Του Μ. Παυλου
Εληξε προ ημερών μία ακόμα από τις, επετειακής μορφής, συνήθεις απεργίες των φαρμακοποιών. Οι κινητοποιήσεις αυτές, περισσότερο διαταράσσουν τη ροή ειδήσεων στα κανάλια για να ανακοινωθούν και λιγότερο τη χορήγηση φαρμάκων στους ασφαλισμένους του Δημοσίου (ΟΠΑΔ). Οι περισσότεροι φαρμακοποιοί, γνωρίζοντας ότι η απεργία θα κρατήσει 1-2 ημέρες, εκτελούν κανονικά τις συνταγές, με ημερομηνία εκτέλεσης την ημέρα λήξης της απεργίας.
Συνήθης αιτία; Το Δημόσιο και άλλα ταμεία καθυστερούν υπέρμετρα να πληρώσουν και οι φαρμακοποιοί δεν έχουν τη δυνατότητα να τα χρηματοδοτούν, μέσω παρατεταμένων πιστώσεων. Είναι έτσι τα πράγματα;
Για κάθε 100 ευρώ τζίρου, ο φαρμακοποιός εισπράττει τα 40 μετρητά (καλλυντικά, συμπληρώματα, συμμετοχές ασφαλισμένων, φάρμακα τοις μετρητοίς). Αλλα 40 ευρώ εισπράττει εντός μηνός, από το ΙΚΑ το οποίο –παρά τις δυσκολίες– εξοφλεί σε 15-20 ημέρες! Επομένως, τα φαρμακεία εισπράττουν το 80% των εσόδων τους τοις μετρητοίς. Από την άλλη πλευρά, ο χρόνος αποπληρωμής των προμηθευτών τους είναι 3-6 μήνες. Επομένως, κάθε άλλο παρά δικαιολογημένες είναι, από ταμειακής απόψεως, οι απεργίες για καθυστέρηση πληρωμών από το Δημόσιο ή άλλα πολύ μικρότερα ταμεία.
Η συνδικαλιστική ηγεσία των φαρμακοποιών, η ίδια εδώ και δεκαετίες, αποτελείται κυρίως από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Πολλοί συνδικαλιστές είναι διορισμένοι σε υψηλές και καλά αμοιβόμενες θέσεις πλήρους απασχόλησης του δημόσιου τομέα. Στο σύνολό της σχεδόν, η ηγεσία των φαρμακοποιών έχει καλλιεργήσει μια απαράδεκτη συντεχνιακή νοοτροπία. Ετσι, οι φαρμακοποιοί εξελίχθηκαν σε ένα σημαντικό ανάχωμα ενάντια π.χ. στις προσπάθειες του υπουργείου Υγείας να μετριάσει τις φαρμακευτικές δαπάνες.
Το εμπορικό κέρδος των φαρμακοποιών, αποτελεί το 33% του συνολικού κόστους των φαρμάκων στην Ελλάδα. Το ποσοστό αυτό παραμένει σταθερό, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για φάρμακο χονδρικής τιμής 5, 100, 500 ή 5.000 ευρώ. Η συνδικαλιστική ηγεσία των φαρμακοποιών αρνείται να συζητήσει κλιμάκωση του ποσοστού κέρδους. Αρνείται, επίσης, να συζητήσει ακόμη και έκπτωση της τάξης του 1% προς τα ασφαλιστικά ταμεία, παρά το γεγονός ότι τα εισοδήματα των φαρμακοποιών αυξάνονται με ρυθμό πάνω από 10% ετησίως. Η λογική είναι η συνήθης εν Ελλάδι: Αναγνωρίζουν το πρόβλημα, αλλά θέλουν η λύση να επιβαρύνει «άλλους». Και αν προταθεί μια λύση συλλογικής επιβάρυνσης (εταιρείες, φαρμακαποθήκες, φαρμακεία και κοινό να μοιραστούν μια έκπτωση 5% προς τα ταμεία), απλώς δεν συμμετέχουν.
Οι φαρμακοποιοί στην πράξη οικειοποιούνται το σύνολο των εκπτώσεων που τους παρέχουν οι προμηθευτές τους, χωρίς να μεταβιβάζουν ούτε μισό ευρώ στους πελάτες. Αγοράζουν π.χ. αντιβηχικά σιρόπια με έκπτωση επί της χονδρικής 15%, σε κάθε δωδεκάδα παίρνουν 1 ή 2 ακόμα δώρο και τα πουλάνε στην αναγραφόμενη λιανική τιμή. Ετσι, κάθε εμπορική πολιτική εκπτώσεων προς το κοινό - καταναλωτές, καταργείται.
Επίσης, εφημερεύουν σε αριθμούς πολύ μικρότερους από ό,τι προβλέπει ο νόμος, χορηγούν χωρίς συνταγή ακόμα και φάρμακα για τα οποία απαιτείται και έχουν επιτύχει την αποκλειστικότητα διάθεσης ειδών πρώτης ανάγκης.
