Η γνώµη ενός αναγνώστη δεν είναι λίγες οι φορές που µπορεί να αξίζει όσο οι γνώµες δεκάδων εµβριθών αναλυτών. Αυτό ακριβώς συνέβη µε έναν αναγνώστη που έγραψε στους «Τάιµς της Νέας Υόρκης» για τις τύχες των εργαζοµένων στην Ευρώπη.
Ετσι, η µακραίωνη προσπάθεια για την ανασύσταση της Αγίας Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερµανικού Εθνους επιτεύχθηκε χωρίς την παραµικρή συµβολή της κοινής γνώµης. Σε όσες χώρες ο κυρίαρχος λαός εξέφραζε την αντίθεσή του (όπως στην Ιρλανδία), η ψήφος του ακυρωνόταν. Αυτή η απώλεια της λαϊκής κυριαρχίας ήταν η ίδια παντού. Η γερµανική κυβέρνηση είπε στους γερµανούς πολίτες πως έπρεπε να πιστέψουν στο ευρώ και πως όλα θα πήγαιναν το ίδιο καλά όπως και πρώτα. Θα ήταν, τους έλεγε, όπως και το µάρκο, µε µόνη διαφορά πως θα το χρησιµοποιούσαν όλοι.
... δεν είναι πάντα δίχως νόηµα. Το ίδιο ισχύει και για την πολιτική αυτοκτονία. Η εκλογική συντριβή της Μέρκελ ήταν αποτέλεσµα της θυσίας της για την ανασύσταση µιας οικονοµικής Αγίας Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερµανικού Εθνους. Τα θεµέλιά της τέθηκαν πριν από µία δεκαετία, όταν η Γερµανία δέχτηκε να εγκαταλείψει το ισχυρό µάρκο της προκειµένου να καθυποτάξει τις περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης σε µια ενιαία γερµανική αγορά. Και αν στον βωµό αυτού του συστήµατος θυσιάστηκαν πρώτοι οι γερµανοί εργαζόµενοι, εύκολα µπορούµε να καταλάβουµε γιατί στο πλαίσιο αυτού του συστήµατος οι εργαζόµενοι των περιφερειακών ευρωπαϊκών χωρών δεν έχουν καµία ελπίδα.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4574257
==============================
Αποχώρηση της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ προβλέπει ο Νουριέλ Ρουμπινί, εκτιμώντας πως η χώρα αλλά και άλλες «δυσκίνητες» οικονομίες της περιοχής ενδεχομένως να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν το ευρώ [EUR=X] τα επόμενα χρόνια.
Σε συνέντευξη που έδωσε σήμερα στην τηλεόραση του Bloomberg, ο γνωστός καθηγητής υποστήριξε πως χρειάζεται μια «πραγματική υποτίμηση» του ευρώ προκειμένου να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα σε χώρες όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία.
Όσον αφορά στα μέτρα λιτότητας που δεσμεύτηκε να λάβει η Ελλάδα, στο πλαίσιο της συμφωνίας για λήψη οικονομικής βοήθειας από ΕΕ και ΔΝΤ εκτίμησε πως η κυβέρνηση δεν θα καταφέρει να αυξήσει τους φόρους και να μειώσει τις δαπάνες της στο βαθμό που χρειάζεται.
=====================
Μεταγεννέστερη εγγραφή 16/5/2010
Πώς αναλύετε την ευρωπαϊκή βοήθεια προς την Ελλάδα;
Οι χώρες της ζώνης του ευρώ θέλησαν να αποφύγουν μια στάση πληρωμών εκ μέρους της Ελλάδας, οι συνέπειες της οποίας θα ήταν εξαιρετικά σοβαρές γι΄ αυτές. Αποφάσισαν λοιπόν να προφυλάξουν για τρία χρόνια την Ελλάδα από την πίεση των αγορών, αναλαμβάνοντας για την περίοδο αυτή τα βάρη που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει εκείνη. Τα 110 δισ. ευρώ, που αποφάσισαν να της δανείσουν, με τη συνδρομή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), θα πρέπει να καλύψουν σχεδόν τις ανάγκες της. Η ελληνική κυβέρνηση και οι εταίροι της ελπίζουν πως στη διάρκεια αυτών των τριών ετών, η Ελλάδα θα πραγματοποιήσει μεταρρυθμίσεις που θα της επιτρέψουν να εξυγιάνει τα δημόσια οικονομικά της.
