Αν τα Μνημόνια και οι δανειακές σφράγισαν τη μετατροπή της Ελλάδας σε “αποικία χρέους” των πιστωτών, η συμφωνία για τις Βάσεις που καλείται να επικυρώσει η Βουλή κινδυνεύει να ολοκληρώσει τη μετατροπή της χώρας σε “γεωπολιτική αποικία” των ΗΠΑ και του NATO. Πρόκειται για σταθμό στη σταδιακή έκπτωση του ελληνικού κράτους, ως στοιχειωδώς κυρίαρχου, ανεξάρτητου, δημοκρατικού και ελληνικού κράτους.
Διαβάζοντας κανείς τον ατέλειωτο κατάλογο των παραχωρήσεων Τσίπρα και εν συνεχεία Μητσοτάκη προς τους Αμερικανούς, επιβεβαιώνει την γνώμη που έχει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων για τους πολιτικούς μας. Αλλά διερωτάται αν έχει ζητηθεί η γνώμη των ανώτερων Ελλήνων αξιωματικών και αν έδωσαν σύμφωνη γνώμη, διότι αυτοί ορκίζονται πίστη στη γαλανόλευκη, όχι στην αστερόεσσα. Στη γαλανόλευκη οφείλουν να μένουν πιστοί, όχι στην αστερόεσσα. Και εν ονόματι της γαλανόλευκης, όχι της αστερόεσσας, θα οδηγήσουν νέους ανθρώπους στον θάνατο αν χρειασθεί.
Είναι δυνατόν οι Έλληνες ανώτεροι στρατιωτικοί να έχουν συγκατατεθεί στην παραχώρηση ουσιαστικά όλης της επικράτειας, για τις ανάγκες των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων; Και καλά. Κανείς στο πολιτικό προσωπικό της χώρας και μεταξύ των στρατιωτικών ηγητόρων της δεν διαβάζει τουλάχιστον εφημερίδες; Δεν βλέπει σε τι πρωτοφανή αστάθεια έχουμε μπει διεθνώς, δεν είδε ότι παρολίγον να τυλιχτεί στις φλόγες όλη η Μέση Ανατολή μόλις προχτές; Δεν φοβούνται με όλες αυτές τις βάσεις μην μας πάρει και μας καμιά σπόντα στο τέλος;
Είπαμε να κάνουμε παραχωρήσεις στους Αμερικανούς, όλοι ξέρουμε τι “διεθνή δουλικά” μας κατάντησαν οι πολιτικοί μας, δεν έχουμε πολλές αυταπάτες. Χρειάζεται όμως να γεμίσουμε και όλη τη χώρα βάσεις, που μπορούν να εμπλέξουν την Ελλάδα σε πολέμους με τη Ρωσία, το Ιράν, τη Σερβία, χωρίς κανένα εθνικό λόγο και να κάνουν τη γεωγραφικά περιορισμένη χώρα μας παρανάλωμα;
Πολιτικοί με σπίτια σε Γενεύη και Παρίσι
Οι πολιτικοί μας έχουν σπίτια στη Γενεύη, το Παρίσι, το Λονδίνο. Ο ελληνικός λαός που θα πάει να ζήσει, άμα του χτυπήσουν τη χώρα, λόγω της υποτέλειας των Ελλήνων πολιτικών και της απροθυμίας τους να βλάψουν την καριέρα και τα συμφέροντά τους λέγοντας κάπου κάπου και κανένα όχι; Δώσαμε με ένα προηγούμενο άρθρο μας ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα για το πως η βάση στην Αλεξανδρούπολη μπορεί να θέσει σε άμεση απειλή τον μισό ελληνικό πληθυσμό!Η συμφωνία διαταράσσει βαριά τις σχέσεις της Ελλάδας με παραδοσιακές φιλικές δυνάμεις, καθιστά όλη τη χώρα στόχο σε περίπτωση σύρραξης και δημιουργεί επίσης ένα μηχανισμό πλήρους ελέγχου και ασφυκτικής παρακολούθησης των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από τους Αμερικανούς.
