Mε Click πάνω στις εικόνες έχετε σε μορφή αναγνώσιμη την εικόνα και... εν μεταξύ για να κάνουμε τα σχόλιά μας σας δίνω μερικά (τα δικά μου σχόλια με πλάγιους χαρακτήρες...) Είναι παράδοξο, αλλά τα παραπάνω στοιχεία μας τα δίνει μια μελέτη του ΣΕΒ σχετικά με την ακρίβεια που μας τσακίζει όλους. Ίσως ο ΣΕΒ θέλει να κρύψει με τον τρόπο αυτό τις δικές του πομπές, καρτέλ και άλλα τινά στο συνάφι τους, αλλά ας είναι κρατείστε τα στοιχεία.
To κράτος καθορίζει:
- Αμοιβές Δικαστικών επιμελητών.
Αμοιβές ναυτικών πρακτόρων. - Αμοιβές φορτωτών σε κεντρικές αγορές και υποχρεωτική καταβολή στα σωματεία τους.
- Αμοιβές φορτωτών σε λιμάνια.
- Ελάχιστες αμοιβές Δικηγόρων.
- Ελάχιστες αμοιβές επαγγελματιών που αναγνωρίζονται από το ΤΕΕ.
- Ελάχιστες αμοιβές συμβολαιογράφων.
«Ξέχασε» ο ΣΕΒ να αναφέρει τις αμοιβές των Δικαστικών: που τις ορίζουν μόνου τους!!, αλλά και τις αμοιβές των Βουλευτών που επίσης καθορίζουν κατά βούληση!!
Εδώ ας σταθούμε λιγάκι να δούμε το ψαχνό της υπόθεσης:
1. Οι δικαστικοί υπεράνω κάθε διαδικασίας και νομιμότητας δικάζουν και επιδικάζουν στους ευατούς τους μισθούς και καθιστερούμενα, όσα γουστάρει η ψυχούλα τους. Και κάποιες παρατηρήσεις επ΄αυτών: α. Είδατε ποτέ δημοσιογράφο να ασχολείται με τους μισθούς των Δικαστικών (θα μου πείτε μαλάκας είναι, θα τα βρει μπροστά του..., αλλά έχει κι' αυτός τη φωλεά του χεσμένη, δεν γουστάρει φασαρίες περί τούτων): β. Οι μισθοί των δημοσίων λειτουργών έχουν κάποια σχέση με το επίπεδο ανάπτυξης της χώρας. Ή αλλιώς δικαιούται ένας Αλβανός διακστικός να πει, ότι αφού η χώρα του είναι ευρωπαϊκή θέλω μισθό όσο ένας Γερμανός δικαστής; Φυσικά στην Αλβανία και όχι μόνο, το επιχείρημά του δεν στέκει, δεν έχει καμιά ηθική νομιμοποίηση. Ας πάμε τώρα στην Ελλάδα μας. Υπάρχει σχετική μελέτη για τις σχετικές αμοιβές των Δικαστικών μας; (Δεν είπαμε να ψωμολυσάνε οι άνθρωποι, αλλά δεν μπορούν οι αμοιβές τους να αποτελούν πρόκληση για τις συντάξεις και μισθούς απλών πολιτών) Εγώ δεν την είδα πουθενά. Όποιος την έχει δει ας γράψει.
- Πρόσθετο υλικό σχετικά με τις αυξήσεις των δικαστικών (βουλευτών) Μεταγεννέστερη προσθήκη (25/1/2009)
Δείτε ένα σχετικό σημείωμα:
http://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/327096/Article.aspxΣτους φορολογούμενους οι εισφορές των βουλευτών!
της Έλενας ΛάσκαρηΔημοσιεύθηκε: 13:54 - 21/05/08
Πληρωμή των ασφαλιστικών εισφορών βουλευτών στους φορείς που ασφαλίζονταν πριν εισέλθουν στη Βουλή από τον προϋπολογισμό της Βουλής δηλαδή από τους φορολογουμένους προβλέπει διάταξη που ενσωματώνεται στο νομοσχέδιο για την εισοδηματική πολιτική που κατατέθηκε στη Βουλή.
Με απλά λόγια, ένας γιατρός, ο οποίος λόγω ασυμβιβάστου εγκατέλειψε το επάγγελμά του προς χάριν του... καλού του τόπου, μπορεί να συνεχίσει να ασφαλίζεται στον ασφαλιστικό φορέα των γιατρών και τις εισφορές του για όσο χρόνο είναι βουλευτής θα τις καταβάλλει ο προϋπολογισμός της Βουλής, δηλαδή εμείς.
Στο άρθρο 3 του νομοσχεδίου ορίζεται συγκεκριμένα ότι "οι βουλευτές οι οποίοι αναστέλλουν την άσκηση του επαγγέλματός τους, σύμφωνα με το άρθρο 57 του Συντάγματος του 2001, ασφαλίζονται κατά τη διάρκεια της βουλευτικής θητείας τους για κύρια σύνταξη, επικουρική ασφάλιση και πρόνοια στους φορείς που ασφαλίζονταν πριν από την εκλογή τους στο βουλευτικό αξίωμα και οι προβλεπόμενες ασφαλιστικές εισφορές στα οικεία ταμεία καταβάλλονται από τον προϋπολογισμό της Βουλής".
Άλλωστε, για λόγους ισότητας με τους βουλευτές που τελούν σε αναστολή άσκησης του επαγγέλματός τους, οι δημόσιοι υπάλληλοι καθώς και οι υπάλληλοι ΟΤΑ και άλλων ΝΠΔΔ που παραιτούνται υποχρεωτικά, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 51 του Συντάγματος, προκειμένου να ανακηρυχτούν υποψήφιοι στις βουλευτικές εκλογές, ασφαλίζονται κατά τη διάρκεια της βουλευτικής τους θητείας για κύρια σύνταξη, επικουρική ασφάλιση και πρόνοια στους ασφαλιστικούς φορείς στους οποίους ήταν ασφαλισμένοι πριν από την παραίτησή τους από την υπηρεσία, οι δε ασφαλιστικές τους εισφορές βαρύνουν τον προϋπολογισμό της Βουλής.
Η αναγνώριση του εκτός υπηρεσίας χρόνου από την 1η Ιανουαρίου 2003 μέχρι τη δημοσίευση του νόμου θα γίνει σύμφωνα με όσα ορίζονται από τις οικείες διατάξεις κάθε φορέα, με εξαίρεση την καταβολή των προβλεπόμενων ασφαλιστικών εισφορών από τον προϋπολογισμό της Βουλής.
Οι διατάξεις της παραγράφου αυτής έχουν εφαρμογή από την 1η Ιανουαρίου 2003, ημερομηνία έναρξης ισχύος του επαγγελματικού ασυμβίβαστου των βουλευτών.
Παράλληλα, με άλλη διάταξη διπλασιάζεται ο ελάχιστος χρόνος για τη συνταξιοδότηση βουλευτών από τα 4 στα 8 χρόνια, αλλά η ρύθμιση θα ισχύσει από τις επόμενες εκλογές.
Για το συγκεκριμένο θέμα στο νομοσχέδιο ορίζεται ότι "διπλασιάζεται ο ελάχιστος χρόνος βουλευτικής θητείας κι έτσι από τα τέσσερα έτη που είναι σήμερα αυξάνεται στα οκτώ και για τους βαριά ανάπηρους από τα δύο χρόνια αυξάνεται στα τέσσερα. Ο διπλασιασμός του ελάχιστου χρόνου θα ισχύσει για όσους αποκτούν για πρώτη φορά τη βουλευτική ιδιόκτητα από τη νέα βουλευτική περίοδο και τούτο για να μη θιγούν ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα".
Σχόλιο 1.Τα πράγματα είναι απλά. Διαδοχική ασφάλιση και για τους Βουλευτές. Όλα τα υπόλοιπα είναι αντισυγματικά και είναι τυπικές περιπτώσεις του: έχω μαχαίρι κόβω πεπόνι! Ας επιβάλλει κάποτε ένας Εισαγγελέας την ισότητα απέναντι στους νόμους. (Τρίχες εδώ και πολλά χρόνια κάποιοι είναι πιο ίσιοι μπροστά στους νόμους και στην καλύτερη περίπτωση ψηφίζουν νόμους για τα συμφέροντά τους).
Σχόλιο 2.
Είναι το βουλευτικό επάγγελμα κλειστό: Με την ρύθμιση που ο ογκόλιθος της νομικής επιστήμης, ο grand Βενιέλος, εισηγήθηκε σιγουρέψαμε ότι η μεταβολή στα ονόματα στη Βουλή θα είναι ελάχιστη, από εκλογή σε εκλογή.
Είναι κλειστό επάγγελμα στην ουσία, αφού δεν επιτρέπει σε κάποιο πολίτη, χωρίς να ξοδέψει ένα κάρο λεφτά, ή αλλιώς αν δεν έχει σπόνορα να γίνει βουλευτής.
Με τα καμώματα των βουλευτών μας (και των κομμάτων) έχουμε οδηγηθεί σε ένα ιδιότυπο τάχουμου - τάχαμου κοινοβουλευτικό σύστημα με μεγάλες δόσεις βασιλευομένης μπανανίας. Εκρηκτικός και ανυπόφορος συνδυασμός, αφού: Τον ένα Βασιλιά τον αντέχεις, τον θεωρείς κάτι σαν φυσική καταστροφή, μπόρα που κάποια στιγμή θα περάσει. Τους πολλούς βασιλίσκους πως τους αντέχεις; Τα πράγματα είναι εξόχως περίπλοκα αν προσθέσει κανείς το γεγονός ότι ο κοινοβουλευτισμός είναι η μία και μόνη λύση.
Σχόλιο 3
Πρώην βουλευτίνα του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (SPD), η 57χρονη Γερμανίδα Λίλο Φρίντριχ, δουλεύει τώρα καθαρίστρια σε συνεργείο καθαρισμού που δημιούργησε η ίδια αφού δεν εύρισκε δουλειά. Πόσοι από τους δικούς μας βουλευτές (αλλά και τους υπόλοιπους Γερμανούς συναδέλφους της κυρίας Φρίντριχ) θα είχαν το θάρρος για κάτι τέτοιο; Η τολμηρή επιλογή της την έκανε πρόσωπο της επικαιρότητας και η ίδια δηλώνει στα τηλεοπτικά κανάλια: «Η χρονιά που πέρασε μ’ επηρέασε προσωπικά περισσότερο απ’ ό,τι τα επτά χρόνια που θήτευσα στο ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο». «Θέλω να βοηθήσω», αναφέρει, «τις γυναίκες άνω των 50, ώστε να συνειδητοποιήσουν πως δεν είναι ακόμη απόμαχες».
τα σχόλια δικά σας....
=========Σχετικά με τον ειδικό λογαριασμό των ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ! (Αν είναι αλήθεια, που μάλλον είναι, οι άνθρωποι είναι ξετσίπωτοι. Όταν ζητούν απ' όλους θυσίες, οι ίδιοι διατηρούν τον ειδικό λογαριασμό που τους αφορά...)
===Ψηφίστηκε ο ΝΟΜΟΣ 3697/2008 (Φ.Ε.Κ. 194/τ.Α'/25.09.2008). Στο άρθρο 3 «Εξαιρέσεις» στο εδάφιο ορίζεται ότι εξαιρείται:
«στ. Ο ειδικός λογαριασμός της Βουλής που τηρείται στο Υποκατάστημα Βουλής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος.»
Τι είναι όμως αυτός ο ειδικός λογαριασμός που παραμένει;
Ο Ειδικός Λογαριασμός της Βουλής προσδιορίζεται στο ΦΕΚ 85/18 Απρ. 2006 όπου δημοσιεύεται ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ που αναφέρει:
«Τροποποίηση στον Κανονισμό της Βουλής (Μέρος Β΄)
Άρθρο 1
Το υπό τον τίτλο «Σύσταση Ειδικού Λογαριασμού» άρθρο 92 Α΄ του Κανονισμού της Βουλής (Μέρος Β΄ − ΦΕΚ 51Α΄/10.4.1997), που προστέθηκε με το άρθρο 14 περίπτωση Ε1 της αποφάσεως της Ολομέλειας της Βουλής, που ελήφθη κατά τη ΜΘ΄ Συνεδρίαση της 6ης Δεκεμβρίου 2001 (ΦΕΚ 284Α΄/18.12.2001), αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 92Α Σύσταση Ειδικού Λογαριασμού
Συνιστάται Ειδικός Λογαριασμός στη Βουλή των Ελλήνων. Σκοπός του λογαριασμού είναι η κάλυψη γενικά δαπανών που αφορούν στην αρτιότερη λειτουργία του Κοινοβουλίου και στην αποτελεσματικότερη εκπλήρωση της αποστολής των Βουλευτών εν γένει, καθώς και η διαχείριση των χρηματοδοτήσεων από τη συμμετοχή της Βουλής των Ελλήνων και των Ανεξάρτητων Αρχών στα επιχειρησιακά προγράμματα του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης και σε λοιπά προγράμματα της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Με αποφάσεις του Προέδρου της Βουλής καθορίζονται: α) τα έσοδα, ο τρόπος και η διαδικασία τήρησης του Ειδικού Λογαριασμού, ο έλεγχος αυτού και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια και β) το αρμόδιο όργανο της Βουλής για τη διοίκηση και διαχείριση μέσω του Ειδικού Λογαριασμού των χρηματοδοτήσεων από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης ή από άλλα ευρωπαϊκά προγράμματα. Οι ειδικοί κανόνες λειτουργίας του οργάνου αυτού ρυθμίζονται με Ειδικό Κανονισμό, κατά το άρθρο 94 του Κανονισμού της Βουλής (Μέρος Β΄), ο οποίος καθορίζει το αντικείμενο, την εσωτερική λειτουργία, τους κλάδους και ειδικότητες, τις θέσεις, τα προσόντα, τη διαδικασία διορισμού ή πρόσληψης προσωπικού και κάθε άλλη λεπτομέρεια».
Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι (ΟΛΟΙ- καθότι το ψήφισε η Ολομέλεια) οι βουλευτές φροντίζουν μια χαρά, για το εαυτό τους…
«στ. Ο ειδικός λογαριασμός της Βουλής που τηρείται στο Υποκατάστημα Βουλής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος.»
Τι είναι όμως αυτός ο ειδικός λογαριασμός που παραμένει;
Ο Ειδικός Λογαριασμός της Βουλής προσδιορίζεται στο ΦΕΚ 85/18 Απρ. 2006 όπου δημοσιεύεται ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ που αναφέρει:
«Τροποποίηση στον Κανονισμό της Βουλής (Μέρος Β΄)
Άρθρο 1
Το υπό τον τίτλο «Σύσταση Ειδικού Λογαριασμού» άρθρο 92 Α΄ του Κανονισμού της Βουλής (Μέρος Β΄ − ΦΕΚ 51Α΄/10.4.1997), που προστέθηκε με το άρθρο 14 περίπτωση Ε1 της αποφάσεως της Ολομέλειας της Βουλής, που ελήφθη κατά τη ΜΘ΄ Συνεδρίαση της 6ης Δεκεμβρίου 2001 (ΦΕΚ 284Α΄/18.12.2001), αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 92Α Σύσταση Ειδικού Λογαριασμού
Συνιστάται Ειδικός Λογαριασμός στη Βουλή των Ελλήνων. Σκοπός του λογαριασμού είναι η κάλυψη γενικά δαπανών που αφορούν στην αρτιότερη λειτουργία του Κοινοβουλίου και στην αποτελεσματικότερη εκπλήρωση της αποστολής των Βουλευτών εν γένει, καθώς και η διαχείριση των χρηματοδοτήσεων από τη συμμετοχή της Βουλής των Ελλήνων και των Ανεξάρτητων Αρχών στα επιχειρησιακά προγράμματα του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης και σε λοιπά προγράμματα της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Με αποφάσεις του Προέδρου της Βουλής καθορίζονται: α) τα έσοδα, ο τρόπος και η διαδικασία τήρησης του Ειδικού Λογαριασμού, ο έλεγχος αυτού και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια και β) το αρμόδιο όργανο της Βουλής για τη διοίκηση και διαχείριση μέσω του Ειδικού Λογαριασμού των χρηματοδοτήσεων από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης ή από άλλα ευρωπαϊκά προγράμματα. Οι ειδικοί κανόνες λειτουργίας του οργάνου αυτού ρυθμίζονται με Ειδικό Κανονισμό, κατά το άρθρο 94 του Κανονισμού της Βουλής (Μέρος Β΄), ο οποίος καθορίζει το αντικείμενο, την εσωτερική λειτουργία, τους κλάδους και ειδικότητες, τις θέσεις, τα προσόντα, τη διαδικασία διορισμού ή πρόσληψης προσωπικού και κάθε άλλη λεπτομέρεια».
Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι (ΟΛΟΙ- καθότι το ψήφισε η Ολομέλεια) οι βουλευτές φροντίζουν μια χαρά, για το εαυτό τους…
===================
Mεταγεννέστερη εγγραφή: 30_1_2010
Εμπλοκή με το «αυτοτελές» των βουλευτών
Στα χέρια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους βρίσκεται αυτή τη στιγμή η απάντηση για το πώς θα απεμπλακεί το υπουργείο Οικονομικών από τους περιορισμούς που θέτει το Σύνταγμα στην κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης των βουλευτών. Οπως αναφέρει ανώτατος παράγοντας του οικονομικού επιτελείου, οι βουλευτικές αποζημιώσεις προστατεύονται από το Σύνταγμα, με αποτέλεσμα να μη μπορεί η κυβέρνηση να καταργήσει την ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση και να τις εντάξει στην κλίμακα φορολογίας εισοδήματος, όπως θα γίνει για το σύνολο των εισοδημάτων των δημοσίων υπαλλήλων και άλλων αμοιβών.
Σημειώνεται ότι οι όποιες αποφάσεις για τους βουλευτές θα συμπαρασύρουν και τα εισοδήματα των δικαστών και των υπαλλήλων του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών αναζητεί εναλλακτικό τρόπο φορολόγησης, στην περίπτωση που το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους απαντήσει ότι δεν μπορεί να αλλάξει το καθεστώς φορολόγησης των βουλευτικών αποζημιώσεων.
Μία από τις λύσεις που εξετάζεται είναι να αυξηθεί ο συντελεστής φορολόγησης ή ακόμη και να θεσμοθετηθεί διαφορετική φορολογική κλίμακα για τα εισοδήματα των βουλευτών και των δικαστών. Πάντως και γι’ αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να γνωμοδοτήσει το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Το οικονομικό επιτελείο θέλει πάση θυσία να κάνει αυστηρότερη τη φορολόγηση των βουλευτικών αποζημιώσεων, στοχεύοντας στην άμβλυνση των αντιδράσεων των δημοσίων υπαλλήλων. Ηδη οι εφοριακοί υπάλληλοι έχουν δηλώσει ότι θα δεχθούν την κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης στην περίπτωση που αυτή εφαρμοσθεί για όλους. Μάλιστα, έχουν εξαγγείλει απεργιακές κινητοποιήσεις για τις 4-5 Φεβρουαρίου, τονίζοντας ότι από τις επερχόμενες αλλαγές (μείωση επιδομάτων, κατάργηση αυτοτελούς φορολόγησης και περιορισμός των εξόδων κίνησης) θα μειωθεί το εισόδημά τους 700 ευρώ κατά μέσο όρο. Για τους ίδιους λόγους απεργούν και οι τελωνειακοί στις 4-5 Φεβρουαρίου. Από τις αλλαγές που θα επέλθουν, όσοι είχαν εισοδήματα που φορολογούνται σήμερα αυτοτελώς θα επιβαρυνθούν σημαντικά, καθιστώντας, ωστόσο, δικαιότερη την κατανομή των φορολογικών βαρών. Μεγάλες επιβαρύνσεις θα υποστούν οι μηχανικοί, οι εφοριακοί, οι τελωνειακοί, οι υπάλληλοι του υπουργείου Περιβάλλοντος και Μεταφορών, οι γιατροί, οι αρχιτέκτονες κ. λπ., δεδομένου ότι θα απολέσουν την ευεργετική φορολογική μεταχείριση που είχαν μέχρι σήμερα.
================================
Ελάχιστες αμοιβές Δικηγόρων: Εδώ το κόλπο είναι καλοστημένο: Ποιο άραγε το επιχείρημα. Είναι οι Δικηγόροι η εξαιρετική εργασιακή ομάδα της οποίας τη σύτιση έχει αναλάβει το κράτος; Τί παραπάνω παρέχει αυτή η συντεχνία ώστε θα πρέπει να την πληρώνουμε ώστε να εξασφαλίσουμε γι' αυτήν ένα καλό επίπεδο διαβίωσης; Είναι οι Δικηγόροι που ξιφουλκούν για την ελεύθερη αγορά και άλλα τινά (για τους άλλους φυσικά) ενώ όταν πρόκειται για τις αμοιβές τους μπαίνουν κάτω από τα προστατευτικά φουστάνια της μαμάς πατρίδας. Οι στρεβλώσεις από την προστασία αυτή είναι πολλές: α. Υπερπληθυσμός Δικηγόρων. β. Ετεροαπασχόληση. (μερικοί κάνουν και το άλμα από την άλλη πλευρά - γνωρίζοντας τρύπες του συστήματος...) . Εν κατακλείδι είναι παράδοξο και συνάμα παράνομο να ισχύει αυτή διάταξη, τόσο παράνομο, όσο να βάλλουν διόδια στους δρόμους οι οικοδόμοι, αφού .... χωρίς αυτούς δεν θα είχε γίνει κανένα έργο, συνεπώς πρέπει να πάρουν πίσω την εισφορά τους στην κοινωνία, ιδίως τώρα που οι δουλειές τους περνάνε κρίση.
- Πόσοι από σας γνωρίζετε ότι το 4% του ΦΠΑ των οικοδομών πάει στο Ταμείο των Νομικών! (Αυτή και μόνο η μεταχείρηση της συντεχνίας των Δικηγόρων από το κράτος, την καθιστά αφερέγγυα απέναντι στους λιοπούς απλούς πολίτες. Δείτε την ανταλαγή απόψεων του προέδρου του Ταμείου των Νομικών με τον Στ. Μάνο: Να τι ρωτάει ο κ. Μάνος: "για ποιο λόγο οφείλει το κοινωνικό σύνολο να συνεισφέρει το 4% του ΦΠΑτων οικοδομών (περαν μιας σειράς κοινωνικών πόρων) στο Ταμείο των Νομικώνκαι γιατί δεν ισχύει το ίδιο π.χ. για του εμπόρους, με πολύ μεγαλύτερα ασφαλιστικά προβλήματα"
- Διαβάστε κάνοντας click εδώ το δημοσίευμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (11/12/2007)
- Μεταγεννέστερη προσθήκη(14/1/2009) : Μας πήρε χαμπάρι και η κοινότητα---->
Σχετικά με την ελάχιστη αμοιβή των Δικηγόρων: Μεταγεννέστερη εγγραφή -21/3/2009:
Να καταργηθούν οι ελάχιστες αμοιβές των δικηγόρων ζητεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με επιστολή της που διαβίβασε στα υπουργεία Οικονομίας, Εξωτερικών και Δικαιοσύνης, ενώ αναμένονται και νέες επιστολές που αφορούν την απελευθέρωση των λεγομένων κλειστών επαγγελμάτων (συμβολαιογράφοι, μηχανικοί, οπτικοί, διαμεταφορείς κ.ά.).
Η ΕΕ υποστηρίζει ότι ο καθορισμός ελαχίστων αμοιβών για τους δικηγόρους αντίκειται στην κοινοτική νομοθεσία που αφορά την απελευθέρωση των υπηρεσιών και την ελεύθερη διακίνηση των επαγγελματιών από χώρα σε χώρα και τον ανταγωνισμό. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποστηρίζει επίσης ότι ένας Bούλγαρος ή Eσθονός ή Oύγγρος δικηγόρος, π.χ., μπορεί να ζητήσει να παρέχει υπηρεσία με χαμηλότερες αμοιβές και στα επίπεδα που καθορίζονται από τον ελεύθερο ανταγωνισμό στη χώρα τους.
Τα συναρμόδια υπουργεία δεν ανέμεναν την εξέλιξη αυτή, διότι θεωρούσαν ότι λόγω της κρίσης όλες οι σχετικές οδηγίες που αφορούν την απελευθέρωση της εσωτερικής αγοράς θα «πάγωναν». Ωστόσο το Συμβούλιο Υπουργών πριν από λίγες ημέρες παρότρυνε για μία ακόμη φορά τις χώρες-μέλη να προχωρήσουν στην απελευθέρωση της εσωτερικής αγοράς.
Η εξυπηρέτηση
Η οδηγία για την απελευθέρωση των υπηρεσιών όχι μόνο αποβλέπει στην ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, αλλά και προβλέπει τη δημιουργία Ενιαίου Κέντρου Εξυπηρέτησης (ΕΚΕ) στα κράτη-μέλη για τους παρόχους υπηρεσιών. Τα ΕΚΕ θα αποτελούν τον μοναδικό θεσμικό συνομιλητή για τον πάροχο υπηρεσιών, ώστε ο τελευταίος να μη χρειάζεται να έλθει σε επαφή με πολλές αρμόδιες αρχές ή φορείς για να συγκεντρώνει όλες τις συναφείς πληροφορίες και να διεκπεραιώνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες σχετικά με τις δραστηριότητές του για παροχή υπηρεσιών.
Αυτό σημαίνει ότι κάθε πάροχος υπηρεσιών από από άλλο κράτος-μέλος θα μπορεί να ολοκληρώνει όλες τις απαιτούμενες διατυπώσεις και διαδικασίες σχετικά με τις δραστηριότητες παροχής υπηρεσιών, ιδίως αυτές που αφορούν τη χορήγηση άδειας, ώστε να αποφεύγεται η μετάβασή του σε πολλούς οργανισμούς, φορείς, διευθύνσεις κτλ.
Ταυτόχρονα όμως και ο Έλληνας δικηγόρος ή συμβολαιογράφος κτλ. θα μπορεί να στραφεί σε ένα ΕΚΕ σε οποιαδήποτε χώρα-μέλος της ΕΕ και όχι μόνο να ζητήσει πληροφορίες για την άσκηση του επαγγέλματός του σε άλλη χώρα-μέλος αλλά και να προμηθευθεί κάθε απαραίτητο πιστοποιητικό.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=997483
=========
Μεταγεννέστερη εγγραφή (3/5/2009)
Η μείωση της αμοιβής των συμβολαιογράφων για τη μεταβίβαση ακινήτων από το 1,2% επί της αξίας των ακινήτων στο 1%, με την πρόσφατη απόφαση του υπουργείου Οικονομίας, θα απασχολήσει τους συμμετέχοντες στη σύσκεψη της 12ης Μαΐου στο πλαίσιο της απελευθέρωσης των υπηρεσιών.
===========
Η κυβέρνηση σκέφτηκε αρκετές εβδομάδες τα μέτρα για την τόνωση της οικοδομής και τη μείωση του κόστους των μεταβιβάσεων ακινήτων, αλλά μάλλον δείλιασε μπροστά στην εκλογική πελατεία της.
Δεν δικαιολογείται διαφορετικά η απόφαση να μειώσει από 1,2% σε 1% τα συμβολαιογραφικά έξοδα αντί να καταργήσει τις υποχρεωτικές διοικητικά καθοριζόμενες αμοιβές των συμβολαιογράφων, όταν η χώρα μας εγκαλείται για αυτό το καθεστώς από την ΕΕ.
«Ελεγκτές» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έρχονται στην Αθήνα για να ελέγξουν τον βαθμό προσαρμογής της δημόσιας διοίκησης στην απελευθέρωση των υπηρεσιών, η μείωση της αμοιβής των συμβολαιογράφων θα απασχολήσει τους κοινοτικούς.
Ως γνωστόν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαφωνεί με τον καθορισμό συγκεκριμένης αμοιβής στους συμβολαιογράφους και στους δικηγόρους (είτε είναι 1% είτε 1,2% κτλ.), διότι, όπως υποστηρίζει, εμποδίζεται η ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, νοθεύεται ο ελεύθερος ανταγωνισμός και δυσκολεύεται η ελεύθερη διακίνηση των εργαζομένων.
Σύντομα μάλιστα η Ελλάδα θα οδηγηθεί και για αυτό το θέμα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά οι υπουργοί του «οικονομικού διευθυντηρίου», οι οποίοι συζήτησαν επί μακρόν τα μέτρα τόνωσης της οικοδομής.
Ισως όμως θα έπρεπε η κυβέρνηση να εξηγήσει στους πολίτες που έχουν πάρει ή σκοπεύουν να πάρουν στεγαστικό δάνειο γιατί θα πρέπει να πληρώσουν δύο φορές το κόστος της προσημείωσης ή της υποθήκης του ακινήτου, αντί μιας.
Για να εξηγούμαστε, σήμερα η εγγραφή της προσημείωσης γίνεται από το Πρωτοδικείο, δηλαδή με δικαστική απόφαση, λίγο πριν από την εκταμίευση του στεγαστικού δανείου παρουσία δικηγόρου, εκπροσώπου της τράπεζας και του δανειολήπτη. Πολύ σωστά...
Το κόστος, δηλαδή η αμοιβή του δικηγόρου της τράπεζας και τα δικαστικά έξοδα, ανέρχεται περίπου σε 400 ευρώ για ύψος δανείου 100.000 ευρώ.
Για την άρση όμως των βαρών του ακινήτου, δηλαδή της προσημείωσης ή της υποθήκης, με την εξόφληση του δανείου απαιτείται από τη νομοθεσία ο δανειολήπτης να υποστεί ακριβώς την ίδια διαδικασία. Και να πληρώσει δεύτερη φορά τα 400 ευρώ σε αμοιβές και έξοδα.
Η κυβέρνηση δεν το γνωρίζει αυτό;
Είναι αδύνατον, αφού, αν όχι σημερινοί βουλευτές, δικηγόροι, συγγενικά τους πρόσωπα (γιοι, θυγατέρες, ανίψια) ή δικηγόροι ψηφοφόροι τους θεωρούσαν μέχρι πρότινος τουλάχιστον τη δουλειά αυτή, δηλαδή την εγγραφή προσημειώσεων μέσω τραπεζών, «χρυσωρυχείο». Ηταν μάλιστα το μεγαλύτερο «ρουσφέτι» που μπορούσε να κάνει πολιτικός σε νέο δικηγόρο.
Για να μην πούμε για τους συμβολαιογράφους και βρεθούμε σε άλλα σκοτεινά μονοπάτια...
Mεταγεννέστερη εγγραφή σχετικά με τη φοροδιαφυγή των συμβολαιογράφων=====> (στοιχεία ΣΟΚ!!)
==============
Να καταργηθούν οι ελάχιστες αμοιβές των δικηγόρων ζητεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με επιστολή της που διαβίβασε στα υπουργεία Οικονομίας, Εξωτερικών και Δικαιοσύνης, ενώ αναμένονται και νέες επιστολές που αφορούν την απελευθέρωση των λεγομένων κλειστών επαγγελμάτων (συμβολαιογράφοι, μηχανικοί, οπτικοί, διαμεταφορείς κ.ά.).
Η ΕΕ υποστηρίζει ότι ο καθορισμός ελαχίστων αμοιβών για τους δικηγόρους αντίκειται στην κοινοτική νομοθεσία που αφορά την απελευθέρωση των υπηρεσιών και την ελεύθερη διακίνηση των επαγγελματιών από χώρα σε χώρα και τον ανταγωνισμό. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποστηρίζει επίσης ότι ένας Bούλγαρος ή Eσθονός ή Oύγγρος δικηγόρος, π.χ., μπορεί να ζητήσει να παρέχει υπηρεσία με χαμηλότερες αμοιβές και στα επίπεδα που καθορίζονται από τον ελεύθερο ανταγωνισμό στη χώρα τους.
Τα συναρμόδια υπουργεία δεν ανέμεναν την εξέλιξη αυτή, διότι θεωρούσαν ότι λόγω της κρίσης όλες οι σχετικές οδηγίες που αφορούν την απελευθέρωση της εσωτερικής αγοράς θα «πάγωναν». Ωστόσο το Συμβούλιο Υπουργών πριν από λίγες ημέρες παρότρυνε για μία ακόμη φορά τις χώρες-μέλη να προχωρήσουν στην απελευθέρωση της εσωτερικής αγοράς.
Η εξυπηρέτηση
Η οδηγία για την απελευθέρωση των υπηρεσιών όχι μόνο αποβλέπει στην ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, αλλά και προβλέπει τη δημιουργία Ενιαίου Κέντρου Εξυπηρέτησης (ΕΚΕ) στα κράτη-μέλη για τους παρόχους υπηρεσιών. Τα ΕΚΕ θα αποτελούν τον μοναδικό θεσμικό συνομιλητή για τον πάροχο υπηρεσιών, ώστε ο τελευταίος να μη χρειάζεται να έλθει σε επαφή με πολλές αρμόδιες αρχές ή φορείς για να συγκεντρώνει όλες τις συναφείς πληροφορίες και να διεκπεραιώνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες σχετικά με τις δραστηριότητές του για παροχή υπηρεσιών.
Αυτό σημαίνει ότι κάθε πάροχος υπηρεσιών από από άλλο κράτος-μέλος θα μπορεί να ολοκληρώνει όλες τις απαιτούμενες διατυπώσεις και διαδικασίες σχετικά με τις δραστηριότητες παροχής υπηρεσιών, ιδίως αυτές που αφορούν τη χορήγηση άδειας, ώστε να αποφεύγεται η μετάβασή του σε πολλούς οργανισμούς, φορείς, διευθύνσεις κτλ.