Είναι ρεαλιστικό αυτό;
Μολονότι το σχέδιο φαίνεται εκ των προτέρων ρεαλιστικό, υπάρχει ο κίνδυνος να προσκρούσει σε υφάλους. Κατ΄ αρχάς, τα δρακόντεια μέτρα που επιβλήθηκαν στον ελληνικό λαό υπάρχει κίνδυνος να προκαλέσουν εξέγερση, τις απαρχές της οποίας βλέπουμε και η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείζονες πολιτικές αναστατώσεις. Στη συνέχεια, οι πιστώσεις που υποσχέθηκαν οι ευρωπαϊκές χώρες μπορεί θαυμάσια να μην καταβληθούν ή να καταβληθούν μόνο εν μέρει. Τέλος, αν υποθέσουμε πως όλα πηγαίνουν καλά, έπειτα από τρία χρόνια, η δημοσιονομική κατάσταση θα είναι σίγουρα καλύτερη απ΄ ό,τι σήμερα, αλλά δεν θα έχει βελτιωθεί αρκετά για να πείσει τις αγορές ότι η Ελλάδα έχει την ικανότητα να αποπληρώσει τα χρέη της, που θα είναι ακόμη πολύ σημαντικά μετά το 2012. Κυρίως τα μέτρα λιτότητας θα εκμηδενίσουν την ανάπτυξη και θα εμποδίσουν την Ελλάδα να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της.
Τι προτείνετε;
Για να βγούμε από αυτή την κρίση, που δεν είναι μόνο κρίση της Ελλάδας, αλλά ολόκληρης της ζώνης του ευρώ, μπορούμε να εξετάσουμε τρία σενάρια: Το πρώτο έγκειται στο να ληφθούν τα μέτρα που θα επιτρέψουν να διατηρηθεί πάση θυσία η ύπαρξη της ζώνης του ευρώ. Αυτό σημαίνει πλήρη αλλαγή της νομισματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Αυτή θα έπρεπε να φέρει το βασικό της επιτόκιο γύρω στο μηδέν και να χρηματοδοτήσει τα δημόσια χρέη των κρατών, πράγμα που θα οδηγούσε σε μια πτώση του ευρώ προς την ισοτιμία με το δολάριο. Αποκαθιστώντας την ανταγωνιστικότητα, τα μέτρα αυτά θα εξασφάλιζαν την ενίσχυση της ανάπτυξης και τη χαλάρωση των πιέσεων από τις αγορές στα δημόσια χρέη της ευρωζώνης. Ομως αυτή η ριζική αλλαγή προϋποθέτει ότι η ΕΚΤ θα επιδείξει την ανεξαρτησία της έναντι της Μπούντεσμπανκ, κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ. Αυτός είναι ο λόγος που το σενάριο αυτό μού φαίνεται πως έχει λίγες πιθανότητες να πραγματοποιηθεί.
Ετσι οδηγούμαστε στο δεύτερο σενάριο: στην έξοδο από την ευρωζώνη της Ελλάδας και άλλων χωρών που απειλούνται με πτώχευση, η οποία θα συνοδευτεί από μια υποτίμηση του νομίσματος και μια αναδιάρθρωση του εξωτερικού χρέους των εν λόγω χωρών. Θα είναι προφανώς μια εξαιρετικά δύσκολη δοκιμασία, δεδομένου ότι θα αυξηθεί το βάρος των χρεών και ταυτόχρονα θα αυξηθούν τα επιτόκια.
Κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μπορεί κανείς να φανταστεί ένα τρίτο σενάριο, στο οποίο αυτή που θα έβγαινε από την ευρωζώνη θα ήταν η Γερμανία- ενδεχομένως μαζί με την Αυστρία και την Ολλανδία. Πράγματι η διαφορά ανταγωνιστικότητας ανάμεσα σ΄ αυτήν και στις άλλες χώρες της ζώνης έχει γίνει τόσο μεγάλη ώστε δεν μπορούν να ακολουθούν την ίδια νομισματική πολιτική, και ιδιαίτερα να έχουν την ίδια νομισματική ισοτιμία. Η λύση αυτή θα είχε το πλεονέκτημα να μην υποχρεωθούν οι ανεπαρκώς ανταγωνιστικές χώρες (η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, αλλά και η Γαλλία) να βγουν από τη ζώνη, συνεπώς θα απέφευγαν την αύξηση του βάρους του χρέους τους. Αναμφίβολα οι γερμανικοί χρηματοπιστωτικοί θεσμοί που κατέχουν τίτλους σε ευρώ θα είχαν υποστεί μια ζημιά, η οποία θα μπορούσε ωστόσο να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Ομως για τη γερμανική οικονομία, η λύση αυτή θα είχε το πλεονέκτημα ότι δεν θα αποσταθεροποιούσε τη ζώνη του ευρώ, που αποτελεί τη βασική διέξοδο για τις εξαγωγές της.
