H εισβολή του Orus Reis μας θύμισε τις μαύρες ώρες της κρίσης των Ιμίων: Περίεργη και "χλωμή" η ελληνική μη αντίδραση.
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η προκλητική εμφάνιση του τουρκικού ερευνητικού Orus Reis στο Αιγαίο Πέλαγος και εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, είναι μία εξέλιξη που προκαλεί μεγάλη ανησυχία.
Όχι μόνο επειδή εμφανίστηκε ανήμερα της μαύρης επετείου της κρίσης των Ιμίων. Αλλά, επειδή οι μέρες είναι περίεργες και ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν υλοποιεί σχεδιασμούς, για τους οποίους φωνάζουμε καιρό τώρα, αλλά δεν ακούει κανείς στην Αθήνα.
<!-- /21712894858/side_8
- Αρχικά, η ελληνική κυβέρνηση υποβάθμισε το γεγονός της εισόδου του ερευνητικού της Τουρκίας στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Τα υπουργεία Άμυνας και Εξωτερικών μίλησαν για κακές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή. Κακώς. Διότι αυτή δεν είναι η αλήθεια.
- Το Orus Reis βρέθηκε στη συγκεκριμένη περιοχή για συγκεκριμένους λόγους. Και η πολιτική ηγεσία της χώρας, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, θα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά με την προστασία της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας και να αφήσουν όλες αυτές τις βλακείες με τα ποδόσφαιρα και τους ολιγάρχες.
- Η χώρα, βρίσκεται ενώπιον πραγματικού εθνικού κινδύνου. Δεν κινδυνολογούμε. Ομιλούμε για μία πραγματικότητα, ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός, το οποίο οι πολιτικοί μας κρύβουν κάτω από το χαλί, όπως οι γάτες καλύπτουν τα περιττώματά τους με χώμα.
Ας αφήσουμε τη διείσδυση στην Αφρική, για την οποία πρέπει να ανησυχούν η Αίγυπτος πρωτίστως και ακολούθως το Ισραήλ, και ας μείνουμε στο Αιγαίο, στην Κύπρο, αλλά και στη Λιβύη καθώς επηρεάζει άμεσα και προκλητικά την ελληνική εθνική κυριαρχία.
- Η Κύπρος είναι περικυκλωμένη από την κατοχική δύναμη και θα έλεγα ότι εάν αποφασίσει να καταλάβει όλο το νησί, θα δυσκολευθεί μεν, αλλά μέσα σε ένα λογικό χρονικό διάστημα θα το πετύχει. Θεωρώ ότι δεν την ενδιαφέρει να κατακτήσει όλη την Κύπρο, αλλά να εξαναγκάσει το διεφθαρμένο πολιτικό της σύστημα, να παραδοθεί και να βάλει την υπογραφή του σε μία τουρκική, όπως χαρακτηρίζει η πλειοψηφία, τη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.
- Στο Αιγαίο, η Τουρκία έκανε χθες ένα τέστ. Και με όλο το σεβασμό, το αθηναϊκό «κράτος» αποδείχθηκε κατώτερο των περιστάσεων. Επέτρεψε στο τουρκικό σκάφος να ερευνά στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και να παραβιάζει για ώρες πολλές την εθνική κυριαρχία της χώρας.
- Η χθεσινή αντίδραση δεν ήταν αυτή που περίμενε η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Δεν είπε κανείς ότι έπρεπε να βυθιστεί το τουρκικό ερευνητικό πλοίο. Υπάρχουν ένα σωρό άλλοι τρόποι για να εκδιωχθεί το Orus Reis από τα ελληνικά χωρικά ύδατα. Η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε να μην το πράξει. Έδειξε τη φοβία της.
- Η αποστολή του «Νικηφόρου Φωκά» ήταν μία κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση.
- Αλλά όταν οι Τούρκοι αγνοούν όλα τα μηνύματα του κυβερνήτη του, πρέπει να γίνεται το επόμενο βήμα. Όπως ακριβώς συνέβη με το Barbaros το 2018. Ούτε κρίση ακολούθησε, ούτε πόλεμος.
- Το τουρκικό πλοίο έφυγε και δεν ενόχλησε ξανά.
- Εύχομαι και ελπίζω ότι η Τουρκία δεν εισέπραξε λάθος μήνυμα από την απόφαση της Αθήνας να μην την κοντράρει στα ίσια…
- Η πρόβλεψη μας είναι ότι θα επανέλθει και οι προκλήσεις θα γίνονται συστηματικά. Η κατοχική δύναμη ψάχνει για καυγά. Εμείς δεν τον επιθυμούμε.
- Αλλά, εάν ο καυγάς αναβαθμιστεί σε κάτι παραπάνω, όχι απαραίτητα σε πολεμικό επεισόδιο, δεν έχουμε καμία άλλη επιλογή, παρά να αντιδράσουμε όπως αρμόζει στην περίπτωση.
Blogger: Ίσως στο παρακάτω άρθρο να βρίσκονται και οι απαντήσεις σε ...απορίες...και όποιος κατάλαβε ...κατάλαβε.
===========
Μια άλλη άποψη για τον EastMed
Ο EastMed στην αιχμή του δόρατος του γεωπολιτικού μνημονίου για Ελλάδα
Του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου
15 Ιανουαρίου 2020
Ένας αποκαλυπτικός χάρτης του Bureau of Εnergy Resources (Γραφείο
Ενεργειακών Πόρων) της επίσημης υπηρεσίας του υπουργείου Εξωτερικών των
ΗΠΑ, που συντονίζει τις προσπάθειες για την ενεργειακή πολιτική της
«σύμμαχου χώρας», έρχεται να εκθέσει ανεπανόρθωτα τις πολιτικές ηγεσίες
της κυπριακής και ελληνικής κυβέρνησης, θέτοντας αμείλικτα ερωτήματα για
το ποιόν ρόλο τελικά επιτελούν στην προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας
και της εδαφικής ακεραιότητας των δύο χωρών, κρατικών οντοτήτων του
ελληνισμού.15 Ιανουαρίου 2020
Ο χάρτης αυτός αποχαρακτηρίστηκε μόλις στις 5 Ιουνίου του 2019 και δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό ιστότοπο mcclatchyd.com με τίτλο: «Η ομάδα Trump υιοθετεί ένα σχέδιο αγωγού για να αποκλείσει την Ευρώπη από ρωσικά καύσιμα» (Trump team is adopting a pipeline plan to wean Europe off Russian fuel).
Με τον συγκεκριμένο χάρτη και το δημοσίευμα των Αμερικανών, ασχολήθηκε και ο ελληνικός ιστότοπος in.gr από τις 7/6/2019 εδώ, χωρίς ωστόσο να φιλοτιμηθεί κανείς από τους επίσημους παράγοντες των κυβερνήσεων Κύπρου και Ελλάδας να διαμαρτυρηθεί ή να δώσει κάποιες εξηγήσεις για το θέμα.
Ανάλυση
Στον χάρτη αποτυπώνονται οι δυνητικές διαδρομές εξαγωγής φυσικού αερίου στην περιοχή που προτείνονται από τις ΗΠΑ ενώ καθορίζονται χωρίς περιστροφές τα όρια των ΑΟΖ Κύπρου, Τουρκίας, καθώς και οι οριοθετήσεις των θαλάσσιων οικοπέδων στην περιοχή. Θα μπορούσε να εικάσει κανείς ότι όλα αυτά δεν είναι τίποτα περισσότερα παρά ασκήσεις επί χάρτου και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα.
Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία, ότι ο χάρτης απεικονίζει την βασική, κεντρική και θεμελιώδη ενεργειακή στρατηγική πολιτική των ΗΠΑ, ανεξάρτητα από το ποια παράταξη, Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι, βρίσκονται καβάλα στον Λευκό Οίκο, όπως αναφέρεται στο αμερικανικό δημοσίευμα:
«Η γοητεία με τους περιφερειακούς ενεργειακούς πόρους αποτέλεσε τη βάση μιας οργανωτικής αρχής για τη χάραξη πολιτικής μεταξύ των βασικών μελών του εσωτερικού κύκλου του Trump, οι οποίοι θεωρούν τις ανάγκες πετρελαίου και φυσικού αερίου ως κρίσιμες για τις στρατηγικές τους έναντι της Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με τις πηγές του Λευκού Οίκου και της Άμυνας.
Είναι μια σπάνια περίπτωση συνέχισης μεταξύ των διοικήσεων του Trump και του Obama. Ο χάρτης δημιουργήθηκε αρχικά από τους χαρτογράφους του κρατικού τμήματος και τους ενεργειακούς διπλωμάτες.» [1]
Τι παρατηρούμε στον επίμαχο Χάρτη;
1. Ο East Med που πρόσφατα συμφωνήθηκε από Ισραήλ, Ελλάδα και Κύπρο, δεν υπάρχει πουθενά στο πεδίο.
2. Προτεινόμενος αγωγός από το κοίτασμα Αφροδίτη της Κύπρου (μπλε διακεκομμένη γραμμή) διασχίζει την ΑΟΖ Κύπρου, εισέρχεται στο έδαφος της Κύπρου (νότιο τμήμα), συνεχίζει μέσω κατεχομένων εδαφών στην βόρεια θαλάσσια περιοχή της μεγαλονήσου και καταλήγει στα παράλια της Τουρκίας.
3. Αγωγός που ξεκινάει από το κοίτασμα Λεβιάθαν του Ισραήλ (καφέ διακεκομμένη γραμμή), διασχίζει την ΑΟΖ της Κύπρου για να καταλήξει στο Ισκεντερούν (Αλεξανδρέττα) της Τουρκίας.
4. Δεν αναγνωρίζεται η Κυπριακή υφαλοκρηπίδα, στο μέρος που αντιστοιχεί στην ελεύθερη Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ η Κυπριακή ΑΟΖ δεν αποτυπώνεται στο σύνολό της, αλλά μόνο το οριοθετημένο κομμάτι με Ισραήλ, Αίγυπτο και Λίβανο.
5. Αναγνωρίζεται η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ της Τουρκίας δυτικά της Κύπρου και νότια μέχρι την μέση γραμμή με την Αίγυπτο (Turkey continental shelf claim).
6. Η ισχυριζόμενη και αναγνωρισμένη από τον χάρτη υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας, καταλαμβάνει μέρος (περίπου το μισό) των οριοθετημένων οικοπέδων της Κυπριακής ΑΟΖ στο νοτιοδυτικό τμήμα της (οικόπεδα 4,5,6 και 7).
7. Δεν υπάρχει πουθενά το ελληνικό νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελλόριζου, ενώ η περιοχή αυτή καταχωρείται στην υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας.
8. Αναγνωρίζεται η επήρεια της ηπειρωτικής Τουρκίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπως αυτή αποτυπώθηκε στο πρόσφατο μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης σε ποσοστό άνω του 80%.
- Όπως αντιλαμβάνεται και ο πλέον μη ειδικός, εδώ δεν πρόκειται για μια απλή παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου και της Ελλάδας, αλλά ουσιαστικά για μη αναγνώριση των κρατικών υποστάσεων των δύο χωρών.
- Σα να μην υπάρχουν.
- Ελλάδα και Κύπρος χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν ως χώρος, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της ενεργειακής και γεωπολιτικής στρατηγικής των ΗΠΑ και του Ισραήλ, απέναντι στην Ρωσσία, με έπαθλο την Ευρωπαϊκή Ένωση, την συγκράτηση της Τουρκίας στον δυτικό συνασπισμό και τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.
«Ο Hochstein, ο οποίος συνεργάστηκε στενά με τον πρώην αντιπρόεδρο Τζων Μπάιντεν καθ ‘όλη τη διάρκεια της θητείας του στην κυβέρνηση, δήλωσε ότι ο χάρτης παρουσιάστηκε προσωπικά στον Τούρκο Πρόεδρο Τάγιϊπ Ερντογάν κατά την ειρηνευτική διαδικασία της Κύπρου 2015-2017 και έθεσε τις βάσεις για την προσέγγιση μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ μετά την κρίση του στολίσκου της Γάζας. «Οι Λιβανέζοι το έχουν, οι Ισραηλινοί το έχουν, οι Κύπριοι το έχουν – αυτό ήταν ένα τεράστιο ενδιαφέρον» [2]
Τι μας λέει εδώ ο κ. Χόκστάιν; Ότι όλοι γνώριζαν. Δηλαδή από την περίοδο διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό 2015-2017, όπου συμμετείχε και η Ελλάδα, είχαν λάβει υπ’ όψη τους τον χάρτη οι εμπλεκόμενες χώρες. Δεδομένης μάλιστα της στενής σχεδόν όμορης σύμπλευσης Ελλάδας και Κύπρου, θα μας ήταν τελείως ανυπόστατο να θεωρήσουμε ότι η ελληνική πλευρά δεν είχε λάβει γνώση. Και τα αμείλικτα ερωτήματα που προκύπτουν είναι:
• Τι ακριβώς έκανε η Ελλάδα και η Κύπρος για να αντιμετωπίσουν αυτή την εξέλιξη; Γιατί καμμία χώρα δεν προέβη σε δημοσιοποίηση των ανθελληνικών σχεδίων των ΗΠΑ στην περιοχή;
• Γιατί ακόμα και μετά την εγχώρια δημοσιοποίηση του θέματος από το in.gr, σύσσωμο το πολιτικό σύστημα ποιεί τη νήσσαν;
• Να υποθέσουμε οτι υπήρχε κρυφή αποδοχή Ελλάδας και Κύπρου στα εν λόγω σχέδια και ίσως συνενόηση με το καθεστώς Ερντογάν;
• Τι ακριβώς συζήτησαν Τσίπρας και Ερντογάν επί τρείς ώρες στην Άγκυρα στην τελευταία επίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού στην γείτονα;
• Γιατί η τότε αντιπολίτευση και σημερινή κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε με το ζήτημα;
• Οδηγεί αυτός ο σχεδιασμός με μαθηματική ακρίβεια στην συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων, όπως έντεχνα και ύπουλα αφήνεται να εννοηθεί από μη μοναχοφάηδες, πρώην πρωθυπουργικούς δεινόσαυρους, κοινοβουλευτικά πολιτικά κόμματα, ΜΜΕ και τις παραφυάδες τους;
Το πυροτέχνημα του East Med.
