Μπροστά στις... νίκες του Συριακού στρατού και προς τιμή την Ημέρας του Στρατού της Συρίας θα βαδίσω 220 χιλιόμετρα μέχρι την πόλη μου την Χομς.
Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης και τιμής στους συμπολεμιστές μου που έφυγαν στις μάχες, ευγνωμοσύνης στο λαό και τους Ρώσους στρατιώτες που συμπαρατάχτηκαν με την Συρία σ' αυτό τον πόλεμο".
Blogger:
Κάποιοι βλέπετε αποφάσισαν να υπερασπισθούν το κράτος τους και την κοινότητά τους. Κάποιοι άλλοι λαοί έχουν οδηγηθεί σε άλλους δρόμους που ήδη είναι ορατοί δια γυμνού οφθαλμού. Το δρόμο της υποταγής και της δουλείας.
"Το δικαίωμα στην πατρίδα
Όπως όλοι ξέρουμε, το πρώτο από τα ανθρωπολογικώς δεδομένα δικαιώματα όλων των πραγματικών ανθρώπινων ομάδων είναι να διαθέτουν ένα κοινό έδαφος ζωής και εργασίας και αργότερα μια πολιτική επικράτεια. Την ακεραιότητά της υπερασπίζονται στην ανάγκη με τα όπλα. Την συνέχειά της η κάθε γενιά αφηγείται στις επόμενες. Ο πολιτικός έλεγχος και η δημοκρατική διακυβέρνηση αποτελούν ένα μόνιμο διακύβευμα των λαϊκών αγώνων και των ταξικών συγκρούσεων.
Οι εργαζόμενοι, αν δεν θέλουν να επιστρέψουν ταχύτατα στη μακραίωνη συνθήκη του δούλου, του δουλοπάροικου ή του εντελώς άπορου και νομαδικού ανθρώπινου πλεονάσματος (από όπου ξέφυγαν εδώ και 3-4 μόλις αιώνες), αν δεν θέλουν να υποσκελιστούν στο σύντομο μέλλον από ρομποτικές, γενετικά ρυθμισμένες ανθρωπομηχανές, θα είναι καλό να συνεχίσουν να έχουν κάποια συγκεκριμένη πατρίδα. Για όσο καιρό τουλάχιστον θα κυριαρχεί ο γυμνός καπιταλισμός και θα λειτουργούν σε βάρος τους οι κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις εκμετάλλευσης." Όλο το κείμενο εδώ
===============
Δείτε κι' αυτό: Ύμνος στην κοινότητα.
Σχόλια