Διεθνείς οργανισμοί σε διατεταγμένη υπηρεσία: Ο ΟΗΕ έχει αποδείξει ότι αντί για το καλό της ανθρωπότητας εργάζεται για την προώθηση της παγκοσμιοποίησης

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τον πραγματικό ρόλο «υπερεθνικών» οργανισμών όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, που καταπιάνονται  με μεγάλα διεθνή προβλήματα προσφέροντας –υποτίθεται- λύσεις για λογαριασμό της ανθρωπότητας.
Η απόφαση του Προέδρου Τράμπ για διακοπή της χρηματοδότησης του ΠΟΥ  με αφορμή την περίεργη στάση του (καθ΄ύλην αρμόδιου)παγκόσμιου υγειονομικού φορέα απέναντι στην εξάπλωση της πανδημίας, δεν ελήφθη τυχαία, ούτε εν θερμώ. Και δεν είναι καθόλου αποσπασματική.

Αποτελεί τμήμα μιας συνολικότερης αμερικανικής πολιτικής αμφισβήτησης της σκοπιμότητας ύπαρξης τέτοιων οργανισμών, στο βαθμό που αντί για την ευαίσθητη ανθρωπιστική αποστολή τους κοιτάνε πώς θα εξυπηρετήσουν κρατικά ή ιδιωτικά συμφέροντα τρίτων.

• Στην περίπτωση του ΠΟΥ, με τον αμφιλεγόμενο Αιθίοπα πρόεδρο, μπορεί τα συμφέροντα να είναι της Κίνας, του Γκέιτς ή άλλων αφανών χορηγών όπως τα λόμπι φαρμακευτικών εταιρειών. Γεγονός είναι όμως, ότι οι  περισσότεροι από αυτούς τους φορείς «παγκόσμιας πρόνοιας» αποτελούν δυστυχώς κλάδους και υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών. Και αυτό με την σειρά του αποτελεί την καρδιά του προβλήματος. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Γιατί ο ΟΗΕ με τους 80 χιλιάδες υπαλλήλους και τα 50 δις(!) ετήσιων εσόδων έχει αποδείξει ότι αντί για τις ανάγκες της ανθρωπότητας εργάζεται-κάτω από καθοδήγηση διεθνών κέντρων υπερεθνικής εξουσίας- για την προώθηση στρατηγικών στόχων της παγκοσμιοποίησης. Σε μία πληθώρα τομέων, ξεκινώντας από την λαθρομετανάστευση και φτάνοντας στην κλιματική αλλαγή ή ακόμη και στην ενθάρρυνση συγκεκριμένων καταναλωτικών συμπεριφορών όπως ο βιγκανισμός(χορτοφαγία).
Τον ρόλο των Ηνωμένων Εθνών έχει πλειστάκις αμφισβητήσει ο πρόεδρος Τράμπ και η αντίκρουση της παγκοσμοποιητικής ατζέντας, όπως αυτή εκφράστηκε στη ιστορική διάσκεψη του Ρίο το 1992(Αgenda 21), αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο για την γέννηση του «Tea Party» και του νεοσυντηρητικού κινήματος στις ΗΠΑ. Του κινήματος δηλαδή, της αντισυστημικής Δεξιάς(Alt Right)που ανέδειξε στην εξουσία τον σημερινό Αμερικανό πρόεδρο.
Ο Τράμπ άλλωστε, όπως και μια ομάδα σοβαρών χωρών(Ισραήλ, Ελβετία, Αυστραλία, ενδεικτικά)αρνήθηκαν να υπογράψουν το 2018 το Παγκόσμιο Σύμφωνο για την Μετανάστευση (Διάσκεψη Μαρακές) που στην πράξη κατοχυρώνει ως «δικαίωμα» τον εποικισμό του ανεπτυγμένου κόσμου από εξαθλιωμένους πολίτες τριτοκοσμικών χωρών.
Σε ότι αφορά την τύχη της Ελλάδας ο ΟΗΕ υπήρξε, είναι και μπορεί να αποβεί καθοριστικά μοιραίος, καθώς διαθέτει, μεταξύ άλλων, όργανα που καθορίζουν ζητήματα διεθνούς πολιτικής, μηχανισμούς διαιτησίας, που επεμβαίνουν σε διενέξεις, ακόμη και με στρατιωτικά μέσα, καθώς και διεθνή δικαστήρια που εκδίδουν αποφάσεις και επιβάλλουν κυρώσεις.