Θα μπορούσε να απαντήσει κανείς εδώ, ότι η συμφωνία με το Ισραήλ και την Κύπρο για τον αγωγό East Med, είναι ουσιαστικά μια έμμεση ανακήρυξη ΑΟΖ! Ότι οι ΗΠΑ παρακολουθώντας τον Ερντογάν να τους κάνει νερά και να απομακρύνεται από τον δυτικό συνασπισμό, επανεκτίμησαν τα δεδομένα, και αποφάσισαν να αναβαθμίσουν τον γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας και της Κύπρου αντικαθιστώντας τις δύο χώρες με την Τουρκία. Ότι απομονώθηκε η Τουρκία! Οι ΗΠΑ στηρίζουν τον East Med. Ο αγωγός είναι οικονομικά βιώσιμος και θα εξισορροπήσει την τροφοδοσία της Ευρώπης από το μονοπώλιο του φυσικού αερίου της Ρωσσίας.
Άλλωστε έτσι δεν μας λένε οι πολιτικοί ταγοί του έθνους μας, τα καθεστωτικά ΜΜΕ και οι απανταχού αμερικανόφιλοι δημοσιογράφοι;
Ας επισημάνουμε λοιπόν μερικά πράγματα.
1. Όπως επισημαίνει η Δρ. Κέρη Π. Μαυρομμάτη, δικηγόρος, διδάκτωρ Διεθνούς Δικαίου, (σχετικό άρθρο εδώ) καθώς και όλοι οι πανεπιστημιακοί και ακαδημαϊκοί σχετικοί με το Δίκαιο της Θάλασσας και γνώστες της Σύμβασης του 1982 του Montego Bay γνωρίζουν, «(α) ότι η θαλάσσια ζώνη ΑΟΖ υφίσταται από το χρονικό σημείο που παράκτιο κράτος-Ελλάδα θα την θεσπίσει ή την υιοθετήσει ρητά και (β) τα κυριαρχικά δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης φυσικών πόρων στο βυθό και στο υπέδαφος της ΑΟΖ του παράκτιου κράτους, όπως της Ελλάδας, αποκτώνται μόνον εφόσον και από το χρονικό σημείο που το ελληνικό κράτος, με εθνική νομική πράξη ρητής δήλωσης – ρητής διακήρυξης, υιοθετήσει ΑΟΖ.
Έτσι η σύναψη οιασδήποτε διακρατικής δικαιοπραξίας/συμφωνίας έρευνας και εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων (φυσικού αερίου ή πετρελαίου), όπως είναι η συμφωνία δημιουργίας του αγωγού East Med στην Α. Μεσόγειο, δεν είναι αναγκαία ούτε αντικαθιστά την προαπαιτούμενη ρητή διακήρυξη υιοθέτησης ΑΟΖ από την Ελλάδα με εσωτερική νομοθετική συστατική πράξη για να ασκήσει τα παραπάνω κυριαρχικά της δικαιώματα στην ΑΟΖ της ηπειρωτικής και της νησιωτικής Ελλάδας.» [3]
2. Οι ΗΠΑ παρακολουθούν την Τουρκία να διεκδικεί και να βάζει εμπόδια στον δυτικό συνασπισμό από το 2003 όταν δεν επέτρεψε την χρησιμοποίηση της αμερικανικής βάσης στο Ιντσιρλίκ προκειμένου να επιχειρούν οι αμερικανικές δυνάμεις στο Ιράκ. Έκτοτε κλιμακώνει τις αντιρρήσεις της αναφορικά με τον ρόλο που της επιφυλάσσουν οι ΗΠΑ, ενώ από την στιγμή του πραξικοπήματος παρωδία, ανατροπής του Ερντογάν, πουλά ακριβά το τομάρι της, ασκώντας πολυδιάστατη έως ακραία εξωτερική πολιτική (βλέπε συμμαχία της Αστάνα), αμφισβητεί την Συνθήκη της Λωζάνης και διεκδικεί τον ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης με άξονα τον τυχοδιωκτικό νεοοθωμανικό αναθεωρητισμό σε κάθε επίπεδο.
Ο επίμαχος χάρτης δεν είναι ένας παλαιός σχεδιασμός των ΗΠΑ, που θα δικαιολογούσε μια αλλαγή στα γεωπολιτικά της στηρίγματα. Αντίθετα όπως αναφέρθηκε σχεδιάστηκε το 2015-17 και αποχαρακτηρίστηκε μόλις τον Ιούνιο του 2019, επτά μήνες πριν την τελική συμφωνία για τον East Med κι ενώ ήδη είχε προσυμφωνηθεί ο αγωγός με την επίσκεψη Πομπέο – Τσίπρα στην Ιερουσαλήμ τρείς μήνες πριν! (Μάρτιος 2019) Η πολιτική της Τουρκίας και οι διεκδικήσεις της ήταν ήδη γνωστές και εφαρμοσμένες επί του πεδίου.
Θα ήταν εντελώς παράλογο να θεωρεί κάποιος ότι οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται πλέον για την Τουρκία γιατί δεν είναι του χεριού τους. Αντίθετα η υπερπρονομιακή γεωγραφική της θέση, και η διαχρονική στρατηγική της Τουρκίας, είναι αυτή που αναγκάζει τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την Ρωσσία, να λαμβάνουν πολύ σοβαρά τις απαιτήσεις της, όσο παράλογες, ανυπόστατες και παράνομες είναι. Η Τουρκία εκτός κι αν ένας μεγασεισμός την εξαφανίσει, θα συνεχίζει να αποτελεί εξαιρετικό έδαφος και κρισιμότατο γεωπολιτικό πεδίο, στην προσπάθεια ελέγχου της περιοχής για την εξουδετέρωση, μερική ή ολική, ή τον περιορισμό, αμφότερων των ισχυρών δυνάμεων, ειδικά δε της Ρωσσίας. Πάντως με μια προσεκτική ματιά στην ιστορία, δεν μπορεί να αμφιβάλλει κανείς, για το ποιος έχει υποστεί την μη υπεράσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων από τις ΗΠΑ και τους ευγενείς δυτικούς συμμάχους μας. Η Τουρκία ή η χώρα μας;
3. Η Τουρκία όχι μόνο δεν απομονώνεται, αλλά βαθαίνει την συμμετοχή της στο παγκόσμιο γεωστρατηγικό πόκερ, μπαίνει μπροστά στις γεωπολιτικές εξελίξεις και καλείται να συνδιαμορφώνει αποτελέσματα συνομιλώντας σε κορυφαίο επίπεδο με όλους τους δρώντες. Αυτά είναι γνωστά. Τελευταίο και τρανό παράδειγμα, η συμμετοχή της στην επικείμενη συνάντηση του Βερολίνου αναφορικά με την Λιβύη και η πρόσφατη πρωτοβουλία της μαζί με την Ρωσσία για το ίδιο ζήτημα. Το αν θα βγει ζημιωμένη στο τέλος είναι ζητούμενο, αλλά μέχρι στιγμής είναι αδιαμφισβήτητα κερδισμένη.
Ακόμα και οι ΗΠΑ δεν πιστεύουν στον East Med.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι οι αναλύσεις από το δημοσίευμα του mcclatchyd.com. όπου οι ίδιοι οι Αμερικανοί αναλυτές υπογραμμίζουν:
«Τον Μάρτιο, ο Pompeo παρακολούθησε τελετή υπογραφής στο Τελ Αβίβ μεταξύ αξιωματούχων της Ελλάδας, του Ισραήλ και της Κύπρου για συμφωνία για την προώθηση ενός αγωγού 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων που θα διευκόλυνε την εξαγωγή τοπικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Οι κρατικοί της εθνικής ασφάλειας λένε στον McClatchy ότι ήταν ένα σκόπιμο σήμα υποστήριξης των ΗΠΑ για το έργο, αν και εξακολουθούν να εκφράζουν σκεπτικισμό σχετικά με τη σκοπιμότητα και το κόστος της τοποθέτησης σωλήνων τόσο βαθιά κάτω από τη θάλασσα.
