ΣΗΜΙΤΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ (ΤΣΟΥΚΑΤΟΣ):
Πρώην Πρωθυπουργός. O άνθρωπος είναι η ενσάρκωση του σκανδάλου...
Διαβάστε:
Αγνοείται η πολιτική ευθύνη
Αγνοείται η πολιτική ευθύνη
Του ΠΑΝΟΥ ΣΩΚΟΥ Πολιτικός, φίλος του Κ. Σημίτη, μας έλεγε χθες το πρωί πως δεν ενθουσιάστηκε με τη δήλωση του πρώην πρωθυπουργού, ότι λυπάται για την εμπλοκή στελεχών του ΠΑΣΟΚ το 1999 στην υπόθεση Ζίμενς.
Περίμενε κάτι πιο γενναίο, συμπλήρωσε όμως ότι είναι ηθικός και έντιμος ο πρώην πρωθυπουργός. Το θέμα όμως δεν είναι η εντιμότητα του Κ. Σημίτη, αλλά η αποκάλυψη και παραδοχή ότι, όταν ήταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός, 1 εκατ. μάρκα από το μαύρο ταμείο της Ζίμενς εκταμιεύτηκε για το μαύρο ταμείο του ΠΑΣΟΚ, ανεξαρτήτως αν έφτασε εκεί όλο το ποσό ή το μισό δεν έφτασε ποτέ, γιατί μπορεί να σκόρπισε σε κάποιες ενδιάμεσες τσέπες. Το γεγονός είναι ότι η Ζίμενς έστειλε λεφτά στο ΠΑΣΟΚ, που σημαίνει ότι μεταξύ τους υπήρχε άμεση σύνδεση. Και γι' αυτό το μεγάλο σκάνδαλο ο κ. Σημίτης δεν ανέλαβε καμιά πολιτική ευθύνη. Λες και ο ίδιος τότε απλώς προήδρευε. Το μόνο που είπε είναι ότι λυπάται. Εχει πολιτική ευθύνη γιατί ήταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Αν δεν ήξερε τι γινόταν, οι ευθύνες του ήταν πάλι μεγάλες γιατί δεν έκανε καλά τη δουλειά του. Ευθύνεται γιατί αυτός είχε επιλέξει τον Θ. Τσουκάτο για συνεργάτη του και του είχε αναθέσει να είναι το μάτι και το αυτί του μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Ο Θ. Τσουκάτος εκείνη την περίοδο ήταν ο άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης του, που έκανε όλη τη δουλεια στο ΠΑΣΟΚ για να κερδίζει ο Σημίτης τις εσωκομματικές αναμετρήσεις, τα συνέδρια και τις εκλογές. (Σ.σ. Ενάμιση χρόνο μετά τον απομάκρυνε κι αφού στο μεταξύ είχαν μεσολαβήσει ένα συνέδριο, δύο εκλογικές αναμετρήσεις και τον είχε ανταμείψει για τις υπηρεσίες του με εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.) Επομένως, η πολιτική ευθύνη του πρώην πρωθυπουργού είναι αυταπόδεικτη, αλλά δεν την ανέλαβε ποτέ. Ο κόσμος όμως ζητάει από το ΠΑΣΟΚ εξηγήσεις κι αφού ο Κ. Σημίτης δεν το κάνει οφείλει να το κάνει η σημερινή ηγεσία -ας μην έχει άμεση ευθύνη- και όλοι θα κριθούν στο τέλος, ο καθένας από την προσωπική στάση του. http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=33964096,50244032,55656256,63538368,5095680,19158656,41354624,99866944,27048960,6033344
Σχόλιο 1
Ακόμα να πεισθούν κάποιοι εκεί στο ΠΑΣΟΚ ότι ο άνθρωπος είναι μικρός ή αλλιώς ανεπαρκής;
Σχόλιο 1
Ακόμα να πεισθούν κάποιοι εκεί στο ΠΑΣΟΚ ότι ο άνθρωπος είναι μικρός ή αλλιώς ανεπαρκής;
Ανεπαρκής αφού δεν πήρε χαμπάρι τα κόλπα του Τσουκάτου (Εκτός κι' αν ο Τσουκάτος έκανε τις βρωμοδουλειές που δεν μπορούσε να κάνει ο ίδιος ο Σημίτης. Κάτι σαν τη μαφία. Δεν μπορούν να τραβήξουν πιστόλι το ίδιο καλά όλοι. Αυτό όμως δεν τους καθιστά άχρηστους στη συμμορία. Είναι χρήσιμοι ως: ωργανωτές, τσιλιαδόροι, οδηγοί οχημάτων, μπουκαδόροι, το παιδί που θα φέρει τις τυρόπιτες, το νεράκι.., βοηθητικό εν γένει προσωπικό, καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή!...)
Είναι ο άνθρωπος που ανέχθηκε (αν δεν έστησε) το μεγαλύτερο κόλπο. Το κόλπο του Χρηματιστηρίου. Για κείνο το κόλπο τί είπε: "Ας πρόσεχαν" (οι μαλάκες). Επειδή δε πολλοί μπορεί ακόμα και τώρα να τον θεωρούν και μεγάλο Επιστήμονα, ας ψάξουν να βρουν ποια η συνεισφορά του στην Επιστήμη! Ποιές οι δημοσιεύσεις του ως Καθηγητής! (Αν ο τίτλος "Καθηγητής" σας κάνει λιγάκι συγκρατημένους ως προς τις κρίσεις και επικρίσεις να λάβετε υπ όψιν ότι το ΠΑΣΟΚ έχει παίξει πολύ καλά αυτό το παιχνίδι των τίτλων και των λέξεων. Καθηγητής που έχει εκλεγεί στη δεδομένη εποχή - κλίμα ΠΑΣΟΚ δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι δεν είναι αγράμματος! Μπορεί απλά ο τίτλος, η θέση του, τα οφίτσια, να είναι ανταποδοτική εισφορά του κόμματος στις κομματικές του επιδόσεις! Είναι αυτοί οι "καθηγητές" του ίδιου φυράματος με τον Σημίτη, που δεν θέλουν καμιά αξιολόγηση, που δεν θέλουν καμία αλαγή σήμερα... προσέξτε είναι πολύ σοβαρό: καμία αλαγή σ' ένα κόσμο που αλλάζει ραγδαία...) {Μεταγεννέστερη προσθήκη: Το Πανεπιστήμιο των κολλητών } (Έτσι άλλη φορά, όταν ακούτε: "καθηγητής" να είστε λιγάκι επιφυλακτικοί...}
Σχόλιο 2
Ο άνθρωπος υπήρξε το δημιούργημα ενός μηχανισμού πραγματικής εξουσίας και έκανε αυτό που του λέγαν να κάνει. (Ήτοι αχυράνθρωπος. Είμαι σίγουρος ότι από κοντά αναδύει εκείνη την ανυπόφορη μυρουδιά του άχυρου που σαπίζει, που κανένα πατσουλί δεν καλύπτει). Ένας υπαλληλάκος που έπαθε ότι παθαίνουν οι μικροί. Νόμισε ότι κυβερνούσε. Τώρα τελευταία, επειδή αρχίζει να καταλαβαίνει ότι υπήρξε Πρωθυπουργός, αλλά δεν έκανε όσα μπορούσε να κάνει, δεν εκμεταλεύτηκε με άλλα λόγια τη θέση του, επιμένει να θέλει να επιστρέψει, αυτόνομα, ως άλλο πρόσωπο για να μας σώσει ακόμα μια φορά. Ουστ από δώ... άντε στο Κορακοχώρι να φυτέψεις μαρούλια, μ' αυτά θα μπορείς να συνομιλείς κι' όλας... με το πλεονέκτημα ότι δεν θα σου φέρνουν κι' αντίρρηση! που το πας αυτό...
Αν εξακολοθείτε να έχετα αμφιβολίες για τον άνθρωπο Σημίτη:
http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/dt=08.10.2007,id=82536336,1963472,74456592,88329488
ΤΥΠΟΣ των ήλων
Ο τραγικός Κ. Σημίτης
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
...Είχε κι ένα καλό η πολύμορφη κρίση στο ΠΑΣΟΚ: απομυθοποιήθηκε πλήρως και βυθίστηκε στα τάρταρα ο Κ. Σημίτης. Ενας υπερεκτιμημένος πολιτικός, ο οποίος κατασκευάστηκε, προβλήθηκε και στηρίχτηκε όσο κανένας άλλος από τα μήντια της διαπλοκής, τον ΣΕΒ και τους Ευρωπαίους, που έβλεπαν στο πρόσωπό του έναν πειθήνιο γιέσμαν ο οποίος δεν τους δημιουργεί πρόβλημα... Η απουσία του Κ. Σημίτη από το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ ήταν -ίσως- το κύκνειο άσμα του. Διότι αποκάλυψε στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ το πραγματικό, απωθητικό του πρόσωπο. Το υποκριτικό πρόσωπο ενός μέτριου λογιστή, ο οποίος μοστράριζε ικανότητες και ιδιότητες που δεν είχε. Ενας άνθρωπος με υπόκωφη πονηρία, την οποία προέβαλλε ως ηγετική μαεστρία. Ενας πολιτικός που έπαιζε στα δάχτυλα το παρασκήνιο, την ίντριγκα και τις σχέσεις με τη διαπλοκή και πόζαρε ως ανεπίληπτος ηγέτης. Ενας κυνικός που δεν ορρωδούσε προ ουδενός (παράδειγμα: η καρατόμηση Λαλιώτη, η ανοχή του σφαγείου που λεγόταν χρηματιστήριο, η ανακίνηση του θέματος των ταυτοτήτων για να καλυφθεί το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου κ.ά.) αλλά έδινε την εικόνα ενός ηγέτη χαμηλών τόνων, αξιοσέβαστου και σοβαρού... Ομως δεν είναι η πρώτη φορά που κρύβεται και το βάζει στα πόδια ο Κ. Σημίτης. Μπορεί να μη θυμούνται τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου, που είχαν να λένε τα χειρότερα για την απουσία του, αλλά η πραγματικότης είναι εδώ: πονηρά, φοβικά και με ιδιοτέλεια λειτούργησε ο Σημίτης, όταν παρέδωσε το δαχτυλίδι στον Γ. Παπανδρέου. Εβλεπε τη συντριβή να έρχεται, και αντί να πιει στωικά το πικρό ποτήρι της ήττας, το 'βαλε στα πόδια, ποντάροντας στα ντελίβερι μπόις της προπαγάνδας, που... αποθέωσαν την κατάπτυστη αυτή επιλογή... Είναι ο ίδιος άνθρωπος, που τρομαγμένος από τις αντιδράσεις, έκανε πίσω στο Ασφαλιστικό. Είναι ο πολιτικός που δεν ήθελε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά δεν είχε τα κότσια να πάει κόντρα στους εργολάβους, και αναγκάστηκε με μισή καρδιά να τους δεχθεί (αφού χάθηκαν τρία πολύτιμα χρόνια)... Είναι ο άνθρωπος που μισούσε το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά όποτε τους χρειαζόταν προεκλογικά, έβγαινε -ο θλιβερός- στο μπαλκόνι και υμνούσε τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ... Κακός άνθρωπος και -πολιτικά- ολίγιστος ο Κ. Σημίτης, βγήκε προεκλογικά στο μπαλκόνι της Πάτρας και αποκάλεσε χοντρό τον αντίπαλό του, τον Μιλτιάδη Εβερτ. Αλλά τα τυφλωμένα μήντια ούτε είδαν ούτε άκουσαν τίποτε και γι' αυτό... Και να ήταν το μόνο... Υπέγραψε τις οδυνηρές για τη χώρα συμφωνίες του Ελσίνκι και της Μαδρίτης, και εκείνα τον αποθέωναν... Βυθίστηκε η χώρα στα Ιμια και στις γκρίζες ζώνες των βραχονησίδων, εκείνος -ψοφοδεής και ανύπαρκτος- ευχαριστούσε τους Αμερικανούς, και τα μήντια τού έπλεκαν το εγκώμιο... Αφησε την εκκρεμότητα με τη FYROM όπως τη βρήκε και πάλι εισέπραττε ύμνους... Δεν πήρε ποτέ τίποτε από την Ενωση (σε αντίθεση με τον Ανδρέα Παπανδρέου, όπως ομολόγησε και η Θάτσερ), αλλά τα παπαγαλάκια αποθέωναν τον «μεγάλο Ευρωπαίο»... Ομως, όλα εδώ πληρώνονται: ο πρωθυπουργός, που δήθεν θα έμενε στην Ιστορία, ξεχάστηκε γρήγορα. Και θα είχε αγνοηθεί εντελώς, αν δεν έμπαινε -με το γνωστό ύφος και το αποκαλυφθέν, πια, ήθος- στη μάχη της διαδοχής, για να περισώσει το έργο του, ένα προπαγανδιστικό κατασκεύασμα που προβλήθηκε ως μέγα επίτευγμα *** Δεν επαρκεί ο χώρος. Αλλά τι νόημα έχει ένας λίβελος μπροστά στην πικρή -για τον υπερεκτιμημένο- πραγματικότητα...
===========
Αφηγησεις:
Πώς ο Σημίτης ηττήθη κατά κράτος από τους συνδικαλιστές Tου Νικου Νικολαου
Οι αλλαγές στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης (ΣΚΑ) συνιστούν, όπως έχει αποδείξει η εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών, το πιο δύσκολο προς επίλυση πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα για τις κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων χωρών από τις ΗΠΑ με το διάτρητο και άνισο προνοιακό σύστημα μέχρι τη Γερμανία, το προπύργιο του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους. Οταν σε όλες αυτές τις χώρες έρχεται η ώρα να γίνουν αλλαγές στο κλονιζόμενο ΣΚΑ, ξεσπούν πολιτικές κρίσεις και κοινωνικές αναταραχές. Γιατί; Πρώτον, διότι λόγω των δυσμενών δημογραφικών εξελίξεων οι αλλαγές είναι οδυνηρές γιατί οδηγούν σε μείωση των παροχών και δεύτερον θίγονται τα προνόμια των συνταξιοδοτικών ρετιρέ, τα οποία όμως είναι πανίσχυρα πολιτικά και οργανωτικά και συνεπώς, πρωτοστατούν στην εξέγερση. Από τη φύση του λοιπόν, αυτό το δύσκολο πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί με μιας, δηλαδή με μια διαδικασία εγχείρησης και αφαίρεσης του κακοήθους όγκου, ούτε από μια μόνο κυβέρνηση. Το σύνθετο αυτό κοινωνικό πρόβλημα πρέπει να λυθεί σταδιακά και σε βάθος χρόνου από διαδοχικές κυβερνήσεις, οι οποίες με υπευθυνότητα και εξαντλητικό κοινωνικό διάλογο θα παρεμβαίνουν και θα εξαλείφουν τις στρεβλώσεις του συστήματος επιμηκύνοντας τη διάρκεια ζωής του.Στην Ελλάδα, στα χρόνια της μεταπολίτευσης υπήρξαν κυβερνήσεις με αίσθημα ευθύνης που έφεραν σε πέρας αλλαγές στο σύστημα. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας π.χ. της περιόδου 1990 - 1993, αψηφώντας τις μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις των συνδικάτων και των κομμάτων της τότε αντιπολίτευσης με τους νόμους Σιούφα και Σουφλιά, έδωσε το φιλί της ζωής για 10 χρόνια τουλάχιστον, στο απειλούμενο με χρεοκοπία σύστημα. Εκ των υστέρων στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Σημίτης, ο Γιάννος Παπαντωνίου, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Θεόδ. Πάγκαλος και άλλοι αναγνώριζαν ότι εάν δεν είχαν γίνει οι παρεμβάσεις Σουφλιά - Σιούφα, όταν το κόμμα τους επέστρεψε στην εξουσία το 1993, δεν θα υπήρχαν χρήματα στα Ταμεία για να πληρωθούν οι συντάξεις.ΔέσμευσηΜετά τις εκλογές του 2000 που έδωσαν μια δεύτερη τετραετία στον Κώστα Σημίτη, το ασφαλιστικό τέθηκε ξανά στην πολιτική ατζέντα μια και στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ αναφερόταν ρητά η δέσμευση ότι μετά τις εκλογές θα ακολουθήσει ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Αλλωστε το επείγον του προβλήματος προέκυπτε από την επανεμφάνιση ελλειμμάτων στο ΙΚΑ, από την κρίση στα ασφαλιστικά Ταμεία των Τραπεζών, αλλά και σε πολλά Ταμεία Ελευθέρων Επαγγελματιών. Ο Σημίτης ανέθεσε το θέμα στον έμπιστό του Τάσο Γιαννίτση, που άλλωστε ήταν και ο αρμόδιος, ως υπουργός Εργασίας. Τον βοηθούσε ο υφυπουργός Νίκος Φαρμάκης, αφού ο έτερος υφυπουργός Χρ. Πρωτόπαπας αφέθηκε στο σκοτάδι μια και η προέλευσή του από τον συνδικαλιστικό χώρο (πρόεδρος της ΟΤΟΕ και μετά της ΓΣΕΕ) τον καθιστούσε ύποπτο για τον Σημίτη!Οπως εξομολογείται στο βιβλίο του για την περιπέτεια του ασφαλιστικού που έγραψε ο Γιαννίτσης τον Νοέμβριο του 2007 (σελ. 35-36): «Πολιτικά υπήρχαν δύο επιλογές. Να αγνοήσω, να υποβαθμίσω και να αδιαφορήσω για το πρόβλημα, παρουσιάζοντας προτάσεις που δήθεν θα αποτελούσαν απάντηση, θα είχαν περιορισμένη επίδραση στις εξελίξεις, θα προκαλούσαν –όπως πάντα– κάποιες αντιδράσεις, αλλά θα άφηναν άθικτο το πρόβλημα. Είναι ο κλασικός τρόπος λειτουργίας της πολιτικής σε δύσκολα ζητήματα, όταν στόχος είναι να αποτραπεί το προσωπικό πολιτικό κόστος. Η δεύτερη επιλογή ήταν να αποδεχθώ τη σοβαρότητα του προβλήματος και τη σημασία που είχε η κίνηση μιας διαδικασίας πραγματικής αντιμετώπισής του. Το ασφαλιστικό σε βάθος χρόνου, αφορά εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Παράκαμψη του προβλήματος και μετατόπισή του στο μέλλον αναγκαστικά οδηγεί το σύστημα σε κρίση και οπωσδήποτε σε πιο “σκληρές” λύσεις για πάρα πολύ κόσμο, καθώς η προβληματική προοπτική που μπορούσε κανείς τότε να διαπιστώσει, με την πάροδο του χρόνου, θα επιδεινωνόταν ακόμη περισσότερο».Τα στοιχείαΟ Γιαννίτσης έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά και αξιοποίησε όλα τα επίσημα στοιχεία, εκθέσεις (όχι φυσικά τη γενικόλογη Σπράου) ενώ μελέτησε την εμπειρία άλλων ευρωπαϊκών χωρών (Σουηδία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) και ύστερα από διεθνή διαγωνισμό ανέθεσε την εκπόνηση αναλογιστικής μελέτης, στον αγγλικό οίκο «Government Actuaries». Οπως προέκυψε από όλη αυτή την ενδελεχή προεργασία και μελέτη τα ασφαλιστικά ελλείμματα, ακολουθώντας ελαφρώς ανοδική πορεία μέχρι το τέλος του 2010, σημείωναν επιδείνωση στα χρόνια γύρω από το 2015, ενώ στη συνέχεια η επιδείνωση γινόταν ραγδαία.Στις αρχές Απριλίου ο Γιαννίτσης ήταν έτοιμος και ενημέρωσε τον Σημίτη ότι από τις τρεις εναλλακτικές λύσεις που προέκυπταν από τη μελέτη των Βρετανών η κυβέρνηση είχε την ευχέρεια να επιλέξει την πιο λάιτ, η οποία ήταν και η μόνη εφικτή με δεδομένη την κατηγορηματική άρνηση του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών Γιάννου Παπαντωνίου να συνεισφέρει έστω και μια δραχμή στη χρηματοδότηση του Ασφαλιστικού ο κρατικός προϋπολογισμός. Ο Γιαννίτσης μιλούσε για ήπιες αλλαγές αλλά η αλήθεια είναι ότι προχώρησε και σωστά, σε δραστικές περικοπές των προνομίων των ρετιρέ και πρότεινε να προσαρμοστούν τα όρια ηλικίας στα 65 χρόνια για όλους. Οπως γράφει στο βιβλίο του (σελ. 143-144) στόχος της πρότασής του ήταν:
«Να επικεντρωθούμε σε αλλαγές καταστάσεων που είχαν πάρει τη μορφή καταφανών αδίκων προνομίων για περιορισμένες ομάδες επαγγελμάτων και δημιουργούσαν ένα μεγάλο και αδικαιολόγητο χάσμα στον τρόπο αντιμετώπισης των ασφαλισμένων. Γιατί ήταν δίκαιες ρυθμίσεις προηγουμένων δεκαετιών για τη συνταξιοδότηση μητέρων ανηλίκων, σε ηλικίες 45-50 ετών να εξακολουθούν να ισχύουν σε φάσεις πλήρους ανατροπής των δεδομένων; Γιατί έπρεπε να ισχύουν καταχρηστικές υπαγωγές επαγγελμάτων σε βαρέα και ανθυγιεινά; Πόσο δίκαιο ήταν να υπάρχουν ποσοστά αναπλήρωσης συντάξεων σε “ευγενή” Ταμεία από 110% μέχρι και 130%, ή να υπάρχουν Ταμεία όπου η πληρωμή ασφαλιστικών εισφορών γίνεται από τους συναλλασσόμενους πολίτες αντί για τους εργοδότες και τους εργαζόμενους (δημοσιογραφικά Ταμεία); Ολα αυτά τα στοιχεία διαμόρφωναν ένα εξαιρετικά άνισο τοπίο στην ελληνική κοινωνική ασφάλιση. Τέτοιες ανισότητες στο μέτρο που απορρέουν από τη συμβολή των ασφαλισμένων μπορεί να είναι αποδεκτές. Τι γίνεται όμως, όταν τα Ταμεία είναι ελλειμματικά ή όταν το βάρος των εισφορών το φέρουν τρίτοι; Η Ελλάδα έχει τη δεύτερη θέση μεταξύ των 29 χωρών του ΟΟΣΑ σε ό,τι αφορά τα ποσοστά αναπλήρωσης των ομάδων ασφαλισμένων με υψηλά εισοδήματα, ενώ ταυτόχρονα έχει το τρίτο πιο άνισο σύστημα στο συνταξιοδοτικό μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Επρεπε τέτοιες καταστάσεις να παραμένουν όταν την ίδια στιγμή έπρεπε να βρεθούν τρόποι για μια δύσκολη ασφαλιστική μεταρρύθμιση;».
