... σε σκοτεινά χρόνια της ιρλανδικής Ιστορίας. Η απόβαση των ευρωκρατών στο νησί για να διαχειριστούν την οικονοµική κρίση του, κάνει τους Ιρλανδούς να νιώθουν σαν να επιστρέφουν στην Μπανανία της Ιρλανδίας. (Το µόνο που λείπει είναι οι µπανάνες, προσθέτουν όσοι από αυτούς έχουν ακόµη όρεξη για αστεία).
- Αλλη µία µικρή χώρα της Ευρώπης προσαρτήθηκε από τις µεγάλες δυνάµεις των Βρυξελλών χωρίς να νοιαστεί κανείς, έγραφε τις προάλλες ο Ιρλανδός Μπρένταν Ο’Νιλ. Η ανεξάρτητη και κυρίαρχη ∆ηµοκρατία της Ιρλανδίας καταλήφθηκε από τους κοστουµαρισµένους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (τους Γερµαναράδες, όπως προτιµούν να λένε οι οργισµένοι Ιρλανδοί). Τώρα αυτοί θα είναι ουσιαστικά η ανώτατη αρχή της χώρας που θα κάνει κουµάντο στην οικονοµία της.
«Υπόδουλη για χρόνια στη βρετανική αυτοκρατορία, η Ιρλανδία αποικείται σήµερα από τις µεγάλες δυνάµεις των Βρυξελλών και από κυρίαρχο κράτος υποβαθµίζεται σε χρεοκοπηµένη επιχείρηση», έγραφε ο Μπρένταν Ο’Νιλ.
«Κάποτε, η Ιρλανδία ήταν αποικία των Βρετανών. Τώρα γίνεται αποικία των ειδικών. Κάποτε, το δικαίωµα του ιρλανδικού λαού να χειρίζεται ο ίδιος τις τύχες του καταπνίγηκε από βρετανούς ηγεµόνες οι οποίοι έλεγαν ότι οι Ιρλανδοί είναι πολύ πρωτόγονοι για να κυβερνηθούν από µόνοι τους. Τώρα, αυτό το δικαίωµα καταπνίγεται από απρόσωπους ευρωπαίους γραφειοκράτες που πιστεύουν ότι οι Ιρλανδοί δεν είναι σε θέση να λύσουν οι ίδιοι τα οικονοµικά προβλήµατά τους».
Ο χλευασµός...
... της λαϊκής κυριαρχίας δεν έρχεται σαν κεραυνός εν αιθρία. Είναι ένα µόνιµο µοτίβο τα τελευταία χρόνια.
Οποιος ευρωπαϊκός λαός τολµούσε να ορθώσει το ανάστηµά του και να αρθρώσει διαφορετικό λόγο από εκείνον που επιθυµούσαν τα συµφέροντα των µεγάλων δυνάµεων των Βρυξελλών, βρισκόταν αντιµέτωπος µε ένα τσουνάµι συκοφαντιών και απειλών. Οταν ο ιρλανδικός λαός καταψήφισε την ευρωπαϊκή Συνθήκη της Νίκαιας το 2001, η ευρωπαϊκή ελίτ τον χαρακτήρισε «προδοτικό» και τον υποχρέωσε να ξαναψηφίσει σε νέο δηµοψήφισµα. Οταν οι Ιρλανδοί είπαν «Οχι» στη Συνθήκη της Λισαβώνας το 2008, τους είπαν «αχάριστα καθάρµατα» που δεν ήξεραν ποιο είναι το καλό τουςκαι τους έβαλαν να ξαναψηφίσουν. Η ευρωπαϊκή ολιγαρχία δεν χάνει ευκαιρία να δείχνει την περιφρόνησή της προς τη λαϊκή κυριαρχία.
Η περιφρόνηση...
... αυτή δεν θαµπορούσε να εκφραστεί µε περισσότερη αλαζονεία από όση επέδειξε η εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, απαντώντας σε ερώτηση ιρλανδών δηµοσιογράφων: «∆εν µπορούµενα σας δώσουµε λεπτοµέρειες για τα άτοµα που απαρτίζουν την αποστολή µας. Μαθαίνετε ποτέ ποιοι είναι οι άνθρωποι του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου που πηγαίνουν στη Λατινική Αµερική; Ετσικαι τώρα». ∆είχνοντας για την Ιρλανδία την ίδια περιφρόνηση που δείχνει για τα δικαιώµατα και την κυριαρχία των χωρών της Λατινικής Αµερικής, έβαλε τα πράγµατα στη θέση τους: η ευρωπαϊκή ελίτ αντιµετωπίζει απερίφραστα την Ιρλανδία και τις άλλες µικρές ευρωπαϊκές χώρες πιο πολύ σαν τριτοκοσµικές παρά σαν ισότιµους εταίρους στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4605837
Blogger:
Αυτά στην Ιρλανδία ... ενώ στην Ελλάδα η δουλική κυβέρνηση συνεπικουρούμενη από τη στρατιά των πληρωμένων παπαγάλων (λέγε με "δημοσιογράφο") ωραιοποίησαν την κατάσταση και φθάνουν στο σημείο να λένε χωρίς ντροπή: "Ευτυχία το Μνημόνιο για τον τόπο" αποδεικνύοντας έτσι ότι μόνο ως εντολοδόχοι άλλων μπορούν να υπάρξουν! ΄Οσο για τους υπερήφανους δημοσιογράφους διαβάστε τη μεταχείρησή τους από την τρόϊκα: (βλ. κι' εδώ)
"ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ τη χρήση της... ελληνικής (!) γλώσσας οι «γκαουλάιτερ» της τρόικας της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν χθες στην Αθήνα. Αρνήθηκαν να παραστεί διερμηνέας, απαιτώντας οι Ελληνες δημοσιογράφοι να τους απευθύνονται μόνο στα αγγλικά και αγνόησαν επιδεικτικά ερώτηση που υποβλήθηκε στα ελληνικά! Προφανώς οι υπάλληλοι της ΕΕ και του ΔΝΤ αισθάνονται ότι απολαμβάνουν εξουσιών αντίστοιχων με εκείνες της... γερμανικής «κομαντατούρας» κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής! Αφού όμως αυτή η βαθύτατα ταπεινωτική για την Ελλάδα συμπεριφορά τους γίνεται ανεκτή, γιατί να μη συμπεριφέρονται ως κατακτητές;" (πηγή) Μεταγεννέστερη προσθήκη (27/11/2010)
...Οι λαοί έχουν τους δημοσιογράφους που τους αξίζουν!
