...Αν δεν καταφέρουμε να εξάγουμε προϊόντα και υπηρεσίες, θα αναγκαστούμε τελικά να εξάγουμε εργατικό και επιστημονικό δυναμικό. Εφόσον το Δημόσιο θα σταματήσει τις προσλήψεις και ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι σε θέση να απορροφήσει ούτε καν μέρος των ανέργων, η μετανάστευση είναι το επόμενο βήμα. Οπως στο παρελθόν κατά το οποίο το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών στηριζόταν στα μεταναστευτικά εμβάσματα και στο ναυτιλιακό συνάλλαγμα, στα χρήματα δηλαδή που έστελναν οι μετανάστες και οι ναυτικοί στις οικογένειές τους, έτσι και τώρα θα καταλήξουμε ξανά σε αυτό το μοντέλο επιβίωσης. Και όλα αυτά διότι επί 30 χρόνια που παίρναμε τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τα δανεικά από ολόκληρο τον πλανήτη δεν τα επενδύσαμε στην παραγωγή και στις υποδομές, αλλά τα ξοδέψαμε στην κατανάλωση.------->
Blogger: Μετά τα παραπάνω δείτε μια παλιότερη εγγραφή: Λαός υπαλλήλων καταναλωτών
Mεταγεννέστερη προσθήκη: (7/3/2010)
Οι Ιρλανδοί ξανα-μεταναστεύουν
Σαν ισχυρός σεισμός. Ετσι χτύπησε την Ιρλανδία η οικονομική κρίση. Απροειδοποίητα για τον πολύ κόσμο, δυνατά και γρήγορα, γεννώντας τον φόβο στις ψυχές των Ιρλανδών. Αυτόν ακριβώς τον φόβο προσπαθούν να αποφύγουν οι Ιρλανδοί επιστρέφοντας σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα, τη μετανάστευση.
Της Ελενας Μπέλλη
Σαν ισχυρός σεισμός. Ετσι χτύπησε την Ιρλανδία η οικονομική κρίση. Απροειδοποίητα για τον πολύ κόσμο, δυνατά και γρήγορα, γεννώντας τον φόβο στις ψυχές των Ιρλανδών. Αυτόν ακριβώς τον φόβο προσπαθούν να αποφύγουν οι Ιρλανδοί επιστρέφοντας σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα, τη μετανάστευση.
Μόλις πριν από λίγες ημέρες, μία από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Βοστόνης, η Boston Globe, κυκλοφόρησε με τον πηχυαίο τίτλο «Οι Ιρλανδοί ξανάρχονται», ενώ ανάλογα ρεπορτάζ υπάρχουν σε εφημερίδες στον Καναδά, την Αυστραλία ακόμα και τη Νέα Ζηλανδία. Στις ΗΠΑ, βέβαια, οι νέοι περιορισμοί στη χορήγηση βίζας καθιστούν μάλλον «ανεκπλήρωτο όνειρο» τη μετανάστευση. Ωστόσο, περίπου 50.000 Ιρλανδοί στις ΗΠΑ ζουν και εργάζονται στην παρανομία, χωρίς άδεια παραμονής ή εργασίας. Τα επίσημα στοιχεία από τους υπόλοιπους προορισμούς των μεταναστών μαρτυρούν την έκταση του φαινομένου.
60.000 μετανάστευσαν το 2009
Μέσα στο 2009, πάνω από 60.000 Ιρλανδοί μετανάστευσαν για τον Καναδά, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Ο αριθμός των Ιρλανδών που έλαβαν άδεια παραμονής και εργασίας στην Αυστραλία αυξήθηκε μάλιστα κατά 25% σε σχέση με το 2008, στους 2.501. Ωστόσο, άλλοι 22.786 Ιρλανδοί ξεκίνησαν να δουλεύουν στην Αυστραλία με την προσωρινή τουριστική τους βίζα. Και το φαινόμενο θα κορυφωθεί: Ένα επιμορφωτικό σεμινάριο των αυστραλιανών αρχών στο Δουβλίνο για τη χορήγηση βίζας προσέλκυσε «ουρές πολιτών», κυρίως οικογένειες με μικρά παιδιά και νεαρούς άνδρες.
Είναι το τρίτο κύμα μαζικής μετανάστευσης των Ιρλανδών. Από τα μέσα του 19ου αιώνα και έως τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, εκατομμύρια Ιρλανδοί έφθασαν στη Νήσο Ελλις, πρώτο σταθμών των επίδοξων μεταναστών στις ΗΠΑ, για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον.