Οπως διαπιστώνει ο αναγνώστης, ο Γιαννίτσης, όπως ο Σουφλιάς το 1990 και η Πετραλιά σήμερα, προσπάθησε να ψαλιδίσει τα προνόμια των ολίγων που χρηματοδοτούσαν φορολογικά οι πολλοί και μικροί, και γι’ αυτό αντιμετώπισε ευθύς αμέσως τη θύελλα της αντίδρασης των ισχυρών συντεχνιών των ΔΕΚΟ, που παρέσυραν και το μέγα πλήθος, διότι ο Γιαννίτσης έκανε το λάθος να θίξει και τους αδύνατους με τις ισχνές συντάξεις. Εν πάση περιπτώσει ο Γιαννίτσης αφού ενημέρωσε τον πρωθυπουργό και πήρε την απόλυτη έγκρισή του, κάλεσε την επομένη, 18 Απριλίου 2001 το βράδυ, στα γραφεία στη Σολωμού 13-15, τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ που ήταν ηγετικά στελέχη στην ΑΔΕΔΥ και τη ΓΣΕΕ και τους ενημέρωσε για πρώτη φορά! Τον άκουσαν σιωπηλοί μέσα σε ένα βαρύ κλίμα, μέχρι που σηκώθηκε από την καρέκλα του ο Χρήστος Πολυζωγόπουλος και εν οργή του είπε: «Αυτά που μας είπες είναι απαράδεκτα. Ηλθες εδώ φορώντας τις “μπότες” του Σιούφα και με ένα μαχαίρι έκοψες στο 60% τις παροχές που ήδη είχε ακρωτηριάσει αυτός!». Ευθύς αμέσως ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ αποχώρησε και η σύναξη των «εμπίστων» συνδικαλιστών, διελύθη εν ριπή οφθαλμού. Οι συνδικαλιστές διεμήνυσαν αργότερα ότι δεν συζητούν καμιά άλλη λύση του ασφαλιστικού πέραν της κάλυψης των ελλειμμάτων από τον προϋπολογισμό. Την ίδια θέση δηλαδή που έχει και σήμερα η ΓΣΕΕ.ΕπιχειρήματαΤην άλλη μέρα, αφού προηγουμένως συνεδρίασε η στενή ομάδα στήριξης του ασφαλιστικού (Σημίτης, Παπαντωνίου, Γιαννίτσης, Φαρμάκης), ο Σημίτης βγήκε στην τηλεόραση και έχοντας δίπλα του τον Γιαννίτση ανακοίνωσε τα μέτρα, ενώ ο Πανταγιάς έστειλε ειδικές αναλύσεις με επιχειρήματα υπέρ, στα κανάλια και στον Τύπο. Την επομένη ο πρωθυπουργός προαισθανόμενος τη θύελλα που ήδη λυσσομανούσε στον ορίζοντα συγκάλεσε κοινή σύσκεψη της Κυβερνητικής Επιτροπής και του Εκτελεστικού Γραφείου όπου ο Γιαννίτσης παρουσίασε τις προτάσεις, λέγοντας ότι δεν πρέπει να καταστροφολογούμε και ότι υπάρχει πάντα χρόνος να γίνουν πιο ήπιες οι αλλαγές, δεδομένου ότι το ασφαλιστικό θα μπει σε κρίση μετά το 2015 και ιδίως μετά το 2020. Ολοι οι βαρώνοι όμως της κυβέρνησης και του κόμματος με εξαίρεση τον Γιάννο που τη «φύλαγαν» στον Σημίτη (Απ. Κακλαμάνης, Βάσω Παπανδρέου, Θεόδ. Πάγκαλος, Κώστας Λαλιώτης, Αλέκος Παπαδόπουλος, Κ. Σκανδαλίδης, Ευάγ. Βενιζέλος, Χρ. Πρωτόπαπας, Χρ. Παπουτσής, Π. Ευθυμίου, Τόνια Αντωνίου) γιατί δεν τους είχε ενημερώσει, ούτε ποτέ είχε ζητήσει τη γνώμη τους, κράτησαν αποστάσεις, δεν συμφώνησαν με την παρουσίαση του Γιαννίτση και ζήτησαν από τον πρωθυπουργό να αρχίσει με τους κοινωνικούς φορείς τον διάλογο που είχε αμελήσει να πραγματοποιήσει στο στάδιο επεξεργασίας των μέτρων.Οπως λέει με θλίψη ο Γιαννίτσης η συνεδρίαση εκείνη ήταν η αρχή του τέλους για το ασφαλιστικό που σαρώθηκε από τις απανωτές διαδηλώσεις, που οργάνωσε η «νεκρή» μέχρι τότε ΓΣΕΕ, το κύρος και την ισχύ της οποίας ανέστησαν με τις αδεξιότητές τους ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εργασίας. Ο Γιαννίτσης ξανακάλεσε ύστερα από 10 μέρες, στη Σολωμού, τους συνδικαλιστές για συζήτηση, αλλά προσέκρουσε και πάλι σε ένα τείχος άρνησης και ανεβαίνοντας στον επάνω όροφο πήρε στο τηλέφωνο τον Σημίτη, του είπε ότι δεν γίνεται τίποτε και κατεβαίνοντας ανήγγειλε την απόσυρση των μέτρων. Την επομένη έθεσε στη διάθεση του πρωθυπουργού την παραίτησή του, ο οποίος ήδη τον είχε εγκαταλείψει και σε λίγους μήνες, με τον ανασχηματισμό, τον όρισε υπουργό αναπληρωτή Εξωτερικών.Η απόσυρση από τον Σημίτη της μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού, που είχε επεξεργαστεί ο Γιαννίτσης, δεν ήταν απλώς μια μεγάλη πολιτική ήττα για τον τότε πρωθυπουργό, που στην πιο κρίσιμη επιλογή της δεύτερης θητείας του εγκαταλείφθηκε μόνος από όλους τους υπουργούς του και τα πρωτοκλασάτα κομματικά του στελέχη. Ηταν, προπαντός, μια μεγάλη εθνική ήττα. Αν η μεταρρύθμιση είχε προχωρήσει, το ασφαλιστικό μας σύστημα θα εξυγιαίνετο, τα δημόσια οικονομικά θα ελαφρύνονταν και η οικονομία θα πετούσε. Με υγιές το σύστημα μέχρι το 2030, η σημερινή κυβέρνηση της Ν.Δ. και οι επόμενες που θα τη διαδέχονταν θα βελτίωναν τις παροχές και με οργανωτικές αλλαγές (ενοποιήσεις Ταμείων), θα ενίσχυαν περαιτέρω τη βιωσιμότητα των Ταμείων. Μια μεγάλη ευκαιρία χάθηκε τότε!Οι συντεχνίεςΗ ευθύνη για την απώλεια αυτή που κατέστησε αναπόφευκτα τα σημερινά σκληρά μέτρα, βαρύνει βεβαίως, πρωτίστως, τις συντεχνίες, που τότε και τώρα, ως δυνάμεις συντήρησης και αδράνειας καταπολεμούν κάθε αλλαγή που περιορίζει τα προνόμιά τους. Ομως, επειδή τα δραματικά αυτά γεγονότα του 2001 τα έζησα από πολύ κοντά και σαν δημοσιογράφος με τα ρεπορτάζ και σχόλιά μου προσπάθησα να βοηθήσω, πρώτον, τον κ. Γιαννίτση και μετά τον πρωθυπουργό, όπως τα ξανασκέφτομαι σήμερα από την απόσταση μιας ολόκληρης επταετίας πρέπει, μετά λόγου γνώσεως, να καταθέσω ότι την κερκόπορτα για να περάσουν οι συντεχνίες την άνοιξαν διάπλατα, με τη φραξιονιστική νοοτροπία και συμπεριφορά τους οι Σημίτης και Γιαννίτσης.Ο Σημίτης αντί να ευλογεί καθημερινά τον Κύριο που πήρε κοντά του τον Ανδρέα και τον Γεννηματά και του χάρισε έτσι την ηγεσία του μεγάλου κόμματος της Κεντροαριστεράς, αντί να ενώσει και να εμπνεύσει τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, από το πρωί μέχρι το βράδυ, ασχολείτο πώς θα αλλάξει το ΠΑΣΟΚ, καπελώνοντάς το από τη φράξια των «εκσυγχρονιστών». Γι’ αυτό απο φάσιζε όχι μαζί με τα στελέχη του την πολιτική της κυβέρνησής του, αλλά κρυφά με τα έμπιστα μέλη της φράξιάς του! Και όπως ήταν αναμενόμενο, οι αποδιοπομπαίοι αντιδρούσαν!Ο Γιαννίτσης σε μια αμλέτεια αποστροφή γράφει στο βιβλίο του: «Πήρα στα σοβαρά ένα θέμα, το οποίο εκτός του πρωθυπουργού σχεδόν κανείς άλλος δεν ήταν διατεθειμένος να πάρει στα σοβαρά». Και δικαιολογούμενος για την αποτυχία του προσθέτει: «Ηταν προφανές ότι ΠΑΣΟΚ και ασφαλιστικό κινούνταν σε διχαστική τροχιά».Αγαπητέ κ. Τάσο, τις μεγάλες αλλαγές δεν τις κάνουν τα κόμματα, αλλά οι ηγέτες τους, που έχουν όραμα και τη δύναμη για να πείσουν ή και να εξαναγκάσουν τους βουλευτές και τα στελέχη τους να ψηφίσουν τις αλλαγές. Αυτό έκανε ο Μητσοτάκης το 1991 και αυτό κάνει τώρα ο Κώστας Καραμανλής. Εσείς δεν το πετύχατε το 2001, διότι είχατε έλλειμμα ηγεσίας! Και απόδειξη ότι μετά «κάθισε» η κυβέρνησή σας, παρέλυσε και «άραξε», όπως ο ίδιος γράφεις (σελ. 156), μέχρι το 2004 στις απολαύσεις της διαφθοράς.
================
Μεταγεννέστερη εγγραφή(17/3/2009)
«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά... μητέρα;» με ρώτησε η μικρή, μονίμως αδαής περί την ελληνική πολιτική, ρίχνοντας μια ματιά στον τίτλο κυριακάτικου πρωτοσέλιδου που γιόρταζε την επαναπροσέγγιση Σημίτη - Παπανδρέου. Ενα από τα «παιδιά» που προετοιμάζονται ψυχολογικά να ασκήσουν, για πρώτη φορά το εκλογικό τους δικαίωμα, τον Ιούνιο.
Τι να απαντήσω; Οτι η ανακύκλωση είναι μόδα και στην πολιτική; Φθηνό επιχείρημα. Να της θυμίσω αυτό που ελεγε ο Λένιν στους μενσεβίκους «τώρα πρέπει να χωρίσουμε για να ξανασμίξουμε» για να την πείσω πως και το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κόμμα με αρχές και τώρα ήλθε η ώρα να ξανασμίξει με το παρελθόν που καταδίκαζε για χάρη της εκλογικής επικράτησης; Είναι βέβαιο ότι μια τετοια απάντηση θα επιβεβαιώσει την προδιάθεση της γενιάς της για αποχή, λευκό ή άκυρο.
Για τους νέους που αναρωτιούνται γιατί τόση ευφορία από την ανακύκλωση των παλαιών προσώπων, φοβάμαι ότι δεν υπάρχουν πειστικά επιχειρήματα. Πολύ περισσότερο που αυτά τα παιδιά, μετά και την κατά τον υπουργό Τουρισμού κ. Κ. Μαρκόπουλο «κακιά στιγμή» του Δεκέμβρη, περίμεναν ότι κάτι θα έκαναν τα κόμματα για να αναδείξουν νέους ανθρώπους και νέες πολιτικές.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό που αντιλαμβάνεται ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και των νέων ως μια αναγκαιότητα, δηλαδή την αναζήτηση και ανάδειξη του νέου, του άφθαρτου από δημόσιες αμαρτίες, δημόσιες προβολές και τηλεοπτικά σκηνικά, δεν το αντιλαμβάνεται ούτε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ούτε τα άλλα κόμματα.
Και ούτε το θέλουν.
Ομως, το πιο παράδοξο είναι ότι το όλο εγχείρημα του ΠΑΣΟΚ βασιζόταν στη ρήξη με το παρελθόν. Και οχι μόνο στο ΠΑΣΟΚ. Αλλά και για τον Γ. Πανανδρέου, η ηγεμονία του στο κόμμα εγκαθιδρύθηκε με όρους ανανέωσης. Καταγράφηκε στα πρόσωπα που πρότεινε στην Ευρωβουλή, αλλά και στο πρόσωπο του γραμματέα και στον εκπρόσωπο Τύπου. Η ανανέωση υποτίθεται ότι έχει το μερίδιό της και στις δημοσκοπικές πρωτιές.
Πώς συνεχίζεται αυτή η πορεία ανανέωσης; Mε την ανακοπή της. Και μάλιστα την ώρα που όλοι αντιλαμβάνονται ότι χρειάζονται νέες αναλύσεις για τη σύνθετη οικονομική πραγματικότητα, άλλα μεθοδολογικά εργαλεία, ευρύ πνεύμα στην ανάλυση των κοινωνικών μεταβολών. Οι ίδιοι πολιτικοί που οδήγησαν στη χρεοκοπία των συστημάτων αναδεικνύονται σωτήρες της νέας εποχής.
Γι' αυτό στο ερώτημα της μικρής δεν μπορώ να δώσω απάντηση. Η αλήθεια είναι ότι οι νέοι άνθρωποι δεν χωρούν στις παλαιές επετηρίδες. Παραμένουν εκτός. Και όποτε αξιοποιήθηκαν άνθρωποι εκτός κατεστημένου ή άνθρωποι από κοινωνικές κατηγορίες ευάλωτες, είτε αφέθηκαν στην τύχη τους είτε αξιοποιήθηκαν ως ντεκόρ των ψηφοδελτίων Επικρατείας ή των ευρωψηφοδελτίων. Κάποιοι κολύμπησαν μόνοι μέχρι την ακτή και επιβίωσαν. Αλλοι χάθηκαν διά παντός.