Δείτε τη δημοσιογραφία στην ΙΡΛΑΝΔΙΑ και μετά στο ...ΕΛΛΑΔΝΤ..ΣΤΑΝ! Απίστευτο!
Απ’ ότι βλέπουμε στα δύο επόμενα videos οι δημοσιογράφοι στην Ιρλανδία είναι εξ ίσου μαχητικοί με τους Έλληνες δημοσιογράφους.
Πρώτα οι Ιρλανδοί...
Αλλά και οι Έλληνες, πολύ μαχητικοί και αυτοί, ε;
Στη συνέχεια βλέπουμε ολόκληρο τον ΔΟΛ σε πλήρη δράση!!!
Μόνο που οι Ιρλανδοί δημοσιογράφοι τα χώνουν στην εξουσία, ενώ εδώ οι δικοί μας λαδέμποροι προσπαθούν να απαξιώσουν ακόμη και συμβολικές και ίσως ανώδυνες εστίες αντίστασης με το φόβο μη μεγαλώσουν.
Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που οι μισθοί τους είναι τόσο μεγάλοι. Μόνο αυτός : Προωθούν και αναπαράγουν His Master voice.
Ακόμα και ο Χατζηνικολάου, χτες, είπε ότι οι Ιρλανδοί είναι πραγματικοί δημοσιογράφοι σε αντίθεση με τους Έλληνες που χαϊδεύουν την εξουσία. Ακόμα και ο Χατζηνικολάου!!!
http://kanali.wordpress.com/2010/11/26/alitesroyfianoidimosiografoi/
-------------------
Blogger: Tώρα το πήρες χαμπάρι!!
Βασίλης Μουλόπουλος> H απαξίωση αφήνει τα ΜΜΕ, χωρίς αγοραστές
ανάλυση του δημοσιογράφου και συγγραφέα, Ιγνάσιο Ραμονέ, ο οποίος παρομοιάζει την κρίση στον Τύπο με την αντίστοιχη... διατροφική, επικαλείται ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Βασίλης Μουλόπουλος, σχολιάζοντας για το tvxs.gr τις εξελίξεις στην εφημερίδα Το Βήμα, παλιό επαγγελματικό του σπίτι. Ζητά χαρακτηριστικά «να επιστρέψουμε στα 'βιολογικά' ΜΜΕ».
Πρώην διευθυντής σύνταξης και αρθρογράφος της εφημερίδας, ο κ. Μουλόπουλος χαρακτηρίζει αναμενόμενα γεγονότα όπως η κατάργηση του ημερήσιου έντυπου Βήματος. «Και νομίζω ότι δεν θα σταματήσουμε εκεί, υπενθυμίζω άλλωστε ότι προηγήθηκαν ο Ελεύθερος Τύπος και η Απογευματινή», προσθέτει.Ο κ. Μουλόπουλος αποσυνδέει τις διεργασίες στα ΜΜΕ από τη σημερινή οικονομική πραγματικότητα: «Η κρίση τόσο στον έντυπο όσο και στον ηλεκτρονικό Τύπο προϋπήρξε της οικονομικής κρίσης, απλώς όταν συναντήθηκαν η «φούσκα» έσκασε. Κατά τη γνώμη μου οφείλεται στην απαξίωση του προϊόντος η οποία σημειωνόταν τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Τα ΜΜΕ έπαψαν να είναι φορείς ενημέρωσης και ιδεών, δηλαδή αυτό που θα έπρεπε να είναι, και μετατράπηκαν σε φορείς συμφερόντων της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, αυτό δηλαδή που ονομάζουμε διαπλοκή. Αντί να πουλάνε ενημέρωση (η οποία εν μέρει είναι εμπόρευμα), πουλούσαν ιδεολογική και πολιτική χειραγώγηση, και αντί να αποτελούν πεδίο πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης, αναδείχθηκαν σε πεδίο διαπλοκής. Αυτή η απαξίωση άφησε τα ΜΜΕ χωρίς αγοραστές».
Ως προς το εργασιακό τοπίο, επισημαίνει ότι «τα ποσοστά ανεργίας στο δημοσιογραφικό κλάδο είναι σαφώς από τα υψηλότερα». Προβλέποντας την επόμενη ημέρα, εκτιμά ότι η κρίση θα γενικευθεί: «Δεν νομίζω ότι θα αντέξουν κι άλλες εφημερίδες ή ακόμη και τηλεοπτικά κανάλια. Τι μπορεί να γίνει; Να μπορούσαν τα ΜΜΕ να επιστρέψουν σε αυτό που λέμε «παλιά δημοσιογραφία», είτε είναι έντυπη, είτε ηλεκτρονική. Θα χρησιμοποιήσω εδώ την παρομοίωση του Ραμονέ, ο οποίος συγκρίνει την κρίση στον Τύπο με τη διατροφική κρίση. Τουλάχιστον στη Δύση, έχουμε πληθώρα παραγωγής τροφίμων, τα οποία όμως σιγά σιγά ανακαλύψαμε ότι είναι τοξικά (προκαλούσαν ασθένειες κλπ). Ως εκ τούτου υπάρχει τελευταία μία τάση επιστροφής στα βιολογικά προϊόντα. Έτσι και σε αυτή την περίπτωση, να επιστρέψουμε σε 'βιολογικά', μη 'τοξικά' για τους πολίτες, ΜΜΕ».
Ο κ. Μουλόπουλος διαπιστώνει ότι «έχουν υποβαθμιστεί αξίες όπως το ρεπορτάζ, η είδηση, η ελευθερία, η αντικειμενικότητα (όχι ουδετερότητα), σήμερα, που η δημοσιογραφία έχει αναδειχθεί στην πρώτη εξουσία, χειραγωγώντας ή προσπαθώντας να χειραγωγεί την κοινή γνώμη, προκειμένου να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των νέων εκδοτών».
Σε αυτό το πλαίσιο, προσθέτει: «Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι και πριν από ένα χρόνο, διατηρούνταν ΜΜΕ τα οποία «έμπαιναν μέσα». Ένας επιχειρηματίας δεν επενδύει για να χάνει. Κέρδιζε, όμως, από αλλού, από τις εργολαβίες και τις διάφορες συναλλαγές με το κράτος. Υπήρχαν ακόμη και τα 'πειρατικά' Μέσα που εκτελούσαν συμβόλαια εκβιασμού. Ε, αυτή ήταν η απαξίωση της δημοσιογραφίας, η οποία οδήγησε τον κόσμο να πει: ‘ευχαριστώ δεν θα πάρω’».