Η ανεργία διώχνει τους νέους
Το δεύτερο κύμα μαζικής μετανάστευσης ήταν στη δεκαετία του 1950, όταν περίπου μισό εκατομμύριο Ιρλανδών εγκατέλειψαν την πατρίδα για το εξωτερικό. Αυτή τη φορά, αυτό που διώχνει τους Ιρλανδούς από τη χώρα τους είναι πρωτίστως η ανεργία, κυρίως η ανεργία των νέων. Το πρόβλημα κορυφώθηκε με την οικονομική κρίση, καθώς το ιρλανδικό ΑΕΠ υποχώρησε πέρυσι κατά 7,3%. Ηταν το τραγικό τέλος στη χρυσή δεκαετία της Ιρλανδίας, στο οικονομικό θαύμα που έφερε Πολωνούς και Λετονούς μετανάστες στη χώρα για να καλύψουν τις ανάγκες σε μεγάλη γκάμα επαγγελμάτων, στους τομείς του τουρισμού, της αγροτικής οικονομίας και κυρίως, του κατασκευαστικού κλάδου. Αλλά ο πλούτος εξαφανίστηκε, ως δια μαγείας.
«Η χώρα κατασπατάλησε τα υψηλά εισοδήματα μιας δεκαετίας, καθώς οι ιδιωτικές επιχειρήσεις επένδυαν τον πλούτο τους σε ‘λάθος μέρη’», αναφέρει χαρακτηριστικά η έκθεση των εμπειρογνωμόνων της Davy Research. Επιπλέον, όταν έσκασε και η φούσκα των ακινήτων, οι τιμές κατέρρευσαν, αφήνοντας τους Ιρλανδούς να χρωστούν πολυδάπανα δάνεια για ακίνητα, η αξία των οποίων είχε πλέον μειωθεί δραστικά.
Χωρίς χρήματα
Χαρακτηριστικά, η αξία ενός οικοπέδου - φιλέτο από 31 εκατομμύρια ευρώ που πουλιόταν το 2006, φέτος πωλείται έναντι μόνον 600.000 ευρώ! Ετσι, η κρίση βρήκε τους Ιρλανδούς χωρίς χρήματα, τις τράπεζες σε βαθύ πρόβλημα, την κυβέρνηση αδύναμη να χειριστεί την κρίση και τους πολίτες σε απελπισία. «Είμαστε σε κατάσταση χειρότερη από αυτήν της Ελλάδας, διότι τα ελληνικά νοικοκυριά δεν έχουν υποφέρει τόσο», βεβαιώνει ο Φίλιπ Λέιν, καθηγητής Οικονομικών Επιστημών στο Κολέγιο Τρίνιτι, στο Δουβλίνο. Και εξηγεί ότι η κρίση στην οικονομία και το τραπεζικό σύστημα δεν είναι κάτι καινούργιο.
«Ηταν το μέγεθος και η ταχύτητα της εξέλιξης της κρίσης, σε συνδυασμό με την υπερεξάρτηση από τον κατασκευαστικό κλάδο, που δημιούργησαν αυτή τη φοβερή κατάσταση», προσθέτει ο Λέιν. Κατά την άποψή του, το πρόβλημα δεν είναι ακριβώς η μετανάστευση, αλλά ότι το γεγονός ότι ελάχιστοι από τους μετανάστες τελικά θα επιστρέψουν στην πατρίδα. Με αποτέλεσμα, για τρίτη φορά μέσα σε διακόσια χρόνια, η Ιρλανδία να χάσει την πολυτιμότερη γενιά της...
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&pubid=26097147
=========
Η Ελλάδα ξανά στον μοιραίο κύκλο της μετανάστευσης;
Mπορεί να είναι απλώς μια αίσθηση, ένα ψυχανέμισμα ή ένας μύχιος φόβος. Η Ελλάδα, με τα φτερά καψαλισμένα, με το πρόσωπο καλυμμένο σαν της θεάς Ισιδας, αίροντας τεράστιες τύψεις για τα αλλεπάλληλα λάθη και τις επιπολαιότητες πολιτικών και λαού μαζί, βιώνει πλέον τη χειρότερη μεταπολεμική κρίση στην ιστορία της. Δεν είναι μόνον η «επέλαση» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και οι προτροπές του Ντομινίκ Στρος-Καν για αποπληθωρισμό ως μέσον θεραπείας-σοκ! Ούτε οι φούσκες της ζωής ενός εκάστου εξ ημών, που μόνοι μας οφείλουμε να τρυπήσουμε για να ξεφουσκώσουν. Δεν είναι οι μειώσεις των μισθών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και η καθημερινή αφαίμαξη του ζωογόνου αίματος από τις φλέβες της αγοράς. Είναι και κάτι ακόμη, που σύντομα θα μας κάνει να αναφωνήσουμε: Ναι, ο βασιλιάς ήταν πράγματι γυμνός!
