ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΤΖΟΡΤΖ ΣΟΡΟΣ, H ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ
© Aπεροπία. Τα άρθρα του ιστολογίου aperopia.fr έχουν γραφεί κατόπιν κοπιαστικής έρευνας ή μετάφρασης. Απαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευσή τους από άλλες ιστοσελίδες ακόμα και με ενεργό σύνδεσμο, ή η αποστολή περιεχομένου με email. Επιτρέπεται η διακίνηση του άρθρου μόνον με αποστολή ενεργού link που οδηγεί απευθείας στο ιστολόγιο aperopia.fr
Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα
Το παρόν άρθρο εγκαινιάζει μία σειρά ενημερωτικών αναρτήσεων για τη προέλευση της ιδεολογίας της Ανοιχτής Κοινωνίας (Open Society) των ανοιχτών συνόρων, τον ρόλο των σημαντικότερων θεωρητικών της στη γενοκτονία των γηγενών ευρωπαϊκών λαών, τα μέσα που χρησιμοποιεί για να την επιτύχει και γιατί επιδιώκει τον μετανθρωπισμό.
Ο πάμπλουτος επενδυτής Τζορτζ Σόρος σε ένα από τα βιβλία του 1 εξηγεί την επίδραση που είχε στη σκέψη του το έργο του Αμερικανο-βρετανού ανθρωπολόγου, κοινωνικού επιστήμονα και κυβερνητιστή Γκρέγκορι Μπέιτσον (Gregory Bateson, 1904 -1980). Ο Μπέιτσον, ένας από τους πατέρες της κυβερνητικής, βρίσκεται στη καρδιά της κοινωνικής μηχανικής.
Η κοινωνική μηχανική είναι το όνομα που δόθηκε κατά τον 20ό αιώνα σε μία επεμβατική και μηχανική προσέγγιση των κοινωνικών φαινομένων. Πρόκειται για το έργο της μεταμόρφωσης μιας κοινωνίας η οποία αντιμετωπίζεται σαν ένα οποιοδήποτε κτίριο, περιλαμβάνοντας ενίοτε και τη λεγόμενη «ελεγχόμενη κατεδάφιση».
Εξ ου και η εφαρμογή
ενός τύπου «ελεγχόμενου χάους», προκειμένου να προκληθούν αλλαγές που
διαφορετικά δεν επρόκειτο ποτέ να συμβούν από μόνες τους (για
παράδειγμα, τα διάφορα αντισυνταγματικά μέτρα καταστολής ελευθερίας λόγω
κορωνοϊού).
Η μελέτη του έργου του Μπέιτσον και του ιστορικού πλαισίου κάτω από το οποίο έδρασε, μας επιτρέπει να καταλάβουμε καλύτερα τι διέπει την κοσμοθεώρηση της Ανοιχτής Κοινωνίας που επιχειρεί να επιβάλλει ο Σόρος στην Ευρώπη και μετά το 2010 και στη πατρίδα μας.
Ο Καρλ Πόπερ 2, ίνδαλμα του Σόρος, έχει παίξει εξίσου κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη της κοινωνικής μηχανικής. Ωστόσο, ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα, υπάρχει ξεκάθαρα σύνδεση σκέψεων και συνεργασία μέσων, ανάμεσα στις ερευνητικές ομάδες της κοινωνικής μηχανικής και της κυβερνητικής.
Λόγω της επίδρασης του Πόπερ, του Μπέιτσον και της Σχολής της Φρανκφούρτης, το σχέδιο του Σόρος για μια Ανοιχτή Κοινωνία συνδέεται με όλο το πεδίο του νοητικού ελέγχου και του ψυχοκοινωνικού επαναπρογραμματισμού των μαζών που ωστόσο υλοποιείται μόνο με τη βοήθεια της επιστήμης της κυβερνητικής.
Σχολή της Φρανκφούρτης και κυβερνητική
Προκειμένου να εγκαθιδρυθεί η ανοιχτή μετανθρωπισμένη κοινωνία (που στη πραγματικότητα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ατλαντικής ολιγαρχίας και των μυστικών αδελφοτήτων), είναι σαφώς προτιμητέο αντί να εφαρμοστεί η απαιτούμενη στρατιωτική βία, να εφαρμοστεί η επιστήμη της κυβερνητικής.
Τη λατρεία της κυβερνητικής υιοθέτησε εξ αρχής η περιβόητη Σχολή της Φρανκφούρτης 3, και βεβαίως ο Τζορτζ Σόρος για την Ανοιχτή Κοινωνία του.
Ο Μπέιτσον εγκαινίασε τη πίστη στον πλήρη έλεγχο του υποσυνείδητου της ανθρώπινης συμπεριφοράς από μηχανισμούς που καταστέλλουν κάθε επαναστατική και εξουσιαστική επιθυμία και επεμβαίνουν βάναυσα στην ανθρώπινη φυσιολογία.
Η υποτιθέμενη πλανητική κυβέρνηση όμως και η τερατώδης μετα-βιολογική κοινωνία που πρέσβευε άλλωστε και η θεοσοφία της Έλενας Πέτροβνας – Μπλαβάτσκι και της Άννι Μπεζάντ, δεν μπορεί να εγκαθιδρυθεί χωρίς υπολογιστική τεχνολογία αιχμής.
Δεδομένου όμως ότι μέχρι τώρα οι περισσότερες κυβερνήσεις της Δύσης ακολουθούν κατά γράμμα τις προσταγές της Σχολής της Φρανκφούρτης, και ορισμένοι τεχνολογικοί κολοσσοί βρίσκονται πλέον στο κατώφλι της κβαντικής υπολογιστικής, αυτός είναι ο λόγος που επιδιώκουν να ψηφιοποιήσουν όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες.
Πατέρας της κυβερνητικής θεωρείται ο Αμερικανός μαθηματικός Νόρμπερτ Βάινερ (Norbert Wiener) που πρότεινε στο βιβλίο του Cybernetics: Or Control and Communication in the Animal and the Machine (Κυβερνητική : Ή έλεγχος και επικοινωνία στα ζώα και στις μηχανές) που εξεδόθη το 1948 στο Παρίσι, την επεξεργασία μιας θεωρίας διαταγών και επικοινωνίας, τόσο στα βιολογικά όντα, όσο και στις μηχανές.