Αναφερόμενος στις προοπτικές και το ρόλο του Διαδικτύου, κάνει λόγο για «κινούμενη άμμο, στην οποία συνυπάρχουν πάρα πολλά πράγματα, και που δεν μπορούμε να ξέρουμε πού θα καταλήξει. Κάνοντας μία ανάγνωση της διεθνούς τάσης, μέσα από τις ηλεκτρονικές εκδόσεις ομίλων όπως οι New York Times ή ο Independent, αναφέρει ότι σε αντίθεση με τις προσδοκίες, «η διαφήμιση δεν πάει προς τα εκεί» και «ζητούμενο τώρα είναι αν ο χρήστης του Διαδικτύου, ο οποίος είναι συνηθισμένος στη δωρεάν ενημέρωση, θα δεχτεί να πληρώσει».
=======================
Ήταν και επί καθεστώτος Σημίτη ελεγχόμενα τα περισσότερα ΜΜΕ.Και αυτήν την κατάσταση την είχαν ζήσει όσοι –λίγοι…– επέμεναν να θέλουν να είναι έντιμοι και αξιοπρεπείς. Και την περιέγραφαν. Αλλά αυτό που βιώνουμε επί ηγεμόνα ΓΑΠ κοντεύει να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, αν δεν το ’χει κιόλας ξεπεράσει!
… Τα καθεστωτικά ΜΜΕ, οι δημοσιογραφικοί τους λακέδες, γράφουν σελίδες δόξας λαμπρές. Τι βολεύει τον ηγεμόνα; Το περνάνε, το αναδεικνύουν, γίνονται οι ιμάντες μεταφοράς του στον λαό! Τον ξεσκονίζουν, τον γλείφουν, τον αγιογραφούν, εξευτελίζονται αλλά τους αρέσει, αρκεί να ’ναι ευχαριστημένος ο ηγεμών και τα επιτελεία του και τα στελέχη τα οποία «σπρώχνει», γνωστά άλλωστε.
… Τι τον ενοχλεί; Το θάβουν, το υποβαθμίζουν. Τα ενοχλητικά για τον ηγεμόνα είναι απαγορευμένα για τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τα δημοσιογραφικά γλοιώδη σιχάματά τους! Για παράδειγμα, η απόδραση του αξιοτίμου Φόλκερ Γιουνγκ ποτέ δεν υπήρξε για τις καθεστωτικές παλλακίδες, ούτε οι αθλιότητες πολλών υπουργών, ούτε η σιχαμερή αλαζονεία άλλων, ούτε η καθημερινή αναίσχυντη κοροϊδία ενός ολόκληρου λαού!
… Παραδείγματα άλλα; Μπορεί κάποιος να αναφέρει άφθονα, κάθε μέρα. Η συνισταμένη μία. Μια καθεστωτική, ισοπεδωτική λογική διαπερνά τα πάντα. Και πνίγει κάθε αντίλογο, τον εξαφανίζει, για να διευκολυνθεί το καθεστώς, για να επιβιώσει ο ηγεμών…
n Ελπίδα; Υπάρχει; Υπάρχει, αν και οι δυσκολίες είναι πολλές. Υπάρχει, από λίγες, ανεξάρτητες φωνές στα κυρίαρχα μίντια, καθώς και από φωνές που πληθαίνουν στα sites και τα blogs. Ευτυχώς. Φωνές, για παράδειγμα, σαν του Τριάντη, του Στάθη, σαν «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» (να μην ευλογήσουμε και τα γένια μας;), σαν τον «Ριζοσπάστη», σαν τον Μπογιόπουλο, σαν τον Δελαστίκ, τον Λυγερό, τον ακριτικό «ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗ» της Κομοτηνής, σαν το «Olympia», το «Κουρδιστό Πορτοκάλι» και κάποιες λίγες ακόμα, αλλά θα γίνουμε περισσότεροι. Αγάντα!
Εδώ κάποια (όχι λίγα) λιγωμένα δημοσιογραφικά κοπρόσκυλα μέχρι… συνάντηση κορυφής πήγαν να μας παρουσιάσουν μια τυπική ανταλλαγή χειραψίας και κάποια λίγα τυπικά λόγια που αντάλλαξαν ο ΓΑΠ με τον Ομπάμα, στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ! /(Από στην στήλη του Μάρκου Μουζάκη στο Παρόν) (πηγή)
----------------------------
Ο δημοσιογραφικός κόσμος έχει αναστατωθεί από το κλείσιμο του καθημερινού Βήματος. Να πω όμως την γνώμη μου για αυτό:Οι επιχειρήσεις δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα ούτε είναι υποχρεωμένες να μένουν εσαεί ανοιχτές για να πληρώνουν τους μισθούς των υπαλλήλων τους. Είναι υποχρεωμένες να καταβάλουν τα χρωστούμενα και την αποζημίωση όμως. Αν το λάθος τώρα είναι του επιχειρηματία, ή αν είναι θέμα δυσλειτουργίας της αγοράς ή απλά μείωση ενδιαφέροντος από το αναγνωστικό κοινό… λίγο ενδιαφέρει αυτούς που χάνουν τις δουλειές τους βέβαια.
Δυστυχώς όμως κανένας δεν είναι σίγουρος σε καμία δουλειά. Οι επιχειρήσεις δεν υπάρχουν για πάντα, ούτε μπορεί κάποιος να το εγγυηθεί αυτό. Η ζωή γενικά δεν είναι δίκαιη. Μην γινόμαστε λοιπόν και εμείς παράλογοι. Άλλο να διεκδικούμε αυτά που μας χρωστάνε και άλλο να θεωρούμε ότι επειδή υπάρχουμε μας χρωστάνε.
Στην περίπτωση μάλιστα των έντυπων ΜΜΕ έχουμε και μία ιδιομορφία. Αυτή η μορφή ενημέρωσης πεθαίνει λόγω της τεχνολογίας. Είναι σαν να παραπονιέται ένας πεταλωτής στις αρχές της δεκαετίας του 30 γιατί μειώνεται η δουλειά του επειδή πωλούνται πλέον περισσότερα αυτοκίνητα από ότι άλογα. Η θα προσαρμοστεί και θα φτιάξει… βουλκανιζατέρ ή θα πεθάνει της πείνας. Λογικό δεν είναι; Τι θα λέγατε σήμερα στον πεταλωτή; Θα του λέγατε “κάνε απεργίες για να κλείσουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες”; Αστεία πράγματα. Σοβαρά όμως από την άλλη. Η προσαρμογή είναι αναγκαία όσο θα είναι και επίπονη. Το ότι συμβαίνει και σε περίοδο κρίσης της οικονομίας απλά την κάνει ταχύτερη.
