Τραπεζίτες, βιομήχανοι, βολεμένοι δημοσιογράφοι και παρατρεχάμενοι της κάθε εξουσίας ζητούν από τους νηστικούς να... κάνουν δίαιτα.
Πριν από λίγες μέρες τραπεζίτης δήλωσε ότι τα νέα μέτρα θα είναι επώδυνα, υποστήριξε όμως ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Λίγο παλιότερα, βιομήχανος που έχει βγάλει τα λεφτά του στην Ελβετία, ζητούσε πιο σκληρά μέτρα, ενώ πρόσωπα που βλέπουμε συχνά στις κοσμικές στήλες (παρ' ότι κάποια απ' αυτά θα 'πρεπε να φιγουράρουν στις λίστες των φοροφυγάδων) δηλώνουν ότι όλοι πρέπει να κάνουμε θυσίες.
Αλήθεια; Κι αυτοί ποιες ακριβώς θυσίες είναι πρόθυμοι να κάνουν; Θα σταματήσουν να πηγαίνουν για σκι στο Γκστάαντ και στην Κουρσεβέλ; Θα κόψουν τις Ντομ Περινιόν; Ή μήπως θα φέρουν τα λεφτά από την Ελβετία;
Προφανώς τίποτα απ' αυτά. Από τους πληβείους ζητάνε τις θυσίες κι ας μην είναι εκείνοι που έχουν τις αδήλωτες πισίνες και τα σκάφη, τις οφ σορ με τα μαύρα λεφτά, ούτε τους λογαριασμούς στην Ελβετία.
Τι εύκολο που είναι, όμως, να δίνουν οι χορτάτοι συμβουλές στους πεινασμένους και οι διοργανωτές των πάρτι να κουνάνε το δάχτυλο σε αυτούς που δεν προσκλήθηκαν, λέγοντάς τους ότι το πάρτι τελείωσε γι' αυτούς;
Δεν είναι οι μόνοι, όμως, που προκαλούν. Καθηγητές, δημοσιογράφοι, opinion makers και επικοινωνιολόγοι που παίζουν το ρόλο του απολογητή της εξουσίας, συχνά προκαλούν περισσότερο.
Δημοσιογράφοι με αργομισθίες -όχι πάντα φανερές- από ΔΕΚΟ, κρατικούς οργανισμούς και γραφεία τύπου ξιφουλκούν κατά του σπάταλου κράτους, καταγγέλλοντας ως κρατιστή οποιονδήποτε στέκεται κριτικά απέναντι στο μνημόνιο.
Τηλε-δημοσιογράφοι παριστάνουν τους άμεμπτους κριτές, αποκρύβοντας κουμπαριές με υπουργούς που ευθύνονται για την κατάσταση της χώρας. «Συνάδελφοι» που αμείβονται από τράπεζες παριστάνουν τους αντικειμενικούς οικονομικούς αναλυτές.
Καθηγητές και επικοινωνιολόγοι που πληρώνονται από υπουργεία και κόμματα μας δίνουν τα φώτα τους, χωρίς να θεωρούν απαραίτητο να ενημερώσουν το κοινό που τους ακούει ή τους διαβάζει για τις σχέσεις τους με την εξουσία.
Εδώ και καιρό, μάλιστα, ένας απ' αυτούς, που έχει διατελέσει συνεργάτης υπουργού και -μεταξύ άλλων- μεσολαβεί για να φέρνει σε επαφή δημοσιογράφους με οικονομικά συμφέροντα, πάντα έναντι αμοιβής, αλλά εξασφαλίζοντας στο δημοσιογράφο ότι δεν θα φαίνεται, λασπολογεί εναντίον οποιουδήποτε έχει κριτική στάση απέναντι στο μνημόνιο. Και φυσικά θεωρεί τους αγανακτισμένους ως τη μεγαλύτερη πληγή της χώρας.
Το πάρτι για κάποιους συνεχίζεται, ακόμα και πάνω από το οικονομικό πτώμα της χώρας. Μόνο που είναι πριβέ για πολύ λίγους. Εύλογη λοιπόν η απαίτησή τους να κάνουμε ησυχία, να μην τους το χαλάσουμε.