Το
βιβλίο του Νόρμπερτ Βάινερ με τίτλο «Κυβερνητική» θεμελίωσε τις
θεωρητικές βάσεις της ρομποτικής, της τεχνητής νοημοσύνης και του
ίντερνετ. Ωστόσο, ο Βάινερ είχε προβλέψει μια δεύτερη βιομηχανική
επανάσταση που θα καθιστούσε περιττούς για τη κοινωνία όσους ανθρώπους
ήταν χαμηλών ή μέτριων δυνατοτήτων
Οι ανθρώπινες κοινωνίες ως συστήματα κυβερνητικής
Στη κυβερνητική, μια ανθρώπινη κοινωνία εκλαμβάνεται ως ένα σύστημα πληροφορικής, δηλαδή ως συστατικό ενός κυβερνητικού συστήματος που μπορεί να οριστεί ως σύνολο στοιχείων που βρίσκεται σε διάδραση. Οι διαδράσεις ανάμεσα στα επιμέρους στοιχεία συνίστανται σε ανταλλαγές ύλης, ενέργειας ή πληροφορίας.
Η κυβερνητική συνίσταται στη βαθμοποίηση της διαφοράς ανάμεσα στα βιολογικά και στα τεχνητά συστήματα, καθότι για την κυβερνητική τα πάντα είναι αντικείμενα (reification – πραγμοποίηση). Εκείνος που θέλει να χειραγωγήσει τους άλλους, μπορεί να αποσπάσει τον έλεγχο της προσοχής ενός ατόμου ή μιας ομάδας και να τον στρέψει εκεί που ακριβώς θέλει.
Κατά τον Γάλλο κοινωνικό ανθρωπολόγο Λουσιέν Σερίζ (Lucien Cerise), συγγραφέα του πετυχημένου βιβλίου Neuropirates, Réflexions sur l’ingénieurie sociale (Νευροπειρατές, σκέψεις πάνω στη κοινωνική μηχανική), 2016, η κυβερνητική αποτελεί το κοινωνικο-τεχνικό εργαλείο που επιτρέπει την κατά βούλησιν αποσύνθεση και επανασύνθεση ενός κοινωνικού σώματος.
O Βάινερ πίσω από ένα από τα μηχανικά συστήματά του.
Μ’ άλλα λόγια, η κυβερνητική είναι η τέχνη της χειραγώγησης συνειδήσεων με ακρίβεια επιστημονικού επιπέδου. Ύστατος σκοπός της χειραγώγησης είναι η τροποποίηση της ίδιας της ανθρώπινης φύσης, δηλαδή η προσαρμογή της ανθρώπινης φύσης στη βούληση των εξουσιαστών της.
Ο διανθρωπισμός, ο νοητικός προγραμματισμός MK Ultra, 4 και η ψυχοτρονική διάπλαση των ανθρώπων εξ αποστάσεως, δεν αποτελούν παρά μερικά παραδείγματα εφαρμογών κυβερνητικής.
Κυβερνητική, ανθρωπολογία και κατασκοπεία
O Γκρέγκορι Μπέιτσον, που υπήρξε πρωτεργάτης της κυβερνητικής αλλά και εμπνευστής του κινήματος των Χίπις, υπηρέτησε κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο τότε Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ (Office of Strategic Services –OSS, πρόγονο της CIA) υποτίθεται σαν ανθρωπολόγος, αλλά στην πραγματικότητα σαν πράκτορας (όλοι σχεδόν οι ανθρωπολόγοι, εκείνη την εποχή ήταν πράκτορες των αποικιοκρατικών ναυτικών δυνάμεων, προκειμένου να ρουφιανεύουν τη καθημερινή ζωή των γηγενών κατοίκων και να συγκεντρώνουν πολύτιμες πληροφορίες).
Πιο συγκεκριμένα, ο Μπέιτσον είχε επιφορτιστεί από το OSS να διευκολύνει τη δράση των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών πάνω στους ιθαγενείς κατοίκους της Άπω Ανατολής, όπου οργάνωνε επιχειρήσεις γεωπολιτικής, μέσω μαύρης προπαγάνδας κατά της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας. 5
Ορισμένοι υποψιάζονται ότι συνέχισε να έχει στενές σχέσεις με τις αμερικανικές στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών, κυρίως στα πλαίσια εγκληματικών πειραμάτων με χορήγηση LSD πάνω σε βετεράνους του στρατού που διεξήγε στο νοσοκομείο του Πάλο Άλτο της Καλιφόρνιας.
Στρατιωτικές ψυχιατρικές μέθοδοι σοκ και κυβερνητική
Ο Μπέιτσον υπήρξε ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές των περιβόητων διαλέξεων Μέισι (Macy) που οργανώθηκαν από το φιλανθρωπικό Ίδρυμα Ιωσία Μέισι Tζούνιορ (Josiah Macy Jr. Foundation), που δεν ήταν παρά βιτρίνα της CIA.
Σύμφωνα με όσα καταγγέλλονται στο βιβλίο των ψυχολόγων Ζαν-Ζακ Βίτεζαλ (Jean-Jacques Wittezaele) και Τερέζας Γκαρσία-Ριβέρα (Teresa Garcia-Rivera), με τίτλο A la recherche de l’école de Palo Alto (Αναζητώντας τη Σχολή του Πάλο Άλτο), 2014, το Ίδρυμα Μέισι πραγματοποιούσε και πειράματα ευγονικής, λειτουργώντας σαν παράρτημα στις ΗΠΑ του Ινστιτούτου Τάβιστοκ, του πρώτου εργαστηρίου ψυχολογικού πολέμου του Ηνωμένου Βασιλείου που χειραγώγησε τη συμπεριφορά των δυτικών πολιτών για περισσότερο από έναν αιώνα.
Οι διαλέξεις Μέισι που
ήταν συνολικά 160 διήρκεσαν από το 1941 έως το 1960 και αφορούσαν
πλείστα επιστημονικά πεδία της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Οι διαλέξεις κυβερνητικής Μέισι
Οι διαλέξεις που αφορούσαν την κυβερνητική
ήταν 10 και διεξήχθησαν στη Νέα Υόρκη από το 1946 ως το 1953 κατόπιν
πρωτοβουλίας του νευρολόγου και κυβερνητιστή Γουώρεν Μακ Κάλοχ (Warren
Sturgis McCullogh).
Οι διαλέξεις αυτές οργανώθηκαν με βάση την πίστη ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος ήταν αποκλειστικά και μόνο μια πολύπλοκη μηχανή εισόδου/εξόδου και ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά θα μπορούσε στην πραγματικότητα να προγραμματιστεί, τόσο σε ατομικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.
Οι διαλέξεις συγκέντρωναν δύο φορές το χρόνο ομάδες εκλεκτών φιλοσόφων, μαθηματικών, επιστημόνων της λογικής, ζωολόγων, βιολόγων, ανθρωπολόγων, ψυχολόγων, ψυχιάτρων, αλλά και οικονομολόγων (που κατά περίεργο τρόπο ήταν σχεδόν όλοι γερμανόφωνοι εβραϊκής καταγωγής που είχαν καταφύγει στις ΗΠΑ), με επίσημο σκοπό «την εγκαθίδρυση μιας γενικής επιστήμης της λειτουργίας της ανθρώπινης νόησης και μιας διαδραστικής προσέγγισης της ανθρώπινης συμπεριφοράς».