πηγή
======================
Η κτηνωδία, ο φασισμός, η οργουελική πραγματικότητα σε όλο της το μεγαλείο.
Απόψε πέθανε η δημοσιογραφία στην Ελλάδα.
Απόψε κανείς δεν θυμήθηκε τις δηλώσεις συλλήβδην των κυβερνητικών αξιωματούχων και του πρωθυπουργού που μέχρι πριν λίγες ημέρες ορκιζόντουσαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση για επέκταση του χρόνου διάρκειας του μνημονίου.
Απόψε όλοι παρουσίαζαν την ολοκληρωτική εκποίηση της χώρας ως “ευκολίες πληρωμής”. Όλο χαρά.
Απλές μαριονέτες όσοι απέμειναν (από τις απολύσεις και τους διωγμούς δηλαδή), πειθήνια όργανα και θεατρίνοι με μοναδικό σκοπό να ρίξουν την κοινωνία στη λήθη και την καταστολή.
Δεν σέβονται τίποτα, ούτε τους ίδιους τους τους εαυτούς. Αναπαράγουν την ενορχηστρωμένη από εταιρεία δημοσίων σχέσεων προπαγάνδα, συντεταγμένα με μηδενικές παρεκκλίσεις.
Δεν υπάρχει περιθώριο σοβαρού σχολιασμού των τεκταινόμενων απόψε. Δεν υπάρχει καν η διάθεση για ερωτήσεις τύπου “Ρε φυντάνια, πως είναι νίκη και διευκόλυνση όταν τα Spreads είναι στις 900 μονάδες μετά την ανακοίνωση;” (σσΟ: όταν χρωστάς στον τοκογλύφο με προσημειώσεις προσωπικής περιουσίας, ΠΟΙΟΣ θα σου δανείσει την επιχείρηση με “ομολογία οφειλής” ενώ ήδη είσαι στο άρθρο 99;)
Ναι, είναι δεδομένο ότι η νέα διακυβέρνηση έκανε την δουλειά της ακριβώς όπως είχαμε διαβλέψει. Ναι, είναι γεγονός ότι ο κύριος Σταϊκούρας και το οικονομικό επιτελείο της ΝΔ έπρεπε να τους είχαν τσακίσει με οικονομικούς όρους ενώ ο τομέας επικοινωνίας έπρεπε να παίζει από το πρωΐ αυτά που έλεγαν πριν από λίγο καιρό όταν απέρριπταν μετά βδελυγμίας την όποια χρονική επέκταση ως “καταστροφολογία” και “ομολογία αποτυχίας”. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΚΥΡΙΟΙ ΤΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΥ 28 ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΕΠΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ ΑΠΟ ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ Ή ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΝΔ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ.
Ίσως βρήκαν και αυτοί τον τρόπο να κυβερνήσουν για μια τετραετία στην μακαριότητα, χωρίς να φύγουν με το ελικόπτερο.
Οι δημοσιογράφοι όμως; Τι θα λένε ότι έκαναν αυτούς τους μαύρους 12 μήνες; Ότι ξεπούλησαν την πατρίδα επειδή τα άρπαζε το αφεντικό τους και πήραν και αυτοί κάποια ψίχουλα;
Είναι όλοι τους συνυπεύθυνοι, συνένοχοι και η τιμωρία τους θα είναι παραδειγματική.
===================
Προφανώς και ο Τύπος έχει το δικό του μερίδιο σε αυτήν την κατάσταση για τον τρόπο που άσκησε τη λεγόμενη «τέταρτη εξουσία», είτε γιατί ανέπτυξε σχέσεις διαπλοκής με τα κόμματα είτε γιατί έκανε πολλές φορές τα στραβά μάτια για τα κακώς κείμενα που αφορούσαν τη λειτουργία του κράτους αλλά και τις αυθαιρεσίες ορισμένων κοινωνικών ομάδων.
Τώρα που ο Τύπος περνάει τη δική του κρίση (οικονομική, στρατηγική), λειτουργεί με την ίδια τακτική, εθελοτυφλεί, αναζητά αλλού τα αίτια, ρίχνει την μπάλα στην εξέδρα, για να μην πει ορισμένες αυτονόητες αλήθειες:
◆Ότι δημιούργησε σχέσεις εξάρτησης με την πολιτική και οικονομική εξουσία.
◆Ότι χρησιμοποιήθηκε από επιχειρηματίες ως όπλο για να αναπτύξουν άλλες δραστηριότητες (κατασκευές, οπλικά συστήματα, προμήθειες του Δημοσίου, παράνομες δραστηριότητες, τζόγο κ.λπ.).
◆Ότι συμμετείχε σε σχέδια σπίλωσης πολιτικών αντιπάλων και, χωρίς αιδώ, έκανε εκ των υστέρων τον τιμητή.
◆Ότι οι μεγαλοεκδότες έπαιξαν στις πλάτες των αναγνωστών – αλλά και των μετόχων των εταιρειών τους – στο πάρτι του χρηματιστηρίου για προσωπικό τους όφελος.
◆Ότι, ενώ πλούτισαν οι ίδιοι, οι εταιρείες τους κατέφευγαν σε υπέρογκους δανεισμούς με προδιαγεγραμμένη την πορεία προς την πτώχευση.
◆Ότι, με πρόσχημα τάχα μου τον ανταγωνισμό, επιδόθηκαν σε μια ξέφρενη κούρσα «προσφορών» εις βάρος της πραγματικής δημοσιογραφίας.
◆Ότι εμείς οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι απαξιώσαμε τη δουλειά μας με τον τρόπο που λειτουργήσαμε όλα αυτά τα χρόνια.
Έτσι λοιπόν, ας γίνει κατανοητό σε όλους: Ούτε όλοι το ίδιο φταίμε για την κρίση που περνάει ο χώρος μας ούτε όλοι μαζί τα φάγαμε. Και κυρίως, δεν είμαστε όλοι το ίδιο.
Όσοι από το σινάφι μας έχουν αντιρρήσεις, εδώ είμαστε να τα συζητήσουμε με διευθύνσεις και ονόματα.
http://www.topontiki.gr/article/11893
================
Κι’αυτό, μια ημέρα μετά το ξεδιάντροπο ξεπούλημα των τριακοσίων εργαζομένων στα ηλεκτρονικά Μέσα του Συγκροτήματος Αλαφούζου, από την ίδια την ηγεσία του συνδικάτου τους, που την πλειοψηφία έχει η παράταξη του Σόμπολου και την στηρίζουν οι υπόλοιποι εργοδοτικοί, παλαιο-ΠΑΣΟΚοι και νέο-ΠΑΣΟΚοι.