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=283777
---------------
Άντε τώρα (και) με την τέταρτη εξουσία ξεπουλημένη να ενημερωθεί ο λαός για πολλές προδοσίες που συντελούνται (τώρα και πάντοτε...). Το ωραίο είναι ότι όλες αυτές οι λινάτσες ζητούν επιτακτικά από τους αγανακτισμένους να αρθρώσουν συνολική πρόταση εξόδου από την κρίση, μόνο και μόνο για μπορέσουν να κοροϊδέψουν την όποια - δικαιολογημένη - αναποφασιστικότητα, χασμωδία...
Eίναι κρίμα που όλος αυτός ο συρφετός, που το παίζει δημοσιογράφος, με τον θόρυβο που παράγει και τη διαστρλέβωση που υλοποιεί δεν αφήνει να γίνει ένας πραγματικός διάλογος για το κακώς κείμενα (που είναι και πολλά!). Θ'άλεγε κανείς ότι με το προπέτασμα καπνού που δημιουργούν επιτρέπουν να "περάσουν απέναντι" τα πάσης φύσεως λαμόγια (κι' αφεντικά τους) που είναι υπεύθυνα για την κρίση, χωρίς φυσικά να λογοδοτήσουν ποτέ!
...προς εμπέδωση δείτε:
---------------
Άντε τώρα (και) με την τέταρτη εξουσία ξεπουλημένη να ενημερωθεί ο λαός για πολλές προδοσίες που συντελούνται (τώρα και πάντοτε...). Το ωραίο είναι ότι όλες αυτές οι λινάτσες ζητούν επιτακτικά από τους αγανακτισμένους να αρθρώσουν συνολική πρόταση εξόδου από την κρίση, μόνο και μόνο για μπορέσουν να κοροϊδέψουν την όποια - δικαιολογημένη - αναποφασιστικότητα, χασμωδία...
Eίναι κρίμα που όλος αυτός ο συρφετός, που το παίζει δημοσιογράφος, με τον θόρυβο που παράγει και τη διαστρλέβωση που υλοποιεί δεν αφήνει να γίνει ένας πραγματικός διάλογος για το κακώς κείμενα (που είναι και πολλά!). Θ'άλεγε κανείς ότι με το προπέτασμα καπνού που δημιουργούν επιτρέπουν να "περάσουν απέναντι" τα πάσης φύσεως λαμόγια (κι' αφεντικά τους) που είναι υπεύθυνα για την κρίση, χωρίς φυσικά να λογοδοτήσουν ποτέ!
...προς εμπέδωση δείτε:
- http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/06/blog-post_9433.html
- http://moulari.blogspot.com/2008/07/money.html
- http://taxalia.blogspot.com/2011/06/blog-post_4728.html
- http://www.antinews.gr/2011/06/15/106628/
Τα κωλομπαριλίκια των βολεμένων πολιτικών και οικονομικών συντακτών με πάσης φύσεως εξουσίες!
«Μα γιατί συνήθως είναι οι πολιτικοί και οικονομικοί συντάκτες που τάσσονται στο πλευρό της εργοδοσίας;» αναρωτήθηκε (αφελώς) κάποιος που παρευρέθηκε πρόσφατα σε συνέλευση δημοσιογράφων στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ, για να πάρει την απλή απάντηση-εξήγηση:
«Μα αυτοί οι συντάκτες (θεωρούμενοι και ως νεκροθάφτες της δημοσιογραφίας) στην συντριπτική τους πλειοψηφία τους είναι στην κυριολεξία διαπλεκόμενοι καθώς για το μόνο για το οποίο νοιάζονται είναι οι γνωριμίες, τα «κολλητιλίκια» και οι καθημερινές δοσοληψίες (χάριν δήθεν του ρεπορτάζ) με την εξουσία δηλαδή κυβέρνηση, υπουργούς, οικονομικούς παράγοντες, επιχειρηματίες και άλλους περίεργους τύπους που δρουν στις παρυφές της πολιτικής ζωής του τόπου.
Ενίοτε δρουν αποκλειστικά για λογαριασμό των αφεντικών τους κάνοντας επαφές και εξυπηρετήσεις ενώ κάποιοι αναλαμβάνουν και «ειδικές αποστολές». Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα τα συμφέροντά τους είναι κοινά και ταυτίζονται με αυτά των εργοδοτών.