Δεν πιστεύετε σε μια λύση «άνωθεν», όπως έναν κοινό ευρωπαϊκό προϋπολογισμό;
Η Γερμανία αμφισβητεί τη σοβαρότητα των εταίρων της επειδή οι κανόνες δεν έγιναν σεβαστοί. Θα έπρεπε συνεπώς στον δημοσιονομικό τομέα, να γίνει αποδεκτή μια νέα απώλεια κυριαρχίας προς όφελος της Γερμανίας, όπως συνέβη στον νομισματικό τομέα, πράγμα που δεν μου φαίνεται πως είναι πολύ επιθυμητό.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4574726
- «Ζω και εργάζοµαι στη Γερµανία» άρχιζε το σχόλιο του αναγνώστη. «Πριν από δέκα χρόνια, η γερµανική κυβέρνηση εγκατέλειψε το σταθερό µάρκο της και υιοθέτησε το ευρώ χωρίς να επιτρέψει κανέναν δηµόσιο διάλογο. Οι σκεπτικιστές, µερικοί από τους οποίους ήταν εξέχοντες οικονοµολόγοι, στιγµατίστηκαν και έγιναν στόχος χλεύης και εµπαιγµών, καθώς κανείς δεν ήθελε να ακούσει τις νόµιµες ανησυχίες τους.
Ετσι, η µακραίωνη προσπάθεια για την ανασύσταση της Αγίας Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερµανικού Εθνους επιτεύχθηκε χωρίς την παραµικρή συµβολή της κοινής γνώµης. Σε όσες χώρες ο κυρίαρχος λαός εξέφραζε την αντίθεσή του (όπως στην Ιρλανδία), η ψήφος του ακυρωνόταν. Αυτή η απώλεια της λαϊκής κυριαρχίας ήταν η ίδια παντού. Η γερµανική κυβέρνηση είπε στους γερµανούς πολίτες πως έπρεπε να πιστέψουν στο ευρώ και πως όλα θα πήγαιναν το ίδιο καλά όπως και πρώτα. Θα ήταν, τους έλεγε, όπως και το µάρκο, µε µόνη διαφορά πως θα το χρησιµοποιούσαν όλοι.
- Μετά την εισαγωγή του ευρώ, τα ηµεροµίσθια των γερµανών εργαζοµένων έπεσαν, οι τιµές των προϊόντων ανέβηκαν, οι φόροι αυξήθηκαν, οι γερµανικές πόλεις περιέπεσαν σε παρακµή και οι άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να εργάζονται µέχρι τα εξήντα επτά τους χρόνια για να πάρουν µια σύνταξη. Τα επιχειρηµατικά κέρδη εκτινάχτηκαν στα ύψη, επειδή µε το κοινό νόµισµα διευκολύνθηκαν οι διεθνείς συναλλαγές και η αναζήτηση φθηνών εργατικών χεριών. Οι γερµανοί ηγέτες είπαν στους πολίτες τους πως έπρεπε να αποδεχτούν αυτές τις αλλαγές, επειδή ήταν αναγκαίες για να παραµείνει η γερµανική οικονοµία ανταγωνιστική µέσα στο νέο διεθνές περιβάλλον». Οι γερµανοί εργαζόµενοι ήταν λοιπόν οι πρώτοι που κλήθηκαν να πληρώσουν το κόστος αυτών των αλλαγών.
... δεν είναι πάντα δίχως νόηµα. Το ίδιο ισχύει και για την πολιτική αυτοκτονία. Η εκλογική συντριβή της Μέρκελ ήταν αποτέλεσµα της θυσίας της για την ανασύσταση µιας οικονοµικής Αγίας Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερµανικού Εθνους. Τα θεµέλιά της τέθηκαν πριν από µία δεκαετία, όταν η Γερµανία δέχτηκε να εγκαταλείψει το ισχυρό µάρκο της προκειµένου να καθυποτάξει τις περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης σε µια ενιαία γερµανική αγορά. Και αν στον βωµό αυτού του συστήµατος θυσιάστηκαν πρώτοι οι γερµανοί εργαζόµενοι, εύκολα µπορούµε να καταλάβουµε γιατί στο πλαίσιο αυτού του συστήµατος οι εργαζόµενοι των περιφερειακών ευρωπαϊκών χωρών δεν έχουν καµία ελπίδα.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4574257
==============================
Αποχώρηση της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ προβλέπει ο Νουριέλ Ρουμπινί, εκτιμώντας πως η χώρα αλλά και άλλες «δυσκίνητες» οικονομίες της περιοχής ενδεχομένως να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν το ευρώ [EUR=X] τα επόμενα χρόνια.