Tης Χριστινας Κοψινη http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_17/03/2009_307825
=======
Μεταγεννέστερη εγγραφή. (25/3/2009)
"Κατασκευάστηκε για να στεγάσει τους αθλητές κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων και όπως δείχνουν τα γεγονότα ήταν… μιας χρήσης. Όσοι είχαν την ευκαιρία να μείνουν εντός, την περίοδο του Αυγούστου του 2004 είχαν διαπιστώσει όχι μόνο ότι πρόκειται για μία κατασκευή με πολλές ελλείψεις, αλλά και εντελώς πρόχειρη.
Το έργο ήταν...
αυτοχρηματοδοτούμενο από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας με το σκεπτικό ότι μετά θα πήγαινε σε δικαιούχους που κατέβαλλαν εισφορές στον Οργανισμό. Έτσι και έγινε. Περίπου δύο χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς το Χωριό κατοικήθηκε, όμως οι μαθητές κάνουν μάθημα σε… κοντέινερ, πολλά σπίτια βάζουν νερά από τα ταβάνια, οι τοίχοι είναι χωρίσματα με γυψοσανίδες και άλλα τέτοια που μόνο για κατοικίες δεν είναι.
Οι περίπου 10.000 κάτοικοι τα έχουν δει όλα. Τα προβλήματα είναι τόσα πολλά και καθημερινά και λύση δεν έχουν. Με δικά τους συνεργεία προσπαθούν να επισκευάσουν τα σπίτια τους μήπως και κάποια στιγμή καταφέρουν να τα κατοικήσουν.
Αντί λοιπόν να βρεθούν αυτοί οι άνθρωποι σε έναν πρότυπο οικισμό με ανέσεις, χώρους άθλησης, περιπάτου και ξεκούρασης, είναι σε έναν χώρο χωρίς ασφάλεια αποκλεισμένοι στα ίδια τους τα σπίτια, χωρίς αστυνόμευση και χωρίς… όνειρα.
Ο ΣΚΑΪ, που αναλαμβάνει δράσεις και αναδεικνύει τα προβλήματα, βρέθηκε στο Ολυμπιακό Χωριό με σκοπό να προβάλλει από κοντά τις ελλείψεις. Ελλείψεις για τις οποίες θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι ελάχιστες εφημερίδες είχαν προβάλλει την κατασκευαστική περίοδο.
Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι αν ρωτήσει κάποιος τη Φάνη Πετραλιά για όλα αυτά, θα τα βρει όλα καλά…"
http://greek-olympics.blogspot.com/2009/03/blog-post_2226.html
=========================
Ας ξεφύγουμε λίγο από τη θολή πραγματικότητα. Ας προσπαθήσουμε να δούμε όσα συμβαίνουν από κάποια απόσταση, όχι γεωγραφική, αλλά ιστορική, όχι από άλλο τόπο, αλλά από άλλο ιστορικό χρόνο ,μας προέτρεπε χθες στο «Παρόν» ένας από τους κορυφαίους αρθρογράφους που ...προτιμά να υπογράφει ως Ν.Ζ.
Ας μπούμε, προς στιγμήν, στη θέση του ιστορικού του μέλλοντος…
Πώς είναι δυνατόν –θα αναρωτιέται αυτός ο ιστορικός– υπουργός που έδωσε επιδότηση 32 εκατομμυρίων σε ακτοπλόο εφοπλιστή, να τον «εκβιάζει» στη συνέχεια για 100.000 (όταν η «συνηθισμένη» μίζα ήταν τουλάχιστον οκταπλάσια);
Πώς είναι δυνατόν να κατηγορείται για «διαφθορά» ένας υπουργός που μοίρασε εκατοντάδες εκατομμύρια σε ακτοπλόους, κι όταν ήλθε η ώρα να αγοράσει σπίτι για την κόρη του να «ψαχνόταν» για 100.000;
Αν ήταν τόσο «μπατίρης», δεν μπορούσε να είναι διεφθαρμένος. Κι αν ήταν όντως διεφθαρμένος, ασφαλώς δεν θα εκβίαζε για 100.000... Θα είχε ήδη πολύ περισσότερα…
Πώς δεν τα σκέφτονταν αυτά τα προφανή οι άνθρωποι τότε;Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης (του 2009) να μην καταλάβαιναν ότι η υπόθεση αυτή ήταν στημένη; Με πιθανό στόχο να συγκαλύψει άλλα, πολύ σοβαρότερα;
-Λίγα χρόνια πριν, το 2004, είχε γίνει δημοψήφισμα στην Κύπρο, ουσιαστικά για την παραχώρηση συγκυριαρχίας στην Τουρκία. Δηλαδή για νομιμοποίηση των τετελεσμένων της κατοχής.
Τα επόμενα χρόνια καταγγέλθηκε ότι είχαν εκταμιευθεί τεράστια ποσά από πηγές του «εξωτερικού», δηλαδή από χώρες που ενδιαφέρονταν να καμφθεί η αντίσταση του κυπριακού λαού και να γίνει δεκτό το Σχέδιο Ανάν.
Τα ποσά αυτά (όπως ανακοινώθηκε επισήμως και ουδέποτε διαψεύστηκε) έφταναν τουλάχιστον τις 500 χιλιάδες και ίσως ξεπερνούσαν τα 2 εκατομμύρια ευρώ! Τα πήραν πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι και επίσημα think tanks στην Ελλάδα και την Κύπρο. Δεν τα κατάφεραν.
Ο Ελληνισμός της Κύπρου καταψήφισε τότε το Σχέδιο Ανάν με ποσοστό 76%. Αλλά τα χρήματα δόθηκαν. Αυτή η υπόθεση δεν διερευνήθηκε ποτέ. Γιατί;
- Λίγα χρόνια πιο πριν, την περίοδο 1999-2001, το Ελληνικό Χρηματιστήριο κατέρρευσε. Η τότε κυβέρνηση (Σημίτη) κερδοσκόπησε πολιτικά στην άνοδο του χρηματιστηρίου, αλλά όταν αυτό άρχισε να υποχωρεί απεκδύθηκε των ευθυνών της.
Εκ των υστέρων αποκαλύφθηκε ότι είχε αφήσει την κεφαλαιαγορά εντελώς ανοχύρωτη. Άφησε τις τράπεζες να κερδοσκοπούν και προς τα πάνω (με απίθανες θυγατρικές τους) και προς τα κάτω (με παράγωγα).
Από εκείνα τα κερδοσκοπικά παιγνίδια οι Έλληνες έχασαν περίπου τις μισές αποταμιεύσεις τους! Επρόκειτο για τη μεγαλύτερη αναδιανομή περιουσίας που έγινε ποτέ σε καιρό ειρήνης. Κανείς δεν λογοδότησε. Γιατί;
- Λίγα χρόνια πιο πριν,το 1981 η Ελλάδα είχε ελάχιστο δημόσιο χρέος. Μόλις 30% του ΑΕΠ της. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1989, και ενώ είχε μεσολαβήσει περίοδος οικονομικής ανόδου για όλο τον κόσμο, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είχε εκτοξευθεί από το 30% στο 88%! Γι' αυτό δεν απολογήθηκε κανείς. Γιατί;
-Από το 1993 και μετά μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα έλεγξαν τα πάντα: Εξωθεσμικά κέντρα επιβλήθηκαν κι άρχισαν να ασκούν ασφυκτικό έλεγχο στην πολιτική ζωή του τόπου.
Στράφηκαν από την πρώτη μέρα εναντίον του νεαρού τότε Κώστα Καραμανλή. Ο ίδιος κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός το 2004, αλλά δεν κατάφερε να περιορίσει τον έλεγχό τους πάνω στην πολιτική.
Υπονόμευαν ανηλεώς επί χρόνια τον Καραμανλή και ως πρωθυπουργό. Κάποια στιγμή στράφηκαν και κατά του Γιώργου Ανδρέα Παπανδρέου. Κόντεψαν να τον εκπαραθυρώσουν από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά κι αυτός δεν αντιστάθηκε αργότερα στον πειρασμό να στηριχθεί πάνω τους για να ρίξει τον Κώστα Καραμανλή. Κι ας γνώριζε ότι αν κατάφερνε να εκπορθήσει το «Μαξίμου», θα τον είχαν, από την πρώτη μέρα, δεμένο χειροπόδαρα…
-Τα ίδια εξωθεσμικά κέντρα που έλεγχαν το σύνολο των μεγάλων έργων έλεγχαν πια και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Έπαιζαν με δισεκατομμύρια, κι έβαζαν τον κόσμο να τσακώνεται για τις… 100.000 που «έψαχνε» ο Παυλίδης για να αγοράσει σπίτι στην κόρη του!
Αν κέρδιζαν το στοίχημα τότε, το 2009, αν κατάφερναν να αποδομήσουν πλήρως τον Κώστα Καραμανλή, δεν θα κέρδιζε το ΠΑΣΟΚ. Θα κέρδιζαν τα εξωθεσμικά κέντρα!
Κι αν έχαναν το στοίχημα τότε, αν άντεχε ο Καραμανλής, δεν θα κέρδιζε ο ίδιος ο Καραμανλής. Θα έχανε ολόκληρο το σύστημα της διαπλοκής.
Οι «νταβατζήδες» –όπως τους αποκαλούσαν τότε– χειραγωγούσαν την κοινή γνώμη και καταδημαγωγούσαν έναν ολόκληρο λαό, υπονομεύοντας ολόκληρη την πολιτική του ηγεσία, για να ελέγξουν πλήρως τη «διάδοχη κατάσταση»…
Τι απέγινε τελικά;
http://politis-gr.blogspot.com/2009/05/blog-post_04.html
----------
Μεταγεννέστερη εγγραφή: (30/6/2009)
Δεν ήταν δυο (χιλιάδες), δεν ήταν τρεις αλλά 10.000 Ελληνες φορολογούμενοι που δήλωσαν περισσότερα παιδιά απ' όσα έχουν, προκειμένου να πληρώσουν λιγότερα στην εφορία ή να πάρουν «επιστροφές» (αποκάλυψη του Θάνου Πασχάλη, στο «Μέγκα»)...
Το άλλοθι έτοιμο: απέναντι σ' ένα κράτος αλλοίθωρο, άδικο και κούφο, νομιμοποιείται ο πάσα εις να παρανομεί, να κλέβει (το κράτος), να λαδώνει, να λαδώνεται, να ζητάει ρουσφέτια και ταυτόχρονα να καταγγέλλει «το ανύπαρκτο κράτος», τη διαπλοκή και τα (δύο μεγάλα) κόμματα, τα οποία συνεχώς επιβραβεύει διά της ψήφου του
*** Δεν ήταν δυο-τρεις δημοσιογράφοι ή κάνα δυο εφημερίδες που πανηγύριζαν για τη... μεγαλειώδη εξωτερική πολιτική του κ. Σημίτη, που εγκατέστησε τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. Σχεδόν ολόκληρη η δημοσιογραφική κοινότης -με ευδιάκριτες τις λιγοστές εξαιρέσεις- διεκπεραίωνε ευπειθώς την ασύστολη προπαγάνδα του κακοήθους Σημιτισμού, που έκανε «το άσπρο-μαύρο» (και) στα «εθνικά θέματα». Οσοι αντιδρούσαν, είχαν δεχτεί οχετό ύβρεων και χλευασμών - πολεμοκάπηλοι, εθνικιστές, δογματικοί... Τώρα που κάνουν πάρτι πάνω από το Αγαθονήσι οι Τούρκοι -και ο υπουργός τους ζητάει... διάλογο και για το θέμα αυτό- τα παπαγαλάκια σιωπούν αιδημόνως. Εχουν «λησμονήσει» ποιος άνοιξε την Κερκόπορτα
*** Λοιπόν, υποβολέα, ξέρεις πότε άρχισε η καθοδική πορεία στις κυκλοφορίες των εφημερίδων: Το 1989, αγαπητέ μου... Ιδού τι είχε συμβεί τότε: πρώτον, εισέβαλε -εντελώς αυθαίρετα και αντιθεσμικά -η ιδιωτική τηλεόραση, και δεύτερον σημειώθηκε ένα εντυπωσιακό μηντιακό ομόθυμον υπέρ της ψευδώνυμης κάθαρσης που οδήγησε στη συγκυβέρνηση (Μητσοτάκη- Αριστεράς) και στην ανάρρηση του Μητσοτάκη στην εξουσία. Τότε άρχισε να δημιουργείται ένα ρεύμα αντίστασης στη διαπλοκή και στις πρωτοφανείς υπερβολές των εφημερίδων της εποχής. Ε, το πρώτο θύμα της δυναμικής αυτής ήταν οι εφημερίδες, παρά τη μετέπειτα στροφή τους...
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=29/06/2009&s=o-typos-twn-hlwn
==========
ΥΠΟΜΝΗΣΗ... «Να μην ξεχνιόμαστε, έτσι; Τέτοιες μέρες 8 Ιούλη του '97, ο Σημίτης υπό τα όμματα του Κλίντον και της Ολμπράιτ συνυπέγραψε στη Μαδρίτη (αντάμα κι ο τότε ΥΠΕΞ Πάγκαλος!) το γνωστό σύμφωνο, βάσει του οποίου αναγνώριζε στην Τουρκία "νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο"! Επρόκειτο για μια... μεγάλη διπλωματική επιτυχία, για την οποία δυστυχώς ελάχιστοι εν Ελλάδι μίλησαν ή διαμαρτυρήθηκαν (θυμάμαι χαρακτηριστικά το ΚΚΕ, τον Τσοβόλα, τον Αν. Πεπονή, τον Παπαθεμελή, τον Βερυβάκη κι ελάχιστους άλλους), ενώ οι καλολαδωμένοι κονδυλοφόροι, παραθυράτοι και λοιποί ενημερωτάδες σαν κοτούλες την κατάπιαν. Μούγγα δηλαδή, ενώ κάποιοι δεν δίστασαν ακόμα και να μιλήσουν για... επιτυχία!».
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=13/07/2009&s=o-typos-twn-hlwn
=============
Υπερτιμιμένου λογιστή συνέχεια.....
Το κόλπο ήταν απλό: Οι δοσοληψίες με την Goldman Sachs δεν ήταν καταγεγραμμένες στον Προϋπολογισμό ως δάνεια, αλλά ως νομισματική συναλλαγή. Ετσι, όχι μόνο έπαιρνε δάνεια, αλλά αυτά ούτε ανέβαζαν το χρέος ούτε ήταν αμέσως απαιτητά ώστε να φεύγουν χρήματα από το κρατικό ταμείο. Συγκεκριμένα, η αποπληρωμή θα άρχιζε το 2004 και θα συνεχιζόταν ώς το 2019. Ετσι και η περίοδος Σημίτη θα φαινόταν ανθηρή και οι επόμενοι θα πλήρωναν τη νύφη! Τα ίδια ψέματα έλεγαν και σε άλλα πεδία (π.χ. ρυθμός ανάπτυξης που οφειλόταν αποκλειστικά στα Ολυμπιακά έργα και όχι στη δυνατή οικονομία) αλλά δεν είναι του παρόντος... Λένε ορισμένοι ότι αυτό ήταν νόμιμο, και γινόταν και σε άλλες χώρες. «Η Eurostat δεν ήταν ενήμερη», δήλωσε χθες ο εκπρόσωπος του Ολι Ρεν. Αυτό είναι το ένα. Ναι, ήταν «μια γκρίζα ζώνη από άποψη ηθικής και διαφάνειας», ομολόγησε χθες στον Χατζηνικολάου του «Real Fm» ο κ. Χ. Σαρδελής, επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους το 2001. Αυτό είναι το δεύτερο. Το τρίτο είναι ότι επί της ουσίας η χώρα δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις για να μπει στην ΟΝΕ. Μπήκε με αλχημείες! Και το τέταρτο: «Το νόμιμο είναι και ηθικό», έλεγε ο Βουλγαράκης προκαλώντας πανελλήνια θυμηδία. Μα κάτι ανάλογο δεν λένε σήμερα οι λογιστές του «εκσυγχρονισμού»; Η ανακίνηση του θέματος (για το πώς μπήκε η Ελλάδα στην ΟΝΕ) θα επιβαρύνει την ούτως ή άλλως δύσκολη θέση της χώρας μας, λένε κάποιοι. Πράγματι, έτσι είναι. Υπό την έννοια αυτή, όμως, ήταν επιβαρυντική για τη χώρα και η αποκάλυψη, από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, των ψευδών στοιχείων που έδινε στην Ενωση η κυβέρνηση Καραμανλή -ή μήπως όχι; Τι είναι όμως προτιμότερο; Να κρύβουμε τις πομπές κάτω από το χαλί ή να απομακρυνθεί πλήρως η κόπρος του Αυγείου; Βέβαια, υπάρχει ένα πρόβλημα: Ετσι, εκτίθεται πλήρως η εποχή Σημίτη και συντρίβεται ο μύθος της «ισχυρής Ελλάδος». Ας πρόσεχαν. Και οι αυτουργοί και οι προπαγανδιστές..
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=17/02/2010&s=o-typos-twn-hlwn
===============
«Σας ευχαριστούμε, φράου Μέρκελ!»...
ZEZA ZHKOY
Οταν ο Ναπολέων ίδρυσε την Κεντρική Τράπεζα της Γαλλίας για να μην είναι η χώρα του στο έλεος των κερδοσκόπων, είχε πει: «Οταν μια κυβέρνηση εξαρτάται από τους τραπεζίτες για να βρει χρήμα, τότε θα ελέγχουν την κατάσταση αυτοί και όχι οι κυβερνήτες, αφού το χέρι που δίνει είναι πάντα πάνω από το χέρι που παίρνει». Ετσι έβαλε την πολιτική πάνω από τους τραπεζίτες. Η πολιτική σήμερα έχει απαχθεί από τους τραπεζίτες.
Και οι μόνοι που καμώνονταν πως δεν το ξέρουν ήταν ο κ. Παπανδρέου ή έστω ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου ή, τέλος πάντων, όσοι τον επηρεάζουν στα οικονομικά. Aντε τώρα να απαντήσει πειστικά... «Δεν μπορούμε πλέον να ζούμε με ψευδαισθήσεις ότι θα συνεχιστεί η ανάπτυξη, όταν τα δημόσια οικονομικά ασθενούν». Κοινός τόπος γι’ αυτούς.