Ταυτόχρονα όμως και ο Έλληνας δικηγόρος ή συμβολαιογράφος κτλ. θα μπορεί να στραφεί σε ένα ΕΚΕ σε οποιαδήποτε χώρα-μέλος της ΕΕ και όχι μόνο να ζητήσει πληροφορίες για την άσκηση του επαγγέλματός του σε άλλη χώρα-μέλος αλλά και να προμηθευθεί κάθε απαραίτητο πιστοποιητικό.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=997483
=========
Μεταγεννέστερη εγγραφή (3/5/2009)
Ενστάσεις για τις αμοιβές των συμβολαιογράφων
Η μείωση της αμοιβής των συμβολαιογράφων για τη μεταβίβαση ακινήτων από το 1,2% επί της αξίας των ακινήτων στο 1%, με την πρόσφατη απόφαση του υπουργείου Οικονομίας, θα απασχολήσει τους συμμετέχοντες στη σύσκεψη της 12ης Μαΐου στο πλαίσιο της απελευθέρωσης των υπηρεσιών.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαφωνεί με τον καθορισμό συγκεκριμένης αμοιβής στους συμβολαιογράφους και στους δικηγόρους (είτε είναι 1,0% είτε 1,2% κτλ.) διότι, όπως υποστηρίζει, εμποδίζεται η ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, νοθεύεται ο ελεύθερος ανταγωνισμός και δυσκολεύεται η ελεύθερη διακίνηση των εργαζομένων. Η ένσταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχει δύο σκέλη.
- Το πρώτο αφορά την αδυναμία ενός έλληνα συμβολαιογράφου να εισπράξει χαμηλότερη αμοιβή από εκείνη που προκαθορίζεται (είτε είναι 1% ή 1,2% κτλ.), με αποτέλεσμα να νοθεύεται ο ελεύθερος ανταγωνισμός, αλλά και να πλήττεται ο πολίτης-καταναλωτής. - Το δεύτερο αφορά την αδυναμία ενός επαγγελματία από άλλη χώρα-μέλος της ΕΕ να εισέλθει στην ελληνική αγορά. Για παράδειγμα, ένας βούλγαρος συμβολαιογράφος πρέπει να μπορεί να ζητεί χαμηλότερη αμοιβή από εκείνη που προκαθορίζεται για τους έλληνες συναδέλφους του. Με την υπάρχουσα νομοθεσία όμως δεν μπορεί να εισέλθει στην ελληνική αγορά αφού, με βάση τον προκαθορισμό της αμοιβής, ένας Ελληνας που θέλει να μεταβιβάσει ακίνητο προτιμά συμβολαιογράφο από τη χώρα του και όχι από άλλη χώρα-μέλος της ΕΕ.
===========
Πολιτικοί, δικηγόροι και συμβολαιογράφοι
Η κυβέρνηση σκέφτηκε αρκετές εβδομάδες τα μέτρα για την τόνωση της οικοδομής και τη μείωση του κόστους των μεταβιβάσεων ακινήτων, αλλά μάλλον δείλιασε μπροστά στην εκλογική πελατεία της.
Δεν δικαιολογείται διαφορετικά η απόφαση να μειώσει από 1,2% σε 1% τα συμβολαιογραφικά έξοδα αντί να καταργήσει τις υποχρεωτικές διοικητικά καθοριζόμενες αμοιβές των συμβολαιογράφων, όταν η χώρα μας εγκαλείται για αυτό το καθεστώς από την ΕΕ.
«Ελεγκτές» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έρχονται στην Αθήνα για να ελέγξουν τον βαθμό προσαρμογής της δημόσιας διοίκησης στην απελευθέρωση των υπηρεσιών, η μείωση της αμοιβής των συμβολαιογράφων θα απασχολήσει τους κοινοτικούς.
Ως γνωστόν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαφωνεί με τον καθορισμό συγκεκριμένης αμοιβής στους συμβολαιογράφους και στους δικηγόρους (είτε είναι 1% είτε 1,2% κτλ.), διότι, όπως υποστηρίζει, εμποδίζεται η ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, νοθεύεται ο ελεύθερος ανταγωνισμός και δυσκολεύεται η ελεύθερη διακίνηση των εργαζομένων.
Σύντομα μάλιστα η Ελλάδα θα οδηγηθεί και για αυτό το θέμα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά οι υπουργοί του «οικονομικού διευθυντηρίου», οι οποίοι συζήτησαν επί μακρόν τα μέτρα τόνωσης της οικοδομής.
Ισως όμως θα έπρεπε η κυβέρνηση να εξηγήσει στους πολίτες που έχουν πάρει ή σκοπεύουν να πάρουν στεγαστικό δάνειο γιατί θα πρέπει να πληρώσουν δύο φορές το κόστος της προσημείωσης ή της υποθήκης του ακινήτου, αντί μιας.
Για να εξηγούμαστε, σήμερα η εγγραφή της προσημείωσης γίνεται από το Πρωτοδικείο, δηλαδή με δικαστική απόφαση, λίγο πριν από την εκταμίευση του στεγαστικού δανείου παρουσία δικηγόρου, εκπροσώπου της τράπεζας και του δανειολήπτη. Πολύ σωστά...
Το κόστος, δηλαδή η αμοιβή του δικηγόρου της τράπεζας και τα δικαστικά έξοδα, ανέρχεται περίπου σε 400 ευρώ για ύψος δανείου 100.000 ευρώ.
Για την άρση όμως των βαρών του ακινήτου, δηλαδή της προσημείωσης ή της υποθήκης, με την εξόφληση του δανείου απαιτείται από τη νομοθεσία ο δανειολήπτης να υποστεί ακριβώς την ίδια διαδικασία. Και να πληρώσει δεύτερη φορά τα 400 ευρώ σε αμοιβές και έξοδα.
Η κυβέρνηση δεν το γνωρίζει αυτό;
Είναι αδύνατον, αφού, αν όχι σημερινοί βουλευτές, δικηγόροι, συγγενικά τους πρόσωπα (γιοι, θυγατέρες, ανίψια) ή δικηγόροι ψηφοφόροι τους θεωρούσαν μέχρι πρότινος τουλάχιστον τη δουλειά αυτή, δηλαδή την εγγραφή προσημειώσεων μέσω τραπεζών, «χρυσωρυχείο». Ηταν μάλιστα το μεγαλύτερο «ρουσφέτι» που μπορούσε να κάνει πολιτικός σε νέο δικηγόρο.
Για να μην πούμε για τους συμβολαιογράφους και βρεθούμε σε άλλα σκοτεινά μονοπάτια...
Mεταγεννέστερη εγγραφή σχετικά με τη φοροδιαφυγή των συμβολαιογράφων=====> (στοιχεία ΣΟΚ!!)
==============
Ελάχιστες αμοιβές επαγγελματιών που αναγνωρίζονται από το ΤΕΕ. Γειά σου Λιάσκα με τα ωραία σου. Ας δούμε και δω τους μάγκες: Οι περισσότεροι από δαύτους είναι ελεύθεροι επαγγελματίες και άρα υπερ της ελεύθερης αγοράς, λοιπόν οι αμοιβές τους και μάλιστα οι ελάχιστες!!!- ορίζονται από το κράτος. Νάσου λοιπόν το κράτος να δείχνει ιδαίτερη προσοχή σε μια συνεχνία. Άκουσον- άκουσον ορίζει την ελάχιστη αμοιβή για το μηχανικό που θα κάνει μια μελέτη για ένα σπίτι. Τα περί ελεύθερης αγοράς, πάνε περίπατο. Δεν έχει νόημα να ψάξετε την αγορά, να πάρετε προσφορές από μηχανικούς, όλοι θα σας πούνε την ίδια ή μεγαλύτερη τιμή, κάτι που σε άλλες περιπτώσεις ονομάζεται καρτέλ!! Έ λοιπόν δεν έχουμε τρελαθεί. Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Ήδη αποκαλύψαμε ομάδες (συντεχνίες του κερατά) που εκμεταλευόμενες τη δεσπόζουσα θέση τους στο κοινοβούλιο - καταπατπώντας κάθε νομιμότητα νομοθετούν για την πάρτη τους. Δεν χρειάζεσθε τις μελέτες του κ. Δρεττάκη για την ανθωπρογεωγραφία του Κοινοβουλίου για να δείτε ότι η κυριαρχία στο Κοινοβούλιο Δηκηγόρων και Μηχανικών είναι μία από τις σοβαρές στρεβλώσεις του Κοινοβουλευτικού μας συστήματος (Κατ΄ όνομα βέβαια, αφού συλλαμβάνεται να κλεβει οπώρας και να βολεύει τα "παιδιά του".) Έχει αξία να ρίξετε συνάμα μια ματιά, εδώ για προβλήματα στη λειτουργία του πολιτεύματος, που τείνει να χάσει - αν δεν το έχει κάνει ήδη - κάθε νομιμοποίηση. Τα κόμματα εξουσίας με πολύ μεγάλη ευκολία ξεχνούν τις εξαγγελίες τους, τις υποτιθέμενες δεσμεύσεις τους και στερεώνουν μόνο τις σχέσεις μόνο με μερικές ομάδες που έχουν δυσανάλογη επιρροή στα κοινά. (Παράδειγμα: Οι δυο παραπάνω ομάδες μαζί με την ομάδα των Δημοσιογράφων. Γιατί θα έπρεπε να έχουν ειδικό καθεστώς στη συνταξιοδότηση οι δημοσιογράφοι; Γιατί η Πολιτεία τα βρήκε με την ομάδα αυτή; Έχει αναλυθεί στον τύπο το συνταξιοδοτικό των δημοσιογράφων; Είμαι πολύ καχύποπτος αν θεωρήσω ότι η Κυβέρνηση έδωσε στους Δημοσιογράφους ότι ζήτησαν και εκείνοι ανέλαβαν να ... σιωπήσουν σε άλλες παρεμβάσεις της, στη μεταχείρηση άλλων κοινωνικών ομάδων. Οπότε τα περί αλληλεγγύης που τόσο συχνά αναφέρουν οι φίλοι μας Δημοσιογράφοι είναι κενό γράμμα. Δουλειά κάνουν οι άνθρωποι και μάλιστα πολλοί εξ αυτών είναι και πολυθεσίτες - αναλαμβάνοντας να εξωραϊζουν την εικόνα διαφόρων ιδρυμάτων...)
----------========
Αυτοθεσμιζόμενος εκφαυλισμός
Tου Xρηστου Γιανναρα
Ο χρηματισμός κομμάτων και πολιτευτών είναι θέμα, που αν μια κοινωνία το θεωρεί πρόβλημα, μπορεί να το λύσει θεσμικά. Οι τρόποι της λύσης έχουν προταθεί από έγκυρους και έμπειρους δημοσιολόγους.
Το πειστικότερο σημάδι ότι υπάρχει δεδομένη βούληση να λυθεί το πρόβλημα, θα ήταν η συγκρότηση επιτελικής ομάδας που θα το μελετούσε με ανιδιοτέλεια και αξιοπιστία, προτείνοντας και αξιολογώντας τις προσφορότερες λύσεις.
Θέμα επιφυλλίδας (δηλαδή ανάγκης να διερωτηθούμε για το αυτονόητο) μπορεί να είναι η απορία: Γιατί η σημερινή ελλαδική (πολύ συγκεκριμένα) κοινωνία αρνείται ή αδυνατεί να λύσει το πρόβλημα του χρηματισμού κομμάτων και πολιτευτών; Αλλά και στο ερώτημα αυτό οι τυχόν απαντήσεις δεν μπορούν να είναι αξιόπιστες, αν απλώς εκφράζουν υποκειμενικές γνώμες, απόψεις, ερμηνείες. Χρειάζεται και εδώ μελέτη σοβαρή, η επιφυλλίδα μόνο σαν πρόκληση μπορεί να λειτουργήσει.
Εμμεσα συμπεράσματα από δημοσκοπήσεις δίνουν την εντύπωση ότι η ελλαδική κοινωνία, στην πλειονότητά της, θέλει να λύσει το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά είναι θεσμικά αποκλεισμένη από κάθε δυνατότητα πρακτικής ενέργειας. Ο χρηματισμός κομμάτων και πολιτευτών (η ενίσχυσή τους με «μαύρο χρήμα» από μεγάλες επιχειρήσεις που εξαγοράζουν έτσι την προώθηση των συμφερόντων τους) είναι θέμα θεσμικά εξαρτώμενο από τις εξουσίες των ίδιων των πολιτευτών και των συντεχνιακών τους οργανώσεων (των κομμάτων). Δηλαδή, οι ένοχοι για διαφθορά, για διαπλοκή με άνομα συμφέροντα, είναι οι μόνοι που έχουν θεσμικά (κατά το Σύνταγμα) την αρμοδιότητα να (αυτο)τιμωρηθούν για τον εκφαυλισμό τους. Οι ίδιοι έχουν επιπλέον αποφασίσει το πολίτευμα αυτό να ψευδεπιγράφεται «δημοκρατία»!
Συντάσσουν το Σύνταγμα και «αναθεωρούν» το Σύνταγμα οι υπόλογοι στο λαό για την καταστρατήγηση των στόχων του Συντάγματος. Καλείται ο λαός, ταπεινωτικά εμπαιζόμενος, να λάβει απλώς υπ’ όψιν ότι κάποιες κάποτε βουλευτικές εκλογές είναι «αναθεωρητικές» – η Βουλή που θα προκύψει από αυτές θα προχωρήσει σε αναθεώρηση του Συντάγματος. Φυσικά, ερήμην του λαού. Ο λαός δεν ερωτάται για τις αλλαγές στον καταστατικό χάρτη που «κατοχυρώνει» τις ελευθερίες του!
Στη σημερινή Ελλάδα μοιάζει να έχουμε όλοι πεισθεί από τους επαγγελματίες της εξουσίας ότι το σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας (ο κοινοβουλευτισμός) έτσι πια λειτουργεί διεθνώς, είναι παντού και υποχρεωτικά, τυπικά και ολοκληρωτικά, σύστημα φεουδαρχικό. Ο χρηματισμός κομμάτων και πολιτευτών από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα είναι ο αυτονόητος «τρόπος λειτουργίας» του συστήματος, «φαινόμενο διεθνές». Δεν μπορεί η Ελλάδα να αποτελέσει εξαίρεση, είναι νομοτελειακά αδύνατο.
Αυτή η παραδοχή σημαίνει: Είναι νομοτέλεια να υποκλέπτουν οι πολιτικοί την ψήφο των νοητικά αδύναμων πολιτών με έντεχνα μεθοδευμένη, διαφημιστική πλύση εγκεφάλου, γκαιμπελικών προδιαγραφών. Επομένως, νομοτέλεια να καλύπτεται το μυθώδες κόστος αυτού του οργανωμένου εξανδραποδισμού των συνειδήσεων από επιχειρηματικά συμφέροντα (με άνομα ανταλλάγματα) ή από την κλοπή κοινωνικού χρήματος. Νομοτέλεια να χρηματοδοτούνται συστηματικά, με «μαύρο πολιτικό χρήμα», τα κόμματα εξουσίας, αλλά και «η συντριπτική πλειονότητα των υπουργών» κάθε κυβέρνησης («Καθημερινή» 3.7.2008, πρωτοσέλιδο) – να βυθίζονται και ως ιδιώτες στη διαφθορά οι επαγγελματίες πολιτικοί. Νομοτέλεια να ενορχηστρώνεται όλη αυτή η ανομία για να κολακευτεί η πιο μειονεκτική μερίδα του πληθυσμού (άνθρωποι με υποβαθμισμένη σκέψη, κρίση, συνείδηση ευθύνης) και να κρίνεται τελικά το εκλογικό αποτέλεσμα από χειραγωγούμενες ψήφους απερίσκεπτων πολιτών.
Η ασκούμενη από όλες τις κυβερνήσεις, τα τελευταία τριάντα τέσσερα χρόνια, πολιτική στην παιδεία και η απουσία κοινωνικού - συνταγματικού ελέγχου της τηλεόρασης διευρύνει, μεθοδικά και ραγδαία, τη μειονεκτική μερίδα του πληθυσμού στην Ελλάδα. Η αλογία, η ακρισία, η αγλωσσία, η χυδαιότητα, ο τραμπουκισμός, είναι το κυρίαρχο κλίμα συμπεριφοράς, τα αντανακλαστικά τεταρτοκοσμικής υπανάπτυξης που συγκροτούν σήμερα την εικόνα της ελλαδικής καθημερινότητας. Ισως οι «αισιόδοξοι» να αυθυποβάλλονται με πιο εξωραϊσμένες διαπιστώσεις, αλλά αποκλείεται να μην πιστοποιούν ότι ο λόγος των επαγγελματιών της εξουσίας και οι στρατηγικές των κομμάτων επιβεβαιώνουν απερίφραστα ως θελημένη και προϋποτιθέμενη την υπανάπτυξη του πληθυσμού.
Οι επαγγελματίες πολιτικοί μιλάνε γλώσσα ολοκληρωτικά υποταγμένη στη σκοπιμότητα των εντυπώσεων που θέλουν να προκαλέσουν, παρακάμπτοντας το πρόβλημα στο οποίο αναφέρονται και κάθε υποχρέωση λογικής ανάλυσης του προβλήματος ή αναζήτησης λύσεων. Δεν υπάρχει πια πολιτικός λόγος στην Ελλάδα σήμερα, προβληματισμός κοινωνικών στόχων, στρατηγικής και μεθόδων για την επίτευξή τους. Ο κομματικός λόγος είναι μόνο και αποκλειστικά «επικοινωνιακός», λόγος μεθοδικής παραπλάνησης των θυμάτων μιας σχολικής παιδείας δραματικά υποβαθμισμένης και πανεπιστημίων παραδομένων στην ανυποληψία και στη διάλυση.
Η συνεχώς διευρυνόμενη μειονεκτική μερίδα του πληθυσμού είναι το μέτρο που καθορίζει και τις πρακτικές αυτοανανέωσης του φεουδαρχικού πολιτικού συστήματος: Το «πόπολο» θέλει γνωστά ονόματα να το διαφεντεύουν, θέλει τα παιδιά και τα εγγόνια αφεντάδων, τους οποίους έμαθε πειθήνια να ψηφίζει και να αμνηστεύει. Κοντεύει το μισό Κοινοβούλιο στην Ελλάδα σήμερα να απαρτίζεται από θλιβερά προϊόντα τέτοιου εξευτελιστικού νεποτισμού. Και στο υπόλοιπο μισό να συνωστίζονται περιστασιακοί αστέρες της τηλεόρασης: μπασκετμπολίστες, προπονητές, εκφωνητές ποδοσφαιρικών αγώνων, ηθοποιοί των «σίριαλ», παρουσιαστές ειδήσεων ή συντονιστές αφελών συζητήσεων. Από αυτή την «πολιτική» ποιότητα περιμένουμε λύσεις για το ασφαλιστικό, για το σύστημα υγείας, για την παιδεία, για την άμυνα, για τα ακραίας κρισιμότητας προβλήματα εξωτερικής πολιτικής.
Ο χρηματισμός κομμάτων και πολιτευτών είναι παρωνυχίδα σε σύγκριση με τις παγιωμένες και αυτονόητες πια αναγκαιότητες, που καθιστούν αναπότρεπτο τον εκφαυλισμό του πολιτικού μας συστήματος. Κοινωνική αντίδραση στον αυτοκαταστροφικό κατήφορο αποκλείεται θεσμικά (συνταγματικά). Από το Γουδί του 1909 μας χωρίζει πια ένας αιώνας και συνθήκες κοινωνικοπολιτικές και διεθνείς ριζικά διαφοροποιημένες. Να περιμένουμε από τους ενόχους να επαναστατήσουν ενάντια στις συνέπειες των εσκεμμένων εγκλημάτων τους, είναι παραλογισμός. Διέξοδος λογικά δεν υπάρχει.
Οσοι δεν αντέχουν τη λογική προφάνεια, ας παραμυθιάζονται με καταφυγές σε ψυχολογικά παραισθησιογόνα.
Θέμα επιφυλλίδας (δηλαδή ανάγκης να διερωτηθούμε για το αυτονόητο) μπορεί να είναι η απορία: Γιατί η σημερινή ελλαδική (πολύ συγκεκριμένα) κοινωνία αρνείται ή αδυνατεί να λύσει το πρόβλημα του χρηματισμού κομμάτων και πολιτευτών; Αλλά και στο ερώτημα αυτό οι τυχόν απαντήσεις δεν μπορούν να είναι αξιόπιστες, αν απλώς εκφράζουν υποκειμενικές γνώμες, απόψεις, ερμηνείες. Χρειάζεται και εδώ μελέτη σοβαρή, η επιφυλλίδα μόνο σαν πρόκληση μπορεί να λειτουργήσει.
Εμμεσα συμπεράσματα από δημοσκοπήσεις δίνουν την εντύπωση ότι η ελλαδική κοινωνία, στην πλειονότητά της, θέλει να λύσει το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά είναι θεσμικά αποκλεισμένη από κάθε δυνατότητα πρακτικής ενέργειας. Ο χρηματισμός κομμάτων και πολιτευτών (η ενίσχυσή τους με «μαύρο χρήμα» από μεγάλες επιχειρήσεις που εξαγοράζουν έτσι την προώθηση των συμφερόντων τους) είναι θέμα θεσμικά εξαρτώμενο από τις εξουσίες των ίδιων των πολιτευτών και των συντεχνιακών τους οργανώσεων (των κομμάτων). Δηλαδή, οι ένοχοι για διαφθορά, για διαπλοκή με άνομα συμφέροντα, είναι οι μόνοι που έχουν θεσμικά (κατά το Σύνταγμα) την αρμοδιότητα να (αυτο)τιμωρηθούν για τον εκφαυλισμό τους. Οι ίδιοι έχουν επιπλέον αποφασίσει το πολίτευμα αυτό να ψευδεπιγράφεται «δημοκρατία»!
Συντάσσουν το Σύνταγμα και «αναθεωρούν» το Σύνταγμα οι υπόλογοι στο λαό για την καταστρατήγηση των στόχων του Συντάγματος. Καλείται ο λαός, ταπεινωτικά εμπαιζόμενος, να λάβει απλώς υπ’ όψιν ότι κάποιες κάποτε βουλευτικές εκλογές είναι «αναθεωρητικές» – η Βουλή που θα προκύψει από αυτές θα προχωρήσει σε αναθεώρηση του Συντάγματος. Φυσικά, ερήμην του λαού. Ο λαός δεν ερωτάται για τις αλλαγές στον καταστατικό χάρτη που «κατοχυρώνει» τις ελευθερίες του!
Στη σημερινή Ελλάδα μοιάζει να έχουμε όλοι πεισθεί από τους επαγγελματίες της εξουσίας ότι το σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας (ο κοινοβουλευτισμός) έτσι πια λειτουργεί διεθνώς, είναι παντού και υποχρεωτικά, τυπικά και ολοκληρωτικά, σύστημα φεουδαρχικό. Ο χρηματισμός κομμάτων και πολιτευτών από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα είναι ο αυτονόητος «τρόπος λειτουργίας» του συστήματος, «φαινόμενο διεθνές». Δεν μπορεί η Ελλάδα να αποτελέσει εξαίρεση, είναι νομοτελειακά αδύνατο.
Αυτή η παραδοχή σημαίνει: Είναι νομοτέλεια να υποκλέπτουν οι πολιτικοί την ψήφο των νοητικά αδύναμων πολιτών με έντεχνα μεθοδευμένη, διαφημιστική πλύση εγκεφάλου, γκαιμπελικών προδιαγραφών. Επομένως, νομοτέλεια να καλύπτεται το μυθώδες κόστος αυτού του οργανωμένου εξανδραποδισμού των συνειδήσεων από επιχειρηματικά συμφέροντα (με άνομα ανταλλάγματα) ή από την κλοπή κοινωνικού χρήματος. Νομοτέλεια να χρηματοδοτούνται συστηματικά, με «μαύρο πολιτικό χρήμα», τα κόμματα εξουσίας, αλλά και «η συντριπτική πλειονότητα των υπουργών» κάθε κυβέρνησης («Καθημερινή» 3.7.2008, πρωτοσέλιδο) – να βυθίζονται και ως ιδιώτες στη διαφθορά οι επαγγελματίες πολιτικοί. Νομοτέλεια να ενορχηστρώνεται όλη αυτή η ανομία για να κολακευτεί η πιο μειονεκτική μερίδα του πληθυσμού (άνθρωποι με υποβαθμισμένη σκέψη, κρίση, συνείδηση ευθύνης) και να κρίνεται τελικά το εκλογικό αποτέλεσμα από χειραγωγούμενες ψήφους απερίσκεπτων πολιτών.
Η ασκούμενη από όλες τις κυβερνήσεις, τα τελευταία τριάντα τέσσερα χρόνια, πολιτική στην παιδεία και η απουσία κοινωνικού - συνταγματικού ελέγχου της τηλεόρασης διευρύνει, μεθοδικά και ραγδαία, τη μειονεκτική μερίδα του πληθυσμού στην Ελλάδα. Η αλογία, η ακρισία, η αγλωσσία, η χυδαιότητα, ο τραμπουκισμός, είναι το κυρίαρχο κλίμα συμπεριφοράς, τα αντανακλαστικά τεταρτοκοσμικής υπανάπτυξης που συγκροτούν σήμερα την εικόνα της ελλαδικής καθημερινότητας. Ισως οι «αισιόδοξοι» να αυθυποβάλλονται με πιο εξωραϊσμένες διαπιστώσεις, αλλά αποκλείεται να μην πιστοποιούν ότι ο λόγος των επαγγελματιών της εξουσίας και οι στρατηγικές των κομμάτων επιβεβαιώνουν απερίφραστα ως θελημένη και προϋποτιθέμενη την υπανάπτυξη του πληθυσμού.
Οι επαγγελματίες πολιτικοί μιλάνε γλώσσα ολοκληρωτικά υποταγμένη στη σκοπιμότητα των εντυπώσεων που θέλουν να προκαλέσουν, παρακάμπτοντας το πρόβλημα στο οποίο αναφέρονται και κάθε υποχρέωση λογικής ανάλυσης του προβλήματος ή αναζήτησης λύσεων. Δεν υπάρχει πια πολιτικός λόγος στην Ελλάδα σήμερα, προβληματισμός κοινωνικών στόχων, στρατηγικής και μεθόδων για την επίτευξή τους. Ο κομματικός λόγος είναι μόνο και αποκλειστικά «επικοινωνιακός», λόγος μεθοδικής παραπλάνησης των θυμάτων μιας σχολικής παιδείας δραματικά υποβαθμισμένης και πανεπιστημίων παραδομένων στην ανυποληψία και στη διάλυση.
Η συνεχώς διευρυνόμενη μειονεκτική μερίδα του πληθυσμού είναι το μέτρο που καθορίζει και τις πρακτικές αυτοανανέωσης του φεουδαρχικού πολιτικού συστήματος: Το «πόπολο» θέλει γνωστά ονόματα να το διαφεντεύουν, θέλει τα παιδιά και τα εγγόνια αφεντάδων, τους οποίους έμαθε πειθήνια να ψηφίζει και να αμνηστεύει. Κοντεύει το μισό Κοινοβούλιο στην Ελλάδα σήμερα να απαρτίζεται από θλιβερά προϊόντα τέτοιου εξευτελιστικού νεποτισμού. Και στο υπόλοιπο μισό να συνωστίζονται περιστασιακοί αστέρες της τηλεόρασης: μπασκετμπολίστες, προπονητές, εκφωνητές ποδοσφαιρικών αγώνων, ηθοποιοί των «σίριαλ», παρουσιαστές ειδήσεων ή συντονιστές αφελών συζητήσεων. Από αυτή την «πολιτική» ποιότητα περιμένουμε λύσεις για το ασφαλιστικό, για το σύστημα υγείας, για την παιδεία, για την άμυνα, για τα ακραίας κρισιμότητας προβλήματα εξωτερικής πολιτικής.
Ο χρηματισμός κομμάτων και πολιτευτών είναι παρωνυχίδα σε σύγκριση με τις παγιωμένες και αυτονόητες πια αναγκαιότητες, που καθιστούν αναπότρεπτο τον εκφαυλισμό του πολιτικού μας συστήματος. Κοινωνική αντίδραση στον αυτοκαταστροφικό κατήφορο αποκλείεται θεσμικά (συνταγματικά). Από το Γουδί του 1909 μας χωρίζει πια ένας αιώνας και συνθήκες κοινωνικοπολιτικές και διεθνείς ριζικά διαφοροποιημένες. Να περιμένουμε από τους ενόχους να επαναστατήσουν ενάντια στις συνέπειες των εσκεμμένων εγκλημάτων τους, είναι παραλογισμός. Διέξοδος λογικά δεν υπάρχει.
Οσοι δεν αντέχουν τη λογική προφάνεια, ας παραμυθιάζονται με καταφυγές σε ψυχολογικά παραισθησιογόνα.
===========
Ελάχιστες αμοιβές συμβολαιογράφων
Εδώ δεν χρειάζεται και πολύ επιχειρηματολογία. Οι άνθρωποι αυτοί κάθε φορά που αυξάνουν οι αντικειμενικές αξίες (20-30%), αυξάνουν ισόποσα την αμοιβή τους. Έχει αρθρογραφήσει σχετικά για το αίσχος αυτό και ο Μάνος, αλλά το αυτό κανενός δεν έχει ιδρώσει. Αλλοίμονο στον απλό πολίτη, που δεν ανήκει σε καμιά συντεχνία. Είναι το υποζύγιο που πρέπει να πληρώνει και να εργάζεται σας σκυλί!
Σχετικά με τους Συμβολαιογράφους: πεισσότερα εδώ
Μεταγεννέστερη προσθήκη (14/1/2009):
Συμβολαιογράφοι και δικηγόροι επιβαρύνουν το κόστος μεταβίβασης των ακινήτων
Νικος Χ. Ρουσανογλου
Το ενδεχόμενο νομοθετικών αλλαγών στον τομέα των υπηρεσιών μεταβίβασης ακινήτων θέτει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο οικονομικό επιτελείο της χώρας, αλλά και στον ίδιο τον πρωθυπουργό, έπειτα από μελέτη που κατέδειξε ότι η Ελλάδα διαθέτει τις ακριβότερες υπηρεσίες μεταξύ των 21 χωρών–μελών της Ε.Ε. και αντίστροφα προστατεύει ελάχιστα τον καταναλωτή. Η έρευνα διαπιστώνει επίσης και υψηλή ρυθμιστική παρέμβαση στην αγορά μεταβίβασης ακινήτων.
Ρύθμιση
Σε απάντηση που έδωσε η Επίτροπος Ανταγωνισμού κ. Κρόες σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Δημ. Παπαδημούλη, επισημαίνεται ότι «η επαγγελματική ρύθμιση της δραστηριότητας των συμβολαιογράφων, δικηγόρων, κτηματομεσιτών και ορισμένων άλλων επαγγελματιών, όπως οι ειδικοί μεταβιβάσεων ακινήτων, έχει επιπτώσεις στην αποτελεσματικότητα και απόδοση της αγοράς των υπηρεσιών μεταβίβασης ακινήτων». Συμπληρώνει, μάλιστα, ότι «τα υψηλά επίπεδα κανονιστικής ρύθμισης συμβαδίζουν με τις υψηλές τιμές, ενώ δεν συνεπάγονται αυτόματα και υψηλά επίπεδα ποιότητας».
Αξίζει να τονιστεί ότι από τα παραπάνω εξαιρούνται οι πάσης φύσεως φορολογικές επιβαρύνσεις στην αγορά ακινήτων, οι οποίες και δεν λαμβάνονται υπόψη στην έρευνα. Παρ’ όλα αυτά, οι αμοιβές που καλείται να καταβάλει ο αγοραστής ενός ακινήτου αξίας 100.000 ευρώ στην Ελλάδα, ανέρχονται σε 3.190 ευρώ, όταν στην Ιταλία που ακολουθεί το αντίστοιχο κόστος δεν ξεπερνά τα 2.319 ευρώ.
Αντίστοιχα, για ακίνητο 250.000 ευρώ, οι αμοιβές αγγίζουν τα 6.500 ευρώ (στην Ιταλία είναι 3.245 ευρώ), ενώ όταν η αξία του ακινήτου είναι της τάξεως των 500.000 ευρώ, το ανάλογο κόστος των υπηρεσιών μεταβίβασης εκτοξεύεται στα 12.000 ευρώ (11.990).
Συστάσεις
Τα στοιχεία αυτά έχουν αποσταλεί από την Κομισιόν στα κράτη–μέλη μέσω κοινών επιστολών προς τους αρμόδιους υπουργούς, ενώ σχετικά αντίγραφα έχουν αποσταλεί και στους πρωθυπουργούς.
Μάλιστα, όπου κρίθηκε αναγκαίο έχουν γίνει συστάσεις για τη μελέτη και υιοθέτηση των κατάλληλων μεταρρυθμίσεων.
Σε ανάλογα συμπεράσματα έχουν καταλήξει κι άλλες σχετικές μελέτες, όπως εκείνη του ΟΟΣΑ, βάσει της οποίας η Ελλάδα κατατάσσεται στην έκτη υψηλότερη θέση, με βάση το κόστος συναλλαγής για την απόκτηση κατοικίας.
Πέραν της φορολογίας, ο αγοραστής κατοικίας στη χώρα μας καταβάλλει το 1,2% της αξίας του ακινήτου ως αμοιβή συμβολαιογράφου, η αμοιβή του δικηγόρου κυμαίνεται μεταξύ 0,25% - 0,5% ανάλογα με την αξία του ακινήτου, ενώ πρόσθετο κόστος της τάξεως του 0,475% αφορά το τέλος εγγραφής του συμβολαίου στο αρμόδιο υποθηκοφυλακείου.
