«Αγωνιζόμαστε ενάντια σε μια Ε.Ε. που στην ουσία έχει εξελιχθεί σ' έναν πολιτικό και οικονομικό μηχανισμό ο οποίος κατευθύνεται από τα ισχυρά κράτη-μέλη, κυρίως από τη Γερμανία και τη Γαλλία, και φυσικά εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους εις βάρος των υπόλοιπων κρατών. Μηχανισμός που έχει οδηγήσει χώρες, όπως η Ιρλανδία, η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία, στο χείλος της οικονομικής καταστροφής, αφού είναι δέσμιες πολιτικών που υπαγορεύονται από την Ε.Ε.», υποστηρίζει, μιλώντας στην «Ε», ο συνταξιούχος μηχανικός Φρανκ Γκεόγκαν, πρόεδρος και ένας από
τους ιδρυτές του Ιρλανδικού Κινήματος Πολιτών.
Το Κίνημα, με μέλη σε όλη τη χώρα, δημιουργήθηκε το 2004, προτείνοντας «μια εναλλακτική πολιτική από αυτήν που ακολουθείται στην Ε.Ε., η οποία ουδεμία σχέση έχει με το όραμα μιας κοινωνικής ενωμένης Ευρώπης, μιας κοινότητας των Ευρωπαίων πολιτών και εθνών. Ούτε καν ως οικονομική έστω ένωση δεν καταφέραμε να λειτουργήσουμε, με κοινούς στόχους και συμφέροντα», τονίζει ο κ. Γκεόγκαν, υπογραμμίζοντας ότι «το Ιρλανδικό Κίνημα Πολιτών δεν έχει πολιτικό χρώμα».
**Πιστεύετε ότι ήταν εξ αρχής σχεδιασμένο να εξελιχθεί η Ε.Ε. σ' έναν τέτοιο μηχανισμό εξυπηρέτησης των συμφερόντων των ισχυρών οικονομικά χωρών;
* Αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω, αλλά δεν νομίζω ότι στην πραγματικότητα έχει και καμία ουσιαστική σημασία. Το θέμα είναι ότι έχουμε φτάσει πια σε οριακό σημείο. Κανένα κράτος-μέλος δεν έχει πλέον το δικαίωμα να καθορίζει την εθνική του πολιτική, όλα υπαγορεύονται από τις Βρυξέλλες. Περίπου το 70% των νόμων της Ιρλανδίας στο εσωτερικό της επιβάλλονται από την Ε.Ε. Στη Γερμανία το ποσοστό αγγίζει το 76%, με τη μόνη διαφορά, όμως, ότι τις ντιρεκτίβες της Ε.Ε. της επιβάλλει κατά μεγάλο βαθμό η Γερμανία και, όπως είναι φυσικό, φροντίζει να ικανοποιεί τα συμφέροντά της. Η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία ελέγχουν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, είναι η ελίτ-αφρόκρεμα της Ε.Ε. και οι υπόλοιπες χώρες είμαστε στο περιθώριο.
Στην ουσία, με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, που υπεγράφη τον Δεκέμβριο του 2007 και τέθηκε σε ισχύ τον Δεκέμβριο του 2009, σήμανε το τέλος της κοινωνικής Ευρώπης. Οι τροποποιήσεις που επικυρώθηκαν με τη Συνθήκη της Λισαβόνας άνοιξαν το δρόμο για την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.
Με ιστορικό πολέμων και αποικιοκρατίας
**Γιατί όμως χώρες όπως η Γερμανία, λόγου χάρη, έχουν ισχυρή οικονομία και πολιτική δύναμη και έτσι μπορούν να επιβάλλονται -μέσω Ε.Ε.- σε χώρες όπως η Ιρλανδία, η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία;
* Δεν είναι τυχαίο ότι οι χώρες με την ισχυρή οικονομία είναι χώρες που ιστορικά είχαν εκδηλώσει επεκτατικές διαθέσεις, υπήρξαν αποικιοκρατικά κράτη, που με τη βία επιβλήθηκαν σε λαούς στην Αφρική και εκμεταλλεύθηκαν τους πόρους των χωρών αυτών και όχι μόνο. Είναι μακρύς ο κατάλογος των πρώην γερμανικών αποικιών στην Αφρική. Σε συνδυασμό βέβαια με το ότι υπήρξαν και αυτοκρατορίες. Από εκείνα τα χρόνια έβαλαν γέρες βάσεις, πάνω στις οποίες στηρίχθηκε η οικονομία τους, το λεγόμενο γερμανικό θαύμα της οικονομίας.