• Η εμπειρία με κορυφαίο παράδειγμα το Κυπριακό έχει αποδείξει ότι ο συγκεκριμένος Οργανισμός διάκειται αρνητικά απέναντι στη χώρα μας, ή-για να είμαστε πιο ακριβείς-εξυπηρετεί συμφέροντα εχθρικά προς την Ελλάδα.

Τα Ηνωμένα Εθνη και το Συμβούλιο Ασφαλείας με τα δεκάδες ατελέσφορα ψηφίσματα (είναι ενδεικτικό ότι ούτε ένα από αυτά, από το 1974 μέχρι σήμερα, δεν αναφέρει ρητά την Τουρκία ως εισβολέα και τα στρατεύματα της ως κατοχικά)αποτελούν αφιλόξενο τόπο για να ακουστούν και πολύ περισσότερο να υιοθετηθούν οι ελληνικές θέσεις. Το είδαμε πρόσφατα και με την χλιαρή, αν όχι απρόθυμη αντιμετώπιση των έντονων ελληνικών διαβημάτων περί της μη συμβατότητας του τουρκολιβυκού μνημονίου οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών προς το διεθνές δίκαιο.
Μια βασική υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών είναι και η περίφημη Υπατη Αρμοστεία για τους Προσφυγες (UNHCR) που κάνει κουμάντο μαζί με τις ΜΚΟ στα ελληνικά νησιά. Και πώς να μην κάνει κουμάντο αφού παίρνει την μερίδα του λέοντος από την διεθνή οικονομική βοήθεια για το μεταναστευτικό και μοιράζει με την σειρά της, παροχές στους λαθραίους μεταξύ των οποίων και επιδόματα σε…μετρητά.
Εχουμε ξαναγράψει ότι από τα περίπου 2,5 δις που έχουν δοθεί στην Ελλάδα από ευρωπαικούς φορείς τα τελευταία οκτώ χρόνια για το μεταναστευτικό, σχεδόν το ένα δις έχει πάρει η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ που βεβαίως πρέπει να μεριμνήσει, μεταξύ άλλων και για την μισθοδοσία των χιλιάδων καλοπληρωμένων υπαλλήλων της. Από την πρόσφατη έκτακτη οικονομική βοήθεια 700 εκ. ευρώ που δίνεται σταδιακά στην Ελλάδα  με αφορμή τα γεγονότα στον Εβρο, η  UNHCR «καπάρωσε» ήδη τα πρώτα 200 εκ. προκειμένου να «στηρίξει τις δομές υποδοχής στην ενδοχώρα, να μισθώσει ενοικιαζόμενα καταλύματα και να δώσει βοήθεια σε μετρητά προς 90.000 μετανάστες».
Αλλα 100 εκατομμύρια ευρώ προορίζονται για τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, ένα άλλο παρακλάδι υπηρεσιών των Ηνωμένων Εθνών με 12 χιλιάδες υπαλλήλους, για συναφείς-υποτίθεται- σκοπούς στήριξης των «ευάλωτων» που μπαίνουν παράνομα στη χώρα.

• Αντιλαμβάνεται κανείς ευκόλως ότι η μερίδα του λέοντος της διεθνούς βοήθειας καταλήγει στην ίδια…ανθρωπιστική τσέπη. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ μαζί με τις ΜΚΟ μάλλον έχουν συμφέρον να συντηρούν και να διαιωνίζουν το πρόβλημα, παρά να το αποτρέπουν βελτιώνοντας τις συνθήκες διαβίωσης στις χώρες του τρίτου κόσμου ώστε να παραμείνουν οι πρόσφυγες στις εστίες τους.

Το «ξεσκέπασμα» της διατεταγμένης υπηρεσίας που εκτελούν για λογαριασμό τρίτων και  κατά παράβαση της ανθρωπιστικής αποστολής τους οι υπηρεσίες του ΟΗΕ, μόλις ξεκίνησε. Να είστε σίγουροι ότι θα έχει πολύ ενδιαφέρουσα συνέχεια…