Αυτό που σίγουρα απασχολούσε τον Κινέζο πρόεδρο, στις 17 Νοεμβρίου του 2019, ήταν οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, που εξακολουθούσαν να μαίνονται στο Χονγκ Κονγκ μεταξύ των εξεγερμένων φοιτητών και της τοπικής αστυνομίας, που έδειχναν να βγαίνουν εκτός ελέγχου. Όμως πολύ σύντομα ο Σι Τζινπίνγκ, που φιλοδοξεί να περάσει στην ιστορία ως ο "νέος Μάο", θα έρχονταν αντιμέτωπος με την μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισε Κινέζος πρόεδρος τα τελευταία χρόνια. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩΑκριβώς την ίδια ημερομηνία ήταν που εκδηλώθηκαν τα πρώτα κρούσματα της επιδημίας του κορονοϊού στην, σχετικά άγνωστη, πόλη Ουχάν. Όταν τα κρούσματα του κορονοϊού άρχισαν να αυξάνονται και έγινε γνωστή η εγκληματική ολιγωρία των τοπικών αρχών, μέρος του διεθνούς τύπου εντόπισε ομοιότητες με την στάση που είχε κρατήσει η ΕΣΣΔ στο πυρηνικό ατύχημα του Τσέρνομπιλ το 1986.
Σίγουρα έμοιαζε παρακινδυνευμένος ο ισχυρισμός πως το κινεζικό καθεστώς θα ακολουθούσε τον δρόμο της αποσύνθεσης και της μετέπειτα κατάρρευσης, όπως η τότε Σοβιετική Ένωση. Όμως ο κορονοϊός έμοιαζε ως το έναυσμα για την αποτυχία των σχεδίων του Σι Τζινπίνγκ να μετατρέψει την Κίνα σε παγκόσμια υπερδύναμη, με πρωταγωνιστικό ρόλο στις διεθνείς υποθέσεις. Το ιδεολογικό success story της Κίνας, ο συνδυασμός πολιτικού αυταρχισμού και αλματώδους οικονομικής ανάπτυξης, έμοιαζε πλέον παντελώς αναποτελεσματικό, ανίκανο να ανταγωνιστεί την φιλελεύθερη Δύση.
Η Κίνα στην αντεπίθεση
Όμως μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό, η κινεζική κυβέρνηση αντέδρασε ακαριαία και πέρασε στην αντεπίθεση. Έθεσε εκατομμύρια ανθρώπους σε καραντίνα και απέκλεισε ολόκληρες πόλεις, προκειμένου να καταφέρει να περιορίσει, όσο μπορούσε, τα κρούσματα. Εφάρμοσε σκληρή καταστολή σε όσους παραβίαζαν τα μέτρα περιορισμού, συχνά με μεθόδους που σόκαραν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Ο κορονοϊός έμοιαζε ως ένα στοίχημα για τον Κινέζο ηγέτη, που τελικώς φαίνεται να το κερδίζει.Μπορεί να πιστωθεί στην κινεζική κυβέρνηση πως κατάφερε και περιόρισε τα κρούσματα του κορονοϊού στην αχανέστατη επικράτεια της χώρας, την στιγμή που η πανδημία προκαλεί εκατόμβη νεκρών σε ανεπτυγμένες δυτικές χώρες. Όσον αφορά το Χονγκ Κονγκ, πλέον επικρατεί "σιγή νεκροταφείου", με τους διαδηλωτές να έχουν αποσυρθεί από τους δρόμους. Επομένως, ο κορονοϊός δεν μετατράπηκε σε σύμβολο απονομιμοποίησης του κινεζικού μοντέλου, όπως το Τσέρνομπιλ στην Σοβιετική Ένωση.
Αυτός που αποπειράθηκε επικοινωνιακά να το κάνει, με απολύτως άγαρμπο τρόπο, είναι ο πρόεδρος Τραμπ, ο οποίος άρχισε τελευταία να αναφέρεται στον κορονοϊό ως «κινεζικό ιό». Στο τέλος κατέληξε να απολογείται για τις εκτεταμένες ρατσιστικές απειλές που δέχονται στις ΗΠΑ οι Αμερικανοί ασιατικής καταγωγής! Εάν ο Αμερικανός πρόεδρος είχε στον νου του μία ιδεολογική "σταυροφορία" κατά της Κίνας, όπως επιθυμούν "γεράκια" του κόμματος του, απέτυχε παταγωδώς.
Κρίση της παγκοσμιοποίησης
Εάν κρίνουμε από την τραγική καθυστέρηση (για να μην πούμε εγκληματική αδιαφορία) των δυτικών κυβερνήσεων να λάβουν το παραμικρό μέτρο πρόληψης στην επερχόμενη πανδημία, ο κορονοϊός περισσότερο κινδυνεύει να μετατραπεί σε υπαρξιακή κρίση της δυτικής παγκοσμιοποίησης, ακόμα σε αυτό που πάντα αποτελούσε το ηθικό της πλεονέκτημα, το επίπεδο των αξιών.Η άποψη του αναπληρωτή κυβερνήτη αμερικανικής πολιτείας πως «καλύτερα να πεθάνουν μερικοί συνταξιούχοι, παρά να καταστραφεί η οικονομία», δεν θεωρούμε πως είναι μεμονωμένη. Οι εικόνες "τριημέρου" στους ελληνικούς δρόμους, τα "πάρτι κορονοϊού" εφήβων στην Γερμανία ή οι γεμάτες παραλίες στο Μαϊάμι, εν μέσω πανδημίας, δείχνουν μία εγκληματικά ανεύθυνη συμπεριφορά στα όρια του μισανθρωπισμού.
Ένας μισανθρωπισμός που παρατηρείται μέχρι και σε δυτικές κυβερνήσεις, όπως είδαμε με τους εγκληματικούς πειραματισμούς του Μπόρις Τζόνσον με την θεωρία "της ανοσίας της αγέλης", ή την σπουδή του Τραμπ να χαλαρώσουν τα μέτρα περιορισμού για τον κορονοϊό για να μην υπονομευτούν οι οικονομικοί δείκτες.
Η "διπλωματία της μάσκας"
Άλλωστε πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η απόφαση ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών να κατάσχουν ιατρικό υλικό που προορίζονταν για την Ιταλία, που κυριολεκτικά αντιμετωπίζει ανθρωπιστική κρίση; Ο κορονοϊός σάρωσε πολλές ιδεολογικές σταθερές των δυτικών κοινωνιών, από τα ανοιχτά σύνορα και την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, μέχρι τα ατομικά δικαιώματα και την μαζική κουλτούρα.Στον αντίποδα, η Κίνα ασκεί την "διπλωματία της μάσκας", στέλνοντας υγειονομικό υλικό στην Ιταλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες που πλήττονται από την πανδημία. Την στιγμή που οι ευρωπαϊκές ηγεσίες μοιάζουν να έχουν τεθεί σε μία "πολιτική καραντίνα", η Κίνα φαίνεται να φροντίζει ευφυώς για την πολιτική της ηγεμονία, που υπολογίζει να έρθει μετά το τέλος της πανδημίας.
>
Όπως αναφέρουν οι ειδικοί λοιμωξιολόγοι, είμαστε ακόμα στο μέσον της πανδημίας, ενώ η ζημιά που θα προκύψει στην οικονομία είναι ακόμα ανυπολόγιστη. Το σίγουρα είναι πως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως μία επιδημία σε μία μακρινή κινεζική πόλη, θα κινδύνευε να μετατραπεί στο "Τσέρνομπιλ" για την δυτική παγκοσμιοποίηση.
Σχόλια