Αν έχει εμπλακεί και κάποιο μεσιτικό γραφείο στην αγοραπωλησία, τότε θα πρέπει να λάβει και την σχετική προμήθεια από τα συμβαλλόμενα μέρη. Η προμήθεια αυτή συνήθως αφορά το 1% της αξίας, αλλά μπορεί να ανέλθει έως και το 2,5%.
Περιθώρια κέρδους:
- Περιθώρια κέρδους πώλησης λιανικής οπωροκηπευτικών.
- Περιθώρια κέρδους χονδρεμπόρων κεντρικών αγορών.
- Περιθώρια κέρδους φαρμακείων επί των τιμών που ορίζει το κράτος.
- Περιθώρια κέρδους φαρμακαποθηκών επί των τιμών που ορίζει το κράτος.
Σχόλια:
Ποιά είναι τα συμφέροντα που κρατάνε κλειστό το επάγγελμα του Φαρμακοποιού; Ευτυχώς δεν είμαστε μόνοι μας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πιέζει (ποιούς;) ώστε ν' ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα. Δείτε άρθρο στο ΕΧΠΡΕΣ (28/6/2008) Ποιανού συμφέροντα υπερασπίζεται η κυβέρνησή μας, όταν δεν ανοίγει τα κλειστά επαγγέλματα, έστω κι' αν αυτό σημαίνει πιέσεις από την Ε.Ε;
Τέλη
- Τέλη εκμετάλλευσης υδάτινων αεροδρομίων.
Τέλη παρακράτησης ΟΤΕ για χρήση σταθερού δικτύου λόγω κλήσεων από το δίκτυο του ΟΤΕ. - Τέλη σύνδεσης στον τοπικό βρόχο τηλεφωνίας.
ΤΙΜΕΣ
- Ελάχιστες τιμές ενοικιαζόμενων δωματίων.
- Ελάχιστες τιμές κατασκηνώσεων.
- Ελάχιστες τιμές ξενοδοχείων.
- Τιμές πώλησης κτηνιατρικών φαρμάκων.
- Τιμές ανθρωπίνων φαρμάκων.
- Τιμολόγηση δραστηριοτήτων που σχετίζονται με την αγορά φυσικού αερίου.
- Τιμολόγια ΕΥΑΘ.
- Τιμολόγια ΔΕΗ
- Τιμολόγια Εθνικού τυπογραφείου.
- Τιμολόγια ΟΛΘ.
- Τιμολόγια ΟΛΠ
- Τιμολόγια άλλων κρατικών λιμένων της χώρας.
- Τιμολόγια άλλων τουριστικών λιμένων.
Κόμιστρα
- Κόμιστρα ΜΕΤΡΟ
- Κόμιστρα ΗΛΠΑΠ
- Κόμιστρα ΠΡΟΑΣΤΙΚΟΥ
Β. Εισφορές υπέρ τρίτων.
- Εισφορά – υπέρ τρίτων επιβαρύνσεις (αγγελιόσημο) επί των δημοσιεύσεων ισολογισμών στις ημερήσιες εφημερίδες
- Εισφορά 0,5% υπέρ ΕΛΓΑ επί της αξίας της χρονδρικής πώλησης των πρϊόντων ζωϊκής προέλευσης και υποπροϊόντων αυτών.
- Εισφορά 3% υπερ ΟΤΑ επί του κύκλου εργασιών παραγωγών ενέργειας με ανανεώσιμες πηγές.
- Εισφορά 1 τοις χιλίοις υπέρ ΤΕΑΠΕΠ που επιβαρύνει καύσιμα (Ν3655/08 άρθρο 150 περίπτωση)
==================
Eνα Βλεμμα Εχθροί του δήμου
Tου Νικου Γ. Ξυδακη
Η αθηναϊκή δημοκρατία είχε θεσμίσει τη λήθη· το άγος, το δεινό, η ήττα, η συμφορά, ό,τι προ πάντων θύμισε τη στάση και τον εμφύλιο, ό,τι δηλαδή απειλούσε να αφανίσει τη δημοκρατία, έπρεπε να ξεχαστεί, να μην αναφέρεται, ώστε ο δήμος να κοιτά μπροστά, να κοιτά την παρούσα ζωή, και όχι την ντροπή του παρελθόντος. Ο Επιτάφιος του Περικλή είναι εν μέρει ένα τέτοιο κείμενο: επικαλείται τη λησμονιά, εξωραΐζει τη δημοκρατία, επαινεί το παρόν, εξορκίζει τον εμφύλιο.
Οπως όμως παρατηρεί η ιστορικός και ανθρωπολόγος Νικόλ Λορώ, που μελέτησε διεξοδικά τις δομές της Αθήνας, αυτή η επιβολή της λήθης επέφερε και το αντίθετο αποτέλεσμα: η μνήμη δεν εξορίζεται οριστικά· η απαγορευμένη συμφορά επανέρχεται διαρκώς στη σκέψη και επηρεάζει τις πράξεις των ανθρώπων και τον δημόσιο βίο. Η πολιτική λειτουργία της αρχαίας τραγωδίας είναι αυτή ακριβώς: υπενθυμίζει διαρκώς το νείκος, τη στάση, τη διαφορά, την έριν. Η απαγόρευση εντέλει συνιστά διαρκή υπόμνηση.
Σκεφτόμουν αυτό το δυναμικό σχήμα μνήμης-λήθης, καθώς παρακολουθούμε την επιχειρούμενη συγκάλυψη μιας επαίσχυντης πράξης, που απειλεί τη δημοκρατία· την πορεία της υπόθεσης Siemens προς το δικαστικό αρχείο, προς τη λήθη. Η Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία του 21ου αιώνα τελετουργεί άραγε όπως η Αθηναϊκη Δημοκρατία του 5ου π.Χ. αιώνα; Εξορκίζει τη Στάση, προκρίνοντας τη Λήθη;
Οχι. Καταρχάς αμφιβάλλω αν υπάρχει Ελληνας πολιτικός που έχει μελετήσει το έργο των μεγάλων ελληνιστών ιστορικών και ανθρωπολόγων πάνω στην αθηναϊκή δημοκρατία και το φαντασιακό του δήμου. Κατόπιν, οι διαφορές είναι προφανείς και βαθιές. Η σημερινή μαζική αντιπροσωπευτική δημοκρατία μικρή ή ελάχιστη μόνο σχέση έχει με την άμεση δημοκρατία των ολίγων πολιτών της Αθήνας. Ο αρχαίος άνθρωπος είναι βαθιά άλλος. Και ο αρχαίος πολιτικός.
Παρόμοιες στο άκουσμα, φέρουσες ωστόσο άλλο περιεχόμενο, είναι μόνο οι λέξεις: λήθη, συγκάλυψη, εμφύλιος, δημοκρατία, δήμος, ντροπή, δεινό. Κι επειδή είναι γοητευτικό διανοητικά το παιχνίδι των αναλογιών, έστω με όρους αναχρονισμού, βλέπουμε πόσο φτωχή είναι σήμερα η δημοκρατική τελετουργία, πόσο στενός και ρηχός είναι ο πολιτικός χώρος, και πόσο πολύ λείπει η ανακουφιστική επαναφορά στον μύθο και στη σύγκρουση, στη θεομαχία και στην ανθρωποφαγία, που πρόσφερε η πολιτικά ζωντανή τραγωδία.
Βέβαια παίζεται και σήμερα η τραγωδία, συχνά μάλιστα με πρόδηλες πολιτικές αναφορές, μάλιστα επικαιρικές, αλλά είναι πια εντελώς άλλη η δραστικότητα και η εμβέλειά της· αφορά, το πολύ, το κοινό της Επιδαύρου... Και δεν ανακουφίζει, δεν ανησυχεί, δεν διαποτίζει την κοινή γνώμη.
Η κοινή γνώμη σήμερα διατηρεί το άσαρκο δικαίωμα να δυσπιστεί, να υποπτεύεται, να σαρκάζει: Οι πολιτικοί τα παίρνουν... τα κουκουλώνουν... όλοι ίδιοι είναι. Μα αφού ασκήσει αυτό το άσαρκο δικαίωμα, εξαντλεί μία μόνο από τις δυνατότητες: αποσύρεται, και υποτάσσεται. Η Λήθη σήμερα είναι παθητική υποταγή, κυνική αποδοχή, συμψηφισμός, διεύρυνση των εννοιολογήσεων, ποσοτική αποτίμηση της ευθύνης: για μια οικοσκευή, για ένα ταξιδάκι θα μιλάμε τώρα;
Η συγκάλυψη της ανομίας και της διαφθοράς, ωστόσο, αυτή η καινοφανής παραγωγή εκβιασμένης λήθης, τελείται πρωτίστως από άφρονες και λιπόψυχους ηγέτες. Ηγέτες που δεν αντιλαμβάνονται εαυτούς ως μέρη της δημοκρατίας, που δεν θεωρούν αποστολή τους την προάσπιση της ηθικής ακεραιότητας και της ψυχικής ενότητας του δήμου, αλλά θεωρούν τους εαυτούς τους κάτι άλλο, άλλους. Θεωρούν ότι βρίσκονται υπεράνω του δημόσιου ελέγχου, πέραν της ιστορικής αναγκαιότητας, πέραν της τιμωρίας και της θυσίας. Δεν αντέχουν καν (ή δεν ξέρουν, που είναι χειρότερο) να προβούν σε τελετουργικές θυσίες, στο κορυφαίο δίδαγμα της τραγωδίας — δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν. Θεωρούν, και έχουν, ασυλία — έτσι ακριβώς όπως τη θεσμοθετούν και ταμπουρώνονται πίσω της, και σπανιότατα την αίρουν.
Η πολιτική και δικαστική ηγεσία με αυτή την εκβιασμένη κατασκευή λήθης προς ίδιον όφελος, όλο και συχνότερα, βρίσκονται εκτός δήμου, βρίσκονται απέναντι στους πολίτες, συμπεριφέρονται ως άλλοι, ως εχθροί. Συμπεριφέρονται όχι ως ταγμένοι θεματοφύλακες, αλλά ως κληρονομικοί διαχειριστές της κρατικής ισχύος και του κοινού πλούτου· δρουν εντός ενός δικαίου κληρονομικού και αυτοοριζόμενου, σε ένα εγωτιστικό σύμπαν, με μόνο σκοπό την αυτοαναπαραγωγή τους. Σαν εχθροί. Εκτός του δήμου, εκτός πολιτικής κοινωνίας. Κατασκευαστές μιας φτηνής, δυσώδους λήθης που μας πνίγει όλους.
===============
Ετσι πεθαίνουν οι δημοκρατίες
Ετσι πεθαίνουν οι δημοκρατίες
Του ΑΛΕΝ ΤΟΥΡΕΝ
Οι περιπτώσεις πολιτικής διαφθοράς είναι κατά τα φαινόμενα δύο ειδών: Υπάρχουν οι πολιτικοί που πλουτίζουν παράνομα. Και υπάρχουν τα πολιτικά κόμματα που χρηματοδοτούν τις δραστηριότητές τους και την οργάνωσή τους.
Τα δύο προβλήματα είναι διαφορετικού χαρακτήρα, αλλά συνδέονται στενά. Στην πραγματικότητα, η διαφθορά γεννιέται από το γεγονός ότι ο διαχωρισμός των δύο εξουσιών -της εκτελεστικής και της νομοθετικής- έχει υποκατασταθεί από την παντοδυναμία των πολιτικών κομμάτων, που προσπαθούν να διευρύνουν την επιρροή τους, αντί να είναι απλά όργανα πολιτικής αντιπροσώπευσης στην άσκηση της κρατικής εξουσίας. *Εκεί όπου τα πολιτικά κόμματα επέβαλαν τα συμφέροντά τους τόσο στη Βουλή όσο και στην κυβέρνηση, ορισμένα άτομα κατέληξαν να χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους τους πόρους που συσσωρεύτηκαν χάρη στην εξουσία των κομμάτων.Στις κοινωνίες μας οι βουλευτές δεν νομοθετούν πλέον. Σχεδόν παντού είναι οι κυβερνήσεις αυτές που προετοιμάζουν και προτείνουν τους νόμους. Οι βουλευτές αφιερώνουν το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητάς τους είτε στα καθήκοντα διαχείρισης στους δήμους ή στις περιφέρειες, είτε στις προσωπικές τους υποθέσεις. Και η μορφή του δημόσιου λειτουργού χάνεται εξίσου γρήγορα όσο και εκείνη του νομοθέτη. Η αποκέντρωση συνέβαλε σε αυτή την εξέλιξη. Στη Γαλλία οι ανώτεροι δημόσιοι λειτουργοί διατηρούν την αίσθηση της κρατικής ευθύνης, υποβάλλονται σε αυστηρούς διοικητικούς και δικαστικούς ελέγχους και γενικά δεν έχουν πολιτική επιρροή τέτοια που να τους επιτρέπει να μη σέβονται ένα κανόνα ή ένα νόμο που τον έχουν θεσπίσει άλλοι. *Αλλά στη Γαλλία, όπως και αλλού, μεταξύ των νομοθετών και των δημόσιων λειτουργών έχει αναπτυχθεί η ενδιάμεση κατηγορία των επαγγελματιών της πολιτικής, οι οποίοι έχουν απαλλαγεί τόσο από τους κοινοβουλευτικούς ελέγχους όσο και από τους διοικητικούς κανόνες. Ως το σημείο να συγκρούονται με την αντίσταση της δικαστικής εξουσίας, όπως στην Ιταλία ή στην Ισπανία. Στις ΗΠΑ, όπου η εξουσία των κομμάτων αναπτύχθηκε προηγούμενα, η δικαστική εξουσία πέρασε υπό τον έλεγχό τους και η διαφθορά ξεπέρασε κάθε όριο. Πώς θα μπορούσε να μην χρησιμεύει στον προσωπικό πλουτισμό ένα μέρος των πελώριων πόρων που ελέγχονται από τα κόμματα;*Εδώ και πολύ καιρό τα κόμματα δεν είναι πλέον όργανα σύνθεσης των κοινωνικών αιτημάτων ούτε και απλά όργανα πρόσβασης στην πολιτική εξουσία. Αυτό που πολιτικοί στοχαστές όπως ο Μίχελς, ο Μόσκα, ο Οστρογκόρσκι έχουν πει στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν γεννιόταν το πρώτο μεγάλο μαζικό κόμμα, η γερμανική σοσιαλδημοκρατία, είναι ακόμα πιο αληθινό σήμερα, από τη στιγμή που τα κόμματα ελέγχουν την τοπική αυτοδιοίκηση, τις δημόσιες επιχειρήσεις, τις διάφορες οργανώσεις, που διαθέτουν όλες τους σημαντικούς πόρους.
Δεν είναι οι συνδρομές των μελών αυτές που προμηθεύουν στα κόμματα τα μέσα για την επιβίωσή τους. Οι εκλογικές εκστρατείες είναι εξαιρετικά δαπανηρές, σε σημείο που τα μεγάλα κόμματα σχηματίζουν ένα πολιτικό ολιγοπώλιο και κατέχουν από μόνα τους τη δύναμη να εκλέγουν τους υποψηφίους τους.*Η πάλη ενάντια στη διαφθορά προϋποθέτει πρώτα την παρέμβαση της δικαστικής εξουσίας, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις τίθεται το ερώτημα αν υπάρχουν δικαστές οι οποίοι με τη σειρά τους υποκινούνται από μια μεροληπτική λογική. Αλλά αυτή η πάλη, για να είναι αποτελεσματική, προϋποθέτει ότι η νομοθετική εξουσία θα ξαναβρεί το ρόλο της, δηλαδή ότι οι βουλευτές θα αφοσιωθούν ολοκληρωτικά στο νομοθετικό τους έργο και στην εκπροσώπηση των κοινωνικών αιτημάτων. Από την άλλη μεριά, χρειάζεται η εκτελεστική εξουσία να βασίζεται σε μιαν ανεξάρτητη δημόσια διοίκηση και σε μιαν επαγγελματική γραφειοκρατία με τη βεμπεριανή έννοια του όρου, όπου οι δημόσιοι λειτουργοί να βασίζουν την καριέρα τους στις ειδικές τους γνώσεις. Οπου η καριέρα ενός υπαλλήλου εξαρτάται από την πολιτική πελατεία στην οποία ανήκει, εισχωρεί η διαφθορά.*Η εξουσία των κομμάτων γίνεται υπερβολική όχι μόνον χάρη στην απαδιάρθρωση του κράτους και την παράνομη συσσώρευση πόρων. Γίνεται και όταν μειώνεται ο έλεγχος της κοινής γνώμης στις πολιτικές της εκπροσωπήσεις. Πράγμα που συμβαίνει όταν αποδυναμώνεται η ικανότητα αυτόνομης έκφρασης και δράσης των κοινωνικών δυνάμεων. Δεν έχουμε πλέον μια ταξική πολιτική και τα κόμματα δεν υποβάλλονται στον έλεγχο των ταξικών οργανώσεων, των εργοδοτικών ή των εργατικών. *Σχεδόν παντού τα μαζικά κόμματα παίζουν όλο και λιγότερο ένα ρόλο αντιπροσώπευσης και όλο και περισσότερο ένα ρόλο κατάκτησης και αξιοποίησης της εξουσίας. Καταλήγουν, επομένως, να παραχωρούν περισσότερη ελευθερία σε εκείνους τους παράγοντες που αποβλέπουν πάνω απ' όλα στην καριέρα τους και στον προσωπικό τους πλουτισμό. Αυτή η απώλεια αντιπροσωπευτικότητας είναι σήμερα πολύ ορατή. Τα κόμματα εξέφρασαν για πολύ καιρό τις κοινωνικές συγκρούσεις που γεννήθηκαν από τη βιομηχανική κοινωνία. Αυτό σήμερα δεν συμβαίνει πλέον. Τα σοσιαλιστικά κόμματα έχουν γίνει κόμματα των μεσαίων τάξεων ή και κόμματα χωρίς κοινωνικό στίγμα.*Η δημοκρατία απειλήθηκε πάντα από δύο μεριές. Από τα έξω, από την ισχύ μιας οικονομικής, διοικητικής ή στρατιωτικής ηγετικής ελίτ. Από τα μέσα, από την κομματοκρατία. Στις χώρες μας ο κίνδυνος μιας δικτατορίας είναι λιγότερο πιθανός από εκείνον της πολιτικής διαφθοράς, δηλαδή της απώλειας υπευθυνότητας από μέρους των πολιτικών, οι οποίοι αισθάνονται όλο και λιγότερο εκλεγμένοι και όλο και περισσότερο επαγγελματίες, λιγότερο εκπρόσωποι και περισσότερο ιθύνοντες. *Δίνοντας μεγαλύτερη δύναμη και αυτονομία στις κοινωνικές δυνάμεις, αποκαθιστώντας τη νομοθετική λειτουργία, ενισχύοντας τον επαγγελματικό χαρακτήρα της δημόσιας διοίκησης και διασφαλίζοντας την ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας, θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε την πολιτική διαφθορά, που καταστρέφει από τα μέσα τη δημοκρατία.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 06/07/2008
==========
Το κόστος της πολιτικής
Το κόστος της πολιτικής
Του ΜΑΪΚΛ ΓΟΥΟΛΤΣΕΡ
Η σχέση ανάμεσα σε ηθική και πολιτική λειτουργεί με κύκλους: περίοδοι διαφθοράς, αιτήματα για νομιμότητα, νέα ηθική παρακμή και ανάκαμψη της εξουσίας του χρήματος.
Αυτό που είναι νέο σήμερα είναι μόνον η θρασύτητα με την οποία τα επιμέρους συμφέροντα επιτίθενται σε όποιον νομοθετεί. Η σχέση ανάμεσα σε ηθική και πολιτική υπήρξε πάντοτε αδύνατη και προσωρινή. Η πολιτική υποβάλλεται περιοδικά σε μια διόρθωση ηθικού χαρακτήρα. Αυτό συμβαίνει όταν το σύστημα της διαφθοράς γίνεται πάρα πολύ ωμό και επιθετικό, τόσο ώστε να απειλεί και να μπλοκάρει τη λειτουργία του ίδιου του συστήματος. *Σε αυτό το σημείο, το χρήμα, που προηγούμενα χρησίμευε για να καθιστά πιο γρήγορους τους μηχανισμούς απόφασης, γίνεται εμπόδιο. Και τότε γεννιούνται μεταρρυθμιστικά κινήματα που εμπνέονται από ένα ισχυρό ηθικό κίνητρο. Ξεσπάει το σκάνδαλο, η ηγετική τάξη υποβάλλεται σε μερική κάθαρση και φαίνεται ότι η ηθική συνείδηση των πολιτών παίζει τελικά κάποιο ρόλο. Αλλά πρόκειται για μια παροδική φάση. Για να γίνει οριστική θα έπρεπε να υπάρχει μια κοινωνία πολιτών που θα επαγρυπνεί διαρκώς, που θα είναι σε θέση να επηρεάζει κόμματα και κινήματα και θα μπορεί να παράγει ουσιαστικά αποτελέσματα στη νομοθεσία και στις δομές διακυβέρνησης. Προϋποθέσεις που είναι πολύ δύσκολο να επαληθευτούν στην πράξη.*Στην Αμερική έχουμε συνηθισμένες περιπτώσεις διαφθοράς, δηλαδή βουλευτές που πλουτίζουν ευνοώντας ορισμένα ιδιαίτερα συμφέροντα. Διαφορετική είναι, όμως, η θρασύτητα με την οποία κινήθηκε η σημερινή πολιτική τάξη, μοιράζοντας εύνοια και τσεπώνοντας εκατομμύρια δολάρια, χωρίς καν να προσπαθεί να το κρύψει. Οι Ρεπουμπλικανοί κατέκτησαν το Κογκρέσο το 1994, με τον Νιουτ Γκίνγκριτς να κραυγάζει: «Καιρός να τελειώνουμε με τη διαφθορά των Δημοκρατικών». Και είναι εντυπωσιακή η ταχύτητα με την οποία οι ίδιοι έφτασαν και ξεπέρασαν εκείνα τα επίπεδα διαφθοράς. Είναι σαν να μην έχουν διδαχθεί τίποτα από την προσωρινότητα της εξουσίας. Η κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους ταυτίστηκε με τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών σε επίπεδα πρωτόγνωρα στην αμερικανική ιστορία.*Η διαφθορά, βέβαια, δεν περιορίζεται σε αυτήν την ηγετική τάξη. Είναι ένα συστημικό φαινόμενο. Μία από τις αιτίες της είναι το κόστος της πολιτικής. Εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά θα έλεγα και σε όλο τον δυτικό κόσμο, οι πολιτικοί και εκλογικοί μηχανισμοί έχουν γίνει πολύ δαπανηροί. Αυτή είναι μια μάλλον προβλέψιμη συνέπεια της σημασίας που έχει η τηλεόραση στις εκλογικές εκστρατείες και της παρακμής της πολιτικής στράτευσης σε τοπικό επίπεδο. Είναι γεγονός ότι η τοπική πολιτική, εκείνη που κινητοποιούσε τους εκλογείς με τρόπο πολύ πιο δημοκρατικό και λιγότερο δαπανηρό, ήδη δεν υπάρχει πλέον. Κάποτε οι εκλογικές εκστρατείες βασίζονταν στη στράτευση των μελών των κομμάτων, στους πολίτες που συμμερίζονταν ένα πρόγραμμα ή ένα πολιτικό ιδεώδες. Σήμερα όλα έχουν παραγκωνιστεί από μιαν ακραία χρήση και από τον έλεγχο των μέσων μαζικής επικοινωνίας και ιδιαίτερα της τηλεόρασης.*Υπάρχει ανάγκη χρημάτων για τις εκλογικές διαφημίσεις, για τις δημοσκοπήσεις, για τις τηλεοπτικές εμφανίσεις των υποψηφίων. Κάθε τηλεοπτική εμφάνιση είναι μελετημένη ώς την τελευταία λεπτομέρεια. Ο υποψήφιος και οι συνεργάτες του φτάνουν σε μια πόλη. Υπάρχουν οι μακιγιέρ, οι ειδικοί της εικόνας, οι σύμβουλοι, μια ομάδα δημοσιογράφων που συνοδεύουν τον υποψήφιο. Ο υποψήφιος εμφανίζεται για τρία λεπτά στα βραδινά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και έπειτα, με όλη τη συνοδεία του, ξαναμπαίνει στο ιδιωτικό του τζετ και ξαναρχίζει το ταξίδι με προορισμό μιαν άλλη πόλη. Είναι μια στρατηγική που επαναλαμβάνεται σε όλη τη διάρκεια της εκλογικής εκστρατείας. Απαιτεί τεράστιες ποσότητες χρήματος και ωθεί τους πολιτικούς να αναζητούν τη στήριξη αυτών που ελέγχουν τις πηγές χρηματοδότησης.*Ενας τρόπος για να μειωθεί η δύναμη του χρήματος στην πολιτική, τουλάχιστον στις Ηνωμένες Πολιτείες, θα ήταν να χρηματοδοτείται η πολιτική με τη φορολογία και όχι με τις συνδρομές των επιχειρήσεων και των πολύ πλούσιων ατόμων. Βέβαια, οι εκπρόσωποι των λόμπι θα μπορούσαν να συνεχίσουν να προσφέρουν δαπανηρά ταξίδια για παιχνίδια γκολφ στη Σκοτία ή γεύματα σε πολυτελή εστιατόρια. Αλλά τα πελώρια ποσά, που χρειάζονται οι πολιτικοί για τις εκστρατείες τους, δεν θα προέρχονται πλέον από τα λόμπι και από τα συμφέροντα που αυτά εκπροσωπούν αλλά από το κράτος. Θα ήταν μια σημαντική διαφορά.*Αλλά η δημόσια χρηματοδότηση δεν αρκεί. Χρειάζεται μια αναζωογόνηση της τοπικής πολιτικής, εκείνης που γίνεται πόρτα με πόρτα, με τα τηλεφωνήματα, τις συγκεντρώσεις, τις επιτροπές. Είναι μέσα που φαίνονται ξεπερασμένα, αλλά διατηρούν μεγάλη αποτελεσματικότητα και είναι δύσκολο να τα παρακάμπτουμε στη δημοκρατία. Το Ιντερνετ είναι ένα άλλο μέσο που επιτρέπει να ρίξουμε τα κόστη και να κινητοποιήσουμε τους εκλογείς. Η δύναμη του χρήματος μεγαλωνει, επειδή τα δυτικά πολιτικά συστήματα κυβερνιούνται όλο και λιγότερο από κόμματα με σοβαρή ιδεολογική βάση. *Στο παρελθόν τα κόμματα αναδείκνυαν την ηγετική τάξη και έθεταν κανόνες στην πολιτική δράση. Αυτός ο ρόλος εκπαίδευσης στη δημοκρατία σήμερα δεν υπάρχει πλέον.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 06/07/2008
Ο αφοπλισμός απέναντι στον πλούτο
Ο αφοπλισμός απέναντι στον πλούτο
Του ΑΛΦΙΟ ΜΑΣΤΡΟΠΑΟΛΟ
Το ότι η δημοκρατία έχει κόστη, το ότι έχουν κόστη τα καθεστώτα που βασίζονται στις εκλογές, είναι κάτι γνωστό από καιρό. Κοστίζει ο δημοκρατικός ανταγωνισμός. Κοστίζουν, όμως, και τα μη δημοκρατικά καθεστώτα, όπου δεν υπάρχει ανταγωνισμός, αλλά χρειάζεται να συντηρούνται πολυδάπανοι μηχανισμοί καταπίεσης και χειραγώγησης. Σε τελευταία ανάλυση είναι πιο βολικό να πληρώνουμε τα κόστη που συνεπάγεται η δημοκρατία.
*Είναι πιθανό ότι τα δημοκρατικά καθεστώτα είναι περισσότερο εκτεθειμένα, τουλάχιστον από πρώτη άποψη, στην επιρροή του χρήματος και του πλούτου από όσο είναι τα μη δημοκρατικά. Σίγουρα ένα καθεστώς που βασίζεται στην ισχύ είναι θεωρητικά σε θέση να αντιπαρατεθεί καλύτερα στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Αυτό όμως συμβαίνει σπάνια, επειδή κατά κανόνα τα αυταρχικά καθεστώτα (με εξαίρεση τα κομμουνιστικά) εμφανίστηκαν για να υπηρετήσουν τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα.*Στις τελευταίες δεκαετίες κάτι έχει αλλάξει στις σχέσεις μεταξύ οικονομικής εξουσίας και πολιτικής εξουσίας σε βάρος της ποιότητας της δημοκρατίας. Το ότι στις κοινωνίες που ζούμε συντελείται εδώ και καιρό μια αληθινή επανάσταση στην τεχνολογία και στην οργάνωση της εργασίας, η οποία ευνοεί αδιάντροπα τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, είναι δύσκολο να το αρνηθούμε. Αυτή η επανάσταση καθιστά δυνατή τη ρεβάνς του κεφαλαίου εις βάρος της εργασίας. Χάρη σε διαδικασίες, που ορίζονται με τους όρους «μεταφορντισμός» και «παγκοσμιοποίηση», η εργασία υποβαθμίστηκε στην παραγωγή και στις συναλλαγές. Αυτό, συνεπώς, μείωσε πάρα πολύ το πολιτικό της βάρος, το βάρος των -πολιτικών και συνδικαλιστικών- οργανώσεων που την εκπροσωπούν. Οι οποίες οργανώσεις αποτελούσαν όμως ένα ισχυρό εργαλείο για να αντισταθμίζουν την οικονομική εξουσία.*Αυτό που θέλουμε να υπογραμμίσουμε είναι ο πολιτιστικός αφοπλισμός απέναντι στον πλούτο, το χρήμα και την αγορά που συντελέστηκε στα τελευταία χρόνια και που αναγόρευσε αυτές τις δυνάμεις σε κυρίαρχη αξία. Χρειάζεται να το αποδείξουμε; Ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία οι αξίες που αναγνωρίζονται περισσότερο είναι ο προσωπικός πλουτισμός και το δικαίωμα του καθένα να μεγιστοποιεί την ατομική του ευημερία. Δεν ήταν έτσι πριν από λίγες δεκαετίες, τότε που η αλληλεγγύη -ή ακόμα καλύτερα η αδελφοσύνη- τοποθετούνταν στην πρώτη θέση.*Φυσικά, δεν υπάρχει μόνον ο συμβολικός αφοπλισμός. Υπάρχει και ένας αρκετά σημαντικός ουσιαστικός αφοπλισμός. Η πολιτική απαρνήθηκε τα εργαλεία που διέθετε για να αντιτάσσεται στην οικονομική εξουσία. Ενα από αυτά τα εργαλεία ήταν η δημόσια οικονομία. Το δεύτερο ήταν τα οργανωμένα κόμματα. Η δημόσια οικονομία χρησίμευε για να ελέγχει την ιδιωτική, την ανταγωνιζόταν και την περιόριζε, προσπαθούσε να την προσανατολίσει προς το δημόσιο συμφέρον. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί καταχρήσεις και αναποτελεσματικότητες. Αλλά τα τελευταία οικονομικά σκάνδαλα μαρτυρούν ότι το ιδιωτικό ελάχιστα ή τίποτα έχει να διδάξει στο δημόσιο τόσο στο ηθικό πεδίο όσο και σε εκείνο της αποτελεσματικότητας.*Αντιθέτως, εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι οι κάθε άλλο παρά αναγκαίες πολιτικές της απορρύθμισης και της ιδιωτικοποίησης χρησίμεψαν αποφασιστικά για να πληγεί η ικανότητα της πολιτικής να αντιτάσσεται στην ηγεμονία της οικονομίας. Τα κόμματα εδώ και κάμποσο καιρό αποφάσισαν να μετασχηματιστούν σε πρακτορεία εκλογικού μάρκετινγκ, εγκαταλείποντας την παλιά αλλά αποτελεσματική -και λιγότερο δαπανηρή- δυνατότητα της στράτευσης, σε έναν καιρό όπου έχει αυξηθεί δραματικά το κόστος του πολιτικού ανταγωνισμού με τη χρήση των μέσων μαζικής επικοινωνίας στις εκλογικές εκστρατείες. Ως πρακτορεία πολιτικού μάρκετινγκ, τα κόμματα χρειάζονται όλο και περισσότερους οικονομικούς πόρους και βρίσκονται επομένως όλο και περισσότερο στο έλεος αυτών που μπορούν να τους προμηθεύουν χρήμα, δηλαδή των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων. Αυτός είναι ένας τρόπος για να μιλήσουμε για την πολιτική διαφθορά.*Ενώ αυξήθηκαν τα κόστη της πολιτικής, διαπράχθηκε το λάθος να αχρηστέψουν το κύριο, ίσως το μοναδικό, διαθέσιμο στήριγμά τους, τη στράτευση. Ηταν αναπόφευκτη αυτή η εξέλιξη; Οι θιασώτες της αμερικανοποίησης της πολιτικής, οι άκριτοι απολογητές του «νέου», του «μοντέρνου», των «μεταρρυθμίσεων», δηλώνουν ότι είναι πεισμένοι γι' αυτό. Αυτό που ξέρουμε εμείς είναι ότι η εθελούσια στράτευση, αλλά και οι συνδρομές των μελών καθώς και η παιδαγωγική δράση που ανέπτυσσαν τα κόμματα, υπήρξαν για καιρό θαυμαστά μέσα με τα οποία τα κόμματα αντιτάχθηκαν στα ισχυρά συμφέροντα. Οπως επίσης γνωρίζουμε ότι το φάρμακο που επινοήθηκε για να μειωθούν οι οικονομικές δυσκολίες των κομμάτων -δηλαδή η δημόσια χρηματοδότηση- δεν είχε λαμπρά αποτελέσματα.*Συμπερασματικά: τα κόμματα παρακμάζουν ή μετασχηματίζονται. Οι ηγετικές πολιτικές τάξεις χάνουν τη δημοκρατική τους νομιμοποίηση. Τα λαϊκά στρώματα απομακρύνονται. Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, που ελέγχονται από την οικονομική εξουσία, ασκούν μιαν υπερβολική επιρροή. Ιδιαίτερη προσοχή αξίζουν η κουλτούρα και το ήθος των πολιτικών. Η πολιτική φροντίζει για τις υποθέσεις του κοινωνικού συνόλου. Και, στη δημοκρατία, η πολιτική είναι υποχρεωτικά μια ανιδιοτελής προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.*Αυτό λέει η δημοκρατική ρητορική και αυτή είναι η άποψη του κοινού πολίτη, ο οποίος δεν είναι διόλου διατεθειμένος να θεωρήσει την εκλογή ως λόγο για να αποκτηθούν προνόμια. Στα μάτια του μεγάλου κοινού το πολιτικό επάγγελμα δεν είναι, δεν μπορεί να είναι, ένα επάγγελμα σαν τα άλλα. Με κίνδυνο να φανούμε παλιομοδίτες, πρέπει να πούμε ότι έχει κάτι το ιερό, προϋποθέτει μια δόση «πάθους». Και είναι και αυτή μια διάσταση που πρέπει να αποκατασταθεί, αν θέλουμε αληθινά να αναχαιτίσουμε την εισβολή του χρήματος. Αλλη μία φορά, αν οι καλοί νόμοι είναι επιθυμητοί, τα καλά ήθη είναι αναγκαία.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 06/07/2008
========
Το άδοξο τέλος της μεταπολίτευσης
Το άδοξο τέλος της μεταπολίτευσης Η ηθική απαξίωση των δύο μεγάλων κομμάτων, η ανυποληψία των πολιτικών και η λαϊκή δυσαρέσκεια αφήνουν χώρο σε τρίτους
Του Νικου Νικολαου
Το τέλος της μεταπολίτευσης, με άλλα λόγια το τέλος της αυτοδυναμίας των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, που με μια βραχύβια παρένθεση το ’89, κυβέρνησαν για 34 ολόκληρα χρόνια τη χώρα, φαίνεται ότι επέρχεται αμετάκλητα με ημέρα λήξεως την πρώτη προσεχή εκλογική αναμέτρηση. Το τέλος όμως αυτό προδιαγράφεται άδοξο και πλήρες αβεβαιοτήτων. Αδοξο γιατί τα δύο μεγάλα κόμματα απαξιωμένα ηθικά από τις καταιγιστικές αποκαλύψεις για διαφθορά, μαύρο χρήμα, αλλά και συνεννοημένη συγκάλυψη του σκανδάλου της Ζήμενς δεν μπορούν να ελπίζουν ότι ο λαός θα τους εμπιστευθεί και πάλι τις τύχες της χώρας. Ακριβώς αυτό το αδιέξοδο, στο οποίο ωθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια δημιουργεί για πρώτη φορά στα 34 αυτά χρόνια, ένα τεράστιο πολιτικό κενό στο πολιτικό σύστημα, προκαλώντας ανησυχητικές αβεβαιότητες για τις επερχόμενες εξελίξεις. Και επειδή στην πολιτική, όπως και στην οικονομία, αλλά και παντού, τα κενά δεν είναι ανεκτά και πρέπει να πληρωθούν άμεσα, το κρίσιμο ερώτημα είναι αν ήλθε η ώρα το ανυπόληπτο πολιτικό μας σύστημα να αποχωρήσει, αφήνοντας θέση για νέα κόμματα, των οποίων θα ηγούνται πλέον πρόσωπα που θα είναι επιτυχημένοι επιχειρηματίες, επιστημονικές προσωπικότητες και γενικά κάποιοι εκτός των κομματικών κατεστημένων ή των οικογενειών, που κυριάρχησαν στην πολιτική ζωή όλα αυτά τα τελευταία χρόνια. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων σπεύδω να διευκρινίσω ότι δεν υπονοώ ούτε τον κ. Δημ. Δασκαλόπουλο του ΣΕΒ, που προσφάτως σπεύδει να προλάβει τον κ. Αλογοσκούφη και να κάνει προτάσεις για μέτρα υπέρ των εργαζομένων, τα οποία όμως θα χρηματοδοτήσει το κράτος, ούτε την κ. Γιάννα Αγγελοπούλου, που οι πολιτικές φιλοδοξίες της είναι γνωστές.
