ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΤΕ, ΛΟΙΠΟΝ, κ. ΕΥΑΓΓΕΛΕ ΒΕΝΙΖΕΛΕ;
Μπορεί
η κυβερνητική εκπρόσωπος Ολγα Γεροβασίλη να βιάστηκε να μιλήσει για
διαδικασία δημοψηφίσματος σε σχέση με τη νομιμοποίηση ενός αναθεωρημένου
ή μήπως νέου Συντάγματος (;), όμως ένα τέτοιο ενδεχόμενο ήταν αρκετό
για να περισσέψουν η αλαζονεία, η οίηση, η αυτάρκεια του πολιτικού
κατεστημένου της Μεταπολίτευσης με το απαύγασμα «θεσμικής
περιττολογίας», όπως αυτό εκφράσθηκε από τον συνταγματολόγο στο
επάγγελμα, θεμελιωτή της ασυλίας υπουργών και βουλευτών και της
αναγκαστικής «σιγής» του Τύπου κ. Βενιζέλου.
Τι δήλωσε ο μέγας «εκσυγχρονιστής» της συνταγματικής μας τάξης; Οτι στην «ελληνική συνταγματική ιστορία συνταγματικές αλλαγές με "διαβούλευση" και "δημοψήφισμα" επιχείρησε μόνο η δικτατορία το 1968 και το 1973». Και έσπευσαν κόμματα, κοινοβουλευτικοί και συστημικά μίντια να επικροτήσουν και να αναδείξουν την προσέγγιση αυτή. Για να δείξουν τι; Μήπως ότι πλέον δημοκρατική των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων ήταν η στρατιωτική διοίκηση, αφού αυτή θέλησε να διαβουλευθεί και να συναποφασίσει το Σύνταγμα της χώρας με τον «κυρίαρχο λαό» και όχι οι μετέπειτα δημοκρατικές κυβερνήσεις; Φυσικά όχι.
Απλώς το πολιτικό κατεστημένο, είτε αυτό ορίζεται ως παλαιοκομματισμός είτε όχι, έχει συνηθίσει να αντιμετωπίζεται και να αντιμετωπίζει τον εαυτό του ως «φωτισμένη δεσποτεία». Ως μια ανώτερη τάξη, πιθανόν ελίτ, που έχει σαν φυσική αποστολή το «θεάρεστον» έργο του εκπολιτισμού των Ελλήνων. Δεν τους ενδιαφέρει ότι επί των ημερών τους διεσύρθη το Εθνος, χρεοκόπησε το κράτος, συκοφαντήθηκε και υποβαθμίστηκε σε καθεστώς μόνιμης χρεοκοπίας η Ελλάδα με ελεγχόμενη κυριαρχία. Δεν τους ενδιαφέρει η πορεία ευτέλειας του Συντάγματος, που από το 1985 ακόμη το προσάρμοζαν στις πολιτικές αναγκαιότητες και στους τακτικισμούς τους -μέσω χρωματιστών ψηφοδελτίων- υπηρετώντας τα «εγώ», τους κομματικούς φίλους τους και την εξουσία τους; Δεν απολογούνται καν για τις ατυχείς αναθεωρήσεις που επεχείρησαν και προώθησαν εμπεδώνοντας στη διακυβέρνηση, στη διοίκηση και την κοινωνία την ολιγαρχία της διαπλοκής, τη μαζική διαφθορά στο Δημόσιο ή τις επιχειρήσεις και τον βαρβαρισμό οπαδών και καταναλωτών στην μαζική κουλτούρα των νοικοκυριών.