Αφαιρεί επίσης η συμφωνία από την Αθήνα το τελευταίο και πιο σημαντικό χαρτί που διαθέτει, αν θελήσει να διεκδικήσει την αποκατάσταση ενός βαθμού κυριαρχίας του ελληνικού κράτους, αλλά και το τελευταίο μέσο άμυνας απέναντι σε παρούσες ή νέες απειλές. Το ότι δηλαδή ελέγχει ένα γεωγραφικό χώρο μέγιστης στρατηγικής αξίας για τους δυτικούς, που μπορεί να αρνηθεί τη χρήση του σε περίπτωση μεγάλης ανάγκης.
Αν είχε απειλήσει να το κάνει, δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να της επιβληθούν Μνημόνια και Δανειακές για παράδειγμα. Θα βρισκόταν μια λογική λύση, όπως για τις άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Αυτές είναι μόνο μερικές από τις συνέπειες από τη συμφωνία, γιατί για να τις περιγράψουμε όλες θα χρειαζόμαστε βιβλίο, όχι άρθρο.
Ούτε στις Μπανανίες
Τέτοια κείμενα δεν τα συναντά κανείς στην ΕΕ και είναι αμφίβολο αν τα υπογράφουν και οι Μπανανίες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής. Τη συμφωνία επεξεργάστηκε η προηγούμενη κυβέρνηση της δήθεν “Αριστεράς” του Τσίπρα, –σε αντίθεση με όλες τις αρχές και παραδόσεις της ελληνικής Αριστεράς (όπως και του ΠΑΣΟΚ– την ολοκληρώνει και την εμφανίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η τελευταία περιφρονεί έτσι με τη σειρά της οποιοδήποτε στοιχείο εθνικής αξιοπρέπειας επέδειξε η ελληνική συντηρητική παράταξη μετά το 1974.Η ίδια η επικύρωση μιας τέτοιας συμφωνίας σηματοδοτεί ένα βαθύ εκφυλισμό του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Ο ρόλος των ΗΠΑ στην ελληνική ιστορία, από τότε που διαδέχθηκαν τη Βρετανία, σε ρόλο νεοαποικιακού “προστάτη”, υπήρξε χωρίς αμφιβολία ολέθριος. Δείτε μια συνοπτική επισκόπηση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων εδώ.
Εντούτοις, οι περισσότεροι Έλληνες εκτιμούν ότι λόγοι ρεαλισμού επιβάλλουν τη διατήρηση κατά το δυνατό καλών σχέσεων με τις ΗΠΑ και την αποφυγή οποιασδήποτε ρήξης με την Ουάσινγκτον. Αυτό όμως δεν μπορεί να σημαίνει την ικανοποίηση οποιουδήποτε, ακόμα και του πιο παράλογου αμερικανικού αιτήματος, ή τη μετατροπή των διμερών σχέσεων σε μια δουλική ροή όλο και μεγαλύτερων και πιο επικίνδυνων παραχωρήσεων προς τις ΗΠΑ, χωρίς μάλιστα το παραμικρό αντάλλαγμα προς την Ελλάδα!
Αμερικανοί στην καρδιά της ελληνικής άμυνας
Ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό χαρακτηριστικό των όσων αποδέχεται η Αθήνα έγκειται στην μαζική παραβίαση των πιο βασικών κανόνων εθνικής ασφάλειας, με τους Αμερικανούς στρατιωτικούς να τοποθετούνται μέσα στην καρδιά της ελληνικής άμυνας, όπως είναι το 4ο Σώμα Στρατού στη Θράκη, το Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας στη Λάρισα και το Στεφανοβίκειο στον Βόλο.Από κει μπορούν να παρακολουθούν τα πάντα και να προσδιορίζουν αυτοί με πολύ άμεσο τρόπο το πως θα εξελιχθεί μια ενδεχόμενη σύγκρουση με την Τουρκία. Δεν υπάρχουν πια στεγανά για τους Αμερικανούς στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.