Υποστηρίζουμε βασικά την έννοια ενός αγωγού -είναι πολύ ελκυστικό. Το ερώτημα είναι αν είναι οικονομικά βιώσιμο», δήλωσε ένας κρατικός αξιωματούχος. «Εάν ο αγωγός κάνει το αέριο πολύ ακριβό στην ευρωπαϊκή αγορά αυτή τη στιγμή, προφανώς αυτό θα πρέπει να εξεταστεί.» [4]
Τα ίδια όμως μας λέει, όχι κάποιος τυχαίος αρθρογράφος, αλλά ο Simon Henderson, διευθυντής του προγράμματος Bernstein για τον Κόλπο και την Ενεργειακή Πολιτική στο Ινστιτούτο Ουάσινγκτον για την Πολιτική της Εγγύς Ανατολής. Αφού διαβεβαιώνει ότι η πολιτική στρατηγική των ΗΠΑ, είναι να οικοδομηθεί ένα ενεργειακό δίκτυο στην Ανατολική Μεσόγειο που θα τροφοδοτήσει με φυσικό αέριο την Ευρώπη, αποδυναμώνοντας την Μόσχα, καταλήγει στην συνέχεια:
«Η ιδέα ότι η ενέργεια της Ανατολικής Μεσογείου θα μπορούσε να επηρεάσει το ενεργειακό ισοζύγιο της Ευρώπης με τέτοιο τρόπο ώστε να μειώσει το μερίδιο αγοράς της Ρωσίας είναι μια φαντασία – η δίψα της Ευρώπης για φυσικό αέριο είναι τόσο τεράστια και η ικανότητα της Ρωσίας να προσφέρει αυτό το φυσικό αέριο είναι τόσο μεγάλη, άγριο όνειρο ακόμη και να ελπίζουμε ότι μπορούμε να το επιτύχουμε, δεδομένων των περιορισμένων αποθεμάτων που ανακαλύφθηκαν μέχρι τώρα», δήλωσε ο Henderson. «Ελπίζοντας να βρεθεί το αέριο δεν είναι το ίδιο με την εξεύρεση αερίου. Οι διπλωμάτες ενέργειας από τις διοικήσεις του Τράμπ και του Ομπάμα έχουν θέσει την ελπίδα σε πολλά υποσχόμενα δεδομένα που δείχνουν ότι υπάρχει αρκετό φυσικό αέριο για να σβήσει ολόκληρη την Ευρώπη. Ωστόσο, οι εκτιμήσεις για το πόσα ορυκτά καύσιμα υπάρχουν κάτω από τις εξωτερικές ακτές της Ανατολικής Μεσογείου βασίζονται σε εκλεπτυσμένο, αλλά ανακριβές, σεισμικό μοντέλο» [5]
Τα ίδια διαβάζουμε και στο Washington Institute
Ο επίμαχος χάρτης αναρτήθηκε και αποτέλεσε πεδίο αναλύσεων και στο Washington Institute.
Το συγκεκριμένο Ινστιτούτο έχει ως αποστολή «να προωθήσει μια ισορροπημένη και ρεαλιστική κατανόηση των αμερικανικών συμφερόντων στη Μέση Ανατολή και να προωθήσει τις πολιτικές που τα εξασφαλίζουν. Το ανώτατο ερευνητικό προσωπικό του Ινστιτούτου περιλαμβάνει εμπειρογνώμονες σε ένα ευρύ φάσμα πολιτικών, στρατιωτικών, ασφάλειας και οικονομικών θεμάτων που καλύπτουν κάθε γωνιά της Μέσης Ανατολής, ενώ οι απόφοιτοί του συνεχίζουν να υπηρετούν σχεδόν σε κάθε σκέλος της κυβέρνησης που διαδραματίζει ρόλο στη χάραξη πολιτικής στη Μέση Ανατολή – συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, του Κρατικού Τμήματος, του Πενταγώνου και της κοινότητας πληροφοριών. Συνεργάζεται με το Κογκρέσο, τα εκτελεστικά πρακτορεία, τον στρατό και την κοινότητα πληροφοριών.» [6]
Σε άρθρο ανάλυση με τίτλο «Τα εμπόδια που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τα πεδία αερίου Leviathan του Ισραήλ», ο Simon Henderson, αφού ξεδιπλώνει τις ανησυχίες και τις αντιδράσεις των πολιτών του Ισραήλ αναφορικά με την εγγύτητα του Leviathan στις ακτές και τον κίνδυνο καρκινογεννέσεων, επισημαίνει με ρεαλιστικό τρόπο την δυσκολία του εγχειρήματος του East Med σχετικά με την Τουρκία:
«Εν τω μεταξύ, οι πρόσφατες κινήσεις της Τουρκίας περιπλέκουν περαιτέρω την περιφερειακή εικόνα για τις ισραηλινές εξαγωγές. Αν και οι προβληματικοί ισχυρισμοί αέριων αγωγών της Άγκυρας βρίσκονται επί μακρόν στην ημερήσια διάταξη των συζητήσεων για την ασφάλεια των ΗΠΑ-Ισραήλ εδώ και μήνες, η συμφωνία περί θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης τον Νοέμβριο αύξησε αυτές τις ανησυχίες. Ένας κινητός αγωγός βυθού για την είσοδο του κυπριακού και ισραηλινού φυσικού αερίου στην Ελλάδα και την Ιταλία θα πρέπει τώρα να περάσει από αμφισβητούμενες αποκλειστικές οικονομικές ζώνες, οι οποίες θα μπορούσαν να καθυστερήσουν εάν δεν μπλοκάρουν το έργο. Το ολοένα και πιο συγκρουσιακό στυλ της Τουρκίας προσθέτει επίσης αβεβαιότητα στην προοπτική εκμετάλλευσης των ανακαλύψεων υδρογονανθράκων από την Κύπρο, συμπεριλαμβανομένου του πεδίου της Αφροδίτης, μέρος του οποίου βρίσκεται στην ΑΟΖ του Ισραήλ. Εν ολίγοις, ο εορτασμός για νέες ροές φυσικού αερίου μπορεί να είναι σύντομος.» [7]
Ας ξαναδούμε λοιπόν όλα τα δεδομένα
Ο αποχαρακτηρισμένος χάρτης της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ δεν αποτυπώνει πουθενά τον East Med, ενώ παράλληλα αγνοεί ως να μην υπάρχουν τις εδαφικές κυριαρχίες της Κύπρου και της Ελλάδας. Από τις ίδιες τις ΗΠΑ και τα επίσημα επιτελεία χάραξης της πολιτικής εθνικής ασφάλειας και ενεργειακής πολιτικής, διαπιστώνουμε μεγάλο σκεπτικισμό και βαθιές αντιρρήσεις για την οικονομική και τεχνολογική βιωσιμότητα του αγωγού, τα βεβαιωμένα κοιτάσματα και την ποσότητά τους, αλλά και την επικινδυνότητα των αμφισβητούμενων ΑΟΖ που σχεδιάζεται να περάσει ο αγωγός. Παρά τις διαβεβαιώσεις ήδη από το 2019, Αίγυπτος και Ιταλία, σημαντικές χώρες για την υλοποίηση και βιωσιμότητα του αγωγού, δεν συμμετέχουν στο εγχείρημα.