Επονται χειρότερα
Φίλος μου τραπεζίτης, με τον οποίο σχολίαζα την έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια για τα δύο μεγάλα κόμματα, όπως τουλάχιστον προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις, μου έλεγε: «Οπως γνωρίζεις καλά, τα χειρότερα για την ελληνική οικονομία δεν τα έχουμε δει ακόμα. Η μείωση στην ανάπτυξη, η αύξηση των επιτοκίων και του πληθωρισμού, η φτώχεια στα νοικοκυριά είναι οι πρώτες πληγές που προκαλεί στην οικονομία μας η διεθνής χρηματοπιστωτική αναταραχή που μαίνεται και στις δύο όχθες του Ατλαντικού. Αν, όπως πολλοί αναλυτές φοβούνται, η κρίση παραταθεί και το 2009, τότε θα θρηνήσουμε γοερά.
Σκέψου ένα εφιαλτικό σενάριο, που όμως είναι πολύ πιθανό για τη χώρα μας. Ανάπτυξη μόλις στο 1%, πληθωρισμός πάνω από 6%, ανεργία 10%, δημόσιο έλλειμμα 4,5% και δραματική μείωση της αγοραστικής δύναμης για τα περισσότερα νοικοκυριά. Και όλα αυτά γύρω στο 2010 ή 2011, που είναι έτη εκλογών. Πώς νομίζεις ότι θα συμπεριφερθούν τότε οι ψηφοφόροι, όταν έχουν χάσει πια παντελώς την εμπιστοσύνη τους στα δύο μεγάλα κόμματα, όταν τα θεωρούν όχι μόνο διεφθαρμένα, αλλά και ανίκανα; Οταν ο κόσμος δεν είναι πια μόνο απελπισμένος, αλλά και οργισμένος εναντίον του πολιτικού συστήματος, δεν θα βρεθούν κάποιοι που θα ψηφίσουν έναν αυτοδημιούργητο επιχειρηματία, όπως ο Αντρέας Βγενόπουλος, που έχει πει στη Βουλή ότι «πολλούς από τους πολιτικούς δεν θα τους έπαιρνε ούτε για κλητήρες στη δουλειά του;».
Οι τραπεζίτες είναι βέβαια κυνικοί, αλλά είναι και ευφυείς και ρεαλιστές, γι’ αυτό και κερδίζουν πολλά και οι προβλέψεις του φίλου μου για το ενδεχόμενο να αλλάξει δραματικά το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα με την εμφάνιση κάποιου Μπερλουσκόνι, δεν μπορούν να απορριφθούν ως απίθανες. Για πρώτη φορά τουλάχιστον στο ρεπορτάζ που κάνω συναντώ σοβαρούς ανθρώπους να μου λένε ότι τώρα πλέον δεν είναι μόνο οι δραματικές εξελίξεις στη διεθνή οικονομία που είναι άγνωστο για πόσο χρόνο και σε ποιο βαθμό θα κάμψουν και την ελληνική, αλλά ένας νέος παράγοντας αβεβαιότητας που έχει προστεθεί είναι η προοπτική να εισέλθει η χώρα σε καθεστώς παρατεταμένης πολιτικής αστάθειας, λόγω της παρακμής και της ηθικής απαξίωσης των δύο μεγάλων κομμάτων.
Οπως έλεγε προσφυώς ο κ. Κωνσταντίνος Καραμανλής, η οικονομία είναι πρωτίστως κλίμα, δηλαδή εμπιστοσύνη των πολιτών. Απόδειξη ότι τον Ιούλιο του 1974 όταν επέστρεψε στην Ελλάδα βρήκε πληθωρισμό 30%. Με τον σχηματισμό αμέσως κυβέρνησης εθνικής ενότητος ενέπνευσε τέτοια εμπιστοσύνη στον λαό αλλά και στους παράγοντες της οικονομίας, ώστε σε λίγους μήνες ο πληθωρισμός έπεσε στο 15%. Σήμερα, δυστυχώς όπως το καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις και το επιβεβαιώνουν τα ευρωβαρόμετρα, τα κυρίαρχα αισθήματα στους πολίτες είναι η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα και η αγωνία για το αύριο.
Και δυστυχώς την ηθική κρίση δεν τη διέρχεται μόνο ο δικομματισμός (τον οποίο λόγω έλλειψης αναστήματος δεν μπορούν βέβαια να υποκαταστήσουν τα κόμματα της Αριστεράς) αλλά όλοι οι θεσμοί της χώρας. Μήπως εμπιστεύονται οι πολίτες την αστυνομία όταν το μικροέγκλημα γιγαντώνεται και η ανασφάλεια συνέχει όλους; Εκτιμούν μήπως τη δικαιοσύνη, όταν βλέπουν βραδύτητα στην έρευνα για τη διαφθορά, συγκαλύψεις και αρχειοθετήσεις; Υπολήπτονται άραγε την Επιτροπή Ανταγωνισμού, που αφήνει τα καρτέλ να αλωνίζουν ή την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, που ανέχεται να πωλούν τα στελέχη πολυεθνικής τις μετοχές τους πριν από την ανακοίνωση του business plan που ρίχνει 40% την αξία της μετοχής; Οποιος έχει λεφτά πηγαίνει στα ιδιωτικά ή τα κρατικά νοσοκομεία και στέλνει τα παιδιά του στα ιδιωτικά ή τα κρατικά σχολεία; Αν το ελληνικό Χρηματιστήριο πέφτει με ρυθμό διπλάσιο των ευρωπαϊκών αυτό συμβαίνει γιατί οι ξένοι θεσμικοί δεν μας θεωρούν αξιόπιστους!
Η παρακμή δυστυχώς με την ευθύνη της πολιτικής και όχι μόνο ηγεσίας είναι καθολική και έχει αγκαλιάσει όλη την κοινωνία μας, η οποία ενώ βλέπει πού οδηγούνται τα πράγματα, όταν η κυβέρνηση προωθεί κάποιες μεταρρυθμίσεις, ανέχεται τις συντεχνίες που αντιδρούν. Φθάσαμε στο τελευταίο σκαλί. Πιο κάτω, όπως λέει και ο ποιητής, δεν έχει άλλο!
=============
Σχετικά με το Βουλευτικό ασυμβίβαστο: Click εδώ:
==================
Σχετικά με τα κλειστά επαγγέλματα:
| |||||||||
 | |||||||||
|
=======================
Ποιους εκπροσωπούν οι 300 «εθνοπατέρες»
Τελικώς οι βουλευτές δεν εκπροσωπούν το Εθνος, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα, ούτε καν τους ψηφοφόρους των περιφερειών τους. Προτάσσουν την εκπροσώπηση των κατ’ ιδίαν επαγγελματικών και συντεχνιακών τους συμφερόντων. Τούτο πράττουν, οσάκις τους παρέχεται η ευκαιρία να τα «προάγουν», συνήθως με μια μεταμεσονύκτια και άσχετη τροπολογία κάποιου νομοθετήματος και κυρίως όταν απειλούνται, όπως συμβαίνει σήμερα. Η κυβέρνηση δεν το κρύβει, ούτε διστάζει να το παραδεχθεί. Η αναβολή, τουλάχιστον για έναν μήνα, της συντάξεως και ψηφίσεως του νομοθετήματος για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, οφείλεται στις έντονες αντιδράσεις των «θιγομένων» δικηγόρων, μηχανικών, γιατρών κ. ο. κ. βουλευτών, οι οποίοι συμβαίνει να αποτελούν πάντοτε την συντριπτική πλειοψηφία των «Πατέρων του Εθνους». Η κυβέρνηση, λοιπόν, αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία έχει επίσης ταχθεί υπέρ της καταργήσεως και στη χώρα μας του επαγγελματικού προστατευτισμού, φοβούνται τις αντιδράσεις των βουλευτών τους. Αντιδράσεις, οι οποίες πιθανώς θα εκδηλωθούν έντονα, με την αξίωση να διατηρηθούν συντεχνιακά και επαγγελματικά συμφέροντα των «θιγομένων»...
Τα συγκεκριμένα επαγγέλματα εκπροσωπούνται, εξίσου «πλειοψηφικώς» και στο υπουργικό συμβούλιο. Ετσι, πολλοί «ομοιοεπάγγελτοι» υπουργοί έχουν αρχίσει σύντονες διαπραγματεύσεις, με τα συνδικαλιστικά όργανα των κλάδων τους. Οπως εγράφη, στόχος αυτής της τακτικής είναι να επιτευχθεί ένας γενικός συμβιβασμός, προκειμένου η απελευθέρωση να μη γίνει με επιθετικό και ισοπεδωτικό τρόπο. Κατά τα ίδια δημοσιεύματα, το σχετικό μέτωπο που θ’ ανοίξει πιθανώς θα είναι ένα από τα πιο σκληρά για την κυβέρνηση. Και τούτο διότι «εντός του υπουργικού συμβουλίου υπάρχουν πολλά πρόσωπα, τα οποία είναι πρόθυμα και αποφασισμένα να εκφράσουν και να προστατεύσουν ένα μέρος των κεκτημένων, που έχουν εξασφαλίσει εδώ και χρόνια συγκεκριμένοι επαγγελματικοί κλάδοι». (!) (Βήμα 27-12-10).
- Ας προστεθεί ότι τα περισσότερα «κεκτημένα» προνόμια «εξασφαλίσθηκαν» νύκτωρ, όπως σημειώσαμε και προήλθαν επίσης από την ηυξημένη εκπροσώπηση των κλάδων αυτών στη Βουλή (και των λοιπών) Ελλήνων.
- Συνεπώς επιχειρείται μια κραυγαλέα και προκλητική διάκριση των κατεχόντων την κοινοβουλευτική πλειοψηφία κλάδων των δικηγόρων, των μηχανικών, των γιατρών, κ. λπ. έναντι των θυσιών που υφίστανται ήδη οι... μη εκπροσωπούμενες επαρκώς στο ελληνικό Κοινοβούλιο τάξεις των μισθωτών, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων, κ. λπ. Κατόπιν τούτου, στους «εξαιρούμενους» κλάδους προφανώς «δικαιούται» να προστεθεί και το άγνωστο πλήθος του υπεραμειβόμενου, υποαπασχολούμενου και ελλειμματοφόρου προσωπικού διαφόρων ΔΕΚΟ, το οποίο διαθέτει εξαμβλωματική αλλά πλειοψηφική εκπροσώπηση στις κομματοεγκάθετες διοικήσεις της ΑΔΕΔΥ και την ΓΣΕΕ. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βγει κάποιο κόμμα ή έστω μια ομάδα βουλευτών για να καταγγείλει το συντεχνιακό και εξοργιστικά άδικο εγχείρημα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας των προνομιούχων συμπατριωτών μας, οι ελπίδες των λοιπών συνελλήνων εύλογα στρέφονται στην... τρόικα. Στους επιτηρητές μας εναπόκειται να ανακαλύψουν τις «πονηρές» διατάξεις που μηχανεύονται οι αρμόδιοι υπουργοί για παρακάμψουν κατά περίπτωση τους όρους του Μνημονίου. Με άλλους λόγους, αφού εκχωρήσαμε την άσκηση της οικονομικής μας πολιτικής σε ξένα όργανα, τώρα προσβλέπουμε στην τρόικα να εποπτεύσει και για τη δίκαιη επιβολή των μέτρων του Μνημονίου στην ελληνική κοινωνία. Και μη χειρότερα...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_97_31/12/2010_427307
======================
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2011/03/blog-post.html
Ελληνική επαγγελματική Αριστερά
Η ελληνική Αριστερά είναι η μεγαλύτερη απάτη στην ελληνική ιστορία.
...Γνήσιο έργο των πιο μεγάλων απατεώνων της ελληνικής κοινωνίας.
...Ο πολιτικός βόθρος της χώρας.
Έχει αναρωτηθεί κάποιος για το τι σχέση μπορεί να έχουν οι δωσίλογοι της Κατοχής με τον κοινό υπόκοσμο της μεταπολεμικής περιόδου; Τι σχέση μπορεί να έχουν μεταξύ τους αυτές οι διαφορετικές "κοινότητες" ανθρώπων; Στην πραγματικότητα αυτές οι "κοινότητες" είναι οι "ντουλάπες" με τους "σκελετούς" για τη Δεξιά και την Αριστερά αντίστοιχα …Οι μυστικές δεξαμενές άντλησης ανθρώπινου δυναμικού. Απλά πράγματα. Ό,τι είναι ο φασισμός και η αυθαιρεσία για τη Δεξιά, είναι η απάτη και η πονηριά για την Αριστερά …Τα μέσα, για να επιτύχει τους στόχους της …Το "οξυγόνο", για να συντηρείται στη ζωή.
Αν λοιπόν η μεταπολεμική Δεξιά αναζητούσε τα πιστά στελέχη της ανάμεσα στους δωσίλογους και τους ταγματασφαλίτες, τότε η Αριστερά αναζητούσε τα δικά της στελέχη ανάμεσα στους κοινούς απατεώνες του υποκόσμου και βέβαια στους έμμισθους πράκτορες των Σοβιετικών, οι οποίοι παρίσταναν τους κομμουνιστές. Βόλευαν όλες αυτές οι "προσωπικότητες", γιατί έτσι διατηρούνταν σταθερές οι δομές των "παρατάξεων". Για διαφορετικούς λόγους στην κάθε περίπτωση, οι πάντες ήταν απόλυτα εκβιάσιμοι και ελεγχόμενοι. Όσοι "προόδευαν", είτε στη μια πλευρά είτε στην άλλη, ήταν προκαταβολικά ελεγχόμενοι. Μιλημένα και μοιρασμένα από την αρχή.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι λέμε. Η Ελλάδα όσες "απελευθερωτικές" επετείους κι αν γιόρτασε, δεν ήταν ποτέ ελεύθερη. Από την εποχή που "απελευθερώθηκε" μέχρι σήμερα είναι ένα προτεκτοράτο. Ένα προτεκτοράτο, το οποίο ελέγχεται απόλυτα. Παλαιότερα από τους Εγγλέζους και στη συνέχεια —και μέχρι σήμερα— από τους Αμερικανούς. Ο έλεγχος αυτός επιτυγχάνεται, γιατί καταφέρνουν και ελέγχουν την ηγεσία της. Έχουν βάλει δικούς τους ανθρώπους να παριστάνουν τους αντιπάλους και διχάζοντας τον λαό, καταφέρνουν και τον εξουσιάζουν. Ενεργοποιούν τα ένστικτά του και αφού αποσπάσουν την ψήφο του, νομιμοποιούν αυτούς, τους οποίους στην ουσία οι ίδιοι "διορίζουν".
Αυτό το παιχνίδι συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Οι ξένοι και ντόπιοι φασίστες εξακολουθούν και ελέγχουν τα πάντα, γιατί υπάρχει ένα "στημένο" παιχνίδι" από την εποχή του εμφυλίου …Από την εποχή που οι λακέδες των ξένων —και προδότες— μάς βύθισαν στο χάος και στον εμφύλιο σπαραγμό …Από την εποχή που οι χαφιέδες της Δύσης και της Ανατολής συμφώνησαν να κατακρεουργήσουν τον ελληνικό λαό προς ευχαρίστηση των "αφεντικών" τους. Αυτοί οι χαφιέδες δημιούργησαν ένα πολιτικό σκηνικό με "είδωλα" της Δεξιάς και της Αριστεράς, που παγιδεύουν τον κόσμο …Ένα "στημένο" πολιτικό σκηνικό, το οποίο ποτέ δεν ξεφεύγει από τον έλεγχό τους.
"Κορωνίδα" αυτού του φασιστικού κυκλώματος είναι το "τρίο" των "αγίων" οικογενειών, που κυβερνά με κληρονομική "συνέπεια" την πατρίδα μας. Το "τρίο" των Παπανδρέου, των Καραμανλήδων και των Μητσοτάκηδων. Γύρω από αυτές τις οικογένειες υπάρχει ένα πλήθος οικογενειών, οι οποίες είναι όμοιές μ' αυτές και οι οποίες διατηρούν επίσης μόνιμα πρόσβαση στην εξουσία. Οικογένειες προδοτών, δωσίλογων και μαυραγοριτών, οι οποίες όχι μόνον δεν πλήρωσαν τα εγκλήματά τους στην κατοχή, αλλά επιβίωσαν και στην επόμενη εποχή. Οικογένειες με εξασφαλισμένο "δικαίωμα" διαδοχής, σε περίπτωση που κάποιο μέλος από αυτό το "τρίο" αρχίσει και "λαχανιάζει".
Αυτές οι πραγματικά κυρίαρχες οικογένειες είναι που συνθέτουν την ηγετική ομάδα του φασισμού στην Ελλάδα. Οικογένειες δωσίλογων φασιστών, οι οποίες δεν τιμωρήθηκαν ποτέ, γιατί αφέθηκαν να παριστάνουν τους φανατικούς "αντικομμουνιστές", για να δικαιολογήσουν τη συνεργασία τους με τους Ναζί κατακτητές. Οικογένειες όπως αυτή του Ράλλη, του Έβερτ, του Πάγκαλου. Οικογένειες, οι οποίες, προκειμένου να προστατεύσουν τα κοινά τους συμφέροντα, μπορούν να κάνουν —και τους επιτρέπεται να παραστήσουν— τα πάντα …Προκειμένου να καλύψουν το σύνολο του πολιτικού φάσματος και να μην αφήσουν χώρο για κανέναν άλλο παρείσακτο.
Όλοι αυτοί "μετακινούνται" στο σύνολο του πολιτικού φάσματος, χωρίς ποτέ να αμφισβητούνται οι "προθέσεις" τους. Ο Πάγκαλος, για παράδειγμα, ήταν γόνος δωσίλογων και σκληρών δεξιών, όταν στα νιάτα του αποφάσισε να παραστήσει τον σταλινικό "αριστερό" και σήμερα στα γεράματά του τον ταΐζουμε σαν σοσιαλιστή. Ο Γερουλάνος ήταν γιος σφουγκοκολλάριων του βασιλιά πριν γίνει "σοσιαλιστής", για να τον ταΐζουμε επίσης …Ένας γνήσιος σφουγγοκολλάριος της σκληρής Δεξιάς, ο οποίος, πριν υπουργοποιηθεί με το ΠΑΣΟΚ, το μόνο μαζικό και οργανωμένο κίνημα που γνώρισε στη ζωή του ήταν τα τετρακόσια άλογα του V8 Range Rover.
Βλέποντας κάποιος όλα αυτά τα "διακριθέντα" κουτορνίθια, παραξενεύεται για το πώς καταφέρνουν και επιβιώνουν στην πολιτική σκηνή. Τι τύχη θα είχαν ανθρωπάκια σαν τον Γιωργάκη, τον Κωστάκη ή τη Ντορούλα σε ένα πιο υγιές και ανταγωνιστικό πολιτικό περιβάλλον; Καμία τύχη, γιατί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν είναι απλά μειωμένων ικανοτήτων, αλλά στην κυριολεξία είναι άχρηστοι. Για φωτοτυπίες τον στέλνεις τον Γιωργάκη και αν δεν τις κάνει λάθος, το πιθανότερο είναι να τις χάσει. Στις ταβέρνες μόνον αποκαλούν αυθόρμητα οι πολίτες "άρχοντα" τον Κωστάκη. Στα κομμωτήρια μόνον μπορεί να διακριθεί η Ντόρα για την άποψή της …και αυτό υπό προϋποθέσεις.
Το μυστήριο λοιπόν της επιβίωσης όλων αυτών των άχρηστων γόνων "κρύβεται" στο μυστήριο της επιβίωσης της υποτιθέμενης Δεξιάς …Της Δεξιάς, η οποία στην πραγματικότητα είναι απλά η "επιλογή" των ξένων να φέρει την επίσημη εξουσία …Της Δεξιάς, η οποία συμμετείχε σε όλα τα εγκλήματα κατά του ελληνισμού …Της Δεξιάς, η οποία στην πραγματικότητα ήταν πάντα ένας "μεταπράτης" των ξένων συμφερόντων στην Ελλάδα …Της Δεξιάς, η οποία συνεργάστηκε με τους Ναζί και η οποία, για να σβήσει τα "ίχνη" της, μας βύθισε στον εμφύλιο …Της Δεξιάς, η οποία εξακολουθεί να μας κυβερνά χωρίς καμία "παρένθεση" …όπως θα έλεγε κι ο Giorgo.
Όλα αυτά τα επιτεύγματα της Δεξιάς έχουν "πιστωθεί" σ' αυτήν, γιατί αυτό είναι το παιχνίδι. Μέρος αυτής της Δεξιάς είναι και η Αριστερά στην Ελλάδα. Μέρος του ίδιου "θιάσου" είναι ο σκληρός "δεξιός" Καρατζαφέρης με τον "επαναστάτη" Αλαβάνο. "Ηθοποιοί" είναι όλοι αυτοί, οι οποίοι παίζουν σε μια "παράσταση", που δίνει καλούς και σίγουρους μισθούς. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, καμία Δεξιά δεν θα υπήρχε στην Ελλάδα, αν δεν υπήρχε η εξ αρχής "στημένη" Αριστερά. Καμία Δεξιά των δωσίλογων δεν θα κυριαρχούσε στην Ελλάδα, αν δεν υπήρχε η Αριστερά των απατεώνων. Καμία φασιστική Δεξιά δεν θα κυριαρχούσε, αν την Αριστερά δεν την έλεγχαν αποκλειστικά απατεώνες. Αυτό είναι το όλο κόλπο και αυτό θα περιγράψουμε στο κείμενο αυτό.
Οι δωσίλογοι και οι μαυραγορίτες της κατοχής κατάφερναν και μονοπωλούσαν την εξουσία χάρη στους απατεώνες που έβαζαν οι ίδιοι "απέναντί" τους σαν πολιτικούς αντιπάλους. Οι ψευτοδεξιοί μονοπωλούσαν την εξουσία χάρη τους ψευτοαριστερούς, τους οποίους οι ίδιοι αναγνώριζαν σαν γνήσιους "δημοκράτες" και τίμιους "κοινωνικούς αγωνιστές". Αυτοί οι ψευτοαριστεροί, οι οποίοι προέκυψαν από τα ΙΕΚ της Δεξιάς —και με τα "πτυχία" της—, έγιναν στην κυριολεξία "επιτηδευματίες". Επαγγελματίες "αριστεροί". Η Αριστερά έγινε χάρη σ' αυτούς επαγγελματικός χώρος. Χώρος εξειδικευμένος στην αναζήτηση των στελεχών του από τον κοινωνικό υπόκοσμο. Από εκεί που συνέφερε τη Δεξιά των δωσίλογων ν' αντλεί στελέχη ο "αντίπαλός" της.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι ακριβώς λέμε; Χάρη στους απατεώνες της Αριστεράς επιβίωσαν αρχικά —και στη συνέχεια μονοπώλησαν την εξουσία— οι ταγματασφαλίτες της Δεξιάς. Οι φασίστες των δύο άκρων έκαναν μια "ψευδοφασαρία", που οδήγησε στον εμφύλιο και μετά, ως ειδικοί της ενδοελληνικής σύγκρουσης, ανέλαβαν να διαιωνίζουν τη "βεντέτα" εις βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Κάθε φορά που έχουμε εκλογές, κάποιοι πονηροί ανασύρουν διλήμματα και επιχειρήματα, τα οποία μας καθηλώνουν στην εποχή του εμφυλίου. Το αποτέλεσμα ήταν σε έναν λαό, όπου πάνω από το 90% του πληθυσμού είναι δημοκράτες, την εξουσία να τη μονοπωλούν τα άκρα των μονοψήφιων ποσοστών.
Πώς το καταφέρνουν αυτό; Με έναν απλό τρόπο. Οι "ακραίοι", με τη βοήθεια των ΜΜΕ, μπαίνουν επικεφαλής των κυρίαρχων "αμυνών" και των κυρίαρχων φοβιών του κόσμου. Τους ακραίους του δεξιού φασισμού τούς στηρίζουν οι δημοκράτες, οι οποίοι πρωτίστως φοβούνται τον κομμουνισμό και μετά οτιδήποτε άλλο. Τους ακραίους του κομμουνιστικού φασισμού τους στηρίζουν οι δημοκράτες, οι οποίοι πρωτίστως φοβούνται τον φασισμό των παλατιών και μετά οτιδήποτε άλλο. Έτσι δίχασαν τον ελληνικό λαό στον εμφύλιο και έτσι κάνουν κάθε φορά που έρχονται εκλογές.
Το αποτέλεσμα; …Τραγικό. Οι περισσότερες ψήφοι, τους οποίους παίρνει το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι ψήφοι επιδοκιμασίας των πολιτικών ή των απόψεών του. Είναι ψήφοι αντιδεξιές από ανθρώπους που μισούν τη Δεξιά. Οι περισσότερες ψήφοι που παίρνει η ΝΔ δεν είναι ψήφοι επιδοκιμασίας των πολιτικών ή των απόψεών της. Είναι ψήφοι αντικομμουνιστικές από ανθρώπους που μισούν τον κομμουνισμό. Με αυτό το έξυπνο παιχνίδι διχάζεται ο λαός και οι φασίστες κυριαρχούν. Οι φασίστες όχι μόνον δεν παθαίνουν ζημιά από το μίσος του δημοκρατικού κόσμου, αλλά το εκμεταλλεύονται. Δεν τους ενδιαφέρει αν δεν εισπράττουν "αγάπη". Τους ενδιαφέρει να "εισπράττουν" …έστω κι αν αυτό είναι το μίσος απέναντι στον αντίπαλό τους. Με αυτόν τον τρόπο οι ιδιοκτήτες των δύο μεγάλων κομμάτων καταφέρνουν και μεταχειρίζονται τον κόσμο σαν ιδιοκτησία τους.
Οι κομματάρχες με αυτό "τρικ" γίνονται "παραταξιάρχες" …Οι επικεφαλής των παρατάξεων, οι οποίες μας βύθισαν στον εμφύλιο και στη συνέχεια στην οικονομική καταστροφή της μεταπολίτευσης. Αυτούς τους εγκληματίες διαδέχθηκαν στη μεταπολίτευση οι άχρηστοι γόνοι τους, που για ευνόητους λόγους μεγάλωσαν στο κλειστό περιβάλλον του Αμερικανικού Κολεγίου Αθηνών. Ελέγχοντας το παιχνίδι αυτό, ελέγχουν τα πάντα. Άσχετα με το τι ψηφίζει ο λαός, αυτοί επιλέγουν από τους δικούς τους ανθρώπους ποιοι θα διακριθούν σε όλους τους χώρους. Από το ίδιο Κολέγιο είναι οι Καραμανλήδες, οι Μητσοτάκηδες, αλλά και οι Παπανδρέου και οι Παπακωνσταντίνου και οι Ανδριανόπουλοι και οι Μπίστηδες και οι Μάνοι …Όλοι αυτοί, οι οποίοι σήμερα —και εκτελώντας τις εντολές των κοινών αφεντικών τους— θέλουν να ξεπουλήσουν το ελληνικό κράτος στους τοκογλύφους του ΔΝΤ. Μέχρι και η κόρη της Παπαρήγα σ' αυτήν τη συμμορία ανήκει.
Αντιλαμβανόμαστε ότι οι ταγματασφαλίτες και οι δωσίλογοι επιβίωσαν στην κυριολεξία από το "παιχνίδι" αυτό. Κανένας από αυτούς δεν θα επιβίωνε, αν δεν υπήρχε η "επαγγελματική" Αριστερά των απατεώνων …Η "κατασκευασμένη" από τις ξένες πρεσβείες, την κρατική ασφάλεια, αλλά και τον υπόκοσμο του δρόμου "Αριστερά". Όλη η ηγετική ομάδα της Αριστεράς είναι απατεώνες, γιατί απλούστατα όλοι έχουν στηθεί γύρω από μια μεγάλη ΑΠΑΤΗ …Τη μεγαλύτερη και οδυνηρότερη απάτη της ελληνικής ιστορίας …Τη "μητέρα" όλων των απατών, που δημιούργησαν το σημερινό πολιτικό σκηνικό. Την ΑΠΑΤΗ του ΕΜΦΥΛΙΟΥ.