Ωστόσο, όπως είχε δηλώσει ο στρατιωτικός ψυχίατρος του βρετανικού στρατού κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και τότε διευθυντής της κλινικής Τάβιστοκ, Τζον Ράουλινγκς Ρις (John Rawlings Rees), ο πραγματικός στόχος εκείνων των διαλέξεων ήταν τελικά πολύ πιο σκοτεινός: να εισαχθούν στρατιωτικές ψυχιατρικές μέθοδοι σοκ σε κάθε χώρα του κόσμου.
Οι διαλέξεις αποτέλεσαν τη βάση του λεγόμενου «κυβερνητικού ρεύματος» και των μετέπειτα γνωσιακών επιστημών, και λίγα χρόνια αργότερα γέννησαν τρία τερατώδη κοινωνικά πειράματα που οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα νομίζουν ότι ήταν η φυσική εξέλιξη του δυτικού πολιτισμού:
1. Την εξέγερση του Μάη του ’68 που αποδόμησε τη παραδοσιακή δυτική πυρηνική οικογένεια μέσω της απελευθέρωσης του σεξ,
2. Την ψυχεδελική επανάσταση του κινήματος των Χίπις, μέσω της μουσικής ροκ και της μαζικής διάδοσης των ναρκωτικών,
3. Τη κυριαρχία της
τεχνολογίας σε όλους τους τομείς της ζωής μέσω της κοινωνίας της
πληροφορίας, χάρη στην ανάπτυξη του διαδικτύου.
Δεν αποκλείεται το τέταρτο κολοσσιαίο πείραμα κυβερνητικής να είναι η υποτιθέμενη πανδημία της ασθένειας Covid 19 που θα επιδιώξει να εγκαθιδρύσει πλήρη τεχνολογικό ολοκληρωτισμό, χωρίς όμως να το επιτύχει.
Σύμφωνα με τον Γερμανό κινηματογραφιστή Λουτζ Ντάμπεκ (Lutz Dammbeck), δημιουργό του ιστορικού ντοκιμαντέρ The Net: The Unabomber, LSD and the Internet, που συστήνω οπωσδήποτε να παρακολουθήσετε, oι διαλέξεις Μέισι περί κυβερνητικής είχαν ξεκάθαρο στόχο να αναπτύξουν μια επιστήμη που θα επέτρεπε την πρόληψη και τον έλεγχο της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Ο Nτάμπεκ εξηγεί γιατί οι αμερικανικές και οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες καθώς και μέρος του ισχυρού διεθνούς εβραϊκού στοιχείου που είχε βιώσει τις διώξεις του ναζισμού, με προοπτική αρχικά να νικηθεί ο Άξονας Βερολίνου-Ρώμης και εν συνεχεία να κερδηθεί ο Ψυχρός Πόλεμος, είχαν επείγουσα ανάγκη από αυτό το όπλο κυριαρχίας στο ανθρώπινο υποσυνείδητο.
Οι κυριώτεροι συμμετέχοντες στις διαλέξεις, εκτός από τα στελέχη των κρατικών υπηρεσιών πληροφοριών που ήταν πάντα παρόντα, ήταν οι εξής:
• Ο Φρανκ Φρέμοντ-Σμιθ (Frank Fremont-Smith), ιατρικός διευθυντής του Ιδρύματος Μέισι και πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ψυχικής Υγείας (Word Federation of Mental Health), που ταυτόχρονα με τις διαλέξεις Μέισι χρηματοδοτούσε και οργάνωνε την πρώτη ομάδα μελέτης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ),
• Η Μάργκαρετ Μιντ
(Margaret Mead), σύζυγος του Μπέιτσον και διάσημη ανθρωπολόγος, που
δούλεψε μαζί του εκτελώντας κι αυτή χρέη πράκτορα για λογαριασμό του OSS
και που αποτέλεσε εμβληματική φιγούρα της Ομάδας Μελέτης του ΠΟΥ,
Aναμνηστική
φωτογραφία του 1953 της ομάδας των διαλέξεων Μέισι πάνω στην
κυβερνητική. Στην πρώτη σειρά, τρίτη από αριστερά, διακρίνεται η
ανθρωπολόγος Μάργκαρετ Μιντ.
• Ο Τζον Φον Νόιμαν (John von Neumann), φυσικός, μαθηματικός και επιστήμονας υπολογιστών, ένας από τους πατέρες της ατομικής βόμβας και μελλοντικός πρόεδρος της Aμερικανικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας,
• Ο Γουώρεν Μακ Κάλοχ, επίτιμος πρόεδρος των διαλέξεων κυβερνητικής, πρόεδρος ψυχιατρικής και φυσιολογίας του Πανεπιστημίου του Ιλλινόι,
• Ο Κουρτ Λιβάιν (Kurt Lewin), συνεργάτης του Ινστιτούτου Τάβιστοκ, ιδρυτής της Ομάδας του Κέντρου Δυναμικής Έρευνας του ΜΙΤ, του οποίου η εργασία πάνω στη γλωσσολογία, ήταν η βάση της τεχνητής νοημοσύνης. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα Executive Intelligence Review του Αμερικανού πολιτικού ακτιβιστή Λίντον Λα Ρους του νεώτερου (Lyndon LaRouche Jr), το Εθνικό Εργαστήριο Εκπαίδευσης Λιβάιν που είχε φτιάξει ο ίδιος, έγινε αργότερα τμήμα της Εθνικής Εκπαιδευτικής Ένωσης των ΗΠΑ, διευκολύνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τη μετάλλαξη της αμερικανικής δημόσιας εκπαίδευσης στα πρότυπα της Σχολής της Φρανκφούρτης.
• Ο Πωλ Λάζαρσφελντ (Paul Lazarsfeld), διευθυντής του Γραφείου Εφηρμοσμένης Κοινωνικής Έρευνας του πανεπιστημίου Κολούμπια, που κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου διηύθυνε το Radio Project (Ραδιοφωνικό Εγχείρημα), υπήρξε προϊστάμενος του Τεοντόρ Αντόρνο που αργότερα έγινε διευθυντής του ίδιου προγράμματος. Το Radio Project ήταν ένα πρόγραμμα που μελετούσε τις συνέπειες των ΜΜΕ, και ιδιαίτερα τη ναρκωτική δυσλειτουργία που προκαλούν στις ανθρώπινες κοινωνίες, ώστε προσλαμβάνοντας πληθώρα πληροφοριών και γνώσεων καθίστανται ανίκανες να προχωρήσουν σε δράση και παραμένουν πολιτικά αδρανείς.