Είναι γι’ αυτόν τον λόγο που ο Ανδρέας Παπανδρέου, το πρώτο πράγμα που έκανε, το 1987, ήταν να κλείσει τη Νέα Μάκρη και να στείλει τον υπουργό του των Εξωτερικών στη Βουλγαρία. Πράγματα που βεβαίως δεν θα μπορούσε ούτε και να διανοηθεί η πολιτικο-στρατιωτική ηγεσία της Αθήνας πλέον, έχοντας βάλει δίκην γκαουλάιτερ και παρατηρητή τους Αμερικανούς στρατιωτικούς στα πιο κρίσιμα σημεία της όλης δομής της ελληνικής άμυνας.
Με όλα αυτά που συμφωνούνται, οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις μπαίνουν σε μεγάλο βαθμό υπό τον πρακτικό πλήρη έλεγχο των ΗΠΑ. Αν η Ουάσινγκτον θέλει θα χτυπήσουν την Τουρκία, θα την χτυπήσουν, αν δεν θέλει θα παρακολουθούν άπρακτες την όποια δραστηριότητα ή θα είναι αναποτελεσματικές στη δράση τους.
Αν η Αμερική έχει καλές σχέσεις με την Άγκυρα, σε μια δεδομένη μελλοντική στιγμή, ποιος θα την εμποδίσει να μοιραστεί μαζί της απόρρητες πληροφορίες για την ελληνική άμυνα; Και μη μου πείτε τώρα ότι αυτά δεν γίνονται. Μιλάμε για τη δύναμη πίσω από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο!
Οι Αμερικανοί μας φτύνουν
Άλλωστε, δεν χρειάζεται να καταφύγουμε σε αφηρημένες σκέψεις, λογικούς συλλογισμούς ή την ιστορική εμπειρία. Εδώ και κάμποσες εβδομάδες οι Αμερικανοί μας φτύνουν κανονικά σχετικά με τα ελληνοτουρκικά και οι κυβερνώντες κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Και ένας από τους λόγους που μας φτύνουν κανονικά, είναι ότι έχουν πεισθεί προ πολλού ότι, οτιδήποτε να μας κάνουν, εμείς θα τους δίνουμε πρόθυμα ότι θέλουν.Ήδη επί των ημερών του κ. Τσίπρα, άρχισαν να γίνονται πρωτοφανή πράγματα με τους κανόνες ασφαλείας των ενόπλων δυνάμεων και των υπηρεσιών πληροφοριών. Είδαμε ξένο Πρέσβη να επισκέπτεται το ελληνικό υπουργείο Άμυνας και να συνομιλεί με τη στρατιωτική ηγεσία, χωρίς την παρουσία της πολιτικής ηγεσίας, επί περισσότερες ώρες από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό!
Τέτοια επίσκεψη δεν είχε σημειωθεί μετά το καλοκαίρι του 1974. Ρωτήσαμε ένα φίλο κυβερνητικό, όταν ξέσπασε το σήριαλ με τους υποτιθέμενους Ρώσους κατασκόπους που δήθεν οργανώνουν τα συλλαλητήρια και μας περιέγραψε την κατάσταση του κράτους, ήδη επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, ως εξής: «Δεν ελέγχουμε τίποτα».
Αυτά, σημειωτέον, δεν έχουν οδηγήσει στο παρελθόν και δεν θα οδηγήσουν και τώρα σε τελικά καλές ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Θα τις καταστρέψουν όπως και στο παρελθόν. Ο θυελλώδης αντιαμερικανισμός που συγκλόνισε Ελλάδα και Κύπρο μετά το 1974 οφείλεται ακριβώς στην δουλικότητα των Ελλήνων αρμοδίων και στα αποτελέσματα που προκάλεσε αυτή η δουλικότητα. Διότι οι Αμερικανοί σέβονται αυτούς που τους κοιτάνε στα μάτια και τους μιλάνε όρθιοι. ΚΙ αυτό ήταν που ανάγκασε τον Πρόεδρο Κλίντον και τον Χόλμπρουκ να ζητήσουν συγνώμη από τον ελληνικό λαό, ώστε να γίνει δυνατή η δημιουργία κάπως ομαλών σχέσεων μεταξύ Αθηνών και Ουάσινγκτον.
