαό όλης της περιοχής μια μεγαλύτερη ανοχή σε νέες αντιλαϊκές συνεργασίες που εξετάζονται. Οπως δήλωνε, επίσης στο «Forbes», στέλεχος της εταιρείας παροχής συμβουλών σε επιχειρηματικούς ομίλους, «EnerStrat Consulting», η ΝΑ Μεσόγειος γίνεται μάρτυρας «μιας διπλωματίας με γεωτρύπανα», εκτιμώντας ότι αυτό που θα προκύψει είναι «ένα υποδεέστερο αποτέλεσμα» όσον αφορά την καταγραφή και αξιοποίηση των αποθεμάτων υδρογονανθράκων της περιοχής. «Συνολικά, τα αποθέματα της περιοχής συγκρίνονται με αυτά της Βόρειας Θάλασσας ή της Νορβηγίας (σ.σ. από τα σημαντικότερα στην Ευρώπη), αν και αυτά βρίσκονται σε μια περιοχή γεμάτη ανταγωνιστικές θαλάσσιες διεκδικήσεις και για πολλά χρόνια βυθισμένη σε συγκρούσεις», ανέφερε ο ίδιος. Και συνέχιζε: «Απαιτείται μια ρεαλιστική προσέγγιση από την πλευρά της αγοράς, που είναι ικανή να εμφανιστεί πάνω από τις τοπικές συγκρούσεις, και ελπίζω ότι αυτό θα καταστεί δυνατό, καθώς υπάρχουν λογικοί άνθρωποι σε όλες τις πλευρές. Επιπρόσθετα, χρειάζεται ένας μηχανισμός που θα αποτελέσει αντικείμενο επεξεργασίας, για τη σύνδεση αυτών των πόρων (σ.σ. της ΝΑ Μεσογείου) με τη διεθνή αγορά φυσικού αερίου και LNG. Η αδυναμία για κάτι τέτοιο θα συνιστούσε σημαντική καταστροφή αυτών των πόρων».
Να ανοικοδομηθούν παλιές «γέφυρες»
Ειδικό βάρος στις εξελίξεις αποκτά φυσικά η παρέμβαση του αμερικανοΝΑΤΟικού παράγοντα, που όλο και πιο επιθετικά επιδρά στη μελέτη ή και στη σύναψη νέων συνεργασιών οι οποίες εκτιμά ότι θα συμβάλουν στην αναχαίτιση αντίπαλων κέντρων, πρώτα απ' όλα της Ρωσίας. Είναι χαρακτηριστική η άμεση πια συμμετοχή των ΗΠΑ σε τρίγωνα συνεργασίας της Ελλάδας και Κύπρου με άλλους (βλέπε μετεξέλιξη σε «3+1» του σχήματος με το Ισραήλ). Παράδειγμα, η συμμετοχή των ΗΠΑ στην τελευταία συνάντηση του λεγόμενου «East Med Gas Forum», στο Κάιρο, για το οποίο εξετάζεται η ανάδειξη σε «διεθνή οργανισμό της περιοχής», ενώ κατάφερε να βάλει δίπλα - δίπλα στο ίδιο τραπέζι πλευρές με διάφορες ισχυρές ακόμα διαφορές, όπως Αιγύπτιους με Ισραηλινούς, αλλά και Παλαιστίνιους με Ισραηλινούς, για να συζητήσουν τη συμμετοχή σε μια κοινή συνεργασία.
Ενδιαφέρουσα ήταν πρόσφατη ανάλυση της ακαδημαϊκού Μπουρτσιού Οτζελίκ (που συνεργάζεται μεταξύ άλλων με το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και ασχολείται με μέτωπα όπως το Κουρδικό, το Συριακό κ.λπ.) - την οποία αναπαρήγαγε και η αντιπολιτευτική τουρκική εφημερίδα «Ahval News» - καταγράφοντας την άποψη ότι μεγαλώνουν τα περιθώρια για μια αναθέρμανση στις σχέσεις Ισραήλ και Τουρκίας. Η Οτζελίκ εκτιμά ότι «υπάρχουν πολλοί παράγοντες» τους οποίους καμία από τις δύο πλευρές «δεν μπορεί πια να αγνοεί για πολύ καιρό ακόμα». Εξηγεί ότι το Ισραήλ αναζητεί τον καλύτερο τρόπο για να εξάγει το αέριό του προς την Ευρώπη, με δεδομένο ότι ένα δίκτυο αγωγών μέσω Κύπρου - Ελλάδας - Ιταλίας είναι «πολύ ακριβό» και δύσκολο στην κατασκευή του, ενώ και η Αίγυπτος επιδιώκει να διαφυλάξει τη δική της ανταγωνιστικότητα. «Η πιο βιώσιμη εναλλακτική για το Ισραήλ είναι τώρα η Τουρκία, η μόνη χώρα ικανή να αποθηκεύσει μεγάλους όγκους αερίου από το "Λεβιάθαν" και να το μεταφέρει στην Ευρώπη». Υποστηρίζει ακόμα ότι «η Τουρκία εκτός των άλλων προσπαθεί να μη χάσει από την Αίγυπτο στην προσπάθεια να αναδειχθεί σε ενεργειακό κόμβο για την περιοχή».
Παρατηρεί επίσης η Οτζελίκ ότι το Ισραήλ έχει επιδείξει μια σχετική διακριτικότητα όσον αφορά την επανένωση της Κύπρου, αφήνοντας έτσι «μια πόρτα ανοικτή για ενεργειακή συνεργασία με την Τουρκία». Τέλος, δεν παραλείπει τον αντίκτυπο που θα έχουν οι εξελίξεις στη Συρία: «Ενας άλλος παράγοντας που μάλλον θα "αλλάξει το παιχνίδι" είναι η πιθανότητα να υπάρχει αέριο και στα χωρικά ύδατα της Συρίας, όπου η Ρωσία διαθέτει ισχυρή βάση, κάτι που θα είχε επιπτώσεις και για το Ισραήλ και για την Τουρκία. Αλλά πριν διορθωθούν οποιεσδήποτε περιφράξεις για να καταστεί πιθανή μια συνεργασία στην Ενέργεια, οι δύο πλευρές πρέπει να ξαναχτίσουν πολιτική εμπιστοσύνη και να αναβιώσουν τον πραγματισμό που αποτέλεσε για πολύ καιρό εγγύηση για τη σχέση τους».
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι τόσο το Ισραήλ όσο και η Τουρκία είναι δύο χώρες που τα τελευταία χρόνια παζαρεύουν γερά τη συνεργασία τους με τη Ρωσία, από διαφορετικές αφετηρίες και θέσεις φυσικά, αλλά με αντίστοιχη απαιτητικότητα, προκαλώντας προβληματισμό πρώτα απ' όλα στις ΗΠΑ.
==================

Τα ελληνικά κοιτάσματα και οι ευθύνες ενός δειλού λαού και μιας ανάπηρης εξουσίας