Ως επιστέγασμα, κατόρθωσαν να κλείσουν το επάγγελμα, μέσω συνδυασμού αποστάσεων και πληθυσμιακών κριτηρίων για την ίδρυση νέων φαρμακείων και της απαγόρευσης μεταφοράς φαρμακείου σε άλλο δήμο! Τελικά, ο μόνος τρόπος να εισέλθει στο επάγγελμα ένας νέος φαρμακοποιός, είναι να αγοράσει το φαρμακείο ενός συνταξιοδοτούμενου, εκταμιεύοντας ένα πολύ σημαντικό ποσόν ως «αέρα», κατά τα γνωστά. Και αν ένας φαρμακοποιός 45 ετών αποφασίσει να αλλάξει επάγγελμα, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να κλείσει το φαρμακείο του. Η πώληση απαγορεύεται...
Οι καταστάσεις αυτές έχουν δημιουργήσει πολλές και σοβαρές αντιδράσεις, σε πολλά επίπεδα. Στέλεχος της κυβέρνησης είπε στον υπογράφοντα ότι «αν επιτρέψουμε τη δημιουργία φαρμακείων μέσα στα σούπερ μάρκετ, θα έχουμε εκπτώσεις προς τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και θα αποφύγουμε το σύνολο των ατασθαλιών με τις συνταγές και τα κουπόνια». Οι συνδικαλιστές είναι ενήμεροι για τις κινήσεις που γίνονται στην αγορά, με σκοπό να αρθούν οι δυσπλασίες που κοστίζουν τεράστια ποσά στην κοινωνική ασφάλιση. Παρασύρουν, ωστόσο, τους φαρμακοποιούς σε έναν δρόμο απομονωτισμού, από τον οποίο η επιστροφή θα είναι οπωσδήποτε πολύ οδυνηρή. Και είναι κρίμα, γιατί αποτελούν μια επαγγελματική ομάδα εξαιρετικά συμπαθή στο κοινό, με ουσιαστική συνεισφορά στη δημόσια υγεία.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_16/09/2008_284847
====
Σχετικά με τις συντεχνίες και τα κλειστά επαγγέλματα:
http://moulari.blogspot.com/2008/09/k-2.html
http://moulari.blogspot.com/2008/06/blog-post_29.html
http://moulari.blogspot.com/2008/07/blog-post_6869.html
http://moulari.blogspot.com/2008/09/blog-post_06.html
Εληξε προ ημερών μία ακόμα από τις, επετειακής μορφής, συνήθεις απεργίες των φαρμακοποιών. Οι κινητοποιήσεις αυτές, περισσότερο διαταράσσουν τη ροή ειδήσεων στα κανάλια για να ανακοινωθούν και λιγότερο τη χορήγηση φαρμάκων στους ασφαλισμένους του Δημοσίου (ΟΠΑΔ). Οι περισσότεροι φαρμακοποιοί, γνωρίζοντας ότι η απεργία θα κρατήσει 1-2 ημέρες, εκτελούν κανονικά τις συνταγές, με ημερομηνία εκτέλεσης την ημέρα λήξης της απεργίας.
Συνήθης αιτία; Το Δημόσιο και άλλα ταμεία καθυστερούν υπέρμετρα να πληρώσουν και οι φαρμακοποιοί δεν έχουν τη δυνατότητα να τα χρηματοδοτούν, μέσω παρατεταμένων πιστώσεων. Είναι έτσι τα πράγματα;
Για κάθε 100 ευρώ τζίρου, ο φαρμακοποιός εισπράττει τα 40 μετρητά (καλλυντικά, συμπληρώματα, συμμετοχές ασφαλισμένων, φάρμακα τοις μετρητοίς). Αλλα 40 ευρώ εισπράττει εντός μηνός, από το ΙΚΑ το οποίο –παρά τις δυσκολίες– εξοφλεί σε 15-20 ημέρες! Επομένως, τα φαρμακεία εισπράττουν το 80% των εσόδων τους τοις μετρητοίς. Από την άλλη πλευρά, ο χρόνος αποπληρωμής των προμηθευτών τους είναι 3-6 μήνες. Επομένως, κάθε άλλο παρά δικαιολογημένες είναι, από ταμειακής απόψεως, οι απεργίες για καθυστέρηση πληρωμών από το Δημόσιο ή άλλα πολύ μικρότερα ταμεία.
Η συνδικαλιστική ηγεσία των φαρμακοποιών, η ίδια εδώ και δεκαετίες, αποτελείται κυρίως από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Πολλοί συνδικαλιστές είναι διορισμένοι σε υψηλές και καλά αμοιβόμενες θέσεις πλήρους απασχόλησης του δημόσιου τομέα. Στο σύνολό της σχεδόν, η ηγεσία των φαρμακοποιών έχει καλλιεργήσει μια απαράδεκτη συντεχνιακή νοοτροπία. Ετσι, οι φαρμακοποιοί εξελίχθηκαν σε ένα σημαντικό ανάχωμα ενάντια π.χ. στις προσπάθειες του υπουργείου Υγείας να μετριάσει τις φαρμακευτικές δαπάνες.