Συγκεντρώθηκαν όλες μαζί οι παλαιές γενιές του άλλοτε πολωτικού δικομματισμού, του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., ο μεγάλος συνασπισμός του «μεσαίου χώρου» με τις παραφυάδες του, παρέταξαν τη σειρά των «καλολαδωμένων» καθηγητάδων τους και τους «τακτοποιημένους» σταρ του καθεστώτος στα μίντια και άρχισαν να σκίζουν τα ενδύματά τους ότι το δημοψήφισμα για το Σύνταγμα αποτελεί εκτροπή. Πώς είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι περίλαμπροι πρωταγωνιστές της καθημερινότητάς μας, οι «μάγιστροι» της προοπτικής μας, να είναι τόσο βέβαιοι ότι κανείς δεν θα θυμηθεί το δημοψήφισμα του 1974 επί Καραμανλή για το πολίτευμα; Την ανατροπή του μη αναθεωρητέου πυρήνα του πολιτεύματος, σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1952; Αν όλη η Μεταπολίτευση στηρίζεται σε μια εκτροπή, θα πρέπει να συμφωνηθεί και να αναλυθεί αυτή ως τέτοια.
Διαφορετικά θα ήταν πιο εποικοδομητική η συζήτηση που αρχίζει να επικεντρωνόταν γύρω από το αν η επόμενη Βουλή θα είναι Αναθεωρητική ή Συντακτική. Ποιες αλλαγές προκρίνονται και προτείνονται. Πώς θα μπορούσαμε να ανακτήσουμε θεσμικά την Ελλάδα. Πώς θα αντιμετωπισθούν διαχειριστικά και πολιτειακά η χρεοκοπία, η εξάρτηση και η δομική διαφθορά που αφήνει πίσω της η Μεταπολίτευση με την κατάρρευσή της; Θα έχουμε Πρόεδρο Δημοκρατίας εκλεγμένο από τον λαό και με ποιες αρμοδιότητες; Θα υπάρχει πλήρες ασυμβίβαστο υπουργού και βουλευτή, πλην του πρωθυπουργού; Θα διατηρηθεί το Κοινοβούλιο των 300 ή θα συγκροτηθεί Γερουσία και Κοινοβούλιο του Ελληνισμού; Τα κόμματα θα είναι θεμελιώδη στοιχεία του πολιτεύματος; Θα καταργηθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας; Θα επιτραπούν ιδιωτικά πανεπιστήμια και μεταπτυχιακά τμήματα ξένων πανεπιστημίων; Θα προκριθεί η απλή αναλογική με όριο 3%;
Τα ερωτήματα συγκεκριμένα, χρειάζονται απαντήσεις και δημιουργική προσέγγιση. Το «πετροβολητό» στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δημιουργικό και τελικά ωφελεί τη συστημική Αριστερά.
Mενέλαος Τασιόπουλος
Πηγή
Τι δήλωσε ο μέγας «εκσυγχρονιστής» της συνταγματικής μας τάξης; Οτι στην «ελληνική συνταγματική ιστορία συνταγματικές αλλαγές με "διαβούλευση" και "δημοψήφισμα" επιχείρησε μόνο η δικτατορία το 1968 και το 1973». Και έσπευσαν κόμματα, κοινοβουλευτικοί και συστημικά μίντια να επικροτήσουν και να αναδείξουν την προσέγγιση αυτή. Για να δείξουν τι; Μήπως ότι πλέον δημοκρατική των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων ήταν η στρατιωτική διοίκηση, αφού αυτή θέλησε να διαβουλευθεί και να συναποφασίσει το Σύνταγμα της χώρας με τον «κυρίαρχο λαό» και όχι οι μετέπειτα δημοκρατικές κυβερνήσεις; Φυσικά όχι.