**Και η Ισπανία και η Πορτογαλία υπήρξαν αποικιοκρατικά κράτη και παρ' όλα αυτά σήμερα βρίσκονται στο χείλος της οικονομικής καταστροφής...
* Πράγματι, μόνο που τόσο η Ισπανία όσο και η Πορτογαλία δεν επένδυσαν στην ανάπτυξη της βιομηχανίας, αλλά δαπάνησαν μεγάλα ποσά στο στρατό, αφού έκαναν συνεχώς πολέμους. Με άλλα λόγια, δεν διαχειρίστηκαν σωστά τον πλούτο από τις αποικίες. Και εν έτει 2011 είμαστε μία στα χαρτιά Ε.Ε., με ισχυρές οικονομικά χώρες-αφέντες και οικονομικά αδύναμες-υποτελείς χώρες.
**Με ποιον τρόπο θα μπορούσαν ν' αλλάξουν τα πράγματα;
* Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά. Εφόσον είμαστε μια νομισματική ένωση, έχουμε δηλαδή το ίδιο νόμισμα, οι ισχυρές οικονομικά χώρες θα πρέπει να πληρώσουν το χρέος των χωρών που βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση. Αλλά δεν το κάνουν· όχι γιατί κάτι τέτοιο θα είχε οικονομικές επιπτώσεις στην εθνική τους οικονομία, αλλά γιατί χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία έχουν δανειστεί από γαλλικές και γερμανικές τράπεζες που θέλουν τα λεφτά τους πίσω. Αν ξοφλήσουν το χρέος οι ισχυρές χώρες, τότε οι τράπεζες της χώρας τους δεν θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω και οι χώρες του περιθωρίου δεν θα εξαρτώνται πλέον από τις ισχυρές χώρες. Είναι τόσο απλά τα πράγματα.
**Τότε, τι θα μπορούσαμε να κάνουμε;
* Να δημιουργήσουμε όλες οι χώρες του περιθωρίου ένα συνασπισμό και να συζητήσουμε την εφαρμογή εναλλακτικών πολιτικών, πρωτίστως στο εσωτερικό της κάθε χώρας, και να στηρίξει η μια την άλλη. Για κάθε τι, οι Ευρωπαίοι πολίτες νομιμοποιούμαστε να ζητήσουμε δημοψήφισμα. Εμείς, το κίνημά μας, στο τέλος Ιουνίου θα ξεκινήσουμε εκστρατεία ενάντια στο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας και θα ζητήσουμε ως πολίτες δημοψήφισμα.
Αν η ιρλανδική κυβέρνηση μας αρνηθεί αυτό το δικαίωμα, θα προσφύγουμε στο ανώτατο ιρλανδικό δικαστήριο. Εμείς οι πολίτες πρέπει να δράσουμε. Δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι από κανέναν· ούτε από τα συνδικάτα, που έχουν συμβιβαστεί, αφού όλα τους έχουν εκλέγει με την υποστήριξη κάποιου κόμματος και έτσι δεν αντιδρούν.
**Ενας τρόπος αντίδρασης είναι και οι αγανακτισμένοι σε Ισπανία και Ελλάδα;
* Το είπατε μόνη σας, είναι ένας τρόπος αντίδρασης σε όσα συμβαίνουν, όχι όμως αντίστασης. Στην πραγματικότητα, οι κυβερνήσεις αγνοούν τους αγανακτισμένους πολίτες, γιατί οι συγκεντρώσεις τους αποδεικνύουν μεν την αγανάκτηση του κόσμου και ότι οι άνθρωποι έχουν σηκωθεί από τον καναπέ -αφού οι πολιτικές τους επηρεάζουν πια τη συντριπτική πλειονότητα-, αλλά δεν τους απαγορεύουν να συνεχίσουν τις κακές πολιτικές τους.
Για να τις ανατρέψουμε και να αποτρέψουμε τα χειρότερα, πρέπει να εξαντλήσουμε όλα τα νομικά μέσα, ξεκινώντας με τα δημοψηφίσματα. Βέβαια, για την πλειονότητα η ανέχεια παρατηρείται και στις ισχυρές χώρες -στη Γερμανία οι μισθοί παραμένουν οι ίδιοι την τελευταία 10ετία.