Αν κάνουμε ένα φλας-μπακ, θα διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια που να μην κρύβει στο συρτάρι μαυρόασπρες φωτογραφίες με συγγενείς που αναχωρούν για Αμερική και Αυστραλία. Η Ελλάδα ήταν κατ’ εξοχήν χώρα εξαγωγής μεταναστών. Κι όμως, κάποια στιγμή ο τροχός γύρισε. Η χώρα αναπτύχθηκε, εξασφάλισε στα παιδιά της δουλειά και στη δεκαετία του ’90 έγινε χώρα υποδοχής μεταναστών. Σ’ αυτό το μεταβατικό στάδιο, ο προβληματισμός εστιαζόταν, κυρίως, στη διαρροή ελληνικών εγκεφάλων. Στους νέους που έφευγαν για σπουδές στο εξωτερικό και δεν επέστρεφαν, είτε γιατί τους προσφέρονταν έξω καλά λεφτά είτε γιατί το ΔΙΚΑΤΣΑ (σήμερα ΔΟΑΤΑΠ) «έκανε νούμερα» είτε γιατί το συνδικαλιστικό κίνημα τους φοβόταν είτε, τέλος, γιατί δεν έπασχαν από το σαράκι της μητρικής αγκαλιάς. Κατά καιρούς, ιδίως την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, υπήρξαν αρκετοί που κλήθηκαν ή προθυμοποιήθηκαν μόνοι τους να επιστρέψουν για να προσφέρουν στο πλαίσιο ενός καλώς νοούμενου πατριωτισμού. Απογοητεύτηκαν, όμως, και πήραν ξανά τον δρόμο της ξενιτιάς.
Σήμερα, η Ελλάδα κινδυνεύει να πρωταγωνιστήσει στον μοιραίο νέο κύκλο της μετανάστευσης. Το προχθεσινό ρεπορτάζ του BBC ήταν σαφές: Ιρλανδία και Ελλάδα, χώρες με κοινή πορεία στο μεταναστευτικό, επιστρέφουν εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν. Η ύφεση, η ανεργία και η αταξία στον περιβάλλοντα χώρο θα εξαναγκάσουν πολλούς να αναζητήσουν την τύχη τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το ερώτημα είναι, τι είδους δουλειές υπάρχουν πλέον εκεί στην Εσπερία;
Θα έλεγε κανείς ότι οι νέοι μας είναι ασυλλόγιστοι. Ψάχνουν απλώς τρόπους να γευτούν τη ζωή. Ομως καθήμενη προ ημερών δίπλα σε νεανική παρέα, έγινα κοινωνός της αγωνίας τους. Διέκρινα ανάμεσα στις λέξεις το πόσο ξεκρέμαστοι νιώθουν, άκουσα να ψελλίζουν με φόβο τις λέξεις εργασία - ανεργία και αφουγκράστηκα το φευγιό τους. Ναι, αυτή την εσωτερική προετοιμασία φυγής στο εξωτερικό. Πόση αποκρυπτογράφηση πια χρειάζονται τέτοιες συζητήσεις; Το ρεπορτάζ του BBC είναι σταγόνα στον ωκεανό της ειδησεογραφίας. Φοβάμαι, όμως, ότι αν δεν υπάρξουν μέτρα ουσιαστικής ανάπτυξης, η σημερινή σταγόνα θα γίνει τεράστιος καταρράκτης, από την ορμή του οποίου δεν ξέρω ποιος θα ξεφύγει!
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_15/04/2010_397537
=================
Mεταγεννέστερη εγγραφή (20/5/2010)
Κύμα διαρροής «εγκεφάλων» στο εξωτερικό
Ενα νέο μεταναστευτικό κύμα Ελλήνων που φεύγουν στο εξωτερικό γιγαντώνεται τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη φορά δεν πρόκειται για ανειδίκευτους εργάτες, «γκασταρμπάιτερ», που αναζητούν τις τύχες τους στις φάμπρικες της Γερμανίας, αλλά για νέους πτυχιούχους, οι οποίοι διαθέτουν τα προσόντα και τις γνώσεις που τους επιτρέπουν να εργαστούν σε πιο αναπτυγμένες χώρες.