Το εμπορικό κέρδος των φαρμακοποιών, αποτελεί το 33% του συνολικού κόστους των φαρμάκων στην Ελλάδα. Το ποσοστό αυτό παραμένει σταθερό, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για φάρμακο χονδρικής τιμής 5, 100, 500 ή 5.000 ευρώ. Η συνδικαλιστική ηγεσία των φαρμακοποιών αρνείται να συζητήσει κλιμάκωση του ποσοστού κέρδους. Αρνείται, επίσης, να συζητήσει ακόμη και έκπτωση της τάξης του 1% προς τα ασφαλιστικά ταμεία, παρά το γεγονός ότι τα εισοδήματα των φαρμακοποιών αυξάνονται με ρυθμό πάνω από 10% ετησίως. Η λογική είναι η συνήθης εν Ελλάδι: Αναγνωρίζουν το πρόβλημα, αλλά θέλουν η λύση να επιβαρύνει «άλλους». Και αν προταθεί μια λύση συλλογικής επιβάρυνσης (εταιρείες, φαρμακαποθήκες, φαρμακεία και κοινό να μοιραστούν μια έκπτωση 5% προς τα ταμεία), απλώς δεν συμμετέχουν.
Οι φαρμακοποιοί στην πράξη οικειοποιούνται το σύνολο των εκπτώσεων που τους παρέχουν οι προμηθευτές τους, χωρίς να μεταβιβάζουν ούτε μισό ευρώ στους πελάτες. Αγοράζουν π.χ. αντιβηχικά σιρόπια με έκπτωση επί της χονδρικής 15%, σε κάθε δωδεκάδα παίρνουν 1 ή 2 ακόμα δώρο και τα πουλάνε στην αναγραφόμενη λιανική τιμή. Ετσι, κάθε εμπορική πολιτική εκπτώσεων προς το κοινό - καταναλωτές, καταργείται.
Επίσης, εφημερεύουν σε αριθμούς πολύ μικρότερους από ό,τι προβλέπει ο νόμος, χορηγούν χωρίς συνταγή ακόμα και φάρμακα για τα οποία απαιτείται και έχουν επιτύχει την αποκλειστικότητα διάθεσης ειδών πρώτης ανάγκης.
Ως επιστέγασμα, κατόρθωσαν να κλείσουν το επάγγελμα, μέσω συνδυασμού αποστάσεων και πληθυσμιακών κριτηρίων για την ίδρυση νέων φαρμακείων και της απαγόρευσης μεταφοράς φαρμακείου σε άλλο δήμο! Τελικά, ο μόνος τρόπος να εισέλθει στο επάγγελμα ένας νέος φαρμακοποιός, είναι να αγοράσει το φαρμακείο ενός συνταξιοδοτούμενου, εκταμιεύοντας ένα πολύ σημαντικό ποσόν ως «αέρα», κατά τα γνωστά. Και αν ένας φαρμακοποιός 45 ετών αποφασίσει να αλλάξει επάγγελμα, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να κλείσει το φαρμακείο του. Η πώληση απαγορεύεται...
Οι καταστάσεις αυτές έχουν δημιουργήσει πολλές και σοβαρές αντιδράσεις, σε πολλά επίπεδα. Στέλεχος της κυβέρνησης είπε στον υπογράφοντα ότι «αν επιτρέψουμε τη δημιουργία φαρμακείων μέσα στα σούπερ μάρκετ, θα έχουμε εκπτώσεις προς τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και θα αποφύγουμε το σύνολο των ατασθαλιών με τις συνταγές και τα κουπόνια». Οι συνδικαλιστές είναι ενήμεροι για τις κινήσεις που γίνονται στην αγορά, με σκοπό να αρθούν οι δυσπλασίες που κοστίζουν τεράστια ποσά στην κοινωνική ασφάλιση. Παρασύρουν, ωστόσο, τους φαρμακοποιούς σε έναν δρόμο απομονωτισμού, από τον οποίο η επιστροφή θα είναι οπωσδήποτε πολύ οδυνηρή. Και είναι κρίμα, γιατί αποτελούν μια επαγγελματική ομάδα εξαιρετικά συμπαθή στο κοινό, με ουσιαστική συνεισφορά στη δημόσια υγεία.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_16/09/2008_284847
====
Σχετικά με τις συντεχνίες και τα κλειστά επαγγέλματα:
http://moulari.blogspot.com/2008/09/k-2.html
http://moulari.blogspot.com/2008/06/blog-post_29.html
http://moulari.blogspot.com/2008/07/blog-post_6869.html
http://moulari.blogspot.com/2008/09/blog-post_06.html
Σχόλια