Οι μαγικές λύσεις που περιέγραψε προεκλογικώς του έδωσαν μια θριαμβική νίκη στις εκλογές, όμως υπήρξαν «μοιραίες» για τη χώρα μας. Ηταν τόσο χάλια η οικονομία και αξεπέραστες οι δεσμεύσεις στην E.E. και ο κ. Παπανδρέου προεκλογικώς αγνοούσε το τραγικό δημοσιονομικό αδιέξοδο της χώρας, ή βρίσκει τώρα την ευκαιρία να αθετήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και να εφαρμόσει πολιτική στυγερής λιτότητας και υπακοής στους ισχυρούς της Ε.Ε. Aντε τώρα να απαντήσει πειστικά... «Δεν μπορούμε να ζούμε με ψευδαισθήσεις ότι θα συνεχιστεί η ανάπτυξη, όταν τα δημόσια οικονομικά ασθενούν». Κοινός τόπος όμως, γι’ αυτούς.
Δυστυχώς, ο Γιώργος Παπανδρέου έγινε «θύμα» των ψευδαισθήσεων του. Το αντάλλαγμα για την «πολιτική στήριξη» της Ελλάδας είναι η στενή επιτήρηση από τις Βρυξέλλες, την ΕΚΤ και υπό την υψηλή εποπτεία του ΔΝΤ, που είναι ο μόνος οργανισμός που διαθέτει τεχνογνωσία και πείρα στην παρακολούθηση σταθεροποιητικών προγραμμάτων.
Τότε, ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς υποστήριξε ότι «δεν μπορούμε από τη μία να σώζουμε το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις τράπεζες και από την άλλη να λέμε ότι θα “παγώσουμε” μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές για τον εργαζόμενο και την πραγματική οικονομία». «Δυστυχώς, η Ελλάδα είναι απούσα από πολλά πράγματα τα τελευταία χρόνια. Το γεγονός ότι εν μέσω της προεκλογικής περιόδου είμαστε εδώ δείχνει κάτι». Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα... Τώρα, οι στρατιές των ανέργων που δημιουργούν οι δικές του μεταρρυθμίσεις είναι «η ευελιξία της απασχόλησης, η προσωρινή εργασία, το πάγωμα των μισθών και η υφαρπαγή των κοινωνικών κεκτημένων».
Βραχυπρόθεσμα, δεν αποκλείεται να επαληθευτούν. Πρόκειται, όμως, για τακτική υψηλού ρίσκου καθώς το ενδεχόμενο να μετατραπεί η δημοσιονομική κρίση σε κοινωνικό κραχ, είναι σχεδόν αναπόφευκτο στη χώρα μας. Η αδυναμία της Αριστεράς, τόσο στη σοσιαλδημοκρατική όσο και στις αντισυστημικές εκδοχές της, να δώσει αξιόπιστη πολιτική απάντηση στην κρίση, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι θα καθηλωθούν οι λαϊκές αντιδράσεις: μπορεί να σημαίνει ότι θα είναι περισσότερο χαοτικές και βίαιες.
O «κατήφορος» της φράου Mέρκελ... Η Αγκελα Μέρκελ και οι συνεργάτες της ετοιμάζονται να δηλώσουν «αποστολή εξετελέσθη». Η Ελλάς του σοσιαλιστή Γιώργου Παπανδρέου υπέκυψε.
===========
Σχετικά με τα μαγειρέματα των οικονομικών στοιχείων από την ομάδα Σημίτη (υπό τον Σημίτη) για να μπει η χώρα στο Ευρώ (σε περιπέτειες!!!)
Αναφέρεται ο Bob Chapman στα "μαγειρέματα" που έγιναν το 2001 και στην αποδοχή των λύσεων της Goldman Sachs, που ήταν (κατα την άποψη του) όλες παράνομες.
Η Ελλάδα έπεσε θύμα της δικής της απληστίας και ματαιοδοξίας αλλά και της οικονομικής τρομοκρατίας της Goldman Sachs. To ΔΝΤ είναι οικονομική σκλαβιά για τα επόμενα 20 χρόνια...
Κατά τον Bob Chapman, θα πρέπει να ασκηθούν ποινικές διώξεις εναντίον της Goldman Sachs και Ελλήνων αξιωματούχων που παραβίασαν τον νόμο.
Την περίοδο 1997-2002 η γερμανική εταιρεία ΜΑΝ έκανε πληρωμές μέσω τριών υπεράκτιων εταιρειών «συμβούλων»
Του Τασου Tελλογλου
Δύο υπεράκτιες εταιρείες της Κύπρου, μία στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους και δύο Ελληνες υπήκοοι εμφανίζονται ως οι πρωταγωνιστές στο σκάνδαλο των μιζών που κατέβαλε η γερμανική εταιρεία ΜΑΝ προς αξιωματούχους του ελληνικού υπουργείου Μεταφορών, προκειμένου να εξασφαλίσει παραγγελίες από τα ΗΛΠΑΠ στο πλαίσιο δύο συμβάσεων, το 1997 και το 2002 αντίστοιχα, σύμφωνα με εσωτερική έρευνα της εταιρείας. Στοιχεία της τέθηκαν υπ’ όψιν της «Κ» και της Sueddeutsche Zeitung.
Οπως είχε γράψει η «Κ», οι πληρωμές αφορούν ένα συμβόλαιο 60,4 εκατομμυρίων ευρώ, ανάμεσα στη θυγατρική εταιρεία της ΜΑΝ, NEOPLAN, με την ημικρατική ΕΛΒΟ για 142 τρόλεϊ. Η ΝΕΟPLAN υπέβαλε την προσφορά της στις 21 Σεπτεμβρίου του 2001 και τέσσερις μέρες αργότερα η ελληνική και η γερμανική εταιρεία υπέγραψαν μία σύμβαση. Η γερμανική εταιρεία θα παρείχε οχήματα στην ΕΛΒΟ και η τελευταία θα τα μετασκεύαζε για λογαριασμό των ΗΛΠΑΠ, που είχαν δώσει την παραγγελία.
Τα πρώτα οχήματα παραδόθηκαν στην ΕΛΒΟ το 2003. Το συνολικό ύψος των μιζών στο συμβόλαιο αυτό ήταν 3,2 εκατομμύρια ευρώ ή το 5,26% του συνολικού ύψους της παραγγελίας. Κύριος, αλλά όχι μοναδικός, «διακινητής» της μίζας εμφανίζεται η υπεράκτια εταιρεία Waker, η οποία παρουσιάζεται ως σύμβουλος στην εκτέλεση του συμβολαίου. Το νομικό τμήμα της ΜΑΝ ανακάλυψε ότι η «εταιρεία συμβούλων» είχε δραστηριοποιηθεί και σε ένα προηγούμενο συμβόλαιο με την ΕΛΒΟ, στις 24 Δεκεμβρίου 1997. Για την παραγγελία δύο συμβολαίων, στις 19 Σεπτεμβρίου 1997 και στις 12 Ιανουαρίου 1998, για 200 λεωφορεία Ν 4007 και 96 τρόλεϊ Ν 6014, αντίστοιχα και μίζες 18.500 μάρκων ανά λεωφορείο και 21.500 ανά τρόλεϊ. Σύνολο 2,2 εκατομμύρια ευρώ. Πουθενά δεν βρέθηκαν αποδείξεις ότι η εταιρεία παρείχε πραγματικές υπηρεσίες, όπως επισημαίνουν οι νομικοί της ΜΑΝ.
Τον Φεβρουάριο του 2001 η Waker ξαναεμφανίζεται με ένα «συμβόλαιο συμβούλων», ζητώντας περίπου 2 εκατομμύρια ευρώ για «αμοιβή», που αντιστοιχεί σε περίπου 13.800 ευρώ ανά τρόλεϊ, για τη σύμβαση των 140 οχημάτων.
Ανάμεσα στις δύο συμβάσεις της εταιρείας το 1997 και το 2001, η έρευνα της ΜΑΝ, που παραδόθηκε στην Εισαγγελία του Μονάχου, αποκάλυψε και άλλα συμβόλαια που αφορούσαν στην «παροχή» συμβουλών της Waker προς την ΕΛΒΟ, τα ΗΛΠΑΠ και την ΕΘΕΛ στις 23 Ιανουαρίου του 1998, στις 17 Μαΐου του 1999, στις 12 Απριλίου του 2000 και την 1η Φεβρουαρίου του 2001.
Από το 1999 ώς το 2004 πληρώνονται συνολικά 4,1 εκατομμύρια ευρώ στην εταιρεία, σε έναν λογαριασμό της Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου σε υποκατάστημα της Λευκωσίας.
Στη διεύθυνση καταβολής των μιζών εμφανίζονται δύο ακόμα υπεράκτιες εταιρείες. Η μία είναι η εταιρεία Felmont, που υπογράφει δύο συμβόλαια συμβούλων με τη ΜΑΝ /ΝΕΟPLAN αξίας 770.000 ευρώ. Το ποσό θα πληρωθεί στον λογαριασμό 02421251.60W της τράπεζας UBS στη Ζυρίχη. Η Felmont παρουσιάζει δύο διαφορετικές διευθύνσεις στην Κύπρο, ενώ διαχειριστής εμφανίζεται ο δικηγόρος Λευκωσίας Χρήστος Π. Σύμφωνα με πληροφορίες της Εισαγγελίας του Μονάχου, η εταιρεία συμμετέχει στο μετοχικό κεφάλαιο της Peprarimi S.A., μερίδιο της οποίας πούλησε στην εταιρεία Feltex LTD. Η τελευταία εμφανίζεται να έχει σχέσεις με την ΕΛΒΟ, αλλά και ένα φυσικό πρόσωπο, που θεωρείται από Interpol και Europol ότι έχει αναμειχθεί σε εμπόριο όπλων, ναρκωτικών και ξέπλυμα «μαύρου χρήματος».
Παραστατικά για μίζες εκδίδονται και επ’ ονόματι της εταιρείας των Βρετανικών Παρθένων Νήσων Hillcrest, αλλά τα ποσά καταβάλλονται στον ίδιο λογαριασμό της UBS που χρησιμοποιεί και η Felmont. Οι δύο εταιρείες Felmont και Hillcrest, που βρίσκονται σε εκκαθάριση, φαίνεται να έχουν τον ίδιο λογαριασμό και πιθανώς ανήκουν στα ίδια φυσικά πρόσωπα.
Στα παραστατικά αυτά αναφέρεται ως δικαιούχος της προμήθειας, εκτός από τη Felmont, και στέλεχος της ΕΛΒΟ στο επίμαχο διάστημα. Η γερμανική Εισαγγελία σημειώνει, με βάση την αξιολόγηση των στοιχείων, ότι αρκούν οι ενδείξεις για την άσκηση δίωξης για δωροδοκία ξένου αξιωματούχου, αλλά το αδίκημα σύμφωνα με τον γερμανικό νόμο έχει παραγραφεί. Στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει προκαταρκτική εξέταση αλλά μέχρι τώρα τα στοιχεία δεν αρκούσαν για να προχωρήσει ο αρμόδιος εισαγγελέα την έρευνα. Τόσο ο αρμόδιος υπουργός Χρ. Βερελής μετά το 2000 όσο και οι επικεφαλής των ΗΛΠΑΠ και της ΕΘΕΛ -δύο από αυτούς ασκούν σήμερα δημόσια εξουσία- είχαν διαβεβαιώσει δημοσίως ότι οι διαδικασίες στους σχετικούς διαγωνισμούς είχαν προχωρήσει μέσα σε πλαίσιο απόλυτης νομιμότητας.
Ποια είναι η WakerΗ εταιρεία Waker ιδρύεται το 1997 και εκπροσωπείται από τον Κύπριο δικηγόρο Γιώργο Λ. που υπογράφει και κάποια συμβόλαια «συμβούλων». Η δραστηριότητά της επικεντρώνεται σε βιομηχανικά μηχανήματα και πυρίμαχα προϊόντα. Ως μέτοχοί της εμφανίζονται δύο κυπριακές εταιρείες που προφανώς τη διαχειρίζονται για λογαριασμό κάποιου φυσικού προσώπου. Ενας μάρτυρας, στέλεχος της ΜΑΝ, που κατέθεσε στην Εισαγγελία του Μονάχου, ανέφερε ότι πίσω από την εταιρεία βρίσκεται ο Φ.Α. που ζητούσε και τις προμήθειες .Ο «μεσάζων» αυτός φαίνεται, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, να διατηρεί σχέση με μια επιτροπή επιλογής σε διαγωνισμό οχημάτων της ΕΘΕΛ. Τα στοιχεία της γερμανικής Εισαγγελίας δείχνουν ότι στέλεχος της ΕΘΕΛ (το όνομά του είναι στη διάθεση της «Κ») ενημέρωνε την κοινοπραξία ΕΛΒΟ/NEOPLAN για την εξέλιξη του διαγωνισμού, ζητώντας 1.600 μάρκα μίζα για κάθε μεσαίο λεωφορείο και 2.750 μάρκα για κάθε αρθρωτό. Δύο σύμβουλοι των υπουργείων Μεταφορών και Οικονομικών συνδέονται, σύμφωνα με την ίδια δικογραφία, με τις πληρωμές στον συγκεκριμένο παράγοντα.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100024_27/06/2010_406123
================
Μεταγεννέστερη εγγραφή(17/3/2009)
Ανανέωση με αναπαλαίωση
«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά... μητέρα;» με ρώτησε η μικρή, μονίμως αδαής περί την ελληνική πολιτική, ρίχνοντας μια ματιά στον τίτλο κυριακάτικου πρωτοσέλιδου που γιόρταζε την επαναπροσέγγιση Σημίτη - Παπανδρέου. Ενα από τα «παιδιά» που προετοιμάζονται ψυχολογικά να ασκήσουν, για πρώτη φορά το εκλογικό τους δικαίωμα, τον Ιούνιο.
Τι να απαντήσω; Οτι η ανακύκλωση είναι μόδα και στην πολιτική; Φθηνό επιχείρημα. Να της θυμίσω αυτό που ελεγε ο Λένιν στους μενσεβίκους «τώρα πρέπει να χωρίσουμε για να ξανασμίξουμε» για να την πείσω πως και το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κόμμα με αρχές και τώρα ήλθε η ώρα να ξανασμίξει με το παρελθόν που καταδίκαζε για χάρη της εκλογικής επικράτησης; Είναι βέβαιο ότι μια τετοια απάντηση θα επιβεβαιώσει την προδιάθεση της γενιάς της για αποχή, λευκό ή άκυρο.
Για τους νέους που αναρωτιούνται γιατί τόση ευφορία από την ανακύκλωση των παλαιών προσώπων, φοβάμαι ότι δεν υπάρχουν πειστικά επιχειρήματα. Πολύ περισσότερο που αυτά τα παιδιά, μετά και την κατά τον υπουργό Τουρισμού κ. Κ. Μαρκόπουλο «κακιά στιγμή» του Δεκέμβρη, περίμεναν ότι κάτι θα έκαναν τα κόμματα για να αναδείξουν νέους ανθρώπους και νέες πολιτικές.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό που αντιλαμβάνεται ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και των νέων ως μια αναγκαιότητα, δηλαδή την αναζήτηση και ανάδειξη του νέου, του άφθαρτου από δημόσιες αμαρτίες, δημόσιες προβολές και τηλεοπτικά σκηνικά, δεν το αντιλαμβάνεται ούτε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ούτε τα άλλα κόμματα.
Και ούτε το θέλουν.
Ομως, το πιο παράδοξο είναι ότι το όλο εγχείρημα του ΠΑΣΟΚ βασιζόταν στη ρήξη με το παρελθόν. Και οχι μόνο στο ΠΑΣΟΚ. Αλλά και για τον Γ. Πανανδρέου, η ηγεμονία του στο κόμμα εγκαθιδρύθηκε με όρους ανανέωσης. Καταγράφηκε στα πρόσωπα που πρότεινε στην Ευρωβουλή, αλλά και στο πρόσωπο του γραμματέα και στον εκπρόσωπο Τύπου. Η ανανέωση υποτίθεται ότι έχει το μερίδιό της και στις δημοσκοπικές πρωτιές.
Πώς συνεχίζεται αυτή η πορεία ανανέωσης; Mε την ανακοπή της. Και μάλιστα την ώρα που όλοι αντιλαμβάνονται ότι χρειάζονται νέες αναλύσεις για τη σύνθετη οικονομική πραγματικότητα, άλλα μεθοδολογικά εργαλεία, ευρύ πνεύμα στην ανάλυση των κοινωνικών μεταβολών. Οι ίδιοι πολιτικοί που οδήγησαν στη χρεοκοπία των συστημάτων αναδεικνύονται σωτήρες της νέας εποχής.
Γι' αυτό στο ερώτημα της μικρής δεν μπορώ να δώσω απάντηση. Η αλήθεια είναι ότι οι νέοι άνθρωποι δεν χωρούν στις παλαιές επετηρίδες. Παραμένουν εκτός. Και όποτε αξιοποιήθηκαν άνθρωποι εκτός κατεστημένου ή άνθρωποι από κοινωνικές κατηγορίες ευάλωτες, είτε αφέθηκαν στην τύχη τους είτε αξιοποιήθηκαν ως ντεκόρ των ψηφοδελτίων Επικρατείας ή των ευρωψηφοδελτίων. Κάποιοι κολύμπησαν μόνοι μέχρι την ακτή και επιβίωσαν. Αλλοι χάθηκαν διά παντός.
Tης Χριστινας Κοψινη http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_17/03/2009_307825
=======
Μεταγεννέστερη εγγραφή. (25/3/2009)
Τετάρτη, 25 Μάρτιος 2009
"Ελληνικό φαινόμενο: Ολυμπιακό Χωριό, μιας χρήσης…"
"Κατασκευάστηκε για να στεγάσει τους αθλητές κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων και όπως δείχνουν τα γεγονότα ήταν… μιας χρήσης. Όσοι είχαν την ευκαιρία να μείνουν εντός, την περίοδο του Αυγούστου του 2004 είχαν διαπιστώσει όχι μόνο ότι πρόκειται για μία κατασκευή με πολλές ελλείψεις, αλλά και εντελώς πρόχειρη.Το έργο ήταν...
αυτοχρηματοδοτούμενο από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας με το σκεπτικό ότι μετά θα πήγαινε σε δικαιούχους που κατέβαλλαν εισφορές στον Οργανισμό. Έτσι και έγινε. Περίπου δύο χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς το Χωριό κατοικήθηκε, όμως οι μαθητές κάνουν μάθημα σε… κοντέινερ, πολλά σπίτια βάζουν νερά από τα ταβάνια, οι τοίχοι είναι χωρίσματα με γυψοσανίδες και άλλα τέτοια που μόνο για κατοικίες δεν είναι.
Οι περίπου 10.000 κάτοικοι τα έχουν δει όλα. Τα προβλήματα είναι τόσα πολλά και καθημερινά και λύση δεν έχουν. Με δικά τους συνεργεία προσπαθούν να επισκευάσουν τα σπίτια τους μήπως και κάποια στιγμή καταφέρουν να τα κατοικήσουν.