Τη μαζική φυγή πτυχιούχων-μεταναστών καλείται να αντιμετωπίσει, τώρα, εν μέσω ύφεσης, η χώρα. Πρόκειται για φαινόμενο που είχε ξεκινήσει πριν από την έξαρση της οικονομικής κρίσης και όλα δείχνουν ότι θα κορυφωθεί το επόμενο διάστημα. Η επιστημονική κοινότητα στην Ελλάδα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς η «διαρροή εγκεφάλων» υπονομεύει την ανάπτυξη, που είναι αδύνατο να επιτευχθεί χωρίς τη γνώση.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από την Ερευνητική Μονάδα Περιφερειακής Ανάπτυξης και Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με επιστημονικό υπεύθυνο τον Λόη Λαμπριανίδη (οικονομικό γεωγράφο, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας), προκύπτει ότι από τους έλληνες πτυχιούχους ΑΕΙ που εργάστηκαν στο εξωτερικό, τα τελευταία χρόνια, το 15,9% επέστρεψε στην Ελλάδα, ενώ το 84,1% προτίμησε να μείνει στο εξωτερικό.«Δύσκολο πρόβλημα»
Ο υφυπουργός Παιδείας και καθηγητής πανεπιστημίου, Ι. Πανάρετος, αναφέρει ότι η κυβέρνηση είναι ενήμερη για τις διαστάσεις του φαινομένου. «Είναι από τα πολύ δύσκολα προβλήματα της χώρας και δεν αφορά μόνο την παιδεία, αλλά επηρεάζει άμεσα και την ανάπτυξη. Η Ελλάδα κάνει μια μεγάλη επένδυση με τη δωρεάν παιδεία και δεν παίρνει τίποτα πίσω. Στη χώρα υπάρχει πολλαπλή έκφραση του φαινόμενου brain drain (διαρροή εγκεφάλων). Μέχρι τώρα είχαμε φοιτητές που σπούδαζαν στο εξωτερικό και στη συνέχεια έμεναν εκεί για να εργαστούν. Επίσης, είχαμε επιστήμονες που κάποια στιγμή έφευγαν. Σήμερα πέρα από αυτά που συνεχίζουν να συμβαίνουν, φεύγουν πλέον και απόφοιτοι ελληνικών πανεπιστημίων, με το που ολοκληρώνουν τον κύκλο σπουδών τους στην Ελλάδα».
Μία σημαντική επισήμανση που κάνει ο καθηγητής, Λ. Λαμπριανίδης, είναι ότι η διαρροή δεν είναι αποτέλεσμα υπερπροσφοράς πτυχιούχων στην Ελλάδα, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά «της χαμηλής ζήτησης για επιστημονικό προσωπικό στην ελληνική αγορά εργασίας» ( η Ελλάδα διαθέτει το μεγαλύτερο ποσοστό -περίπου 30%- άνεργων πτυχιούχων στην Ευρωπαϊκή Ενωση).
Οι νέοι επιστήμονες που δοκιμάζουν την τύχη τους στο εξωτερικό ανήκουν συνήθως στην κατηγορία των αποφοίτων με τα περισσότερα προσόντα (γλώσσες, μεταπτυχιακά). Σύμφωνα με την έρευνα, το 73% από αυτούς έχει μεταπτυχιακό τίτλο, το 51,2% έχει διδακτορικό, ενώ το 41% έχει σπουδάσει στα 100 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.
Ενα σημαντικό εύρημα της έρευνας είναι ότι περίπου το 70%, πριν εργαστεί στο εξωτερικό, δεν επιχείρησε καν να αναζητήσει εργασία στην Ελλάδα. Το 81% των ελλήνων επιστημόνων ασχολείται κυρίως με τους τομείς όπως η οικονομία-διοίκηση επιχειρήσεων και τα νομικά (33%), ο προγραμματισμός ηλεκτρονικών υπολογιστών, η φυσική και η χημεία (25%), ενώ αρκετοί είναι και οι μηχανικοί (23%).
Οι χώρες που κυρίως προτιμούν είναι η Βρετανία (31,7%) και οι ΗΠΑ (28,7%), ενώ η Γερμανία έρχεται τρίτη στη σειρά προτίμησης (6,6%) με τέταρτη την Ελβετία (βλ. πίνακα).