Απλώς το πολιτικό κατεστημένο, είτε αυτό ορίζεται ως παλαιοκομματισμός είτε όχι, έχει συνηθίσει να αντιμετωπίζεται και να αντιμετωπίζει τον εαυτό του ως «φωτισμένη δεσποτεία». Ως μια ανώτερη τάξη, πιθανόν ελίτ, που έχει σαν φυσική αποστολή το «θεάρεστον» έργο του εκπολιτισμού των Ελλήνων. Δεν τους ενδιαφέρει ότι επί των ημερών τους διεσύρθη το Εθνος, χρεοκόπησε το κράτος, συκοφαντήθηκε και υποβαθμίστηκε σε καθεστώς μόνιμης χρεοκοπίας η Ελλάδα με ελεγχόμενη κυριαρχία. Δεν τους ενδιαφέρει η πορεία ευτέλειας του Συντάγματος, που από το 1985 ακόμη το προσάρμοζαν στις πολιτικές αναγκαιότητες και στους τακτικισμούς τους -μέσω χρωματιστών ψηφοδελτίων- υπηρετώντας τα «εγώ», τους κομματικούς φίλους τους και την εξουσία τους; Δεν απολογούνται καν για τις ατυχείς αναθεωρήσεις που επεχείρησαν και προώθησαν εμπεδώνοντας στη διακυβέρνηση, στη διοίκηση και την κοινωνία την ολιγαρχία της διαπλοκής, τη μαζική διαφθορά στο Δημόσιο ή τις επιχειρήσεις και τον βαρβαρισμό οπαδών και καταναλωτών στην μαζική κουλτούρα των νοικοκυριών.
Συγκεντρώθηκαν όλες μαζί οι παλαιές γενιές του άλλοτε πολωτικού δικομματισμού, του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., ο μεγάλος συνασπισμός του «μεσαίου χώρου» με τις παραφυάδες του, παρέταξαν τη σειρά των «καλολαδωμένων» καθηγητάδων τους και τους «τακτοποιημένους» σταρ του καθεστώτος στα μίντια και άρχισαν να σκίζουν τα ενδύματά τους ότι το δημοψήφισμα για το Σύνταγμα αποτελεί εκτροπή. Πώς είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι περίλαμπροι πρωταγωνιστές της καθημερινότητάς μας, οι «μάγιστροι» της προοπτικής μας, να είναι τόσο βέβαιοι ότι κανείς δεν θα θυμηθεί το δημοψήφισμα του 1974 επί Καραμανλή για το πολίτευμα; Την ανατροπή του μη αναθεωρητέου πυρήνα του πολιτεύματος, σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1952; Αν όλη η Μεταπολίτευση στηρίζεται σε μια εκτροπή, θα πρέπει να συμφωνηθεί και να αναλυθεί αυτή ως τέτοια.
Διαφορετικά θα ήταν πιο εποικοδομητική η συζήτηση που αρχίζει να επικεντρωνόταν γύρω από το αν η επόμενη Βουλή θα είναι Αναθεωρητική ή Συντακτική. Ποιες αλλαγές προκρίνονται και προτείνονται. Πώς θα μπορούσαμε να ανακτήσουμε θεσμικά την Ελλάδα. Πώς θα αντιμετωπισθούν διαχειριστικά και πολιτειακά η χρεοκοπία, η εξάρτηση και η δομική διαφθορά που αφήνει πίσω της η Μεταπολίτευση με την κατάρρευσή της; Θα έχουμε Πρόεδρο Δημοκρατίας εκλεγμένο από τον λαό και με ποιες αρμοδιότητες; Θα υπάρχει πλήρες ασυμβίβαστο υπουργού και βουλευτή, πλην του πρωθυπουργού; Θα διατηρηθεί το Κοινοβούλιο των 300 ή θα συγκροτηθεί Γερουσία και Κοινοβούλιο του Ελληνισμού; Τα κόμματα θα είναι θεμελιώδη στοιχεία του πολιτεύματος; Θα καταργηθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας; Θα επιτραπούν ιδιωτικά πανεπιστήμια και μεταπτυχιακά τμήματα ξένων πανεπιστημίων; Θα προκριθεί η απλή αναλογική με όριο 3%;
Τα ερωτήματα συγκεκριμένα, χρειάζονται απαντήσεις και δημιουργική προσέγγιση. Το «πετροβολητό» στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δημιουργικό και τελικά ωφελεί τη συστημική Αριστερά.
Mενέλαος Τασιόπουλος
Πηγή
- http://www.logiosermis.net/2016/06/blog-post_69.html#.V2QUIO3APz8
-
Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ KATAKTHΣΟΥΝ «ΝΟΜΙΜΑ» ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Σχόλια