Για ευνόητους λόγους, τις τελευταίες δέκα ημέρες δεν είχα διάθεση να
παρακολουθήσω την καθημερινή ειδησεογραφία. Έτσι, μόλις χτες και ενώ
είχα ήδη δημοσιεύσει το προηγούμενο κείμενο, έπεσε στην αντίληψή μου η
περίπτωση Πάσχα. Σχεδόν δεν πίστευα στα μάτια μου ότι βγήκε στην
δημοσιότητα ένα πραγματικό γεγονός που πιστοποιούσε την ακρίβεια του
"υποθετικού" σεναρίου που είχα αναπτύξει λίγη ώρα πριν. Για όσους δεν
έχουν γνώση του θέματος ή δεν κατάλαβαν τι ακριβώς συμβαίνει, επιτρέψτε
μου να κάνω μια σύντομη παρουσίαση.
Στις 28/6/2007, η Γενική Συνέλευση της Εθνικής Τράπεζας ενέκρινε την έκδοση 12.000.000 μετοχών με δικαίωμα προαίρεσης (stock option). Σύμφωνα με την απόφαση, "ως δικαιούχοι προβλέπονται τα εκτελεστικά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, τα διευθυντικά στελέχη, οι εργαζόμενοι στην Τράπεζα και τα αντίστοιχα πρόσωπα των συνδεδεμένων με αυτή εταιρειών". Η τιμή διάθεσης αυτών των μετοχών θα οριζόταν κάθε φορά από το Δ.Σ. της τράπεζας και θα κυμαινόταν από τουλάχιστον τα 5 ευρώ (ονομαστική τιμή εκείνης της εποχής) μέχρι το 85% της μέσης χρηματιστηριακής τιμής τού δεκαμήνου 01/01-31/10 της χρονιάς διάθεσης.
Μέχρις εδώ δεν υπάρχει κάτι το μεμπτόν. Τέτοια stock option έχουν βγάλει κατά καιρούς όλες οι τράπεζες. Από δω και πέρα, όμως, τα νερά αρχίζουν και θολώνουν.
Μεταξύ εκείνων που είχαν δικαίωμα προαίρεσης, ήταν και ο τότε προϊστάμενος της Διεύθυνσης Επιθεωρήσεων της ΕτΕ (και νυν προϊστάμενος της Διεύθυνσης Επιθεώρησης Εποπτευόμενων Εταιριών της ΤτΕ) Γιώργος Πάσχας. Είπαμε ότι εκείνη την εποχή η ονομαστική τιμή τής μετοχής τής ΕτΕ ήταν 5 ευρώ, όμως στο χρηματιστήριο "χτύπησε" και τα 44,4 ευρώ (σήμερα παίζει γύρω στο 1,5 ευρώ). Με βάση την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, το Δ.Σ. πούλησε στον κ. Πάσχα καμμιά εικοσαριά χιλιάδες μετοχές προς περίπου 21 ευρώ την μία. Μόνο που ο κ. Πάσχας δεν είχε το κάπου μισό εκατομμύριο που χρειαζόταν για να αγοράσει αυτές τις μετοχές. Έτσι, πήρε δάνειο από την Εθνική Τράπεζα, δίνοντας ως εγγύηση τις ίδιες τις μετοχές.
Στις 2/11/2007, η Εθνική Τράπεζα ανακοίνωσε νέο πρόγραμμα διάθεσης μετοχών με δικαίωμα προαίρεσης. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η ιστορία επαναλήφθηκε δυο φορές, με τον κ. Πάσχα να φέρεται ότι έχει πάρει δάνεια συνολικού ύψους 800-κάτι χιλιάρικα. Δηλαδή: η Εθνική Τράπεζα έδωσε δάνεια στον κ. Πάσχα, με τα οποία ο κ. Πάσχας αγόρασε μετοχές τής Εθνικής Τράπεζας, δίνοντας ως εγγύηση τις μετοχές που αγόρασε. Κατανοητό; Πάμε παρακάτω.
Η αποπληρωμή αυτού του δανείου ορίστηκε σε δώδεκα μήνες από την εκταμίευσή του. Η ιδέα ήταν απλή: μέσα σ' αυτό το δωδεκάμηνο η αξία της μετοχής θα είχε ανεβεί, οπότε ο οφειλέτης θα πωλούσε τις μετοχές, θα εξοφλούσε το δάνειο και θα καρπωνόταν την διαφορά. Το κακό είναι ότι στο μεταξύ ξέσπασε η μεγάλη καπιταλιστική κρίση και το χρηματιστήριο άρχισε να βουλιάζει, με πρώτες και καλύτερες τις τραπεζικές μετοχές. Οπότε;
Μπροστά στο αδιέξοδο, η τράπεζα επέκτεινε την αποπληρωμή του δανείου από τους 12 μήνες στους 24, με την ελπίδα ότι η κατάσταση θα βελτιωνόταν. Δυστυχώς, τα πράγματα χειροτέρεψαν. Νέα επέκταση, από τους 24 μήνες στους 36. Τα ίδια. Νέα επέκταση στους 48 μήνες, ξανά τα ίδια... ώσπου φτάνουμε τους 74 μήνες, με οριστική κατάληξη για αποπληρωμή την 10/6/2016.