Η "μήτρα" της απάτης του εμφυλίου "γέννησε" τις απάτες εκείνες, που συντηρούν ακόμα και σήμερα τον φασισμό. Αυτή η "μήτρα" γέννησε την ΑΠΑΤΗ του γνωστού Πολυτεχνείου και την ΑΠΑΤΗ της ετήσιας "παραγωγής" "ηρώων" του γνωστού πανεπιστημιακού ασύλου. Απλά πράγματα. Κάθε φορά που η Δεξιά ήθελε ν' "ανανεώσει" τη σχέση της με την εξουσία, "έστηνε" μια ΑΠΑΤΗ σε συνεργασία με τους απατεώνες "Αριστερούς". Για να επιβιώσει από τη λαϊκή μήνη μετά τη γερμανική κατοχή, "έστησε" τον εμφύλιο. Για να επιβιώσει μετά την πτώση της Χούντας, "έστησε" το Πολυτεχνείο. Για να ελέγχει μόνιμα τη μεταπολίτευση, "στήνει" κάθε χρόνο τη γνωστή "επέτειό" του. Για να μας βάλει στη σημερινή άθλια Νέα Τάξη, έστησε τη νέα ΑΠΑΤΗ των γνωστών ΜΚΟ των "αλληλέγγυων" προδοτών.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι ακριβώς συνέβη και φτάσαμε στο σημείο αυτό …Να καταλάβει τον ρόλο των προσώπων, τα οποία πρωταγωνίστησαν σ' αυτήν την Απάτη. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μύστης της ιστορίας ή πράκτορας μεγάλων μυστικών υπηρεσιών, για να καταλάβει την απάτη. Μερικές κρίσιμες ημερομηνίες αρκεί να γνωρίζει και το καταλαβαίνει. Πότε πραγματοποιήθηκε η συνθήκη της Γιάλτας; Το τελικό κείμενο εκείνης της συνθήκης υπογράφηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1945. Γιατί ήταν σημαντική εκείνη η ημερομηνία; Γιατί τότε μοιράστηκε με τον πιο απόλυτο και ακριβή τρόπο ο μεταπολεμικός κόσμος.
Τότε ο Στάλιν δέχθηκε —με αντάλλαγμα τεράστια κέρδη— να παραχωρήσει την Ελλάδα στον έλεγχο της Δύσης. Πότε ξεκίνησε ο ελληνικός εμφύλιος; Έναν χρόνο μετά. Το 1946 …Ο εμφύλιος, που, αν είχε "ευτυχή" έκβαση για τους "εμπνευστές" του, θα ανάτρεπε τη συμφωνία του Στάλιν και όλων των υπολοίπων. Από ποιους ξεκίνησε; Από τον Ζαχαριάδη, τον Σιάντο και τον Βαφειάδη. Από τους σφουγγοκολάριους του Στάλιν. Είναι δυνατόν να ήταν πραγματικός εμφύλιος; ΑΠΑΤΗ ήταν. Η μεγαλύτερη ΑΠΑΤΗ της ελληνικής ιστορίας. Μια από τις μεγαλύτερες ΑΠΑΤΕΣ της παγκόσμιας ιστορίας.
…Η ΑΠΑΤΗ, η οποία συνδέει άμεσα και άρρηκτα όλους τους φασίστες του συνόλου του πολιτικού μας σκηνικού …Η ΑΠΑΤΗ, η οποία καθιστά ενιαία συμμορία όλους τους αριστεροδεξιούς φασίστες, που παριστάνουν τους εχθρούς μεταξύ τους …Η ΑΠΑΤΗ, η οποία ακόμα και σήμερα διατηρεί το ΚΚΕ στη ζωή με κρατικά χρήματα …Η ΑΠΑΤΗ, στην οποία συμμετείχαν όλοι οι ξενόδουλοι προδότες …ο καθένας για τους λόγους του …Όλοι οι ξενόδουλοι χωρίς καμία εξαίρεση. Όχι μόνον οι αγγλόδουλοι ή οι αμερικανόδουλοι, αλλά και οι ρωσόδουλοι μπολσεβίκοι. Χωρίς αυτήν την ΑΠΑΤΗ τίποτε δεν θα ήταν όπως φαίνεται σήμερα και άρα όπως βόλευε τους φασίστες.
Χωρίς αυτήν την ΑΠΑΤΗ οι δωσίλογοι θα είχαν εκτελεστεί —όπως συνέβη σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο— και δεν θα μας κυβερνούσαν ακόμα και σήμερα. Χωρίς αυτήν την ΑΠΑΤΗ ο "γέρος της Δημοκρατίας", που σκότωσε τον κόσμο στα Δεκεμβριανά, θα είχε κρεμαστεί στο Σύνταγμα και δεν θα υπήρχε η βασικότερη "αγία οικογένεια" της χώρας. Χωρίς αυτήν την ΑΠΑΤΗ τα τεμπελόσκυλα, που παριστάνουν τους κομμουνιστές "επαναστάτες", θα είχαν διαλύσει ως κόμμα και θ' αναγκάζονταν επιτέλους να εργαστούν σαν άνθρωποι, όπως συνέβη σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Εξαιτίας αυτής της ΑΠΑΤΗΣ κανένας από τους εγκληματίες της δεκαετίας του '40 δεν πλήρωσε τα εγκλήματά του. Ούτε οι δωσίλογοι πλήρωσαν για τη συνεργασία τους με τους Ναζί ούτε οι δολοφόνοι του Στάλιν πλήρωσαν για τη συνεργασία τους με τους σταλινικούς δολοφόνους. Ενώ ολόκληρη η πολιτισμένη Ευρώπη έστησε στον τοίχο τους προδότες συνεργάτες των Ναζί, στην Ελλάδα οι δωσίλογοι "βγήκαν κι από πάνω". Όχι μόνον δεν τιμωρήθηκαν, αλλά "έβγαλαν και γλώσσα". Θρασείς και άθλιοι σαν τα παιδιά τους, που ακόμα και σήμερα προκαλούν, λέγοντας ότι "μαζί τα φάγαμε". Αυτοί οι άθλιοι εμφανίστηκαν σαν φανατικοί "αντικομμουνιστές", που "αμάρτησαν" μαζί με τους Ναζί για χάρη της Δημοκρατίας. Μερικές δεκαετίες μετά "συγχωρέθηκαν" και οι σταλινικοί, εφόσον κι αυτοί —μετά από απόφαση της Δεξιάς— "αμάρτησαν" για τη Δημοκρατία. Ούτε στους εφιάλτες της δεν θα μπορούσε η Δημοκρατία να δει τόσους φασίστες ν' "αμαρταίνουν" για χάρη της.
Ένας λαός ολόκληρος κατασφάχτηκε και στον εμφύλιο αυτόν δεν χάθηκε ούτε ένας πρωτοκλασάτος δωσίλογος ή σταλινικός. Οι πρώτοι διασφάλισαν τα κλοπιμαία της κατοχής και οι δεύτεροι αμνηστεύτηκαν και γύρισαν από το ανατολικό μπλοκ …και τους ταΐζουμε σαν ήρωες. Μόνον φουκαράδες σκοτώθηκαν στον εμφύλιο και μόνον φουκαράδες απέμειναν στο ανατολικό μπλοκ. Τα παιδιά των σταλινικών χαφιέδων διέπρεψαν καί εκεί καί εδώ. Με πρώτο και καλύτερο τον χαφιέ της Στάζι και γιο του καγκεμπίτη χαφιέ Πέτρου Κόκκαλη …Τον διαβόητο μεγιστάνα Κόκκαλη. Δέκα εκατομμύρια Έλληνες καπιταλιστές και δημοκράτες ήταν αφελείς και βλάκες καθώς έμειναν φτωχοί και μεγιστάνας μέσα σε μια δεκαετία έγινε ο χαφιές του παραπετάσματος …Ο βρωμοποδαράς της Στάζι.
Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Ο Κόκκαλης δεν ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση μέσα σε ένα ασαφές περιβάλλον. Ο Κόκκαλης ήταν ένας "ανθός" του "θερμοκηπίου" του ΚΚΕ. Ήταν ο γιος ενός διαβόητου ΚΚΕ, ο οποίος συνδεόταν με τα οικονομικά του κόμματος στη διάρκεια του εμφυλίου και είχε έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο …Τα οικονομικά ενός κόμματος, το οποίο μετρούσε αγγλικές λίρες για τις "επιτυχίες" του και αυτές τις λίρες τις μετρούσε και πιθανόν να ενθυλάκωνε ο Κόκκαλης. Η οικονομική "επιτυχία" του γιου μπορεί να μην είναι καθόλου άσχετη με το οικογενειακό επαγγελματικό "αντικείμενο" …Το "αντικείμενο" με το οποίο ασχολούνταν και ο πατέρας του. Ταμίες είναι όλοι αυτοί ενός συγκεκριμένου "μαγαζιού", το οποίο άλλοτε "μαζεύει" και άλλοτε "ξεπλένει" χρήματα.
Όλα αυτά γίνονται κατορθωτά εξαιτίας του "παιχνιδιού" των φασιστών με τους απατεώνες. Ενός ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ, το οποίο είναι σχεδόν ανίκητο, εφόσον τους φασίστες τους "νομιμοποιούν" απατεώνες που τα "παίρνουν". Πώς "στήνεται" αυτό το παιχνίδι; Οι αντίπαλοι αλληλοβοηθούνται μεταξύ τους. Υποτιθέμενοι θύτες και υποτιθέμενα θύματα συνεργάζονται μεταξύ τους, για να διατηρούν τις ιδιότητές τους. Με τη βοήθεια των "αριστερών", για παράδειγμα, διαχωρίζονται οι "δεξιοί" σε "φασίστες" και "δημοκράτες" …Σε "δεξιούς" ύποπτους και σε όχι τόσο "δεξιούς". Η "στημένη" Αριστερά, δηλαδή, "δείχνει" ποιοι από τους φασίστες είναι "δεξιοί" με τη συμβατική σημασία του όρου και ποιοι είναι για παράδειγμα "σοσιαλιστές".
Η "Αριστερά" των απατεώνων μεταμορφώνει τον πιο σκληρό Πρωθυπουργό της Δεξιάς και του εμφυλίου σε "γέρο της Δημοκρατίας". Η "Αριστερά" μεταμορφώνει τον δειλό Ανδρέα σε γενναίο αντιχουντικό. Η "Αριστερά" θάβει έναν ολόκληρο Παναγούλη και "δείχνει" σαν ήρωα ακόμα κι έναν Τσοχατζόπουλο. Παίρνει δηλαδή ένα "ραβασάκι" από τα αφεντικά της και "δείχνει" ό,τι της υποδεικνύουν. Απατεώνες είναι και δεν τους ενδιαφέρει η "αλήθεια" των όσων δείχνουν …Το "μεροκάματο" να βγαίνει. Κάθε φορά που οι φασίστες έχουν ανάγκη τη "νομιμοποίησή" τους, βγαίνουν στον "αγώνα" οι αριστεροί απατεώνες και επαγγελματίες νομιμοποιητές.
Η "Αριστερά" του σταλινικού ΚΚΕ προκάλεσε τον "στημένο" εμφύλιο γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο. "Επιτέθηκε" στους δωσίλογους, για να τους "νομιμοποιήσει" σαν "δημοκράτες". Επιτέθηκαν οι φασίστες ενός τύπου σε φασίστες άλλου τύπου, για να τους νομιμοποιήσουν σαν "δημοκράτες". Κατ’ εντολή του Στάλιν "χρεώθηκαν" οι σταλινικοί τον φασισμό, για να "απελευθερώσουν" τους δωσίλογους. Η "Αριστερά" του σταλινικού ΚΚΕ "νομιμοποίησε" σαν "δημοκράτες" όλους τους φασίστες της μεταπολεμικής περιόδου Το ίδιο έκανε και με τη μεταπολίτευση. Η "Αριστερά" του σταλινικού ΚΚΕ και κάποιων μαοϊκών δυνάμεων, καλά προστατευμένη πίσω από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου, "επιτέθηκε" στη Χούντα, για να "νομιμοποιήσει" τους φασίστες της μεταπολίτευσης ..Μόνον αυτούς που της υποδείκνυαν και κανέναν άλλο.
Σε αυτήν την εξυπηρέτηση της Αριστεράς ανταπέδιδε η επίσης "στημένη" Δεξιά. Μόνον όποιος αριστερός "ήρωας" ήθελε η Δεξιά επιβίωνε. Αν δεν ήταν κάποιος επιθυμητός —και άρα απατεώνας αριστερός—, τον έτρωγε η "μαρμάγκα". Έμπαινε στα μπουντρούμια της Δεξιάς και δεν ξανάβγαινε από αυτά σώος κι αβλαβής. Αριστεροί, που "άντεχαν" ή που ήταν "τυχεροί", ήταν μόνον αυτοί που η Δεξιά "χάιδευε" και προστάτευε. Όλοι οι υπόλοιποι στην αφάνεια ...αν ήταν τυχεροί. Όποιος τολμούσε να επιχειρήσει να σπάσει τη "φάμπρικα", έπεφτε σε κανένα τρίκυκλο της Θεσσαλονίκης ή σε κανένα σαμαράκι της Βουλιαγμένης. Αυτό ήταν το μόνιμο "μεροκάματο" της επαγγελματικής Αριστεράς και ήταν ιδιαίτερα πλούσιο, αν κρίνουμε από τις αποδόσεις των Δαμανάκηδων, των Τατούληδων και μερικών άλλων "μεροκαματιάρηδων" …Επαγγελματιών της απάτης, εφόσον όλοι τους γνώριζαν τι ακριβώς συνέβαινε …και άρα και την απάτη. Με το μικρό τους όνομα θα πρέπει να γνώριζε η Δαμανάκη τους χωροφύλακες, οι οποίοι περιφέρονταν γύρω από το Πολυτεχνείο.
Μέσα λοιπόν σ' αυτόν τον οικονομικά προσοδοφόρο "κήπο" του "αριστερού" κακού θα δούμε ένα-ένα τα κορυφαία "λουλούδια" του. Θα ξεκινήσουμε, όπως είναι φυσικό, από τον "αρχιτέκτονα" της απάτης. Ποιος ήταν αυτός; Ο Νίκος Ζαχαριάδης. Αυτός είναι ίσως ο χειρότερος άνθρωπος που γεννήθηκε ποτέ πάνω στην ελληνική γη. Μπροστά του ακόμα και ο Εφιάλτης της αρχαιότητας ήταν ένας ευκαιριακός και ερασιτέχνης προδότης. Η προδοσία του δεν είχε ούτε την ένταση ούτε τη διάρκεια της προδοσίας του Ζαχαριάδη.
Ο Ζαχαριάδης πρόδιδε επί δεκαετίες τον ίδιο λαό σε όλα τα αφεντικά της Γης. Στην κυριολεξία δεν θα πρέπει να έζησε ούτε μία στιγμή στη ζωή του κοντά στο φως και την αλήθεια. Μέσα στο ψέμα, τον χαφιεδισμό και την υποκρισία πέρασε μια ολόκληρη ζωή. Βύθισε έναν ολόκληρο λαό στο χάος, για να εξυπηρετήσει το αφεντικό του. Έπνιξε στο αίμα έναν ολόκληρο λαό, για να διατηρήσει το αξίωμά του. Ψόφησε, όπως του άξιζε, στις παγωμένες λάσπες της σιβηριανής αυλής του αφεντικού του …Έζησε ως σκύλος και πέθανε ως τέτοιος.
Το σύνολο της ζωής του ήταν μια αθλιότητα μέσα σε διαδρόμους μυστικών υπηρεσιών. Δεν υπάρχει γνωστό αφεντικό αυτού του κόσμου, το οποίο ο Ζαχαριάδης να μην εξυπηρέτησε. Από τον Στάλιν και τον Χίτλερ μέχρι το ελληνικό Παλάτι και τους Αγγλοαμερικανούς. Όταν ο ελληνικός λαός αγωνιζόταν για την ελευθερία του και βασανιζόταν από τους ξένους κατακτητές, αυτός απολάμβανε την προστασία τους. Όταν ο ελληνικός λαός πεινούσε, αυτός αύξανε τη χοληστερίνη του στις πολυτελείς πτέρυγες του Νταχάου, όπου οι Γερμανοί φιλοξενούσαν τους "χρήσιμους" γι' αυτούς.
Μετά τη διάσωσή του από τα "αφεντικά" του, ήρθε στην Ελλάδα για να τους εξυπηρετήσει. Με αεροπλάνο των αφεντικών του ήρθε ταχύτατα στην Ελλάδα, για να "λερώσει" το πατριωτικό ΕΑΜ με κομμουνιστικούς "λεκέδες". Έχοντας στη διάθεσή του όλα τα μέσα των φασιστών, στοχοποίησε και στην πραγματικότητα σκότωσε τον φυσικό ηγέτη του ΕΑΜ Άρη Βελουχιώτη. Στη συνέχεια —κατ’ εντολή του Στάλιν και των "ευλογιών" του Τσόρτσιλ— ξεκίνησε τον εμφύλιο. …Τον πιο αναίτιο εμφύλιο στην παγκόσμια ιστορία. Τον εμφύλιο, ο οποίος δεν είχε κάποιον συγκεκριμένο στόχο νίκης των "επαναστατών", παρά στόχευε στη γενική καταστροφή των Ελλήνων, προκειμένου να διευκολυνθούν τα "αφεντικά". Έναν εμφύλιο, ο οποίος έγινε μόνο και μόνο γιατί συνέφερε κάποιους να διαχειριστούν τις συνέπειές του.
Όλα αυτά τα έκανε, για να διατηρήσει την ηγεσία του πιο μεγάλου χαφιεδομάγαζου στην ελληνική ιστορία …Του χαφιεδομάγαζου του ΚΚΕ …Του "μαγαζιού" του Εβραίου Μπεναρόγια, που, από τότε που υπάρχει, εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αφεντικών του και άρα των ξένων. Των ξένων, οι οποίοι το χρηματοδοτούν από τότε που υπάρχει. Δεν υπάρχει "αφεντικό", που να μην χρηματοδότησε το ΚΚΕ. Τα αφεντικά αλλάζουν, αλλά κανένα αφεντικό δεν αλλάζει συμπεριφορά απέναντι σε ένα τόσο χρήσιμο εργαλείο.
Το χρηματοδότησαν κάποτε οι Εβραίοι του Πολίμπιρο του Στάλιν και σήμερα το χρηματοδοτούν οι Εβραίοι τοκογλύφοι και ομοεθνείς του Μπεναρόγια. Κάποτε συντηρούνταν με ρούβλια, ενώ σήμερα με δολάρια. Όποιος πληρώνει το ΚΚΕ, απολαμβάνει τις "υψηλές" υπηρεσίες του. Αυτό ήταν το "μαγαζί" του Ζαχαριάδη, γιατί τέτοιος ήταν ο ηγέτης του. Ο κατ’ επάγγελμα προβοκάτορας, προδότης και —όποτε χρειαζόταν— δολοφόνος, δημιούργησε το ανάλογο κόμμα. Δημιούργησε το προβοκατόρικο και προδοτικό κόμμα, το οποίο —όποτε χρειάζεται— μπορεί και γίνεται δολοφονικό απέναντι στους Έλληνες. Αυτός, ο οποίος σκότωνε όποιον αντιλαμβάνονταν ως ανταγωνιστή του, δημιούργησε το κόμμα που μας οδήγησε στον εμφύλιο.
Τα ίδια ακριβώς στην ανάλογη κλίμακα κάνει και το κόμμα του …Το κόμμα, το οποίο στην καθημερινότητά του επιβιώνει με την προβοκάτσια που βολεύει τα αφεντικά του, όπως έκανε και ο Ζαχαριάδης …Το κόμμα, που, για να επιβιώσει στις δύσκολες ώρες, σκοτώνει ακόμα και αδερφούς του, όπως έκανε και ο Ζαχαριάδης. Όταν ο Ζαχαριάδης, για λόγους προσωπικής του επιβίωσης, σκοτώνει έναν "σύντροφο", όπως ο Μπελογιάννης, γιατί το κόμμα του για τους ίδιους λόγους να μην πραγματοποιήσει έναν εμφύλιο; Δεν ξεχωρίζει "αδερφούς" από "ξένους". Μόνον αφεντικά ξεχωρίζει και αυτά υπηρετεί.
Από εκεί και πέρα κάνει ό,τι του ζητήσουν αυτοί, οι οποίοι του εξασφαλίζουν επιβίωση και βέβαια "χαρτζιλίκι". Στην περίοδο που αναφερόμαστε έκανε ό,τι το διέταζαν οι σταλινικοί της Σοβιετικής Ένωσης. Το σύνολο των ηγετών του ΚΚΕ —στη δήθεν περίοδο των δήθεν διωγμών από τη δήθεν Δεξιά— ήταν διορισμένοι απευθείας από τη Μόσχα. Ήταν, δηλαδή, απροκάλυπτα πράκτορες της KGB και λειτουργούσαν αποκλειστικά και μόνον υπέρ των σοβιετικών συμφερόντων …Των συμφερόντων, που, λόγω Γιάλτας, ταυτίζονταν με τα Αγγλοαμερικανικά και άρα επεδίωκαν τη μόνιμη ισχυροποίηση της Δεξιάς στην Ελλάδα.
Στο σύνολο του χρόνου ζωής της Σοβιετικής Ένωσης το ΚΚΕ παρέμενε μια τοπική αντιπροσωπεία των σοβιετικών συμφερόντων στην Ελλάδα …Ένα "μαγαζί", το οποίο συνεργαζόταν με την κρατική ασφάλεια της φασιστικής Δεξιάς υπέρ των κοινών τους συμφερόντων. Οι δήθεν διωγμοί και οι φυλακίσεις των στελεχών του ήταν η επαγγελματική ενασχόληση των άεργων και πάντα βολεμένων ΚΚΕδων της εποχής …Καθόλου άσχημα, αν σκεφτεί κάποιος ότι εκείνη την εποχή οι Έλληνες έπαιρναν τις ψυχές τους και "θάβονταν" ζωντανοί στα ορυχεία και τις φάμπρικες της Δύσης. Καθόλου άσχημα δεν ήταν η φυλακή και ο χαφιεδισμός των συγκρατουμένων με αντιπαροχή μια εύκολη ζωή. Όλα αυτά μέχρι τη μεταπολίτευση …Τη μεταπολίτευση της "δημοκρατίας".
Τότε έγινε ένα μεγάλο "άλμα" στην πολιτική μας σκηνή και σ' αυτό ήταν απαραίτητη η συνεισφορά των απατεώνων της Αριστεράς. Οι δεξιοί έπρεπε να συνεχίσουν να μονοπωλούν την εξουσία και αυτό δεν γίνεται χωρίς τη σύμπραξη των χαφιέδων και των απατεώνων της Αριστεράς. Άρα έπρεπε και πάλι το κόμμα της ΑΠΑΤΗΣ να κληθεί να "βοηθήσει" στη "ρύθμιση" της κατάστασης. Η Δεξιά των φασιστών κινδύνευε και θα έπρεπε και πάλι να βρεθούν απατεώνες, οι οποίοι θα τους έδιναν νόημα ύπαρξης. Έπρεπε να βοηθήσει το ΚΚΕ, για να μπορέσει ο πρωθυπουργός των "δένδρων" να γίνει σωτήρας της "δημοκρατίας" και εθνάρχης. Χωρίς το ΚΚΕ ο Καραμανλής ακόμα θα έπαιζε γκολφ στο Παρίσι.
Το ΚΚΕ τούς ήταν πολύτιμο σ' αυτήν την εποχή της "δημοκρατίας", γιατί θα τους επέτρεπε να βυθίσουν το κράτος στον κομματισμό. Χωρίς το ΚΚΕ αυτό θα ήταν αδύνατον. Τους βοήθησε να παραστήσουν τους "δημοκράτες" με το Πολυτεχνείο και στη συνέχεια τους βοήθησε να "στήσουν" το νέο πολιτικό σκηνικό. Σ' αυτήν την εποχή άλλαξε και το ίδιο το ΚΚΕ τη "βιτρίνα" του, εφόσον αναγκάστηκε να ευθυγραμμιστεί με τα νέα δεδομένα. Πώς όμως να ευθυγραμμιστεί ένα τέτοιο "χαφιεδομάγαζο"; …Όπως προβλέπεται για χαφιεδομάγαζο. Θα παρίσταναν και πάλι τους "επαναστάτες", γιατί οι φασίστες ήθελαν νομιμοποίηση των αυταρχικών εξουσιών τους. Το ΚΚΕ θα υπέγραφε ότι δεν θα "επαναστατούσε", αλλά θα προσπαθούσε δήθεν να "αλλοιώσει" το πολίτευμα μέσα από τις δυνατότητες που του έδινε το ίδιο το πολίτευμα.
Το ΚΚΕ θα προσπαθούσε δήθεν "ειρηνικά" —και άρα εκ του πονηρού— να "καταλύσει" τη δημοκρατία και οι "δημοκράτες" δήθεν θα το εμπόδιζαν. Και πάλι το ΚΚΕ θα ήταν αυτό, το οποίο θα προσδιόριζε ποιοι ήταν οι "δημοκράτες", που υπερασπίζονταν πραγματικά τη δημοκρατία και ποιοι ήταν οι "φασίστες", που πολεμούσαν το ΚΚΕ και τη δική του άποψη περί "δημοκρατίας". Το ΚΚΕ, δηλαδή, ήταν αυτό, το οποίο "έδειχνε" τον Καραμανλή ως Δεξιό —και άρα τον εμφάνιζε ως νόμιμο "αφεντικό" της δεξιάς Νέας Δημοκρατίας— και το ίδιο "έδειχνε" τον Παπανδρέου ως "σοσιαλιστή" και άρα τον εμφάνιζε ως νόμιμο "αφεντικό" του αριστερού ΠΑΣΟΚ …Όλα στημένα". Η Δεξιά των φασιστών μονοπωλούσε την εξουσία με τον δικό της δικομματισμό και η Αριστερά των απατεώνων "έδειχνε" ό,τι της επέβαλαν τα αφεντικά της.
Για της ανάγκες αυτού του ρόλου το "προίκισαν" και το "επιδότησαν" με όλες τις δυνατές βοήθειες. Με τη βοήθεια, τα μέσα και τα χρήματα των φασιστών "διακρίνεται" το ΚΚΕ στην κοινωνία. Με αυτά τα μέσα σχεδόν μονοπωλεί τον συνδικαλισμό των εργαζομένων —τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημοσίου τομέα— και με τα ίδια μέσα παίρνει αφύσικα μεγάλα ποσοστά στον συνδικαλισμό των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Γιατί βοηθάται; Γιατί λειτουργεί σαν "φίλτρο". Το ΚΚΕ ελέγχει την "παραγωγή" της ελληνικής κοινωνίας και τη "φιλτράρει", για να μην απειλήσει τα αφεντικά του. Τίποτε δεν ξεφεύγει από αυτό το "φίλτρο". Οι Έλληνες, οι οποίοι "διακρίνονται" στην κοινωνική λειτουργία, είναι μόνον αυτοί που έχουν "περάσει" από αυτό το "φίλτρο". Όποιοι το παρακάμπτουν "καταδικάζονται", είτε στην αφάνεια είτε στη "γραφικότητα". Αν δεν σε "θάψουν" στην απόλυτη αφάνεια οι έμπειροι ΚΚΕδες, θα σε εμφανίσουν ως "Λεβέντη" και θα σε τελειώσουν.
Το ΚΚΕ "αποφασίζει" ποιος είναι "δημοκράτης" και ποιος όχι. Αυτό αποφασίζει ποιος από όλους τους Έλληνες, είτε αυτοί σπουδάζουν είτε αγωνίζονται ως εργαζόμενοι για τα δικαιώματά τους, θα κάνει πολιτική "καριέρα". Το φασιστικό ΚΚΕ αποφασίζει ποιοι "δημοκράτες" θα στελεχώσουν το πολιτικό μας σύστημα. Το ΚΚΕ, για παράδειγμα, "αποφάσισε" ότι φασιστόμουτρα σαν τον Πρωτόπαπα ή τον Παναγόπουλο ή τον Ρέππα ή τον Λαλιώτη είναι "σοσιαλιστές" και όχι "δεξιοί". Το ΚΚΕ "αποφάσισε" ότι ο Αλογοσκούφης του LSE είναι "δεξιός" και ο Παπακωνσταντίνου —επίσης του LSE— είναι "σοσιαλιστής". Το ΚΚΕ "αποφάσισε" ότι ο Μπίστης —του Κολεγίου Αθηνών— είναι "αριστερός" και ο Βορίδης —επίσης του Κολεγίου Αθηνών— είναι "δεξιός".
Πώς "αποφασίζει" μόνο του το ΚΚΕ; Αυτό "αναδεικνύει" ως "συνομιλητές" του μόνον ό,τι του υποδεικνύουν τα αφεντικά του, εφόσον όλους τους άλλους δεν τους αναγνωρίζει ως τέτοιους. Κατάλαβε ο αναγνώστης το "κόλπο"; Το ΚΚΕ είναι αυτό, το οποίο αναγνωρίζει "φίλους" και "εχθρούς" και όλοι οι άλλοι αποκλείονται από τον πολιτικό "χάρτη". Ό,τι αναγνωρίζεται από το ΚΚΕ ως "φιλικό", μετατρέπεται αυτόματα σε "νόμιμο" αριστερό και ό,τι αναγνωρίζεται ως "εχθρικό", μετατρέπεται επίσης αυτόματα σε "νόμιμο" δεξιό. Όλα τα άλλα απλά δεν υπάρχουν. Αν σε εχθρεύεται το ΚΚΕ, είσαι "νόμιμος" δεξιός —και άρα αυθεντικός— και αν σε βλέπει "συμπαθητικά", είσαι "νόμιμος" Αριστερός —και άρα επίσης αυθεντικός—. Αν δεν σε "βλέπει" το ΚΚΕ, απλά δεν υπάρχεις.
Ήταν λοιπόν θέμα επιβίωσης όλοι αυτοί οι απατεώνες να πλαισιώνονται από απατεώνες, γιατί δεν κινδύνευαν απλά να πάνε σπίτια τους, αλλά σε εκτελεστικά αποσπάσματα. Ήταν θέμα επιβίωσης να φροντίζουν οι απατεώνες Ζαχαριάδηδες να βρίσκουν απατεώνες Φλωράκηδες και αυτοί με τη σειρά τους να βρίσκουν απατεώνισσες Παπαρήγες. Ήταν θέμα επιβίωσης για τους απατεώνες της πιο εγκληματικής απάτης στην ελληνική ιστορία να δημιουργήσουν ομόκεντρους κύκλους απατεώνων στον χώρο της ευρύτερης Αριστεράς …Στον χώρο εκείνον, ο οποίος θα μπορούσε να απομονώσει και να επιτεθεί στους προδότες και εγκληματίες ΚΚΕδες. Γι' αυτόν τον λόγο δεν άφηναν τον χώρο αυτόν ελεύθερο.
Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει μια συγκεκριμένη λογική στη διαδοχή των ηγετών του ΚΚΕ. Τους απατεώνες τους διαδέχονταν απατεώνες.
Έτσι φτάσαμε από τον Ζαχαριάδη στον Χαρίλαο Φλωράκη. Αυτός ήταν ο ιστορικός ηγέτης του ΚΚΕ της μεταπολίτευσης …Ηγέτης του "νόμιμου" ΚΚΕ …Χαφιές από τη νιότη του. Άκαπνος κομισάριος και άρα χαφιές των μηχανισμών του ΕΑΜ. Όταν οι ήρωες του ΕΑΜ πολεμούσαν, ο Φλωράκης τούς σπιούνευε. Όταν οι ήρωες ξεψυχούσαν, έτρεχε ο Φλωράκης ν' ακούσει τι λένε, μήπως και τυχόν βρίζουν κάποιον άκαπνο κομματικό κομισάριο. Αυτή ήταν η δουλειά του. Οι άλλοι πολεμούσαν κι αυτός πήγαινε από πίσω να δει αν τα "βρακιά" τους ήταν κόκκινα ή μπλε. "Θύμα" του συστήματος κι αυτός. Υπέστη διώξεις κι αυτός, άλλα "άντεξε" και ήταν "τυχερός" ...όπως είπαμε. Σε μια εποχή που η φτώχεια ανάγκαζε τους Έλληνες να παρακαλάνε για μια θεσούλα στο δημόσιο, ο "διωκόμενος" συμμορίτης ήταν δημόσιος υπάλληλος του κράτους της Δεξιάς.
Ο Χαρίλαος ήταν αυτός, ο οποίος "νομιμοποίησε" το ΚΚΕ. Αυτός υπέγραψε το περίφημο "μπακαλόχαρτο", το οποίο εξασφάλιζε στο ΚΚΕ τα λαχταριστά χρήματα των Ελλήνων πολιτών. Ο "ήρωας" Χαρίλαος, ο οποίος δεν υπέγραφε "δηλώσεις" μετανοίας, το έκανε μόλις αντιλήφθηκε "μπαγιόκο" …Ο μόνος που γνώριζε εξ’ αρχής τι ακριβώς δεσμεύτηκε να κάνει το ΚΚΕ, για να "νομιμοποιηθεί" …Αυτός, ο οποίος υποτάχτηκε στον Καραμανλή και στη συνέχεια στον Μητσοτάκη …Ο "μαγαζάτορας" …Ο "…ανοίξαμε" και σας "περιμένουμε". Ποιος ξέρει από ποιους και πόσα χρήματα έχει πάρει το ΚΚΕ στη "νόμιμη" ιστορία του. Ρώσοι, Άγγλοι, Αμερικανοί και Εβραίοι ήταν τακτικοί "πελάτες" του. Αυτά φοβάται η Αλέκα και δεν θέλει ούτε να σκέφτεται ν' ανοίξουν κάποτε τα οικονομικά του κόμματος στον δημόσιο έλεγχο. Στην κρεμάλα θα πάνε κάποιοι, αν κάποτε ανοίξουν τα κομματικά αρχεία και βέβαια τα ταμεία του ΚΚΕ.