Ενα χυδαίο πελατειακό κράτος που δεν τολμά να αξιοποιήσει τον φυσικό του πλούτο
Πως να μην ντρέπεσαι που είσαι Ελληνας, εάν έχεις ίχνος αξιοπρέπειας μέσα σου;
Πως να μην ντρέπεσαι όταν ξόδεψες μια ολόκληρη μεταπολίτευση που δεν έχει τελειωμό για να πλουτίσουν μερικές χιλιάδες διαπλεκόμενες οικογένειες και ένα τσούρμο διεφθαρμένοι πολιτικοί.
Aπό τον Βασίλη Μπόνιο
Αντί να κάνουμε το κράτος μας πανίσχυρο σαν το Ισραήλ, αντί να επενδύσουμε στην Αμυνα, στην Τεχνολογία, στην Ιατρική, στη διαστημική, στην έρευνα συνολικά επενδύαμε σε κηφήνες δημοσίους υπαλλήλους και αιώνιους φοιτητές.
Αντί να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις (γιατί κανείς ξένος στρατός δεν θα υπερασπιστεί τα δικά μας εδάφη) περιμέναμε βοήθεια είτε από τους Αμερικανούς, είτε από τους Ρώσους, είτε από τους Γάλλους και πάει λέγοντας.
Οι Ελληνες μεγαλώναμε με το μύθο του πατερούλη και το κράτος που πρέπει να μας προσλαμβάνει και να μας δίνει διαρκώς αυξήσεις και πλουμιστές συντάξεις.
Ετσι φτάσαμε ως εδώ, να φοβόμαστε να παραδεχθούμε ότι διαθέτουμε πλούσια κοιτάσματα και εξαιτίας του φόβου να μην διεκδικούμε καν τα δικά μας θαλάσσια οικόπεδα με αποτέλεσμα οι δεκαετίες να κυλάνε και είναι πιθανόν εάν ποτέ αρχίσουμε την εξόρυξη το πετρέλαιο να μην έχει ιδιαίτερη αξία μια και θα έχει αντικατασταθεί σε όλες σχεδόν τις σημερινές του χρήσεις.
Χρόνια τώρα ο Κώστας Χαρδαβέλλας-κυρίως-αλλά και άλλοι δημοσιογράφοι υποστήριζαν με στοιχεία την ύπαρξη των πλούσιων κοιτασμάτων σε ελληνικές θάλασσας και εδάφη.
Κάποιοι τους έλεγαν γραφικούς για να κρύψουν από φόβο την αλήθεια κάτω από το χαλί της ανεπάρκειάς τους.
Δειλοί και κατσιαπλιάδες πορευόμαστε στην Ιστορία με τεράστιες ευθύνες του λαού αλλά και των κυβερνώντων γι΄αυτά τα χάλια.
Ακόμη και η πολύφερνη σημερινή, δήθεν μεταρρυθμιστική κυβέρνηση Μητσοτάκη, ανέχεται την κατάντια του χυδαίου πελατειακού οργανισμού που λέγεται ΔΕΗ, ανέχεται την ΕΡΤ και πάει λέγοντας, ανέχεται και εξακολουθεί να επιβάλει τη χυδαία φορολόγηση στα υποζύγια πολίτες της.
Δειλοί οι πολίτες, ακόμη πιο δειλό και αναξιοπρεπές το κράτος και η ηγεσία του.
Από τους κατσιαπλιάδες του Σύριζα στους άτολμους και παρωχημένους υπουργούς του Μητσοτάκη.
Καλούμε έστω και τώρα τον πρωθυπουργό να απαγορεύσει τις τηλεοπτικές εμφανίσεις των υπουργών του.
Να βγάλουν τον σκασμό και να στρώσουν τον κώλο τους κάτω να δουλέψουν αντί να ξοδεύουν- οι βλαμμένοι- ώρες για να μετακινηθούν από το ένα κανάλι στο άλλο με φόντο ένα δειλό κράτος που δεν έχει τα κότσια ούτε τα κοιτάσματά του να αξιοποιήσει.
Πως να το κάνει όμως αυτό όταν αισθάνεται αμυντικά και τεχνολογικά αδύναμο; Ποιοι θα πολεμήσουν;
Οι χιλιάδες εργατοπατέρες, οι αιώνιοι φοιτητές ή μήπως οι διαπλεκόμενοι πλούσιοι που θα φύγουν με το πρώτο αεροπλάνο;
Πως υπάρξει κράτος χωρίς δικαιοσύνη;
Πως να υπάρξει κράτος χωρίς αξιοκρατία;
Και μια και μιλάμε για αξιοκρατία τι απέγινε κε Μητσοτάκη η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων;
Μήπως ήταν ακόμη μία προεκλογική φαντασίωση;
Πόσο θα μας κοστίσει άραγε αυτό το ανάπηρο, σακάτικο κράτος με τους δειλούς πολίτες;
Αυτές οι σκέψεις με αφορμή την είδηση για μεγάλο κοίτασμα στα νότια της Κρήτης>
Συγκεκριμένα στοιχεία, που συνηγορούν ότι σε θαλάσσια περιοχή πλησίον της Κρήτης υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες για μεγάλο κοίτασμα φυσικού αερίου, έχει στη διάθεσή της η κοινοπραξία που εκμεταλλεύεται τη συγκεκριμένη παραχώρηση. Τα στοιχεία αυτά περιήλθαν αρχικά στην κατοχή των Ελληνικών Πετρελαίων το Χριστούγεννα του 2015 και προέρχονται από τις σεισμικές καταγραφές που έκανε η νορβηγική εταιρεία PGS στην περιοχή της Κρήτης.
Όπως αναφέρουν αξιόπιστες πηγές της πετρελαϊκής βιομηχανίας, τότε εντοπίστηκε στις σεισμικές καταγραφές γεωλογική “τομή”, που προσομοιάζει και είναι ανάλογη της δομής του γιγαντιαίου κοιτάσματος Ζορ, στα ανοιχτά της Αιγύπτου. Το Ζορ ανακαλύφθηκε το 2015 από την εταιρεία Eni, αποτελεί το μεγαλύτερο κοίτασμα της Αν. Μεσογείου με πόρους 850 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου και άλλαξε συνολικά τα δεδομένα γύρω από τις έρευνες που γίνονται για κοιτάσματα στην ευρύτερη περιοχή.
Τότε, στα τέλη του 2015, η συγκεκριμένη τομή ονομάστηκε “Τάλως” και έκτοτε χρησιμοποιήθηκε από τα Ελληνικά Πετρέλαια ως δέλεαρ προκειμένου να αποφασίσουν να εμπλακούν στις έρευνες για υδρογονάνθρακες στην περιοχή, μεγάλα ονόματα της πετρελαϊκής βιομηχανίας, ικανά να φέρουν σε πέρας ένα τόσο απαιτητικό όσο και ελπιδοφόρο εγχείρημα.
Ως προς το πιθανό μέγεθος του ενδεχόμενου κοιτάσματος, με βάση τα σεισμικά στοιχεία της PGS πραγματοποιήθηκαν ογκομετρήσεις οι οποίες έδειξαν ότι εφόσον υπάρχει φυσικό αέριο στη συγκεκριμένη δομή, τότε αυτό θα είναι της τάξης των 10 τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδιών ή αλλιώς των 280 δισ. κυβικών μέτρων. Το ενδεχόμενο αυτό μέγεθος ισοδυναμεί με δύο φορές το μέγεθος του κυπριακού κοιτάσματος Αφροδίτη ή με το δεύτερο μεγαλύτερο Ισραηλινό κοίτασμα Ταμάρ. Σημειώνεται ότι στελέχη των ΕΛΠΕ έχουν κατά καιρούς προϊδεάσει για τις θετικές ενδείξεις που υπάρχουν σε σχέση με την Κρήτη.
Ασχολούνται μόνο με μεγάλα κοιτάσματα
Το 2016, όταν η αμερικανική εταιρεία ExxonMobil αναλάμβανε την εκμετάλλευση του οικοπέδου 10 στην Κύπρο, Αμερικανός αξιωματούχος, είχε δηλώσει με νόημα ότι “ένα μεγαθήριο όπως η ExxonMobil δε χάνει τον καιρό της σε μικρά κοιτάσματα”.
Όπως δείχνουν οι εξελίξεις, τα στοιχεία των ερευνών της PGS στάθηκαν ικανά ώστε δύο από τις μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες στον κόσμο, η γαλλική Total και η αμερικανική Exxon Mobil, να πάρουν την απόφαση να συμμετάσχουν μαζί με τα ΕΛΠΕ στην κοινοπραξία που ανέλαβε την εκμετάλλευση των 2 θαλάσσιων οικοπέδων στην Κρήτη. Πρόκειται για τις συμβάσεις που είχε προετοιμάσει η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και που επικυρώθηκαν πρόσφατα από το κοινοβούλιο (χωρίς την ψήφο της αξιωματικής αντιπολίτευσης).
Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι και η κυβέρνηση έχει την ίδια αίσθηση, ότι δηλαδή στην περιοχή νοτίως της Κρήτης, η παρουσία δύο μεγάλων ονομάτων της πετρελαϊκής βιομηχανίας, μεταφράζεται σε υψηλές προσδοκίες για την ύπαρξη σοβαρών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.
Πράγματι τον περασμένο Μάρτιο, ο αντιπρόεδρος της ExxonMobil αρμόδιος για τις περιοχές της Ευρώπης, της Ρωσίας και της Κασπίας Τρίσταν Άσπρει είχε αναφερθεί στη συμμετοχή της αμερικανικής εταιρείας στην παραχώρηση της Κρήτης και είχε υπογραμμίσει το ενδιαφέρον της ExxonMobil να προχωρήσει γρήγορα τις έρευνες.
Για να επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις που καλλιεργούν οι σεισμικές καταγραφές θα πρέπει να προηγηθεί η διενέργεια ερευνητικών γεωτρήσεων που θα πιστοποιήσουν την ύπαρξη κοιτάσματος αλλά και το πραγματικό μέγεθός του. Ωστόσο, εφόσον επιβεβαιωθούν οι ογκομετρήσεις των σεισμικών καταγραφών τότε τα 280 δισ. κυβικά μέτρα μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες της Ελληνικής αγοράς αερίου για μια περίοδο 50 έως 70 ετών. Βεβαίως για να φτάσουμε στην επιβεβαίωση του κοιτάσματος “Τάλως” και να ξεκινήσει η εμπορική παραγωγή θα απαιτηθούν αρκετά χρόνια.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μια άλλη θαλάσσια περιοχή, στον Πατραϊκό, σε ένα οικόπεδο σχετικά μικρό με πιθανό κοίτασμα όσο περίπου ο Πρίνος, ενώ η παραχώρηση έγινε το 2013, η γεώτρηση σχεδιάζεται να γίνει το 2020, 7 χρόνια μετά.

Το τι θα έπρεπε να κάνει η Ελλάδα εάν ήταν ένα κράτος αξιοπρεπών πολιτών και αντίστοιχης ηγεσίας ας παραδειγματιστούμε από ένα παλαιότερο άρθρο του προέδρου του Ελληνοισραηλινού Επιμελητηρίου κ. Σάμπυ Μιωνή με αφορμή τα 70 Χρόνια από την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ στο Κουρδιστό Πορτοκάλι>
Ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Εχούντ Μπάρακ που τυχαίνει να είναι και ο περισσότερο παρασημοφορημένος στρατιώτης στην Ιστορία του Ισραηλινού Στρατού, είχε πει πριν από χρόνια ό,τι “το Ισραήλ είναι μια βίλα μέσα στην ζούγκλα”.
Τι είναι όμως αυτό που έκανε το Ισραήλ μια Βίλα μέσα στην Ζούγκλα να συμπληρώσει σχεδόν 70 χρόνια ζωής σημαδεμένα από πολέμους και τρομοκρατικές επιθέσεις;
Η απάντηση μάλλον βρίσκεται σε μια φράση που ο Σιμόν Πέρεζ είπε λίγο πριν πεθάνει: “Η μεγαλύτερη συνδρομή του Εβραϊκού λαού προς την ανθρωπότητα είναι το ότι παραμένει πάντα ανικανοποίητος”.
Στις 14 Μαΐου 1948, ο Μπεν Γκουριόν ανακοίνωσε την σύσταση του Κράτους του Ισραήλ.
Την επόμενη κιόλας μέρα, εφτά αραβικά κράτη κήρυξαν πόλεμο εναντίον του νεοσύστατου κράτους με σκοπό να το εξαφανίσουν πριν ακόμα καλά καλά πάρει σάρκα και οστά. Το ότι το Ισραηλ που τότε είχε μόνο 600,000 Εβραίους κατάφερε να επιβιώσει είναι ένα πραγματικό θαύμα.
Το πρώτο από πολλά θαύματα που ακολούθησαν, μεγάλωνοντας και δυναμώνοντας το μικρό αυτό κράτος προσφύγων από όλον τον κόσμο. Οι διαχρονικοί ζηλόφθονες θέλουν να πιστεύουν ότι το Ισραήλ επιβίωσε εξαιτίας της βοήθειας “ξένων δυνάμεων”.
Η αλήθεια είναι όμως πολύ διαφορετική. Κανένα κράτος δεν δέχτηκε να προμηθεύσει με όπλα το νεοσύστατο τότε κράτος για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ούτε οι ΗΠΑ, ούτε φυσικά και οι Ευρωπαίοι που είτε με την δράση τους, είτε με την αδράνεια τους, είχαν μόλις οδηγήσει έξι εκατομμύρια Εβραίους στον θάνατο.
Οι μόνοι που βοήθησαν το αμυνόμενο Ισραήλ ήταν οι ίδιοι οι Εβραίοι που παρ΄ όλη την ανέχεια τους ακριβώς μετά το Ολοκαύτωμα, προσέφεραν το υστέρημά τους για την Επιβίωση του. Αυτό συνέβη γιατί δυστυχώς γνώριζαν καλά ότι η επιβίωση τους ως λαός ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την επιβίωση του Ισραήλ.
Έτσι, η Γκόλντα Μέιρ, τότε υπουργός εξωτερικών, κατάφερε να μαζέψει χρήματα και να αγοράσει ένα υποτυπώδες οπλοστάσιο από την τότε Τσεχοσλοβακία.
Τα λιγοστά αυτά όπλα βοήθησαν το μικρό Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να επιβιώσει.
Απο τότε έχουν περάσει ακριβώς 69 χρόνια και το Ισραήλ σήμερα ειναι αγνώριστο.