Ως γνωστόν, προχτές, το Συγκρότημα Αλαφούζου, με το πιστόλι στον κρόταφο, και με το ανοικτό εκβιασμό «ή υπογράφεις ή απολύεσαι», ανάγκασε τους εργαζόμενους να βάλουν την υπογραφή τους σε επιχειρησιακή σύμβαση. Και βέβαια, με το νόμο που πέρασε η «κυβέρνηση του μνημονίου» να υπερισχύουν οι επιχειρησιακές συμβάσεις των συλλογικών και των κλαδικών, άνοιξε την όρεξη στους κάθε λογής «βιομηχάνους», τύπου Δασκαλόπουλου του ΣΕΒ, και σε όλους τους εκδότες-διαπλεκόμενους μεγαλοεπιχειρηματίες, οι οποίοι θέλουν να ακολουθήσουν το «παράδειγμα» του Αλαφούζου. Τέτοιοι είναι ο Ψυχάρης του Συγκροτήματος Λαμπράκη που ήδη έχει ανακοινώσει απολύσεις, σε πρώτη φάση 63-70 ατόμων, ο Μπόμπολας και η Μάνια Τεγοπούλου.
Η αγανάκτηση των συγκεντρωμένων σήμερα το μεσημέρι ήταν τόσο μεγάλη που αφενός δεν επέτρεψαν στον Σόμπολο να μιλήσει στους συγκεντρωμένους, αφετέρου τον πήραν με τους καφέδες και τα νερά (ελλείψει γιαουρτιών).
Τελικώς, με τη βοήθεια των ΜΑΤ, φυγαδεύτηκε στην προστατευμένη με ρολό ασφαλείας στοά του υπουργείου Εργασίας, απ’όπου και έφυγε κακήν κακώς. Αντί αυτού, στο πρόχειρο βήμα που είχε στηθεί μπροστά από το κτίριο του υπουργείου, στην οδό Σταδίου, το λόγο πήραν εκπρόσωποι των εργαζομένων του Βήματος (μπήκε λουκέτο στην καθημερινή έκδοσή του), της Απογευματινής (έκλεισε) και του Σκάϊ (όπου διαδραματίστηκαν οι απίστευτοι εργοδοτικοί τραμπουκισμοί).
Ιδού τι έκανε ο «κύριος Πάνος» στην περίπτωση Αλαφούζου.
Παρ’ότι σύσσωμη η συνέλευση των εργαζομένων στον Σκάϊ είχε αποφασίσει να μην υπογράψει κανείς εργαζόμενος αυτές τις κατάπτυστες συμβάσεις, που μειώνουν δραματικά τις αποδοχές τους, και τους σπρώχνει σε συνθήκες εργασιακού Μεσαίωνα, τους άφησε παντελώς ακάλυπτους.
Αυτός, βέβαια, μαζί με τις υπόλοιπες εργοδοτικές παρατάξεις (των παλαιο-ΠΑΣΟΚων και των νέο-ΠΑΣΟΚων, καθώς και κάποιους «επαναστάτες», αλλά και αριστερούληδες). Ενώ λοιπόν, ο Γιάννης Αλαφούζος είχε δώσει «διωρία» (που φτάσαμε!) έως προχτές στις τρείς μετά το μεσημέρι, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ δεν έδωσε καμμία σαφή οδηγία με επίσημη ανακοίνωσή του ότι δεν πρέπει να υπογράψουν.
Αντίθετα, ο «κύριος Πάνος», όπως αναφέρουν άτομα που ήταν στη συνεδρίαση του ΔΣ, αντί να πάρει θέση, όπως επιβάλλεται σαν πρόεδρος, έλεγε ότι «πρέπει να συναντηθούμε με τον πρωθυπουργό» (!!!). Αν είναι δυνατόν. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Η ώρα περνούσε, τα τηλέφωνα των εργαζομένων του Σκάϊ διαδέχονταν το ένα το άλλο. Οι απαντήσεις που έπαιρναν όμως, ήταν περιμένετε άλλα πέντε λεπτά. Ετσι, κύλησε ο χρόνος, πέρασε η «διωρία», και ο άλλοτε κρατικοδίαιτος πρόεδρος της ΕΡΤ επί ΝΔ (ανέκαθεν Αλαφουζάνθρωπος), Παναγόπουλος, άρχισε τις εκτελέσεις των … «ομήρων» της εργοδοσίας και των «συνδικαλιστών».
Τόσο ξεδιάντροπο ξεπούλημα σαν και αυτό της ΕΣΗΕΑ, δεν έχει τολμήσει να το κάνει ούτε η «πράσινη» ΓΣΕΕ του Παναγόπουλου. Τα μηνύματα που πήρε αυτή η ηγεσία της ΕΣΗΕΑ με τη σημερινή μεγάλη συγκέντρωση των εργαζομένων (αργά ξύπνησαν κι’αυτοί) ήταν σαφή. Και το σαφέστερο όλων δόθηκε μετά τη συγκέντρωση και πορεία, όπου εκατοντάδες άτομα συγκεντρώθηκαν στο κτίριο της Ενωσης για μια ανοικτή συνέλευση.
Όταν συμμετέχεις, ως παρασιτικός «μπράβος» του καθεστώτος, σε όλα τα εγκλήματα κατά της κοινωνίας και του λαού, θα έρθει η μέρα που θα υποστείς τη συνέπειες των πράξεών σου.
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ. Οι πάντες τρέχανε και σέρνονταν, χωρίς ραχοκοκαλιά, σαν σκουλίκια, να μπούνε στο δημοσιογραφικό χώρο: Σε αυτή την παραεξουσία του χρήματος και του καθεστώτος.
Επτά αλήθειες για τον Τύπο
Η ελληνική κοινωνία βιώνει ίσως τη χειρότερη οικονομική κρίση της μεταπολεμικής περιόδου και το κύριο βάρος της ευθύνης πέφτει σε όλες τις κυβερνήσεις και γενικότερα στο πολιτικό μας σύστημα.Προφανώς και ο Τύπος έχει το δικό του μερίδιο σε αυτήν την κατάσταση για τον τρόπο που άσκησε τη λεγόμενη «τέταρτη εξουσία», είτε γιατί ανέπτυξε σχέσεις διαπλοκής με τα κόμματα είτε γιατί έκανε πολλές φορές τα στραβά μάτια για τα κακώς κείμενα που αφορούσαν τη λειτουργία του κράτους αλλά και τις αυθαιρεσίες ορισμένων κοινωνικών ομάδων.