• Ο Μαξ Χορκχάιμερ (Max Horkheimer), διευθυντής της Σχολής της Φρανκφούρτης το 1930, συνεργάστηκε με την Ομάδα Κυβερνητικής, διεξάγοντας μελέτες πάνω στις κοινωνικές προκαταλήψεις.
• Ο Χάρολντ Άμπραμσον (Harold Abramson), ένας από τους καλύτερους επιστήμονες της CIA στον τομέα της αλλεργιολογίας και της παιδιατρικής που εμπλεκόταν σε μυστικά πειράματα με το παραισθησιογόνο LSD, όχι μόνο συμμετείχε στην έκτη διάλεξη της Ομάδας Κυβερνητικής, αλλά επίσης εργάσθηκε μαζί με τον Φρέμοντ-Σμιθ, με τρόπο ώστε τα στελέχη του προγράμματος MK Ultra μπόρεσαν να συναντηθούν και να ανταλλάξουν απόψεις, υπό την κάλυψη και τη χρηματοδότηση του Ιδρύματος Μέισι.
• Ο Ουίλιαμ Σάργκαντ (William Sargant), κοινωνικός μηχανικός του οποίου το βιβλίο Mάχη του νου (Battle for the Mind) αποτέλεσε το πρακτικό εγχειρίδιο της μαζικής πλύσης εγκεφάλου. Ο Σάργκαντ πέρασε 20 χρόνια στις ΗΠΑ δουλεύοντας για το μυστικό πρόγραμμα ψυχικού ελέγχου MK Ultra και άλλα προγράμματα που διεξάγονταν από την αμερικανική και τη βρετανική κυβέρνηση.
Tα πλήρη πρακτικά των διαλέξεων Μέισι περί κυβερνητικής.
Όλοι ασπάζονταν τις θεωρίες της Σχολής της Φρανκφούρτης και της Φαβιανής Εταιρείας. Μεταξύ των αθλιότερων έργων που ξεκίνησε η Ομάδα Κυβερνητικής ήταν η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ψυχικής Υγείας της οποίας ιδρυτικός πρόεδρος ήταν ο στρατηγός Τζον Ράουλινγκς Ρις.
Η Παγκόσμια Ομοσπονδία
Ψυχικής Υγείας και η Διεθνής Επιτροπή Ψυχικής Υγιεινής (International
Committee on Mental Hygiene) με επίκεντρο το Λονδίνο, είχαν στο
διοικητικό τους συμβούλιο αρκετά μέλη της Ομάδας Κυβερνητικής. Και τα
δύο σώματα επέβλεπαν ένα δίκτυο πάνω από 4.000 «ψυχιατρικών στρατευμάτων
σοκ», που σύμφωνα με τα λόγια του Ρις, θα ήταν στην καρδιά μιας παγκόσμιας συσκευής κοινωνικής μηχανικής, που θα διείσδυε σε κάθε κοινότητα. 6
Η ιδρυτική διακήρυξη της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ψυχικής Υγείας του Ρις δήλωνε άλλωστε κατηγορηματικά: «Η έννοια της ψυχικής υγείας είναι αλληλένδετη με την παγκόσμια τάξη και την παγκόσμια κοινότητα».
Γνωστικισμός, θανατολαγνεία και κυβερνητική
Αξίζει να επισημανθεί ότι ο Μπέιτσον, που ήταν εσωτεριστής, μέχρι το θάνατό του ασπαζόταν την ιδεολογία του Ιδρύματος Λίντισφερν που προήγαγε τον υδροχοϊσμό της Νέας Εποχής, δηλαδή ολίγον από: γνωστικισμό, καμπαλισμό, κέλτικο ανιμισμό, ερμητισμό, γιόγκα, βουδισμό, πλανητική συνείδηση, ανοιχτά σύνορα, πολυπολιτισμό, αντινατιβισμό και βεβαίως οικολογία, μ’ άλλα λόγια όλα όσα πιστεύουν οι αυτοαποκαλούμενοι «αλληλέγγυοι αντιεξουσιαστές» και που βεβαίως δεν έχουν καμμία σχέση με την ελληνορθόδοξη κοσμοθεώρηση.
Εκείνη δε την εποχή (1978) ο Μπέιτσον ήταν ειδικός σύμβουλος του γερουσιαστή του Δημοκρατικού Κόμματος στην Καλιφόρνια Τζέρυ Μπράουν, του πολιτικού στον οποίο ο Τζιμ Τζόουνς, ιδρυτής της σέχτας του Ναού του Λαού, που οδήγησε σε ομαδική αυτοκτονία στη Γουιάνα 920 ανθρώπους το 1978, ασκούσε μεγάλη επιρροή επί πολλά χρόνια.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι οι περισσότεροι παράγοντες της κυβερνητικής και της Σχολής της Φρανκφούρτης που ασπάζονταν την ιδεολογία της Ανοιχτής Κοινωνίας, όχι μόνον ελέγχονταν από τις αγγλοσαξονικές υπηρεσίες πληροφοριών, αλλά σχετίζονταν με μυστικές αδελφότητες και μεσσιανικές θανατολάγνες σέχτες. Γιατί να μη συνεχίζουν το ίδιο και οι σύγχρονοι διάδοχοί τους;
Αυταρχική προσωπικότητα και κυβερνητική
Εκείνη την εποχή το Ινστιτούτο για την Κοινωνική Έρευνα (Σχολή της Φρανκφούρτης) εργαζόταν σκληρά πάνω σε ερευνητικά πεδία συγγενή με την κυβερνητική. Όταν το 1950 δημοσίευσε τη συλλογική έρευνα κοινωνικής ψυχολογίας με τίτλο Η Αυταρχική Προσωπικότητα 7 υπό τη διεύθυνση του κοινωνιολόγου, μουσικολόγου και φιλοσόφου Τεοντόρ Αντόρνο και η οποία χρηματοδοτήθηκε από την Αμερικανική Εβραϊκή Επιτροπή (American Jewish Committee), τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων των διαλέξεων Μέισι.
Η έρευνα παρουσιάστηκε ως ένα εργαλείο που θα χρησίμευε κατά του σταλινισμού κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου και κατά μιας ενδεχόμενης εμφάνισης ενός «ολοκληρωτικού» καθεστώτος στις ΗΠΑ και γενικότερα στη Δύση. Το αντικείμενό της ήταν η ανάλυση των ψυχολογικών και κοινωνικών γνωρισμάτων που επέτρεψαν την ανάδυση του φασισμού στον 20ό αιώνα.