Οτι τού λείπει σε μέγεθος (είναι μικρότερο απο την Πελοπόννησο) το έχει σε ευρηματικότητα.
Δεν είναι τυχαίο ότι το έχουν ονομάσει Start up Nation.
Το Ισραήλ εχει ηγετική θέση στις Νέες Τεχνολογίες και ανά πάσα στιγμή, τουλάχιστον 3,000 start up εταιρίες λειτουργούν στην χώρα.
Το κρατικό Weitzman Institute θεωρείται ένα απο τα πλέον κορυφαία ερευνητικά κέντρα στον κόσμο και το Technion Institute of Technology θεωρείται εφάμιλλο του αμερικανικού ΜΙΤ.
Το Ισραήλ εχει αναλογικά τους περισσότερους Νομπελίστες στον κόσμο.
Όλες οι μεγάλες εταιρίες Τεχνολογίας όπως για παράδειγμα η Google, η Facebook, η Intel και η Microsoft έχουν ερευνητικά κέντρα στο Ισραήλ και κάθε χρόνο αγοράζουν δεκάδες ισραηλινές εταιρίες, ξοδεύοντας δισεκατομμύρια δολάρια.
Πριν μερικούς μήνες, η Intel αγόρασε την ισραηλινή Mobileye για 15 δις δολάρια!
Τα cafe του Τέλ Αβιβ είναι γεμάτα νέους ανθρώπους με laptops που ανταλλάσσουν ιδέες για νέες τεχνολογίες και start ups.
Και όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που δημιουργήθηκε απο αναξιοπαθούντες Εβραίους για να υποδεχτούν ακόμα περισσότερους αναξιοπαθούντες αδελφούς τους, κυνηγημένους απο τους πολέμους και τον αντισημιτισμό.
Εξίσου σημαντικό είναι οτι το Ισραήλ εχει καταφέρει να χτίσει δυνατές κοινωνικές δομές και ανεξάρτητους θεσμούς που εξυπηρετούν τους πολίτες.
Η Δικαιοσύνη είναι από τις πλέον ανεξάρτητες και αυτό δεν είναι ευεργετικό μόνο για την κοινωνία , αλλά και για τις Επενδύσεις.
Γιατί χωρίς ανεξάρτητη, ανεπηρέαστη Δικαιοσύνη, καμία χώρα δεν μπορεί να προσελκύσει επενδύσεις.
Το γεγονός ότι ένας πρώην Πρόεδρος και ένας πρώην Πρωθυπουργός κατέληξαν στην φυλακή για αδικήματα που σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα θα θαβόντουσαν κάτω απο το χαλί, είναι ενδεικτικό του τρόπου λειτουργίας της.
Στο Ισραήλ το κράτος δεν είναι απέναντι στον πολίτη, αλλά δίπλα του.
Γι αυτό και οι πολίτες στέκονται στο πλευρό του κράτους.
Αγόρια και κορίτσια υπηρετούν στον στρατό με υπερηφάνεια και αίσθημα χρέους, όχι υποχρέωσης. Μάλιστα, τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών, επιδιώκουν να υπηρετήσουν στις πιο δύσκολες μονάδες.
Ο Εθελοντισμός είναι κάτι που θεωρείται δεδομένο και οι πλούσιοι απολαμβάνουν κοινωνική καταξίωση οχι εξαιτίας του πλούτου τους, αλλά εξαιτίας της Φιλανθρωπικής τους δράσης.
Το Ισραήλ λοιπό, αυτό το κράτος των Ανικανοποίητων Εβραίων γιορτάζει φέτος τα 69 και είναι ο μεγαλύτερος φόρος τιμής που εμείς, οι Απόγονοι των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, μπορούμε να αποδώσουμε στους δολοφονημένους προγόνους μας.

Η Ελλάδα διαθέτει ορυκτό πλούτο συνολικής αξίας εκατοντάδων δισ. ευρώ.

Το άθρο που ακολουθεί είναι γραμμένο ειδικά για το “Κουρδιστό Πορτοκάλι” από καθηγητή-ερευνητή γερμανικού Πανεπιστημίου και αναφέρεται στον ορυκτό πλούτο της χώρας μας. Ο συγγραφέας του επιλέγει να παραμείνει ανώνυμος εξαιτίας της τεράστιας σύγκρουσης συμφερόντων που προκαλεί η διαχρονική ανικανότητα των ελληνικών κυβερνήσεων (σε συνδυασμό με την άγνοια) πάνω στο θέμα του ορυκτού μας πλούτου.
Aπό τον Dunkelheit
Στο συμπέρασμα αυτό έχουν καταλήξει έρευνες επιφανών καθηγητών που έχουν ήδη γνωστοποιηθεί στην προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, τα κόμματα και φυσικά εκτός Ελλάδος. Μιλώντας για ορυκτό πλούτο αναφερόμαστε στις ενεργειακές πρώτες ύλες όπως ο Λιγνίτης και το πετρέλαιο καθώς και σε ορυκτά και μεταλλεύματα στα οποία η Ελλάδα αποτελεί μια από τις πιο πλούσιες στον κόσμο.
Στον μεταλλευτικό κλάδο οι εξαγωγές πρωτογενών και επεξεργασμένων υλικών υπερβαίνουν το 60-65% των πωλήσεών του, ενώ πολλές εταιρείες του κλάδου κατέχουν υψηλές θέσεις στην Ευρωπαϊκή και διεθνή αγορά σε προϊόντα όπως βωξίτης, αλουμίνιο, νικέλιο, μαγνησία, μπεντονίτης, περλίτης, ελαφρόπετρα και μάρμαρο.
Σε παγκόσμια κλίμακα η Ελλάδα είναι η μοναδική σε παραγωγή χουντίτη, µε κύριες χρήσεις ως πληρωτικό στα πολυµερή, ως επιβραδυντικό πυρός, στις βιοµηχανίες χρωµάτων καθώς και ως υλικό επικάλυψης στη χαρτοποιία.
Πρώτη χώρα παραγωγής περλίτη, που χρησιμεύει σε μονωτικά οικοδομών, σε φίλτρα, ενώ είμαστε δεύτερη χώρα παραγωγής μπεντονίτη, με κύριες χρήσεις την χύτευση μεταλλικών εξαρτημάτων αυτοκινήτου, στις γεωτρήσεις καθώς και άλλες οικιακές χρήσεις.
Επίσης η Ελλάδα είναι η πρώτη στην εξαγωγή μαγνησίτη (Λευκόλιθου) στην Ευρωπαίκη ένωση, με πληθώρα χρήσεων όπως πυρίμαχα, ζωοτροφές, λιπάσματα και φάρμακα.
Έντονο ενδιαφέρον υπάρχει από αγορές και μεγάλους ομίλους του εξωτερικού σχετικά με τον τομέα του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας ιδιαίτερα την παρούσα χρονική στιγμή. Ανασταλτικό παράγοντα αποτελεί η ανευθυνότητα των εκάστοτε κυβερνήσεων να ενεργοποιήσουν ένα σωστό στρατηγικό σχεδιασμό όσον αφορά τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας.
Μία κυβέρνηση η οποία θα κοίταζε πραγματικά το καλό της χώρας και των πολιτών της θα έριχνε μεγάλο βάρος στην σωστή αξιοποίηση των βασικών πρώτων «υπόγειων» υλών της για ίδιο όφελος σε αντίθεση με το «ξεπούλημα» σε ξένους επενδυτές, έναντι ενός «πινακίου φακής», βαφτίζοντας το «ανάπτυξη».
Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας εκτός των άλλων συμβάλλει σημαντικά και στην περιφερειακή ανάπτυξη, αφού η εξορυκτική βιομηχανία δραστηριοποιείται κυρίως στην περιφέρεια, απασχολεί δε σημαντικό αριθμό εργαζομένων από τις τοπικές κοινωνίες και αναπτύσσει υποστηρικτικές εργασίες του εξορυκτικού παραγωγικού έργου.
Το ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών & Μεταλλευτικών Ερευνών), παραδέχεται επίσημα μόνο το 25% από τις υπάρχουσες ενώ μέχρι το 8% περίπου εκμεταλλεύεται το ελληνικό κράτος, αφήνοντας τη χώρα να βυθίζεται στην οικονομική κρίση.
Η συμμετοχή μόνο του μεταλλευτικού και μεταλλουργικού τομέα στο Α.Ε.Π. ήταν για την τελευταία 10ετία κατά μέσο όρο 3,6%, ποσοστό αρκετά χαμηλό σχετικά με τον θησαυρό του Ελληνικού υπεδάφους.
Είναι απαράδεκτο μια χώρα σαν την Ελλάδα να εισάγει ενέργεια (ή ανά περιπτώσεις λιγνίτη σαν πρώτη ύλη για τους ατμοηλεκτρικούς σταθμούς της ΔΕΗ) από γειτονικές βαλκανικές χώρες σε πολλαπλάσιες τιμές (έως και 700%) από ότι θα μπορούσε να την παράγει η ίδια.
Η καθυστέρηση να αξιοποιηθούν άμεσα από την ΔΕΗ ή έστω δοθούν προς αξιοποίηση σε ελληνικές εταιρίες κοιτάσματα και να συντηρηθούν ατμοηλεκτρικοί σταθμοί οδηγούν σε κατασπατάληση δημοσίου χρήματος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η παραχώρηση του ορυχείου της Βεύης στον Ν. Φλώρινας, μίας υπόθεσης η οποία «λίμναζε» για χρόνια και μόλις πριν λίγες μέρες προχώρησε σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του Υπουργείου. Πρέπει να σημειωθεί πως το συγκεκριμένο κοίτασμα αποτελεί ένα εξαιρετικής ποιότητας κοίτασμα με πολύ καλή θερμογόνο δύναμη.
Η πρώτη συστηματική καταγραφή και ψηφιακή αποτύπωση σε μια δυναμική βάση δεδομένων, των συνολικά 114 Δημόσιων Μεταλλευτικών Χώρων (ΔΜΧ) και 22 Δημόσιων Εκτάσεων Βιομηχανικών Ορυκτών (ΔΕΒΟ) που απαντώνται σήμερα στην Ελληνική Επικράτεια, παρουσιάστηκε από την Επιτροπή Καταγραφής και Αξιολόγησης των Δημόσιων Μεταλλευτικών Χώρων μη Ενεργειακών Ορυκτών και Δημόσιων Εκτάσεων Βιομηχανικών Ορυκτών. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Αμφιθέατρο του ΥΠΕΚΑ, παρουσία του τότε Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Γιάννη Μανιάτη.
Αν και είναι κάτι που εδώ και χρόνια έπρεπε να είχε λάβει χώρα, αποτέλεσε την πρώτη προσπάθεια τεκμηριωμένης αξιολόγησης του οικονομικού και αποθεματικού δυναμικού τους, που κατέληξε σε συγκεκριμένη πρόταση άμεσης αξιοποίησης ΔΜΧ, ΔΕΒΟ, που είναι ώριμοι για διαγωνισμό.
Στο στόχαστρο μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών ο Κυπαρισσιακός κόλπος
Ένας απίστευτος θησαυρός κρύβεται στα έγκατα της ελληνικής γης. Στη Δυτική Ελλάδα και στο Ιόνιο, με πρόχειρους υπολογισμούς, εκτιμάται σε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, κι αν σε αυτά προστεθούν και τα μυθικά 300 δισ. ευρώ της Νότιας Κρήτης, τότε, όπως γίνεται αντιληπτό, η Ελλάδα είναι ένα πετρελαϊκό Ελ Ντοράντο.
Ήδη υπάρχει ενδιαφέρον από μεγάλες ξένες εταιρείες, ενώ η γαλλική πολυεθνική Τοτάλ και η ιταλογαλλική Έντισον συμμετέχουν μαζί με τα ΕΛΠΕ στις έρευνες στο οικόπεδο 2 δυτικά της Κέρκυρας. Επίσης με τον ελληνικό όμιλο συνομιλούν Shell και Repsol για τα οικόπεδα σε Άρτα-Πρέβεζα και ΒΔ Πελοπόννησο, ενώ Japex, Dana Petroleum και Hunt έχουν δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για συνεργασία, όπως είπε ο γενικός διευθυντής Έρευνας και Παραγωγής Υδρογονανθράκων των ΕΛΠΕ, Γιάννης Γρηγορίου.
Το ενδιαφέρον, λοιπόν, ξένων εταιρειών για τον εντοπισμό του ελληνικού «μαύρου χρυσού» είναι μεγάλο πάλι και αναμένονται νέες σεισμικές έρευνες νότια της Κέρκυρας, στο Λακωνικό και Μεσσηνιακό κόλπο και νότια της Κρήτης.
Πολλά, δε, αποκαλυπτήρια έγιναν στην εκδήλωση για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες που διοργανώθηκε στην Αθήνα τις προηγούμενες ημέρες.
Επίσης, πριν από 15 μέρες έγινε μία σημαντική κίνηση, που επιταχύνει τις προσπάθειες που έπρεπε να γίνουν δεκαετίες πριν. Έπεσαν οι υπογραφές για την παραχώρηση για έρευνες σε θαλάσσια έκταση δυτικά της Κέρκυρας, το γνωστό με την κωδική ονομασία οικόπεδο 2.
Το σημαντικό και το ελπιδοφόρο είναι πως στην προσπάθεια συμμετέχουν, εκτός από τα ΕΛΠΕ, δύο μεγάλες ξένες εταιρείες η γαλλική Τοτάλ και η ιταλογαλλική Έντισον, ενώ στο επόμενο διάστημα θα πέσουν οι υπογραφές για άλλο ένα οικόπεδο στον κόλπο της Κυπαρισσίας και έπεται συνέχεια.
Επιπλέον, έχουν ήδη ολοκληρωθεί οι διαγωνισμοί για την παραχώρηση δικαιωμάτων στα Γιάννενα, την Αιτωλοακαρνανία, την Άρτα και την Πρέβεζα, όπου τον πρώτο λόγο έχουν τα ΕΛΠΕ και η ελληνική Energean Oil & Gas, η οποία εκμεταλλεύεται το κοίτασμα του Πρίνου.
Μύθοι
Οι μύθοι πολλοί. Κάνουν λόγο για τεράστιες ποσότητες υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, νοτίως της Κρήτης, στον κόλπο της Μεσσηνίας και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Ειδικά για τα οικόπεδα νοτίως της Κρήτης ορισμένοι επιστήμονες, όπως ο Αντώνης Φώσκολος, εκτίμησαν πως η αξία του πετρελαίου και του φυσικού αερίου φτάνει στα 300 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει πως αν οι υπολογισμοί και οι υποθέσεις βγουν αληθινές (αμφισβητούνται από άλλους ειδικούς των υδρογονανθράκων), αλλάζει η μοίρα της χώρας.
Όλοι οι μύθοι, όμως, για τα ελληνικά πετρέλαια μπαίνουν σιγά σιγά στη βάσανο της απόδειξης γιατί τώρα έφτασε η ώρα της αλήθειας. Η αρχή θα γίνει από τον Πατραϊκό κόλπο.
Τα μυστικά της Κυπαρισσίας
Το οικόπεδο 10 του κόλπου της Κυπαρισσίας είναι πολύ ελπιδοφόρο. Οι εκτιμήσεις που έχουν γίνει από ειδικούς με βάση τη σεισμική έρευνα που διενήργησε το ειδικό νορβηγικό πλοίο, κάνουν λόγο για ένα κοίτασμα ανάλογο με εκείνο του Πατραϊκού κόλπου, το οποίο υπενθυμίζουμε πως, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, είναι δυναμικότητας 150 εκατομμυρίων βαρελιών.
Όμως, τίποτα δεν είναι ασφαλές και σίγουρο πριν γίνουν τρισδιάστατες έρευνες και, προπαντός, πριν το τρυπάνι χτυπήσει το κοίτασμα.
Πάντως, αν οι δηλώσεις των αρμόδιων παραγόντων αποκαλύπτουν τουλάχιστον εν μέρει την πραγματικότητα ή τις προσδοκίες, θα αναφέρουμε πως ο διευθύνων σύμβουλος Γρηγόρης Στεργιούλης, δήλωσε ότι: «Για τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ, με την πολύχρονη εμπειρία που διαθέτουν στον ελλαδικό χώρο και το εξειδικευμένο και έμπειρο επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό τους, η ενεργός συμμετοχή στις διεργασίες Έρευνας & Παραγωγής Υδρογονανθράκων στη χώρα μας αποτελεί φυσική επιλογή.
Είμαστε έτοιμοι, αμέσως μετά την επικύρωση της Σύμβασης Μίσθωσης από τη Βουλή των Ελλήνων, να προχωρήσουμε στην έρευνα και εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου δυναμικού της περιοχής του Κυπαρισσιακού κόλπου, εφαρμόζοντας τις πλέον σύγχρονες, ασφαλείς και φιλικές προς το περιβάλλον τεχνολογικές μεθόδους, με πλήρη σεβασμό στις τοπικές κοινωνίες και τις υφιστάμενες δραστηριότητές τους. Είμαστε απολύτως πεισμένοι ότι αυτή η προσέγγιση θα επιφέρει άριστα αποτελέσματα, τόσο για τον Όμιλο όσο και για την Ελλάδα».
ΕΛΠΕ
Τα ΕΛΠΕ είναι αυτή την εποχή ο πρωταγωνιστής στο χώρο των ερευνών για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην Ελλάδα. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις με διεθνείς πετρελαϊκές εταιρείες για συνεργασία στην αναζήτηση και εξόρυξη του ελληνικού «μαύρου» χρυσού».
Και όπως δήλωσε και πρόεδρός τους Στάθης Τσοτσορός, το επενδυτικό πρόγραμμα της επόμενης πενταετίας είναι ύψους 750 εκατ. – 1 δισ. ευρώ και σε αυτό συμπεριλαμβάνονται οι έρευνες υδρογονανθράκων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΑ, ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΝΟΡΒΗΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΕΤΡΑΛΑΙΟΥ
 ===================