Σε συνέντευξη που έδωσε σήμερα στην τηλεόραση του Bloomberg, ο γνωστός καθηγητής υποστήριξε πως χρειάζεται μια «πραγματική υποτίμηση» του ευρώ προκειμένου να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα σε χώρες όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία.
- Το ευρώ θα παραμείνει το νόμισμα πολύ λίγων χωρών, οι οποίες έχουν «ισχυρά δημοσιονομικά και οικονομικά θεμελιώδη», τόνισε.
Όσον αφορά στα μέτρα λιτότητας που δεσμεύτηκε να λάβει η Ελλάδα, στο πλαίσιο της συμφωνίας για λήψη οικονομικής βοήθειας από ΕΕ και ΔΝΤ εκτίμησε πως η κυβέρνηση δεν θα καταφέρει να αυξήσει τους φόρους και να μειώσει τις δαπάνες της στο βαθμό που χρειάζεται.
- «Καθώς αυξάνονται οι φόροι και μειώνονται οι δαπάνες βραχυπρόθεσμα, η ανάπτυξη θα μειώνεται ακόμα περισσότερο. Το ΔΝΤ αναμένει άλλα 2-3 χρόνια ύφεσης στην Ελλάδα. Πόση άλλη λιτότητα και ύφεση μπορεί να αντέξει μια χώρα;», διερωτήθηκε ο Νουριέλ Ρουμπινί.
=====================
Μεταγεννέστερη εγγραφή 16/5/2010
«Να εγκαταλείψει η Γερμανία το ευρώ»
Πώς αναλύετε την ευρωπαϊκή βοήθεια προς την Ελλάδα;
Οι χώρες της ζώνης του ευρώ θέλησαν να αποφύγουν μια στάση πληρωμών εκ μέρους της Ελλάδας, οι συνέπειες της οποίας θα ήταν εξαιρετικά σοβαρές γι΄ αυτές. Αποφάσισαν λοιπόν να προφυλάξουν για τρία χρόνια την Ελλάδα από την πίεση των αγορών, αναλαμβάνοντας για την περίοδο αυτή τα βάρη που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει εκείνη. Τα 110 δισ. ευρώ, που αποφάσισαν να της δανείσουν, με τη συνδρομή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), θα πρέπει να καλύψουν σχεδόν τις ανάγκες της. Η ελληνική κυβέρνηση και οι εταίροι της ελπίζουν πως στη διάρκεια αυτών των τριών ετών, η Ελλάδα θα πραγματοποιήσει μεταρρυθμίσεις που θα της επιτρέψουν να εξυγιάνει τα δημόσια οικονομικά της.
Είναι ρεαλιστικό αυτό;
Μολονότι το σχέδιο φαίνεται εκ των προτέρων ρεαλιστικό, υπάρχει ο κίνδυνος να προσκρούσει σε υφάλους. Κατ΄ αρχάς, τα δρακόντεια μέτρα που επιβλήθηκαν στον ελληνικό λαό υπάρχει κίνδυνος να προκαλέσουν εξέγερση, τις απαρχές της οποίας βλέπουμε και η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείζονες πολιτικές αναστατώσεις. Στη συνέχεια, οι πιστώσεις που υποσχέθηκαν οι ευρωπαϊκές χώρες μπορεί θαυμάσια να μην καταβληθούν ή να καταβληθούν μόνο εν μέρει. Τέλος, αν υποθέσουμε πως όλα πηγαίνουν καλά, έπειτα από τρία χρόνια, η δημοσιονομική κατάσταση θα είναι σίγουρα καλύτερη απ΄ ό,τι σήμερα, αλλά δεν θα έχει βελτιωθεί αρκετά για να πείσει τις αγορές ότι η Ελλάδα έχει την ικανότητα να αποπληρώσει τα χρέη της, που θα είναι ακόμη πολύ σημαντικά μετά το 2012. Κυρίως τα μέτρα λιτότητας θα εκμηδενίσουν την ανάπτυξη και θα εμποδίσουν την Ελλάδα να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της.