Προτιμούν το Λονδίνο
Οι έλληνες πτυχιούχοι του εξωτερικού εργάζονται σε 532 πόλεις. Πρώτο σε ελληνικό επιστημονικό πληθυσμό είναι το Λονδίνο και ακολουθούν, κατά σειρά, η Νέα Υόρκη, οι Βρυξέλλες, η Βοστόνη, το Παρίσι, η Γενεύη, το Μόναχο, η Ουάσιγκτον, η Ζυρίχη και το Σικάγο.
Πέρα από την επιστημονική πρόοδο και την επαγγελματική εξέλιξη, η οποία είναι σαφώς μεγαλύτερη όσων εργάζονται στο εξωτερικό, από εκείνων που επιστρέφουν, αντιστοίχως ανάλογο είναι και το ύψος των αμοιβών. Το 68,4% των πτυχιούχων που εργάζονται στο εξωτερικό έχει ετήσιο εισόδημα μεγαλύτερο από 40.000 ευρώ. Στην Ελλάδα το ποσοστό των πτυχιούχων που κερδίζουν περισσότερα από 40.000 ευρώ είναι σχεδόν το μισό: 34,4%.
Γιατί υπάρχει και εντείνεται η διαρροή εγκεφάλων στην Ελλάδα; Την απάντηση επιχειρεί να δώσει ο επιστημονικά υπεύθυνος της έρευνας: «Η βασική αιτία είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει μετακινηθεί στην αλυσίδα παραγωγής της αξίας, ώστε να παράγει πιο σύνθετα προϊόντα και υπηρεσίες (έντασης γνώσης/τεχνολογίας). Ετσι, υπάρχει περιορισμένη ζήτηση για πτυχιούχους και συνεπώς η διαρροή εγκεφάλων δεν είναι απόρροια της υπερπροσφοράς πτυχιούχων. Παρ' όλο ότι στη χώρα μας ο αριθμός των πτυχιούχων αυξάνεται τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να είναι μικρότερος αναλογικά με τον πληθυσμό, σε σχέση με άλλες αναπτυγμένες χώρες».
Ενα άλλο ελληνικό παράδοξο, σύμφωνα με την έρευνα, που μελέτησε και στοιχεία της Eurostat, είναι ότι ενώ στην Ε.Ε όσο ανεβαίνει το μορφωτικό επίπεδο, ο μέσος όρος των ποσοστών ανεργίας πέφτει, στην Ελλάδα αυτό δεν συμβαίνει.
Καλύτερες προοπτικές
Οπως προκύπτει από τις απαντήσεις που έδωσαν οι ερωτώμενοι, ο σημαντικότερος λόγος για την αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό είναι οι καλύτερες προοπτικές επαγγελματικής εξέλιξης, η αξιοκρατία στον εργασιακό χώρο, οι οικονομικές απολαβές, το ενδιαφέρον για την εργασία και η απόκτηση περισσότερων και εξειδικευμένων γνώσεων.
«Η περίοδος κρίσης την οποία ζούμε, ίσως αποτελεί μία ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τις καίριες συντεταγμένες της αναπτυξιακής μας πορείας και κυρίως ποιο ρόλο θα θέλαμε στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, ώστε να δημιουργήσουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα» αναφέρει ο καθηγητής Λόης Λαμπριανίδης. «Θα πρέπει να υπάρξει στροφή της οικονομίας στην παραγωγή πιο σύνθετων προϊόντων και υπηρεσιών, που θα βάλει τη χώρα σε καλύτερη θέση στο διεθνή ανταγωνισμό και θα αξιοποιήσει παραγωγικά το ανθρώπινο δυναμικό της. Μόνο μια τέτοια στροφή θα συντελέσει στην εξομάλυνση προσφοράς και ζήτησης στην αγορά εργασίας των πτυχιούχων στην Ελλάδα και θα μειώσει τη διαρροή εγκεφάλων».
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από την Ερευνητική Μονάδα Περιφερειακής Ανάπτυξης και Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (http:// www.uom.gr/rdpru) με επιστημονικό υπεύθυνο τον Λόη Λαμπριανίδη, οικονομικό γεωγράφο, καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, και βασικό συνεργάτη τον υποψήφιο διδάκτορα Νίκο Βογιατζή. Το δείγμα της έρευνας αποτελείται από 2.734 Ελληνες, πτυχιούχους ανώτερων και ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, οι οποίοι έχουν εργαστεί στο εξωτερικό.
Σχόλια