Ο Χαρίλαος είναι ο μόνος, που συναγωνίζεται τον Ζαχαριάδη στο ψέμα. Δεν έζησε μόνον όλη του τη ζωή μέσα στο ψέμα, αλλά συνέχισε να "ζει" μέσα σ' αυτό και μετά θάνατον. Σαν καπετάν Γιώτης είναι θαμμένος. Καπετάνιος ο δειλός Χαρίλαος. Ο σταλινικός χαφιές. Αυτό κι αν είναι κολοσσιαίο ψέμα. Γιατί; Γιατί καπετάνιους είχε το ΕΑΜ της αντίστασης και των ηρώων και στο ΕΑΜ ο Χαρίλαος ήταν ένα γλοιώδες κομματικό "ερπετό". Ο Χαρίλαος ήταν "αξιωματικός" στον Δ.Σ. του Στάλιν και του Ζαχαριάδη. Στον Δ.Σ. όμως δεν υπήρχαν καπετάνιοι. Άρα; …Άρα απατεώνας. Απατεώνας εν ζωή και απατεώνας και μετά θάνατον ο "Καπετάν Γιώτης".
Τον Χαρίλαο τον διαδέχθηκε η Αλέκα Παπαρήγα …Άλλη "μεγάλη μορφή" της κοινωνικής δράσης και προσφοράς. Η Αλέκα είναι στην κυριολεξία ένα ανθρώπινο "κουφάρι". Μόνον η επιστήμη της βιολογίας μπορεί να πιστοποιήσει ότι είναι άνθρωπος. Από τότε που γεννήθηκε "σέρνεται" στον πάτο της ανθρώπινης ύπαρξης. Στο limit down της ανθρώπινης "κεφαλαιοποίησης". Ένας άσχημος θηλυκός νάνος. Μια σεξουαλικά ανεπιθύμητη γυναίκα, που είναι θαύμα της ανθρώπινης παράνοιας ή του ιδεολογικού φανατισμού, που τελικά κατόρθωσε κι αναπαράχθηκε με φυσικό τρόπο. Γιατί κάνουμε τόσο μεγάλο "ζουμ" στη φυσική της υπόσταση; Μήπως είμαστε ρατσιστές; Όχι βέβαια. Εστιάζουμε το ενδιαφέρον μας στην εξωτερική της εμφάνιση, γιατί αυτό είναι το μεγάλο της προσόν. Αυτό, το οποίο για τον οποιονδήποτε άνθρωπο θα ήταν θανάσιμο μειονέκτημα, για την Αλέκα είναι το απόλυτο πλεονέκτημα …Το μοναδικό πλεονέκτημα που γεύτηκε ως άνθρωπος.
Την τοποθέτησαν σ' αυτήν τη θέση, γιατί απλούστατα μόνον με αυτά τα προσόντα θα μπορούσε κάποιος να τους είναι χρήσιμος. Μόνον με αυτά τα "υπερβατικά" προσόντα θα μπορούσε ένας ηγέτης ενός τόσο βρόμικου, προδοτικού και εγκληματικού μηχανισμού —όπως είναι το ΚΚΕ— να μιλάει ακόμα και σήμερα για "πολέμους", "επαναστάσεις" και "ανυπακοές", χωρίς να προκαλεί τη βίαιη αντίδραση του δημοκρατικού λαού …Του κορόιδου, που πληρώνει με δικά του χρήματα τα δουλικά τού Στάλιν, που χρησιμεύουν απλά για "εργαλεία" των φασιστών.
Το παντελώς "άκαιρο" για την εποχή μας ΚΚΕ επιβιώνει μόνο και μόνο επειδή τελεί υπό την ηγεσία της "άκαιρης" Παπαρήγα. Ο οποιοσδήποτε ΚΚΕς αν αναλάβει να πει τα λόγια της κοντοπάπισσας Αλέκας, θα προκαλέσει τη λαϊκή οργή και το τέλος του ΚΚΕ. Ο κόσμος, είτε γιατί τη λυπάται είτε γιατί τη σιχαίνεται είτε γιατί την αποστρέφεται είτε γιατί την έχει "γραμμένη", την ακούει και δεν αντιδρά. Αυτό είναι το προσόν της. Όπως δεν ασχολείσαι με έναν σακατεμένο σκύλο, που, παρ' όλο που δεν μπορεί να κουνηθεί, σου γαβγίζει απειλητικά, έτσι δεν ασχολείσαι και με την Αλέκα. Προκαλεί την αποστροφή που προκαλούν τα σακάτικα και τα παράδοξα στους φυσιολογικούς ανθρώπους.
Αυτή είναι η Αλέκα και ως γνήσια αριστερή είναι κι αυτή απατεώνισσα. Είναι κι αυτή μαλωμένη με την αλήθεια. Πόσο μαλωμένη; Επειδή δήθεν δούλευε σαν φτωχή λογίστρια και δεν μπορούσε να προσέχει την κόρη της, την έβαλε στο Κολέγιο Αθηνών, που τα δίδακτρά του "λυγίζουν" και τους πλούσιους. Ενώ —ως γενική γραμματέας του ΚΚΕ— ελέγχει ως πληρεξούσιος διαχειριστής δεκάδες —κρυφούς ή φανερούς— κομματικούς τραπεζικούς λογαριασμούς εκατομμυρίων ευρώ, έχει το θράσος να δηλώνει προσωπικές καταθέσεις μερικών εκατοντάδων ευρώ. Ενώ ως γενική γραμματέας του ΚΚΕ ζει με βάση τις δυνατότητες του κόμματος —και άρα σε επίπεδο Lexus— παριστάνει τη φτωχή προλετάρια με το δυάρι. Ταυτόχρονα δηλώνει στα εισοδήματά της χιλιάδες ευρώ από συντάξεις και κανένας δεν γνωρίζει πού και πότε εργάστηκε, για να εξασφαλίσει σύνταξη. ΑΞΙΑ διάδοχος του Χαρίλαου. Αυτός θάφτηκε σαν "καπετάνιος", χωρίς να έχει πολεμήσει ποτέ και αυτή είναι υψηλοσυνταξιούχος, χωρίς να έχει εργαστεί ποτέ.
Αυτοί είναι οι ηγέτες του ΚΚΕ και τέτοιο είναι και το κόμμα τους. Απατεώνες "μαγαζάτορες" όλοι τους …και "μαγαζί" το ίδιο. Το σύνολο του κομματικού μηχανισμού του ΚΚΕ λειτουργεί κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν των ιδρυτών και των ηγετών του. Οι πάντες είναι εξειδικευμένοι στον παρασιτισμό. Επαγγελματίες της πολιτικής από ηλικίες τέτοιες, που οι συνηθισμένοι πολίτες δεν πάνε μόνοι τους ούτε για καφέ στην πλατεία …Από τα σχολικά τους χρόνια ακόμα "έμπειροι" προβοκάτορες …Καταληψίες σχολείων, που ξεκινάνε από τα νήπια. Έτοιμοι να διαδεχθούν τους γονείς τους σε κάποιο κομματικό πόστο …Το όποιο πόστο. Είτε πρόκειται για το "μεροκάματο" ενός συνδικαλιστή κάποιας δημόσιας υπηρεσίας είτε για το "μεροκάματο" κάποιου διαδηλωσάκια.
Έναν ολόκληρο "στρατό" παρασίτων συντηρεί το ΚΚΕ, προκειμένου να φέρει εις πέρας τον ρόλο του. Έναν ρόλο, ο οποίος πολλές φορές αποκαλύπτεται κι αναγκάζει το ΚΚΕ ν' απολογείται με τον τρόπο που το κάνει ένας απατεώνας …και άρα λέγοντας ψέματα. Γιατί; Γιατί όλα αυτά τα παράσιτα δεν έχουν δικαιολογία για τον παρασιτισμό τους. Κάποτε είχαν, αλλά τώρα δεν έχουν κι αναγκάζονται να λένε τα ίδια, ενώ είναι πλέον φανερό ότι αυτά δεν ισχύουν πλέον. Τριανταπέντε χρόνια νομιμότητας απολαμβάνει το ΚΚΕ …Τα χρόνια που προβλέπονται, για να συνταξιοδοτηθεί ένας εργαζόμενος …Κι όμως. Ακόμα και σήμερα κανένας από τους επιφανείς ΚΚΕδες δεν εργάστηκε πουθενά, δεν εργάζεται και δεν πρόκειται να εργαστεί. Γιατί; Γιατί βρίσκονται υπό "διωγμό". Τους "καταδιώκουν" μάλλον οι μισθοί, γιατί εισπράττουν πολλούς. Οι "ικανοί" μισθοί, γιατί τους βρίσκουν πάντα, ακόμα κι όταν κρύβονται, διωκόμενοι.
Για να γνωρίζει και ο αναγνώστης πόσο "μακριά" είναι αυτή η παράδοση του παρασιτισμού και πόσο "ψηλά" μπορεί να φτάσει, θα πούμε πως όλοι οι σημερινοί διαπλεκόμενοι, που ρήμαξαν την πατρίδα μας, δεν ήταν ούτε "φασίστες" ούτε "πλουτοκράτες", όπως αρέσκεται να λέει η πάπισσα του Περισσού. "Αριστεροί" ήταν με την κομματική "βούλα". Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας, Κόκκαλης, Λαμπράκης, Γερμανός κτλ. Ψωμόλυσσες "αριστεροί" όσο ήταν φτωχοί και στη συνέχεια χομπίστες "ευαίσθητοι", για να μην τους λυντσάρει ο κόσμος στο δρόμο.
Από αυτόν τον σκληρό και εγκληματικό πυρήνα της απάτης ξεκινάνε οι ομόκεντροι κύκλοι, που επιτρέπουν στους φασίστες να ελέγχουν την ευρύτερη Αριστερά μέχρι τα όρια της επίσης ελεγχόμενης από τους ίδιους Δεξιάς. Εξαιτίας της αδυναμίας "συναρμογής" μεταξύ του "άκαμπτου" ΚΚΕ και του "δημοκρατικού" δικομματισμού αναγκάστηκαν να φτιάξουν μια "φυσούνα", που να "γεφυρώνει" αυτό το κενό. Ένα κενό επικίνδυνο σε περίπτωση που δεν θα καλυπτόταν και θα άφηνε κενό χώρο ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ. Γι' αυτόν τον λόγο δημιούργησαν το ΚΚΕ-Εσωτερικού. Το "δημοκρατικό" ΚΚΕ, το οποίο είναι "σαρξ εκ της σαρκός" του σταλινικού ΚΚΕ.
Γνήσιοι ΚΚΕδες ήταν αυτοί, οι οποίοι καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης έλεγχαν τον χώρο της λεγόμενης δημοκρατικής Αριστεράς. Κατ’ όνομα δημοκρατικής, εφόσον με σταλινικούς ηγέτες δεν ήταν δυνατόν να "τιμήσει" το όνομά της. Δεν ήταν δυνατόν, όπως δεν είναι δυνατόν ένας σύλλογος επιβητόρων να έχει ηγέτες ευνούχους. Αυτό ήταν το απόλυτο επίτευγμα των φασιστών και ο τρόπος με τον οποίον διαιώνισαν τον φασισμό στην κατ’ όνομα μόνον δημοκρατική μεταπολίτευσή μας. Από τον νοσογόνο "ιό" με το όνομα Ζαχαριάδη δημιουργήθηκε το "απόστημα" του ΚΚΕ και αυτό μέσω ΚΚΕ-Εσωτερικού "δηλητηριάζει" ολόκληρο τον χώρο της Αριστεράς. Ολόκληρη η Αριστερά είναι "μολυσμένη" και "άρρωστη", γιατί το ΚΚΕ εξακολουθεί να την "τροφοδοτεί" με παθογόνους "ιούς". Με "παθογόνους" ηγέτες, οι οποίοι επιλέγονται από ξένες μυστικές υπηρεσίες, είναι άεργοι, εκβιάσιμοι και άθλιοι …Απατεώνες κανονικοί.
Λεωνίδας Κύρκος …Ο ιστορικός ηγέτης του ΚΚΕ-Εσωτερικού …Μορφή της Αριστεράς της εργασίας και της προόδου ο άεργος, τεμπέλης και ανεπρόκοπος Κύρκος …Ο αριστερός, ο οποίος "εργάζεται" για πάνω από μισό αιώνα στον τομέα της "ομφαλοσκόπησης" και ως πολιτική του "κληρονομιά" θ' αφήσει την ατάκα …"καλοσυνάτες νοικοκυρές" …Παντελώς άεργος και γνήσιο μέλος της συνομοταξίας των τεμπελόσκυλων, που ονομάζονται "πολιτικοί γόνοι" και εξειδικεύονται στον παρασιτισμό …Κρατικοδίαιτος από τότε που υπήρχε. Μια μπουκιά ψωμί δεν έχει φάει ο "αγωνιστής" και "επαναστάτης", που να μην είναι αγορασμένη με κρατικό χρήμα. Γιος επαγγελματία βουλευτή, επαγγελματίας βουλευτής και ο ίδιος καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Τα χρόνια πριν τη μεταπολίτευση, "διωκόμενος", όπως και όλοι οι όμοιοί του "αγωνιστές". Στην Ελλάδα των δωσίλογων, των ταγματασφαλιτών και των σταλινικών συνεργατών τους, ο Λεωνίδας "διώχθηκε" εκ του ασφαλούς. Έκανε το "αγροτικό" του στις φυλακές της "φίλης" Δεξιάς και από εκεί και πέρα φορτώθηκε στον ελληνικό λαό για πάντα. Όπως πηγαίνει κάποιος λίγα χρόνια στο Πανεπιστήμιο και βολεύεται στον κρατικό μηχανισμό για πάντα, έτσι έκανε και ο Λεωνίδας. Κι αυτός "άντεξε" τα βασανιστήρια της Δεξιάς και ήταν "τυχερός". Παντελώς άεργος, που είχε "όραμα" για τους εργαζομένους. Φανατικός σταλινικός, που είχε "όραμα" για τη δημοκρατία. Σήμερα ξεκοκαλίζει την πλούσια σύνταξη του εθνοπατέρα για τον "αγώνα" του. Άρα; Άρα παρίστανε κάτι, το οποίο δεν ήταν …Άρα ήταν απατεώνας.
Μανώλης Γλέζος …Ο απόλυτος ήρωας της Αριστεράς …Ο άνθρωπος, ο οποίος κατέβασε τη σημαία των Ναζί από την Ακρόπολη. Μια σημαία, την οποία οι Ναζί ποτέ δεν δήλωσαν ότι έχασαν. Ο κατακτημένος λαός ποτέ δεν αντιλήφθηκε ότι έλλειπε από τη θέση της και ο ίδιος με τον "συνήρωά" του δεν κράτησαν ούτε ένα κομματάκι της, για να επιβεβαιώσουν το κατόρθωμά τους. Από τότε μέχρι σήμερα ο Γλέζος ζει σαν ζωντανός ήρωας, έστω κι αν κανένας δεν αντιλήφθηκε το κατόρθωμά του σε πραγματικό χρόνο. Αν ο Γλέζος αποδειχθεί ψεύτης, θα έχει το απόλυτο ρεκόρ απατεωνιάς. Άθλιος απατεώνας ακόμα και για τα υψηλά στάνταρτ της Αριστεράς …Απατεώνας στο όριο του Καραγκιόζη. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν μπορούμε να φανταστούμε τι είδους τιμωρία του αξίζει. Ίσως η Πολιτεία θα πρέπει ν' αναλάβει να τον γκρεμίσει η ίδια από τον βράχο της Ακρόπολης.
Εμείς προτείνουμε, όπως γίνεται και σε όλες τις ανάλογες περιπτώσεις, να γίνει πραγματική αναπαράσταση του επιτεύγματος. Να γίνει με βάση τις αποδεκτές αρχές της επιστήμης της εγκληματολογίας. Εφόσον το επίτευγμα δεν αποδείχθηκε ποτέ εκ του αποτελέσματος, θα πρέπει ν' αποδειχθεί εκ της επαναλήψεως. Εφόσον δεν το "είδαμε" ποτέ, θα το αποδεχθούμε ως γενόμενο, αν το "δούμε" να επαναλαμβάνεται …Αν δούμε ότι θεωρητικά μπορούσε να γίνει …Ακόμα και σήμερα …εβδομήντα χρόνια μετά. Έτσι κι αλλιώς ο αρχαιολογικός χώρος δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο. Αυτό πρέπει να γίνει. Οι δύο ζωντανοί "ήρωες" της μεταπολεμικής περιόδου να υποδείξουν το μέρος και τον τρόπο με τον οποίο σκαρφάλωσαν στον Ιερό Βράχο. Να πάνε εκπαιδευμένοι αναρριχητές ή άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων και να επαναλάβουν τη διαδρομή υπό ανάλογες συνθήκες. Να κουβαλάνε, για παράδειγμα, στην κάθοδό τους ένα βάρος ανάλογο της κλαπείσας σημαίας και να κατέβουν τον Βράχο καθ’ υπόδειξη των "ηρώων". Ας είναι και μέρα και όχι νύχτα χωρίς φεγγάρι, όπως εκείνοι.
Μαρία Δαμανάκη. Το πιο ακριβό "μεροκάματο" στην ελληνική οικονομία. Για μερικές ώρες δουλειάς εκφωνητή την πληρώνουμε αδρά για περίπου μισό αιώνα. Ποιος Διακογιάννης και ποιος Σωτηρακόπουλος. Ερασιτέχνες και τζαμπατζήδες είναι όλοι τους …Η "Εδώ Μεζεδοπωλείο" έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ. Η σταλινική Δαμανάκη ακόμα εισπράττει χιλιάδες ευρώ μηνιαίως, εξαιτίας του θρυλικού της "μεροκάματου". Είναι προφανές ότι πρόκειται περί μιας θηλυκής "κατασκευής" ντόπιων και ξένων μυστικών υπηρεσιών. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Κάποιος τη "φόρτωσε" κατ’ αρχήν στο ΚΚΕ και στη συνέχεια στο πολιτικό μας σύστημα. Δεν εξηγείται με βάση τη λογική η "επιτυχία" της. Δεν είναι δυνατόν η 25 κόρη ενός χωροφύλακα της Δεξιάς να γίνει η πρώτη βουλευτής του γεροντοκρατούμενου μέχρι αρτηριοσκληρώσεως ΚΚΕ …Του σταλινικού ΚΚΕ εκείνης της εποχής …Του ΚΚΕ, το οποίο ανέλυε μέχρι και το DNA των μελών του, προκειμένου να επιτρέψει σε κάποιον ν' αναρριχηθεί στα ύπατα κομματικά αξιώματά του.
Σε εκείνο το ΚΚΕ η Μαρία "διακρίθηκε". Διακρίθηκε, γιατί τα γερόντια εκτίμησαν την ολιγόωρη αντίστασή της. Όμως, αυτό δεν ήταν η μόνη απόδειξη ότι η διαβόητη Δαμανάκη ήταν "κατασκεύασμα". Η Δαμανάκη, όσες φορές καταστράφηκε πολιτικά, άλλες τόσες φορές "σώθηκε" …"Ως δια μαγείας". Η αντιπαθής Δαμανάκη, την οποία ποτέ ο κόσμος δεν υποστήριξε στο μέτρο που θα της αντιστοιχούσε μετά από δεκαετίες πλύσης εγκεφάλου του. Από το ΚΚΕ πήγε στον Συνασπισμό και από εκεί στο ΠΑΣΟΚ. Όπου έβλεπε "φως" έμπαινε το κοριτσάκι με τα "σπίρτα" των μυστικών υπηρεσιών.
Ακόμα και σήμερα παριστάνει την Επίτροπο της Ε.Ε.. Την υψηλόμισθη Επίτροπο μιας Ένωσης, που είναι βέβαιον ότι την πολεμούσε, όταν παρίστανε τη "Δαμανάκη". Κατά τα άλλα είναι μια γνήσια προσωπικότητα της Αριστεράς και της Προόδου …Της οικονομικής Προόδου. Όντας άεργη και ανεπάγγελτη και με μόνο έσοδο τη βουλευτική αποζημίωση, βρέθηκε με περιουσία τεράστια. 8 κτίσματα, 15 οικόπεδα και ποιος ξέρει πόσα μετρητά σε καταθέσεις σε γνωστά και άγνωστα μέρη του Πλανήτη "μετράει" η "μεγάλη" κυρία της Αριστεράς. Όχι κι άσχημα για μια αξύριστη σταλινική, η οποία με κρατικά χρήματα ανακάλυψε τη χαλάουα …Η τίμια "αγωνίστρια", η οποία πλούτισε, παρ' όλο που δεν γνώριζε και πολλά από καπιταλισμό. Άρα; …Άρα απατεώνισσα.
Νίκος Κωνσταντόπουλος …Η επιτομή της γνήσιας προσωπικότητας της ελληνικής Αριστεράς. Μόνον τη φωτογραφία του να βάλει κάποιος σε ένα λεξικό στο λήμμα "αριστερός", θα αρκούσε από μόνη της για να αποθαρρύνει τον οποιονδήποτε να δει με συμπάθεια την Αριστερά. Πόσο μάλλον να την ψηφίσει, αν του το ζητήσει ο ίδιος ως ηγέτης της. Είναι βέβαιον ότι, κάθε φορά που δηλώνει ο Κωνσταντόπουλος αριστερός, χιλιάδες συμπολίτες μας επανεξετάζουν τις πολιτικές τους θέσεις. Είναι προφανές ότι ο άνθρωπος αυτός "κατέληξε" στην Αριστερά, γιατί απλούστατα δεν μπορούσε να βολευτεί στη Δεξιά. Ο άνθρωπος είναι περίπτωση. Η ίδια του η φάτσα "φωνάζει" ότι ο ιδιοκτήτης της μας λέει ψέματα.
"Φωνάζει" η φάτσα του ότι δεν της αρέσει ο πολιτικός χώρος, στον οποίο την τοποθέτησε αυτός ο ιδιοκτήτης της. "Φωνάζει" ότι δεν ανήκει εκεί όπου την κατατάσσουν. Τόσο η φάτσα του όσο και λόγος του παραπέμπουν σε συνεργάτη της κρατικής ασφάλειας. Υπό αυτό το πρίσμα θα μπορούσαμε να τον πούμε άτυχο. Αν η φάτσα του τον βοηθούσε λίγο, θα μπορούσε να παίξει πολύ πιο κεντρικό ρόλο. Θα μπορούσε ακόμα και τον ρόλο του διαδόχου του Ανδρέα Παπανδρέου να διεκδικήσει. Είχε τα προσόντα …Όλα τα προσόντα …Ακόμα και γυναίκα Εβραία είχε.
Κατά τα άλλα "αριστερός". Γνήσιος κοινωνικός "αγωνιστής", καλός άνθρωπος και "πατριώτης". Όντας αρχηγός κόμματος του ελληνικού Κοινοβουλίου —και μάλιστα αριστερού—, ήταν ταυτόχρονα και νομικός σύμβουλος του εφοπλιστή Αλαφούζου. Καλός άνθρωπος του "διαλόγου", εφόσον έχει καταγγελθεί επισήμως ότι ξυλοκοπούσε τη γυναίκα του καθημερινά. Καλός πατριώτης, αν αναλογιστεί κάποιος ότι έχει ανακριθεί πρόσφατα —τόσο ο ίδιος όσο και μέλη της οικογένειάς του— για κατασκοπεία εις βάρος της πατρίδας μας. Γνήσιος αντικαπιταλιστής, που, μόλις έπεσαν τα "βρακιά" του Τζίγγερ, έσπευσε με το δοχείο νυχτός να τον βοηθήσει, παριστάνοντας τον Πρόεδρο του Παναθηναϊκού. Τα "βρακιά" σηκώθηκαν και δυστυχώς γι' αυτόν μέσα σε λίγες μέρες αναγκάστηκε να φορέσει αυτό το δοχείο σαν "κράνος" …Ο Πρόεδρος της Αριστεράς της Προόδου, που σιδέρωνε τη φούστα Σιμπρίλ Σισέ …Η απόλυτη ξεφτίλα. Το ιδανικό τέλος μιας αριστερής καριέρας. Άρα; …Απατεώνας.
Αλέκος Αλαβάνος …Μεγάλη μορφή της Αριστεράς κι αυτός. Μεγάλη και αυθεντική, εφόσον κατάγεται από γνήσια οικογένεια της σκληρής Δεξιάς .."Καλής" οικογένειας, εφόσον, όταν αυτή η οικογένεια διαπλεκόταν και έκλεβε δημόσιο χρήμα, πολλοί από τους σημερινούς κατά φαντασίαν δεξιούς μετρούσαν μόνον μύκητες και ψείρες. Οικογένεια, η οποία διατηρεί ακόμα τα σκληρά δεξιά "δόντια" της, αν σκεφτεί κανείς ότι ο αδερφός του είναι πρόεδρος στο Τεχνικό Επιμελητήριο …Πρόεδρος στο συνδικαλιστικό όργανο μιας από τις πιο σκληρές αστικές συντεχνίες. Αυτού του σκληρού αστού είναι αδερφός ο "ευαίσθητος" Αλέκος. "Ευρωβουλευτής" του ΚΚΕ από νεαρότατη ηλικία, στην πραγματικότητα είναι ένας ανεπάγγελτος και άεργος τεμπέλης. Επαγγελματίας μόνον αριστερός και βέβαια ροκανιστής δημοσίου χρήματος.
Ο άνθρωπος είναι περίπτωση. Τον βλέπεις και λες με απόλυτη σιγουριά ότι είναι ένας άχρηστος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν μπορεί να επιβιώσει ούτε με τα χέρια του ούτε με το μυαλό του. Αν δεν τον ταΐσουν, δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Αν δεν βρει αφεντικό, να του κάνει θελήματα, δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Τσιγάρο, πρέφα και καφέ …όπως θα έλεγε και ο Χατζής. Ένα πακέτο τσιγάρα μπορεί να κουβαλάει στα χέρια του και τίποτε άλλο. Πέντε "ξύλινες" ατάκες, που έμαθε στο ΚΚΕ, μπορεί να "κουβαλάει" στο μυαλό του και τίποτε άλλο. Μία φορά πήγε να παίξει μόνος του και χωρίς καθοδήγηση ένα πολιτικό παιχνίδι και έχασε ένα ολόκληρο κόμμα από έναν μαθητή λυκείου. Έχασε ένα ολόκληρο κόμμα από τον Αλέξη …Από ένα άτομο, το οποίο ούτε σε δεκαπενταμελές λυκείου δεν θα μπορούσε να διακριθεί χωρίς βοήθεια.
Προκλητικός ακόμα και σήμερα, που η ίδια η κοινωνία τον έχει "ξεδοντιάσει". Από τα πολυτελή Βόρεια Προάστια παραδίδει μαθήματα πολιτισμού στους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα. Εκεί πηγαίνει μόνον για "αντίσταση" και με κόστος ένα γιαούρτωμα γυρίζει στην πολυτελή κατοικία του και διηγείται στους "συναγωνιστές" τα κατορθώματά του. Με κρατικοδίαιτη ιστορία ολόκληρων δεκαετιών και άπλετη έκθεση στη δημοσιότητα των ΜΜΕ της Διαπλοκής, κατέβηκε υποψήφιος στις περιφερειακές εκλογές και βγήκε τελευταίος …Εντελώς τελευταίος και όχι ο τελευταίος από τις πολιτικές "φίρμες". Άγγιξε τον απόλυτο εξευτελισμό και εξακολουθεί να παριστάνει τον "ηγέτη". Ο κόσμος τον "έφτυσε" όπως κανέναν άλλον μέχρι τώρα κι αυτός παριστάνει ότι "σκουπίζεται" από τη "βροχή". Επιβιώνει ως δημόσιο πρόσωπο, γιατί παίζει μια συγκεκριμένη προβοκατόρικη παράσταση, η οποία βασίζεται στην αντιπαθητικότητα που τον χαρακτηρίζει ως άτομο. Θα επιβιώνει για όσο διάστημα εξυπηρετεί τα διαπλεκόμενα αφεντικά του. Άρα; …Απατεώνας …Άχρηστος απατεώνας.
Φώτης Κουβέλης …Θεωρητικά δικηγόρος, πρακτικά άεργος, εφόσον όλη του τη ζωή την έβγαλε ως παρατρεχάμενος της Αριστεράς. Γνήσιο έρπον ασπόνδυλο "μαλάκιο" των κομματικών διαδρόμων. Αυτός ο άεργος και ανεπάγγελτος "αριστερός" στο πόθεν έσχες του βρέθηκε με μεγάλη περιουσία. Περιουσία, η οποία δεν δικαιολογείται από τους μισθούς του και βέβαια από τις επαγγελματικές δραστηριότητες. Ευνόητο είναι ότι όλα αυτά αποτελούν "αντιπαροχές" υπηρεσιών απέναντι σε αφεντικά. Αντιπαροχές για ειδικές "αποστολές" …Αποστολές, στις οποίες εξειδικεύεται ο σταλινικός πολιτικός …Ο πολιτικός, ο οποίος εξυπηρετεί τη Νέα Τάξη σε όλες της τις απαιτήσεις.
Ο Κουβέλης έχει τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά με τον Κωνσταντόπουλο. Ενώ για τον Κωνσταντόπουλο η φάτσα του είναι εμπόδιο για την "αριστερή" του καριέρα, για τον Κουβέλη η φάτσα του είναι το μεγάλο του προσόν. Η καλοκάγαθη φάτσα του, σε συνδυασμό με τις ασήμαντες ικανότητές του, τον καθιστούν ιδανικό για την ανάληψη ειδικών αποστολών …Αποστολών υψηλού ρίσκου, τις οποίες δύσκολα θ' αναλάμβαναν άλλοι. Εξαιτίας της φάτσας του παραβλέπει κάποιος τον βρόμικο ρόλο του, ακόμα κι όταν τα στοιχεία τον αποκαλύπτουν.
Ποιος δεν θυμάται τον βρόμικο ρόλο του Κουβέλη στο βρόμικο 89; Ποιος δεν θυμάται ότι στην πιο βρόμικη περίοδο της ελληνικής δικαιοσύνης ο "καλός" κι "αγαθός" Κουβέλης ήταν Υπουργός της Δικαιοσύνης; Αυτή η βρόμικη αποστολή πόσο του απέδωσε ως ανταμοιβή; Δεν βγαίνουν τόσο εύκολα τα είκοσι ακίνητα, οι καταθέσεις και οι πολυτελείς σπουδές των παιδιών. Από εκείνα τα "κολλητηλίκια" με τον Μητσοτάκη ζει πλουσιοπάροχα για δεκαετίες ολόκληρες. Εξυπηρέτησε κάποτε τον φασιστικό δικομματισμό και θα τον εξυπηρετεί όποτε θα υπάρχει ανάγκη. Έχει παιδιά να βολέψει …να μην το ξεχνάμε. Κάθε νέα εξυπηρέτηση προσθέτει νέα ακίνητα πάνω στα είκοσι του παρελθόντος. Άρα; …Άρα απατεώνας.
Κατάλαβε ο αναγνώστης πώς λειτουργεί ο φασιστικός σχεδιασμός; …Ο σχεδιασμός της μεταπολεμικής, της μετεμφυλιακής, της μεταπολιτευτικής και σήμερα της μετά-μεταπολιτευτικής Ελλάδας; Πάνω στην πιο αιμοσταγή ΑΠΑΤΗ της νεότερης ελληνικής ιστορίας στήθηκε ένα δίκτυο ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ. Όλοι οι παράγοντες του εγκληματικού εμφυλίου έχουν στήσει ένα παιχνίδι δήθεν αντιπαλότητας, που τους διατηρεί ζωντανούς και ταυτόχρονα λειτουργεί για όλους τους υπόλοιπους φιλόδοξους και ικανούς Έλληνες σαν Σφύρα και Άκμονας.
Οι πρωταγωνιστές του εμφυλίου επαναλαμβάνουν διαρκώς την ίδια "στημένη" παράσταση σύγκρουσης και παρασέρνουν τον κόσμο. Τον παρασέρνουν, όπως τον παρέσυραν στον εμφύλιο. Τον εγκλωβίζουν μέσα σε ανθρωποκτόνα "μαντριά" και από εκεί κανένας δεν ξεφεύγει. Ακόμα και σήμερα στην εποχή της Νέας Τάξης και του ΔΝΤ και πάλι οι ίδιοι πρωταγωνιστούν. Τα ίδια αφεντικά δίνουν εντολές και οι ίδιοι "υπάλληλοι" τις εξυπηρετούν. Τα αφεντικά δίνουν την εντολή και οι "αριστεροί" ξεκινάνε τον "εμφύλιο", ο οποίος νομιμοποιεί τους φασίστες όλων των τύπων και ειδών.
Έτσι μπήκαμε στη Νέα Τάξη και στον υπερδανεισμό, ο οποίος μας εξουθένωσε ως λαό και ως κράτος. "Αριστεροί" ήταν οι "διαπλεκόμενοι" απατεώνες, οι οποίοι ξεκίνησαν τον οικονομικό "εμφύλιο" και λεηλάτησαν τους εθνικούς πόρους. "Αριστεροί" απατεώνες ήταν οι πολιτικοί, οι οποίοι τους επέτρεψαν να το κάνουν. Από τον "αριστερό" Μητσοτάκη ξεκίνησε το "γαϊτανάκι" της λεηλασίας στο επίπεδο των πολιτικών. Από τον "αριστερό" Κόκκαλη ξεκίνησε η λεηλασία του ΟΤΕ, για να φτάσουμε στη λεηλασία του ίδιου του δημοσίου κεφαλαίου από τους "ομοϊδεάτες" του στο επίπεδο των επιχειρηματιών. Ο "αριστερός" Λαμπράκης στήριζε τον "αριστερό" Σημίτη, για να δίνει τα μεγάλα δημόσια έργα στον "αριστερό" Μπόμπολα. Ο "αριστερός" Ψυχάρης στηρίζει σήμερα τον "αριστερό" Bravo Giorgo, για να "κλειδώσει" τα κέρδη της "αριστερής" συμμορίας.