**Γιατί τότε οι ισχυρές χώρες ακολουθούν πολιτικές που βλάπτουν τους εργαζομένους και της δικής τους χώρας;
* Τα ισχυρά οικονομικά-βιομηχανικά λόμπι, δηλαδή ομάδες προσώπων που προσπαθούν να επηρεάσουν τα όργανα της Ε.Ε. προς όφελος των συμφερόντων τους, έχουν εισχωρήσει στην Ε.Ε. Περίπου 20.000 λομπίστες εργάζονται στο Ευρωκοινοβούλιο.
**Το κίνημα συντονίζει τη δράση του στην ιστοσελίδα:http://www.people.ie
================
Κάλεσμα για την άμεση συγκρότηση Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.Πα.Μ.)
Κάτω από το βάρος των δραματικών εξελίξεων, με την επιβίωση της ίδιας της χώρας και του λαού της να έχει τεθεί πλέον ολοφάνερα στην ημερήσια διάταξη, αλλά και με μεγάλο μέρος της εργαζόμενης κοινωνίας να κινητοποιείται μαζικά ενάντια στο καθεστώς, πρέπει να ομολογήσουμε ότι τα ψέματα τελείωσαν. Ήρθε η ώρα η αγανάκτηση των πολιτών να μετατραπεί σε πολιτική απόφαση. Ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιωματικά μας ανήκουν. Στην αδιαλλαξία και την αποκτήνωση του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος, πρέπει να αντιτάξουμε την οργανωμένη πάλη του ίδιου του λαού. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο: με την συγκρότηση ενός μετώπου της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού ικανό να κερδίσει τον αγώνα που ήδη έχει ξεκινήσει με τις μαζικές κινητοποιήσεις στην πλατεία συντάγματος και αλλού μέσα στην χώρα.
Εμείς που υπογράφουμε το παρών κάλεσμα αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία συγκρότησης ενός Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ) . Στόχος του Μετώπου είναι η πολιτική οργάνωση της αποφασιστικότητας που αποδεικνύει στην πράξη σήμερα ότι έχει το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού.
Βασικές άμεσες επιδιώξεις του Μετώπου είναι:
• Η ανατροπή του καθεστώτος κατοχής της χώρας από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ.
• Η τιμωρία όλων των ενόχων και των δωσιλόγων που οδήγησαν την χώρα σ’ αυτήν την κατάσταση.
• Η μη αναγνώριση και η άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα.
• Η έξοδος από το ευρώ με την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος,
• Η εθνικοποίηση των μεγάλων τραπεζών με πρώτη την Τράπεζα της Ελλάδας και με σκοπό τον έλεγχο της οικονομίας και της κίνησης των κεφαλαίων,
• Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με βασικό μοχλό ένα άλλο παραγωγικό και αναγεννημένο κράτος, που θα υποστηρίζει και θα στηρίζεται στις ανάγκες των εργαζομένων και στην πρωτοβουλία των ζωντανών παραγωγικών δυνάμεων του τόπου,
• Η αλλαγή του μονομερούς προσανατολισμού της χώρας και την απαλλαγή της από τα ασφυκτικά δεσμά που της έχουν επιβληθεί.
Βασική προϋπόθεση όλων αυτών είναι η πάλη για την κατάκτηση της δημοκρατίας. Η διάσωση της χώρας και του λαού δεν μπορεί να επιτευχθεί με τον λαό στον «γύψο» ούτε με «εθνικές» ή «υπερκομματικές» κυβερνήσεις εκφασισμού της πολιτικής ζωής. Η διέξοδος από την κρίση απαιτεί περισσότερη και όχι λιγότερη δημοκρατία.
Απαιτεί τον λαό στο προσκήνιο, όχι θεατή και θύμα των εξελίξεων.
Απαιτεί μια νέα εξουσία με τον λαό στα κέντρα των αποφάσεων και όχι ένα διεφθαρμένο σύστημα κυβερνητικής απολυταρχίας, όπως είναι σήμερα.
Απαιτεί την κατάκτηση της δημοκρατίας μέσα από την αυθεντική κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.
Εμείς που υπογράφουμε το παρόν κάλεσμα πιστεύουμε πώς τώρα είναι η ώρα για να οικοδομηθεί ένα τέτοιο Μέτωπο του ίδιου του λαού, που θα απαντήσει αποτελεσματικά σε όλους τους αιφνιδιασμούς και τους σχεδιασμούς του επίσημου πολιτικού συστήματος και των επικυρίαρχων.
• Η μη αναγνώριση και η άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα.
