Γιάννης Σιδέρης
Ο Ερντογάν βρυχάται αλλά μάλλον ως βρυχηθμός πληγωμένου θηρίου ακούγεται. Επιστρέφοντας από το άκαρπο ταξίδι του στις Βρυξέλλες, παρέμεινε στην ανυποχώρητη γραμμή του, δηλώνοντας ότι δεν θα κλείσει τα σύνορα και καλώντας την Ελλάδα να ανοίξει τα δικά της.
Ο Ερντογάν βρυχάται αλλά μάλλον ως βρυχηθμός πληγωμένου θηρίου ακούγεται. Επιστρέφοντας από το άκαρπο ταξίδι του στις Βρυξέλλες, παρέμεινε στην ανυποχώρητη γραμμή του, δηλώνοντας ότι δεν θα κλείσει τα σύνορα και καλώντας την Ελλάδα να ανοίξει τα δικά της.
Μια έκκληση που πλέον βρίσκεται σε
πρωθύστερο χρονικό σημείο, σα να μην έχει κάτι άλλο να πει, και εν
αμηχανία αναμασά τα ίδια. Η έκκληση δεν είναι απλώς κενόηχη, είναι
αστεία. Απέτυχε να διαρρήξει τα ελληνικά σύνορα τις δύο πρώτες ημέρες,
ώστε να στείλει σε πρώτη δόση 50 με 100.000 μετανάστες και να κλονίσει
τη χώρα μας, ενώ σε ένα δεκαπενθήμερο θα μπορούσε να τους φτάσει
500.000 και να την αποσταθεροποιήσει. Θα ήταν η απόλυτη επιτυχία σε δύο
μέτωπα: Αποσταθεροποίηση της Ελλάδας και εισαγωγή τρόμου στην Ε.Ε. που
θα έβλεπε ορδές να την πολιορκούν.
Οπότε το προχθεσινό ταξίδι του στις
Βρυξέλλες θα γινόταν υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν ο κυρίαρχος εκβιαστής
που επιβάλει όρους, και δεν θα έφευγε άπραγος και αποτυχημένος.
Όσο για την Ελλάδα θα στέναζε υπό το
βάρος των δεκάδων ή εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών που θα είχαν
εισρεύσει στην Ειδομένη και θα καθηλώνονταν εκεί. Θα έψαχνε απεγνωσμένα
νέες δομές να τους εγκαταστήσει, με τους τοπικούς πληθυσμούς να
αρνούνται και να ξεσηκώνονται. Την ίδια στιγμή το κράτος ηττημένο,
έρμαιο στις προθέσεις Ερντογάν και έχοντας αντικατασταθεί από τις ΜΚΟ,
θα έβλεπε νέες φουρνιές παράνομων να κατακλύζουν τα νησιά.
Πλέον βρισκόμαστε στην επόμενη ημέρα. Το
κράτος απέκρουσε την υβριδική επιχείρηση που διεξήχθη εναντίον του και
απέδειξε ότι έχει κυριαρχία επί εδαφών και συνόρων του. Παράλληλα
προφύλαξε τους συνοριακούς πληθυσμούς από την επέλαση των - εκ των
πραγμάτων - πεινασμένων εισοδιστών που θα γίνονταν επικίνδυνοι, ενώ και η
κυβέρνηση δεν έγινε υποχείριο του γεωπολιτικού βολονταρισμού του
νεοσουλτάνου (στο συγκεκριμένο θέμα).
Αφού υποστηρίξαμε τα σύνορα, απολαύουμε
ως ανταπόδοση την εμπιστοσύνη και την συνδρομή ευρωπαίων συμμάχων. Δεν
είμαστε η αποτυχημένη χώρα που της στέλνουν μόνο ανθρωπιστική βοήθεια
για να περιθάλψει τους απόκληρους. Στέλνουν συμβολικά και μικρή δύναμη
αστυνομικών δυνάμεων για να βοηθήσει στη φύλαξη των συνόρων. Όμως θα
είχαν στείλει πολλαπλάσιες στα σύνορα των Σκοπίων, για να προφυλάξουν
από εκεί την επέλαση στην Ευρώπη, εάν ο Ερντογάν είχε πετύχει. Τα βόρεια
σύνορά μας θα είχαν καταστεί νότια σύνορα της Ευρώπης, και εμείς θα
ήμασταν στα αζήτητα.