Όλα αυτά οι περισσότεροι από τους συγκεκριμένους δημοσιογράφους όχι μόνο τα ομολογούν αλλά καυχώνται γι αυτά και τα επιδιώκουν καθώς έτσι θεωρούν ότι.. καταξιώνονται στο κύκλωμα ενώ σίγουρα ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια της εξουσίας και της διαπλοκής. Πως είναι δυνατόν λοιπόν να μην τάσσονται στο πλευρό των εργοδοτών καθώς έχουν να κερδίσουν όχι μόνο τον (άξιο) μισθό τους αλλά πολλά περισσότερα… Ελάχιστες είναι πλέον (παλιά υπήρχαν περισσότεροι) οι περιπτώσεις συντακτών από το πολιτικό και οικονομικό ρεπορτάζ που θεωρούνται «καθαροί». Κι αυτό βέβαια εξαρτάται πρωτίστως από την παιδεία, το ήθος και τον χαρακτήρα του καθενός και δευτερευόντως από τους όποιους προϊσταμένους και διευθυντές σέβονται ακόμη τη δεοντολογία και τη δημοσιογραφία».
Ο έχων την αφελή απορία αμέσως αποφάσισε να αλλάξει ρεπορτάζ και την επομένη κι όλας θα το συζητούσε με τον αρχισυντάκτη του. Οχι που θα κάτσει να πεινάσει! Ας ψάξουν αλλού για κορόϊδα σκέφτηκε και σταμάτησε ένα ταξί με προορισμό το Χαλάνδρι..
Υ.Γ: Ας μην ξεχνάμε λέμε κι εμείς, τα σεμινάρια και την «εκπαίδευση» του ΔΝΤ στους «διαμορφωτές της κοινής γνώμης» δηλαδή εκδότες, διευθυντές και συντάκτες-αυθεντίες περί τα πολιτικά και οικονομικά πράγματα του τόπου..
«Μα αυτοί οι συντάκτες (θεωρούμενοι και ως νεκροθάφτες της δημοσιογραφίας) στην συντριπτική τους πλειοψηφία τους είναι στην κυριολεξία διαπλεκόμενοι καθώς για το μόνο για το οποίο νοιάζονται είναι οι γνωριμίες, τα «κολλητιλίκια» και οι καθημερινές δοσοληψίες (χάριν δήθεν του ρεπορτάζ) με την εξουσία δηλαδή κυβέρνηση, υπουργούς, οικονομικούς παράγοντες, επιχειρηματίες και άλλους περίεργους τύπους που δρουν στις παρυφές της πολιτικής ζωής του τόπου.
Ενίοτε δρουν αποκλειστικά για λογαριασμό των αφεντικών τους κάνοντας επαφές και εξυπηρετήσεις ενώ κάποιοι αναλαμβάνουν και «ειδικές αποστολές». Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα τα συμφέροντά τους είναι κοινά και ταυτίζονται με αυτά των εργοδοτών.
Όλα αυτά οι περισσότεροι από τους συγκεκριμένους δημοσιογράφους όχι μόνο τα ομολογούν αλλά καυχώνται γι αυτά και τα επιδιώκουν καθώς έτσι θεωρούν ότι.. καταξιώνονται στο κύκλωμα ενώ σίγουρα ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια της εξουσίας και της διαπλοκής. Πως είναι δυνατόν λοιπόν να μην τάσσονται στο πλευρό των εργοδοτών καθώς έχουν να κερδίσουν όχι μόνο τον (άξιο) μισθό τους αλλά πολλά περισσότερα… Ελάχιστες είναι πλέον (παλιά υπήρχαν περισσότεροι) οι περιπτώσεις συντακτών από το πολιτικό και οικονομικό ρεπορτάζ που θεωρούνται «καθαροί». Κι αυτό βέβαια εξαρτάται πρωτίστως από την παιδεία, το ήθος και τον χαρακτήρα του καθενός και δευτερευόντως από τους όποιους προϊσταμένους και διευθυντές σέβονται ακόμη τη δεοντολογία και τη δημοσιογραφία».
Ο έχων την αφελή απορία αμέσως αποφάσισε να αλλάξει ρεπορτάζ και την επομένη κι όλας θα το συζητούσε με τον αρχισυντάκτη του. Οχι που θα κάτσει να πεινάσει! Ας ψάξουν αλλού για κορόϊδα σκέφτηκε και σταμάτησε ένα ταξί με προορισμό το Χαλάνδρι..
Υ.Γ: Ας μην ξεχνάμε λέμε κι εμείς, τα σεμινάρια και την «εκπαίδευση» του ΔΝΤ στους «διαμορφωτές της κοινής γνώμης» δηλαδή εκδότες, διευθυντές και συντάκτες-αυθεντίες περί τα πολιτικά και οικονομικά πράγματα του τόπου..
Σχόλια