Το Ισραήλ δια στόματος Νετανιάχου, διασαφηνίζει ότι δεν είναι διατεθειμένο να έρθει σε αντιπαράθεση με την Τουρκία και δη πολεμική, για τον East Med. ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και Ισραήλ, επιθυμούν σφόδρα την παραμονή της Τουρκίας στο δυτικό μαντρί, στην βασική επιδίωξη απομόνωσης της Ρωσσίας και κατ’ επέκταση του Ιράν. Παρά τα αδιαμφισβήτητα αυτά δεδομένα, η Ελλάδα συμφωνεί για τον East Med, που δεν συμμετέχει η Τουρκία, σε μια διαδρομή που θα περιλαμβάνει μεγάλα τμήματα της ΑΟΖ της, χωρίς να έχει ανακηρύξει ΑΟΖ κι ενώ η Τουρκία αμφισβητεί με επιθετικές κινήσεις την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, ακόμα και της Κρήτης.
Η Τουρκία έχει διαμηνύσει με σαφή τρόπο, ότι χωρίς την συμμετοχή της, δεν θα υπάρξει καμμιά εκμετάλλευση στην Α. Μεσόγειο. Οι έμπρακτες αμφισβητήσεις της στην Κυπριακή ΑΟΖ, και το μνημόνιο με την Λιβύη αποδεικνύουν ότι δεν θα κάνει πίσω. Ακόμα και οι ΗΠΑ, δια στόματος Πάιατ, δεν θεωρούν παράνομο το μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης, το οποίο προσβάλει την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας και θέτει εν αμφιβόλω την υλοποίηση του East Med με τα σημερινά δεδομένα. Ο East Med Act, μπορεί να έγινε νόμος των ΗΠΑ, αλλά αμφισβητείται έντονα από την αμερικανική διοίκηση του Τραμπ και βέβαια δεν αφορά αποκλειστικά τον συγκεκριμένο σχεδιασμό του αγωγού East Med.
Η ελληνική πολιτική άρχουσα τάξη και ο κομματικός συρφετός της, σε μια εμφατική αντίθεση, ενώ πανηγυρίζει την υπογραφή για τον αγωγό προπαγανδίζοντας την γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας, συνεχίζει να χρυσώνει την συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και αλλού και να δηλώνει με τον πιο επίσημο τρόπο στις ΗΠΑ και την διεθνή κοινότητα, ότι η Ελλάδα είναι δεδομένη και προβλέψιμη. Η Τουρκία με την επιθετική της τακτική και τον εκφρασμένο επεκτατισμό της, δεν ενδιαφέρεται απλά για συνεκμετάλλευση, αλλά για την συγκυριαρχία και τον έλεγχο στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής, της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου, διεκδικώντας τον ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης και ισότιμου δρώντα με τις ισχυρές δυνάμεις, στον ρευστό πολυπολικό πλανητικό σύστημα ισχύος.
Συμπερασματικά
Η Ελλάδα με αιχμή του δόρατος και όχημα τον East Med, αποδέχεται οικειοθελώς ένα γεωπολιτικό μνημόνιο, που εξυπηρετεί με πολυποίκιλο τρόπο:
1. Αποκλειστικά την ασφάλεια των ΗΠΑ και του Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή της Αν Μεσογείου.
2. Τον περιορισμό και την αποδυνάμωση της Ρωσσίας, που μονοπωλεί την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπαϊκής ηπείρου και που στέκεται εμπόδιο στην απόλυτη κυριαρχία των ΗΠΑ και της Δύσης ευρύτερα σε γεωπολιτικό επίπεδο.
3. Την υπενθύμιση και την πίεση στην Τουρκία, χρησιμοποιώντας ως εναλλακτική για τον αγωγό την δεδομένη Ελλάδα, ότι η θέση της δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στον δυτικό συνασπισμό.
4. Την αποδοχή των απαιτήσεων του Ερντογάν έναντι της Ελλάδας και την δορυφοροποίηση της χώρας μας στην ισχύ του γεωπολιτικού αποτυπώματος της Τουρκίας.
5. Την τοποθέτηση της Ελλάδας ως «μπροστινού» και εξιλαστήριο θύμα στις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ και Γερμανία, Ρωσσία.
6. Την με μαθηματικό τρόπο απώλεια του σκληρού πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας, την εδαφική της ακεραιότητα.
Με όλα τα δεδομένα και πεπραγμένα της καθεστηκυίας πολιτικής και οικονομικής τάξης της χώρας μας, έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε, όχι μόνο ότι τα πολιτικά, με όρους κυβερνησιμότητας κόμματα, είναι ανίκανα να αποτρέψουν τις παραπάνω πιθανότατες εξελίξεις, αλλά σε υπερθετικό βαθμό έχουν αποδεχτεί και συμφωνήσει ως αναπότρεπτη κατάληξη τον ρόλο της Ελλάδας και του ελληνισμού ευρύτερα, στην θέση μιας τραγικής Ιφιγένειας. Και αυτό συμβαίνει γιατί η λογική του «Ανήκωμεν εις την Δύσην» δεν αντιστοιχεί στην έννοια της ισότιμης συμμετοχής, αλλά στην βαθιά ριζωμένη αντίληψη μιας αδύναμης και ψωροκώσταινας Ελλάδας, που πάντα έχει την ανάγκη των δυτικών προστατών, όχι βέβαια για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας, αλλά για την διατήρηση του μονοπωλίου της εξουσίας και της ευγενούς δωρεάς φτηνών συγκριτικά προνομίων μιας φαναριώτικης άρχουσας τάξης, παρακολούθημα και κολαούζο κάθε αλλότριας δύναμης που επιδιώκει την απαλλοτρίωση του ελληνικού λαού για τα δικά της συμφέροντα.
Το απέδειξαν με τα οικονομικά μνημόνια δέκα χρόνια τώρα, και συνεχίζουν με τα γεωπολιτικά μνημόνια στις μέρες μας. Αν και δεν είναι αντικείμενο αυτού του κειμένου, λύσεις υπάρχουν και έχουν κατατεθεί και κατατίθενται διαρκώς από φορείς, συλλογικότητες και προσωπικότητες, δυστυχώς χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψη, και χωρίς να δημοσιοποιούνται με ισότιμο τρόπο στον ελληνικό λαό.
Ο κυριότερος εχθρός δεν είναι ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Τουρκία, ούτε καμμιά δύναμη που επιβουλεύεται και επικυριαρχεί στην χώρα μας. Ο βασικός εχθρός είναι εσωτερικός, ακούει στο όνομα της κυρίαρχης οικονομικοπολιτικής άρχουσας τάξης, η οποία αντιμετωπίζει τον λαό μας ως εχθρό.
Αυτόν τον Εχθρό Λαό, που απ’ ότι φαίνεται θα καλεστεί πολύ σύντομα να αναλάβει τις ευθύνες του και να θέσει το εθνικό ζήτημα από την αρχή, διεκδικώντας την λαϊκή κυριαρχία και θέτοντας την εθνική ανεξαρτησία στην αιχμή του δόρατος των αγώνων που νομοτελειακά έρχονται.
Παραπομπές:
[1], [2], [4], [5] Trump team is adopting a pipeline plan to wean Europe off Russian fuel (mcclatchyd.com.)