Η συμβολική παρουσία ξένων αστυνομικών
δυνάμεων (όχι τόσο της Κύπρου δεδομένης της εθνικής ώσμωσης), όσο των
πολωνικών και αυστριακών δυνάμεων, καθώς και της Frontex, θα
αποδιαρθρώσει και την βιομηχανία του προπαγανδιστικού οργίου που όρθωσε
το καθεστώς Ερντογάν, ότι η Ελλάδα δολοφονεί πρόσφυγες. Πλέον οι ξένοι
αστυνομικοί θα είναι και «παρατηρητές - μάρτυρες» της ελληνικής
αμυντικής δράσης. Και σαφώς η μαρτυρία τους, ως τρίτων, θα είναι
πειστικότερη στο διεθνές κοινό.
Φυσικά τα ανωτέρω θα αποστερήσουν τη
δυνατότητα στην «δικαιωματική» πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και λίγων χιλιάδων
αλληλέγγυων, να κατηγορούν την Ελλάδα για δολοφονίες αθώων προσφύγων.
Δεν πειράζει, μόνοι τους θα μένουν απέναντι στην ομόθυμη θέληση του
ελληνικού λαού.
Παρεμπιπτόντως, χθες βρέθηκε στα σύνορα
αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον Γραμματέα Πάνο Σκουρλέτη,
όπου πάλι ανέπτυξε την θεωρητικά σωστή, αλλά στις παρούσες συνθήκες
ευχολογική άποψη, να χρησιμοποιηθούν «τα προσφερόμενα διπλωματικά μέσα
και δικαιώματα τη χώρας, όπως αυτό της άσκησης βέτο στα όργανα της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία που
εργαλειοποιεί το προσφυγικό στα σύνορα».
Παρότι πέρασαν από κυβέρνηση, η
κουλτούρα του αντιευρωπαϊκού γκρουπούσκουλου τους ακολουθεί και δεν
έμαθαν από διπλωματία. Το άμεσο βέτο είναι μεν καταστατικό δικαίωμα,
αλλά και ακραία ενέργεια που γίνεται μπούμερανγκ εάν δεν έχουν
εξαντληθεί οι συζητήσεις σε διπλωματικό επίπεδο. Θυμίζει τις εποχές που
προσπάθησαν να κάνουν ρήξη με την Ευρώπη και έφαγαν τα μούτρα τους –
και την πλάτη τους με την κωλοτούμπα.
Ο Σκουρλέτης υποστήριξε ότι η χώρα
παίζει τον ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου», έναντι 700 εκ. ευρώ που θα της
δοθούν. Το πασιφανές ότι η Ελλάδα κρατάει τα σύνορα όχι χάριν των
Ευρωπαίων αλλά χάριν του εαυτού της και της κυριαρχίας της, και εξ
αυτού δεν είναι «χρήσιμος ηλίθιος», αδυνατεί το κατανοήσει η… δεινή
αναλυτική ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε κάθε περίπτωση, και πέραν της
αμηχανίας του ΣΥΡΙΖΑ (στην οποία αναφερθήκαμε από τον καταναγκασμό της
επικαιρότητας και μόνο), το γεγονός είναι ένα: Ο Ερντογάν μας αναγκάζει
να ξαναγίνουμε κράτος.
===============
Μέσα σε δύο βδομάδες, ο Ταγίπ Ερντογάν υποχρέωσε την ελληνική κυβέρνηση
και κοινωνία να ξεπεράσουν ιδεολογικά και πολιτικά στερεότυπα δεκαετιών.
Η φύλαξη, επί τέλους, των χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων συνιστά μια
μεγάλη τομή καθιστώντας έωλες τις παλιές κομματικές και ιδεολογικές
διαιρέσεις, σε συνθήκες εθνικής ομοψυχίας – καθώς το 80%-90% του
ελληνικού λαού απαιτεί όχι μόνον η Ελλάδα να ξαναποκτήσει σύνορα αλλά
και να τεθεί ένα τέλος στην ανεξέλεγκτη, μαζική μετανάστευση.