Αντί λοιπόν να βρεθούν αυτοί οι άνθρωποι σε έναν πρότυπο οικισμό με ανέσεις, χώρους άθλησης, περιπάτου και ξεκούρασης, είναι σε έναν χώρο χωρίς ασφάλεια αποκλεισμένοι στα ίδια τους τα σπίτια, χωρίς αστυνόμευση και χωρίς… όνειρα.
Ο ΣΚΑΪ, που αναλαμβάνει δράσεις και αναδεικνύει τα προβλήματα, βρέθηκε στο Ολυμπιακό Χωριό με σκοπό να προβάλλει από κοντά τις ελλείψεις. Ελλείψεις για τις οποίες θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι ελάχιστες εφημερίδες είχαν προβάλλει την κατασκευαστική περίοδο.
Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι αν ρωτήσει κάποιος τη Φάνη Πετραλιά για όλα αυτά, θα τα βρει όλα καλά…"
http://greek-olympics.blogspot.com/2009/03/blog-post_2226.html
Δευτέρα, 4 Μάϊος 2009
Ο ιστορικός του μέλλοντος…
Ας ξεφύγουμε λίγο από τη θολή πραγματικότητα. Ας προσπαθήσουμε να δούμε όσα συμβαίνουν από κάποια απόσταση, όχι γεωγραφική, αλλά ιστορική, όχι από άλλο τόπο, αλλά από άλλο ιστορικό χρόνο ,μας προέτρεπε χθες στο «Παρόν» ένας από τους κορυφαίους αρθρογράφους που ...προτιμά να υπογράφει ως Ν.Ζ.
Ας μπούμε, προς στιγμήν, στη θέση του ιστορικού του μέλλοντος…
Πώς είναι δυνατόν –θα αναρωτιέται αυτός ο ιστορικός– υπουργός που έδωσε επιδότηση 32 εκατομμυρίων σε ακτοπλόο εφοπλιστή, να τον «εκβιάζει» στη συνέχεια για 100.000 (όταν η «συνηθισμένη» μίζα ήταν τουλάχιστον οκταπλάσια);
Πώς είναι δυνατόν να κατηγορείται για «διαφθορά» ένας υπουργός που μοίρασε εκατοντάδες εκατομμύρια σε ακτοπλόους, κι όταν ήλθε η ώρα να αγοράσει σπίτι για την κόρη του να «ψαχνόταν» για 100.000;
Αν ήταν τόσο «μπατίρης», δεν μπορούσε να είναι διεφθαρμένος. Κι αν ήταν όντως διεφθαρμένος, ασφαλώς δεν θα εκβίαζε για 100.000... Θα είχε ήδη πολύ περισσότερα…
Πώς δεν τα σκέφτονταν αυτά τα προφανή οι άνθρωποι τότε;Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης (του 2009) να μην καταλάβαιναν ότι η υπόθεση αυτή ήταν στημένη; Με πιθανό στόχο να συγκαλύψει άλλα, πολύ σοβαρότερα;
-Λίγα χρόνια πριν, το 2004, είχε γίνει δημοψήφισμα στην Κύπρο, ουσιαστικά για την παραχώρηση συγκυριαρχίας στην Τουρκία. Δηλαδή για νομιμοποίηση των τετελεσμένων της κατοχής.
Τα επόμενα χρόνια καταγγέλθηκε ότι είχαν εκταμιευθεί τεράστια ποσά από πηγές του «εξωτερικού», δηλαδή από χώρες που ενδιαφέρονταν να καμφθεί η αντίσταση του κυπριακού λαού και να γίνει δεκτό το Σχέδιο Ανάν.
Τα ποσά αυτά (όπως ανακοινώθηκε επισήμως και ουδέποτε διαψεύστηκε) έφταναν τουλάχιστον τις 500 χιλιάδες και ίσως ξεπερνούσαν τα 2 εκατομμύρια ευρώ! Τα πήραν πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι και επίσημα think tanks στην Ελλάδα και την Κύπρο. Δεν τα κατάφεραν.
Ο Ελληνισμός της Κύπρου καταψήφισε τότε το Σχέδιο Ανάν με ποσοστό 76%. Αλλά τα χρήματα δόθηκαν. Αυτή η υπόθεση δεν διερευνήθηκε ποτέ. Γιατί;
- Λίγα χρόνια πιο πριν, την περίοδο 1999-2001, το Ελληνικό Χρηματιστήριο κατέρρευσε. Η τότε κυβέρνηση (Σημίτη) κερδοσκόπησε πολιτικά στην άνοδο του χρηματιστηρίου, αλλά όταν αυτό άρχισε να υποχωρεί απεκδύθηκε των ευθυνών της.
Εκ των υστέρων αποκαλύφθηκε ότι είχε αφήσει την κεφαλαιαγορά εντελώς ανοχύρωτη. Άφησε τις τράπεζες να κερδοσκοπούν και προς τα πάνω (με απίθανες θυγατρικές τους) και προς τα κάτω (με παράγωγα).
Από εκείνα τα κερδοσκοπικά παιγνίδια οι Έλληνες έχασαν περίπου τις μισές αποταμιεύσεις τους! Επρόκειτο για τη μεγαλύτερη αναδιανομή περιουσίας που έγινε ποτέ σε καιρό ειρήνης. Κανείς δεν λογοδότησε. Γιατί;
- Λίγα χρόνια πιο πριν,το 1981 η Ελλάδα είχε ελάχιστο δημόσιο χρέος. Μόλις 30% του ΑΕΠ της. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1989, και ενώ είχε μεσολαβήσει περίοδος οικονομικής ανόδου για όλο τον κόσμο, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είχε εκτοξευθεί από το 30% στο 88%! Γι' αυτό δεν απολογήθηκε κανείς. Γιατί;
-Από το 1993 και μετά μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα έλεγξαν τα πάντα: Εξωθεσμικά κέντρα επιβλήθηκαν κι άρχισαν να ασκούν ασφυκτικό έλεγχο στην πολιτική ζωή του τόπου.
Στράφηκαν από την πρώτη μέρα εναντίον του νεαρού τότε Κώστα Καραμανλή. Ο ίδιος κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός το 2004, αλλά δεν κατάφερε να περιορίσει τον έλεγχό τους πάνω στην πολιτική.
Υπονόμευαν ανηλεώς επί χρόνια τον Καραμανλή και ως πρωθυπουργό. Κάποια στιγμή στράφηκαν και κατά του Γιώργου Ανδρέα Παπανδρέου. Κόντεψαν να τον εκπαραθυρώσουν από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά κι αυτός δεν αντιστάθηκε αργότερα στον πειρασμό να στηριχθεί πάνω τους για να ρίξει τον Κώστα Καραμανλή. Κι ας γνώριζε ότι αν κατάφερνε να εκπορθήσει το «Μαξίμου», θα τον είχαν, από την πρώτη μέρα, δεμένο χειροπόδαρα…
-Τα ίδια εξωθεσμικά κέντρα που έλεγχαν το σύνολο των μεγάλων έργων έλεγχαν πια και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Έπαιζαν με δισεκατομμύρια, κι έβαζαν τον κόσμο να τσακώνεται για τις… 100.000 που «έψαχνε» ο Παυλίδης για να αγοράσει σπίτι στην κόρη του!
Αν κέρδιζαν το στοίχημα τότε, το 2009, αν κατάφερναν να αποδομήσουν πλήρως τον Κώστα Καραμανλή, δεν θα κέρδιζε το ΠΑΣΟΚ. Θα κέρδιζαν τα εξωθεσμικά κέντρα!
Κι αν έχαναν το στοίχημα τότε, αν άντεχε ο Καραμανλής, δεν θα κέρδιζε ο ίδιος ο Καραμανλής. Θα έχανε ολόκληρο το σύστημα της διαπλοκής.
Οι «νταβατζήδες» –όπως τους αποκαλούσαν τότε– χειραγωγούσαν την κοινή γνώμη και καταδημαγωγούσαν έναν ολόκληρο λαό, υπονομεύοντας ολόκληρη την πολιτική του ηγεσία, για να ελέγξουν πλήρως τη «διάδοχη κατάσταση»…
Τι απέγινε τελικά;
http://politis-gr.blogspot.com/2009/05/blog-post_04.html
----------
Μεταγεννέστερη εγγραφή: (30/6/2009)
Δεν ήταν δυο (χιλιάδες), δεν ήταν τρεις αλλά 10.000 Ελληνες φορολογούμενοι που δήλωσαν περισσότερα παιδιά απ' όσα έχουν, προκειμένου να πληρώσουν λιγότερα στην εφορία ή να πάρουν «επιστροφές» (αποκάλυψη του Θάνου Πασχάλη, στο «Μέγκα»)...
Το άλλοθι έτοιμο: απέναντι σ' ένα κράτος αλλοίθωρο, άδικο και κούφο, νομιμοποιείται ο πάσα εις να παρανομεί, να κλέβει (το κράτος), να λαδώνει, να λαδώνεται, να ζητάει ρουσφέτια και ταυτόχρονα να καταγγέλλει «το ανύπαρκτο κράτος», τη διαπλοκή και τα (δύο μεγάλα) κόμματα, τα οποία συνεχώς επιβραβεύει διά της ψήφου του
*** Δεν ήταν δυο-τρεις δημοσιογράφοι ή κάνα δυο εφημερίδες που πανηγύριζαν για τη... μεγαλειώδη εξωτερική πολιτική του κ. Σημίτη, που εγκατέστησε τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. Σχεδόν ολόκληρη η δημοσιογραφική κοινότης -με ευδιάκριτες τις λιγοστές εξαιρέσεις- διεκπεραίωνε ευπειθώς την ασύστολη προπαγάνδα του κακοήθους Σημιτισμού, που έκανε «το άσπρο-μαύρο» (και) στα «εθνικά θέματα». Οσοι αντιδρούσαν, είχαν δεχτεί οχετό ύβρεων και χλευασμών - πολεμοκάπηλοι, εθνικιστές, δογματικοί... Τώρα που κάνουν πάρτι πάνω από το Αγαθονήσι οι Τούρκοι -και ο υπουργός τους ζητάει... διάλογο και για το θέμα αυτό- τα παπαγαλάκια σιωπούν αιδημόνως. Εχουν «λησμονήσει» ποιος άνοιξε την Κερκόπορτα
*** Λοιπόν, υποβολέα, ξέρεις πότε άρχισε η καθοδική πορεία στις κυκλοφορίες των εφημερίδων: Το 1989, αγαπητέ μου... Ιδού τι είχε συμβεί τότε: πρώτον, εισέβαλε -εντελώς αυθαίρετα και αντιθεσμικά -η ιδιωτική τηλεόραση, και δεύτερον σημειώθηκε ένα εντυπωσιακό μηντιακό ομόθυμον υπέρ της ψευδώνυμης κάθαρσης που οδήγησε στη συγκυβέρνηση (Μητσοτάκη- Αριστεράς) και στην ανάρρηση του Μητσοτάκη στην εξουσία. Τότε άρχισε να δημιουργείται ένα ρεύμα αντίστασης στη διαπλοκή και στις πρωτοφανείς υπερβολές των εφημερίδων της εποχής. Ε, το πρώτο θύμα της δυναμικής αυτής ήταν οι εφημερίδες, παρά τη μετέπειτα στροφή τους...
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=29/06/2009&s=o-typos-twn-hlwn
==========
ΥΠΟΜΝΗΣΗ... «Να μην ξεχνιόμαστε, έτσι; Τέτοιες μέρες 8 Ιούλη του '97, ο Σημίτης υπό τα όμματα του Κλίντον και της Ολμπράιτ συνυπέγραψε στη Μαδρίτη (αντάμα κι ο τότε ΥΠΕΞ Πάγκαλος!) το γνωστό σύμφωνο, βάσει του οποίου αναγνώριζε στην Τουρκία "νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο"! Επρόκειτο για μια... μεγάλη διπλωματική επιτυχία, για την οποία δυστυχώς ελάχιστοι εν Ελλάδι μίλησαν ή διαμαρτυρήθηκαν (θυμάμαι χαρακτηριστικά το ΚΚΕ, τον Τσοβόλα, τον Αν. Πεπονή, τον Παπαθεμελή, τον Βερυβάκη κι ελάχιστους άλλους), ενώ οι καλολαδωμένοι κονδυλοφόροι, παραθυράτοι και λοιποί ενημερωτάδες σαν κοτούλες την κατάπιαν. Μούγγα δηλαδή, ενώ κάποιοι δεν δίστασαν ακόμα και να μιλήσουν για... επιτυχία!».
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=13/07/2009&s=o-typos-twn-hlwn
=============
Υπερτιμιμένου λογιστή συνέχεια.....
Πολιτικοί απατεώνες.
- Οι αποκαλύψεις των «New York Times» λένε απλοελληνιστί το εξής: Η κυβέρνηση Σημίτη κορόιδεψε και την Ενωση (μπήκαμε στην ΟΝΕ με ψεύτικα στοιχεία) αλλά και την ελληνική κοινωνία, την οποία τάιζε με μύθους για την «ισχυρή οικονομία», ενώ απέκρυβε τα πραγματικά δεδομένα.
Το κόλπο ήταν απλό: Οι δοσοληψίες με την Goldman Sachs δεν ήταν καταγεγραμμένες στον Προϋπολογισμό ως δάνεια, αλλά ως νομισματική συναλλαγή. Ετσι, όχι μόνο έπαιρνε δάνεια, αλλά αυτά ούτε ανέβαζαν το χρέος ούτε ήταν αμέσως απαιτητά ώστε να φεύγουν χρήματα από το κρατικό ταμείο. Συγκεκριμένα, η αποπληρωμή θα άρχιζε το 2004 και θα συνεχιζόταν ώς το 2019. Ετσι και η περίοδος Σημίτη θα φαινόταν ανθηρή και οι επόμενοι θα πλήρωναν τη νύφη! Τα ίδια ψέματα έλεγαν και σε άλλα πεδία (π.χ. ρυθμός ανάπτυξης που οφειλόταν αποκλειστικά στα Ολυμπιακά έργα και όχι στη δυνατή οικονομία) αλλά δεν είναι του παρόντος... Λένε ορισμένοι ότι αυτό ήταν νόμιμο, και γινόταν και σε άλλες χώρες. «Η Eurostat δεν ήταν ενήμερη», δήλωσε χθες ο εκπρόσωπος του Ολι Ρεν. Αυτό είναι το ένα. Ναι, ήταν «μια γκρίζα ζώνη από άποψη ηθικής και διαφάνειας», ομολόγησε χθες στον Χατζηνικολάου του «Real Fm» ο κ. Χ. Σαρδελής, επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους το 2001. Αυτό είναι το δεύτερο. Το τρίτο είναι ότι επί της ουσίας η χώρα δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις για να μπει στην ΟΝΕ. Μπήκε με αλχημείες! Και το τέταρτο: «Το νόμιμο είναι και ηθικό», έλεγε ο Βουλγαράκης προκαλώντας πανελλήνια θυμηδία. Μα κάτι ανάλογο δεν λένε σήμερα οι λογιστές του «εκσυγχρονισμού»; Η ανακίνηση του θέματος (για το πώς μπήκε η Ελλάδα στην ΟΝΕ) θα επιβαρύνει την ούτως ή άλλως δύσκολη θέση της χώρας μας, λένε κάποιοι. Πράγματι, έτσι είναι. Υπό την έννοια αυτή, όμως, ήταν επιβαρυντική για τη χώρα και η αποκάλυψη, από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, των ψευδών στοιχείων που έδινε στην Ενωση η κυβέρνηση Καραμανλή -ή μήπως όχι; Τι είναι όμως προτιμότερο; Να κρύβουμε τις πομπές κάτω από το χαλί ή να απομακρυνθεί πλήρως η κόπρος του Αυγείου; Βέβαια, υπάρχει ένα πρόβλημα: Ετσι, εκτίθεται πλήρως η εποχή Σημίτη και συντρίβεται ο μύθος της «ισχυρής Ελλάδος». Ας πρόσεχαν. Και οι αυτουργοί και οι προπαγανδιστές..