Τώρα που ο Τύπος περνάει τη δική του κρίση (οικονομική, στρατηγική), λειτουργεί με την ίδια τακτική, εθελοτυφλεί, αναζητά αλλού τα αίτια, ρίχνει την μπάλα στην εξέδρα, για να μην πει ορισμένες αυτονόητες αλήθειες:
◆Ότι δημιούργησε σχέσεις εξάρτησης με την πολιτική και οικονομική εξουσία.
◆Ότι χρησιμοποιήθηκε από επιχειρηματίες ως όπλο για να αναπτύξουν άλλες δραστηριότητες (κατασκευές, οπλικά συστήματα, προμήθειες του Δημοσίου, παράνομες δραστηριότητες, τζόγο κ.λπ.).
◆Ότι συμμετείχε σε σχέδια σπίλωσης πολιτικών αντιπάλων και, χωρίς αιδώ, έκανε εκ των υστέρων τον τιμητή.
◆Ότι οι μεγαλοεκδότες έπαιξαν στις πλάτες των αναγνωστών – αλλά και των μετόχων των εταιρειών τους – στο πάρτι του χρηματιστηρίου για προσωπικό τους όφελος.
◆Ότι, ενώ πλούτισαν οι ίδιοι, οι εταιρείες τους κατέφευγαν σε υπέρογκους δανεισμούς με προδιαγεγραμμένη την πορεία προς την πτώχευση.
◆Ότι, με πρόσχημα τάχα μου τον ανταγωνισμό, επιδόθηκαν σε μια ξέφρενη κούρσα «προσφορών» εις βάρος της πραγματικής δημοσιογραφίας.
◆Ότι εμείς οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι απαξιώσαμε τη δουλειά μας με τον τρόπο που λειτουργήσαμε όλα αυτά τα χρόνια.
Έτσι λοιπόν, ας γίνει κατανοητό σε όλους: Ούτε όλοι το ίδιο φταίμε για την κρίση που περνάει ο χώρος μας ούτε όλοι μαζί τα φάγαμε. Και κυρίως, δεν είμαστε όλοι το ίδιο.
Όσοι από το σινάφι μας έχουν αντιρρήσεις, εδώ είμαστε να τα συζητήσουμε με διευθύνσεις και ονόματα.
http://www.topontiki.gr/article/11893
================
Τέλος εποχής-πιο τέλος δε γίνεται...
Ο Πάνος Σόμπολος, πρόεδρος της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), σήμερα, ημέρα απεργίας των δημοσιογράφων και των υπόλοιπων εργαζομένων στον Τύπο και τα ΜΜΕ, εμφανίστηκε στη μεγάλη συγκέντρωση και πορεία τους στο κέντρο της Αθήνας, κρατώντας και αυτός το πανώ με το σύνθημα: «Στο σκοτεινό μέλλον που σχεδιάζουν, αντιτάσσουμε το αγωνιστικό παρών».Κι’αυτό, μια ημέρα μετά το ξεδιάντροπο ξεπούλημα των τριακοσίων εργαζομένων στα ηλεκτρονικά Μέσα του Συγκροτήματος Αλαφούζου, από την ίδια την ηγεσία του συνδικάτου τους, που την πλειοψηφία έχει η παράταξη του Σόμπολου και την στηρίζουν οι υπόλοιποι εργοδοτικοί, παλαιο-ΠΑΣΟΚοι και νέο-ΠΑΣΟΚοι.
Ως γνωστόν, προχτές, το Συγκρότημα Αλαφούζου, με το πιστόλι στον κρόταφο, και με το ανοικτό εκβιασμό «ή υπογράφεις ή απολύεσαι», ανάγκασε τους εργαζόμενους να βάλουν την υπογραφή τους σε επιχειρησιακή σύμβαση. Και βέβαια, με το νόμο που πέρασε η «κυβέρνηση του μνημονίου» να υπερισχύουν οι επιχειρησιακές συμβάσεις των συλλογικών και των κλαδικών, άνοιξε την όρεξη στους κάθε λογής «βιομηχάνους», τύπου Δασκαλόπουλου του ΣΕΒ, και σε όλους τους εκδότες-διαπλεκόμενους μεγαλοεπιχειρηματίες, οι οποίοι θέλουν να ακολουθήσουν το «παράδειγμα» του Αλαφούζου. Τέτοιοι είναι ο Ψυχάρης του Συγκροτήματος Λαμπράκη που ήδη έχει ανακοινώσει απολύσεις, σε πρώτη φάση 63-70 ατόμων, ο Μπόμπολας και η Μάνια Τεγοπούλου.
Η αγανάκτηση των συγκεντρωμένων σήμερα το μεσημέρι ήταν τόσο μεγάλη που αφενός δεν επέτρεψαν στον Σόμπολο να μιλήσει στους συγκεντρωμένους, αφετέρου τον πήραν με τους καφέδες και τα νερά (ελλείψει γιαουρτιών).
Τελικώς, με τη βοήθεια των ΜΑΤ, φυγαδεύτηκε στην προστατευμένη με ρολό ασφαλείας στοά του υπουργείου Εργασίας, απ’όπου και έφυγε κακήν κακώς. Αντί αυτού, στο πρόχειρο βήμα που είχε στηθεί μπροστά από το κτίριο του υπουργείου, στην οδό Σταδίου, το λόγο πήραν εκπρόσωποι των εργαζομένων του Βήματος (μπήκε λουκέτο στην καθημερινή έκδοσή του), της Απογευματινής (έκλεισε) και του Σκάϊ (όπου διαδραματίστηκαν οι απίστευτοι εργοδοτικοί τραμπουκισμοί).
- Η περίπτωση του Σκάϊ και όσα θα ακολουθήσουν σε όλες τις «παράγκες» των διαπλεκόμενων εκδοτών, ουσιαστικά σηματοδοτούν και το τέλος της ΕΣΗΕΑ. Για την ακρίβεια, την κατάρρευση του συγκεκριμένου μοντέλου εργατοπατερικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, οι εκπρόσωποι του οποίου διατηρούσαν τις καρέκλες τους χάρις στην ισχύ που τους παρείχε η δυνατότητά τους να υπογράφουν κάθε χρόνο τη συλλογική σύμβαση, να «διορίζουν» σε διάφορα ΜΜΕ τα ρουσφέτια τους, να στηρίζουν πολυθεσίτες δημοσιογράφους και να πουλάνε εκδουλεύσεις στους εκδότες. Από τη στιγμή λοιπόν, που οι εκδότες τους αφαιρούν ακόμα και το στοιχειωδέστερο δικαίωμά τους, να υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις, δεν τους μένει τίποτε άλλο παρά να πάνε σπίτι τους. Είναι όμως, αυτοί οι ίδιοι εκπρόσωποι του εργοδοτικού συνδικαλισμού που έβαλαν μόνοι χέρια τους και έβγαλαν τα μάτια τους.
Ιδού τι έκανε ο «κύριος Πάνος» στην περίπτωση Αλαφούζου.
Παρ’ότι σύσσωμη η συνέλευση των εργαζομένων στον Σκάϊ είχε αποφασίσει να μην υπογράψει κανείς εργαζόμενος αυτές τις κατάπτυστες συμβάσεις, που μειώνουν δραματικά τις αποδοχές τους, και τους σπρώχνει σε συνθήκες εργασιακού Μεσαίωνα, τους άφησε παντελώς ακάλυπτους.
Αυτός, βέβαια, μαζί με τις υπόλοιπες εργοδοτικές παρατάξεις (των παλαιο-ΠΑΣΟΚων και των νέο-ΠΑΣΟΚων, καθώς και κάποιους «επαναστάτες», αλλά και αριστερούληδες). Ενώ λοιπόν, ο Γιάννης Αλαφούζος είχε δώσει «διωρία» (που φτάσαμε!) έως προχτές στις τρείς μετά το μεσημέρι, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ δεν έδωσε καμμία σαφή οδηγία με επίσημη ανακοίνωσή του ότι δεν πρέπει να υπογράψουν.
Αντίθετα, ο «κύριος Πάνος», όπως αναφέρουν άτομα που ήταν στη συνεδρίαση του ΔΣ, αντί να πάρει θέση, όπως επιβάλλεται σαν πρόεδρος, έλεγε ότι «πρέπει να συναντηθούμε με τον πρωθυπουργό» (!!!). Αν είναι δυνατόν. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Η ώρα περνούσε, τα τηλέφωνα των εργαζομένων του Σκάϊ διαδέχονταν το ένα το άλλο. Οι απαντήσεις που έπαιρναν όμως, ήταν περιμένετε άλλα πέντε λεπτά. Ετσι, κύλησε ο χρόνος, πέρασε η «διωρία», και ο άλλοτε κρατικοδίαιτος πρόεδρος της ΕΡΤ επί ΝΔ (ανέκαθεν Αλαφουζάνθρωπος), Παναγόπουλος, άρχισε τις εκτελέσεις των … «ομήρων» της εργοδοσίας και των «συνδικαλιστών».
Τόσο ξεδιάντροπο ξεπούλημα σαν και αυτό της ΕΣΗΕΑ, δεν έχει τολμήσει να το κάνει ούτε η «πράσινη» ΓΣΕΕ του Παναγόπουλου. Τα μηνύματα που πήρε αυτή η ηγεσία της ΕΣΗΕΑ με τη σημερινή μεγάλη συγκέντρωση των εργαζομένων (αργά ξύπνησαν κι’αυτοί) ήταν σαφή. Και το σαφέστερο όλων δόθηκε μετά τη συγκέντρωση και πορεία, όπου εκατοντάδες άτομα συγκεντρώθηκαν στο κτίριο της Ενωσης για μια ανοικτή συνέλευση.
Εκεί, αποφασίστηκε να προταθεί μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση που στόχο θα έχει να μην βγούν Κυριακάτικα φύλλα. Αλλωστε, είναι το μόνο που πονάει τους εκδότες. Εξάλλου, από εκεί έχουν διαφημιστικά έσοδα. Στη συνέχεια να στηθεί μηχανισμός, ο οποίος θα βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση και θα παρεμβαίνει σε κάθε «μαγαζί», στο οποίο θα γίνονται αντεργατικές κινήσεις. Ειδικά δε, σε αυτά που από αύριο κιόλας (π.χ.Συγκρότημα Λαμπράκη) αναμένονται νέες επιθέσεις.
Το τέλος των «ευγενών» συντεχνιών, των ρετιρέ της εξουσίας και των εκπροσώπων τους, εργοδοτικών εργατοπατέρων, έχει έλθει εδώ και καιρό και τώρα πλέον σφραγίζεται και το φέρετρο. Τον ίδιο επιθανάτιο ρόγχο βγάζει και το κρατικοδίαιτο Μεταπολιτευτικό σύστημα των ΜΜΕ, το οποίο οικοδόμησαν διαπλεκόμενοι μεγαλοεπιχειρηματίες εκδότες. - Αυτοί που τώρα σπρώχνουν όλη την Ελλάδα ολοένα βαθύτερα στο βούρκο του μνημονίου, και ζητούν από τους εργαζόμενους να πληρώσουν το κόστος. Λες και «μαζί φάγαμε» στα σκάνδαλα, στα περισσότερα εκ των οποίων είναι μέσα η πλειοψηφία των εκδοτών. Λες και μαζί βγάλαμε τις βίλες, σαν κι’ αυτή που κτίζει ο Σταύρος Ψυχάρης στον Πόρο, με τα 2.5000 τ.μ., και τα ανεκτίμητης αξίας έργα. «Τόσα χρόνια φαγοπότι, και τώρα έχετε τα μούτρα να μας στέλνετε και το λογαριασμό;». Αυτό το σύνθημα που ήταν σήμερα τοιχοκολημμένο και απευθύνεται στους εκδότες, τα λέει όλα.
- Ποιος έχει λόγο να υπερασπιστεί αυτούς τους «τελειωμένους»;
- Κανείς, εκτός από τις ορντινάτσες τους. Εχουν όμως, όλοι οι δημοσιογράφοι και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, κάθε λόγο να αγωνιστούν για να ξαναγίνει η δημοσιογραφία όπλο στα χέρια του λαού και για τον λαό.
Πολύ περισσότερο, να μην επιτρέψουν στους διαπλεκόμενους εκδότες να περάσουν τη δημοσιογραφία στην «εποχή του μνημονίου», με τους όρους που θέλουν αυτοί.
Η δημοσιογραφία δεν είναι εμπόρευμα. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να είναι υπηρέτες των συμφερόντων του λαού. Η ύστατη μάχη που κρίνεται η έκβαση του πολέμου εργαζομένων-εκδοτών, είναι οι συλλογικές συμβάσεις. Ας κερδιθεί αυτή και τα υπόλοιπα θα είναι περίπατος στις πλάτες του σάπιου συστήματος που καταρρέει.
http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=3772
======================
Οι δημοσιογράφοι είναι συνένοχοι στο έγκλημα
Όταν συμμετέχεις, ως παρασιτικός «μπράβος» του καθεστώτος, σε όλα τα εγκλήματα κατά της κοινωνίας και του λαού, θα έρθει η μέρα που θα υποστείς τη συνέπειες των πράξεών σου.
Οι εργοδότες έχουν ανάγκη τους «μπράβους», αλλά όταν το καθεστώς των «μπράβων» γίνεται υπερτροφικό και η κρίση τους κτυπάει, τότε θανατώνουν ένα μεγάλο αριθμό δούλων τους που τους είναι πλέον άχρηστοι…
Ο κλάδος της δημοσιογραφίας (ως κλάδος και δομή και όχι ως ατομικές περιπτώσεις) ήταν ένα καθεστώς «μπράβων» του καθεστώτος και των «νταβάδων» του χρήματος.
Ο κλάδος της δημοσιογραφίας είναι συνένοχος σε όλα τα εγκλήματα του καθεστώτος και των «νταβάδων» εναντίον της ελληνικής κοινωνίας και του λαού της.
Συμμετείχε ΕΝΕΡΓΑ σε αυτά τα εγκλήματα.
Οι βιομηχανίες του Τύπου και των καναλιών αποτελούν τους πλέον θηριώδεις και μοχθηρούς προπαγανδιστικούς μηχανισμούς του κεφαλαίου και των μηχανισμών του (διεθνών και εγχώριων).
Και όλα αυτά τα ηχηρά περί «ελευθερίας έκφρασης» και «πλουραλισμού» είναι παραμύθια για μωρά παιδιά: δόλια άλλοθι του δημοσιογραφικού κατεστημένου και των «αριστερών» άλλοθι…
Καμία ελευθερία του Τύπου δεν υπάρχει. Η «ελευθερία του Τύπου» είναι στενά συνυφασμένα με τη δημοκρατία, το προϊόν της. Από την ώρα που η αστική δημοκρατία πέθανε και κυριάρχησε η «δημοκρατία» των ιμπεριαλιστών «νταβάδων» και της αγοράς πέθανε και η ελευθερία του Τύπου.
Ο δημοσιογραφικός κλάδος, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, αποτελούσε τον εξωθεσμικό και «παρακρατικό» μηχανισμό των «νταβάδων» και του νεοταξικού καθεστώτος και των υπηρεσιών του.
Εξωράιζε και δικαιολογούσε όλα τα εγκλήματα και τα ψεύδη του καθεστώτος.
- ΟΥΔΕΠΟΤΕ ο κλάδος ΑΝΤΙΤΑΧΘΗΚΕ στο πλήθος και στην ποικιλία των καθεστωτικών εγκλημάτων.
- ΟΥΔΕΠΟΤΕ αντιστάθηκε στην ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ άλωσή του.
- ΟΥΔΕΠΟΤΕ αντιστάθηκε στους όγκους των κοπράνων που διοχέτευαν οι βιομηχανίες των ΜΜΕ στον ελληνικό λαό.
- ΟΥΔΕΠΟΤΕ αντιστάθηκε στον άγριο και ανελεή βομβαρδισμό της καθεστωτικής παραπληροφόρησης.
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ. Οι πάντες τρέχανε και σέρνονταν, χωρίς ραχοκοκαλιά, σαν σκουλίκια, να μπούνε στο δημοσιογραφικό χώρο: Σε αυτή την παραεξουσία του χρήματος και του καθεστώτος.
ΟΛΟΙ οι τυχοδιώκτες και τα «κόπρανα» έσπευσαν να συνωστιστούν σε αυτόν τον κλάδο της παραεξουσίας για να απολαύσουν τα προνόμια του «μπράβου» των «νταβάδων» και τους καθεστώτος…
Ένας κλάδος εργαζομένων, που ταυτόχρονα έχει το «προνόμιο» να παράγει και να κυκλοφορεί την καθεστωτική ιδεολογία, καθώς και να ασκεί καθήκοντα «μπράβου», ΜΟΝΟ λακέδες θρέφει και παρασιτικά κόπρανα…
Με αυτά τα δεδομένα και το συνδικαλιστικό όργανο του κλάδου κάτω από τη μπότα των «νταβάδων» και του καθεστώτος είναι.
Οι απεργίες που κάνουν οι δημοσιογράφοι εργατοπατέρες είναι για το θεαθήναι, τουφεκιές στον αέρα, τουφεκιές που συχνά διευκολύνουν και τα σχέδια των «νταβάδων».
ΕΝΑ ανεξάρτητο και αγωνιστικό συνδικαλιστικό όργανο θα ενεργούσε και θα λειτουργούσε, όλες αυτές τις δεκαετίες, πολύ διαφορετικά.
Θα στεκόταν ΑΠΕΝΑΝΤΙ στους «νταβάδες», τότε που μπορούσε να το κάνει, ΑΠΕΝΑΝΤΙ στο καθεστώς.
Οι δημοσιογράφοι ήταν πάντα ΑΠΕΝΑΝΤΙ στο λαό…
Τώρα ο κλάδος έχει γίνει πλήρες εξάρτημα των «νταβάδων» και του καθεστώτος, δίχως επιστροφή.
Η μόνη απεργία που θα μπορούσε να κάνει ήταν να κλείσουν τα ΜΜΕ, αυτοί οι εφιαλτικοί μηχανισμοί του ιμπεριαλιστικού ολοκληρωτισμού…
Μόνο ένα ΚΙΝΗΜΑ των δημοσιογράφων, στενά δεμένο με το γενικότερο λαϊκό κίνημα μπορεί να σώσει την Ενημέρωση και τους εργάτες της Ενημέρωσης.
Ένα ΚΙΝΗΜΑ κατά των βιομηχανιών του Τύπου και των καναλιών που θα προχωρούσε σε όργανα Ενημέρωσης, Ιδεών και Ψυχαγωγίας των ίδιων των εργαζομένων και θα έθετε, ως ένα από τα κεντρικά συνθήματα: ΚΑΤΑΛΗΨΗ από τους εργαζόμενους των εφημερίδων και των καναλιών…
Όλα τα άλλα είναι θρηνωδίες για να μη χάσουμε την παρασιτική δουλεία μας και να συνεχίσουμε στο ίδιο έργο: Υποχείρια των «νταβάδων» και του καθεστώτος τους…
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5172
περισσσότερα για τα ΜΜΕ εδώ
Σχόλια