Στο $1,09 τρισ. η αξια του κρατικου επενδυτικου ταμειου της Νορβηγιας

Πετρέλαια στο Αιγαίο>Θα γίνουμε Νορβηγία ή θα μας καταπιεί ο Σουλτάνος;

Η Εποχή του Πετρελαίου φθάνει στο τέλος της προειδοποιεί το Bloomberg


Καθώς Ελλάδα και Κύπρος ετοιμάζονται είτε να γίνουν Νορβηγία είτε να μας καταπιεί ο Σουλτάνος εξαιτίας του πετρελαίου, η λάμψη του μαύρου χρυσού αρχίζει να θολώνει καθώς μειώνεται διαρκώς η ζήτησή του.
Το Bloomberg προειδοποιεί ήδη για το τέλος της εποχής του πετρελαίου που δεν θα είναι αναίμακτο καθώς εκατοντάδες χιλιάδες εμπλεκόμενοι εργαζόμενοι στη συγκεκριμένη βιομηχανία θα πρέπει να μετεκπαιδευθούν ή να βγουν εκτός αγοράς.
Στο μεταξύ η Νορβηγία αρχίζει σιγά σιγά να γυρίζει τη πλάτη της στο πετρέλαιο που μέσα σε λίγες δεκαετίες έβγαλε τους κατοίκους της από τη φτώχια και τους προσέφερε ζηλευτό επίπεδο ζωής.
Η αξία του κρατικού επενδυτικού ταμείου της Νορβηγίας, του μεγαλύτερου παγκοσμίως, αυξήθηκε φτάνοντας στις 10 τρισ. κορώνες Νορβηγίας ($1,09 τρισ.) με ώθηση από την άνοδο των μετοχών διεθνώς και τη δύναμη του ευρώ και του δολαρίου.
Όπως μεταδίδει το Reuters, «η απόδοση από τις επενδύσεις στις παγκόσμιες χρηματοοικονομικές αγορές είναι τόσο υψηλή, που είναι σα να έχει ανακαλύψει κάποιος πετρέλαιο ξανά», είπε ο διευθύνων σύμβουλος του Ταμείου.
Ο Διευθύνων Σύμβουλος του μεγαλύτερου επενδυτικού Ταμείου στον κόσμο, ύψους 1,1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων που έχει έδρα τη Νορβηγία, ο Ίνγκβε Σλίνγκσταντ, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να παραιτηθεί, μετά από 12ετή παραμονή στο τιμόνι αυτού του γιγαντιαίου επενδυτικού Ταμείου.
Ο Σλίνγκσταντ έκανε αυτή την αποκάλυψη, λίγο μετά την ανακοίνωση ότι το ταμείο αυξήθηκε κατά άλλα 26 δισεκατομμύρια δολάρια μέσα στο τρίτο τρίμηνο αυτής της χρονιάς, η δε αύξηση αυτή προήλθε από την κατοχή ομολόγων και μετοχών των ΗΠΑ.
«Είμαι υπερήφανος που συμμετείχα στην οικοδόμηση ενός κορυφαίου διεθνούς οργανισμού επενδύσεων με ταλαντούχους και επαγγελματίες υπαλλήλους», δήλωσε ο Σλίνγκσταντ την Τετάρτη. «Έχουμε φτάσει σε ικανοποιητικές αποδόσεις προς όφελος της χώρας μας» πρόσθεσε. Ο ίδιος θα παραμείνει στη θέση του για εύλογο χρονικό διάστημα, έως ότου βρεθεί η διάδοχη κατάσταση.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Ταμείο, ο Σλίνγκσταντ έχει εποπτεύσει την αναδιάρθρωση του χαρτοφυλακίου του, με κύριες κατευθύνσεις τις επενδύσεις σε ακίνητα και, πιο πρόσφατα, τη μείωση της θέσης του σε βασικά τμήματα της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων.
Στην έκθεσή του, ο 56χρονος Διευθύνων Σύμβουλος έχει υπογραμμίσει τη μακροπρόθεσμη ματιά του Ταμείου σε όλες τις επενδύσεις του, γεγονός που του επέτρεψε κάποτε να υιοθετήσει μια κάπως αντιδημοφιλή επενδυτική προσέγγιση.
«Κατά τη διάρκεια αυτών των δώδεκα ετών, το Ταμείο έχει επιτύχει πολύ καλά αποτελέσματα και έχει αποκτήσει ισχυρή θέση σε διεθνές επίπεδο, όπως φυσικά και στη Νορβηγία», ανέφερε σε δήλωσή του ο Ουστέιν Όλσεν, διοικητής της κεντρικής τράπεζας και πρόεδρος του εκτελεστικού συμβουλίου που επιβλέπει το Ταμείο.
«Ο Ίνγκβε Σλίνγκσταντ υπήρξε ξεχωριστός ηγέτης της Norges Bank Investment Management και ανέπτυξε έναν κορυφαίο και παγκόσμιο επενδυτικό οργανισμό».
Ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου της Δυτικής Ευρώπης, η Νορβηγία, χάνει όπως φαίνεται το ενδιαφέρον της να διατηρήσει την ηγετική θέση που είχε στον κλάδο με το πετρέλαιο. Όπως αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμά του το Bloomberg, η σκανδιναβική χώρα ίσως να πλησιάζει στο τέλος μιας εποχής όπου ο «μαύρος χρυσός», o οποίος την κατέστησε μία από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο, παύει να την συγκινεί.
Αφορμή για αυτά τα συμπεράσματα στάθηκαν οι πρόσφατες εξελίξεις στην πολιτική σκηνή της χώρας αναφορικά με τη γεωτρητική δραστηριότητα στα Νησιά Λοφότεν, τα οποία βρίσκονται πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο. Το Εργατικό Κόμμα της χώρας αποφάσισε να αποσύρει την υποστήριξή του στην πετρελαϊκή έρευνα στην περιοχή και συγκέντρωσε μια ισχυρή πλειοψηφία στη Βουλή ώστε να παραμείνει εκτός των ερευνών που διεξάγουν μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου.
Η εξέλιξη αυτή προκάλεσα την έντονη αντίδραση της κρατικής εταιρείας Equinor ASA, η οποία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός στη χώρα αλλά και άλλων διεθνών ομίλων, οι οποίοι δήλωσαν ότι η πρόσβαση στη συγκεκριμένη περιοχή είναι κρίσιμης σημασίας εάν η Νορβηγία επιθυμεί να διατηρήσει την παραγωγή καθώς εξαντλούνται οι πόροι. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, στο αρχιπέλαγος υπάρχουν από ένα έως τρία δις. βαρέλια σε αποθέματα, κάτι οποίο θεωρείται «φυσικό θαύμα».
Η Ένωση Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου της χώρας εξέφρασε την απογοήτευσή της για αυτή την εξέλιξη σημειώνοντας ότι αυτή «δημιουργεί ανισορροπίες για μια βιομηχανία που εξαρτάται από μια μακροπρόθεσμη προοπτική και δεν μπορούμε να την δεχτούμε. Υπάρχουν πιθανώς πολλοί άνθρωποι στη βιομηχανία που αναρωτιούνται για το τι πράγματι αντιπροσωπεύει το Εργατικό Κόμμα».
Σημειώνεται ότι η Νορβηγία κατά την τελευταία διετία επιχειρεί μια στροφή από το πετρέλαιο σε άλλες δραστηριότητες όπως είναι οι ΑΠΕ ενώ πρόσφατα το κρατικό ασφαλιστικό ταμείο της χώρας (το οποίο επένδυε τα κέρδη από την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου σε μετοχές, ομόλογα και ακίνητη περιουσία σε χώρες του εξωτερικού) ανακοίνωσε την πώληση πολλών μετοχών από εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου που διατηρούσε στο χαρτοφυλάκιο του. Όπως αναφέρθηκε στη σχετική ανακοίνωση, στόχος της πρωτοβουλίας αυτής είναι να θωρακίσει την οικονομία της χώρας απέναντι στις μεταβολές των τιμών του πετρελαίου.