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=17/02/2010&s=o-typos-twn-hlwn
===============
Κώστας Σημίτης: Ο βασικός υπεύθυνος για την πτώχευση
Ακούμε διάφορες απόψεις τις τελευταίες μέρες για το ποιος είναι υπεύθυνος για την πτώχευση, ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους! Οι περισσότεροι και δικαίως ζητούν να τιμωρηθούν οι κλέφτες και τα λαμόγια πριν πληρώσουν. Όμως, δείγμα και αυτό της πλήρους πλύσης εγκεφάλου, που μας έχει γίνει, σχεδόν κανείς δεν ζητά την τιμωρία του πραγματικού ενόχου, που δεν είναι άλλος από τον αρχιερέα της διαπλοκής, τον Κ. Σημίτη. Είναι εξωφρενικό τελείως πως ο άνθρωπος αυτός εισπράττει από εμάς ακόμη σύνταξη πρωθυπουργού. Μας κατέστρεψε και τον πληρώνουμε! Δεν είναι λογικό να ζητάμε να τιμωρηθούν οι επιχειρηματίες που λάδωναν, οι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά ακόμη και οι υπουργοί που τα έπαιρναν, προτού να τιμωρηθεί αυτός που θεσμοποίησε την διαφθορά στην Ελλάδα και το χειρότερο, αυτός που έλαβε την ολέθρια απόφαση ένταξης στην ΟΝΕ και ανταλλαγής των δραχμών 340,75/1€. Ο πολιτικός αυτός απατεώνας, ο οποίος παραμύθιασε τον ελληνικό λαό για εξασφαλισμένο χαμηλότοκο δανεισμό και αέναη ανάπτυξη, την στιγμή που μαγείρευε τα στοιχεία για να μας εντάξει στην ΟΝΕ. Αυτός που μιλούσε για ισχυρή πλέον οικονομικά Ελλάδα, ενώ γνώριζε πολύ καλά πως αργά ή γρήγορα οι απάτες του θα φαίνονταν στην Ευρώπη και το μάρμαρο θα το πληρώναμε εμείς, όχι αυτός! Τα εγκλήματα σε βάρος της πατρίδας, είναι ΑΠΑΡΑΓΡΑΠΤΑ!!! Δεν μπορεί ο κάθε ηλίθιος, για να μην του καταλογίσουμε δόλο πως δηλαδή εσκεμμένα μας οδήγησε σε αυτήν την υποτέλεια και τον ξένο έλεγχο, να καταστρέφει την χώρα, να της στερεί την εθνική της κυριαρχίας και να μένει ατιμώρητος! Όταν, θα αποκατασταθεί το δημοκρατικό πολίτευμα, που σήμερα είναι πλέον ξεκάθαρα κλεπτοκρατικό, ο πρώτος που θα πρέπει να λογοδοτήσει είναι ο Σημίτης. Και μετά από αυτόν όσοι βουλευτές ψήφισαν την συνθήκη της Λισσαβώνας, με την οποία στέρησαν την Ελλάδα από τα κυριαρχικά της δικαιώματα, και την κατέστησαν έρμαιο των τοκογλύφων, των Γερμανών και της εκάστοτε πλειοψηφούσας άποψης στην ΕΕ. Χωρίς να μας το πουν, η Συνθήκη που ψήφισαν κατέστησε την Ελλάδα από ισόκυρο συνέταιρο της ΕΕ, μία μικρή επαρχία στα σύνορά της. Τα αδικήματα σε βάρος της πατρίδας είναι ΑΠΑΡΑΓΡΑΠΤΑ! Σε αυτήν την αρχή μπορεί, ίσως, να στηριχθεί μία αναγέννηση. Αν δεν τιμωρηθούν οι εντολοδόχοι των ξένων και οι αμοραλιστές κλεπταποδόχοι, ανακύκλωση και συνεχής επιδείνωση θα υπάρχει. Και επειδή η συνεχής επιδείνωση φέρνει κάποια στιγμή την κατάρρευση, αυτή είναι πλέον αναπόφευκτη. Ή θα προέλθει από μία εσωτερική κοινωνική έκρηξη κατά της διαφθοράς με αποτέλεσμα χάος και αναρχία ή θα προέλθει από την υποταγή στον ισχυρό γείτονα (και η πρώτη εκδοχή βέβαια δεν αποκλείεται να οδηγήσει στην δεύτερη). Πάντως, η λογική του "κόβω από παντού" για να περιορίσω το χρέος όσο θα εφαρμόζεται τόσο περισσότερο θα συρρικνώνει την ελληνική οικονομία και έτσι που μετά χρήματα για εξοπλισμούς, ας παραδοθούμε στους Τούρκους θα μας πει το παιντί. Αν δεν κινητοποιηθούμε, το παιντί θα ολοκληρώσει πάνω μας!
http://paideia-gr.blogspot.com/2010/03/blog-post.html
=============
H ΔIEΘNHΣ AΓOPA
«Σας ευχαριστούμε, φράου Μέρκελ!»... Οταν ο Ναπολέων ίδρυσε την Κεντρική Τράπεζα της Γαλλίας για να μην είναι η χώρα του στο έλεος των κερδοσκόπων, είχε πει: «Οταν μια κυβέρνηση εξαρτάται από τους τραπεζίτες για να βρει χρήμα, τότε θα ελέγχουν την κατάσταση αυτοί και όχι οι κυβερνήτες, αφού το χέρι που δίνει είναι πάντα πάνω από το χέρι που παίρνει». Ετσι έβαλε την πολιτική πάνω από τους τραπεζίτες. Η πολιτική σήμερα έχει απαχθεί από τους τραπεζίτες.
Και οι μόνοι που καμώνονταν πως δεν το ξέρουν ήταν ο κ. Παπανδρέου ή έστω ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου ή, τέλος πάντων, όσοι τον επηρεάζουν στα οικονομικά. Aντε τώρα να απαντήσει πειστικά... «Δεν μπορούμε πλέον να ζούμε με ψευδαισθήσεις ότι θα συνεχιστεί η ανάπτυξη, όταν τα δημόσια οικονομικά ασθενούν». Κοινός τόπος γι’ αυτούς.
Οι μαγικές λύσεις που περιέγραψε προεκλογικώς του έδωσαν μια θριαμβική νίκη στις εκλογές, όμως υπήρξαν «μοιραίες» για τη χώρα μας. Ηταν τόσο χάλια η οικονομία και αξεπέραστες οι δεσμεύσεις στην E.E. και ο κ. Παπανδρέου προεκλογικώς αγνοούσε το τραγικό δημοσιονομικό αδιέξοδο της χώρας, ή βρίσκει τώρα την ευκαιρία να αθετήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και να εφαρμόσει πολιτική στυγερής λιτότητας και υπακοής στους ισχυρούς της Ε.Ε. Aντε τώρα να απαντήσει πειστικά... «Δεν μπορούμε να ζούμε με ψευδαισθήσεις ότι θα συνεχιστεί η ανάπτυξη, όταν τα δημόσια οικονομικά ασθενούν». Κοινός τόπος όμως, γι’ αυτούς.
Δυστυχώς, ο Γιώργος Παπανδρέου έγινε «θύμα» των ψευδαισθήσεων του. Το αντάλλαγμα για την «πολιτική στήριξη» της Ελλάδας είναι η στενή επιτήρηση από τις Βρυξέλλες, την ΕΚΤ και υπό την υψηλή εποπτεία του ΔΝΤ, που είναι ο μόνος οργανισμός που διαθέτει τεχνογνωσία και πείρα στην παρακολούθηση σταθεροποιητικών προγραμμάτων.
- Οσο για την «απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας», στην οποία έχει αναφερθεί με βαρύγδουπες διαπιστώσεις ο κ. Παπανδρέου, η επιτήρηση θα πρέπει να είναι ευπρόσδεκτη δεδομένης της επιπολαιότητας με την οποία το ελληνικό πολιτικό σύστημα –πρωτίστως του κ. Σημίτη– χειρίστηκε την εθνική μας κυριαρχία στα δημόσια οικονομικά μετά την ένταξη της χώρας στην Ευρωζώνη.
Τότε, ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς υποστήριξε ότι «δεν μπορούμε από τη μία να σώζουμε το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις τράπεζες και από την άλλη να λέμε ότι θα “παγώσουμε” μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές για τον εργαζόμενο και την πραγματική οικονομία». «Δυστυχώς, η Ελλάδα είναι απούσα από πολλά πράγματα τα τελευταία χρόνια. Το γεγονός ότι εν μέσω της προεκλογικής περιόδου είμαστε εδώ δείχνει κάτι». Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα... Τώρα, οι στρατιές των ανέργων που δημιουργούν οι δικές του μεταρρυθμίσεις είναι «η ευελιξία της απασχόλησης, η προσωρινή εργασία, το πάγωμα των μισθών και η υφαρπαγή των κοινωνικών κεκτημένων».
- Και υπό τον «μοιραίο «εναγκαλισμό του νομπελίστα οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτς, πορεύτηκε ο κ. Παπανδρέου, για να καταλήξει στο σύγχρονο «σας ευχαριστούμε, φράου Μέρκελ!»
Βραχυπρόθεσμα, δεν αποκλείεται να επαληθευτούν. Πρόκειται, όμως, για τακτική υψηλού ρίσκου καθώς το ενδεχόμενο να μετατραπεί η δημοσιονομική κρίση σε κοινωνικό κραχ, είναι σχεδόν αναπόφευκτο στη χώρα μας. Η αδυναμία της Αριστεράς, τόσο στη σοσιαλδημοκρατική όσο και στις αντισυστημικές εκδοχές της, να δώσει αξιόπιστη πολιτική απάντηση στην κρίση, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι θα καθηλωθούν οι λαϊκές αντιδράσεις: μπορεί να σημαίνει ότι θα είναι περισσότερο χαοτικές και βίαιες.
O «κατήφορος» της φράου Mέρκελ... Η Αγκελα Μέρκελ και οι συνεργάτες της ετοιμάζονται να δηλώσουν «αποστολή εξετελέσθη». Η Ελλάς του σοσιαλιστή Γιώργου Παπανδρέου υπέκυψε.
- Η νέα Γερμανία δεν είναι υπερδύναμη, αλλά βρίσκεται σε ιδανική θέση να προσδιορίζει τις τύχες των άλλων. Μέσω της Συνθήκης του Mάαστριχτ πέτυχε να διευθύνει τις πρώην δορυφορικές χώρες του μάρκου και τη Γαλλία, και κατέστησε τις υπόλοιπες χώρες υποτελείς με αγορές δεύτερης και τρίτης ταχύτητας. Αυτά...
===========
Σχετικά με τα μαγειρέματα των οικονομικών στοιχείων από την ομάδα Σημίτη (υπό τον Σημίτη) για να μπει η χώρα στο Ευρώ (σε περιπέτειες!!!)
Αναφέρεται ο Bob Chapman στα "μαγειρέματα" που έγιναν το 2001 και στην αποδοχή των λύσεων της Goldman Sachs, που ήταν (κατα την άποψη του) όλες παράνομες.
Η Ελλάδα έπεσε θύμα της δικής της απληστίας και ματαιοδοξίας αλλά και της οικονομικής τρομοκρατίας της Goldman Sachs. To ΔΝΤ είναι οικονομική σκλαβιά για τα επόμενα 20 χρόνια...
Κατά τον Bob Chapman, θα πρέπει να ασκηθούν ποινικές διώξεις εναντίον της Goldman Sachs και Ελλήνων αξιωματούχων που παραβίασαν τον νόμο.
Τέλος επισημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να μην πληρώσει το χρέος στην Goldman Sachs και να την πετάξει έξω απ τη χώρα, εκτός απ αυτούς που είναι υπό κράτηση και περιμένουν να δικαστούν.
Δείτε τώρα και συνέντευξη του Bob Chapman επι του θέματος.
Προσέξτε τι λέει στο 4:34 της συνέντευξης σχετικά με την Goldman Sachs και για την ποινική δίωξη που θα πρέπει να ασκηθεί σε όλους όσους είχαν εμπλακεί....
http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2010/04/bob-chapman-goldman-sachs.html
=============
Mεταγεννέστερη εγγραφή 4/5/2010
Πρόγευση για το εγγύς μέλλον ήταν η περιπέτεια του Απόστολου Κακλαμάνη στο κέντρο της Αθήνας και οι έντονες αποδοκιμασίες εναντίον του Γ. Αλογοσκούφη από Ελληνες φοιτητές στο Λονδίνο.
Φορείς και σύμβολα μιας εξουσίας που καταρράκωσε τη χώρα, οι πολιτικοί των δύο μεγάλων κομμάτων θα είναι οι πρώτοι αποδέκτες της νέας, ευεξήγητης βίας που θα ξεσπάσει συντόμως... Πέρασε ο καιρός της τιμωρητικής συμπεριφοράς διά της ψήφου.
Ο συσσωρευμένος θυμός, η ταπείνωση και η απελπισία συνιστούν εκρηκτικό υλικό.
Σε λίγο δεν θα τολμούν να κυκλοφορήσουν δημοσίως οι πολιτικοί των δύο «μεγάλων», ανεξαρτήτως προσωπικών ευθυνών. Οι αποδοκιμασίες, τα γιούχα -ακόμη και η πιθανότητα λιντσαρίσματος- σηματοδοτούν την αρχή μιας νέας, σκληρής περιόδου για τους πολιτικούς, αλλά πιθανώς και για τους δημοσιογράφους. Η βία, λεκτική και άλλη, θα είναι τυφλή, ανέλεγκτη και πανταχού παρούσα. Χωρίς διακρίσεις μεταξύ δικαίων και αδίκων... Οπως συνέβη με τον Απόστολο Κακλαμάνη, ο οποίος ούτε σε σκάνδαλα εμπλέκεται, ούτε προκάλεσε ποτέ την κοινή γνώμη. Απεναντίας, υπήρξε -ιδία τα τελευταία χρόνια- αυστηρός έναντι της διαπλοκής και των μήντια... Προσφάτως, εμφανίστηκαν σε τηλεοπτική εκπομπή τρεις πολιτικοί που είχαν χρηματίσει υπουργοί Εθνικής Οικονομίας. Σε άλλες εποχές αυτό θα περνούσε απαρατήρητο ή θα προκαλούσε κάποια χλιαρά απαξιωτικά σχόλια. Τώρα, όμως,η εμφάνισή τους προκάλεσε θυμηδία και οργή, ανεξαρτήτως του βαθμού ευθύνης καθενός για το κατάντημα της χώρας... Και ιδού, μιας και το 'φερε ο λόγος περί προκλήσεως, η εμφάνιση του ανεκδιήγητου Κ. Σημίτη, με άρθρο του στην «Καθημερινή» υπό τον τίτλο «Το τίμημα της πελατειακής πολιτικής»! Με θρασύτατη άνεση μιλάει για ένα «πρωτόγνωρο οικονομικό επίπεδο» στο οποίο «είχε φτάσει η Ελλάδα στις αρχές του 2004», ανακυκλώνοντας όλα τα ψεύδη και τις μισές αλήθειες που είχε σπείρει επί χρόνια η καταιγιστική προπαγάνδα του... Η πρόκληση, όμως, φτάνει στο όριό της, όταν ο υπερεκτιμημένος αυτός λογιστής μιλάει για «θεσμικές αλλαγές που προώθησαν τον εκσυγχρονισμό» (!) και συνεχίζει αχαλίνωτος να προβαίνει σε επισημάνσεις, λες και δεν υπήρξε ο ίδιος πρωθυπουργός της χώρας. Ιδού δείγμα: «Κύριος υπεύθυνος για τα προβλήματα της χώρας ήταν η κυρίαρχη πολιτική νοοτροπία, οι παροχές, το εύκολο χρήμα, η αποφυγή δυσάρεστων περιορισμών, οι χωρίς μέτρο απαιτήσεις των πελατών-ψηφοφόρων»... Φαίνεται πως κάποιοι δεν πήραν το μήνυμα. Και συνεχίζουν να προκαλούν...
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=03/05/2010&s=o-typos-twn-hlwn
===============
Mεταγεννέστερη προσθήκη: 11/5/2010
O κ. Σημίτης και οι ευθύνες
Κύριε διευθυντά
Λύπη, ειλικρινά μόνο λύπη μου προκαλεί το άρθρο του κ. Σημίτη στο από 02/05/2010 φύλλο της εφημερίδας σας, με το οποίο φορτώνει όλα τα οικονομικά δεινά της χώρας στις προ 1996 και μετά 2004 κυβερνήσεις, ενώ τη δική του διακυβέρνηση τη χαρακτηρίζει ως ένα «πρωτόγνωρο οικονομικό αποτέλεσμα».
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_11/05/2010_400501
============
===============
=============
Mεταγεννέστερη εγγραφή 4/5/2010
Πρόγευση για το εγγύς μέλλον ήταν η περιπέτεια του Απόστολου Κακλαμάνη στο κέντρο της Αθήνας και οι έντονες αποδοκιμασίες εναντίον του Γ. Αλογοσκούφη από Ελληνες φοιτητές στο Λονδίνο.
Φορείς και σύμβολα μιας εξουσίας που καταρράκωσε τη χώρα, οι πολιτικοί των δύο μεγάλων κομμάτων θα είναι οι πρώτοι αποδέκτες της νέας, ευεξήγητης βίας που θα ξεσπάσει συντόμως... Πέρασε ο καιρός της τιμωρητικής συμπεριφοράς διά της ψήφου.
Ο συσσωρευμένος θυμός, η ταπείνωση και η απελπισία συνιστούν εκρηκτικό υλικό.
Σε λίγο δεν θα τολμούν να κυκλοφορήσουν δημοσίως οι πολιτικοί των δύο «μεγάλων», ανεξαρτήτως προσωπικών ευθυνών. Οι αποδοκιμασίες, τα γιούχα -ακόμη και η πιθανότητα λιντσαρίσματος- σηματοδοτούν την αρχή μιας νέας, σκληρής περιόδου για τους πολιτικούς, αλλά πιθανώς και για τους δημοσιογράφους. Η βία, λεκτική και άλλη, θα είναι τυφλή, ανέλεγκτη και πανταχού παρούσα. Χωρίς διακρίσεις μεταξύ δικαίων και αδίκων... Οπως συνέβη με τον Απόστολο Κακλαμάνη, ο οποίος ούτε σε σκάνδαλα εμπλέκεται, ούτε προκάλεσε ποτέ την κοινή γνώμη. Απεναντίας, υπήρξε -ιδία τα τελευταία χρόνια- αυστηρός έναντι της διαπλοκής και των μήντια... Προσφάτως, εμφανίστηκαν σε τηλεοπτική εκπομπή τρεις πολιτικοί που είχαν χρηματίσει υπουργοί Εθνικής Οικονομίας. Σε άλλες εποχές αυτό θα περνούσε απαρατήρητο ή θα προκαλούσε κάποια χλιαρά απαξιωτικά σχόλια. Τώρα, όμως,η εμφάνισή τους προκάλεσε θυμηδία και οργή, ανεξαρτήτως του βαθμού ευθύνης καθενός για το κατάντημα της χώρας... Και ιδού, μιας και το 'φερε ο λόγος περί προκλήσεως, η εμφάνιση του ανεκδιήγητου Κ. Σημίτη, με άρθρο του στην «Καθημερινή» υπό τον τίτλο «Το τίμημα της πελατειακής πολιτικής»! Με θρασύτατη άνεση μιλάει για ένα «πρωτόγνωρο οικονομικό επίπεδο» στο οποίο «είχε φτάσει η Ελλάδα στις αρχές του 2004», ανακυκλώνοντας όλα τα ψεύδη και τις μισές αλήθειες που είχε σπείρει επί χρόνια η καταιγιστική προπαγάνδα του... Η πρόκληση, όμως, φτάνει στο όριό της, όταν ο υπερεκτιμημένος αυτός λογιστής μιλάει για «θεσμικές αλλαγές που προώθησαν τον εκσυγχρονισμό» (!) και συνεχίζει αχαλίνωτος να προβαίνει σε επισημάνσεις, λες και δεν υπήρξε ο ίδιος πρωθυπουργός της χώρας. Ιδού δείγμα: «Κύριος υπεύθυνος για τα προβλήματα της χώρας ήταν η κυρίαρχη πολιτική νοοτροπία, οι παροχές, το εύκολο χρήμα, η αποφυγή δυσάρεστων περιορισμών, οι χωρίς μέτρο απαιτήσεις των πελατών-ψηφοφόρων»... Φαίνεται πως κάποιοι δεν πήραν το μήνυμα. Και συνεχίζουν να προκαλούν...
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=03/05/2010&s=o-typos-twn-hlwn
===============
Mεταγεννέστερη προσθήκη: 11/5/2010
O κ. Σημίτης και οι ευθύνες
Κύριε διευθυντά
Λύπη, ειλικρινά μόνο λύπη μου προκαλεί το άρθρο του κ. Σημίτη στο από 02/05/2010 φύλλο της εφημερίδας σας, με το οποίο φορτώνει όλα τα οικονομικά δεινά της χώρας στις προ 1996 και μετά 2004 κυβερνήσεις, ενώ τη δική του διακυβέρνηση τη χαρακτηρίζει ως ένα «πρωτόγνωρο οικονομικό αποτέλεσμα».