Αυτό το γεγονός αποτελεί μια μεγάλη νίκη της κοινωνικής πλειοψηφίας που κατάφερε να επιβάλει τη δική της ατζέντα., παρά τη «σημιτική» και πολυπολιτισμική αντίληψη, που έμοιαζε να κυριαρχεί στην πολιτική της κυβέρνησης, και κόντρα σε ΕΛΙΑΜΕΠ, στις ΜΚΟ του Σόρος και τον εθνομηδενισμό των κομμάτων και των διανοουμένων της «χαβιαρο-αριστεράς», κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής.
Αυτή η ανατροπή ξεκίνησε από τον ξεσηκωμό των κατοίκων της Μυτιλήνης, της Χίου και της Σάμου, που αρνήθηκαν έμπρακτα τη μεταβολή των νησιών τους σε μόνιμους καταυλισμούς εγκλωβισμένων, με τίμημα τη διάλυση των τοπικών κοινωνιών και τον κίνδυνο της σταδιακής αλλοίωσης της πληθυσμιακής σύνθεσης του πληθυσμού – σταθερό στόχο της τουρκικής πολιτικής.
Απεδείχθη έμπρακτα ότι είναι εφικτή μια πολιτική αποτροπής της μαζικής, ανεξέλεγκτης μετανάστευσης με όρους κράτους δικαίου.
Αυτή η πολιτική ενισχύει τη θέση της Ελλάδας και στο διεθνές πεδίο. Όπως μονότονα επαναλαμβάνει το Άρδην από το 1996, επιβεβαιώνεται το: Αντιστέκομαι άρα Υπάρχω. Η χώρα βγήκε από το τέλμα της παθητικότητας και ανάγκασε, με τη στάση της, τα όργανα της ΕΕ αλλά και πολλές χώρες να την στηρίξουν έμπρακτα. Για πρώτη φορά, τα σύνορα της Ελλάδας μεταβλήθηκαν, τουλάχιστον εν μέρει, όντως σε ευρωπαϊκά σύνορα, με την παρουσία Πολωνών, Αυστριακών, Κυπρίων και της FRONTEX, παρά τις άοκνες προσπάθειες της γερμανικής πολιτικής να δρα ως οιονεί εκπρόσωπος του Ερντογάν στην ΕΕ. Συμπέρασμα το οποίο θα πρέπει να αξιοποιηθεί και σε ό,τι αφορά στις ευρύτερες ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις προκλήσεις που αναπόφευκτα θα συνεχιστούν.
Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει και μπορούν να λειτουργούν σε μέτωπο. Γι’ αυτό και έχει τεράστια σημασία η έμπρακτη στήριξη της Κυπριακής Δημοκρατίας προς την ελλαδική. «Η Κύπρος δεν είναι μακριά», και τα σύνορα, από τον Έβρο ως την Πράσινη Γραμμή, μπορούν να αντιμετωπίζονται ενιαία.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΡΑΤΟΣ
Αυτό το γεγονός αποτελεί μια μεγάλη νίκη της κοινωνικής πλειοψηφίας που κατάφερε να επιβάλει τη δική της ατζέντα., παρά τη «σημιτική» και πολυπολιτισμική αντίληψη, που έμοιαζε να κυριαρχεί στην πολιτική της κυβέρνησης, και κόντρα σε ΕΛΙΑΜΕΠ, στις ΜΚΟ του Σόρος και τον εθνομηδενισμό των κομμάτων και των διανοουμένων της «χαβιαρο-αριστεράς», κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής.
Αυτή η ανατροπή ξεκίνησε από τον ξεσηκωμό των κατοίκων της Μυτιλήνης, της Χίου και της Σάμου, που αρνήθηκαν έμπρακτα τη μεταβολή των νησιών τους σε μόνιμους καταυλισμούς εγκλωβισμένων, με τίμημα τη διάλυση των τοπικών κοινωνιών και τον κίνδυνο της σταδιακής αλλοίωσης της πληθυσμιακής σύνθεσης του πληθυσμού – σταθερό στόχο της τουρκικής πολιτικής.