Η «Αυταρχική Προσωπικότητα» ήταν μια μελέτη κοινωνικής ψυχολογίας, πρωτοφανής για την εποχή της. Ιδού τι μας λέει ο Ντάμπεκ στο ντοκιμαντέρ του:
«Ένα ερωτηματολόγιο παρουσιάστηκε σε διαφορετικές ομάδες ατόμων στις ΗΠΑ. Μεταξύ αυτών που ερωτήθηκαν περιλαμβάνονταν συνδικαλιζόμενοι εργάτες διάφορων οργανώσεων, φυλακισμένοι εργάτες, γυναίκες της μεσαίας τάξης μέλη συλλόγων γονέων και καθηγητών και εκκλησιαστικών ενώσεων, φοιτητές ρητορικής και ψυχολογίας, και μέλη διάφορων συλλόγων […] Συλλέχθηκαν στοιχεία περισσοτέρων από 2.000 ατόμων.
Στους ερωτώμενους υποβλήθηκε ένας κατάλογος προτάσεων που σχετίζονταν με ψυχο-κοινωνικά θέματα που έπρεπε να αποδεχτούν ή να απορρίψουν. Ανάλογα με τις απαντήσεις του τύπου «συμφωνώ» ή «διαφωνώ», τα «εξουσιαστικά» και «αντιδημοκρατικά» υποκείμενα βαθμολογούνταν και ταξινομούνταν με βάση την κλίμακα Φ, που αναφερόταν στον φασισμό.
Η έρευνα περιελάμβανε και άλλες κλίμακες: Α, για τον αντισημιτισμό, ΠΟΣ, για τον Πολιτικο-Οικονομικό Συντηρητισμό, και Ε για τον Εθνοκεντρισμό. Τα πρώτα συμπεράσματα αυτής της εμπειρικής ανάλυσης έδειχναν ότι η δυναμική προσχώρησης στον φασισμό διαπότιζε με τρόπο σχεδόν ομοιόμορφο όλα τα κοινωνικά στρώματα των ΗΠΑ».
Η αντιστροφή της έννοιας του πατριώτη
Στη πραγματικότητα όμως, πολύ πριν από την εκπόνηση του πρώτου ερωτηματολογίου της έρευνας, οι Χορκχάιμερ και Αντόρνο είχαν γράψει διεξοδικά σε πολλές δημοσιεύσεις τους για τον «αυταρχικό» χαρακτήρα της αμερικανικής πυρηνικής οικογένειας, για το «πρόβλημα» της χριστιανικής πίστης των Αμερικανών σε έναν υπερβατικό μονοθεϊστικό Θεό και για τον υποκείμενο «φασιστικό χαρακτήρα» όλων των μορφών του αμερικανικού πατριωτισμού.
Οι εγκέφαλοι εκείνης της μελέτης «μαγείρεψαν» εκ των προτέρων τα δεδομένα της έρευνας, επινοώντας μια σειρά κλιμάκων με σκοπό να μετρήσουν την τάση του αμερικανικού πληθυσμού προς έναν υποτιθέμενο φασισμό, αντισημιτισμό, εθνοκεντρισμό, και μία αντιδημοκρατική ιδεολογία, που δεν ήταν παρά συκοφαντίες του απλού …πατριωτισμού.
Εύκολα λοιπόν αντιλαμβάνεται κανείς ότι αυτή η υποτιθέμενη «αυταρχική προσωπικότητα», είναι στην πραγματικότητα εκείνη που αντιτίθεται ευθέως στην πραγματοποίηση μιας πλήρως ανοιχτής και μετανθρωπισμένης κοινωνίας.
Τελικά, η ερευνητική ομάδα έκρινε τον αμερικανικό λαό «ένοχο εκ προμελέτης» και εξέπεμψε τρομερές προειδοποιήσεις ότι αν δεν πραγματοποιείτο μια δραματική αναθεώρηση της αμερικανικής ιδεολογίας και της μαζικής κουλτούρας, η Αμερική σύντομα θα αναδυόταν ως ένα Τέταρτο Ράιχ, επαναλαμβάνοντας τις φρικαλεότητες του Χίτλερ σε ακόμη μεγαλύτερη κλίμακα!
Απίστευτο; Κι όμως έτσι ακριβώς έγινε.
Αν είστε από εκείνους που ακόμα απορείτε γιατί σας βαφτίζουν συστηματικά φασίστα, νατιβιστή (ή εθνίκι), αντισημίτη, σκοταδιστή, και εξουσιαστή, ενώ δεν είστε παρά ένας απλός Έλληνας πολίτης που αγαπάει τη πατρίδα και το έθνος του και δεν θέλει να το δει να γενοκτονείται, τώρα ξέρετε ποιοι τα δημιούργησαν όλα αυτά και γιατί η μεθοδολογία τους είναι ίδια στις ΗΠΑ και σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Μ’ άλλα λόγια η Σχολή της Φρανκφούρτης και οι κυβερνητιστές μεταμόρφωσαν την μέχρι τότε παραδοσιακή αμερικανική κουλτούρα (και εν συνεχεία την ευρωπαϊκή) της συμπαγούς οικογένειας και της επαγγελματικής επιτυχίας σε μια σεξουαλικά διεστραμμένη τάση, που συνέχειά της είναι η παρούσα «πολιτικά ορθή» τυραννία της ανοχής απέναντι στη σεξουαλική διαστροφή κάθε μορφής, στην κατάχρηση των ναρκωτικών και στο έγκλημα.
Κατά τον Τεοντόρ Αντόρνο, η σύγχρονη κοινωνία αποτελούσε εστία κακού, αυταρχισμού και δυνητικού φασισμού και μόνο καταστρέφοντας τον πολιτισμό, μέσω της εξάπλωσης όλων των μορφών πολιτιστικού πεσιμισμού και διαστροφής, θα μπορούσε να συμβεί η πολυπόθητη απελευθέρωσή της.
Για εκείνους τους φροϊδιστές επαναστάτες μαρξιστές, το απόλυτο αντίδοτο στον μισητό χριστιανικό πολιτισμό της Δύσης ήταν να γκρεμιστεί συθέμελα από μέσα, εξαλείφοντες γενιές ολόκληρες πολιτών με τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά, που είχαν πλέον καταστεί …νεκρόφιλοι.