Κυρίαρχοι σ' αυτήν την εποχή ήταν οι "αριστεροί", όχι επειδή ήταν χειρότεροι από τους "δεξιούς", αλλά επειδή ήταν χρησιμότεροι. Έτσι κι αλλιώς όλοι τους υπάλληλοι των ίδιων αφεντικών είναι. Απλά, τα χαρακτηριστικά των "αριστερών" ευνοούσαν τα αφεντικά περισσότερο από αυτά των δεξιών. Οι ξένοι ήθελαν να ξεγελάσουν τους Έλληνες με "ευαισθησίες" και "καθρεπτάκια" και χρησιμότεροι από τους παραδοσιακούς φασίστες της Δεξιάς ήταν οι απατεώνες της Αριστεράς. Αν ήθελαν να επιβάλουν στον λαό κάτι με τη βία, θα χρησιμοποιούσαν τους δεξιούς. Επειδή ήθελαν να ξεγελάσουν τους Έλληνες, χρησιμοποίησαν τους αριστερούς …Απλά πράγματα …Γνωστά κι επαναλαμβανόμενα.
Ταυτόχρονα οι αριστεροί τούς βόλευαν και για άλλους λόγους. Τους βόλευαν για λόγους "βιτρίνας". Επειδή έβαζαν την Ελλάδα στην εποχή της διαφθοράς και της απάτης, τους συνέφερε το αριστερό κοινωνικό προφίλ των πολιτικών. Τους βόλευαν, γιατί, ως πρώην φτωχόπαιδα, είχαν "πίστωση" από τον κόσμο. Τα παιδιά του λαού φορούσαν ζιβάγκο και αμπέχονο και δεν φαίνονταν τόσο άπληστα για το χρήμα, όπως έδειχναν οι "κουστουμάτοι" της Δεξιάς. Τα παιδιά της Αριστεράς πετούσαν πέτρες στην αστυνομία και δεν διανοούνταν κανείς ότι όλοι αυτοί ήταν ταυτόχρονα και χαφιέδες της. Άκουγαν Τσιτσάνη, Θεοδωράκη και Ζαμπέτα …και μάλλον ήταν τίμιοι …ή τουλάχιστον περισσότερο τίμιοι από τους άλλους.
Καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι λέμε; Σήμερα ζούμε την "παντοκρατορία" της Αριστεράς, επειδή απλά αυτή είναι χρήσιμη στους ξένους παντοκράτορες της Ελλάδας. Κάποτε τούς ήταν χρήσιμοι οι "παλιάτσοι" της Δεξιάς και σήμερα τούς είναι χρήσιμοι οι "παλιάτσοι" της Αριστεράς. Κάποτε διάλεγαν από τους δεξιούς εκείνους τους χαφιέδες, τους οποίους θα μας επέβαλαν σαν ηγέτες, για να δρομολογήσουν τις καταστάσεις, ενώ σήμερα διαλέγουν από τους αριστερούς. Άχρηστοι πρωταγωνιστούσαν τότε και άχρηστοι πρωταγωνιστούν και τώρα. Άχρηστος άνθρωπος ήταν κάποτε ο γέρος Καραμανλής και το ίδιο άχρηστος είναι και ο σημερινός Κωστάκης. Άχρηστος άνθρωπος ήταν κάποτε ο γέρος Παπανδρέου και το ίδιο άχρηστος είναι και σημερινός Γιωργάκης.
Με αυτούς τους άχρηστους τα μεθοδεύουν όλα όπως τους βολεύουν. Ο Giorgo Παπανδρέου, ως γνήσιος εγγονός του παππού του, τον μιμήθηκε. Ο παππούς του ήταν αυτός, ο οποίος έδωσε στους "αριστερούς" τα όπλα, για να κάνουν τον εμφύλιο και ο ίδιος ήταν εκείνος, ο οποίος έδωσε στους "αριστερούς" τα νέα "όπλα", για να κάνουν τον νέο "εμφύλιο". Οι "αριστεροί" επιτέθηκαν στην ελληνική κοινωνία με τα "όπλα" αυτά. Ποια ήταν αυτά τα "όπλα"; Οι ΜΚΟ, οι οποίες χρηματοδοτούνταν με κρατικά χρήματα κυρίως από τον Γιωργάκη με την ιδιότητα του Υπουργού Εξωτερικών. Κάποτε στο όνομα της κομμουνιστικής "ιδεολογίας" με τις πλάτες του Στάλιν και της Δεξιάς επιτέθηκαν στην κοινωνία για να την "αλλάξουν" και σήμερα έκαναν το ίδιο στο όνομα της πολυπολιτισμικής "ιδεολογίας" με τις πλάτες του Σόρος και βέβαια της Δεξιάς.
Ας ψάξει κάποιος όσο θέλει τις διάφορες ΜΚΟ, οι οποίες πραγματικά προσπάθησαν να κάνουν "κακό" στην ελληνική κοινωνία και μάλιστα με χρήματα των Ελλήνων …Τις ΜΚΟ, οι οποίες αναζητούσαν καταπιεσμένες μειονότητες …Τις ΜΚΟ, οι οποίες έσερναν την Ελλάδα στα διεθνή δικαστήρια και προσπαθούσαν να επιτύχουν καταδίκες της …Τις ΜΚΟ, οι οποίες είχαν πρόσβαση στα διεθνή Μέσα και δυσφημούσαν την Ελλάδα παγκοσμίως …Τις ΜΚΟ, οι οποίες πουλούσαν "αλληλεγγύη" στους λαθρομετανάστες και τους έστρεφαν οργανωμένα εναντίον του ελληνικού κράτους και του ίδιου του ελληνικού λαού.
Όσο κι αν τις ψάξει κάποιος, σε ένα συμπέρασμα θα καταλήξει. Όλες οι ΜΚΟ, οι οποίες λεηλάτησαν το δημόσιο χρήμα και το έστρεψαν εναντίον του ελληνικού λαού, στελεχώνονταν αποκλειστικά από "αριστερούς" …Επαγγελματίες αριστερούς. Αριστερούς τύπου Αλαβάνου, οι οποίοι ζουν πλούσια στα Βόρεια Προάστια και "εργάζονται" στον Άγιο Παντελεήμονα. Αριστερούς, οι οποίοι ζουν στα "καθαρά" και εργάζονται στα "βρόμικα". Αριστερούς, που τους αρέσει να "συνωμοτούν" στις πλωτές "γιάφκες" του Μπόμπολα ή του Κόκκαλη. Αριστερούς, οι οποίοι παίζουν CDS εις βάρος της ελληνικής οικονομίας και ταυτόχρονα βοηθάνε λαθρομετανάστες σε απεργίες πείνας, για να "υποβοηθήσουν" το ποντάρισμά τους.
Αυτούς τους "αριστερούς" έβαλαν, για να δρομολογήσουν την κατάσταση στο επίπεδο που τους συνέφερε πολιτικά και οικονομικά. Χάρη σ' αυτούς τους "αριστερούς" επιχειρήθηκε η "ομογενοποίηση" της κοινωνίας …Επιχειρήθηκε η ανάπτυξή της στο επίπεδο της πολυπολιτισμικότητας …Η μετατροπή της σε μια πολυεθνική και πολυθρησκευτική "σούπα", η οποία δεν θα είχε καθορισμένα χαρακτηριστικά και άρα θα την διέκρινε η αδυναμία αντίδρασης. Αυτή η σύνθεση πολλών και συγκρουόμενων συμφερόντων μέσα στην ίδια κοινωνία θα την "παρέλυε", όταν θα τη λεηλατούσαν. Αυτό δεν συνέφερε μόνον τους διεθνείς κερδοσκόπους τύπου Σόρος. Συνέφερε και τους εθνικούς μας εργολάβους, εφόσον στα σκλαβοπάζαρα των ξένων λαθρομεταναστών έβρισκαν τους φτηνούς "Χασάν", οι οποίοι αύξαναν τα κέρδη τους …Το τερπνόν μετά του μπομπολικού ωφελίμου.
Τώρα ο "κόμπος" έφτασε στο "χτένι" και μετά από δεκαετίας διαφθοράς και "μέθης" από δανεικά, ήρθε η ώρα της "λυπητερής". Ήρθε η ώρα να ξεπληρώσουμε τα έργα του Μπόμπολα και τις "καταλληλότητες" των Σημίτηδων με το ξεπούλημα της πατρίδας μας. Ποιος όμως θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα από τον καθένα; …Ένας "αριστερός" απατεώνας …Ένας ελεεινός άνθρωπος, ο οποίος θα τολμούσε να πει ότι "λεφτά υπάρχουν" και ταυτόχρονα να διαπραγματεύεται κρυφά με το ΔΝΤ. Το ΔΝΤ, το οποίο είναι ο μηχανισμός που μετατρέπει τα αέρινα ομόλογα της διαπλοκής σε ενυπόθηκα δάνεια εθνικής καταστροφής.
Και πάλι βρήκαν αυτόν που τους βόλευε. Στον νέο μεγάλο "εμφύλιο" έβαλαν επικεφαλής τον εγγονό του πρωθυπουργού του εμφυλίου …Τον Vlaka Giorgo. Όμως, το θέμα είναι ότι δεν τους "έφτανε" μόνον αυτός. Έπρεπε να είναι "στημένο" καλά το παιχνίδι, γιατί θα αντιδρούσε ο λαός κι αυτό δεν τους συνέφερε. Άρα, τον απατεώνα έπρεπε να τον πλαισιώσουν με απατεώνες. Κανένα ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσε να ξεπουλήσει την πατρίδα μας, αν δεν είχε τη βοήθεια της "Αριστεράς", την οποία ταΐζει γενναιόδωρα επί δεκαετίες ολόκληρες. Κανένας φασίστας του δικομματισμού δεν θα μπορούσε να εξανεμίσει τα δικαιώματα ενός ολόκληρου λαού, αν δεν είχε απέναντί του "στημένους" τους απατεώνες.
Τι έκαναν; Προστάτευσαν το ΠΑΣΟΚ από τυχόν απειλές. Αφού το έστρεψαν εναντίον της κοινωνίας, στέρησαν από την κοινωνία την εναλλακτική "αριστερή" επιλογή. Στεγανοποίησαν τον χώρο της Αριστεράς, για να μπορεί το ΠΑΣΟΚ να παραμένει στην εξουσία και να διαλύει την κοινωνία. Σ' αυτήν τη στεγανοποίηση έπαιξε ρόλο ο Κουβέλης …Ο απατεώνας Κουβέλης …Ο "κολλητός" του Μητσοτάκη. Για να στερήσει από τον δημοκρατικό κόσμο —ο οποίος ψηφίζει "Αριστερά", λόγω αντιδεξιών αισθημάτων— την επιλογή, διέλυσε το μοναδικό "κόμμα", το οποίο θα μπορούσε να "εισπράξει" τη λαϊκή δυσαρέσκεια και αυτό ήταν το Σύριζα …Το μοναδικό κόμμα, το οποίο θα "απειλούσε" από αριστερά το ΠΑΣΟΚ και άρα θα το περιόριζε στις "ορέξεις" του.
Ακριβώς, για να αποκλειστεί αυτό το ενδεχόμενο, χρησιμοποίησαν τον Κουβέλη. Τώρα ο απατεώνας Κουβέλης επαναλαμβάνει τον εαυτό του. Μετά τη συμμετοχή του στο "βρόμικο 89" συμμετέχει και στο "βρόμικο ΔΝΤ". Κατάλαβε ο αναγνώστης τον ρόλο του; Το νεοταξικό ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη συνεχίζει να εκτελεί το συμβόλαιο "θανάτου" για την Ελλάδα χάρη στον Κουβέλη. Δρομολογεί απαρέγκλιτα την εθνοκαταστροφική πολιτική του, γιατί έχει "στεγανοποιηθεί" από τα αριστερά. Χάρη στον Κουβέλη καταστράφηκε η "δεξαμενή", η οποία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως "λεκάνη" συγκέντρωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Ο πρόθυμος Κουβέλης —προφανώς λαμβάνοντας το κατιτίς του, εφόσον με τη στάση του "υποθήκευσε" τη βουλευτική του έδρα— διέλυσε τον Συνασπισμό στην ευνοϊκότερη γι' αυτόν συγκυρία της ιστορίας του …Στην εποχή που ο Συνασπισμός του φρέσκου και σχετικά άφθαρτου Τσίπρα έδειχνε —έστω και "φουσκωμένη"— μια δυναμική προς τα επάνω. Στην εποχή που πραγματικά θα μπορούσε να λεηλατήσει το ΠΑΣΟΚ, ήρθε ο "φωτισμένος" Φώτης και τον διέλυσε. Μόλις η "θάλασσα" έγινε "γιαούρτι" για τον Συνασπισμό, ο Φώτης του έσπασε το "κουτάλι".
Το ίδιο διασπαστικό παιχνίδι προσπάθησαν να παίξουν και από την πλευρά της Δεξιάς. Για να εμφανίζεται ο πνευματικά "φαφούτης" Γιώργος σαν "θηρίο", πήγαν και "ξεδόντιασαν" τον Σαμαρά. Για να μην εμφανίζεται η ΝΔ ως εναλλακτική λύση το διάστημα που δεν τους συνέφερε, έβαλαν τη Ντόρα να παίξει τον ρόλο του Κουβέλη. Υποτίθεται ότι την έβαλαν να τη διασπάσει, άσχετα αν το "ντοροάλογο" αποδείχθηκε όχι απλά κουτσό, αλλά παράλυτο. Ταυτόχρονα ενίσχυσαν επικοινωνιακά τον Καρατζαφέρη, για να προβάλουν την εικόνα μιας διασπασμένης Δεξιάς και άρα αναξιόπιστης και ανίκανης να προβάλει τον εαυτό της ως εναλλακτική λύση απέναντι στον Vlakogiorgo.
Από εκεί και πέρα έκαναν τα γνωστά. Έδωσαν στον "υπάλληλο" Σαμαρά τη δυνατότητα να μην ψηφίσει υπέρ του ΔΝΤ και θεώρησαν ότι "έκλεισαν" το σκηνικό. Δεν είναι τυχαίο, δηλαδή, το ότι έδωσαν στο δεύτερο κόμμα αυτήν τη δυνατότητα να "απειθαρχήσει". Γιατί; Γιατί το ελέγχουν απόλυτα και γνωρίζουν ότι μπορούν να το χειρίζονται κατά βούληση. Όμως, αυτό, που είναι το μεγάλο κέρδος τους, είναι ότι "καπελώνουν" ολόκληρη την κοινωνική δυσφορία, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην αντίδραση απέναντι στο "στημένο" σκηνικό της Αριστεράς και της Δεξιάς. Φοβούμενοι μήπως "αναδυθεί" μέσα από την κοινωνία κάποιο νέο κόμμα με "σημαία" την αντιμνημονιακή πολιτική, την πρόσφεραν προκαταβολικά σε δικό τους "υπάλληλο" …Στον πιστό "υπάλληλο" Σαμαρά …Τον κολεγιόπαιδα Σαμαρά …Τον συμμαθητή, συμφοιτητή και συγκάτοικο του Γιώργου.
Επειδή στο θέμα της αντίδρασης του μνημονίου έχουμε να κάνουμε με ένα εξειδικευμένο πρόβλημα, οι ιμπεριαλιστές δεν φοβούνταν μόνον τα οργανωμένα κόμματα, αλλά και τα ανοργάνωτα κινήματα …Τα αυθόρμητα και εξειδικευμένα στην αντιμνημονιακή επιχειρηματολογία κινήματα. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο προσπάθησαν να αποκλείσουν κι αυτό το ενδεχόμενο. Πώς; Με τον γνωστό προβοκατόρικο τρόπο του εκ των προτέρων "καπελώματος". Γι’ αυτόν τον λόγο χρησιμοποίησαν όλους τους γνωστούς καραγκιόζηδες της Αριστεράς …Από τον Μίκη και τον Ζουράρη μέχρι τον γραφικό Καραμπελιά …Μέχρι και "νεκρούς" ανέστησαν …Επαναστάτες του 2010, γεννηθέντες τη δεκαετία του 1920. Μέχρι και τον "αριστερό" Ληναίο ξαναείδαμε μπροστά μας και νομίσαμε ότι έγινε Δευτέρα Παρουσία και ανάσταση νεκρών. Μιλάμε για "επανάσταση" της "τεστοστερόνης" …Της αριστερής "τεστοστερόνης" της λαμογιάς και της απάτης. Οι γέροι της Αριστεράς μάλλον μπέρδεψαν την πορδή με τη σπίθα και θέλησαν να "πυρπολήσουν" τον κόσμο.
Από εκεί και πέρα το μόνο που τους ενδιέφερε και τους ενδιαφέρει είναι να ελέγχουν τις αντιδράσεις του λαού. Τις αντιδράσεις ενός λαού, ο οποίος αδικείται και πλέον πεινάει και είναι δυνατόν να βγει στους δρόμους για να διεκδικήσει το δίκιο του. Αντιδράσεις, τις οποίες έχουν την εμπειρία —αλλά και τα στελέχη— για να τις ελέγχουν. Τι κάνουν; Βάζουν τους καθεστωτικούς —και άρα τους χαφιέδες τους— να οργανώνουν τις "παλαϊκές" αντιδράσεις. Βάζουν τους πάμπλουτους παρακρατικούς συνδικαλιστές της διαφθοράς και της αθλιότητας να μπαίνουν επικεφαλής της αντίδρασης. Τα γνωστά αριστερά κοπρόσκυλα της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Αυτοί οι χαφιέδες στη συνέχεια παίζουν το γνωστό παιχνίδι με το ΚΚΕ. Συντονίζονται στις ενέργειές τους, ώστε το τελικό αποτέλεσμα είναι να μην βγει ο λαός στους δρόμους.
Ο ένας από τη μία πλευρά, σαν συνδικαλιστής εκφραστής της δημοκρατικής "πλειοψηφίας" του δικομματισμού, καλεί τον λαό να βγει στους δρόμους και ο άλλος, που είναι φασίστας, βγαίνει πρώτος έξω. Στο κάλεσμα των υποτιθέμενων ηγετών των δημοκρατών πρώτος ανταποκρίνεται ο φασίστας. Πρώτος απ’ όλους τους δημοκράτες βγαίνει στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί ο φασίστας. Αυτό είναι το κόλπο. Είναι σαν να υπάρχει μια "πισίνα" δημοκρατίας και ο πρώτος που "βουτάει" να είναι ο αρρωστιάρης. Μόλις γίνει αυτό, όλοι οι υπόλοιποι αρνούνται ν’ ακολουθήσουν. Αυτό κάνει το ΚΚΕ σε συνεργασία με την υποτιθέμενη ηγεσία των δημοκρατών. Το ΚΚΕ μπαίνει προκλητικά μέσα στην αντίδραση και ο λαός κάθεται σπίτι του. Δεν θέλει ο δημοκράτης Έλληνας να μπει κάτω ή ν' ακολουθεί πίσω από τα λάβαρα των σταλινικών και των φασιστών. Δεν θέλει με την παρουσία του να δώσει δύναμη και ισχύ στους πνευματικά καχεκτικούς ακόλουθους της σακάτισσας του Περισσού. Το αποτέλεσμα είναι το προβλεπόμενο. Ο λαός υποφέρει, αλλά παραμένει σπίτι του, γιατί το αληταριό του εμφυλίου κυριαρχεί στους δρόμους.
Για να είναι ακόμα πιο σίγουροι ότι θα καταφέρουν πάντα αυτό το "καπέλωμα", δεν επιτρέπουν την παραμικρή επιλογή στον λαό. Ακόμα δηλαδή κι αν ο λαός βγει ανοργάνωτα και άσχετα και πλησιάσει στη Βουλή, θα τον διαλύσουν οι παρακρατικοί …Οι δήθεν αριστεροί, οι οποίοι θα συγκρούονται με τους δήθεν δεξιούς με το γνωστό "παραμύθι". Ό,τι συνέβαινε στα πρόσφατα Δεκεμβριανά και τρόμαξε τον κόσμο. Βγαίνουν οι "αριστεροί" και δημιουργούν φαινόμενα βίας, που τρομάζουν τον λαό. Φαινόμενα, τα οποία επιτρέπουν στην καταστολή της ίδιας εξουσίας να πετάει χημικά και καπνογόνα και να δημιουργεί ασφυκτικές συνθήκες, για να μπορεί να διώχνει τον κόσμο στα σπίτια του.
Ας ψάξει κάποιος να δει ποιοι τα προκαλούν όλα αυτά. Πάλι στα ίδια πρόσωπα θα πέσει …Στους απατεώνες …Στους ανεπάγγελτους, που ως δια μαγείας είναι πλούσιοι. Επαγγελματίες αριστεροί είναι οι "ήρωες", που τα βάζουν με την αστυνομία. Οι ίδιοι "ήρωες", οι οποίοι κάθε χρόνο —και με τις ευλογίες της ΕΛΑΣ και την ασφάλεια του ασύλου— "δοξάζονται" στις επετείους του Πολυτεχνείου. Οι ίδιοι "ήρωες", οι οποίοι τα παίρνουν "χοντρά" από τις ΜΚΟ …Οι ίδιοι "ήρωες", οι οποίοι προκαλούν την κοινωνία με τους "αντιρατσιστικούς" αγώνες τους …Οι ίδιοι "ήρωες", οι οποίοι είναι "αλληλέγγυοι" με τους αλλοδαπούς εκβιαστές του κράτους και του Συντάγματος …Οι ίδιοι, που στις πορείες εμφανίζονται κι εξαφανίζονται μόνον όταν συμφέρει τα ΜΑΤ …και πολλές φορές με τα λεωφορεία των ΜΑΤ.
Τώρα τελευταία οι εξουσιαστές —και επειδή τα οικονομικά προβλήματα οξύνονται— χρησιμοποιούν όλες τις μεθόδους σε όλες τις περιπτώσεις. Φοβούνται τα πάντα, γιατί κινδυνεύουν από τα πάντα. Έχουν χάσει όλους τους κοινωνικούς συμμάχους τους και στους δρόμους πρακτικά οι μόνοι που παραμένουν να τους βοηθήσουν είναι οι έμμισθοι παρακρατικοί …δεξιοί κι αριστεροί. Φοβούνται τώρα την ανεξέλεγκτη αντίδραση του λαού, ο οποίος υπό την πίεση της φτώχειας θα μπορούσε ν' αντιδράσει με απρόβλεπτους τρόπους. Βλέποντας μάλιστα λαούς, όπως ο αιγυπτιακός, να ρίχνουν θηριώδη καθεστώτα τύπου Μουμπάρακ, δεν είναι ανεξήγητος ο φόβος τους.
Στην τελευταία μεγάλη πανελλαδική απεργία και με νωπές τις εικόνες από την Πλατεία Ταχρίρ του Καίρου, φοβήθηκαν. Φοβήθηκαν μήπως και οι Έλληνες, μιμούμενοι τους Αιγυπτίους, στρατοπεδεύσουν στην Πλατεία Συντάγματος. Το ΚΚΕ σ' αυτήν την περίπτωση δεν θα τους έλυνε το πρόβλημα. Θα "παρέλαυνε" για να διώχνει τον κόσμο από τους δρόμους και θα συνέχιζε την πορεία του μακριά από την Πλατεία Συντάγματος. Τι θα γινόταν όμως, αν ο λαός έβγαινε από τα σπίτια του μόνο και μόνο για να "στρατοπεδεύσει" στην Πλατεία Συντάγματος; Έτρεμαν και μόνον στην ιδέα ότι πίσω από τους χαφιέδες τους μπορεί να παρέλαυναν μερικές χιλιάδες ανθρώπων και να μαζεύονταν αυθόρμητα στην Πλατεία Συντάγματος εκατομμύρια πολιτών. Έτρεμαν στην ιδέα εκατομμύρια ζεύγη χεριών να τους μουντζώνουν και εκατομμύρια στόματα να τους φτύνουν.
Ακριβώς για ν' αποφύγουν αυτήν την ανεπιθύμητη κατάσταση, μερίμνησαν προκαταβολικά. Χρησιμοποίησαν και πάλι απατεώνα της Αριστεράς. Έδωσαν σε ένα γνωστό αριστερό "σκουπίδι" τη δυνατότητα να "δουλέψει" τον λαό. Ο άχρηστος και γελοίος Αλαβάνος, ο οποίος δεν μπορεί να εμπνεύσει κοινή δράση ούτε καν στο σπίτι του, ανέλαβε να "ηγηθεί" της πιθανής παλλαϊκής αντίδρασης αυτού του τύπου. Ο άχρηστος, ο οποίος στις τελευταίες εκλογές βγήκε τελευταίος, πήρε πανεθνικό τηλεοπτικό "βήμα", για να εμφανιστεί σαν επικεφαλής της πιο επικίνδυνης επιλογής του λαού …Της επιλογής να μετατραπεί η Πλατεία Συντάγματος σε μια νέα Πλατεία Ταχρίρ. Πρώτος αφέθηκε να το "ανακοινώσει", για να διεκδικεί έπ’ άπειρον την "πατρότητα" μιας τέτοιας αντιδραστικής κίνησης.
Γιατί; Για να φαίνεται ότι αυτοί, οι οποίοι θα συγκεντρώνονταν —είτε τότε είτε στο μέλλον— στην Πλατεία, δεν θα ήταν πολίτες δυσαρεστημένοι από το ΔΝΤ και το Μνημόνιο, αλλά "αριστεροί" φίλοι και ομοϊδεάτες του Αλαβάνου. Το ίδιο, δηλαδή, που επιχείρησαν να κάνουν, για να καπελώσουν το κίνημα των διοδίων. Αυτό, το οποίο διαρκώς, μέσω των ΜΜΕ, προσπαθούν να το εμφανίσουν "αριστερό", για να το κάνουν αντιπαθές στον κόσμο. Απλό κολπάκι. Στο μέλλον, όταν θα μαζεύονται οι πολίτες στην Πλατεία Συντάγματος για να μουντζώνουν και να φτύνουν τους πολιτικούς, θα εμφανίζεται από τα ΜΜΕ της διαπλοκής ο Αλαβάνος σαν "πατέρας" αυτής της κίνησης.
Το γνωστό παιχνίδι της προπαγάνδας. Θα του δίνεται πανεθνικό "βήμα", για να εξηγεί σαν "πατέρας" και "ειδικός" την αντίδραση του λαού …Ο "ηγέτης", που αμφιβάλουμε αν τον συμπαθεί έστω και ένα κατοικίδιο. Από εκεί και πέρα αυτήν την αντιπαθέστατη φιγούρα θα την εκμεταλλεύονται τα ΜΜΕ, για να τη μετατρέψουν σε αντιπάθεια στα πρόσωπα των αντιδρώντων πολιτών. Θα εμφανίζεται ο Πρετεντέρης και η Τρέμη να κατηγορούν τα εκατομμύρια των αντιπαθών "φίλων" του αντιπαθούς Αλαβάνου, που καταφεύγουν σε ασχήμιες και αθλιότητες. Μία φορά θα το επιχειρήσει ο λαός και αν δει το ανθρώπινο απολειφάδι να τον εκμεταλλεύεται, θα το "κόψει" κι αυτό.
Η επιτυχία όλων αυτών των φασιστών οφείλεται στο γεγονός ότι δημιουργούν "κύκλους" συμπλεόντων συμφερόντων. Συμφέροντα, τα οποία "διαπερνούν" την ελληνική κοινωνία σε όλα τα μήκη της και τα πλάτη της. Συμφέροντα, τα οποία ενώνουν τους προδότες μεταξύ τους σε όποιο επίπεδο και όποιο πόστο κι αν βρίσκονται …Από τους κορυφαίους της διαπλοκής και της επιχειρηματικότητας μέχρι τους κορυφαίους της πολιτικής και του συνδικαλισμού. Ελέγχοντας όλοι αυτοί τον δικομματισμό —και άρα και την κρατική εξουσία—, ελέγχουν τη στελέχωση του δημοσίου και εξασφαλίζουν στους προδότες του λαού μεροκάματο, προκειμένου ν' ασκούν απρόσκοπτα το "λειτούργημά" τους.
Αυτοί δεν νικιούνται με συμβατικές μεθόδους αντίδρασης. Έχουν πιάσει όλα τα πόστα και όπου κι αν στραφεί ο ελληνικός λαός, θα "πέσει" πάνω τους και άρα θα την "πατήσει". Είναι όμως πλέον θέμα επιβίωσης για τους Έλληνες να διαλύσει αυτή η αριστερή "συμμορία". Γιατί; Γιατί χάρη σ' αυτήν μπορούν οι ξένοι και λεηλατούν την πατρίδα μας. Για όσο διάστημα θα μπορεί ο Vlakogiorgos να κατηγορεί τη "στημένη" Δεξιά γι' αυτά που κάνει ο ίδιος, το "παιχνίδι" θα συνεχίζεται και οι Έλληνες θα μπαίνουν πιο βαθιά στο "σφαγείο" του ΔΝΤ. Για όσο διάστημα μπορούν οι "αριστεροί" τύπου Τσοχατζόπουλου, Σημίτη, Μπόμπολα, Ψυχάρη κλπ. να αλληλοεκβιάζονται και να μην πηγαίνει κανένας φυλακή, κανένας δεν μπορεί ν' αποκαλύψει τους ξένους, οι οποίοι κρύβονται πίσω τους.
Για να φανούν όλοι αυτοί, θα πρέπει ο λαός ν' αρχίσει να "γκρεμίζει" σταδιακά το "στημένο" πολιτικό σκηνικό. Θα πρέπει να ξεκινήσει από τα κύρια "υποστυλώματά" του, για να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. "Υποστυλώματα", τα οποία διατηρούν όρθια τη φασιστική "παράγκα". Ένα τέτοιο "υποστύλωμα" παλαιότερα ήταν το Παλάτι, ενώ σήμερα είναι μόνον το ΚΚΕ. Πρέπει ο λαός να απαιτήσει την έξοδό του από τη Βουλή. Να μην παγιδευτεί από τις "δημοκρατικές" ευαισθησίες των σταλινικών φασιστών, οι οποίοι εντελώς υποκριτικά μιλούν για δικαιώματα και πλουραλισμό της Δημοκρατίας. Τέτοιον πλουραλισμό παρανομίας δεν τον έχει ανάγκη η Δημοκρατία, γιατί όχι μόνον δεν εξυπηρετεί τη λειτουργία της, αλλά αντίθετα την καταστρέφει. Μοιάζει με τον πλουραλισμό, τον οποίο θα πρόσφεραν οι παιδεραστές σε βρεφονηπιακούς σταθμούς.
Ο λαός πρέπει να απαιτήσει όχι την επιστροφή του ΚΚΕ στην "παρανομία" των στημένων διώξεων. Να απαιτήσει αυτό, το οποίο γίνεται σε όλα τα πολιτισμένα κράτη. Να απαιτήσει να αποβληθεί το σταλινικό ΚΚΕ από τις δημοκρατικές διαδικασίες, για να απομακρυνθεί από τα χρήματα των Ελλήνων …Τα χρήματα, που του επιτρέπουν να δημιουργεί ολόκληρο το κύκλωμα των επαγγελματιών αριστερών …Τα χρήματα, που του επιτρέπουν να διατηρεί στρατό "παρασίτων" και με την ύπαρξή του να βοηθά τους "ευεργέτες" του και να κάνει ζημιά στον ελληνικό λαό …Τα χρήματα, που συνδέουν την κοινωνική αντίδραση με το παρακράτος και τους ντόπιους και ξένους ιδιοκτήτες του.
Αυτό είναι το πρόβλημα με το ΚΚΕ. Υποβοηθά τον φασισμό στην πατρίδα μας το μονίμως "πυώδες" φασιστικό ΚΚΕ. Υποβοηθά την "αρρώστια" μια διαρκώς ανοιγμένη "πληγή". Αυτό ακριβώς είναι το ΚΚΕ. Μια σταλινική πληγή στη Δημοκρατία μας. Συμμετέχει παράνομα στον σχεδιασμό που έχει ανάγκη η Δημοκρατία για ν' αναπνεύσει, να λειτουργήσει και ν' αναπτυχθεί. Αφήνεται από τους φασίστες ν' "αποψιλώνει" την κοινωνική μας λειτουργία από τους άξιους και τους ικανούς.
Κανένας δεν μπορεί να διακριθεί στην κοινωνική λειτουργία, γιατί το φασιστικό ΚΚΕ παίρνει το "δρεπάνι" του και θερίζει ό,τι πάει ν' αναπτυχθεί και δεν συμφέρει τον δικομματισμό. Μπαίνει στα σχολεία, στα εργατικά συνδικάτα, στους επιστημονικούς συλλόγους και όπου βρίσκει άξιους και ικανούς τους "χτυπά" πριν αυτοί ισχυροποιηθούν και απειλήσουν τους φασίστες. Με το άλλοθι και την κακομοιριά τού δήθεν "διωκόμενου", καταστρέφει και βιάζει διαρκώς ό,τι νέο παράγει η κοινωνία …Ό,τι νέο σε ιδέες ή πρόσωπα. Άποψή μας είναι ότι αρκούν μερικοί μήνες από την αποβολή του ΚΚΕ από το πολιτικό σκηνικό για ν’ "ανθίσει" η ίδια η Δημοκρατία μας. Αρκεί να κοπεί ο "ομφάλιος λώρος" του παρακράτους με τις δήθεν συνδικαλιστικές οργανώσεις όπου συμμετέχει το ΚΚΕ και θα δούμε έναν νέο κόσμο πολύ πιο δημοκρατικό και βέβαια πολύ πιο ελληνικό.