Απεδείχθη έμπρακτα ότι είναι εφικτή μια πολιτική αποτροπής της μαζικής, ανεξέλεγκτης μετανάστευσης με όρους κράτους δικαίου.
Αυτή η πολιτική ενισχύει τη θέση της Ελλάδας και στο διεθνές πεδίο. Όπως μονότονα επαναλαμβάνει το Άρδην από το 1996, επιβεβαιώνεται το: Αντιστέκομαι άρα Υπάρχω. Η χώρα βγήκε από το τέλμα της παθητικότητας και ανάγκασε, με τη στάση της, τα όργανα της ΕΕ αλλά και πολλές χώρες να την στηρίξουν έμπρακτα. Για πρώτη φορά, τα σύνορα της Ελλάδας μεταβλήθηκαν, τουλάχιστον εν μέρει, όντως σε ευρωπαϊκά σύνορα, με την παρουσία Πολωνών, Αυστριακών, Κυπρίων και της FRONTEX, παρά τις άοκνες προσπάθειες της γερμανικής πολιτικής να δρα ως οιονεί εκπρόσωπος του Ερντογάν στην ΕΕ. Συμπέρασμα το οποίο θα πρέπει να αξιοποιηθεί και σε ό,τι αφορά στις ευρύτερες ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις προκλήσεις που αναπόφευκτα θα συνεχιστούν.
Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει και μπορούν να λειτουργούν σε μέτωπο. Γι’ αυτό και έχει τεράστια σημασία η έμπρακτη στήριξη της Κυπριακής Δημοκρατίας προς την ελλαδική. «Η Κύπρος δεν είναι μακριά», και τα σύνορα, από τον Έβρο ως την Πράσινη Γραμμή, μπορούν να αντιμετωπίζονται ενιαία.
Πολλά μένουν να γίνουν ακόμα
Στο επίπεδο του επικοινωνιακού πόλεμου: ο Ερντογάν εργαλειοποιεί εσχάτως και τον ανθρωπισμό, στοχεύοντας όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό της Ελλάδας, καθώς οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες υποδαυλίζουν συστηματικά τον διχασμό μεταξύ πατριωτισμού και εθνομηδενισμού. Εξ άλλου αυτό τους το έργο διευκολύνεται από τις τοποθετήσεις όχι μόνο των ακραίων δικαιωματιστών των ΜΚΟ αλλά ακόμα και στελεχών κομμάτων όπως του Σύριζα. Πράγματι έφθασαν να χαρακτηρίσουν ακόμα και «Τάγματα Εφόδου» τους κατοίκους του Έβρου που συνέδραμαν στη φύλαξη των συνόρων χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα κάποιους ανεγκέφαλους ή προβοκάτορες που έδρασαν στα… νησιά!
Η ελληνική πολιτεία πρέπει να κατασταλάξει σε μια συνεκτική μεταναστευτική πολιτική: Όσοι δικαιούνται άσυλο πρέπει να το παίρνουν ταχύτατα, εφοδιαζόμενοι με ταξιδιωτικά έγγραφα, πάντα βέβαια στη λογική της αποτροπής των γκέτο, του πολυπολιτισμικού κατακερματισμού της κοινωνίας κ.ο.κ.
Θα πρέπει να αναθεωρηθεί η συμφωνία Τουρκίας-Ε.Ε. ώστε να υποβάλλεται το αίτημα ασύλου από τα εδάφη της Τουρκίας και να επαναπατρίζονται γρήγορα όσοι έχουν εισέλθει στη χώρα παράνομα. Θα πρέπει οπωσδήποτε να καταργηθούν οι όποιες δομές στα νησιά πρώτης γραμμής, του Ανατολικού Αιγαίου. Εάν μάλιστα δεν υπάρξει αλλαγή στη Συμφωνία, που μας δένει τα χέρια ως προς την ηπειρωτική Ελλάδα, να στηθούν κλειστές δομές προσωρινής παραμονής σε νησιά δεύτερης γραμμής, με λίγους ή καθόλου κατοίκους, ώστε να πραγματοποιούνται από εκεί οι επαναπατρισμοί.