- Αφού εγκατέλειψε τη διακυβέρνηση ο κ. Σημίτης επανήλθε, λέει, ορμητικά η πελατειακή αντίληψη τον Μάρτιο του 2004. Δηλαδή, οι συμβασιούχοι δεν ήταν πελατειακή αντίληψη ούτε οι βαλίτσες της Siemens ούτε τα ανεβοκατεβάσματα των στελεχών του στα κότερα ούτε η επαίσχυντη αναθεώρηση του Συντάγματος, που καθιέρωσε το ακαταδίωκτο των υπουργών και υποβίβασε την παραγραφή ακόμη και κακουργημάτων σε επίπεδο πταίσματος.
- Η προείσπραξη μελλοντικών δημοσίων εσόδων με swaps και όλες αυτές τις χρηματοδοτικές αλχημείες των οικονομικών συμβούλων του κ. Σημίτη, που στερούσαν για δεκαετίες από τις μελλοντικές κυβερνήσεις οικονομικά μέσα, φυσικά δεν ήταν τέχνασμα ούτε η έλλειψη των πόρων αυτών από τις επόμενες χρήσεις επιδείνωσαν τις δανειοληπτικές ανάγκες της χώρας και δεν προκάλεσαν τη διόγκωση του δημοσίου χρέους.
- Τη στιγμή που ακόμη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέλαβε το μερίδιο της ευθύνης του για τα λάθη των κυβερνήσεων, όπου συμμετείχε στο παρελθόν, των οποίων μέλος ήταν παρεμπιπτόντως και ο κ. Σημίτης, ο πρώην πρωθυπουργός αδικεί πρωτίστως τον εαυτό του όταν αφήνει να εννοηθεί ότι μόνον αυτός πέτυχε λίγο-πολύ ένα οικονομικό θαύμα στην Ελλάδα, ενώ όλοι οι άλλοι και ειδικά ο διάδοχός του, όπως ισχυρίζεται, είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για τη χρεοκοπία της χώρας.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_11/05/2010_400501
============
===============
Αφιερωμένο εξαιρετικά στον υπερτιμημένο λογιστάκο - τον Σημίτη το μικρό - που μάλλον δεν έβλεπε το όργιο κλοπής του δημόσιου χρήματος που συνέβαινε γύρω του, αφού είχε τη θέση του συντονιστή...
Μίζες εκατομμυρίων και για τα τρόλεϊ
Την περίοδο 1997-2002 η γερμανική εταιρεία ΜΑΝ έκανε πληρωμές μέσω τριών υπεράκτιων εταιρειών «συμβούλων» Δύο υπεράκτιες εταιρείες της Κύπρου, μία στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους και δύο Ελληνες υπήκοοι εμφανίζονται ως οι πρωταγωνιστές στο σκάνδαλο των μιζών που κατέβαλε η γερμανική εταιρεία ΜΑΝ προς αξιωματούχους του ελληνικού υπουργείου Μεταφορών, προκειμένου να εξασφαλίσει παραγγελίες από τα ΗΛΠΑΠ στο πλαίσιο δύο συμβάσεων, το 1997 και το 2002 αντίστοιχα, σύμφωνα με εσωτερική έρευνα της εταιρείας. Στοιχεία της τέθηκαν υπ’ όψιν της «Κ» και της Sueddeutsche Zeitung.
Οπως είχε γράψει η «Κ», οι πληρωμές αφορούν ένα συμβόλαιο 60,4 εκατομμυρίων ευρώ, ανάμεσα στη θυγατρική εταιρεία της ΜΑΝ, NEOPLAN, με την ημικρατική ΕΛΒΟ για 142 τρόλεϊ. Η ΝΕΟPLAN υπέβαλε την προσφορά της στις 21 Σεπτεμβρίου του 2001 και τέσσερις μέρες αργότερα η ελληνική και η γερμανική εταιρεία υπέγραψαν μία σύμβαση. Η γερμανική εταιρεία θα παρείχε οχήματα στην ΕΛΒΟ και η τελευταία θα τα μετασκεύαζε για λογαριασμό των ΗΛΠΑΠ, που είχαν δώσει την παραγγελία.
Τα πρώτα οχήματα παραδόθηκαν στην ΕΛΒΟ το 2003. Το συνολικό ύψος των μιζών στο συμβόλαιο αυτό ήταν 3,2 εκατομμύρια ευρώ ή το 5,26% του συνολικού ύψους της παραγγελίας. Κύριος, αλλά όχι μοναδικός, «διακινητής» της μίζας εμφανίζεται η υπεράκτια εταιρεία Waker, η οποία παρουσιάζεται ως σύμβουλος στην εκτέλεση του συμβολαίου. Το νομικό τμήμα της ΜΑΝ ανακάλυψε ότι η «εταιρεία συμβούλων» είχε δραστηριοποιηθεί και σε ένα προηγούμενο συμβόλαιο με την ΕΛΒΟ, στις 24 Δεκεμβρίου 1997. Για την παραγγελία δύο συμβολαίων, στις 19 Σεπτεμβρίου 1997 και στις 12 Ιανουαρίου 1998, για 200 λεωφορεία Ν 4007 και 96 τρόλεϊ Ν 6014, αντίστοιχα και μίζες 18.500 μάρκων ανά λεωφορείο και 21.500 ανά τρόλεϊ. Σύνολο 2,2 εκατομμύρια ευρώ. Πουθενά δεν βρέθηκαν αποδείξεις ότι η εταιρεία παρείχε πραγματικές υπηρεσίες, όπως επισημαίνουν οι νομικοί της ΜΑΝ.
Τον Φεβρουάριο του 2001 η Waker ξαναεμφανίζεται με ένα «συμβόλαιο συμβούλων», ζητώντας περίπου 2 εκατομμύρια ευρώ για «αμοιβή», που αντιστοιχεί σε περίπου 13.800 ευρώ ανά τρόλεϊ, για τη σύμβαση των 140 οχημάτων.
Ανάμεσα στις δύο συμβάσεις της εταιρείας το 1997 και το 2001, η έρευνα της ΜΑΝ, που παραδόθηκε στην Εισαγγελία του Μονάχου, αποκάλυψε και άλλα συμβόλαια που αφορούσαν στην «παροχή» συμβουλών της Waker προς την ΕΛΒΟ, τα ΗΛΠΑΠ και την ΕΘΕΛ στις 23 Ιανουαρίου του 1998, στις 17 Μαΐου του 1999, στις 12 Απριλίου του 2000 και την 1η Φεβρουαρίου του 2001.
Από το 1999 ώς το 2004 πληρώνονται συνολικά 4,1 εκατομμύρια ευρώ στην εταιρεία, σε έναν λογαριασμό της Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου σε υποκατάστημα της Λευκωσίας.
Στη διεύθυνση καταβολής των μιζών εμφανίζονται δύο ακόμα υπεράκτιες εταιρείες. Η μία είναι η εταιρεία Felmont, που υπογράφει δύο συμβόλαια συμβούλων με τη ΜΑΝ /ΝΕΟPLAN αξίας 770.000 ευρώ. Το ποσό θα πληρωθεί στον λογαριασμό 02421251.60W της τράπεζας UBS στη Ζυρίχη. Η Felmont παρουσιάζει δύο διαφορετικές διευθύνσεις στην Κύπρο, ενώ διαχειριστής εμφανίζεται ο δικηγόρος Λευκωσίας Χρήστος Π. Σύμφωνα με πληροφορίες της Εισαγγελίας του Μονάχου, η εταιρεία συμμετέχει στο μετοχικό κεφάλαιο της Peprarimi S.A., μερίδιο της οποίας πούλησε στην εταιρεία Feltex LTD. Η τελευταία εμφανίζεται να έχει σχέσεις με την ΕΛΒΟ, αλλά και ένα φυσικό πρόσωπο, που θεωρείται από Interpol και Europol ότι έχει αναμειχθεί σε εμπόριο όπλων, ναρκωτικών και ξέπλυμα «μαύρου χρήματος».
Παραστατικά για μίζες εκδίδονται και επ’ ονόματι της εταιρείας των Βρετανικών Παρθένων Νήσων Hillcrest, αλλά τα ποσά καταβάλλονται στον ίδιο λογαριασμό της UBS που χρησιμοποιεί και η Felmont. Οι δύο εταιρείες Felmont και Hillcrest, που βρίσκονται σε εκκαθάριση, φαίνεται να έχουν τον ίδιο λογαριασμό και πιθανώς ανήκουν στα ίδια φυσικά πρόσωπα.
Στα παραστατικά αυτά αναφέρεται ως δικαιούχος της προμήθειας, εκτός από τη Felmont, και στέλεχος της ΕΛΒΟ στο επίμαχο διάστημα. Η γερμανική Εισαγγελία σημειώνει, με βάση την αξιολόγηση των στοιχείων, ότι αρκούν οι ενδείξεις για την άσκηση δίωξης για δωροδοκία ξένου αξιωματούχου, αλλά το αδίκημα σύμφωνα με τον γερμανικό νόμο έχει παραγραφεί. Στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει προκαταρκτική εξέταση αλλά μέχρι τώρα τα στοιχεία δεν αρκούσαν για να προχωρήσει ο αρμόδιος εισαγγελέα την έρευνα. Τόσο ο αρμόδιος υπουργός Χρ. Βερελής μετά το 2000 όσο και οι επικεφαλής των ΗΛΠΑΠ και της ΕΘΕΛ -δύο από αυτούς ασκούν σήμερα δημόσια εξουσία- είχαν διαβεβαιώσει δημοσίως ότι οι διαδικασίες στους σχετικούς διαγωνισμούς είχαν προχωρήσει μέσα σε πλαίσιο απόλυτης νομιμότητας.
Ποια είναι η WakerΗ εταιρεία Waker ιδρύεται το 1997 και εκπροσωπείται από τον Κύπριο δικηγόρο Γιώργο Λ. που υπογράφει και κάποια συμβόλαια «συμβούλων». Η δραστηριότητά της επικεντρώνεται σε βιομηχανικά μηχανήματα και πυρίμαχα προϊόντα. Ως μέτοχοί της εμφανίζονται δύο κυπριακές εταιρείες που προφανώς τη διαχειρίζονται για λογαριασμό κάποιου φυσικού προσώπου. Ενας μάρτυρας, στέλεχος της ΜΑΝ, που κατέθεσε στην Εισαγγελία του Μονάχου, ανέφερε ότι πίσω από την εταιρεία βρίσκεται ο Φ.Α. που ζητούσε και τις προμήθειες .Ο «μεσάζων» αυτός φαίνεται, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, να διατηρεί σχέση με μια επιτροπή επιλογής σε διαγωνισμό οχημάτων της ΕΘΕΛ. Τα στοιχεία της γερμανικής Εισαγγελίας δείχνουν ότι στέλεχος της ΕΘΕΛ (το όνομά του είναι στη διάθεση της «Κ») ενημέρωνε την κοινοπραξία ΕΛΒΟ/NEOPLAN για την εξέλιξη του διαγωνισμού, ζητώντας 1.600 μάρκα μίζα για κάθε μεσαίο λεωφορείο και 2.750 μάρκα για κάθε αρθρωτό. Δύο σύμβουλοι των υπουργείων Μεταφορών και Οικονομικών συνδέονται, σύμφωνα με την ίδια δικογραφία, με τις πληρωμές στον συγκεκριμένο παράγοντα.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100024_27/06/2010_406123
======================
13/10/2010
Η Εθνική μας Πινακοθήκη: εκ των νεωτέρων (για να μην πάμε πίσω στη γενιά του '30) πρώτος ο κ. Σημίτης ο Εκσυγχρονιστής. Αυτός βάθυνε το κακό με τη « δημιουργική λογιστική» -τα νυν greek statistics- αυτός άρχισε τα πρώτα κόλπα με την Goldman Sachs, αυτός που, όταν είδε την ήττα να 'ρχεται, έριξε την ασπίδα, έδωσε το δακτυλίδι πίσω στη Δυναστεία Παπανδρέου και την έκανε...
Δεύτερος, ο Κωστάκης ο Μεταρρυθμιστής. Ο Νταβατζηδοκτόνος. Αυτός που θα επανίδρυε το κράτος και το 'στειλε. Ο άνθρωπος που, προ του κινδύνου, τα 'φτυσε, μας έφτυσε και απέκτησε επαξίως τον τίτλο του Ριψάσπιδος.
Τρίτος και καλύτερος ο Γιώργος ο Ψευτοθόδωρος και Δόσων. Ο άνθρωπος που περιήγαγε τη χώρα σε καθεστώς Κατοχής, καθαίρεσε το Σύνταγμα και διαλύει συστηματικά τον κοινωνικό ιστό των Ελλήνων.
Αυτή είναι η Εθνική μας Πινακοθήκη. Αυτό είναι το άριστον που κατόρθωσε ο δικομματισμός τα τελευταία 20 χρόνια. Τρεις ηγέτες τρίτης εθνικής και μια Σύγκλητος με εγγεγραμμένους πατέρες τούς Μητσοτάκη, Πάγκαλο, Χριστοφοράκο, Εφραίμ, Βόνταφον, Ντόυτσε Τέλεκομ, Καρχιμάκη, το Χρηματιστήριο και τις κυρίες Μίζα, Διαφθορά και Διαπλοκή.
Αυτή είναι η Εθνική μας Πινακοθήκη, το Εθνικό μας Πάνθεον...
Η ευκολία, με την οποίαν ψεύδεται ο κ. Παπακωνσταντίνου, είναι ευθέως ανάλογη της ευκολίας με την οποίαν ψεύδεται ο αρχηγός του κ. Γεώργιος Α. Παπανδρέου.
Η ευκολία με την οποίαν λέει κουταμάρες ο (Σρεκ) κ. Πεταλωτής (όπως ότι «τέθηκε στον κ. Παπακωνσταντίνου μια ερώτηση σε λάθος βάση»..!!) είναι επίσης ευθέως ανάλογη του διαρκούς τους ξεπεσμού.
Ομως, προς τι οι απορίες για τις δηλώσεις Junker; Λωτοφάγοι είμαστε ή λοβοτομημένοι; Δεν ήταν ο κ. Παπανδρέου που δήλωνε στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών (δηλαδή προς όλον τον κόσμο), στις 10 Δεκεμβρίου 2009 ότι «η χώρα μου είναι διεφθαρμένη από το Αλφα ώς το Ωμέγα»;
Δεν ήταν ο ίδιος ο Πρόεδρος του Eurogroup, ο κ. Junker, που είχε διαμηνύσει στην Αθήνα (ήδη από τις 19 Οκτωβρίου 2009) ότι «the game is over»;
Ποιος δεν ήξερε;
Ή μήπως δεν τα γράφαμε τότε όλα αυτά;
Μπορεί τα παπαγαλάκια να ποιούσαν τη νήσσαν, μπορεί να προσπαθούσαν να σκεπάσουν με το απαλό τους φτερούγισμα τη βοή των επερχομένων, αλλά
ουκ ολιγάριθμοι και πάντως Λακεδαιμόνιοι (ανάμεσά τους έχει την τιμή να ήταν και η στήλη) έγραφαν από τότε ότι δεν νοείται πρωθυπουργός να διασύρει την ίδιαν του τη χώρα! Να τη βγάζει στη σέντρα, να τινάζονται
ούτω πώς τα σπρεντ στον θεό και να την περιαγάγει έτσι σε αδυναμία δανεισμού.
Τα ίδια φωνάζαμε (κι ορισμένοι μάς έλεγαν τότε εμπαθείς) κι όταν ο κ. Παπανδρέου μίλησε στο Υπουργικό Συμβούλιο για απομείωση της εθνικής κυριαρχίας! Αδιανόητα πράγματα. Οποιοσδήποτε μπορεί να παραδεχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο εκτός απ' τον Πρωθυπουργό μιας χώρας.
Ο άνθρωπος είχε παραδεχθεί την ήττα.
Στην καλύτερη.
Στη χειρότερη, την προετοίμαζε κιόλας! Αν δει κανείς το χρονολόγιο των κινήσεων Παπανδρέου από τον Νοέμβριο του 2009 έως τον Απρίλιο του 2010 και την εγκατάσταση του τρισυπόστατου Διευθυντηρίου στην Αθήνα, τα συμπεράσματα είναι ανατριχιαστικά.
Ολοι ήξεραν! Καραμανλής, Ευρωπαϊκή Ενωση, Αμερικανοί, Τραπεζίτες, Γιώργος - όλοι.
Ολοι γνώριζαν, εκτός απ' τον λαό! Αυτός τα έμαθε τελευταίος. Κι απ' όταν τα έμαθε τον πάνε πηδώντας.
Δεν ξέρω αν είναι ανόητοι (ανόητους λέμε ορισμένες φορές κάποιους για να μην τους πούμε προδότες), αλλά μέσα σε λίγους μήνες η Ελλάδα έχασε την κυριαρχία της, όπως και την ασυλία της εθνικής μας περιουσίας απέναντι στους πιστωτές της, το Σύνταγμά της ετέθη σε αναγκαστική ύπνωση, ο Πρωθυπουργός της καθαιρέθηκε σε ανδρείκελο και τρία λαχανάκια Βρυξελλών, τρεις υπαλληλίσκοι της Commission, μας διοικούν εν είδει Υπατου Αρμοστή, εξάρχου Ξένων Δυνάμεων.
Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται ανικανότης ή πονηρία, δεν ξέρω αν οι δοτοί είναι ή ήταν και βαλτοί, ξέρω όμως ότι η χώρα έχει περιπέσει στη δικτατορία του Fast Truck, ότι ένας εξωθεσμικός εσμός
παρακοιμωμένων χειρίζεται deals (τα αγγλικά και τα φραγκολεβαντίνικα σ' αυτό το κείμενο είναι σκόπιμα), ότι άνθρωποι σαν τον κ. Αλεξ Ρόντος παίζουν με τα σύνορα, ότι πωλούνται εκτάσεις απ' τον Πειραιά ώς το Σούνιο
κι ότι σε μια κυβέρνηση τουρλουμπούκι υπομειόνων, σκοτώνονται μεταξύ τους πραιπόζιτοι, όπως ο πολύφερνος κ. Σπύρος Κουβέλης με τον πολυπράγμονα κ. Παμπούκη (να τος και με τον Νετανιάχου) για το ποιος κόβει και ράβει καλύτερα χάριν των Αντρικονικολάκηδων...
