Εξ οικείων τα βέλη

Στα 83 του χρόνια, ο Πολ Βόλκερ, επικεφαλής του επιτελείου Ομπάμα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αποτελεί οτιδήποτε άλλο από προσωποποίηση αριστερού ριζοσπαστισμού.
Απόφοιτος των καλύτερων οικονομικών πανεπιστημίων της Αμερικής, πηγαινοέρχεται αδιαλείπτως, από το 1952, μεταξύ Ομοσπονδιακής Τράπεζας, μεγαθηρίων της Γουόλ Στριτ (κατά προτίμηση του Ομίλου Ροκφέλερ) και εκτελεστικής εξουσίας.
  • Ηταν η δική του, ιστορική απόφαση, να υψώσει τα επιτόκια δανεισμού στο αστρονομικό ύψος του 20%, την περίοδο 1979-1981 (σοκ Βόλκερ), που προκάλεσε τη βίαιη εκκαθάριση προβληματικών επιχειρήσεων προς όφελος του χρηματιστικού κεφαλαίου, ανοίγοντας τον δρόμο για την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού.
Σήμερα, ο παλαίμαχος οικονομολόγος διαπιστώνει με τρόμο, σαν άλλος Δρ Φράνκενσταϊν, πόσο επικίνδυνα αυτονομήθηκαν τα δημιουργήματά του.
  • Τον περασμένο Δεκέμβριο πάγωσε ένα ακροατήριο χρηματιστών στο Σάσεξ της Αγγλίας, όταν ξιφούλκησε εναντίον των διαβόητων χρηματοπιστωτικών παραγώγων, δηλώνοντας ότι «δεν έχουν προσφέρει τίποτα απολύτως θετικό στην παγκόσμια οικονομία». Πρόσφατα, εισηγήθηκε δέσμη μέτρων για τη χαλιναγώγηση, εν τινι μέτρω, της χρηματιστικής κερδοσκοπίας, που απειλεί να αποσταθεροποιήσει το όλο σύστημα:
  • Σπάσιμο των μεγάλων τραπεζών σε μικρότερες, ώστε να μην απειλούν την οικονομία με συστημική κατάρρευση σε περίπτωση πτώχευσης (μια θεμελιακή ιδέα του πατριάρχη του κλασικού φιλελευθερισμού Ανταμ Σμιθ), διαχωρισμός των εμπορικών τραπεζών από τα ακραία τυχοδιωκτικά funds και άλλα μέτρα αυστηρότερης ρύθμισης στον χρηματοπιστωτικό τομέα.
Πολλοί αμφιβάλλουν, ενδεχομένως βάσιμα, κατά πόσον είναι ρεαλιστική η υλοποίηση της ιδέας του Ανταμ Σμιθ στην εποχή των πολυεθνικών, μονοπωλιακών δεινοσαύρων, όπως και για τον αυστηρό διαχωρισμό μεταξύ «παραγωγικών» και «παρασιτικών- τοκογλυφικών» δραστηριοτήτων. (Blogger: Δεν χρειάζεται νάναι κανείς Bolker για να διαπιστώσει τα προηγούμενα---->)
  • Σε κάθε περίπτωση, αποτελεί σύμπτωμα ιδεολογικής παρακμής της Ευρώπης το γεγονός ότι μια τέτοια συζήτηση ανοίγει, και μάλιστα από τα πιο υψηλά κλιμάκια, στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού και πολύ λιγότερο στη Γηραιά Ηπειρο.

Σχόλια