A new monumentality of the cultural infrastructure, or building as a public space: Snohetta’s Opera Oslo © Snohetta
Ταμείο Υδρογονανθράκων: Ευχή ή κατάρα και το παράδειγμα της Νορβηγίας
Σε δύο περίπου βδομάδες το νομοσχέδιο για το υπό σύσταση Ταμείο Υδρογονανθράκων οδεύει προς ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής και ο Υπουργός Οικονομικών προειδοποιεί πως αν αλλοιωθεί το πνεύμα και οι βασικές αρχές και κανόνες που διέπουν το συγκεκριμένο νομοθέτημα, θα θεωρηθεί ως αρνητική εξέλιξη από τους Οίκους Αξιολόγησης.
Του Κωνσταντίνου Παπαλουκά [apopseis.com]
Μήπως, όμως, αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει δεν είναι οι Οίκοι Αξιολόγησης αυτοί καθ’ εαυτοί αλλά αν ο υπό σύσταση οργανισμός είναι πραγματικά απαλλαγμένος από τη φιλοσοφία που μας έφερε ως εδώ;
Ενώ περίπου 45% των συνολικών αποθεμάτων της Νορβηγίας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο έχουν πλέον εξαντληθεί, η σημασία του Νορβηγικού Ταμείου, με σημερινή αξία αγοράς $943 δισ. (€863 δισ., συμμετοχή σε 9.000 εταιρίες σε 78 χώρες) αυξάνεται καθώς για πρώτη φορά από την ίδρυσή του, στο πρώτο τρίμηνο του 2017, τα έσοδα από τις επενδύσεις πλέον υπερτερούν των συνολικών εισροών στο ταμείο, συμπεριλαμβανομένων των εσόδων υδρογονανθράκων.
Η νορβηγική φιλοσοφία στη δημιουργία αυτού που ονομάστηκε αργότερα Νορβηγικό Μοντέλο, είναι ξεκάθαρη και φαίνεται ακόμη και στις πιο μικρές λεπτομέρειες. Για παράδειγμα στους «Άμεσους Φόρους»: πέραν της υφιστάμενης γενικής εταιρικής φορολογίας (24%), εκμεταλλευόμενοι την πετρελαϊκή κρίση του 1973 έθεσαν πρόσθετη φορολογία πετρελαίου (54%!).
Αναγνώρισαν πως οι υδρογονάνθρακες  είναι μη ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και κατ’ επέκταση πλούτου και έδωσαν όμως φορολογικά κίνητρα σε εταιρείες που είναι συνεπείς επενδυτές στη νορβηγική υφαλοκρηπίδα. Επίσης στους «Έμμεσους φόρους»: μετά την κατάργηση του θεσμού των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης (royalties) το 1986, παραμένουν εν ισχύ οι περιβαλλοντικοί φόροι ρύπων CO2 και NO2 που επιβαρύνουν τους διαχειριστές των εξορύξεων.
Έτσι, μαζί με τα έσοδα που έχει το Νορβηγικό Κράτος από τα μερίσματα της νορβηγικής πετρελαϊκής εταιρεία Statoil (το 67% των μετοχών ανήκει στο κράτος) και το μικτό εισόδημα που προέρχεται από τις επενδύσεις της αμιγώς κρατικής οντότητας Άμεσου Οικονομικού Συμφέροντος (State Direct Financial Interest), της οποίας η δημιουργία οφείλεται στην πρώην εγχώρια παντοδυναμία της Statoil, όλα αυτά αποτελούν στο σύνολό τους τις καθαρές εισροές Υδρογονανθράκων στο νορβηγικό κράτος.
Το Νορβηγικό Επενδυτικό Ταμείο σήμερα αποτελείται από δύο ξεχωριστά Ταμεία:
  1. Το Government Pension Fund Global το οποίο είναι το ανάλογο Ταμείο Υδρογονανθράκων το οποίο θέλουμε να φτιάξουμε, και είναι το πιο σημαντικό από τα δύο λόγω μεγέθους (αποθεματικό αξίας €877 δισ. τέλος 2016) και στρατηγικής. Παρόλο που το Υπουργείο Οικονομικών της Νορβηγίας είναι επίσημα ο ιδιοκτήτης του Ταμείου, το ταμείο το διαχειρίζεται η Νορβηγική Τράπεζα Διαχείρισης Επενδύσεων. Το Ταμείο επενδύει σε όλο τον κόσμο εκτός από τη Νορβηγία, για αποφυγή της Ολλανδικής Ασθένειας, δηλαδή την υπερθέρμανση της οικονομίας και την απώλεια της ανταγωνιστικότητας άλλων τομέων της.
  2. Το Government Pension Fund Norway, σημαντικά μικρότερο από το πρώτο, (αποθεματικό αξίας €24,78δισ. τέλος 2016) το διαχειρίζεται ο ανεξάρτητος οργανισμός Folketrygdfondet. Αντίθετα με το Global, επενδύει κυρίως στη Νορβηγία και σε άλλες Σκανδιναβικές Χώρες. Αυτό είναι κάτι ανάλογο με το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΤΚΑ) που στη δικιά μας περίπτωση θα μπορούσε να επενδύει εντός Κύπρου αλλά και σε χώρες της Ανατολικής Μεσογείου (EastMed) π.χ. Ισραήλ κτλ.
Οι Νορβηγοί νομοθέτες έχοντας αναγνωρίσει το μεγαλύτερο πρόβλημα των πετρελαιοπαραγωγών χωρών που δεν είναι άλλo από τη ροπή των κυβερνώντων να αυξάνουν τις δαπάνες κατά τις περιόδους “ευφορίας”, προχώρησαν στη θέσπιση ενός δημοσιονομικού κανόνα o οποίος βάζει φρένο στην εκάστοτε κυβέρνηση στο να εκταμιεύει περισσότερο από το 4% του εκτιμώμενου προσδοκώμενου ετήσιου κέρδους του Ταμείου στον ετήσιο προϋπολογισμό του κράτους, για κάλυψη του μη-πετρελαϊκού ελλείμματος (ελλείμματος που δεν συνδέεται με δραστηριότητες υδρογονανθράκων).
Τα στατιστικά έδειξαν πως το μη-πετρελαϊκό δημοσιονομικό έλλειμμα όχι μόνο δεν αυξήθηκε σε περιόδους πολύ υψηλών πετρελαϊκών τιμών, αλλά το αντίθετο. Οι Νορβηγοί έκτισαν λοιπόν ένα Επενδυτικό Ταμείο το οποίο οργανισμοί όπως η Παγκόσμια Τράπεζα ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θεωρούν σήμερα ταμείο υπόδειγμα και από το οποίο μπορεί να υιοθετηθούν «βέλτιστες πρακτικές» για νέες χώρες που μπαίνουν στην εκμετάλλευση των Υδρογονανθράκων τους, όπως και για την Κύπρο.
Η σημερινή κυπριακή πραγματικότητα προσγειώνει απότομα. Μερικές βδομάδες πριν την ψήφιση του Νομοσχεδίου για την ίδρυση του δικού μας Ταμείου Υδρογονανθράκων, το δικό μας σημερινό αποθεματικό του ΤΚΑ έχει πραγματικά κεφάλαια €286,6 εκατομμύρια τα οποία είναι “κατατεθειμένα” στο Γενικό Λογιστήριο με μηδενικό επιτόκιο! Τα υπόλοιπα €7,06 δισ. τα οποία θα έπρεπε να είναι στο αποθεματικό του ταμείου έχουν ξοδευτεί μέσω του κρατικού προϋπολογισμού, δηλαδή τα χρήματα των ασφαλιζόμενων σήμερα δεν υπάρχουν.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι επειδή η Τρόικα δεν τα θεώρησε μέρος του συνολικού χρέους, η Κυπριακή Κυβέρνηση είναι απλώς υποχρεωμένη να τα δηλώνει.
Εδώ θα πρέπει να θυμηθούμε πως το 2007 μετά από απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου εκπονήθηκε μελέτη από την Παγκόσμια Τράπεζα για τη Νέα Επενδυτική Πολιτική του Ταμείου.
Σύμφωνα με τη Μελέτη, οι κυριότερες εισηγήσεις αφορούσαν «τη σταδιακή δημιουργία ενός Εθνικού ταμείου με “πραγματικό αποθεματικό” το οποίο θα επενδύεται σε επενδύσεις με υψηλότερες αποδόσεις και χαμηλό/σταθμισμένο επενδυτικό κίνδυνο και στη σύσταση ενός Ανεξάρτητου Δημόσιου Οργανισμού, με κύρια αρμοδιότητα την εφαρμογή και παρακολούθηση της επενδυτικής πολιτικής του Εθνικού Ταμείου». Δηλαδή έναν ανάλογο οργανισμό όπως το Folketrygdfondet για το Government Pension Fund Norway.
Αντί αυτού μετά από 10 χρόνια και μετά από τη χρεοκοπία της Κυπριακής Δημοκρατίας για €7 δισ. (συγκριτικά τα έσοδα της Κυπριακής Οικονομίας από τις πολιτογραφήσεις την περίοδο 2013-2016 είναι €3,3 δισ.) και σε αντίθεση με το τι προνοούν οι βέλτιστες πρακτικές και η Μελέτη που εκπονήθηκε για λογαριασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2007 από την Παγκόσμια Τράπεζα, οι εξουσίες συνεχίζουν να συγκεντρώνονται στον εκάστοτε Υπουργό Οικονομικών τον οποίο πλαισιώνει ένα Διοικητικό Συμβούλιο 21 μελών με κανένα απολύτως ρόλο και δυνατότητα ελέγχου των αποφάσεων του. Μήπως ελλοχεύουν παρεμφερείς κίνδυνοι για το υπό σύσταση Ταμείο Υδρογονανθράκων και τι μάθαμε από τη διαχείριση του ΤΚΑ;
Μπορεί η Κύπρος να παραδειγματιστεί από τη Νορβηγία;
Το ερώτημα το οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε είναι, μπορεί η Κύπρος, οι Κύπριοι και οι πολιτικοί οι οποίοι τους εκπροσωπούν, να παραδειγματιστούν από τους Νορβηγούς κατά τη Δημιουργία του δικού τους Εθνικού Ταμείου Υδρογονανθράκων; To Νορβηγικό Ταμείο Υδρογονανθράκων (Government Pension Fund Global) προστατεύεται ως ανεξάρτητη μονάδα της Κεντρικής Τράπεζας, εποπτεύεται από το Υπουργείο Οικονομικών και παρακολουθείται από τη Βουλή, σε ένα πολύ διακριτό σύστημα που δεν αφήνει χώρο για αβεβαιότητα στις αρμοδιότητες και διασφαλίζει μέσω ενός ομαλού ρυθμιστικού πλαισίου τα ονομαζόμενα «επίπεδα εξισορροπημένου ελέγχου» (checks and balances).  Μπορεί το «Νομοσχέδιο περί του Εθνικού Ταμείου Επενδύσεων και του Κυπριακού Οργανισμού Διαχείρισης Επενδύσεων και για συναφή θέματα Νόμος του 2017» να αποτελέσει το θεμέλιο λίθο για το αύριο, προκειμένου να λειτουργήσουν οι Υδρογονάνθρακες ως ευχή και όχι ως κατάρα για την Κύπρο, για τις σημερινές και τις μελλοντικές γενεές;