Για όσο διάστημα δεν κόβεται αυτός ο "ομφάλιος λώρος", οι φασίστες θα βασιλεύουν. Γι’ αυτόν τον λόγο η κοινωνία μας δεν διακρίνεται από την αξιοκρατία και ως εκ τούτου είναι άσχημη κι ανάπηρη …Τόσο άσχημη όσο και η Παπαρήγα. Αυτό είναι φυσικό, αν σκεφτεί κάποιος ότι το ΚΚΕ —και άρα η Παπαρήγα— είναι υπεύθυνο για την αναξιοκρατία που βασιλεύει στο πολιτικό προσωπικό της χώρας. Η Παπαρήγα έχει συμφέρον να κάνει την κοινωνία σαν τα μούτρα της, για να επιβιώσει και η ίδια. Η αναξιοκρατία είναι αυτή, η οποία διατηρεί ζωντανούς τους "δεινόσαυρους" του Περισσού …Τους χρήσιμους "δεινόσαυρους" για το πολιτικό μας σύστημα, το ΔΝΤ, τους Αμερικανούς και βέβαια τους δανειστές μας.
Μόνον αν σπάσει αυτή η "ομερτά" των απατεώνων της Αριστεράς και της Δεξιάς μπορεί κάποιος να διεκδικήσει τη σωτηρία της Ελλάδας. Γιατί; Γιατί, αν αποδειχθεί η δική τους διαφθορά, θα αποκαλυφθούν οι ξένοι διαφθορείς τους. Τότε θα υπάρχουν στοιχεία, για να σωθούμε. Θα υπάρχουν στοιχεία, για ν' αποδείξουμε ότι το ελληνικό χρέος ήταν ένα απεχθές χρέος, το οποίο το δημιούργησαν οι ίδιοι οι δανειστές μας, διαφθείροντας τους ηγέτες μας. Απλά πράγματα. Δεν φταίει ο ελληνικός λαός για το χρέος που του φόρτωσαν και τώρα του ζητάνε την πατρίδα του για να το ξεπληρώσει. Φταίνε οι προδότες, που τον "φόρτωσαν" με αυτό το χρέος, επειδή διαφθάρηκαν από τους δανειστές μας.
Αν το καταλάβουμε αυτό, έχουμε καταλάβει τη λύση του προβλήματος. Μόνον αν πάει ο Σημίτης φυλακή, θα μάθουμε τι ακριβώς έγινε με τη Goldman Sachs. Γιατί αυτή η συμμορία τοκογλύφων πήρε ως αμοιβή 300 εκατομμύρια ευρώ, για να "τακτοποιήσει" λογιστικά ένα ποσό απλά τριπλάσιο από την αμοιβή της; Αν πάει φυλακή ο Σημίτης γι' αυτήν την "τακτοποίηση", θα τον ακολουθήσει και ο τότε σύμβουλός του, που σήμερα υπέγραψε ως Υπουργός Οικονομικών την "παράδοση" της χώρας στην ξένη κατοχή. Αυτή η τακτοποίηση" πόσο επηρέασε τη δανειακή μας ικανότητα και ποιους ωφέλησε; Ποιος —με λίγα λόγια— "ξεγέλασε" τους διεθνείς επενδυτές, για να βγάλει τεράστια κέρδη; Οι Έλληνες ή η Goldman Sachs; Όποιος τους ξεγέλασε, για να βγάλει κέρδη, αυτός είναι υποχρεωμένος να τους αποζημιώσει. Δεν χρωστάνε οι Έλληνες στους επενδυτές. Χρωστάνε οι τοκογλύφοι στους επενδυτές, οι οποίοι τους παγίδευσαν, χρησιμοποιώντας ως μέσο —και εν αγνοία των Ελλήνων— την ελληνική οικονομία.
Τα ανάλογα αφορούν και όλους τους εμπλεκόμενους στην εσωτερική διαφθορά της χώρας. Δεν δανείστηκαν οι Έλληνες, για να κάνουν σπατάλες. Κάποιοι πονηροί διέφθειραν τους Έλληνες πολιτικούς, για να ξεπουλάνε τη "σαβούρα" τους και να διατηρούν υψηλούς τους δείκτες της ανάπτυξής τους. Δεν ξύπνησαν μια μέρα οι Έλληνες κι άρχισαν να δανείζονται ως ιδιώτες ή ως κράτος, για να καταναλώνουν τα γερμανικά προϊόντα. Οι Γερμανοί διέφθειραν τους πάντες, για να υπάρχει αυτή η σπατάλη. Η γερμανική παραγωγή άκμαζε από την πληρωμένη ελληνική "σπατάλη".
Από τα γερμανικά υποβρύχια, τα οποία αγοράζονταν σε απίστευτες τιμές, μέχρι τις επιδοτήσεις για αποσύρσεις αυτοκινήτων, πάντα οι ίδιοι διαφθορείς διέφθειραν εκείνους που μπορούσαν να τους εξυπηρετήσουν. Γιατί η σύμμαχος και ευρωπαϊκή Ελλάδα αγόραζε τα γερμανικά υποβρύχια πιο ακριβά απ’ ό,τι τα αγόραζαν κράτη της Άπω Ανατολής; Γιατί επιδοτούσε την αγορά αυτοκινήτων ένα κράτος, το οποίο δεν διέθετε αυτοκινητοβιομηχανία; Γιατί κάποιοι "λαδώνονταν" από αυτούς, οι οποίοι είχαν κέρδος από τα λάθη τους και οι κερδισμένοι ήταν σχεδόν μόνιμα οι Γερμανοί. Έτσι γιγαντώθηκε το χρέος και όχι εξαιτίας της σπατάλης των Ελλήνων. Οι διαφθορείς το γιγάντωσαν. Οι δανειστές μας "λάδωσαν" τους πολιτικούς, για να μας τυλίξουν όλους μαζί σε μια "υποθήκη". Τώρα οι Γερμανοί διαφθορείς μάς "πουλάνε" και ηθική.
Γι' αυτόν τον λόγο δεν πάει ο Τσουκάτος φυλακή. Γιατί, αν πάει φυλακή αυτός, ο οποίος "έπαιρνε" τα παράνομα χρήματα, θα "καταδικάσει" κι αυτόν που τα έδινε …και άρα τη Siemens. Γι' αυτόν τον λόγο δεν πάει ο Μαντέλης φυλακή. Γιατί, αν πάει φυλακή αυτός, ο οποίος έπαιρνε "χορηγίες", θα "καταδικάσει" κι αυτόν που τις έδινε, για να "βελτιωθούν" οι τηλεπικοινωνίες. Γι' αυτόν τον λόγο δεν πάει ο Λιάπης φυλακή. Γιατί, αν πάει φυλακή αυτός, θα "καταδικάσει" κι αυτόν που παρέδιδε "φαρδιά" βαγόνια. Γι' αυτόν τον λόγο δεν πάει φυλακή ο κουφός με το αυθαίρετο. Γιατί, αν πάει φυλακή ο Σουφλιάς, θα "καταδικάσει" και τον Μπόμπολα, ο οποίος είναι συνέταιρος με τη Goldman Sachs.
Αντιλαμβανόμαστε πως πίσω από τη σημερινή ατιμωρησία των διεφθαρμένων πολιτικών κρύβονται μεγάλα συμφέροντα …Πολύ μεγάλα συμφέροντα. Δεν τιμωρούνται όλα αυτά τα καθάρματα, όχι επειδή οι ίδιοι είναι ισχυροί, αλλά επειδή είναι ισχυρά τα αφεντικά τους, που τους έκαναν καθάρματα. Δεν πηγαίνουν φυλακή οι Σημίτηδες και οι Τσοχατζόπουλοι και οι Μαντέληδες, όχι επειδή είναι ισχυροί οι ίδιοι, αλλά επειδή είναι ισχυρές η Goldman Sachs, η Mercedes, η Siemens και οι άλλες "αδερφές". Αυτές οι εταιρείες θα είναι ισχυρές για όσο διάστημα θα μπορούν να κρύβονται πίσω από την ατιμωρησία αυτών που διέφθειραν. Αν αυτοί οι διεφθαρμένοι πολιτικοί πάνε φυλακή, θα έρθει και η σειρά των εταιρειών που τους διέφθειραν. Η προστασία των διεφθαρμένων πολιτικών είναι η πρώτη και βασικότερη "γραμμή" άμυνας όλων αυτών των εταιρειών της διαφθοράς. Αν καταρρεύσει αυτή η "γραμμή", τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Τότε οι σημερινοί ηθικολόγοι του Ρήνου θα κινδυνεύσουν να πνιγούν μέσα σε έναν "Ρήνο" κατηγοριών για διαφθορά.
Γι' αυτόν τον λόγο οι ισχυροί πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες βάζουν στο παιχνίδι και τους δικαστικούς. Προκειμένου να μην αποδοθεί δικαιοσύνη, οι δικαστικοί θ' απολαμβάνουν της προνομιακής μεταχείρισης από τη διαπλοκή. Οι εγκάθετοι Καστανίδηδες θα σπεύσουν να ικανοποιήσουν κάθε αίτημά τους. Όχι μόνον ως "λειτουργούς", αλλά και ως "ημίθεους" θα τους αναγνωρίσουν τους δικαστικούς. Σε μια εποχή που κόβονται επιδόματα και συντάξεις, θα τους αναγνωρίσουν επίδομα "θεότητας". Θα φτάσουν στο σημείο να τους δίνουν μισθούς τύπου στελεχών επιχειρήσεων. Πρόεδρος και εισαγγελέας του Αρείου Πάγου θα εισπράττουν μισθό ίσο με του Τσαμάζ του ΟΤΕ και του Προβόπουλου της Τράπεζας της Ελλάδας. 600.000 ευρώ θα φτάσουν να παίρνουν οι Πρόεδροι και οι Εισαγγελείς του Αρείου Πάγου.
Γιατί; Για να εκτελέσουν το καθήκον τους; Όχι βέβαια. Θα πληρώνονται χρυσάφι για τον ακριβώς αντίθετο λόγο. Θα πληρώνονται, για να μην κάνουν απολύτως τίποτε. Να περνάνε τα χρόνια, να εξαφανίζονται στοιχεία, να μπαίνουν στα συρτάρια υποθέσεις, να δίνονται αναβολές, να περνάνε προθεσμίες, να παραγράφονται εγκλήματα. Ό,τι ακριβώς έκανε ο "λειτουργός" Ζαγοριανός, τον οποίο προστατεύει η Δικαιοσύνη. Δικαιούνται αυτήν την αμοιβή, εφόσον έχουν μετατρέψει τη Δικαιοσύνη σε "Ιδιωτική Εταιρία Απονομής Χάριτος ΑΕ". Δικαιούνται αυτές τις αμοιβές, ως μέτοχοι αυτής της ιδιωτικής εταιρείας, που διεκδικούν νόμιμη προμήθεια με βάση τον όγκο των χρημάτων που "χαρίζουν".
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι συμβαίνει; Οι "παίκτες", οι οποίοι κινούν τις "μαριονέτες" της διαφθοράς, είναι ασφαλείς μόνον για όσο διάστημα μπορούν και από το παρασκήνιο προστατεύουν αυτές τις "μαριονέτες" από την τιμωρία …Μόνον για όσο διάστημα δεν "βλέπει" ο λαός τι κάνουν με τη δικαστική εξουσία και προστατεύουν τους διεφθαρμένους πολιτικούς.
Θα το πούμε απλά και καθαρά, για να μείνει στο μυαλό του Αναγνώστη μια για πάντα. Μόνον αν πάει φυλακή ο Τσοχατζόπουλος, ο Σημίτης και τα άλλα τα "παιδιά", έχουμε ελπίδες να σωθούμε ως κράτος, ως κοινωνία και ως οικονομία.
Μόνον αν καταδικαστούν αυτοί, μπορούμε ν' απαλλαγούμε από το μεγαλύτερο μέρος του εθνικού μας χρέους. Ν' απαλλαγούμε νόμιμα και με τη "βούλα" του νόμου του εθνικού, αλλά και του διεθνούς. Μόνον αν καταδικάσουμε τα διεφθαρμένα κτήνη κι αποδειχθεί πως ήταν υποχείρια των δανειστών μας, θα γλιτώσουμε τα χρέη μας. Αυτό φοβούνται οι ξένοι τοκογλύφοι και γι' αυτό τους προστατεύουν. Πιο πολύ και από τη γυναίκα του Τσοχατζόπουλου τρέμει η Goldman Sachs μην τυχόν και πάει ο Άκης φυλακή. Μόνον αν καταδικαστούν αυτοί οι διεφθαρμένοι Άκηδες για διαφθορά το πρόβλημα "μετακινείται" προς τους διαφθορείς τους και άρα προς τους δανειστές μας. Μόνον με αυτόν τον τρόπο το δίκιο έρχεται προς το μέρος μας. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Ή εμείς θα σωθούμε ως λαός ή οι διεφθαρμένοι …Ή αυτοί ή εμείς …Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που θα διαδηλώσει ο λαός, θα πρέπει να κατευθυνθεί εκεί όπου συμφέρει τον ίδιο και όχι εκεί όπου συμφέρει τη διαπλοκή. Δεν έχει λόγο να διαδηλώνει έξω από τη Βουλή. Όταν ο λαός πηγαίνει στη Βουλή, για να διαμαρτυρηθεί, είναι σαν να πηγαίνει στην ακροθαλασσιά, για να πετάξει πέτρες. Είναι λάθος αυτή η πρακτική και δεν αποφέρει το παραμικρό αποτέλεσμα. Εκεί βρίσκονται μόνον οι "παλιάτσοι", τους οποίους μπορεί να τους αντικαταστήσει με την ψήφο του. Νόημα έχει να διαδηλώσει εκεί όπου μπορεί να επιτύχει αλλαγή, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα να ψηφίσει …Εκεί όπου μπορεί να πάει το πρωί και μέχρι το μεσημέρι να έχει καταφέρει να πάρει το αποτέλεσμα που επιθυμεί …Εκεί όπου έχει νόημα να δείξει το "μπόι" του και άρα ν’ απειλήσει ακόμα και με ωμή βία. Ο λαός πρέπει να πάψει να φέρεται σαν ανεγκέφαλος "ταύρος", που κυνηγάει το "πανί" που του βάζουν μπροστά του. Πρέπει να κυνηγήσει τον "ταυρομάχο" …και σ' αυτήν την περίπτωση τους δικαστές.
Έτσι δεν είναι κύριοι δικαστές και θεματοφύλακες του Συντάγματος; Δεν είστε λειτουργοί μόνον όταν μιλάμε για αμοιβές. Είστε λειτουργοί και όταν μιλάμε για κόστη. Τον επίορκο δημόσιο υπάλληλο, ο οποίος με τη μικρή του εξουσία παίρνει "φακελάκι", τον απολύεις και τον κλείνεις φυλακή. Τον επίορκο λειτουργό με την άπειρη εξουσία, ο οποίος επιτρέπει τη λεηλασία της πατρίδας, ούτε τον απολύεις ούτε τον φυλακίζεις. Τον στήνεις στον τοίχο και τον εκτελείς …Απλά πράγματα. Τους άχρηστους πολιτικούς δεν έχει λόγο να τους "κυνηγάει" ο λαός, εφόσον μπορεί να τους καταψηφίσει. Τους άχρηστους "λειτουργούς" τι μπορεί να τους κάνει; Κυρίαρχος δεν είναι ο λαός; Πώς εκδηλώνεται η κυριαρχία του, όταν αυτός είναι οργισμένος; Δεν πρέπει να τους απειλεί με λιντσάρισμα; Δεν πρέπει να απειλεί τους επαγγελματίες δικαστές με λαϊκά δικαστήρια και κρεμάλες; Έξω από τον Άρειο Πάγο πρέπει να διαδηλώνει σήμερα ο κόσμος και όχι έξω από τη Βουλή ή έξω από τα σπίτια των διεφθαρμένων.
Πρέπει να απειλεί τους πάντες με θάνατο αν δεν αποδοθεί δικαιοσύνη και απειλείται με θάνατο ο ίδιος ο λαός. Πρέπει να φοβάται για τη ζωή του ο Τέντες και ο κάθε Τέντες για όσο διάστημα δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Πρέπει οι "εντολές" του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να προηγούνται των υποψιών του λαού, γιατί ο λαός, όταν έχει βεβαιότητες, έχει την εξουσία να δίνει "εντολές" εναντίον των Εισαγγελέων. Με στρατιωτική συνοδεία θα έπρεπε να πηγαίνουν και να φεύγουν από την εργασία τους οι επίορκοι και διεφθαρμένοι δικαστές. Να τους δίνονται θέσεις ανωτάτων δικαστικών και να φοβούνται να τις αναλάβουν, λόγω των ευθυνών που αυτές οι θέσεις συνεπάγονται. Όποιος είναι δειλός, άχρηστος, ανεπαρκής ή διεφθαρμένος, να αρνείται την "πρόοδό" του στη δικαστική ιεραρχία.
Οι επίορκοι και οι ανεπαρκείς δικαστές δεν πρέπει να αισθάνονται ούτε για μια στιγμή ασφαλείς, αλλά να συμβαίνει και το αντίθετο με τους έντιμους. Ο λαός δεν έχει δύναμη μόνον να απειλεί, αλλά και να προστατεύει. Πρέπει ο κάθε δικαστής, που εκτελεί το καθήκον του, να γνωρίζει ότι θα απολαμβάνει της πλήρους προστασίας του λαού, ακόμα κι όταν στρέφεται εναντίον του πιο ισχυρού πολιτικού ή οικονομικού παράγοντα …Απλά πράγματα. Εφόσον οι πολιτικοί μας και οι δικαστικοί μας συμφώνησαν μεταξύ τους ότι είναι "λειτουργοί", οι οποίοι πληρώνονται με ειδικούς όρους, πρέπει κι εμείς να συμφωνήσουμε μεταξύ μας για τον έλεγχό τους. Ή οι διεφθαρμένοι πολιτικοί να μπουν στη φυλακή ή οι διεφθαρμένοι δικαστές να μπουν στο χώμα.
Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα. Ο λαός αυτήν τη στιγμή δίνει τη μάχη της επιβίωσης και πρέπει να γνωρίζει ότι δεν έχει πολλά περιθώρια. Αν δεν απειλήσει με θάνατο, θα τον γευτεί ο ίδιος. Πρέπει να κάνει χρήση όλων των μέσων που διαθέτει και ένα τέτοιο μέσον είναι και το θηριώδες μέγεθός του. Ένα τέτοιο μέσον είναι η συνταγματική "κυριαρχία" του. Ο λαός είναι κυρίαρχος ακόμα κι εκεί που δεν ψηφίζει …Ακόμα κι εκεί που δεν διορίζει. Όποιος δεν κάνει το καθήκον του και είναι επίορκος, θα πρέπει να φοβάται την οργή του λαού. Θα πρέπει να φοβάται για τη ζωή του. Το πιο αγαθό ζώο μπορεί να σε σκοτώσει, αν απειλήσεις τη ζωή του. Πόσο μάλλον ένα "κτήνος", όπως είναι ένας λαός ανθρώπων.
Κάθεται ο λαός κι ανέχεται σκουπίδια σαν τον Ζαγοριανό να παριστάνουν ακόμα τους δικαστικούς και τους "λειτουργούς"; Κάθεται ο λαός κι ανέχεται σκουπίδια σαν τον "αριστερό" Βενιζέλο να τον δουλεύουν και να του επιβάλουν νόμους τύπου "περί ευθύνης υπουργών"; Μια απλή απόφαση των επίορκων δικαστικών είναι η κατάργηση αυτού του νόμου ως αντισυνταγματικού. Μια απλή απόφαση των επίορκων δικαστικών είναι η κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας σε θέματα που δεν αφορούν την πολιτική λειτουργία των πολιτικών. Μια απλή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και όλοι οι διεφθαρμένοι πολιτικοί θα βρεθούν πίσω από τα κάγκελα.
Ο λαός απλά δεν γνωρίζει τα δικαιώματά του και τις δυνατότητες του και γι' αυτό παγιδεύεται. Δεν γνωρίζουν οι Έλληνες τι πρέπει να κάνουν. Δεν γνωρίζουν ποιους να πιέσουν, προκειμένου να έχουν αποτέλεσμα στις επιδιώξεις τους. Πιέζουν πολιτικούς, για να τιμωρήσουν πολιτικούς και αυτό είναι καί βλακώδες καί άστοχο. Τους δικαστικούς πιέζεις, για να τιμωρήσεις πολιτικούς. Τους δικαστικούς πιέζεις, για ν' αλλάξουν οι άθλιοι νόμοι, τους οποίους δημιούργησαν οι πολιτικοί, για να προστατεύονται από τη δικαιοσύνη. Δεν γνωρίζουν οι πολίτες ότι θα πρέπει να ξημεροβραδιάζονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες έξω από τον Άρειο Πάγο, μέχρι ν' αναγκαστεί η Δικαιοσύνη να ασκήσει δίωξη απέναντι στον Σημίτη, τον Τσοχατζόπουλο, τον Μαντέλη, τον Κόκκαλη, τον Χριστοφοράκο, τον Σκαρπέλη και τον Μπόμπολα. Να μην φεύγουν από εκεί οι Έλληνες μέχρι να δικαστούν όλοι οι διεφθαρμένοι …και να καταδικαστούν.
Είναι δυνατόν στα καφενεία να υπάρχει μεγαλύτερη "ευαισθησία" —και πιο γρήγορα "αντανακλαστικά"— από τις δικαστικές αίθουσες της χώρας; Αυτό πρέπει ν’ αλλάξει. Για όσο διάστημα οι διεφθαρμένοι δικαστές αισθάνονται ασφαλείς, θα εξακολουθούν να κάνουν τα "κορόιδα" με το αζημίωτο. Αυτό πρέπει ν’ αλλάξει. Θα πρέπει οι Έλληνες να τους "απειλήσουν" με τη συμπεριφορά τους. Να τους "ενημερώσουν" με τη στάση τους ότι γνωρίζουν τι συμβαίνει και ποιος είναι ο ρόλος τους. Να τους αποδείξουν ότι μπορούν να τους παρακολουθούν και να τους κρίνουν. Να παραμένουν οι Έλληνες έξω από τον Άρειο Πάγο μέχρι να προσαχθούν βιαίως οι διεφθαρμένοι πολιτικοί και να οριστούν δικάσιμοι. Να ωρύονται κάθε φορά που οι παραδικαστικοί δικολάβοι αξιώνουν αναβολές και χάρες. Το επόμενο ακέφαλο "κίνημα" —μετά το "Δεν Πληρώνω", μέχρι να καταργηθούν τα διόδια— θα πρέπει να είναι το "ΔΕΝ ΦΕΥΓΩ" από τον Άρειο Πάγο, μέχρι να μπουν φυλακή οι κλέφτες, οι "αλληλέγγυοι" και οι προδότες.
Το πιο τραγικό της σημερινής αθλιότητας είναι ότι η ιστορία και πάλι επαναλαμβάνεται με τον ίδιο απόλυτο τρόπο. Οι Γερμανοί κατακτητές καθημερινά αρπάζουν και λεηλατούν ό,τι βρίσκουν μπροστά τους και οι σύγχρονοι δωσίλογοι τρέχουν να τους εξυπηρετήσουν, καταστρέφοντας ό,τι έχει απομείνει όρθιο σ' αυτό το κράτος. Τώρα μπορεί να καταλάβει και ο αναγνώστης πώς και με ποια κριτήρια επιλέξαμε και το όνομα του κόμματός μας. "Βλέπαμε" από τότε προς τα πού "πάει" το πράγμα και "στηθήκαμε" απέναντι σε όλους αυτούς, για να οργανώσουμε την άμυνα των Ελλήνων. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται μόνον στα άσχημα. Επαναλαμβάνεται και στα καλά. Κάποτε όλοι μαζί οι Έλληνες έφτιαξαν ένα ΕΑΜ και τους νίκησαν όλους αυτούς. Αυτό είναι κάτι, το οποίο μπορεί να επαναληφθεί. Είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα περάσει πολύς καιρός, που θα πανηγυρίσουμε την απελευθέρωσή μας από τους ξένους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β’
==================
Την περασμένη Πέμπτη οι δικαστές βγήκαν στο δρόμο και διαδήλωσαν έξω από τον Άρειο Πάγο. Ήταν έξυπνο εκ μέρους των δικαστών να πραγματοποιήσουν διαδήλωση – συγκίνησε πολύ το λαό ο αγώνας τους.
Στην Ελλάδα του Μνημονίου, δεν είναι και πολλές οι επαγγελματικές ομάδες που δεν έχουν πραγματοποιήσει έστω μια διαδήλωση. Οι δικαστές δεν είχαν αντιδράσει καθόλου, οπότε η διαδήλωση που πραγματοποίησαν ήταν πολύ χρήσιμη, αν και –ας είμαστε ειλικρινείς-οι δικαστές διαδήλωσαν μόνο για το ξεκάρφωμα. Για τα μάτια του κόσμου - «Διαδηλώνουμε, άρα είμαστε κι εμείς αδικημένοι».
Μετά τη διαδήλωση των δικαστών, μειώνονται αισθητά πια οι επαγγελματικές ομάδες που δεν έχουν διαδηλώσει κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Απομένει να διαδηλώσουν για τα δικαιώματά τους και οι πολιτικοί. Την περιμένω την διαδήλωση των πολιτικών – με πρώτους και καλύτερους τους πολιτικούς του ΠΑΣΟΚ.
Οι πολιτικοί μπορούν να διαδηλώσουν μαζί με τους μεγαλοεκδότες, τους καναλάρχες, τους μεγαλοεργολάβους και τους εφοπλιστές – έχουν πληγεί πολύ αυτά τα επαγγέλματα. Να διαδηλώσουν λοιπόν όλοι μαζί στο Σύνταγμα -μπροστά από τη Βουλή- και να έχουν γύρω τους για προστασία τους μπάτσους τους και τους μπράβους τους.
Τι ζητούν, όμως, οι δικαστές από την πολιτεία; Ζητούν να μην εντάσσονται οι νεοεισερχόμενοι στον κλάδο δικαστικοί λειτουργοί στο ΙΚΑ, γιατί αυτή η διάταξη είναι αντισυνταγματική. Μπα, τι μου λες; Αυτή η διάταξη είναι αντισυνταγματική; Και οι διατάξεις που αφορούν τους υπόλοιπους εργαζόμενους τι ήταν; Αντισυνταγματικές ήταν κι αυτές αλλά αυτές δεν σας ενόχλησαν. Να σας θυμίσω πως είστε δικαστές – δεν είστε τροχονόμοι. Το Σύνταγμα δεν ισχύει μόνο για τους δικαστές – ισχύει για όλους τους πολίτες. Κι εσείς ζητάτε να τηρηθεί το Σύνταγμα μόνο για εσάς.
Το δεύτερο αίτημα των δικαστών είναι «να σεβαστεί η πολιτεία τη Συνταγματική Επιταγή (σ.σ. νάτο πάλι το Σύνταγμα) για ισονομία και ισοκυρία των τριών Λειτουργιών του Κράτους, της Εκτελεστικής, της Νομοθετικής και της Δικαστικής». Εντάξει, δίκαιο το αίτημα των δικαστών – είναι, άλλωστε, και «Συνταγματική Επιταγή». Πώς, όμως, θα επιτευχθεί αυτή ή ισονομία; «Με την διατήρηση του ειδικού μισθολογίου και την κατοχύρωση των συντάξεων στα επίπεδα της βουλευτικής αποζημίωσης». Κύριοι δικαστές, είστε πολύ ταλιροφονιάδες – εγώ σας είχα για ανώτερους ανθρώπους.
Το τρίτο αίτημα των δικαστών από την πολιτεία είναι να καλύψει άμεσα τις κενές οργανικές θέσεις Δικαστικών Λειτουργών και Δικαστικών Υπαλλήλων – μάλλον θέλουν να χώσουν στα δικαστήρια τα παιδιά τους, τα ανίψια τους, τα εγγόνια τους και καμιά γκόμενα.
Είναι αξιοσημείωτο πως στα αιτήματα των δικαστών δεν υπάρχει ούτε ένα αίτημα που να αφορά την κατάντια της Δικαιοσύνης στη χώρα μας. Προφανώς, είναι πολύ ευχαριστημένοι από τα αποτελέσματα της δουλειάς τους και την στάση που τήρησαν απέναντι στα σκάνδαλα. Ούτε που τους περνάει από το μυαλό πως -πριν χρεοκοπήσει μια χώρα- έχει ήδη χρεοκοπήσει η Δικαιοσύνη της. Και μάλιστα, ούτε ένας δικαστής δεν είχε την αξιοπρέπεια να παραιτηθεί.
Βέβαια, ίσως επίτηδες οι δικαστές δεν κάνουν καμία αναφορά στον εξευτελισμό της Δικαιοσύνης στα αιτήματά τους. Μπορεί να θέλουν να περάσουν το μήνυμα πως είναι κι αυτοί πτωχούληδες. Δεν έχουν άλλα κρυφά έσοδα οι δικαστές – από το μισθό τους ζουν…
Όταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος δήλωσε πως «μαζί τα φάγαμε», κανένας δικαστής δεν αντέδρασε – κανείς τους δεν θίχτηκε. Βέβαια, ο κ. Πάγκαλος –μπροστά στη θύελλα αντιδράσεων που προκάλεσε η δήλωσή του- διευκρίνισε πως το «μαζί τα φάγαμε» αφορούσε μόνο τους δημόσιους υπαλλήλους.
Ίσως, αυτός να είναι ο λόγος που οι δικαστές δεν θίχτηκαν από το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου: Οι δικαστές δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Οι δικαστές είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι…
(Έξυπνο ξεκάρφωμα λοιπόν η διαδήλωση των δικαστών, αλλά –επειδή τους αγαπάω- θα τους θυμίσω κάτι: «Προσοχή στο γορίλα».)
πηγή
====================
====================
Προσοχή στο γορίλα!
Με αφορμή την παραγραφή των αδικημάτων για την υπόθεση του Βατοπαιδίου και την επερχόμενη παραγραφή των αδικημάτων για την υπόθεση της Siemens, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, με ανακοίνωσή της, κατηγορεί τους πολιτικούς πως έχουν διαμορφώσει νομικό πλαίσιο που εξασφαλίζει την ατιμωρησία στους ίδιους. Αθώοι και οι δικαστές.
Η ατιμωρησία δεν ισχύει μόνο για τους πολιτικούς – ισχύει και για τους δικαστές. Επίσης, να θυμίσω στους δικαστές πως κανένας δικαστικός δεν παραιτήθηκε όλα αυτά τα χρόνια από τη θέση του, για να εκφράσει τη διαμαρτυρία του στην «ατιμωρησία πολιτικών εμπλεκομένων σε σκάνδαλα». Έχετε δώσει κι έναν όρκο, το θυμάστε;Δικαστές και εισαγγελείς παραμένουν όλοι στη θέση τους και δικάζουν σε καθεστώς κατοχής και μοντέρνας χούντας. Οι δικαστές δεν δικάζουν πολιτικούς αλλά χωρίς πολλή σκέψη δικάζουν και καταδικάζουν δυστυχισμένα άτομα όπως τα πρεζόνια. Οι δικαστές βγάζουν παράνομες τις απεργίες και οι αποφάσεις τους είναι πάντα σε βάρος των εργαζομένων.Οι δικαστές δικάζουν και καταδικάζουν αναρχικούς και αντιεξουσιαστές. Στην Ελλάδα του 2011, οι αναρχικοί είναι οι νέοι κομουνιστές – οι αναρχικοί διώκονται όπως διώκονταν οι κομουνιστές και οι δικαστές δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τους καταδικάζουν, όπως καταδίκαζαν παλιότερα οι δικαστές τους κομουνιστές.Δικαστές υπήρχαν και επί χούντας –στη διάρκεια της επταετίας, τα δικαστήρια δεν σταμάτησαν να δικάζουν και να καταδικάζουν.Οι Έλληνες δικαστές έχουν αντιληφθεί πως σύντομα η οργή των πολιτών θα στραφεί και εναντίον τους. Τα έχουν κάνει πάνω τους και προσπαθούν τώρα να πάρουν αποστάσεις από τους πολιτικούς. Είναι αργά. Πολιτικοί και δικαστές είναι –και ήταν- υπηρέτες των ίδιων συμφερόντων. Όποιος δεν μίλησε τόσα χρόνια, τώρα να βγάλει τον σκασμό.Οι Έλληνες δικαστές πάτησαν τον όρκο τους και είναι εχθροί του λαού. Η μοίρα τους είναι δεμένη με τη μοίρα των πολιτικών. Σύντομα, οι αστυνομικοί που τους προστατεύουν θα παραμερίσουν, γιατί οι αστυνομικοί θα συνειδητοποιήσουν πως αυτοί θα πρέπει να συνεχίσουν να ζουν σε αυτή τη χώρα και την επόμενη ημέρα.Αγαπητοί δικαστές, μόλις οι αστυνομικοί σας εγκαταλείψουν, προσοχή στο γορίλα. Δεν είναι ένας – είναι εκατομμύρια.
Η ατιμωρησία δεν ισχύει μόνο για τους πολιτικούς – ισχύει και για τους δικαστές. Επίσης, να θυμίσω στους δικαστές πως κανένας δικαστικός δεν παραιτήθηκε όλα αυτά τα χρόνια από τη θέση του, για να εκφράσει τη διαμαρτυρία του στην «ατιμωρησία πολιτικών εμπλεκομένων σε σκάνδαλα». Έχετε δώσει κι έναν όρκο, το θυμάστε;
Σχόλια