1940 και ο ρόλος της μνήμης..


--------------------------------------------------------------
Βlogger: 

  • Στην πρώτη μου εγγραφή, στις 26/Ιουνίου/2008, έγραψα ότι ο σκοπός αυτού του Blog είναι η οικοδόμηση μνήμης, ενάντια στη ρηχή μνήμη που μας επιβάλλεται  από καθεστωτικά ΜΜΕ. (Mεταγεννέστερη προσθήκη: δείτε πως το ΜΕGA εμφάνισε τις εξελίξεις στη Θεσσαλονίκη)  Είναι η ρηχή μνήμη των πολιτών που επιτρέπει σε πολιτικούς απατεώνες να ψεύδονται ασύστολα και να μην νοιώθουν την ανάγκη να ζητήσουν ούτε μια φορά συγνώμη για τις αστοχίες τους. Είναι τόσο σίγουροι ότι δεν θυμόμαστε τις μας έχουν πει πριν δυο μέρες που επιτρέπουν στον εαυτό τους περίτεχνες ζαλιστικές πιρουέτες (Πως αλλιώς μπορείς να ονομάσεις τη συμπεριφορά κάποιου που πριν ένα μήνα ονομάζει το "κούρεμα" καταστροφή και όταν αυτό συμβαίνει το ονομάζει προσωπική του επιτυχία και σε καλεί από πάνω να πανηγυρίσεις μαζί του! Βλέπε εδώ σχετικά ,  εδώ και εδώ).
  • Τέτοιες μέρες είναι αναγκαίο να θυμόμαστε. Τέτοιες μέρες που μερικά από τα παιδιά εκείνων που πολέμησαν και χάθηκαν το '40 ξαναζούν τις παιδικές τους μνήμες ψάχνοντας τους σκουπιδοτενεκέδες για τροφή, αφού κάποιοι προδότες* τους κλέψαν τη σύνταξη - δικά τους δουλεμένα λεφτά - επειδή δεν μπορούν (θέλουν) να εισπράξουν από 3000 φιλαράκια  τους, τα ονόματα των οποίων ....φυλάνε, λένε στη βουλή! (βλ. εδώ )
  • * Τί άλλο από προδότες είναι αυτοί που "παίξανε" τα ομόλογα των Ασφαλιστικών Ταμείων με μόνο σκοπό τον πλουτισμό  μερικών ημετέρων - κομματικών  στελεχών....(μεταγεννέστερη προσθήκη: ΕΝΑ ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΝΑΖΗΤΑ ΕΝΟΧΟΥΣ. ΞΕΦΟΡΤΩΣΑΝ ΤΑ ΕΠΙΣΦΑΛΗ ΟΜΟΛΟΓΑ ΣΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ!
Οικοδόμηση μνήμης λοιπόν, ενάντια στην χειραγώγηση.  

--------------------------------------------------------------



Eνα τραγούδι για τον Αργύρη
10 Ιουνίου 1944. Δίστομο. Ένα μικρό χωριό, ένα βήμα από την θάλασσα, στο δρόμο από την Αθήνα προς τους Δελφούς, λίγο έξω από την Λιβαδειά. Εδώ ζεί ο μικρός Αργύρης, ο οποίος ούτε καν τεσσάρων χρονών αντικρίζει με τα παιδικά του μάτια τη σφαγή των συγγενών και των συγχωριανών του, από τις ναζιστικές – γερμανικές δυνάμεις κατοχής.
Το λεγόμενο «μέτρο εξιλέωσης», ήταν  τα αντίποινα. Ένας Γερμανός στρατιώτης νεκρός, 10 έλληνες πολίτες θα εκτελούνται . 10 Γερμανοί νεκροί, ένα χωριό θα εκτελείται! Δεν ήταν παρά η εφαρμογή στη πράξη της έννοιας της «συλλογικής ευθύνης» που εφαρμόστηκε συστηματικά για να εμποδιστεί η προσπάθεια αντίστασης του λαού ενάντια στον κατακτητή.
Ως αντίποινα, για μία επίθεση ανταρτών εναντίον των Γερμανών στην περιοχή, μια ναζιστική μεραρχία των SS εφορμά στο μικρό χωριό. Σε λιγότερο από δύο ώρες δολοφονούνται 218 κάτοικοι του χωριού! Γυναίκες, άντρες, γέροι, μωρά και βρέφη.Ο Αργύρης χάνει τους γονείς του και άλλους 30 συγγενείς.
Μία ταινία για την αντιμετώπιση του προσωπικού θρήνου και του ιστορικού χρέους.
Σκηνοθεσία Στεφαν Χαουπτ-Director Stefan Hauppt(2006)
(Αναφορά και στις γερμανικές αποζημιώσεις ...)
πηγή


Σχόλια