  1. Το Κυπριακό χρέος
Σε αντίθεση με τη Νορβηγία, στους στόχους ίδρυσης του Κυπριακού Ταμείου Επενδύσεων περιλαμβάνεται και ο στόχος της μείωσης του χρέους της Γενικής Κυβέρνησης και κατά συνέπεια της ενίσχυσης της συμμόρφωσης, σύμφωνα με την αποκαλούμενη «αρχή της βιωσιμότητας». Αυτό σημαίνει «τη διασφάλιση ότι οι δαπάνες, ο δανεισμός και το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης είναι διαχειρίσιμα, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα και δεν επιβάλλεται άδικο βάρος στις μελλοντικές γενιές».
Το εύλογο ερώτημα εδώ είναι το εξής: Αν οι σημερινές γενεές έχουν προκαλέσει οι ίδιες το χρέος με τις επιλογές τους, με το να χρησιμοποιούνται τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες που θα έρθουν στο μέλλον για την πληρωμή του χρέους που δημιούργησαν, ελαφρύνουμε με αυτό τον τρόπο το άδικο βάρος που θα υποστούν οι μελλοντικές γενεές;
Ή μήπως αν τα έσοδα αυτά επενδυθούν σε χαρτοφυλάκια του εξωτερικού, όπως οφείλει να κάνει το Ταμείο, θα είχαμε καλύτερα αποτελέσματα και ίσως θα έπρεπε λόγω των σταθερών ροών εσόδων από τους υδρογονάνθρακες να φροντίσουμε την επιμήκυνση του χρέους αυτού; Ποιο είναι το διαφυγόν κέρδος του να πηγαίνουν αυτά τα έσοδα στη δανειακή σύμβαση με επιτόκιο 2,5%+Euribor από το να επενδύονται σε χαρτοφυλάκια χαμηλού επενδυτικού κινδύνου όπως συμβαίνει με το ταμείο της Νορβηγίας (ετήσιες επιστροφές της τάξεως του 5,8%
Δεν θα έπρεπε η αποπληρωμή του δανείου να γίνεται με ίδια έσοδα της Κυπριακής Δημοκρατίας μιας και η Κύπρος μετά τη συμμόρφωσή της και την επιστροφή της στην Ανάπτυξη έχει αναπτύξει τέτοιες ικανότητες παραγωγής πλεονασμάτων, έχοντας να επιδείξει ρυθμό ανάπτυξης 3,3% το πρώτο τρίμηνο του 2017 και σχεδόν διπλάσιο του μέσου όρου της Ευρωζώνης;
Για ποιο λόγο πρέπει οι παρούσες γενεές να ωφελούνται εις βάρος των μελλοντικών,  κυρίως όταν το χορό για τις ενεργειακές εξελίξεις έχουν σύρει οι υπόλοιπες χώρες γύρω μας (Ισραήλ και Αίγυπτος); Οι σημερινές γενεές, αντιθέτως ως ακόλουθοι και όχι δημιουργοί των εξελίξεων, σε σχέση με τις γειτονικές χώρες, προσπάθησαν εμμονικά να πολιτικοποιήσουν την ενέργεια προκαλώντας κοστοβόρες καθυστερήσεις.
Παραθέτω απλώς την ανακοίνωση του παρακαμπτήριου Αγωγού Τουρκίας-Ισραήλ η οποία σήμερα προτείνεται πλέον ως βέλτιστη λύση από πολλούς, όταν για χρόνια λαϊκίζαμε μέσω διακηρύξεων πως για να περάσει ο αγωγός θα πρέπει αναγκαστικά να λυθεί το Κυπριακό. Πέραν της προκήρυξης των 3 γύρων αδειοδότησης  κανείς δεν έχει μεριμνήσει για τη διασύνδεση των κοιτασμάτων με τις αγορές.
Χωρίς αυτό πώς θα εξασφαλιστεί η εμπορική αξιοποίηση των κοιτασμάτων των εταιρειών που εμπλέκονται συμπεριλαμβανομένης και της ΕΥΚ (μέσω των συμβολαίων αναλογικού καταμερισμού); Πώς θα διασφαλιστούν τα έσοδά τους και κατ’ επέκταση  τα έσοδα της Κυπριακής Δημοκρατίας; Όταν η γεωπολιτική της περιοχής φλέγεται και καθορίζεται το μέλλον των επόμενων 100 χρόνων (Sykes-Picot) και με τα γεωλογικά δεδομένα της περιοχής να λένε με κάθε ευκαιρία το αντίθετο, εμείς παραμείναμε στο στείρο «ας βρούμε πρώτα και μετά βλέπουμε και κάνουμε»…
Συνεπώς τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες πρέπει να τα διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού γιατί αναλόγως της αύξησης των εισροών ακόμη και με την υπόθεση μιας σταθερής απόδοσης το χρόνο (π.χ. 4%) οι ετήσιες απολαβές από τις επενδύσεις θα αυξάνονται (βλ. γαλάζια γραμμή διαγράμματος αρ. 2).
Με το να θεωρούμε πως τα έσοδα των υδρογονανθράκων θα «ξελασπώνουν» για οποιοδήποτε λόγο το κράτος από τις δανειακές συμβάσεις του παρελθόντος, αυτό μεταφράζεται ως επανάπαυση των παρουσών γενεών και κυβερνήσεων, ώστε να είναι λιγότερο αποδοτικές στη μη σχετιζόμενη με υδρογονάνθρακες οικονομία. Ακόμη και αν θεωρούσαμε πως λόγω αυξημένων δανειακών υποχρεώσεων θα πρέπει κάποια από τα έσοδα να συμπληρώνουν την αποπληρωμή των χρεών των προηγούμενων γενεών, αυτό θα έπρεπε να γίνεται από τις ετήσιες αποδόσεις του ταμείου  και όχι από τα «έτοιμα» έσοδα υδρογονανθράκων.
Με αυτό τον τρόπο το Ταμείο θα είχε αυξημένο κίνητρο να παράγει και να αυξάνει τον πλούτο (με σταθμισμένο κίνδυνο πάντα) και θα αποκτούσε το ρόλο που του αρμόζει. Για να γίνει αυτό προϋποθέτει πρόσληψη μελών στο Διοικητικό Συμβούλιο που θα είναι πλήρως αφοσιωμένοι στο στόχο αυτό σε καθεστώς πλήρους απασχόλησης  και όχι PART-TIME(!) Εάν αποφασίσαμε πως για τους δικούς μας λόγους, όποιοι και αν είναι αυτοί, δεν θέλουμε το Ταμείο κάτω από τη διοίκηση της Κυπριακής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία διαθέτει Εκτελεστικούς Συμβούλους σε καθεστώς πλήρους απασχόλησης, μήπως αυτό αφήνει χώρο για να κάνει κάποιος άλλος τη δουλειά τους;
Συνοψίζοντας λοιπόν, ας πηγαίνουν πρώτα οι αποδόσεις του Ταμείου σε αποπληρωμή χρέους και όχι σε κάλυψη του μη-πετρελαϊκού ελλείμματος του ετησίου προϋπολογισμού. Μόνο όταν έρθει το χρέος σε ένα επιθυμητό επίπεδο τότε θα μπορούσαν οι αποδόσεις να καλύπτουν το δημοσιονομικό έλλειμμα του ετησίου προϋπολογισμού όπως συμβαίνει και στη Νορβηγία.
  1. Τα μπόνους υπογραφής
Η παρούσα Κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις στον α’ και β’ γύρο αδειοδοτήσεων αντίστοιχα, είχε πανηγυρίσει δεόντως την ολοκλήρωση του γ’ γύρου αδειοδότησης αναγγέλλοντας στον κόσμο το «μπόνους υπογραφής» των 103,5 εκατ. ευρώ ως άμεσο οικονομικό όφελος προς το κράτος. Παρόλα αυτά, σύμφωνα με το Μνημόνιο Συναντίληψης για Δεσμευτική Ειδική Οικονομική Πολιτική το οποίο έχει υπογράψει η παρούσα Κυβέρνηση με τους δανειστές μας, υπάρχει δέσμευση της Κυπριακής Δημοκρατίας σύμφωνα με την οποία «κατά την περίοδο του προγράμματος, έσοδα από μετρητά πέραν των προβλέψεων του προγράμματος, περιλαμβανόμενων απροσδόκητων κερδών, θα φυλαχθούν ή θα χρησιμοποιηθούν για μείωση του χρέους». Σύμφωνα με υποσημείωση που υπάρχει στο Μνημόνιο: «Απροσδόκητα κέρδη που συνδέονται με υδρογονάνθρακες θα σημαίνουν μόνο τα τέλη αδειών για ερευνητικά τεμάχια ή τα συναφή μπόνους υπογραφής για έρευνες σε αυτά». Το ίδιο ακριβώς μεριμνούν να ξεκαθαρίσουν και οι μεταβατικές διατάξεις των κανονισμών του υπό ψήφιση νομοσχεδίου κατά τις οποίες αυτά τα έσοδα θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για τη μείωση του δημόσιου χρέους.
Μήπως τα μπόνους των υπογραφών για τα οποία η εκάστοτε κυβέρνηση περήφανα ανακοινώνει μετά το πέρας του κάθε γύρου αδειοδότησης θα έπρεπε να φυλαχθούν, σε ένα «Ταμείο Απροσδόκητων Κερδών»; Με απελευθέρωση αντίστοιχου ποσού από τον προϋπολογισμό του κράτους θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια ισχυρή και μη πολιτικοποιημένη εταιρεία, η οποία να μπορεί να καθορίζει στρατηγική, να μπορεί να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για τα τόσο απαραίτητα έργα υποδομής (π.χ. pre-FEED study για αγωγό προς Αίγυπτο ανάλογου αυτού που κάνει η κοινοπραξία EDISON/DEPA για τον αγωγό EastMed), ώστε να σταματήσουμε να είμαστε ουραγός των εξελίξεων ακολουθώντας παθητικά τα πλάνα των εταιρειών. Όταν ξεκινήσουν οι εισροές από τους υδρογονάνθρακες, τότε θα μπορούσε να γίνει ακόμη και η επιστροφή όλου του ποσού που συγκεντρώθηκε στο «Ταμείου Απροσδόκητων Κερδών» στο ταμείο της Κυπριακής Δημοκρατίας, προσαρμοσμένου στην πραγματική αξία με βάση την ημέρα επιστροφής.