[3] Αρθρο. East Med: Η συμμετοχή της Ελλάδας στη συμφωνία δημιουργίας αγωγού στην Ανατολική Μεσόγειο δεν συνιστά απόκτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ελληνική ΑΟΖ
[6] MISSION & HISTORY (https://www.washingtoninstitute.org/about/mission-and-history)
[7] The Obstacles Still Facing Israel’s Leviathan Gas Field (https://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/view/the-obstacles-still-facing-israels-leviathan-gas-field).
=====================
«Oruc Reis»: «Ο κακός μας ο καιρός» που ήταν απλά τεστ στην ελληνική αντίδραση
Το “μπες-βγες” του τουρκικού πλοίου, η σοβαρότητα της πρόκλησης και οι ανησυχίες για το τι μέλλει γενέσθαιΜε όρους ιστορίας, ο Ορούτς Ρέις Μπαρμπαρός (1474-1518), από τον οποίο πήρε το όνομά του το τουρκικό ερευνητικό πλοίο “Oruc Reis”, ήταν ελληνο-αλβανικής καταγωγής μπέης του Αλγερίου και Μπεηλέρμπεης της Δυτικής Μεσογείου. Ήταν ο μεγαλύτερος αδερφός του μεγάλου πειρατή και πολέμαρχου Χαϊρεντίν Μπαρμπαρός. Τα αδέλφια γεννήθηκαν στο νησί της Λέσβου από Αλβανό πατέρα, τον Γακούπ Αγά, και Ελληνίδα μητέρα, την Κατερίνα, η οποία ήταν χήρα ορθόδοξου ιερέα του νησιού. Την περίοδο εκείνη, στις ακτές της Μεσογείου ανθούσε η πειρατεία και, αν και αρχικά ξεκίνησαν από το εμπόριο, τα αδέρφια στην πορεία έγιναν πειρατές. Τις πειρατικές τους ικανότητες εκτίμησε ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής (ναι, ναι, ο γνωστός στους περισσότερους - όχι ως ο σουλτάνος της μεγέθυνσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας - αλλά ως πρωταγωνιστής από το σίριαλ του ANT1) και έκανε τον Χαϊρεντίν Μπαρμπαρός οργανωτή του στόλου του και τον Ορούτς κυβερνήτη του Αλγερίου.
Με όρους επικαιρότητας, η κατάληξη μετά από 24 ώρες στα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ ήταν μάλλον πανομοιότυπη: «Λήξη συναγερμού, το “Oruc Reis” αποχώρησε από την ελληνική υφαλοκρηπίδα». Ναι, αλλά πού πήγε; Μα ακριβώς εκεί απ’ όπου ήρθε, στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να συνεχίσει τις παράνομες έρευνες, τις πειρατικές και τύπου “Αττίλα 3” σε βάρος όχι μόνο της ΑΟΖ, αλλά και των χωρικών υδάτων της Κύπρου. Οπότε πώς τα ελληνικά ΜΜΕ λένε «λήξη συναγερμού»; Είναι η Κύπρος μακριά; Αυτό έδειξε το “μπες-βγες” του “Oruc Reis”; Μήπως μας είναι αδιάφορη; Ή μήπως όλα είναι θέμα “συνήθειας”; Συνηθίσαμε τις παραβιάσεις στο Αιγαίο. Όταν αποφασίσαμε να μην τις αντιμετωπίσουμε δυναμικά, καταλήξαμε στον εθισμό. Τώρα συνηθίσαμε τις υπερπτήσεις, άσε που, ως πιο “ήπια” ψυχολογικά έκφραση, τη χρησιμοποιούμε πλέον για όλα, και για τις παραβάσεις και για τις παραβιάσεις. Τις παραβιάσεις χωρικών υδάτων; Μάλλον και με αυτές “εθιστήκαμε”. Περάσαμε πλέον στα “σουλάτσα” των τουρκικών ερευνητικών και σύντομα και στα γεωτρύπανα;
Αλλά και εδώ φτάσαμε στα όρια του κωμικοτραγικού. Δυστυχώς σε αυτά τα όρια το “επιτελικό κράτος” εμπλέκει και τις Ένοπλες Δυνάμεις, αφού μετατρέπει το Πεντάγωνο σε “διαρροές” και σχολιασμό τύπου δημοσιογραφικών αναλύσεων και σεναρίων, για το τι πραγματικά συνέβη με το “Oruc Reis”. Η κυβέρνηση, ενδεχομένως στα πλαίσια του κατευνασμού του “απασφαλισμένου” γείτονα και του καθησυχασμού της ελληνικής κοινής γνώμης, επιχειρεί να υποβαθμίσει το γεγονός ότι η Άγκυρα προέβη σε νέες χοντροκομμένες προκλήσεις, αποσκοπώντας πιθανώς να δοκιμάσει για μια ακόμη φορά τα αντανακλαστικά της Αθήνας. Μας είπε λοιπόν ότι η “εισβολή” του τουρκικού ερευνητικού σκάφους “Oruc Reis” σε ελληνικά ύδατα (όχι χωρικά βέβαια) οφείλεται στις... κακές καιρικές συνθήκες, χαρακτηρίζοντάς το ως «συγκυριακό γεγονός».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι «οι καιρικές συνθήκες μπορεί να ευθύνονται για το γεγονός ότι το τουρκικό πλοίο “Ορούτς Ρέις” μπήκε στην ελληνική υφαλοκρηπίδα».
Αλλά να “φορτώνουν” και στο Πεντάγωνο, μέσω διαρροών, ότι εξετάζει ως πολύ πιθανό ένα τέτοιο σενάριο, του καιρού δηλαδή, όταν το “Oruc Reis” παρέμενε 16 ώρες από τη στιγμή που εισήλθε εντός των ελληνικών υδάτων με σταθερή πορεία και καιρό 3-4 μποφόρ στην περιοχή στο μεγαλύτερο μέρος του, αυτό πάει πολύ. Τρεις μέρες μετά, οι ίδιοι και σίγουρα τα επιτελεία των Ενόπλων Δυνάμεων ξέρουν απόλυτα τι έχει συμβεί. Ο ελληνικός λαός, όμως, εξακολουθεί να μένει στα σενάρια, που το κάθε Μέσο επιλέγει με τους δικούς του όρους τηλεθέασης ή σκοπιμότητας. Προφανώς, μετά την απύθμενη εκδοχή Πάγκαλου για τα Ίμια, το 1996, που ευχόταν να φυσήξει αέρας και να πάρει την ελληνική σημαία από αυτά, ο άνεμος, εκτός από σημαίες, “παρασύρει” και “θηρία” -καράβια. Έκανε ή δεν έκανε έρευνες με τα ηχοβολιστικά; Έριξε ή όχι καλώδια; Κατέγραφε ή όχι ελληνικό βυθό, κ.λπ.;
Η πρόκληση του “Ορούτς Ρέις” μπορεί να μην ήταν ακραία, αλλά και η απόλυτη υποβάθμισή της, μόνο και μόνο για λόγους επικοινωνιακού εφησυχασμού, δείχνει φοβικά σύνδρομα απέναντι στις τουρκικές κινήσεις. Η Ελλάδα δεν έχει να φοβηθεί κάτι, και, ως εκ τούτου, η κυβέρνηση οφείλει να ενημερώνει σωστά την κοινή γνώμη και όχι να την παραπληροφορεί.