Να λοιπόν γιατί οι
ξένοι εχθροί των Ελλήνων συνεπικουρούμενοι από όλα τα ετερόδουλα
συστημικά πολιτικά κόμματα, επιδιώκουν να τσακίσουν τον κατά 97%
χριστιανό ορθόδοξο ελληνικό λαό κατηγορώντας τον συλλήβδην ως φασίστα,
προκειμένου να εμποδίσουν την επανεμφάνιση ενός νέου Καποδίστρια που θα απαλλάξει για πάντα την Ελλάδα από την τυραννία τους.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η κυβερνητική είναι θεμελιωδώς απαραίτητη σε κάθε ολιγαρχία που σέβεται τον εαυτό της.
Ντεμέκ
αντιφασιστικό «φεστιβάλ» που αποτελεί κλασσικό παράδειγμα κοινωνικής
μηχανικής. Χρησιμοποιώντας παραπλανητικές πρακτικές όπως θεατρικά
δρώμενα για παιδιά και ψυχαγωγικές δραστηριότητες που καθόλου τυχαία δεν
προβάλλουν τη Μαύρη Αφρική, προετοιμάζει το έδαφος της παράδοσης της
Κρήτης μας σε αφρικανικές ορδές εποίκων μέσω ΜΚΟ που βιοπορίζονται από
τη λαθρομετανάστευση. Η χειραγώγηση συνειδήσεων σκοπεύει στη παράδοση
της νήσου σε άλλους «ενδιαφερόμενους», αλώνοντας εκ των έσω τα χωριά με
οπλισμένο πληθυσμό που θα μπορούσε να αντιδράσει αποτελεσματικά εναντίον
του εποικισμού του. Το σχέδιο περισυλλογής Αφρικανών
λαθρομεταναστών που θα συνωστίζονται στα πλαίσια της επιχείρησης
«Ειρήνη» που θα διεξαχθεί στο λιβυκό πέλαγος, και η μεταφορά τους στο
λιμάνι της Σούδας με έξοδα της ελληνικής κυβέρνησης ώστε να αιτηθούν
άσυλο εποικίζοντας εν συνεχεία τη Κρήτη, επιδιώκει ακριβώς αυτό.
Ο Λουτζ Ντάμπεκ μας διαφωτίζει ακόμα περισσότερο, απαντώντας και στην απορία που ίσως έχετε ακόμα, ποιος ωφελείται από τη δράση ομάδων τύπου «Αντίφα», κάτι που επείγει πλέον να αντιληφθούν άμεσα όλοι οι νεώτεροι Έλληνες:
«Οι συγγραφείς της έρευνας θεωρούσαν ότι η αιτία του «φασισμού» βρίσκεται σε μια αυταρχική «μήτρα», δηλαδή σε ένα πλέγμα – έμφυτη τάση του ανθρώπου που είναι το κλειδί της ψυχολογίας του φασισμού και γενικότερα των ολοκληρωτικών συστημάτων. Η τάση αυτή αναπτύσσεται μέσα από κατάλληλη παιδεία και παραδόσεις. Για να αφανιστεί για πάντα ο φασισμός και ο αντισημιτισμός, είναι αναγκαίο να αλλάξει η φύση του ανθρώπου και το πολιτισμικό του μοντέλο […]
Πώς όμως να μπει κανείς μέσα στη συνείδηση των ανθρώπων δίχως χειρουργική επέμβαση εγκεφάλου; Σύμφωνα με τον Κουρτ Λιβάιν πρέπει να καταστρέψουμε τις παραδοσιακές ισορροπίες και αξίες μας, προκειμένου να καταστήσουμε τις κοινωνικές μας σχέσεις ρευστές. […] Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο κόσμος θα μετατραπεί σε μία παγκόσμια μετα-εθνική και πολυεθνική κοινωνία χωρίς σύνορα.
Οι συμμετέχοντες στις διαλέξεις κυβερνητικής Μέισι πίστευαν ότι μπορούσαν να προμηθεύσουν σε κάθε ενδιαφερόμενο τα απαραίτητα εργαλεία και τα σχέδια κατασκευής μιας νέας παγκόσμιας τάξης: σύγχρονες και ταχύτερες υπολογιστικές μηχανές καθώς και μια θεωρία συστημάτων και μοντέλων κυβερνητικής, χάρη στα οποία όλοι οι τομείς της επιστήμης, του πολιτισμού και της πολιτικής μπορούσαν να ελέγχονται και να κατευθύνονται, επιτρέποντας τη κατασκευή ενός καινούργιου είδους ανθρώπου: του αντι-εξουσιαστή».
Ακόμα
αναρωτιέται κανείς ποιοι και γιατί χρηματοδοτούν όλες αυτές τις
εμετικές αφίσες τουρκικής, σκοπιανής, αλβανικής και βεβαίως ισλαμικής
προπαγάνδας, που ξερνούν απύθμενο μίσος προς την πατρίδα μας, βρίζοντας
σύσσωμο τον ελληνικό λαό φασίστα, ρατσιστή, σκατόψυχο, ξεφτίλα, μπουχέσα
και ρετάλι; Μια προσεκτικότερη ματιά μαρτυρά ωστόσο και ποιοι άλλοι,
πέραν των Τούρκων, που έδρασαν ανθελληνικά στην Κύπρο πριν και μετά τη
διχοτόμησή της, έχουν συμφέρον να μας γενοκτονήσουν ώστε να αποκτήσουν
ανυπολόγιστης αξίας γεωστρατηγικό χώρο τον οποίο εποφθαλμιούν αρχαιόθεν.
Οπότε τώρα πια δεν πρέπει να μας εκπλήσσει καθόλου γιατί οι Open Society οργανισμοί του Σόρος, και οι ξένες ανθελληνικές υπηρεσίες πληροφοριών, μηρυκάζουν εδώ και δεκαετίες το αφήγημα του αντιφασισμού και των αντιεξουσιαστών (που τους τέλειωσε πλέον), ακολουθώντας τη νοσηρή μεθοδολογία του Πόπερ, του Μπέιτσον και του Αντόρνο.
Χάρη λοιπόν στη κυβερνητική, δαπανώντας όμως και δισεκατομμύρια δολάρια σε χιλιάδες πολιτικούς, δικαστές, διανοούμενους, καλλιτέχνες, ακτιβιστές, ΜΚΟ και διεθνείς οργανισμούς, οι διώκτες των γηγενών ευρωπαϊκών εθνών οπλίστηκαν με πολύ εξελιγμένα κοινωνικοτεχνικά εργαλεία, που τους προσφέρουν μεγάλες πιθανότητες υλοποίησης του σχεδίου της Πανευρώπης του κόμη Κουντενχόβε-Καλλέργη.