Ποιος είναι ο πολλαπλασιαστικός παράγοντας (multiplying factor) για απορρόφηση των μπόνους και των άλλων «απροσδόκητων κερδών» από το χρέος και ποιος o αντίστοιχος αν τα έσοδα αυτά δρομολογηθούν κατόπιν σωστού προγραμματισμού για τη δημιουργία ενός ισχυρού οργανισμού που θα μπορεί να στέκει αντάξια δίπλα στους ενεργειακούς κολοσσούς τώρα που οι αποφάσεις υποδομής θα καθορίσουν και το ενεργειακό παιχνίδι των επόμενων ετών; Θα έπρεπε, εκτός από τις προοπτικές εργοδότησης εγχώριου δυναμικού, πρώτα να επιδιώξουμε να φέρουμε τους καλύτερους από όλο τον κόσμο, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Mάικ Οικονομίδης, και μετά να ακολουθήσουμε την πορεία «κυπροποίησης» της ΕΥΚ (ανάλογης του Saudization της Saudi Aramco).
  1. Εισροές
Στη Νορβηγία οι καθαρές εισροές από τις Δραστηριότητες Υδρογονανθράκων μεταφέρονται στο Ταμείο στην ολότητά τους. Μετά από απόφαση της Βουλής (Storting) το καθορισμένο ποσό εκρέει για να καλύψει το υπόλοιπο τμήμα του μη-πετρελαϊκού ελλείμματος του Κρατικού Προϋπολογισμού. Στην Κύπρο όλα τα έσοδα της Δημοκρατίας, μετά την αφαίρεση εξόδων για δραστηριότητες υδρογονανθράκων, κατατίθενται στο Πάγιο Ταμείο της Δημοκρατίας και καταχωρούνται στα σχετικά άρθρα εσόδων του Προϋπολογισμού. Μετά την αφαίρεση των λειτουργικών εξόδων για τη διαχείριση του Εθνικού Ταμείου Επενδύσεων όλο το υπόλοιπο ποσό μεταφέρεται στο Εθνικό Ταμείο Επενδύσεων.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι τα εξής:
1) Από πού και ώς πού τα λειτουργικά έξοδα για τη Διαχείριση του Εθνικού Ταμείου Επενδύσεων πληρώνονται από τα έσοδα από υδρογονάνθρακες;
2) Τι ακριβώς περιλαμβάνουν τα έξοδα για δραστηριότητες υδρογονανθράκων; Δεν θα έπρεπε να είναι μέρος του ετησίου προϋπολογισμού της Εταιρείας Υδρογονανθράκων Κύπρου; H ερώτηση εδώ είναι αν το Κοινοβουλευτικό Σώμα έχει καταλάβει τι εκπροσωπεί ο οργανισμός που ονομάζεται SDFI (κρατικός οργανισμός διαχείρισης asset) και για ποιο λόγο είχε ιδρυθεί (δηλ. πιθανή κακή μετάφραση).
  1. Κύπρος σε καραντίνα λόγω κινδύνου προσβολής από «ασθένεια της νορβηγικοποίησης»
Το πιο σημαντικό ζήτημα για τη δημιουργία του Κυπριακού Επενδυτικού Ταμείου είναι η δομή του Ταμείου που αποτελεί και τη ρίζα του προβλήματος. Παρόλο που στο Μνημόνιο, το οποίο υπογράψαμε με τους δανειστές μας, δεσμευτήκαμε πως «θα θεμελιώσουμε ένα πλαίσιο για τη διαχείριση των φυσικών πόρων σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές» και παρόλο που για τη «διασφάλιση της διαφάνειας και της λογοδοσίας», δεσμευτήκαμε ότι «η νομική βάση του πλαισίου και η δομή διακυβέρνησης θα βασίζονται σε διεθνώς αναγνωρισμένες βέλτιστες πρακτικές», φαίνεται πως τα πράγματα πήρανε άλλη τροπή. Ο διεθνούς κύρους Νορβηγός εμπειρογνώμονας για ταμεία επενδύσεων Martin Skancke, τον οποίο είχε καλέσει η ίδια η κυπριακή Κυβέρνηση στην τεχνική επιτροπή που θα διαμόρφωνε τον τελικό νόμο, σε απαντητική επιστολή του προς τον Γενικό Ελεγκτή της Δημοκρατίας, επισήμανε τις ανησυχίες του για τις ασάφειες οι οποίες ακόμη και σήμερα υπάρχουν στο τελικό κείμενο του νόμου. Η μεγαλύτερη επιτυχία του νορβηγικού μοντέλου είναι η δομή του η οποία λόγω των πολλαπλών επιπέδων εξισορροπημένου ελέγχου δεν επιτρέπει παρεμβάσεις από την εκάστοτε κυβέρνηση, κινείται πάντα με μακροπρόθεσμο πλάνο, ενώ κάθε σημαντική απόφαση χρειάζεται την πολιτική ομοφωνία της Βουλής. Σε αντίθεση, το δικό μας νομοσχέδιο έχει σκοπό να αποδώσει υπερεξουσίες στον εκάστοτε υπουργό Οικονομικών, έχει ελαχιστοποιήσει τις εξουσίες της Βουλής, χωρίς να έχουν ληφθεί οι απαραίτητες δικλίδες ώστε το Συμβούλιο του Οργανισμού να είναι ανεξάρτητο και όχι πολιτικοποιημένο. Όπως προτάσσει το νορβηγικό μοντέλο οι αποφάσεις που πρέπει να παίρνονται για το Ταμείο πρέπει να αποσκοπούν σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, δηλ. να μην είναι 5ετίας ώστε να εμποδίζεται η δημιουργία ομφάλιου λώρου μεταξύ υπουργού/υπουργείου και του υπό σύσταση Κυπριακού Οργανισμού Διαχείρισης Επενδύσεων (ΚΟΔΕ).
Η Νορβηγία
Ο οργανισμός ο οποίος διαχειρίζεται το Νορβηγικό Ταμείο Υδρογονανθράκων είναι ο «Διαχειριστής Επενδύσεων της Κεντρικής Τράπεζας της Νορβηγίας», ο οποίος ανήκει στη Νορβηγική Κεντρική Τράπεζα που θεωρείται πραγματικά ανεξάρτητος οργανισμός, αδιαμφισβήτητα από όλους τους κομματικούς χώρους.
Όλη η διαχείριση του Νορβηγικού Ταμείου Υδρογονανθράκων είναι βασισμένη στο ότι το Κοινοβούλιο (Storting), το υπουργείο Οικονομικών και το συμβούλιο της Κεντρικής Τράπεζας έχουν ξεχωριστούς και ξεκάθαρα διαχωρισμένους ρόλους από την κορυφή (Κοινοβούλιο) μέχρι τον κατώτατο διευθυντή στη βάση της πυραμίδας. Η ανάθεση καθηκόντων και εξουσιοδοτήσεων κατευθύνεται προς τα κάτω του συστήματος, ενώ η αναφορά των αποτελεσμάτων και των κινδύνων έχει αντίστροφη κατεύθυνση (βλ. Σχήμα 2.3)
Κομβικής σημασίας είναι πως το Συμβούλιο Κυβερνητών της Κεντρικής Τράπεζας υπόκειται σε απευθείας έλεγχο από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, το οποίο επίσης διορίζει τον Ελεγκτή της Κεντρικής Τράπεζας.
Μία καθαρή και ανθεκτική δομή διακυβέρνησης είναι εξαιρετικής σημασίας ώστε να εφαρμόζει τη στρατηγική και να μειώνει τις πιθανές συγκρούσεις συμφερόντων. Από τη μία η δομή διακυβέρνησης πρέπει να ισχυροποιήσει τη στρατηγική και το ρίσκο με τους ιδιοκτήτες του Ταμείου, οι οποίοι εκπροσωπούνται από την Κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο. Από την άλλη πρέπει να υπάρχει επαρκής ανάθεση εξουσιοδότησης που να διασφαλίζει πως εν εξελίξει αποφάσεις στην επιχειρησιακή διαχείριση μπορούν να λαμβάνονται κοντά στις αγορές στις οποίες επενδύεται το Ταμείο. Αυτό το ισοζύγιο επιτυγχάνεται από το γεγονός ότι οι κομβικές αποφάσεις τοποθετούνται στην Κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο προτού συμπεριληφθούν στην Ετήσια Αναφορά του Government Pension Fund.
Παράλληλα, η εντολή από το υπουργείο Οικονομικών είναι ουσιαστικά βασισμένη σε αρχές και πλαίσια. Το υπουργείο Οικονομικών έχει αναπτύξει το «Τμήμα Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων» (Asset Management Department) το οποίο από το 2006 είναι υπεύθυνο για τις εργασίες του υπουργείου στο νορβηγικό Ταμείο και την ενδυνάμωση της διοίκησης των δύο οργανισμών του Ταμείου Υδρογονανθράκων και του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Ο ρόλος του είναι κεντρικός, μιας και οι αρμοδιότητές του συμπεριλαμβάνουν την επενδυτική στρατηγική για τα ταμεία, την αξιολόγηση της επιχειρησιακής διοίκησης από τη νορβηγική Κεντρική Τράπεζα για το Ταμείο Υδρογονανθράκων και του National Insurance Scheme Fund για το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, όπως επίσης για την ανάπτυξη και κατευθυντήριων γραμμών ηθικής. Οι κομβικές όμως αποφάσεις πάνω στη στρατηγική του Ταμείου σταθμίζονται πρώτα εντός νορβηγικού Κοινοβουλίου. Η επενδυτική εντολή που καθορίζεται από το υπουργείο Οικονομικών έχει τη βάση του πάνω στις διαβουλεύσεις του Κοινοβουλίου.
Αυτό που απουσιάζει από το κυπριακό Ταμείο Υδρογονανθράκων είναι ο κρίσιμος ρόλος του κοινοβουλευτικού Σώματος και αυτή τη φορά δεν μπορούμε να κρυφτούμε πίσω από τη δικαιολογία του Συντάγματος.
*Ειδικός  σε θέματα Ενεργειακής Πολιτικής, Πρώην Συνεργάτης της Δεξαμενής Σκέψης του Παν. του Χάρβαρντ

