ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Η παγκόσμια απειλή του κορωνοιού καταρρίπτει και εμπράκτως τους μύθους περί ευρωπαικής αλληλεγγύης και κοινής στρατηγικής αντιμετώπισης εξωτερικών κινδύνων.
Το Βερολίνο έφτασε πολύ κοντά στο να ελέγχει τις ζωές των Ευρωπαίων, ακόμη και σε τομείς οικογενειακού προυπολογισμού, αλλά αποδείχτηκε ανέτοιμο να εκπληρώσει τον ηγετικό του ρόλο, αντιμετωπίζοντας και για λογαριασμό των πιο αδύναμων, μία ακραία κρίση δημόσιας υγείας.
<!-- /21712894858/side_8
Ακόμη και την οικονομική βοήθεια «τσιγκουνεύεται» βάζοντας όρους και προυποθέσεις για να ξεκλειδώσει τα λεφτά του ESM, λες και είναι προσωπικός κουμπαράς του Ρέγκλιγκ. Διστάζει και για τα ευρωομόλογα επειδή υπάρχουν «οικονομικές ανισότητες» ανάμεσα στα κράτη και οι Γερμανοί «θα επιβαρυνθούν περισσότερο».Την ώρα που οι άνθρωποι πεθαίνουν σαν ακρίδες στον ευρωπαικό νότο…
(Blogger: Βλέπε σχετικά εδώ)
Βεβαίως μπροστά στην ανυπαρξία κοινής γραμμής για την αναχαίτιση της πανδημίας, η κάθε κυβέρνηση κάνει αυτό που νομίζει καλύτερο και δεν ζητά άδεια από την Καγκελαρία για να κλείσει επιχειρήσεις και μαγαζιά ή να κατεβάσει τους διακόπτες της οικονομίας. Ομοίως, όταν χρειαστεί να ρίξει λεφτά για να ανακουφίσει τους πολίτες της και ολόκληρους κλάδους παραγωγής ή υπηρεσιών που πλήττονται ανεπανόρθωτα, θα το κάνει, με ότι πόρους διαθέτει, χωρίς να κοιτάξει τους κανόνες δημοσιονομικού «καθωσπρεπισμού», που μέχρι πρότινος αποτελούσαν το ευαγγέλιο στην ΕΕ.
Το μόνο πράγμα που τους ενδιαφέρει είναι να σταματήσουν μέσω κρατικών ενισχύσεων, ακόμη και εθνικοποιήσεων, τυχόν επιθετικές εξαγορές στρατηγικών επιχειρήσεων από τρίτους και να κρατήσουν όρθια την βιομηχανία τους για να ηγεμονεύσει ανενόχλητη, αρπάζοντας τις ευκαιρίες στην παγκόσμια οικονομία την επόμενη μέρα της κρίσης.
Η λογική της γερμανικής διαχείρισης παραπέμπει στο «ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν». Απαγόρευσαν τις εξαγωγές φαρμακευτικών υλικών και νοσοκομειακού εξοπλισμού για να έχουν επάρκεια, ψάχνουν μανιωδώς το εμβόλιο, προμηθεύονται τεράστιες ποσότητες χλωροκίνης που φαίνεται ότι συμβάλει στην καταπολέμηση του κορωνοιού και γενικώς…δεν δίνουν στη μάνα τους νερό μέχρι να περάσει η καταιγίδα.
Με 25 χιλιάδες κλίνες ΜΕΘ (έναντι…500 στην Ελλάδα) που θα μπορούσαν να διπλασιαστούν και επάρκεια αναπνευστήρων, καθώς οι δύο μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής τους βρίσκονται στο έδαφος της, η Γερμανία είναι ίσως η μόνη χώρα που θα μπορούσε να μείνει με τα ρολά ανοιχτά για να μην καταστραφεί η οικονομία της. Θα μπορούσε ακόμη και να προσδοκά ότι θα εκμεταλλευθεί την κρίση προς όφελος της.
Η Γερμανία λοιπόν, άπληστη και άκαρδη, μπορεί να αντέξει και σε αυτή την κρίση. Όμως η Ευρώπη που ονειρευόταν να ποδηγετήσει δεν θα υπάρχει την επόμενη μέρα…
======================
Blogger:
Δεν θα βαρεθώ να το επαναλαμβάνω:
Έχουμε μπλέξει χοντρά με ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ. Είμασταν και είμαστε αφελείς τουλάχιστον. Ακούστε ξανά το πρώτα δέκα λεπτά από την παρακάτω συνέντευξη:
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Η παγκόσμια απειλή του κορωνοιού καταρρίπτει και εμπράκτως τους μύθους περί ευρωπαικής αλληλεγγύης και κοινής στρατηγικής αντιμετώπισης εξωτερικών κινδύνων.