Το σημείο που βρέθηκε το “παρασυρμένο” από τον άνεμο “Oruc Reis” μόνο τυχαίο που δεν είναι. Βρίσκεται πάνω στο επίμαχο τόξο που όχι απλά αμφισβητεί, αλλά διεκδικεί η Τουρκία: Νησιωτικό Σύμπλεγμα Καστελόριζου (ως τέτοιο δύσκολα δεν έχει πλήρη επήρεια, μεμονωμένα μπορεί να εγείρει θέματα μείωσής της) - Ρόδος, Κάρπαθος, Κάσος, Κρήτη και Κύπρος. Είναι ακριβώς το σημείο που θεωρείται “κόκκινο” και με την πρόσφατη υπογραφή των “μνημονίων” της Τουρκίας με την “κυβέρνηση-μαριονέτα” της Τρίπολης (Λιβύη), αλλά διεθνώς αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ.
Τα όρια της υφαλοκρηπίδας μας
- Ποια είναι τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας μας επισήμως που καταπάτησε το “Oruc Reis”;
Και εδώ ερχόμαστε σε μια αναγκαία υπόμνηση, που αποκαλύπτει πολλά για τις ευθύνες δεκαετιών που έχει η πολιτική εξουσία ως προς την κρατική οντότητα της Ελλάδας και την άσκηση κυριαρχίας και κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Θα προσέξατε ότι, μιλώντας για την «εισβολή του Oruc Reis» στο άρθρο μας, μιλάμε για ελληνικά ύδατα (όχι χωρικά), αποφεύγοντας τίτλους κατά την είσοδο και κατά την έξοδο από αυτά, όπως των κεντρικών ΜΜΕ, του τύπου: «Εντός ή παραμένει ή βγήκε εκτός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας το “Oruc Reis”...». Γιατί δε μιλάμε για την υφαλοκρηπίδα στο άρθρο μας;
Για την πολύ απλή εξήγηση: Μπορεί κάποιος να μας πει ποια είναι τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, επισήμως και με συντεταγμένες, ιδίως ως προς τα εξωτερικά της όρια; Να θυμίσουμε εδώ τι λέει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας για τα όρια της υφαλοκρηπίδας:
«ΜΕΡΟΣ VI ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ
Άρθρο 76 Ορισμός της υφαλοκρηπίδας.. .
9. Το παράκτιο κράτος καταθέτει στον γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών χάρτες και σχετικές πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων και γεωδαιτικών στοιχείων, που περιγράφουν μόνιμα τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας του. Ο γενικός γραμματέας δίνει τη δέουσα δημοσιότητα σ' αυτά.
10. Οι διατάξεις αυτού του άρθρου δε θίγουν το θέμα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας μεταξύ κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές».
Με εξαίρεση τον Θεόδωρο Καρυώτη, “πατέρα της ελληνικής ΑΟΖ”, και μερικούς ακόμη επιστήμονες, οι περισσότεροι για δύο δεκαετίες τουλάχιστον αγνοούσαν την ΑΟΖ, αλλά την υφαλοκρηπίδα την ξέραμε με κάθε λεπτομέρεια. Βασική αιτία; Η “παραδοξότητα”, ενώ εμείς έχουμε υπογράψει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, δε μιλάμε για ΑΟΖ, αλλά παρακολουθούμε κατά πόδας την Τουρκία που δεν το έχει υπογράψει και μιλούσε μόνο για υφαλοκρηπίδα μεταξύ μας και με την Κύπρο, που δεν την αναγνωρίζει σε αυτήν και στα νησιά μας! Αφού λοιπόν την ξέρουμε τόσο καλά την υφαλοκρηπίδα, μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει γιατί κυβέρνηση, εγχώριοι αναλυτές και ελληνικά ΜΜΕ ανέφεραν ότι το “Oruc Reis” παραβίασε την ελληνική υφαλοκρηπίδα; Το ωραίο είναι πως οι περισσότεροι εξ αυτών έσπευσαν να στηλιτεύσουν με ειρωνικά σχόλια τη μόνη επίσημη ανακοίνωση του επιτελείου του ΥΠΕΘΑ, επειδή οι “έξυπνοι” διέκριναν, λέει, σε αυτήν αναφορά στο ελληνικό FIR και ενώ μιλάμε για «εισβολή» σε θαλάσσιο χώρο!!! Ευτυχώς, σπεύδουμε να σας πούμε εμείς, που στο Ελληνικό Πεντάγωνο υπάρχουν στελέχη που απέδειξαν ότι γνωρίζουν τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) και εξέδωσαν τη σωστή ανακοίνωση, που έλεγε: «Γνωρίζεται ότι το ερευνητικό τουρκικό σκάφος “Oruc Reis” τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 2020 κινήθηκε με δυτικές πορείες εκτός δηλωθείσας περιοχής Navtex και ευρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο του ελληνικού FIR...».
Τι έγινε λοιπόν, δεν έχουμε υφαλοκρηπίδα; Ασφαλώς. Το θέμα όμως που αναδεικνύει η εν λόγω ανακοίνωση, αλλά και το τι λέει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας στο άρθρο 76, που ήδη σας παραθέσαμε, είναι άλλο: Το τουρκικό ερευνητικό σκάφος “Oruc Reis” βρισκόταν παράνομα στο οικόπεδο 4 της κυπριακής ΑΟΖ και αποχώρησε από αυτό κατευθυνόμενο βορειοανατολικά.
Έτσι εντοπίστηκε στα 128 ναυτικά μίλια από το σύμπλεγμα Καστελόριζου και 292 ν.μ. από το ανατολικό άκρο της Κρήτης. Βρισκόταν, δηλαδή, αναμφίβολα μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, αλλά πώς μπορείς να το αποδείξεις εφόσον δεν έχεις καταθέσει χάρτες και γεωγραφικές συντεταγμένες; Αυτό, αν καταλάβατε καλά, είναι το μεγάλο θέμα που έχει προκύψει από την “εισβολή” του “Oruc Reis”!!!
Δεν έχουμε ποτέ δηλώσει επίσημα τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας μας!!!
Η Αθήνα δεν έχει ανακοινώσει ποτέ επισήμως πού αρχίζει και πού τελειώνει η ελληνική υφαλοκρηπίδα στην Ανατολική Μεσόγειο. Λένε κάποιοι ότι η λύση θα ήταν μία οριοθέτηση με την Αίγυπτο (που αποδεικνύεται σύνθετη) ή με την Κύπρο. Εάν μας ενδιαφέρουν οι εντυπώσεις, πράγματι μπορούμε να προχωρήσουμε σε επίσημη οριοθέτηση με την Κύπρο. Εάν μας ενδιαφέρει η ουσία - δηλαδή να δηλώσουμε διεθνώς τα ακριβή όρια της υφαλοκρηπίδας μας στην περιοχή - καλυπτόμαστε πλήρως από την κατάθεση των σχετικών συντεταγμένων στην αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ. Επιπλέον, εάν καταθέσει και η Κύπρος τις δικές της συντεταγμένες για την κυπριακή ΑΟΖ, που θα συμπίπτουν με τις ελληνικές, θα έχουμε έμμεση πλην σαφέστατη οριοθέτηση μεταξύ των δύο κρατών. Αυτό δεν πρόκειται να αποτρέψει την τουρκική επιθετικότητα. Θα καταστήσει, όμως, γνωστό σε ξένες εταιρείες που δουλεύουν για λογαριασμό της τουρκικής κυβέρνησης ότι στις συγκεκριμένες περιοχές πρέπει να παίρνουν άδεια από την Ελλάδα.
