Τα δύο κρίσιμα μηνύματα των Ευρωεκλογών

Οι ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής ανέδειξαν δύο σημαντικά προβλήματα.

• Το πρώτο είναι η απόσταση που διατηρούν οι Ευρωπαίοι πολίτες από την υπόθεση της Ενωμένης Ευρώπης, σε πρακτικό πολιτικό επίπεδο. Ανεξάρτητα δηλαδή από την απλή γοητεία της ιδέας αυτής.
  
• Και το δεύτερο, είναι η χαμένη τιμή της σοσιαλδημοκρατίας, η οποία αποτέλεσε άλλοτε τον βασικό πυλώνα της κοινωνικής αναβάθμισης και της ευρωπαϊκής διαφορετικότητας. Κοινός παρονομαστής και των δύο προβλημάτων, είναι κατά τη γνώμη μας η έλλειψη χαρισματικών ηγεσιών και η απόλυτη κυριαρχία της οικονομίας (της αγοράς) πάνω στην πολιτική.

Οι πολιτικές ηγεσίες της Γηραιάς Ηπείρου, φάνηκαν πράγματι ανίκανες τα τελευταία χρόνια να κινητοποιήσουν τους λαούς πάνω σε μία κοινή μοίρα και ένα κοινό όραμα, όπως είναι η λειτουργία της Ευρώπης σαν μία συμπαγής γεωπολιτική δύναμη. Παγιδευμένες στα επιμέρους εθνικά οικονομικά και κυβερνητικά τους συμφέροντα, υπονόμευσαν την κοινή ευρωπαϊκή συνείδηση, αφού δεν μπόρεσαν ούτε οι ίδιες να προτάξουν, ούτε ακόμη περισσότερο να πείσουν τους Ευρωπαίους πολίτες για το κοινό όφελος και τα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα της ενοποίησης. Να επικοινωνήσουν και να καταδείξουν το αυτονόητο δηλαδή, ότι η Ευρώπη δεν έχει καμία τύχη πολιτική και οικονομική στο διεθνές «παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον», όπως είναι σήμερα κατακερματισμένη.

Ακόμη και αυτή τη χρονιά της οικονομικής κρίσης, είναι χαρακτηριστικό ότι οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης δεν μπόρεσαν να διαμορφώσουν κοινούς στόχους, κοινές πολιτικές απαντήσεις στις νέες μεγάλες προκλήσεις της εποχής. Σε αντίθεση για παράδειγμα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ένας χαρισματικός ηγέτης, ο Μπαράκ Ομπάμα, κατάφερε να ξεσηκώσει το ενδιαφέρον το κόσμου σε νέα δεδομένα, να ανατρέψει στερεότυπα και να σηματοδοτεί πλέον άλλες προοπτικές για την ίδια του τη χώρα, αλλά και τον ρόλο της στη διεθνή κοινότητα.

Το άλλο μεγάλο θέμα βέβαια που αιτιολογεί το μειωμένο ενδιαφέρον των πολιτών για τα κοινά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι το κρίσιμο ζήτημα της δημοκρατίας. Καταρχάς, η απουσία εκλεγμένων ηγετών σε υπερεθνικό πανευρωπαϊκό επίπεδο. Το Eυρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει πλέον αυξημένες αρμοδιότητες αλλά δεν ασκεί την «εξουσία» των Βρυξελλών. Διορισμένοι πολιτικοί την ασκούν και ελιτίστες τεχνοκράτες. Ο πρόεδρος της Κομισιόν σήμερα, αύριο ο πρόεδρος της Ενωσης και ο μόνιμος υπουργός Εξωτερικών, διορισμένοι πολιτικοί θα είναι και όχι εκλεγμένοι. Η επιλογή τους θα εκφράσει τους διάφορους συμβιβασμούς μεταξύ των μεγάλων κρατών-μελών και όχι τη λαϊκή θέληση. Οι θέσεις αυτές, θα πρέπει να «χρωματιστούν» πολιτικά, για να δημιουργηθούν έτσι αντιπαραθέσεις και να προκύψουν σημαντικές νέες προτάσεις.