Το τέλος της εποχής του πετρελαίου πλησιάζει – Και δεν θα είναι “αναίμακτο”

Η βιομηχανία του πετρελαίου έχει μπροστά της ένα αβέβαιο μέλλον-σημειώνει το Bloomberg.
Του Noah Smith_Bloomberg
(συνεργασία με Capital.gr)
Ο κόσμος αντιμετωπίζει ολοένα και εναργέστερα τη σοβαρότητα και την αμεσότητα της απειλής της κλιματικής αλλαγής. Ταυτόχρονα, τα ηλεκτρικά οχήματα καθίστανται αρκετά φθηνά ώστε να αρχίζουν να ανταγωνίζονται τους κινητήρες εσωτερικής καύσης. Η Bloomberg New Energy Finance εκτιμά ότι η κυριαρχία των ηλεκτροκίνητων οχημάτων θα είναι πραγματικότητα σε περίπου 10 χρόνια από σήμερα.



Το τέλος της εποχής του πετρελαίου πλησιάζει - Και δεν θα είναι "αναίμακτο"
Η ηλεκτροκίνηση αναμένεται να κυριαρχήσει οριστικά μετά το 2030
Εν τω μεταξύ, οι ανησυχίες σχετικά με τη ρύπανση των υπόγειων υδάτων οδηγούν σε αυξανόμενες εκκλήσεις για απαγόρευση της υδραυλικής ρωγμάτωσης, που αποτελεί την βασική μέθοδο εξόρυξης μέσω της οποίας έχει επιτευχθεί η αύξηση της πετρελαϊκής παραγωγής των ΗΠΑ κατά την τελευταία δεκαετία.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η βιομηχανία πετρελαίου αντιμετωπίζει άμεσα το φάσμα του “θανάτου”. Τα πλαστικά προϊόντα, τα περισσότερα εκ των οποίων παράγονται από πετρέλαιο, θα συνεχίσουν να είναι σημαντικά για μια τεράστια ποικιλία καταναλωτικών και βιομηχανικών εφαρμογών. Τα αεροσκάφη και τα πλοία, από την άλλη πλευρά, θα χρειαστούν πολύ μεγαλύτερο διάστημα μέχρι να μπορέσουν να απεξαρτηθούν από τα πετρελαϊκά καύσιμα. Όμως σίγουρα, στην πορεία, η κατανάλωση “μαύρου χρυσού” θα συρρικνωθεί. Εκεί όπου πριν μια δεκαετία οι άνθρωποι μιλούσαν με τρόμο για την προοπτική της εξάντλησης των αποθεμάτων πετρελαίου, τώρα ορισμένοι προβλέπουν ότι η ζήτηση αργού θα αρχίσει να φθίνει σε ορίζοντα λίγων ετών.



Opinion
Η “δύση” του πετρελαίου πλησιάζει, με τις ανανεώσιμες να ετοιμάζονται για άλμα
Η μειωμένη ζήτηση για αργό θα οδηγήσει σε πτώση των τιμών, καθώς και σε περικοπή κερδών από την εξόρυξη και τη διύλιση. Οι τιμές των μετοχών των μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών έχουν χάσει έδαφος τα τελευταία χρόνια.



Opinion
Η πτωτική τάση για τις μετοχές των πετρελαϊκών εταιρειών μάλλον δεν είναι παροδική…
Ο “πόνος” που αισθάνονται αυτοί οι κολοσσοί, καθώς και μικρότεροι παραγωγοί, είναι μόνον η αρχή. Οι εταιρείες αυτές βρίσκονται στο επίκεντρο ενός τεράστιου δικτύου προμηθευτών και εταιρειών παροχής υπηρεσιών σχετικών με το πετρέλαιο, οι οποίες θα αισθανθούν οπωσδήποτε το “κεντρί” της μειωμένης ζήτησης. Το ίδιο θα συμβεί και με τις γεωγραφικές περιφέρειες ανά τον πλανήτη που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις βιομηχανίες που σχετίζονται με το πετρέλαιο, καθώς θα δουν τις οικονομίες τους να υποφέρουν.
Η μεγαλύτερη και η πλέον εύρωστη μεταξύ αυτών των περιοχών στις ΗΠΑ είναι το Τέξας, το οποίο εξακολουθεί να παράγει περισσότερο από το ένα τρίτο του πετρελαίου της χώρας και έχει επωφεληθεί τρομερά από την έκρηξη του σχιστόλιθου. Το Χιούστον έχει γίνει μια πόλη-σούπερ σταρ, προσελκύοντας ταλαντούχους ανθρώπους από όλο τον κόσμο προκειμένου οι τελευταίοι να χειριστούν τις προηγμένες τεχνολογίες που υποστηρίζουν τη βιομηχανία πετρελαίου. Αν και η αμερικανική πολιτεία έχει διαφοροποιήσει αρκετά την οικονομία της από τη δεκαετία του ’80, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, 1 στις 8 θέσεις εργασίας στο Τέξας βασίζεται από πετρέλαιο. Μια μεγάλη διαρθρωτικού χαρακτήρα συρρίκνωση της πετρελαϊκής βιομηχανίας δεν θα καταστρέψει την οικονομία του Τέξας, ωστόσο θα αποτελέσει μια πηγή οικονομικών κλυδωνισμών για δεκαετίες. Θέσεις εργασίας χάνονται ήδη λόγω της ύφεσης στην πετρελαϊκή βιομηχανία, εξαιτίας των χαμηλών διεθνών τιμών του πετρελαίου.
Οι εργαζόμενοι στον ενεργειακό κλάδο πρέπει να προετοιμαστούν γι’ αυτή τη στρατηγική στροφή απομάκρυνσης από το πετρέλαιο. Για τους “εργάτες του πνεύματος”, όπως οι γεωλόγοι, οι χημικοί και οι μηχανικοί λογισμικού, αυτό σημαίνει την καλλιέργεια τεχνικών δεξιοτήτων που μπορούν να είναι χρήσιμες σε άλλους τομείς όπως η τεχνολογία πληροφοριών (IT), τα φαρμακευτικά προϊόντα, η υγειονομική περίθαλψη ή τα χρηματοοικονομικά. Για τα διοικητικά στελέχη, σημαίνει τη δημιουργία ενός δικτύου επαγγελματικών επαφών εκτός της βιομηχανίας πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η μετάβαση από την ενεργειακή βιομηχανία προς άλλες “πολιτείες” μπορεί να σημαίνει μετεγκατάσταση, ωστόσο οι περισσότερες πιθανότητες είναι ότι μια πόλη όπως το Χιούστον θα είναι σε θέση να αξιοποιήσει τις υπάρχουσες συγκεντρώσεις ανθρώπινου κεφαλαίου προκειμένου να προσελκύσει νέες βιομηχανικές δραστηριότητες. Σε δύο δεκαετίες, το Χιούστον πιθανόν να είναι γνωστό ως κέντρο βιοτεχνολογίας.
Οι εργαζόμενοι, ωστόσο, με χαμηλό επίπεδο ειδίκευσης και οι πόλεις που δημιουργήθηκαν από την έκρηξη παραγωγής σχιστολιθικού πετρελαίου και αερίου, θα έχουν πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες να σταθούν στα πόδια τους. Σε αντίθεση με τη βιομηχανία άνθρακα, η οποία έχει συρρικνωθεί με την πάροδο των χρόνων σε μόλις 50.000 ανθρακωρύχους, η βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου απασχολεί περισσότερους από 700.000 εργάτες. Ακριβώς όπως οι εργάτες στη μεταποίηση που έχασαν τη δουλειά τους λόγω του κινεζικού ανταγωνισμού τη δεκαετία του 2000 ή οι συνάδελφοί τους που απολύθηκαν μερικές δεκαετίες νωρίτερα, κατά τη Μεγάλη Ύφεση του 1929, οι εργαζόμενοι αυτοί θα δυσκολευτούν να βρουν νέες θέσεις εργασίας με ανάλογου ύψους αμοιβές.
Το πρόβλημα θα είναι μεγαλύτερο για όσους ζουν σε μικρές πόλεις που οφείλουν την ανάπτυξη και μεγέθυνσή τους στις ευρισκόμενες γύρω τους περιοχές εξόρυξης πετρελαίου. Οι Αμερικανοί ήταν γενικά λιγότερο πρόθυμοι να μετακινηθούν από τόπο σε τόπο αναζητώντας εργασία τις τελευταίες δεκαετίες και οι μεγάλες πόλεις έχουν πάψει πλέον να αποτελούν πεδίο ευκαιριών για όσους δεν έχουν προηγμένη εκπαίδευση. Η παρακμή της πετρελαϊκής βιομηχανίας πιθανόν να αφήσει πίσω της μια χώρα με ακόμη περισσότερες φθίνουσες πόλεις-φαντάσματα, οι οποίες δεν θα μπορούν να καλύψουν τη συντήρηση των υποδομών τους, γεμάτες ναρκωτικά, αλκοολισμό και αυτοκτονίες σε έξαρση.
Οι κυβερνητικοί θεσμοί σε τοπικό, πολιτειακό και ομοσπονδιακό επίπεδο θα πρέπει να εργαστούν για να αποτρέψουν ένα τέτοιο δυστοπικό μέλλον. Οι άνθρωποι στις παρακμάζουσες “πόλεις του πετρελαίου” θα μπορούσαν να λάβουν κουπόνια ενίσχυσης που θα τους βοηθήσουν να μετακινηθούν, ίσως σε μια κοντινή ακμάζουσα πόλη. Το κράτος μπορεί να προσφέρει οικονομικά κίνητρα στις επιχειρήσεις που θα απασχολούν απολυμένους από τη βιομηχανία του πετρελαίου, πιθανόν σε αναπτυσσόμενους τομείς όπως η ηλιακή ενέργεια. Οι πρώην εργαζόμενοι στον κλάδο του πετρελαίου θα μπορούσαν ακόμη να λάβουν vouchers για επανεκπαίδευση.
Η επέλαση της τεχνολογικής προόδου σημαίνει ότι οι ημέρες του πετρελαίου είναι μετρημένες. Και για το καλό του πλανήτη, αυτή η μετάβαση πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι που αφιέρωσαν τη ζωή τους προκειμένου να αντλήσουν ενέργεια για την ανθρωπότητα από το έδαφος θα πρέπει να υποφέρουν.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου