Μια αναφορά φόρο τιμής σ' ένα μαχητή, τον σχωρεμένο Δρίτσα. Κανένα κανάλι δεν αναφέρθηκε ποτέ στον αγώνα του. Μια απόδειξη του γεγονότος ότι είναι πουλημένα και εκτελούν συμβόλαια
περισσότερα--->>>- Ώρα είναι να διαβάσετε μια παλιότερη (και διαρκώς εμπλουτιζόμενη εγγραφή): ΜΜΕ και money------->>>>
- κάνουν τα µεγάλα διεθνή µέσα ενηµέρωσης να τρέχουν ξοπίσω τους σαν σκυλάκια
- Mεταγεννέστερη εγγραφή (26/9/2009) :Τί είναι τούτο;
Μεταγεννέστερη εγγεραφή σχετικά με τα ΜΜΕ.
....
«Ο ρατσισμός της ευφυΐας», γράφει ο Πιέρ Μπουρντιέ, είναι χειρότερος από τους λοιπούς. Αυτό το μορφωτικό παράσημο της κοινωνικής διάκρισης υπερασπίζονται (και εμπορεύονται) οι διαχειριστές και μεταπράτες των ιδεών, οι κάτοχοι των μορφωτικών προνομίων. Οι διαχειριστές και μεταπράτες της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας έχουν αποκτήσει σήμερα, με την κυριαρχία της εικόνας και των ισχυρών, διαπλεκόμενων, βιομηχανικών συγκροτημάτων, ΤΕΡΑΣΤΙΑ κοινωνική σπουδαιότητα, από το γεγονός ότι κατέχουν το μονοπώλιο στα εργαλεία της παραγωγής και διάδοσης της πληροφορίας σε ευρεία κλίμακα και, δια μέσου αυτών των εργαλείων, το μονοπώλιο στην πρόσβαση των πολιτών, καθώς και των άλλων πολιτισμικών παραγωγών: επιστημόνων, καλλιτεχνών, συγγραφέων κ.λπ.
«Αν και κατέχουν, παρατηρεί ο Μπουρντιέ, μια κατώτερη, κυριαρχημένη θέση μέσα στα πεδία πολιτισμικής παραγωγής, ασκούν μια εξαιρετική μορφή κυριαρχίας: έχουν την εξουσία πάνω στα μέσα δημόσιας έκφρασης, δημόσιας ύπαρξης, δημόσιας γνωστοποίησης, πρόσβασης στη δημόσια φήμη (πράγμα που, για ορισμένους πολιτικούς και ορισμένους διανοούμενους, αποτελεί κεφαλαιώδες διακύβευμα). Γι αυτό το λόγο και περιβάλλονται (τουλάχιστον οι πιο ισχυροί) από μια ευυποληψία η οποία συνήθως είναι δυσανάλογη με τις διανοητικές τους ικανότητες...»
Όταν, συνεπώς, κατέχεις και μονοπωλείς το προνόμιο στη δημόσια θέα και στην έκφραση σε ευρεία κλίμακα, τότε δεν μπορεί παρά να παράγεις και αναπαράγεις τις ιδέες, την ηθική και την πρακτική της εξουσίας της αγοράς.
Τα κοινωνικά προνόμια του πνευματικού και δημοσιογραφικού ιερατείου κατασκευάζουν τη συντεχνιακή συνοχή και συνενοχή της εξουσίας τους. Ο λόγος αυτών των ελίτ εξουσίας δεν υπερασπίζεται μόνο την ιεραρχία των εξουσιών, αλλά επιβάλλει και τη σιωπή. Ασκεί μια βία αόρατη πολλές φορές, αλλά καταθλιπτική. Οι παρουσιαστές των τηλεοπτικών ειδήσεων, οι εμψυχωτές των συζητήσεων και οι σχολιαστές έχουν γίνει καθοδηγητές συνείδησης, αυτοαναγορεύονται κυνικά, χωρίς να χρειάζεται να πιεστούν υπερβολικά, σε φερέφωνα της οικονομικής, κοινωνικής εξουσίας και των πολιτικών υπηρετών της. Δηλαδή σε φερέφωνα της κατεστημένης ιδεολογίας και ηθικής.
Επιπλέον, οι προνομιούχες πνευματικές και δημοσιογραφικές ελίτ είναι και άμεσα (πρακτικά) υποταγμένες στην οικονομική εξουσία και τους μηχανισμούς της: Υπάλληλοι των βιομηχανικών συγκροτημάτων της ενημέρωσης. Κερδίζουν δηλαδή και κύρος και χρήματα με σκοπό να προπαγανδίζουν τις «αξίες» της αγοράς και του κέρδους, να ελέγξουν τη σκέψη και την κατήχηση των πολιτών, να εξωραΐσουν τα εγκλήματα και τη διαστροφή της εξουσίας, να στηρίξουν τα αφεντικά τους. Και Φυσικά να παίξουν και τα οποιαδήποτε πολιτικά παιχνίδια αυτών των αφεντικών.
Το ιδεολογικό φέουδο
Το ιδεολογικό αυτό ιερατείο της εξουσίας, το οποίο είναι ένα φέουδο διανοουμένων και δημοσιογράφων, είναι το πιο επικίνδυνο και υποκριτικό. Ενώ απολαμβάνουν όλοι αυτοί σκανδαλωδώς τα οικονομικά και κοινωνικά προνόμια του καθεστώτος και αποτελούν τον ψυχολογικό θεματοφύλακα των ιδεών, «αξιών», και της «ηθικής» της παγκοσμιοποίησης (δηλαδή της σύγχρονης εφιαλτικής βαρβαρότητας), εμφανίζονται και αυτοπροβάλλονται ως ουδέτεροι και αδέσμευτοι, ως εχθροί της εξουσίας και ...δημοκρατικά ευαίσθητοι! Ο τρομοκρατικός εξουσιαστικός τους λόγος περιτυλίγεται με το τσόφλι της προοδευτικότητας και του δημοκρατισμού. Και στο όνομα της «προόδου» (πρόοδος γι αυτό το ιερατείο είναι οι ανάγκες και οι βουλές της πλανητικής τάξης) και της «δημοκρατίας» (της δημοκρατίας των δυνάμεων της εξουσίας) καρατομούν καθετί που ξεφεύγει από τα πλαίσια αυτών των μονόδρομων καθεστωτικών αντιλήψεων της «προόδου» και της «δημοκρατίας».Αυτό το ιερατείο είναι που εξωράισε όλες τις εθνικές προδοσίες και τα εγκλήματα του «εκσυγχρονιστικού» κράτους-παρακράτους. Αυτό το ιερατείο είναι που συκοφάντησε με στραταρχική αυθάδεια, αλλά και δολιότητα την εξέγερση της νεολαίας, που πρωτοστατεί στη δυσφήμιση κάθε λαϊκής κινητοποίησης, που σιωπά ιδιαιτέρως μπροστά στα φρικώδη εγκλήματα του πλανητικού ιμπεριαλισμού, στη γλοιώδη υποκρισία των Αμερικανών και Ευρωπαίων ηγετών. Αυτό το ιερατείο είναι που αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να σβήσει την ιστορία, τις αγωνιστικές μας παραδόσεις, να στιγματίσει τον ελληνικό λαό σαν «εθνικιστή» και «ρατσιστή», να εδραιώσει τα νέα ιμπεριαλιστικά ιδεολογήματα και να αποδομήσει και αυτούς ακόμα τους μηχανισμούς της νόησης...
Όλοι λοιπόν αυτοί που κρατάνε κλειδωμένη τη «δημοκρατική ευαισθησία» τους μπροστά στα θηριώδη εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μπροστά στις τερατωδίες, τη διαφθορά και τα σκάνδαλα των αφεντικών τους, μπροστά στην οργιώδη τηλεοπτική βία και παραπληροφόρηση (στην οποία και οι ίδιοι συμμετέχουν), την ξεκλειδώνουν, ξαφνικά, όταν κάποιοι του σιναφιού τους υπερβαίνουν τα όρια, ανοίγουν ρωγμές στον οχετό της εξουσίας τους και υπονομεύουν τη συνοχή της συνενοχής τους. Τότε θυμούνται τις έννοιες της «σκανδαλοθηρίας», των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», των «προσωπικών δεδομένων» κ.λπ...
Η «ηθική» τους!
Η ηθική όλων αυτών των υπόδουλων «στοχαστών», των διαχειριστών και μεταπρατών των ιδεών και της ψυχαγωγίας αποτελείται από συμβατικούς κανόνες: Κανόνες που συγκαλύπτουν τα συμφέροντά τους, τις ορέξεις τους και τους φόβους τους. Στην πλειονότητά τους είναι έτοιμοι για κάθε προστυχιά (εγκατάλειψη πεποιθήσεων, δολιότητα, προδοσία) για χάρη της φιλοδοξίας και της απληστίας. Στην ιερή σφαίρα του ατομικού συμφέροντος ο σκοπός αγιάζει κάθε μέσο. Τότε η «δημοκρατική τους ευαισθησία» μετατρέπεται σε καταιγίδα συκοφαντιών, σε ιδεολογικό, τρομοκρατικό χέρι των «νταβατζήδων» τους και των παρακρατικών τους μηχανισμών.
Θορυβούν π.χ. για το απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής μόνο τότε που θίγονται τα ιερά και τα όσια του «ιδιωτικού συμφέροντος», δηλαδή μόνο όταν γίνονται δημόσια θέα τα εγκλήματα των «νταβατζήδων» ή οι λαμογιές του σιναφιού τους.
Όταν όμως οι «νονοί» του κεφαλαίου προγράψουν κάποιον και διατάξουν την πολιτική εκκαθάριση προσώπων, τότε σαν ύαινες ρίχνονται να κατασπαράξουν τα θύματα του πολιτικού παιχνιδιού, να λασπώσουν την ιδιωτική τους ζωή και να βγάλουν στη δημόσια θέα όλων των ειδών τα προσωπικά...
Και φυσικά, όταν διασύρονται οι άνθρωποι χωρίς εξουσία, οι απλοί πολίτες ή οι αντίπαλοι του καθεστώτος, τότε καταπίνουν τη γλώσσα τους ή συμμετέχουν και οι ίδιοι...
Αυτοί, λοιπόν, οι αδίστακτοι και εγωπαθείς ηθικολόγοι Φιλισταίοι, που διψούν μέχρι τρέλας για δύναμη και εξουσία και υπερασπίζονται με «δημοκρατική», δραματική αφέλεια τους οικονομικούς και παρακρατικούς «νονούς», κραυγάζουν κατά κάποιων ακραίων κρουσμάτων δημοσιογραφικής παραβατικότητας και αλητείας. Ηθικολογούν ασυστόλως για τα υποπροϊόντα του δικού τους καθεστώτος, για τα δικά τους «τέκνα» της δικής τους διεφθαρμένης αδηφαγίας και απληστίας...
Οι «κραυγές» θα είχαν κάποια βάση, εάν γινόντουσαν από μια θέση ανατρεπτική, δηλαδή εάν απεκάλυπταν όλη την παθολογία του συστήματος και των ΜΜΕ και αμφισβητούσαν ΡΙΖΙΚΑ και τους εαυτούς τους που αποτελούν τα βασικά ιδεολογικά και πολιτικά γρανάζια αυτού του συστήματος της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας. Οι «κραυγές», όμως όλων αυτών των ελίτ της εξουσίας είναι δόλιες και υποκριτικές: Μια βροντώδης υποκρισία!
Επιχειρούν να διασώσουν το καθεστώς που εξυπηρετούν και να κρυφτούν και οι ίδιοι πίσω από τους ακραίους «γενίτσαρους» και τους κλόουν του φυράματός τους...
Αυτό που ενοχλεί είναι ότι αυτοί οι «ακραίοι» και οι κλόουν χαλάνε την ομελέτα, υπονομεύουν τον συνεκτικό ιστό της εξουσίας τους.
Δεν ενοχλεί η «αισθητική» της σκανδαλοθηρίας και του πορνογραφικού θεάματος. Αυτή είναι η «αισθητική» της εμπορευματικής παθολογίας και της ιδεολογίας των ΜΜΕ. Αυτή την ιδεολογία των επιδειξιμανών και οφθαλμοπορνικών καθηλώσεων θεμελιώνουν και αναπαράγουν καθημερινά τα τηλεοπτικά κανάλια.
Ούτε ακόμα ενοχλεί ο χαφιεδισμός, οι κρυφές κάμερες, οι παρακολουθήσεις και οι βιντεοσκοπήσεις. Αυτά αποτελούν τα συστατικά στοιχεία του εξουσιαστικού ολοκληρωτισμού, της φαιάς δικτατορίας των ΜΜΕ.
Αυτό που ενοχλεί, είναι ο υπερβάλλων ζήλος κάποιων, που μέσα στην τρέλα της αναρρίχησης και τη μέθη της εξουσίας, ξεπερνούν κάποια όρια και έτσι βάζουν σε κίνδυνο τη συνοχή της συνενοχής και υπονομεύουν το «κύρος» του δημοσιογραφικού και πνευματικού ιερατείου...
http://www.resaltomag.gr/212.mag
==========
Mεταγεννέστερη εγγραφή. (17/12/2010)
Του Θύμιου Παπανικολάου
Έχουμε αναλύσει διεξοδικά, σε σειρά άρθρων μας, το ρόλο και τη λειτουργία των ΜΜΕ: Βιομηχανίες παραγωγής και αναπαραγωγής των «ιδεών» των οικονομικών ελίτ εξουσίας και όλων των εκκριμάτων και των σκουπιδιών της πλανητικής βαρβαρότητας.
Έχουμε, επίσης, υπογραμμίσει, ότι τα ελληνικά ΜΜΕ αποτελούν τους αυλοκόλακες και μεταπράτες των «νταβάδων» τους: Διεθνών και εγχώριων
Οι «ήρωες» των ΜΜΕ και οι τηλεοπτικοί σταρ, ως σύνολο, αποτελούν ένα τσίρκο καταγέλαστο μαζί και τραγικό: ένας κόσμος απάτης, δωσιλογισμού, λακέδων και καθεστωτικών εισαγγελέων…
Μέσα σε μια κοινωνία θεμελιωμένη πάνω στην αθλιότητα, τα πιο άθλια προϊόντα είναι οι λακέδες της αθλιότητας: Το καταγέλαστο αυτό τσίρκο των «ηρώων» και των «σταρ» των ΜΜΕ.
Από τα πλέον γλοιώδη, αυθάδη, μοχθηρά, αλλά και φαιδρά είναι ο θίασος του Μεγάλου Καναλιού των «νταβάδων».
Ο Πρετεντέρης, η Τρέμη, ο Τσίμας και οι λοιποί του καταγέλαστου τσίρκου δεν μιλούν απλώς, σαν αυτόκλητοι στρατάρχες και εισαγγελείς, αλλά διατυμπανίζουν, με αυθάδεια ασυνήθιστη, το φρενοβλαβή και πολυτελή λακεδισμό τους.
Τα πιο γλοιώδη παράσιτα της εξουσίας υπερβαίνουν σε εξουσιαστική αυθάδεια και τα αφεντικά τους. Οι έμμισθοι και ακριβοπληρωμένοι «μπράβοι» των «μαφιών» του χρήματος διακατέχονται από «μαχητική» αυθάδεια πιο προκλητική και μοχθηρή και από τις ίδιες τις «μαφίες» του χρήματος που υπηρετούν…
Η χυδαιότητα και η αυθάδεια κάθε οργάνου βρίσκεται σε ανάλογη σχέση με το βαθμό εξάρτησης, το μισθό και το επιμίσθιο…
Έτσι, όλοι αυτοί οι φαιδροί της δημοσιογραφικής πορνείας προσλαμβάνουν ως «ευφυΐα» το να καρατομούν και να συκοφαντούν το λαό και ως «ανεξάρτητη» και «γενναία» άποψη το θράσος της δουλικής υμνολογίας του κατεστημένου…
Αγανάκτησε, λοιπόν, αυτό το καταγέλαστο τσίρκο για τις βιαιότητες κατά του Χατζηδάκη. Τα «μαντρόσκυλα» λύσσαξαν γιατί τόλμησαν κάποιοι «άξεστοι» από τα τσαλαπατημένα θύματα της καθεστωτικής κακουργίας, να κτυπήσουν άνθρωπο του καθεστώτος!!!
Βλέπετε αυτό το μονοπώλιο του λιθοβολισμού και το σπάσιμο των κεφαλιών των διαδηλωτών και των εισαγγελικών αφορισμών και καταδικών το έχει μόνο το καθεστώς και οι δημοσιογραφικοί «μπράβοι», τύπου Πρετεντέρη και CIA…
Πού ακούστηκε να αρχίσουν οι «είλωτες» να διεκδικούν και αυτοί το δικαίωμα της ΑΝΤΙ-ΒΙΑΣ, της άμυνας, δηλαδή, στην καθεστωτική βία και στη βία των τηλεοπτικών γενιτσάρων…
Ωρυόταν υστερικά αυτό το καταγέλαστο τσίρκο του Μεγάλου Καναλιού για το «μεγάλο έγκλημα» κατά της «Δημοκρατίας». «Έγκλημα», γιατί οι διαδηλωτές σπάσανε το κεφάλι ενός υπαλλήλου της καθεστωτικής κακουργίας και απάτης…
Κραύγαζε ο Πρετεντέρης για την «τιμή της Δημοκρατίας» που κουρελιάστηκε με αυτή την «αποτρόπαια» πράξη!!!
Ποια Δημοκρατία και ποια τιμή;
Αυτά δεν μας τα διευκρίνισε το …όργανο του καθεστώτος που έχει αυτό-αναγορευτεί σε κριτή και εισαγγελέα των πάντων…
Σίγουρα θα εννοεί τη «δημοκρατία» και την «τιμή» των «νταβάδων» και τι δική του…
Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν να κατανοήσει ο υμνητής αυτής της καθεστωτικής «δημοκρατίας» ότι ο λαός στο ΔΡΟΜΟ είναι η ΑΝΩΤΑΤΗ ΜΟΡΦΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ακριβώς γιατί αυτός είναι το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ της δημοκρατίας και όχι οι «νταβάδες» και οι τηλεοπτικές πόρνες τους…
Βεβαίως ο Πρετεντέρης γι αυτό πληρώνεται και μάλιστα ακριβά: Να συκοφαντεί, να λιθοβολεί, να αφορίζει και να καταδικάζει κάθε λαϊκή πράξη που ξεπερνάει τα όρια που το καθεστώς βάζει…
Πάντα το καταγέλαστο τσίρκο των ΜΜΕ και ιδιαίτερα ο Πρετεντέρης βρίζουν σκαιότατα ολόκληρο τον ελληνικό λαό.
Θυμάστε τι έγινε, όταν το 95% του ελληνικού λαού δεν συμφωνούσε (σύμφωνα με τα δικά τους γκάλοπ) με τις ταχυδακτυλουργίες του Νίμιτς;
Βγήκε ο Πρετεντέρης και αποκάλεσε όλους αυτούς που αντιδρούσαν στην αμερικανική κακουργία (το 95% των Ελλήνων): «Βαρεμένους», «ανόητους», «καραγκιόζηδες» και άλλα τέτοια «ευγενή κοσμητικά επίθετα…
Για να μην είμαστε «βαρεμένοι» και «κουνημένοι» πρέπει να σκύβουμε τον τράχηλο στους Αμερικανούς, στα καθεστωτικά πολιτικά και δημοσιογραφικά παράσιτα…
Για να μην είμαστε «καθυστερημένοι» και «ανόητοι» πρέπει να είμαστε προσκυνημένοι και δωσίλογοι και να ξεπουλάμε την ιστορία μας, την εθνική μας υπόσταση, τις αξίες μας και όλα τα υπάρχοντά μας…
Και να υπομένουμε αδιαμαρτύρητα και δουλικά τα βασανιστήρια και τη βία του καθεστώτος…
Αυτή είναι η φιλοσοφία αυτού του καταγέλαστου ιερατείου των ΜΜΕ: η δουλική υποταγή, ο δωσιλογισμός και το ξεπούλημα της ιστορίας μας, των αγώνων μας και των εαυτών μας.
Αυτό δηλαδή που κάνει καθημερινά το τσίρκο των ΜΜΕ, το ανάγει σε φιλοσοφία ζωής, σε ιδεολογία και ευαγγέλιο των ανθρώπινων αξιών: Το «ευαγγέλιο» της αμερικανικής αυτοκρατορίας…
Δεν έχουν αντιληφθεί όλοι αυτοί οι Πρετεντέρηδες ούτε τούτο το απλό: Στη ζωή και μέσα στις κοινωνίες υπάρχουν δύο ειδών ζωντανά όντα: Εκείνα που έχουν μια σπονδυλική στήλη και συνεπώς μπορούν να βαδίζουν και καμιά φορά να τρέχουν και εκείνα που δεν έχουν και συνεπώς δεν μπορούν παρά να έρπουν ή να κολλάνε σαν παράσιτα σε άλλους.
Τα παράσιτα των ΜΜΕ ανήκουν στο δεύτερο είδος. Έχουν θυσιάσει και το έσχατο μόριο της ελεύθερης θέλησής τους για κάποιο υλικό ή κοινωνικό όφελος, για αναρρίχηση και εξουσία.
Και ζητούν αυτό να το κάνει και ο ελληνικός λαός. Να γίνει δηλαδή όμοιός τους: Να μην έχει σπονδυλική στήλη, να μεταλλαχτεί σε ερπετό που να μυρίζει και να γλείφει την Πλανητική εξουσία και τους ιπποκόμους της, σε μια μάζα πειθαρχημένη, άβουλη και αποκτηνωμένη.
Τότε θα αποκτήσει και ο λαός την «ευφυΐα» και τα «ιδανικά» του Πρετεντέρη και των λοιπών λακέδων της εξουσίας.
Σχόλια