Θα πρέπει να διαλυθούν άμεσα όλα τα δίκτυα που υπονομεύουν τον περιορισμό της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, από τους δουλεμπόρους μέχρι τις ΜΚΟ. Γενικότερα, στην πολιτική της ΕΕ, πρέπει να καταργηθεί άμεσα η Συμφωνία του Δουβλίνου και η Ελλάδα, μαζί με την Κύπρο και άλλες χώρες συμμάχους μας επί του θέματος, να θέσουν φραγμό στις όποιες απαιτήσεις και συμφωνίες με την Τουρκία, όσο αυτή συνεχίζει να απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο.
Θα πρέπει να καταγγελθεί σε όλους τους τόνους και να αποφευχθεί με όλα τα μέσα που διαθέτει η χώρα η σχεδιαζόμενη από την Τουρκία και τους Αλβανούς μετακίνηση 30.000 μεταναστών στη Νότια Αλβανία και τη Βόρειο Ήπειρο, ώστε και να αλλάξει η πληθυσμιακή σύνθεση της περιοχής και να μπορούν να πολιορκούν την Ελλάδα με μουσουλμανικούς μεταναστευτικούς πληθυσμούς και από τα βόρεια σύνορα.
Θα ήταν σφάλμα να προσδώσουμε πανηγυρικό τόνο στις εξελίξεις ή να θεωρούμε ότι έχουμε ήδη κερδίσει τον πόλεμο. Πόσο μάλλον που το πολιτικό σύστημα, που καλείται να διαχειριστεί τη μετάβαση της χώρας σε μια νέα εποχή, δεν εγγυάται καθόλου μια σε βάθος χρόνου επιτυχημένη στρατηγική.
Λείπει ένα πολιτικό, παραγωγικό και πνευματικό προσωπικό, με άξονα τον δημοκρατικό πατριωτισμό, το οποίο να μπορεί να συσπειρώσει την κοινωνική πλειοψηφία σε ένα γενικό ανορθωτικό πρόγραμμα, απέναντι στον κυρίαρχο μέχρι σήμερα εθνομηδενισμό και το δίδυμο αδελφάκι του την πατριδοκαπηλία. Αναγκαία προϋπόθεση είναι να παρεμβαίνει αποφασιστικά πάνω σε πρωτεύοντα ζητήματα της συγκυρίας, όπως είναι σήμερα το μεταναστευτικό και η αλληλένδετη με αυτό αποτρεπτική εξωτερική πολιτική· να συνδέει τη συγκυρία, με τα ζητήματα, της παραγωγικής ανασυγκρότησης συνδεδεμένης με τις κοινωνικές διεκδικήσεις, την ηθική και πολιτισμική παρακμή, το δημογραφικό· τέλος, να απευθυνθεί στα ευρύτερα ακροατήρια των ανθρώπων που επιτέλους διεκδικούν ρητά την πατριωτική ανανέωση του πολιτικού σκηνικού με μια συνολική ιδεολογική και οργανωτική πρόταση.
Στο επίπεδο του επικοινωνιακού πόλεμου: ο Ερντογάν εργαλειοποιεί εσχάτως και τον ανθρωπισμό, στοχεύοντας όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό της Ελλάδας, καθώς οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες υποδαυλίζουν συστηματικά τον διχασμό μεταξύ πατριωτισμού και εθνομηδενισμού. Εξ άλλου αυτό τους το έργο διευκολύνεται από τις τοποθετήσεις όχι μόνο των ακραίων δικαιωματιστών των ΜΚΟ αλλά ακόμα και στελεχών κομμάτων όπως του Σύριζα. Πράγματι έφθασαν να χαρακτηρίσουν ακόμα και «Τάγματα Εφόδου» τους κατοίκους του Έβρου που συνέδραμαν στη φύλαξη των συνόρων χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα κάποιους ανεγκέφαλους ή προβοκάτορες που έδρασαν στα… νησιά!