Συνθήματα στα βόρεια προάστια των Αθηνών που στόχο έχουν τη διοχέτευση της οργής των πρώην ευκατάστατων νεαρών λόγω της ανεργίας και της έλλειψης μέλλοντος που τους ταλανίζει, πάνω σε συμπολίτες τους πατριώτες και υποτιθέμενους «φασίστες» αντί στους κυβερνώντες που τους φέρνουν λαθροεισβολείς για να τους αντικαταστήσουν.
Πρόκειται για ένα σχέδιο στενά ελεγχόμενο από τη θανατηφόρα στρατιωτική μηχανή του ατλαντικού Imperium, για μια μεταμφίεσή της, στολισμένης με μπόλικες ψευτο-ανθρωπιστικές και ψευτο-αντικαπιταλιστικές πομφόλυγες.
Είμαστε λοιπόν
υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε μια ξεκάθαρη επίθεση της πλέον
εξελιγμένης επιχείρησης κοινωνικού και πολιτικού ελέγχου της σύγχρονης
Ιστορίας της ανθρωπότητας, αν θέλουμε να επιβιώσουμε.
Όλα αυτά τα μιαρά σχέδια κατά του έθνους και της ιερής μας πατρίδας, δεν πρόκειται σε καμμία περίπτωση να πετύχουν. Προέχει λοιπόν να εντοπίζουμε έγκαιρα (ιδίως οι νεώτεροι) ποιος είναι ο εχθρός μας και γιατί μας επιτίθεται τόσο λυσσαλέα, προκειμένου να τον συντρίψουμε.
Και αυτό ακριβώς θα κάνουμε, να είστε σίγουροι.
ΠΗΓΕΣ
• Pierre-Antoine Plaquevent, Soros et la société ouverte : Métapolitique du globalisme, εκδ. Le retour aux sources, 2018
• Lucien Cerise, Neuro-Pirates – Réflexions sur l’ingénierie sociale, εκδ. Κontre Kulture, 2016
• L’antisémitisme ou la société comme problème, Sonia Dayan-Herzbrun, Tumultes 2001/2-2002-1 (n° 17-18)
• Michael Minnicino, Freud and the Frankfurt School, Τhe Schiller Institute
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
- George Soros, Underwriting democracy, encouraging free enterpise and democratic reform among the Soviet’s in Eastern Europe (Eξασφαλίζοντας τη δημοκρατία: ενθάρρυνση της ελεύθερης επιχειρηματικότητας και της δημοκρατικής μεταρρύθμισης στους σοβιετικούς της Ανατολικής Ευρώπης, 1991.
- Kαρλ Πόπερ (Karl Raimund Popper):
εβραϊκής καταγωγής Αυστριακός φιλόσοφος και μελετητής της
επιστημολογίας (1902 -1994) που εισήγαγε την έννοια της Ανοιχτής
Κοινωνίας στο βιβλίο του Η Ανοιχτή Κοινωνία και οι εχθροί της (The Open Society and Its Enemies), 1945.
Σύμφωνα με τον Πόπερ, οι κοινωνίες πρέπει να πάψουν να είναι οργανικές, δηλαδή «φυσικές» και να γίνουν «αφηρημένες», «ρευστές», να απαρτίζονται δηλαδή από άτομα με χαλαρούς δεσμούς και αντιστροφές ρόλων, να μην έχουν παρελθόν, ιστορία, παραδόσεις και οντολογικά στοιχεία, βιολογικούς, ψυχολογικούς και συναισθηματικούς δεσμούς, όλα όσα δηλαδή ορίζουν τους έμβιους οργανισμούς.
Κατά τον Πόπερ, η κοινωνία δεν πρέπει να εμφανίζει συγκινησιακές εκδηλώσεις, ούτε να είναι μέρος της φύσης (να πάψει να είναι δηλαδή παραδοσιακή κοινωνία ή «κλειστή», όπως αναφέρει), αλλά υποκατάστασή της.
Μ’ άλλα λόγια ο Πόπερ φαντάστηκε μια, επί της ουσίας, μετανθρωπισμένη, ρομποτοποιημένη κοινωνία, στην οποία οι άμεσες επαφές μεταξύ των μελών της έχουν σταματήσει και πραγματοποιούνται μόνον εξ αποστάσεως, με αποτέλεσμα να έχει εξαφανιστεί κάθε συλλογικότητα, κάτι που στην εποχή μας υλοποιείται σε μεγάλο βαθμό από την εξάπλωση της τεχνολογίας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που τελικά καταστρέφουν τις φυσικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, και εν έτει 2020 με την πανδημία του κορωνοϊού.
Και επειδή μια τέτοια κοινωνία είναι εφιαλτική και μη ανθρώπινη, όλοι οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ του Σόρος που ισχυρίζονται ότι κόπτονται για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, και τον «ανθρωπισμό» που τόσο διαφημίζουν, στην πραγματικότητα είτε αγνοούν εντελώς την ιδεολογία εκείνων που τους χρηματοδοτούν, είτε ψεύδονται ασύστολα, αποκρύπτοντας τους αποτρόπαιους στόχους που επιδιώκει η Ανοιχτή Κοινωνία την οποία ευαγγελίζονται: τη διάλυση των φυσικών, βιολογικών κοινωνιών που καθορίζονται από τις ανθρώπινες αισθήσεις, και την οριστική εξαφάνιση του είδους Ηomo Sapiens.
- Σχολή της Φρανκφούρτης:
Ανεπίσημος όρος ομάδας διανοούμενων εβραϊκής καταγωγής, που συνδέονταν
με το Ινστιτούτο για την Κοινωνική Έρευνα του Πανεπιστημίου της
Φρανκφούρτης στις δεκαετίες του 1920 και του 1930.
Όλοι οι συμμετέχοντες του Ινστιτούτου για την Κοινωνική Έρευνα είχαν όχημα κάποιες ιδέες του διαφωτισμού, μιας μορφής ρεβιζιονιστικού μαρξισμού και φροϊδικής ψυχολογίας, και διακήρυτταν ότι επίσημος στόχος τους ήταν να εγκαθιδρυθεί ο φεμινισμός και η δικτατορία του προλεταριάτου.
Στη πραγματικότητα όμως η Σχολή της Φρανκφούρτης χρηματοδοτήθηκε από πάμπλουτους εβραίους τραπεζίτες της εποχής, όπως ο Φέλιξ Βέιλ (Félix Weil), υπό την στενή εποπτεία των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών προκειμένου να αλώσει μέσω τοξικών θεωριών τις χριστιανικές δυτικές κοινωνίες εκ των έσω.
Μ’ άλλα λόγια, η Σχολή της Φρανκφούρτης είναι, επί της ουσίας, δημιούργημα της βρετανικής Φαβιανής Εταιρείας (Fabian Society), προδρόμου του Εργατικού Κόμματος, αντιχριστιανικού οργανισμού παγκοσμιοποιητικών, ευγονικών, τεκτονικών και θεοσοφικών επιδιώξεων πάντα εις όφελος του βρετανικού Imperium, της οποίας μέλη ίδρυσαν επίσης και τη Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου (London School of Economics).