• Η έξοδος από το ευρώ με την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος,
• Η εθνικοποίηση των μεγάλων τραπεζών με πρώτη την Τράπεζα της Ελλάδας και με σκοπό τον έλεγχο της οικονομίας και της κίνησης των κεφαλαίων,
• Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με βασικό μοχλό ένα άλλο παραγωγικό και αναγεννημένο κράτος, που θα υποστηρίζει και θα στηρίζεται στις ανάγκες των εργαζομένων και στην πρωτοβουλία των ζωντανών παραγωγικών δυνάμεων του τόπου,
• Η αλλαγή του μονομερούς προσανατολισμού της χώρας και την απαλλαγή της από τα ασφυκτικά δεσμά που της έχουν επιβληθεί.
Βασική προϋπόθεση όλων αυτών είναι η πάλη για την κατάκτηση της δημοκρατίας. Η διάσωση της χώρας και του λαού δεν μπορεί να επιτευχθεί με τον λαό στον «γύψο» ούτε με «εθνικές» ή «υπερκομματικές» κυβερνήσεις εκφασισμού της πολιτικής ζωής. Η διέξοδος από την κρίση απαιτεί περισσότερη και όχι λιγότερη δημοκρατία.
Απαιτεί τον λαό στο προσκήνιο, όχι θεατή και θύμα των εξελίξεων.
Απαιτεί μια νέα εξουσία με τον λαό στα κέντρα των αποφάσεων και όχι ένα διεφθαρμένο σύστημα κυβερνητικής απολυταρχίας, όπως είναι σήμερα.
Απαιτεί την κατάκτηση της δημοκρατίας μέσα από την αυθεντική κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.
Εμείς που υπογράφουμε το παρόν κάλεσμα πιστεύουμε πώς τώρα είναι η ώρα για να οικοδομηθεί ένα τέτοιο Μέτωπο του ίδιου του λαού, που θα απαντήσει αποτελεσματικά σε όλους τους αιφνιδιασμούς και τους σχεδιασμούς του επίσημου πολιτικού συστήματος και των επικυρίαρχων.
Μόνο με τη δημιουργία αυτού του μεγάλου κοινωνικοπολιτικού μετώπου ολόκληρου του λαού για τη διάσωση και την αναγέννηση της χώρας μπορούμε να ξεφύγουμε από τον καταθλιπτικό μονόδρομο της καταστροφής, της λεηλασίας και της υπερχρέωσης. Αυτό είναι σήμερα το κυρίαρχο εθνικό, πατριωτικό και συνάμα ταξικό καθήκον για τον εργάτη, τον αγρότη, τον μικρομεσαίο.
Ένα τέτοιο μέτωπο δεν μπορεί να είναι υπόθεση οργανώσεων, ή κομμάτων, αλλά αφορά το σύνολο του λαού πέρα και πάνω από κομματικές τοποθετήσεις και εντάξεις. Ούτε μπορεί να συγκροτηθεί ως άθροισμα οργανώσεων, ή ως μέσος όρος πολιτικών ιδεολογιών.
Ένα τέτοιο μέτωπο δεν μπορεί να είναι υπόθεση οργανώσεων, ή κομμάτων, αλλά αφορά το σύνολο του λαού πέρα και πάνω από κομματικές τοποθετήσεις και εντάξεις. Ούτε μπορεί να συγκροτηθεί ως άθροισμα οργανώσεων, ή ως μέσος όρος πολιτικών ιδεολογιών.
Το Μέτωπο είναι ανοιχτό σε όλους με μοναδική προϋπόθεση την συνειδητή στράτευση στους βασικούς στόχους του. Συγκροτείται στη βάση της αυτοκέφαλης οργάνωσης κατά τόπους δουλειάς και γειτονιές.
Καλούμε όλες τις πρωτοβουλίες και κινήσεις που υπάρχουν ανά την Ελλάδα να στρατευθούν στην συγκρότηση του Μετώπου. Καλούμε κάθε έντιμο αγωνιστή που κινητοποιείται στο κίνημα των πλατειών, κάθε πολίτη που ανησυχεί για την τύχη της χώρας του, κάθε εργαζόμενο που δοκιμάζεται από την κατάσταση να αγκαλιάσει και να κάνει δική του υπόθεση τη συγκρότηση του Μετώπου.
Στο πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου, σε ημερομηνία που θα ανακοινωθεί συγκεκριμένα τις επόμενες ημέρες, θα συγκληθεί Πανελλαδική Συνδιάσκεψη με σκοπό την επίσημη ίδρυση και την έκδοση ιδρυτικής διακήρυξης του Μετώπου.
18/6/2011
Σχόλια