Μέχρις εδώ έχουμε πραγματικά δεδομένα. Με βάση αυτά (και όσα αναπτύξαμε χτες), η τράπεζα θα έπρεπε μετά την 10/6/2016 να θεωρήσει τα προαναφερθέντα δάνεια ως μη εξυπηρετούμενα ("κόκκινα"), να τα μειώσει ως προς την αξία των εγγυήσεων (διαγράφοντας τις διακρατούμενες μετοχές και μειώνοντας ισόποσα τα κεφάλαιά της) και να διεκδικήσει την εξόφληση του υπολοίπου. Πλην όμως, ο κ. Πάσχας έσπευσε να δηλώσει ότι "ουδέποτε είχα ούτε έχω οποιαδήποτε ληξιπρόθεσμη οφειλή από δάνειο ή οποιαδήποτε αιτία προς την Εθνική Τράπεζα ή άλλη τράπεζα". Άρα; Βάζω στοίχημα πως είσαστε σίγουροι ότι κάποιος λέει ψέματα, είτε το δημοσίευμα που έκανε τις παραπάνω αποκαλύψεις είτε ο κ. Πάσχας. Εγώ θα σας πρότεινα να μην είσαστε τόσο σίγουροι, διότι δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι ψευδές εδώ. Πώς γίνεται αυτό;
Η μανούβρα είναι απλή και χρησιμοποιείται κατά κόρον από τις τράπεζες όταν θέλουν να προφυλάξουν κάποιον δανειολήπτη τους. Ας πούμε ότι λήγει κάποιο δάνειο, το οποίο είναι σαφές ότι ο λήπτης του δεν πρόκειται να το αποπληρώσει αλλά η τράπεζα δεν θέλει να το εμφανίσει ως ληξιπρόθεσμο. Κατά την λήξη του, εκδίδεται καινούργιο δάνειο, το οποίο εξοφλεί πλήρως (μαζί με τους τόκους) το προηγούμενο, με τις ίδιες ακριβώς εγγυήσεις. Έτσι, ο δανειολήπτης φέρεται τυπικά ως ενήμερος. Προσέξτε ότι στην δήλωσή του ο κ. Πάσχας μιλάει για "οποιαδήποτε ληξιπρόθεσμη οφειλή". Το καταλάβαμε;
Α! Μη βιαστείτε να μου πείτε ότι αυτά δεν γίνονται! Ρωτήστε πρώτα κάποιον γνωστό σας από το Άλτερ, το Μέγκα ή τον ΔΟΛ και μετά ξανασυζητάμε για το τι γίνεται και τι όχι. ΠΗΓΗ
Στις 28/6/2007, η Γενική Συνέλευση της Εθνικής Τράπεζας ενέκρινε την έκδοση 12.000.000 μετοχών με δικαίωμα προαίρεσης (stock option). Σύμφωνα με την απόφαση, "ως δικαιούχοι προβλέπονται τα εκτελεστικά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, τα διευθυντικά στελέχη, οι εργαζόμενοι στην Τράπεζα και τα αντίστοιχα πρόσωπα των συνδεδεμένων με αυτή εταιρειών". Η τιμή διάθεσης αυτών των μετοχών θα οριζόταν κάθε φορά από το Δ.Σ. της τράπεζας και θα κυμαινόταν από τουλάχιστον τα 5 ευρώ (ονομαστική τιμή εκείνης της εποχής) μέχρι το 85% της μέσης χρηματιστηριακής τιμής τού δεκαμήνου 01/01-31/10 της χρονιάς διάθεσης.
Μέχρις εδώ δεν υπάρχει κάτι το μεμπτόν. Τέτοια stock option έχουν βγάλει κατά καιρούς όλες οι τράπεζες. Από δω και πέρα, όμως, τα νερά αρχίζουν και θολώνουν.
Μεταξύ εκείνων που είχαν δικαίωμα προαίρεσης, ήταν και ο τότε προϊστάμενος της Διεύθυνσης Επιθεωρήσεων της ΕτΕ (και νυν προϊστάμενος της Διεύθυνσης Επιθεώρησης Εποπτευόμενων Εταιριών της ΤτΕ) Γιώργος Πάσχας. Είπαμε ότι εκείνη την εποχή η ονομαστική τιμή τής μετοχής τής ΕτΕ ήταν 5 ευρώ, όμως στο χρηματιστήριο "χτύπησε" και τα 44,4 ευρώ (σήμερα παίζει γύρω στο 1,5 ευρώ). Με βάση την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, το Δ.Σ. πούλησε στον κ. Πάσχα καμμιά εικοσαριά χιλιάδες μετοχές προς περίπου 21 ευρώ την μία. Μόνο που ο κ. Πάσχας δεν είχε το κάπου μισό εκατομμύριο που χρειαζόταν για να αγοράσει αυτές τις μετοχές. Έτσι, πήρε δάνειο από την Εθνική Τράπεζα, δίνοντας ως εγγύηση τις ίδιες τις μετοχές.