Τα περισσότερα μέλη της Σχολής της Φρανκφούρτης, ήταν τέκνα του εσωτερισμού, και ασπάζονταν ξεκάθαρα τις αρχές του γνωστικισμού, του μεσαιωνικού καμπαλισμού και της αλχημείας που στην εποχή τους εκφράζονταν πλέον με τη δημιουργία του Homo-Deus / μετανθρώπου, δηλαδή μιας ράτσας βιονικών ανθρώπων-μηχανών, και ανήκαν στην διεθνή ιουδαϊκή Στοά Μπενέ Μπερίτ (B’nai B’rith).
Οι πυλώνες στους οποίους στηρίχτηκε η Σχολή της Φρανκφούρτης ήταν οι θεωρίες των εβραϊκής καταγωγής Γκέοργκ Λούκατς (György Lukács), Γκέοργκ Σίμελ (Georg Simmel), Μαξ Βέμπερ (Max Weber), και Σίγκμουντ Φρόιντ (Sigmund Freud) και ένας ιδιότυπος ρεβιζιονιστικός μαρξισμός.
Οι κυριώτεροι εκφραστές της Σχολής της Φρανκφούρτης ήταν οι επίσης εβραϊκής καταγωγής Χέρμπερτ Μαρκούζε (Herbert Marcuse), Γουώλτερ Μπένζαμιν (Walter Benjamin), Μαξ Χορκχάιμερ (Max Horkheimer), Τεοντόρ Αντόρνο (Theodore Adorno), Έριχ Φρομ (Erich Fromm), Ερνστ Μπλοχ (Εrnst Bloch) και άλλοι.
Επειδή όλα σχεδόν τα μέλη της Σχολής ήταν εβραϊκής καταγωγής, μετά την άνοδο του Χίτλερ και το αντισημιτικό κλίμα στη Γερμανία, αρκετά μετακόμισαν στις ΗΠΑ, και μάλιστα στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια όπως τα Κολούμπια, Μπέρκλεϊ και Πρίνστον όπου συνέχισαν το διαλυτικό έργο τους.
Η Σχολή της Φρανκφούρτης προκειμένου να προωθήσει τις θεωρίες της διέδιδε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
• Τη «κατασκευή» ρατσιστικών αδικημάτων
• Τη συνεχή αλλαγή απόψεων προκειμένου να δημιουργείται σύγχυση στους διαφωνούντες με τις θεωρίες της
• Τη διδασκαλία του σεξ και της ομοφυλοφιλίας στα νήπια και στα παιδιά
• Τη καταστροφή των σχολικών γνώσεων και του κύρους των εκπαιδευτικών
• Τη μαζική μετανάστευση προκειμένου να καταστραφεί η ταυτότητα των δυτικών γηγενών εθνών
• Τη προώθηση του αλκοολισμού και των ναρκωτικών
• Την ερήμωση των χριστιανικών εκκλησιών
• Την αποκαθήλωση του νομικού συστήματος με την αποποινικοποίηση του εγκλήματος
• Τη δημιουργία εξάρτησης από το κράτος ή τα κρατικά επιδόματα
• Τον έλεγχο και την άσκηση βίας σε όσα ΜΜΕ ήταν αντίθετα με τις θεωρίες της
• Την ενθάρρυνση της καταστροφής της οικογένειας.Μία από τις κύριες ιδέες της Σχολής της Φρανκφούρτης ήταν η εκμετάλλευση της ιδέας του πανσεξουαλισμού του Φρόιντ (δηλαδή η αναζήτηση της ευχαρίστησης, η εκμετάλλευση των διαφορών μεταξύ των φύλων, και η ανατροπή των παραδοσιακών σχέσεων μεταξύ ανδρών και γυναικών).
Η ανατροπή των κοινωνιών έπρεπε να επιτευχθεί μέσω:
• Επίθεσης στην εξουσία του πατέρα
• Άρνησης των ρόλων του πατέρα και της μητέρας, που θα αφαιρούσε από τις οικογένειες το δικαίωμα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης των παιδιών τους
• Κατάργησης των εκπαιδευτικών διαφορών μεταξύ αγοριών και κοριτσιών
• Κατάργησης όλων των μορφών κυριαρχίας των ανδρών, εξ ου και η παρουσία των γυναικών στις ένοπλες δυνάμεις
• Ανακήρυξη των γυναικών ως καταπιεσμένης τάξης και των ανδρών ως ντε φάκτο καταπιεστών.Η φιλοσοφία της Σχολή της Φρανκφούρτης συνοψίζεται στην περιβόητη «Κριτική Θεωρία», ενώ μία από τις εμβληματικές έρευνές της υπήρξε «Η Αυταρχική Προσωπικότητα» του Τεοντόρ Αντόρνο και της ομάδας του, που δημοσιεύτηκε το 1950.
- MK Ultra: απόρρητο πείραμα νοητικού ελέγχου των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και του Καναδά που ξεκίνησε το 1953 και αποκαλύφθηκε το 1977 από έναν πράκτορά τους. Σκοπός του ήταν η μετάλλαξη της ανθρώπινης συμπεριφοράς μέσω επικίνδυνων παραισθησιογόνων και ναρκωτικών ουσιών σε συνδυασμό με ηλεκτροσόκ, εν αγνοία των θυμάτων στα οποία συγκαταλέγονταν ακόμα και ανυποψίαστα μικρά παιδιά.
- David H. Price, Horizons et Debats no 35 (13.9.2010), Gregory Bateson et l’OSS: la Seconde Guerre Mondiale et le jugement que portait Bateson sur l’anthropologie appliquée
- Το 1940 ο Ρις προσδιόριζε τους στόχους της ψυχιατρικής ως εξής: «Πρέπει να στοχεύσουμε να διεισδύσουμε σε κάθε εκπαιδευτική δραστηριότητα του εθνικού βίου […] Ξεκινήσαμε μια πολύ παραγωγική εκστρατεία προς μεγάλο αριθμό επαγγελμάτων. Τα δύο ευκολότερα είναι βεβαίως η εκπαίδευση και η Εκκλησία. Τα δύο δυσκολότερα είναι η δικαιοσύνη και η ιατρική» (John Rawlings Rees, M.D., Strategic Planning for Mental Health, no 4, Οκτ. 1940).
- T. W. Adorno, E. Frenkel-Brunswik, D. J. Levinson και R. Nevitt Sanford, The Authoritarian Personality
Σχόλια