Το Βερολίνο έφτασε πολύ κοντά στο να ελέγχει τις ζωές των Ευρωπαίων, ακόμη και σε τομείς οικογενειακού προυπολογισμού, αλλά αποδείχτηκε ανέτοιμο να εκπληρώσει τον ηγετικό του ρόλο, αντιμετωπίζοντας και για λογαριασμό των πιο αδύναμων, μία ακραία κρίση δημόσιας υγείας.
<!-- /21712894858/side_8
Βεβαίως μπροστά στην ανυπαρξία κοινής γραμμής για την αναχαίτιση της πανδημίας, η κάθε κυβέρνηση κάνει αυτό που νομίζει καλύτερο και δεν ζητά άδεια από την Καγκελαρία για να κλείσει επιχειρήσεις και μαγαζιά ή να κατεβάσει τους διακόπτες της οικονομίας. Ομοίως, όταν χρειαστεί να ρίξει λεφτά για να ανακουφίσει τους πολίτες της και ολόκληρους κλάδους παραγωγής ή υπηρεσιών που πλήττονται ανεπανόρθωτα, θα το κάνει, με ότι πόρους διαθέτει, χωρίς να κοιτάξει τους κανόνες δημοσιονομικού «καθωσπρεπισμού», που μέχρι πρότινος αποτελούσαν το ευαγγέλιο στην ΕΕ.
- Πρακτικά δηλαδή επειδή η πανδημία αντιμετωπίζεται πλέον ως εθνική απειλή, κάθε κράτος-μέλος ασκεί δική του πολιτική στην λογική… «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Με προεξάρχουσα φυσικά την ίδια την Γερμανία!
Το μόνο πράγμα που τους ενδιαφέρει είναι να σταματήσουν μέσω κρατικών ενισχύσεων, ακόμη και εθνικοποιήσεων, τυχόν επιθετικές εξαγορές στρατηγικών επιχειρήσεων από τρίτους και να κρατήσουν όρθια την βιομηχανία τους για να ηγεμονεύσει ανενόχλητη, αρπάζοντας τις ευκαιρίες στην παγκόσμια οικονομία την επόμενη μέρα της κρίσης.
Η λογική της γερμανικής διαχείρισης παραπέμπει στο «ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν». Απαγόρευσαν τις εξαγωγές φαρμακευτικών υλικών και νοσοκομειακού εξοπλισμού για να έχουν επάρκεια, ψάχνουν μανιωδώς το εμβόλιο, προμηθεύονται τεράστιες ποσότητες χλωροκίνης που φαίνεται ότι συμβάλει στην καταπολέμηση του κορωνοιού και γενικώς…δεν δίνουν στη μάνα τους νερό μέχρι να περάσει η καταιγίδα.
Με 25 χιλιάδες κλίνες ΜΕΘ (έναντι…500 στην Ελλάδα) που θα μπορούσαν να διπλασιαστούν και επάρκεια αναπνευστήρων, καθώς οι δύο μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής τους βρίσκονται στο έδαφος της, η Γερμανία είναι ίσως η μόνη χώρα που θα μπορούσε να μείνει με τα ρολά ανοιχτά για να μην καταστραφεί η οικονομία της. Θα μπορούσε ακόμη και να προσδοκά ότι θα εκμεταλλευθεί την κρίση προς όφελος της.
- Μόνο που όταν απαλλαγούμε από τον Covid-19 κάποιες άλλες οικονομίες θα τα έχουν «τινάξει», η βόμβα του χρέους θα έχει πυροδοτηθεί και βεβαίως τα κράτη θα έχουν συνειδητοποιήσει ότι σε ειδικές και ακραίες συνθήκες πορεύονται μόνα τους. Χωρίς σωσίβιο από το Βερολίνο.
Η Γερμανία λοιπόν, άπληστη και άκαρδη, μπορεί να αντέξει και σε αυτή την κρίση. Όμως η Ευρώπη που ονειρευόταν να ποδηγετήσει δεν θα υπάρχει την επόμενη μέρα…
======================
Blogger:
Δεν θα βαρεθώ να το επαναλαμβάνω:
Έχουμε μπλέξει χοντρά με ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ. Είμασταν και είμαστε αφελείς τουλάχιστον. Ακούστε ξανά το πρώτα δέκα λεπτά από την παρακάτω συνέντευξη:
Πολιτική Οικονομία και ο Σόϊμπλε...(Γερμανία)
Mια προσφoρά προς τους "εκσυχρονιστάδες" και "πάσει θυσία" Ευρωπαϊστάς.
Πασκάλ Μπρυκνέρ: Η πανδημία του
κορωνοϊού σηματοδοτεί το τέλος του γερμανικού δεσποτισμού στην Ευρώπη
και
Κορώνα - γράμματα η μοίρα της ανθρωπότητας. Για εφιαλτική κυριολεξία πρόκειται, όχι για μακάβριο λογοπαίγνιο. Ο κορωνοϊός αφάνισε ήδη χιλιάδες ανθρώπους, απειλεί δε ασύγκριτα περισσότερους – και μάλιστα, προς το παρόν, κυρίως σε χώρες ακμαίες. Παγώνει ο νους, εικάζοντας τι θα συμβεί αν η νόσος αλώσει και την Αφρική ή την Ινδία με τους αναρίθμητους πένητες, που δεν έχουν καν πρόσβαση σε καθαρό νερό (ποιο σαπούνι), καθώς και χώρες εκθεμελιωμένες από τον πόλεμο: τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν.
Αν παραδόθηκαν χωρίς σοβαρή αντίσταση κράτη όπως η Ιταλία και η Ισπανία, πού να βρεθεί σωστική αλληλεγγύη για τους έτσι κι αλλιώς παρίες του κόσμου τούτου. Πώς να σωθεί το Ιράν, λ.χ., έτσι όπως παγιδεύθηκε ανάμεσα στους μουλάδες (που κηρύσσουν ότι τον ιό τον κατασκεύασαν αμερικανικά εργαστήρια) και τους Αμερικανούς, που δεν αίρουν το καταστροφικό εμπάργκο και αντιπροτείνουν «φιλανθρωπική βοήθεια» επικοινωνιακού χαρακτήρα; Και πώς να αποφύγουν το μαζικό θανατικό οι Παλαιστίνιοι στην πυκνοκατοικημένη Λωρίδα της Γάζας, όταν, όπως δήλωσε ο διευθυντής του γραφείου του ΠΟΥ για την Παλαιστίνη, λόγω του πολύχρονου αποκλεισμού καταστράφηκε το σύστημα υγείας (δεν υπάρχουν ούτε τα βασικά φάρμακα) και επιπλέον το 90% του νερού θεωρείται μεν πόσιμο, στην πραγματικότητα όμως είναι ακατάλληλο.
Ούτε η προηγούμενη κρίση, του 2008, οικονομικού κατ’ αρχάς χαρακτήρα, ούτε η τωρινή, που δεν αφήνει άθικτη καμία πτυχή της προσωπικής και συλλογικής ζωής, έπεισαν τον κόσμο να νιώσει κόσμος και να σκεφτεί σαν κόσμος, σαν ολότητα που αντιμετωπίζει τον ίδιο εχθρό, τη δε Ευρώπη να σκεφτεί και να φερθεί ευρωπαϊκά. Η Ιταλία είχε κάθε λόγο να περιμένει να εκδηλωθεί πρώτη, υλικά, η συνδρομή της Γερμανίας, όχι της Κίνας ή της Κούβας. Οταν επιστρέψει η κανονικότητα, θα έχει κάθε λόγο να διαμαρτυρηθεί. Γιατί η Γερμανία περιφρόνησε θεμελιώδη αρχή της Ε.Ε., απαγορεύοντας να εξαχθούν μάσκες και αναπνευστήρες ακόμη και σε χώρες-εταίρους. Και μόλις τώρα στέλνει κάποια εφόδια. Σ’ έναν πλανήτη παγκοσμιοποιημένο πλην παραδομένο στους εθνικισμούς, το μόνο που καθιστά σχετικώς κατανοητή την απουσία αλληλεγγύης προς άλλους λαούς είναι η αδιανόητη απουσία αλληλεγγύης ορισμένων ηγετών προς τον ίδιο τον λαό τους. Τραμπ, Τζόνσον, Ερντογάν, Χαμενεΐ, Μπολσονάρο, που έθεσαν το πολιτικάντικο συμφέρον τους πάνω από την υγεία των υπηκόων τους, ηγούνται της Διεθνούς των Κυνικών. Γι’ αυτό και το «κορώνα - γράμματα» δεν είναι λογοπαίγνιο.
Σχόλια