Στις 2/11/2007, η Εθνική Τράπεζα ανακοίνωσε νέο πρόγραμμα διάθεσης μετοχών με δικαίωμα προαίρεσης. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η ιστορία επαναλήφθηκε δυο φορές, με τον κ. Πάσχα να φέρεται ότι έχει πάρει δάνεια συνολικού ύψους 800-κάτι χιλιάρικα. Δηλαδή: η Εθνική Τράπεζα έδωσε δάνεια στον κ. Πάσχα, με τα οποία ο κ. Πάσχας αγόρασε μετοχές τής Εθνικής Τράπεζας, δίνοντας ως εγγύηση τις μετοχές που αγόρασε. Κατανοητό; Πάμε παρακάτω.
Η αποπληρωμή αυτού του δανείου ορίστηκε σε δώδεκα μήνες από την εκταμίευσή του. Η ιδέα ήταν απλή: μέσα σ' αυτό το δωδεκάμηνο η αξία της μετοχής θα είχε ανεβεί, οπότε ο οφειλέτης θα πωλούσε τις μετοχές, θα εξοφλούσε το δάνειο και θα καρπωνόταν την διαφορά. Το κακό είναι ότι στο μεταξύ ξέσπασε η μεγάλη καπιταλιστική κρίση και το χρηματιστήριο άρχισε να βουλιάζει, με πρώτες και καλύτερες τις τραπεζικές μετοχές. Οπότε;
Μπροστά στο αδιέξοδο, η τράπεζα επέκτεινε την αποπληρωμή του δανείου από τους 12 μήνες στους 24, με την ελπίδα ότι η κατάσταση θα βελτιωνόταν. Δυστυχώς, τα πράγματα χειροτέρεψαν. Νέα επέκταση, από τους 24 μήνες στους 36. Τα ίδια. Νέα επέκταση στους 48 μήνες, ξανά τα ίδια... ώσπου φτάνουμε τους 74 μήνες, με οριστική κατάληξη για αποπληρωμή την 10/6/2016.
Μέχρις εδώ έχουμε πραγματικά δεδομένα. Με βάση αυτά (και όσα αναπτύξαμε χτες), η τράπεζα θα έπρεπε μετά την 10/6/2016 να θεωρήσει τα προαναφερθέντα δάνεια ως μη εξυπηρετούμενα ("κόκκινα"), να τα μειώσει ως προς την αξία των εγγυήσεων (διαγράφοντας τις διακρατούμενες μετοχές και μειώνοντας ισόποσα τα κεφάλαιά της) και να διεκδικήσει την εξόφληση του υπολοίπου. Πλην όμως, ο κ. Πάσχας έσπευσε να δηλώσει ότι "ουδέποτε είχα ούτε έχω οποιαδήποτε ληξιπρόθεσμη οφειλή από δάνειο ή οποιαδήποτε αιτία προς την Εθνική Τράπεζα ή άλλη τράπεζα". Άρα; Βάζω στοίχημα πως είσαστε σίγουροι ότι κάποιος λέει ψέματα, είτε το δημοσίευμα που έκανε τις παραπάνω αποκαλύψεις είτε ο κ. Πάσχας. Εγώ θα σας πρότεινα να μην είσαστε τόσο σίγουροι, διότι δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι ψευδές εδώ. Πώς γίνεται αυτό;
 |
| Ο Γιώργος Πάσχας (αριστερά) καταθέτει στην εξεταστική επιτροπή τής βουλής για τα δάνεια των κομμάτων: "Δεν θέλω να σκεφτώ καν, ως τραπεζικός, ως άνθρωπος και ως πολίτης, ότι δεν θα αποπληρωθούν" (29/9/2016) |
Η μανούβρα είναι απλή και χρησιμοποιείται κατά κόρον από τις τράπεζες όταν θέλουν να προφυλάξουν κάποιον δανειολήπτη τους. Ας πούμε ότι λήγει κάποιο δάνειο, το οποίο είναι σαφές ότι ο λήπτης του δεν πρόκειται να το αποπληρώσει αλλά η τράπεζα δεν θέλει να το εμφανίσει ως ληξιπρόθεσμο. Κατά την λήξη του, εκδίδεται καινούργιο δάνειο, το οποίο εξοφλεί πλήρως (μαζί με τους τόκους) το προηγούμενο, με τις ίδιες ακριβώς εγγυήσεις. Έτσι, ο δανειολήπτης φέρεται τυπικά ως ενήμερος. Προσέξτε ότι στην δήλωσή του ο κ. Πάσχας μιλάει για "οποιαδήποτε ληξιπρόθεσμη οφειλή". Το καταλάβαμε;
Α! Μη βιαστείτε να μου πείτε ότι αυτά δεν γίνονται! Ρωτήστε πρώτα κάποιον γνωστό σας από το Άλτερ, το Μέγκα ή τον ΔΟΛ και μετά ξανασυζητάμε για το τι γίνεται και τι όχι. ΠΗΓΗ
===================
Σχόλια