Ο πρώτος που έκανε αυτή την επισήμανση πριν τρία χρόνια, μέσα από την εκπομπή “Αντιθέσεις” της “ΚΡΗΤΗ TV”, ήταν ο καθηγητής τότε του Διεθνούς Δικαίου στο Πάντειο, Άγγελος Συρίγος, και σημερινός βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος. Είναι απορίας άξιο που ο πρωθυπουργός, ο Έλληνας ΥΠ.ΕΞ. ή ο ΥΠΕΘΑ δεν τον συμβουλεύονται (εκτός αν γίνεται και δεν το ξέρουμε για λόγους που οφείλουμε να μην ξέρουμε) και προτιμούν τις αναλύσεις του γνωστού ΕΛΙΑΜΕΠ, που τόσα χρόνια μας έχουν οδηγήσει με τον κατευνασμό σε αυτά που βλέπουμε από τους απέναντι.
Για δεκαετίες τώρα δε δημοσιεύουμε χάρτες και δε δείχνουμε γεωγραφικές συντεταγμένες, σε αντίθεση με την Τουρκία, που παράγει δεκάδες εξωφρενικούς χάρτες και καταθέτει στον ΟΗΕ γεωγραφικές συντεταγμένες.
Και όπως είπε πρόσφατα στις “Αντιθέσεις” ο κορυφαίους καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, πρώην μόνιμος πρέσβης στο Συμβούλιο της Ευρώπης και από τους λίγους Έλληνες νομικούς που έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης: «Οι χάρτες, όσο εξωφρενικοί κι αν είναι, δημιουργούν θέμα. Στο Διεθνές Δίκαιο το “εθιμικό” παράγει αποτέλεσμα. Όταν ο ένας ρίχνει “βροχή” από χάρτες για χρόνια κι ο άλλος σχεδόν τίποτα, “χτίζεται” θέμα, όσο κι αν νομίζουμε ότι δεν είναι έτσι. Η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην κατάθεση γεωγραφικών συντεταγμένων και χαρτών».
Νομίζουμε ότι έτσι γίνεται κατανοητό πως αυτά θα αφορούν όλο το εύρος των θαλάσσιων ζωνών της Ελλάδος, περιλαμβανομένων και των ακτών του νησιωτικού συμπλέγματος Καστελόριζου, Ρόδου, Καρπάθου, Κάσου και Κρήτης στην επίμαχη περιοχή. Άρα και επέκταση των χωρικών μας υδάτων ενιαία, άπαξ, μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια, που είναι δικό μας δικαίωμα μη διαπραγματεύσιμο, με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.
Θα ήταν επίσης χρήσιμη ενδεχομένως η παράλληλη κατάθεση συντεταγμένων από την Κύπρο, που θα αφορούσαν μόνο στο σημείο που εφάπτονται η ελληνική υφαλοκρηπίδα και η κυπριακή ΑΟΖ λόγω της παρουσίας της Στρογγύλης, από το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου.
Νομίζουμε λοιπόν πως το “Oruc Reis” δεν τεστάρισε απλά την ελληνική αντίδραση ή και τα μέσα έρευνάς του κατά την πλεύση του στις συγκεκριμένες θαλάσσιες ζώνες, αλλά αποπειράθηκε να κάνει και μια “άγουρη” καταγραφή στην πράξη της τουρκο-λιβυκής παράνομης συμφωνίας. Το σημείο “όλως τυχαίως” ήταν μέσα σε μια περιοχή με “ειδική σημασία”: Είναι η στενή θαλάσσια λωρίδα που, σύμφωνα με το παράνομο “μνημόνιο” που υπέγραψαν οι Τούρκοι με την “κυβέρνηση της Τρίπολης”, ενώνει τις θαλάσσιες ζώνες της Τουρκίας και της Λιβύης, ασφαλώς στερώντας παράνομα το δικαίωμα σε θαλάσσιες ζώνες σε νησιά όπως η Κρήτη, για την οποία η Τουρκία έφτασε να μιλάει για μη ύπαρξη υφαλοκρηπίδας!
Ας σκεφτούμε από τώρα πως η επόμενη κίνηση με το “Oruc Reis” ή κάποιο άλλο σκάφος μπορεί να είναι η πλεύση και τι θα σήμαινε αυτό, σε περιοχή νότια Κρήτης; Κι αν προχωρούσε προς τη Λιβύη, τότε οι Τούρκοι θα μας ενημέρωναν ότι κινούνται με βάση τη συμφωνία με τη «νόμιμη κυβέρνηση» της Λιβύης;
Ας είμαστε λοιπόν, χωρίς αυταπάτες και μετεωρολογικές ερμηνείες, βέβαιοι πως ο Ερντογάν δοκιμάζει τις ελληνικές αντιδράσεις, προετοιμαζόμενος να κάνει το βήμα που έχει προαναγγείλει. Ο ίδιος ο Ερντογάν, άλλωστε, το λέει δημόσια, δεν το κρύβει, αποδίδει «ζωτική σημασία» για την Τουρκία στην ιδιοποίηση των ενεργειακών πόρων της θαλάσσιας περιοχής από την Κύπρο μέχρι το Καστελόριζο και την Κρήτη.
Το “μοντέλο” με την “εισβολή” στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου ο “διεθνής παράγοντας” στην πράξη έκανε το “κορόιδο” και μόνο “λόγια παχιά”, πέτυχε για την ώρα για τον Ερντογάν. Μην απορήσετε αν τα τετελεσμένα που δημιουργεί με τη στρατιωτική του παρουσία εκεί ως “Αττίλας 3” επιχειρήσει, τηρουμένων των αναλογιών, να εφαρμόσει και στο τόξο-σύμπλεγμα Καστελόριζο-Ρόδος- Κάρπαθος- Κάσος- Κρήτη.
Είναι στην πραγματικότητα λοιπόν το ηχηρό τέλος στις αυταπάτες στην Ελλάδα, όσων για δεκαετίες τις καλλιέργησαν, ότι «ο κατευνασμός μάς εξασφαλίζει χρόνο και ειρήνη» ή είναι το «άλλοθι» για μια νέα «διαπραγμάτευση» διμερής ή και με μεσολαβητή ή και με διαιτησία ή και με δικαστήριο διεθνές;
Αλλά τότε να έχουμε υπόψη μας, καμία κυβέρνηση δε θα την παρασύρει ο “άνεμος” σε ένα τέτοιο μονοπάτι, όσα μποφόρ μετά κι αν επικαλεστεί ή και ριπές με ταχύτητα ρεκόρ του ανέμου. Το υποτιθέμενο τότε “απάγκιο” δε θα είναι παρά η “σκηνή” του παζαριού όπου οι “πειρατές” θα βγάζουν σε πλειοδοσία “λάφυρα” από την κυριαρχία της χώρας, καν κυριαρχικών δικαιωμάτων...
==========================
Μετά την κυπριακή ΑΟΖ το τόξο Καστελλόριζο-Κρήτη - Copy paste τουρκικά τετελεσμένα
"Βρίσκομαι εντός Τουρκικής ΑΟΖ, over", απάντησε το "Oruc Reis" στο "Νικηφόρο Φωκά"
Σχόλια