Τι προτείνετε;
Για να βγούμε από αυτή την κρίση, που δεν είναι μόνο κρίση της Ελλάδας, αλλά ολόκληρης της ζώνης του ευρώ, μπορούμε να εξετάσουμε τρία σενάρια: Το πρώτο έγκειται στο να ληφθούν τα μέτρα που θα επιτρέψουν να διατηρηθεί πάση θυσία η ύπαρξη της ζώνης του ευρώ. Αυτό σημαίνει πλήρη αλλαγή της νομισματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Αυτή θα έπρεπε να φέρει το βασικό της επιτόκιο γύρω στο μηδέν και να χρηματοδοτήσει τα δημόσια χρέη των κρατών, πράγμα που θα οδηγούσε σε μια πτώση του ευρώ προς την ισοτιμία με το δολάριο. Αποκαθιστώντας την ανταγωνιστικότητα, τα μέτρα αυτά θα εξασφάλιζαν την ενίσχυση της ανάπτυξης και τη χαλάρωση των πιέσεων από τις αγορές στα δημόσια χρέη της ευρωζώνης. Ομως αυτή η ριζική αλλαγή προϋποθέτει ότι η ΕΚΤ θα επιδείξει την ανεξαρτησία της έναντι της Μπούντεσμπανκ, κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ. Αυτός είναι ο λόγος που το σενάριο αυτό μού φαίνεται πως έχει λίγες πιθανότητες να πραγματοποιηθεί.
Ετσι οδηγούμαστε στο δεύτερο σενάριο: στην έξοδο από την ευρωζώνη της Ελλάδας και άλλων χωρών που απειλούνται με πτώχευση, η οποία θα συνοδευτεί από μια υποτίμηση του νομίσματος και μια αναδιάρθρωση του εξωτερικού χρέους των εν λόγω χωρών. Θα είναι προφανώς μια εξαιρετικά δύσκολη δοκιμασία, δεδομένου ότι θα αυξηθεί το βάρος των χρεών και ταυτόχρονα θα αυξηθούν τα επιτόκια.
Κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μπορεί κανείς να φανταστεί ένα τρίτο σενάριο, στο οποίο αυτή που θα έβγαινε από την ευρωζώνη θα ήταν η Γερμανία- ενδεχομένως μαζί με την Αυστρία και την Ολλανδία. Πράγματι η διαφορά ανταγωνιστικότητας ανάμεσα σ΄ αυτήν και στις άλλες χώρες της ζώνης έχει γίνει τόσο μεγάλη ώστε δεν μπορούν να ακολουθούν την ίδια νομισματική πολιτική, και ιδιαίτερα να έχουν την ίδια νομισματική ισοτιμία. Η λύση αυτή θα είχε το πλεονέκτημα να μην υποχρεωθούν οι ανεπαρκώς ανταγωνιστικές χώρες (η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, αλλά και η Γαλλία) να βγουν από τη ζώνη, συνεπώς θα απέφευγαν την αύξηση του βάρους του χρέους τους. Αναμφίβολα οι γερμανικοί χρηματοπιστωτικοί θεσμοί που κατέχουν τίτλους σε ευρώ θα είχαν υποστεί μια ζημιά, η οποία θα μπορούσε ωστόσο να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Ομως για τη γερμανική οικονομία, η λύση αυτή θα είχε το πλεονέκτημα ότι δεν θα αποσταθεροποιούσε τη ζώνη του ευρώ, που αποτελεί τη βασική διέξοδο για τις εξαγωγές της.
- Η δημιουργία του ευρώ ήταν ένα τραγικό λάθος για την Ευρώπη και όλες οι λύσεις για να βγούμε απ΄ αυτό το σύστημα θα είναι κακές. Ομως αυτή η τελευταία είναι αναμφίβολα η λιγότερο κακή.
Δεν πιστεύετε σε μια λύση «άνωθεν», όπως έναν κοινό ευρωπαϊκό προϋπολογισμό;
Η Γερμανία αμφισβητεί τη σοβαρότητα των εταίρων της επειδή οι κανόνες δεν έγιναν σεβαστοί. Θα έπρεπε συνεπώς στον δημοσιονομικό τομέα, να γίνει αποδεκτή μια νέα απώλεια κυριαρχίας προς όφελος της Γερμανίας, όπως συνέβη στον νομισματικό τομέα, πράγμα που δεν μου φαίνεται πως είναι πολύ επιθυμητό.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4574726
Σχόλια