Η ελληνική πολιτεία πρέπει να κατασταλάξει σε μια συνεκτική μεταναστευτική πολιτική: Όσοι δικαιούνται άσυλο πρέπει να το παίρνουν ταχύτατα, εφοδιαζόμενοι με ταξιδιωτικά έγγραφα, πάντα βέβαια στη λογική της αποτροπής των γκέτο, του πολυπολιτισμικού κατακερματισμού της κοινωνίας κ.ο.κ.
Θα πρέπει να αναθεωρηθεί η συμφωνία Τουρκίας-Ε.Ε. ώστε να υποβάλλεται το αίτημα ασύλου από τα εδάφη της Τουρκίας και να επαναπατρίζονται γρήγορα όσοι έχουν εισέλθει στη χώρα παράνομα. Θα πρέπει οπωσδήποτε να καταργηθούν οι όποιες δομές στα νησιά πρώτης γραμμής, του Ανατολικού Αιγαίου. Εάν μάλιστα δεν υπάρξει αλλαγή στη Συμφωνία, που μας δένει τα χέρια ως προς την ηπειρωτική Ελλάδα, να στηθούν κλειστές δομές προσωρινής παραμονής σε νησιά δεύτερης γραμμής, με λίγους ή καθόλου κατοίκους, ώστε να πραγματοποιούνται από εκεί οι επαναπατρισμοί.
Θα πρέπει να διαλυθούν άμεσα όλα τα δίκτυα που υπονομεύουν τον περιορισμό της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, από τους δουλεμπόρους μέχρι τις ΜΚΟ. Γενικότερα, στην πολιτική της ΕΕ, πρέπει να καταργηθεί άμεσα η Συμφωνία του Δουβλίνου και η Ελλάδα, μαζί με την Κύπρο και άλλες χώρες συμμάχους μας επί του θέματος, να θέσουν φραγμό στις όποιες απαιτήσεις και συμφωνίες με την Τουρκία, όσο αυτή συνεχίζει να απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο.
Θα πρέπει να καταγγελθεί σε όλους τους τόνους και να αποφευχθεί με όλα τα μέσα που διαθέτει η χώρα η σχεδιαζόμενη από την Τουρκία και τους Αλβανούς μετακίνηση 30.000 μεταναστών στη Νότια Αλβανία και τη Βόρειο Ήπειρο, ώστε και να αλλάξει η πληθυσμιακή σύνθεση της περιοχής και να μπορούν να πολιορκούν την Ελλάδα με μουσουλμανικούς μεταναστευτικούς πληθυσμούς και από τα βόρεια σύνορα.
Θα ήταν σφάλμα να προσδώσουμε πανηγυρικό τόνο στις εξελίξεις ή να θεωρούμε ότι έχουμε ήδη κερδίσει τον πόλεμο. Πόσο μάλλον που το πολιτικό σύστημα, που καλείται να διαχειριστεί τη μετάβαση της χώρας σε μια νέα εποχή, δεν εγγυάται καθόλου μια σε βάθος χρόνου επιτυχημένη στρατηγική.
Λείπει ένα πολιτικό, παραγωγικό και πνευματικό προσωπικό, με άξονα τον δημοκρατικό πατριωτισμό, το οποίο να μπορεί να συσπειρώσει την κοινωνική πλειοψηφία σε ένα γενικό ανορθωτικό πρόγραμμα, απέναντι στον κυρίαρχο μέχρι σήμερα εθνομηδενισμό και το δίδυμο αδελφάκι του την πατριδοκαπηλία. Αναγκαία προϋπόθεση είναι να παρεμβαίνει αποφασιστικά πάνω σε πρωτεύοντα ζητήματα της συγκυρίας, όπως είναι σήμερα το μεταναστευτικό και η αλληλένδετη με αυτό αποτρεπτική εξωτερική πολιτική· να συνδέει τη συγκυρία, με τα ζητήματα, της παραγωγικής ανασυγκρότησης συνδεδεμένης με τις κοινωνικές διεκδικήσεις, την ηθική και πολιτισμική παρακμή, το δημογραφικό· τέλος, να απευθυνθεί στα ευρύτερα ακροατήρια των ανθρώπων που επιτέλους διεκδικούν ρητά την πατριωτική ανανέωση του πολιτικού σκηνικού με μια συνολική ιδεολογική και οργανωτική πρόταση.
Σχόλια