* * *
Κι επιτέλους με αυτήν τη διαρκή σύγκριση πινγκ πονγκ Καραμανλή - Παπανδρέου. Η αθλιότης του ενός δεν αθωώνει την αθλιότητα του άλλου...
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=12/10/2010&s=naytilos
===========
«Ο Γεώργιος Σημίτης πατέρας του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Σημίτη γεννήθηκε στον Πειραιά το 1899. Αφού σπούδασε στο πανεπιστήμιο Αθηνών, έγινε διδάκτορας το 1928 και το 1936, σε ηλικία 37 ετών εξελέγη υφηγητής του Εμπορικού Δικαίου. Κατά την διάρκεια του Μεταξικού καθεστώτος υπήρξε φιλοβασιλικός και θιασώτης της 4ης Αυγούστου, λόγω δε της φιλίας του με τον Μεταξά διορίσθηκε καθηγητής της Ανωτάτης Εμπορικής με συνοπτικές διαδικασίες. Κατά την διάρκεια της κατοχής διατέλεσε στενός συνεργάτης του αγαπημένου θείου της Μελίνας Μερκούρη, Γεωργίου Μερκούρη. Ο Τελευταίος ήταν αρχηγός του μόνου πολιτικού κόμματος του οποίου η λειτουργία επετρέπετο στην κατοχή: Του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος. Τον Δεκέμβριο του 1943 ο Γ. Μερκούρης πέθανε αιφνίδια και ο Γ. Σημίτης διαβλέπων την επερχόμενη ήττα του άξονα μετεπήδησε στο ΕΑΜ.»
«Με αλχημείες η κυβέρνηση εξαπατούσε τους πολίτες»
«Η κυβέρνηση με αλχημείες και με κρυφούς ειδικούς λογαριασμούς, επί 8 χρόνια, εξαπατούσε τους Ελληνες πολίτες, στους οποίους παρουσίαζε δήθεν μείωση των δημοσίων ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους, ενώ στην πραγματικότητα αυτά έχουν διογκωθεί σημαντικά, παρ’ ότι εκποιήθηκαν κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις και δημόσια περιουσία».
Αυτά τόνισε το Σάββατο από την Πάτρα, ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ Δημ. Τσοβόλας, που περιόδευσε στην Αχαΐα. Επίσης ανακοίνωσε ότι το ΔΗΚΚΙ ξεκίνησε τις εσωκομματικές διαδικασίες σε όλους τους νομούς της χώρας για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων των βουλευτικών εκλογών και «καλεί σε συνεργασία στελέχη, μέλη και φίλους οποιουδήποτε κόμματος και απλούς πολίτες, προκειμένου να χτυπηθεί η νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική στη χώρα μας». Ο Δ. Τσοβόλας μίλησε και στη 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της νεολαίας του ΔΗΚΚΙ. Είπε ότι οι «κατασκευασμένες μονοκομματικές κυβερνήσεις μόνο τους διαπλεκόμενους και τον ξένο παράγοντα ευνοούν» και κατηγόρησε την κυβέρνηση για νεοφιλελεύθερη πολιτική, που έχει βυθίσει σε απόγνωση χιλιάδες μικρομεσαίους». Αλλά και στα εθνικά θέματα η κυβέρνηση κατά τον Δ. Τσοβόλα «εξαπάτησε τον ελληνικό λαό, ισχυριζόμενη πως δρομολογούνται προς θετική κατεύνθυνση, ενώ αντιθέτως ο Αττίλας ενισχύθηκε θεσμικά». Τέλος, ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ τάχθηκε υπέρ της δημιουργίας ενός μετώπου που θα συσπειρώνει τη νεολαία προς την κατεύθυνση μιας άλλης, πραγματικά φιλολαϊκής πολιτικής».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 03/11/2003
πηγή
===========
Ο ΤΣΟΥΚΑΤΟΣ ΜΙΛΑΕΙ!! (26/2/2011)
13/10/2010
Η Εθνική μας Πινακοθήκη: εκ των νεωτέρων (για να μην πάμε πίσω στη γενιά του '30) πρώτος ο κ. Σημίτης ο Εκσυγχρονιστής. Αυτός βάθυνε το κακό με τη « δημιουργική λογιστική» -τα νυν greek statistics- αυτός άρχισε τα πρώτα κόλπα με την Goldman Sachs, αυτός που, όταν είδε την ήττα να 'ρχεται, έριξε την ασπίδα, έδωσε το δακτυλίδι πίσω στη Δυναστεία Παπανδρέου και την έκανε...
Δεύτερος, ο Κωστάκης ο Μεταρρυθμιστής. Ο Νταβατζηδοκτόνος. Αυτός που θα επανίδρυε το κράτος και το 'στειλε. Ο άνθρωπος που, προ του κινδύνου, τα 'φτυσε, μας έφτυσε και απέκτησε επαξίως τον τίτλο του Ριψάσπιδος.
Τρίτος και καλύτερος ο Γιώργος ο Ψευτοθόδωρος και Δόσων. Ο άνθρωπος που περιήγαγε τη χώρα σε καθεστώς Κατοχής, καθαίρεσε το Σύνταγμα και διαλύει συστηματικά τον κοινωνικό ιστό των Ελλήνων.
Αυτή είναι η Εθνική μας Πινακοθήκη. Αυτό είναι το άριστον που κατόρθωσε ο δικομματισμός τα τελευταία 20 χρόνια. Τρεις ηγέτες τρίτης εθνικής και μια Σύγκλητος με εγγεγραμμένους πατέρες τούς Μητσοτάκη, Πάγκαλο, Χριστοφοράκο, Εφραίμ, Βόνταφον, Ντόυτσε Τέλεκομ, Καρχιμάκη, το Χρηματιστήριο και τις κυρίες Μίζα, Διαφθορά και Διαπλοκή.
Αυτή είναι η Εθνική μας Πινακοθήκη, το Εθνικό μας Πάνθεον...
Η ευκολία, με την οποίαν ψεύδεται ο κ. Παπακωνσταντίνου, είναι ευθέως ανάλογη της ευκολίας με την οποίαν ψεύδεται ο αρχηγός του κ. Γεώργιος Α. Παπανδρέου. Η ευκολία με την οποίαν λέει κουταμάρες ο (Σρεκ) κ. Πεταλωτής (όπως ότι «τέθηκε στον κ. Παπακωνσταντίνου μια ερώτηση σε λάθος βάση»..!!) είναι επίσης ευθέως ανάλογη του διαρκούς τους ξεπεσμού.
Ομως, προς τι οι απορίες για τις δηλώσεις Junker; Λωτοφάγοι είμαστε ή λοβοτομημένοι; Δεν ήταν ο κ. Παπανδρέου που δήλωνε στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών (δηλαδή προς όλον τον κόσμο), στις 10 Δεκεμβρίου 2009 ότι «η χώρα μου είναι διεφθαρμένη από το Αλφα ώς το Ωμέγα»;
Δεν ήταν ο ίδιος ο Πρόεδρος του Eurogroup, ο κ. Junker, που είχε διαμηνύσει στην Αθήνα (ήδη από τις 19 Οκτωβρίου 2009) ότι «the game is over»;
Ποιος δεν ήξερε;
Ή μήπως δεν τα γράφαμε τότε όλα αυτά;
Μπορεί τα παπαγαλάκια να ποιούσαν τη νήσσαν, μπορεί να προσπαθούσαν να σκεπάσουν με το απαλό τους φτερούγισμα τη βοή των επερχομένων, αλλά
ουκ ολιγάριθμοι και πάντως Λακεδαιμόνιοι (ανάμεσά τους έχει την τιμή να ήταν και η στήλη) έγραφαν από τότε ότι δεν νοείται πρωθυπουργός να διασύρει την ίδιαν του τη χώρα! Να τη βγάζει στη σέντρα, να τινάζονται
ούτω πώς τα σπρεντ στον θεό και να την περιαγάγει έτσι σε αδυναμία δανεισμού.
Τα ίδια φωνάζαμε (κι ορισμένοι μάς έλεγαν τότε εμπαθείς) κι όταν ο κ. Παπανδρέου μίλησε στο Υπουργικό Συμβούλιο για απομείωση της εθνικής κυριαρχίας! Αδιανόητα πράγματα. Οποιοσδήποτε μπορεί να παραδεχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο εκτός απ' τον Πρωθυπουργό μιας χώρας. Ο άνθρωπος είχε παραδεχθεί την ήττα.
Στην καλύτερη.
Στη χειρότερη, την προετοίμαζε κιόλας! Αν δει κανείς το χρονολόγιο των κινήσεων Παπανδρέου από τον Νοέμβριο του 2009 έως τον Απρίλιο του 2010 και την εγκατάσταση του τρισυπόστατου Διευθυντηρίου στην Αθήνα, τα συμπεράσματα είναι ανατριχιαστικά.
Ολοι ήξεραν! Καραμανλής, Ευρωπαϊκή Ενωση, Αμερικανοί, Τραπεζίτες, Γιώργος - όλοι.
Ολοι γνώριζαν, εκτός απ' τον λαό! Αυτός τα έμαθε τελευταίος. Κι απ' όταν τα έμαθε τον πάνε πηδώντας.
Δεν ξέρω αν είναι ανόητοι (ανόητους λέμε ορισμένες φορές κάποιους για να μην τους πούμε προδότες), αλλά μέσα σε λίγους μήνες η Ελλάδα έχασε την κυριαρχία της, όπως και την ασυλία της εθνικής μας περιουσίας απέναντι στους πιστωτές της, το Σύνταγμά της ετέθη σε αναγκαστική ύπνωση, ο Πρωθυπουργός της καθαιρέθηκε σε ανδρείκελο και τρία λαχανάκια Βρυξελλών, τρεις υπαλληλίσκοι της Commission, μας διοικούν εν είδει Υπατου Αρμοστή, εξάρχου Ξένων Δυνάμεων.
Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται ανικανότης ή πονηρία, δεν ξέρω αν οι δοτοί είναι ή ήταν και βαλτοί, ξέρω όμως ότι η χώρα έχει περιπέσει στη δικτατορία του Fast Truck, ότι ένας εξωθεσμικός εσμός
παρακοιμωμένων χειρίζεται deals (τα αγγλικά και τα φραγκολεβαντίνικα σ' αυτό το κείμενο είναι σκόπιμα), ότι άνθρωποι σαν τον κ. Αλεξ Ρόντος παίζουν με τα σύνορα, ότι πωλούνται εκτάσεις απ' τον Πειραιά ώς το Σούνιο
κι ότι σε μια κυβέρνηση τουρλουμπούκι υπομειόνων, σκοτώνονται μεταξύ τους πραιπόζιτοι, όπως ο πολύφερνος κ. Σπύρος Κουβέλης με τον πολυπράγμονα κ. Παμπούκη (να τος και με τον Νετανιάχου) για το ποιος κόβει και ράβει καλύτερα χάριν των Αντρικονικολάκηδων...
* * *
Κι επιτέλους με αυτήν τη διαρκή σύγκριση πινγκ πονγκ Καραμανλή - Παπανδρέου. Η αθλιότης του ενός δεν αθωώνει την αθλιότητα του άλλου...
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=12/10/2010&s=naytilos
===========
«Πώς η Αθήνα πήρε (επί Σημίτη και ΠΑΣΟΚ) με απάτες το ευρώ»
http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2010/11/h-ekt.html
=====================
ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ : Προς “καπάτσους” … η ημέρα της εκκαθαρίσεως δεν είναι μακρυά !
«Ο Γεώργιος Σημίτης πατέρας του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Σημίτη γεννήθηκε στον Πειραιά το 1899. Αφού σπούδασε στο πανεπιστήμιο Αθηνών, έγινε διδάκτορας το 1928 και το 1936, σε ηλικία 37 ετών εξελέγη υφηγητής του Εμπορικού Δικαίου. Κατά την διάρκεια του Μεταξικού καθεστώτος υπήρξε φιλοβασιλικός και θιασώτης της 4ης Αυγούστου, λόγω δε της φιλίας του με τον Μεταξά διορίσθηκε καθηγητής της Ανωτάτης Εμπορικής με συνοπτικές διαδικασίες. Κατά την διάρκεια της κατοχής διατέλεσε στενός συνεργάτης του αγαπημένου θείου της Μελίνας Μερκούρη, Γεωργίου Μερκούρη. Ο Τελευταίος ήταν αρχηγός του μόνου πολιτικού κόμματος του οποίου η λειτουργία επετρέπετο στην κατοχή: Του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος. Τον Δεκέμβριο του 1943 ο Γ. Μερκούρης πέθανε αιφνίδια και ο Γ. Σημίτης διαβλέπων την επερχόμενη ήττα του άξονα μετεπήδησε στο ΕΑΜ.»
Ο Πατέρας της Μελίνας Μερκούρη και αδελφός του Γεωργίου Μερκούρη έγγραψε ένα άρθρο αναφορικά με τον Γεώργιο Σημίτη στην εφημερίδα «Ριζοσπαστική Ηχώ» στις 12 Οκτωβρίου του 1944, ημέρα απελευθέρωσης των Αθηνών με τίτλο «Οι Καπάτσοι»:
«Διά μίαν ακόμη φορά διέλαμψε η Ελληνική κουτοπονηριά, την οποία λογιοτίζοντες και μη, ονομάζομεν αθάνατον δαιμόνιον της φυλής. Ιδού λ.χ. όκνον της μαστίζουσης τον τόπον από μίας εικοσαετίας επιτηδιοκρατίας, επεζήτησε και επέτυχε να σφηνωθεί σωρηρόν και αδιακρίτως , εις όλας σχεδόν τας ανωνύμους εταιρίας και ιδιαιτέρως τας τραπεζικάς υπο τον εύηχον τίτλον του νομικού συμβούλου, με αποτέλεσμα να εισπράττει καθόλον το διαρεύσαν μέχρι της Κατοχής, αλλά και μετ΄ αυτήν, και ημείς δεν ηξεύρωμεν πόσα κατά μήνα, πάντως όμως πολύ περισσότερα των όσων, κατά το ισόχρονον διάστημα , εισέπραξε λόγω μισθού το σύνολον των απαρτιζόντων το ανώτατον ημών δικαστήριον, τον Άρειον Πάγον, δικαστών συνυπολογιζομένων και των υπαλλήλων των. Ήδη ο κ. Γεώργιος Σημίτης αλλάζει δια μιας πορείαν. Αντιλαμβάνεται ότι το καθεστώς της εμίσθου ραστώνης, του οποίου και χτες ακόμη ήτο αυτός υπέρ πάντα άλλον ο εκλεχτός, βαίνει βιαίως προς την δύσην του. Και ο υπερεξύπνος κ. Γεώργιος Σημίτης κάμνει τι; Απλούστατα: Εγκαταλείπε οικεία θελήσει, ως αφήνει να πιστεύεται, τα οχυρά του, θέλομεν να είπωμεν τας παντοειδείς θέσεις του, και μεταπηδά εις το στρατόπεδον, όθεν, καθώς τον συμβουλεύει η αλάθητος όσφρησης του, φαίνεται εγγίζουσα του κρατούντος οικονομικού συστήματος η ανατροπή. Γίνεται λοιπόν ο Κ. Γεώργιος Σημίτης –κρατηθείται καλώς εις το καθισμά σας-κοινοκτήμων… Ο κ. Γ. Σημίτης είναι κάθαρμα. Όπως καθάρματα κακού ποιού είναι και η συνομοταξία των υπερεξύπνων, όσοι αφού συνέφαγον και συνεκόπρισαν μέχρι σκασίματος επί δύο τρία έτη, ΕΝ ΣΦΙΧΤΩ ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΩ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΝ,… Η ημέρα της εκκαθαρίσεως δεν είναι μακρυά».
Λίγες μέρες αργότερα ο πατήρ Σημίτης εισέρχετο θριαμβευτής στην Λαμία στο πλευρό του Αρη Βελουχιώτη (πρωταγονιστούντος στο πάνθεο των σφαγέων) με τον βαρύγδουπο τίτλο του Γενικού Διοικητού της Ρούμελης.
http://olympia.gr/2011/01/09/%CE%AC-3/#more-47511
================
Βlogger: Αφιερωμένο αξαιρετικά στον Σημιτάκο..
Δ. ΤΣΟΒΟΛΑΣ:«Με αλχημείες η κυβέρνηση εξαπατούσε τους πολίτες»
«Η κυβέρνηση με αλχημείες και με κρυφούς ειδικούς λογαριασμούς, επί 8 χρόνια, εξαπατούσε τους Ελληνες πολίτες, στους οποίους παρουσίαζε δήθεν μείωση των δημοσίων ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους, ενώ στην πραγματικότητα αυτά έχουν διογκωθεί σημαντικά, παρ’ ότι εκποιήθηκαν κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις και δημόσια περιουσία».
Αυτά τόνισε το Σάββατο από την Πάτρα, ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ Δημ. Τσοβόλας, που περιόδευσε στην Αχαΐα. Επίσης ανακοίνωσε ότι το ΔΗΚΚΙ ξεκίνησε τις εσωκομματικές διαδικασίες σε όλους τους νομούς της χώρας για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων των βουλευτικών εκλογών και «καλεί σε συνεργασία στελέχη, μέλη και φίλους οποιουδήποτε κόμματος και απλούς πολίτες, προκειμένου να χτυπηθεί η νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική στη χώρα μας». Ο Δ. Τσοβόλας μίλησε και στη 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της νεολαίας του ΔΗΚΚΙ. Είπε ότι οι «κατασκευασμένες μονοκομματικές κυβερνήσεις μόνο τους διαπλεκόμενους και τον ξένο παράγοντα ευνοούν» και κατηγόρησε την κυβέρνηση για νεοφιλελεύθερη πολιτική, που έχει βυθίσει σε απόγνωση χιλιάδες μικρομεσαίους». Αλλά και στα εθνικά θέματα η κυβέρνηση κατά τον Δ. Τσοβόλα «εξαπάτησε τον ελληνικό λαό, ισχυριζόμενη πως δρομολογούνται προς θετική κατεύνθυνση, ενώ αντιθέτως ο Αττίλας ενισχύθηκε θεσμικά». Τέλος, ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ τάχθηκε υπέρ της δημιουργίας ενός μετώπου που θα συσπειρώνει τη νεολαία προς την κατεύθυνση μιας άλλης, πραγματικά φιλολαϊκής πολιτικής».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 03/11/2003
πηγή
===========
Ο ΤΣΟΥΚΑΤΟΣ ΜΙΛΑΕΙ!! (26/2/2011)
Σχόλια