• Σε αυτό το πεδίο, άλλωστε, είναι που έχασε την μάχη η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Διότι συμβιβάστηκε με τη δεξιά ιδεολογία των τελευταίων δεκαετιών, ότι πάνω από όλα και με κάθε τρόπο προέχει η αγορά, η παραγωγή δηλαδή του εθνικού πλούτου ακόμη και με φούσκες, αδιαφορώντας για την ευρύτερη διανομή του στη συνέχεια, την κοινωνική συνοχή, την πρόνοια, την ασφάλεια κοκ, που συνιστούσαν την κυριαρχία της πολιτικής. Ετσι φτάσαμε στην αποδόμηση του κοινωνικού κράτους και την εγκατάλειψη της μεσαίας τάξης. Η οποία δεν άκουσε ούτε μία σοβαρή εναλλακτική πρόταση από τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα εν μέσω της κρίσης.

Του Γιαννη Kοτοφωλου

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_14/06/2009_318638

Blogger: Μεταγεννέστερη προσθήκη,14/6/2009, σχετικά με το ποιός κάνει πραγματικά κουμάντο σε μια άλλη χώρα τη Ρωσία (δείτε τη γλώσσα του σώματος του Πουτιν, αυτού που πραγματικά κατέχει εξουσία!......)Συγκρίνατε στη συνέχεια τη στάση των δικών μας πρωθυπουργών μπροστά στους εκπροσώπους των νταβαντήζων, τους δηοσιογράφους και βγάλτε τα συμπεράσματά σας!!! (ακολουθεί το κείμενο από taxalia.blogspot.com)

Ο Ρωσος Πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν έδειξε πριν από λίγες ημέρες πως φέρονται οι σοβαρές κυβερνήσεις σε πανίσχυρους οικονομικούς παράγοντες. Πηγαίνοντας στην επαρχιακή πόλη Πικάλυοβο, λίγο πιό έξω από την Αγία Πετρούπολη συνάντησε τους ιδιοκτήτες τριών τοπικών εργοστασίων που είχαν καθυστερήσει να πληρώσουν τους μισθούς των εργατών τους. Ανάμεσά τους ο πανίσχυρος Ρώσος ολιγάρχης των μεταλλευμάτων Ολεγκ Ντεριπάσκα.... (έχει τα λεφτά του Κόκκαλη, του Κοντομηνά και του Μπόμπολα μαζί επί (Χ) 1.000 !)

Ο Πούτιν διχως πολλές αποστροφές τους τόνισε πως η ημέρα εκείνη αποτελούσε την τελευταία προθεσμία πληρωμής των υποχρεώσεων των εταιριών προς τους εργαζόμενους. Εφ΄όσον και το κράτος είχε ήδη εκπληρώσει τις δικές του υποχρεώσεις και είχε εξασφαλίσει την αγορά των προιόντων τους. Πετώντας, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, ένα στυλό στο τραπέζι που καθόταν ο πανίσχυτος ολιγάρχης ο Πούτιν "τον διέταξε" αμέσως να υπογράψει. Διαφορετικά η κυβέρνηση, όπως τόνισε, θα ακολουθούσε διαφορετική πορεία.

"Δεν μπορω να καταλάβω" τόνισε ο Ρώσος Πρωθυπουργός "γιατί μετατρέψατε χιλιάδες ανθρώπους ομήρους των φιλοδοξιών σας η της έλλειψης επαγγελματισμού από μέρους σας - η ίσως και θύματα της απληστίας σας". Μπροστά στις κάμερες των τηλεοράσεων ο Πούτιν τους καυτηρίασε, "Γιατί τρέχατε σαν κατσαρίδες να κρυφτείτε λίγο πριν έλθω, εντελώς ανίκανοι να πάρετε κάποιες λογικές αποφάσεις;"Αυτό είναι ένα δείγμα του πως ακριβώς μιά σοβαρή κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους λεγόμενους νταβατζήδες. Κάθε σύγκριση με άλλες γνωστές περιπτώσεις αποδεκτή.
ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ "ΚΑΘΟΜΑΙ ΣΟΥΖΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ": http://taxalia.blogspot.com/2009/06/blog-post_8661.html

(Το κείμενο είναι από http://taxalia.blogspot.com/2009/06/blog-post_8661.html - Δεν είμαι σε θέση να βεβαιώσω την ακρίβεια των όσων λένε taxalia για τα διαμειβόμενα από τον ΠΟΥΤΙΝ, αλλά μένω μόνο στη γλώσσα του σώματος των παρισταμένων στη σύσκεψη, η οποία και μου αρκεί για να καταλάβω ποιος κάνει πραγματικά κουμάντο σε μια χώρα. Ή αλλιώς όταν η πολιτικοί δεν έχουν εκχωρίσει την εξουσία στους επιχειρηματίες, πράγμα που στα καθ' υμάς έχει συμβεί προ πολλού...)