Επιλεγμένες κεφαλαιώδους σημασίας θέσεις του προέδρου Ντε Γκολ για την Ευρώπη, την Γερμανία και την Ατλαντική Συμμαχία.
Blogger: Δεν γίνεται να μιλάει κανείς για τη Γερμανία, για το Γερμανικό Ζήτημα (πρόβλημα) και να αγνοεί αυτά που λέει ο Π. Ήφαιστος. Ακούστε τον!
Η βαθύτατων προεκτάσεων κρίση Πανδημίας κορονοϊού αρχές το 2020 ανάδειξε μεγάλα ελλείμματα κατανόησης της διεθνούς και ευρωπαϊκής πολιτικής. Η πανδημία απλά επιτάχυνε αυτό που όλοι ανέμεναν μετά το 1992 όταν αποφασίστηκε η αυτοκτονική Οικονομική και Νομισματική «Ένωση» (ΟΝΕ) και η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) ονομάστηκε Ευρωπαϊκή «Ένωση» (ΕΕ). Για να το πούμε ευθέως και αληθινά, ονομάστηκε «ένωση» ενώ δεν ήταν και φαντασιόπληκτες ιδεαλίζουσες αναλύσεις (το πιο επικίνδυνο είδος για την επίγεια πολιτική ζωή) αποφάνθηκαν, μάλιστα, ότι θα γίνει ένωση σε μια περίπου δεκαετία. Με διαφορετικά λόγια τα ευρωπαϊκά έθνη θα κόχλαζαν μέσα σε ένα χρηματοοικονομικό καζάνι που θα διαφέντευαν τεχνοκράτες και γραφειοκράτες και που θα παρήγαγαν μια γραμμικά κινούμενη υλιστική ευρωπαϊκή «πολιτική» ανθρωπολογία. Όπως βέβαια έχουμε εξηγήσει ξανά και συχνά, δεν ήταν μόνο οι ιδεαλιστικές εσχατολογίες. Ήταν και πολλοί άλλοι που υποστήριζαν ότι «με την νομισματική δομή θα έδεναν την επανενωμένη Γερμανία» εισπράττοντας βέβαια την σωστή απάντηση ότι «είναι σαν να δένεις ένα γίγαντα με κλωστές». Το πρόβλημα δεν ήταν και δεν είναι ότι ελάχιστοι μόνο περιγραφικοί και αξιολογικά ουδέτεροι ακαδημαϊκοί αναλυτές επισημαίναμε τα ασταθή θεμέλια που δρομολόγησαν οι αποφάσεις του 1990-92. Το μεγάλο πολιτικό πρόβλημα είναι ότι το πολιτικό προσωπικό της μετά-Μιττεράν και μετά-Θάτσερ εποχής σκούπισε κάτω από το χαλί και εκμηδένισε τα λίγα ίχνη πολιτικής σκέψης τα οποία ούτως ή άλλως ροκανίστηκαν λόγω ιδεαλιστικών απόψεων περί ταχύρρυθμης εξαφάνισης των Ευρωπαϊκών εθνοκρατών και την αντικατάστασή τους από ένα χρηματοοικονομικά κατασκευασμένο και ωφελιμιστικά κινούμενο «ευρωπαίο άνθρωπο».
Τα ελλείμματα πολιτικής και στρατηγικής σκέψης στα οποία αναφερόμαστε, πρέπει να υπογραμμιστεί, δεν είναι μόνο Ελληνικά. Οίκοι, βεβαίως, ιδιαίτερα μετά το 1974, χείμαρροι θεωρημάτων, ιδεολογημάτων και αποσπασματικών αναμασημάτων ξένων θέσεων θόλωσαν την γνώση σε όλα τα επίπεδα.Αφενός εν πολλοίς αγνοούσαν τι ακριβώς έγινε στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα το 1966 (Συμβιβασμός του Λουξεμβούργου για συναινετικές αποφάσεις) και ποιες ήταν οι εμπράγματες προεκτάσεις που κατέστησαν την Ευρωπαϊκή Κοινότητα ένα διακυβερνητικό και όχι (σε κάθε περίπτωση ανέφικτο) υπερεθνικό θεσμό.
Αφετέρου, αγνοούσαν, σχεδόν όλοι, ότι η ΟΝΕ δεν ήταν βήμα προς Ένωση –μόνο στο φαντασιόπληκτο κεφάλι του Ντελόρ ήταν και της ιδεαλιστικής ομάδας– αλλά μια βόμβα στα θεμέλια του εύθραυστου εγχειρήματος. Η Γερμανική επανένωση, η ΟΝΕ και η Αμερικανική Μεταψυχροπολεμική στρατηγική δημιούργησαν μια μετάβαση που χρειάστηκε η συντρέχουσα πανδημία για να ξυπνήσει πολλούς και να τους κάνει να κατανοήσουν τι ακριβώς συντρέχει στην Ευρώπη μετά το 1990.
- Οι συνέπειες για την Ελλάδα λόγω επιπόλαιης ή λανθασμένης θέασης των ευρωπαϊκών εξελίξεων αναπόδραστα οδήγησε σε αυτοκτονικές στάσεις και αποφάσεις. Αφενός αμέριμνα, άσκοπα και απροετοίμαστα εισήλθε μέσα στον λάκκο των λεόντων της ΟΝΕ και αφετέρου, με ευκολία αποδεχθήκαμε την μνημονιακή καταστολή της οικονομίας και της κοινωνίας (χωρίς μάλιστα την παραμικρή διαπραγμάτευση).
- Το λέμε συχνά να το πούμε ξανά: Ας μη νομίζουμε ότι η άγνοια της διεθνούς και ευρωπαϊκής πολιτικής είναι χωρίς δυσμενείς συνέπειες.
Σχόλια