Δεν ζει ο μεγάλος συγγραφέας της “Πολιορκίας“, του
συγκλονιστικού αυτού μυθιστορήματος για τον Εμφύλιο, ο Αλέξανδρος
Κοτζιάς, να δει πόσο κοντά έχουμε φτάσει δυστυχώς στην πραγματοποίηση
της προφητείας του: «Ούτε υπάρχει πιο σίγουρος θάνατος για ένα έθνος,
πλην να παραδώσεις την πολιτική στους συμμάχους σου».Δημοσιεύτηκε στο slpress.gr
ΠΗΓΗ
==================
Κυριότεροι σταθμοί των ελληνο-αμερικανικών (και κυπρο-αμερικανικών) σχέσεων μετά το 1947
Αναρωτιέμαι αν γινόταν αύριο ένα γκάλοπ, πόσοι ‘Ελληνες θα αποδεικνυόταν ότι γνωρίζουν πως οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλαν τη δικτατορία της 21ης Απριλίου ή ότι ήταν πίσω από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο του 1974. Πόσοι γνωρίζουν ότι ο Πρόεδρος Κλίντον ζήτησε συγνώμη για την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα ή ότι ο Χόλμπρουκ έκανε το ίδιο σχετικά με την αμερικανική πολιτική στο κυπριακό; Πόσοι Έλληνες άραγε γνωρίζουν τον ρόλο της αμερικανικής τράπεζας Goldman Sachs στο ελληνικό ζήτημα, αλλά και των ΗΠΑ στην επιβολή των Μνημονίων και Δανειακών δια του ΔΝΤ το 2010, αλλά και στην επίθεση κατά της Κύπρου και των τραπεζών της το 2013;
Και τα αναρωτιέμαι αυτά λόγω της έντασης και της μαζικότητας της επιχείρησης συστηματικής αποβλάκωσης και διαστροφής της συλλογικής ιστορικής μνήμης, που δέχεται επί χρόνια ο ελληνικός λαός, δια των μέσων «ενημέρωσης», των υποτιθέμενων «διανοούμενων» και των εκπαιδευτικών του ιδρυμάτων. ‘Οσο φεύγουν οι γενηές που έζησαν τα γεγονότα του 1967 και του 1974, και είναι πιο δύσκολο να τις ξεγελάσεις, τόσο γίνεται πιο εύκολο να θολώσει η ματιά.
Συζητώντας τις προάλλες με μια ομάδα φοιτητών που ενδιαφέρονται για θέματα εξωτερικής και διεθνούς πολιτικής, διαπίστωσα την έκταση της άγνοιας που έχουν, αλλά και τη δίψα τους να πληροφορηθούν τα πιο βασικά γεγονότα της ιστορίας της χώρας τους.
Μου ζήτησαν λοιπόν οι φοιτητές και τους ετοίμασα έναν κατάλογο των βασικών σταθμών στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις μετά το 1947, όταν η Ουάσιγκτων διαδέχεται το Λονδίνο ως εποπτεύουσα νεοαποικιακή δύναμη της Ελλάδας. Χωρίς τη γνώση αυτών των γεγονότων είναι απλώς αδύνατο να γίνει κατανοητή η ελληνική ιστορία. Τον δημοσιεύω προς χρήσιν οποιουδήποτε ενδιαφέρεται για το θέμα.
Δεν είμαι φυσικά ιστορικός, ούτε επιδιώκω να γράψω μια πραγματεία για τη νεώτερη ιστορία μας. Περιορίζομαι στην καταγραφή των βασικών προσδιοριστικών γεγονότων. Μακάρι νέοι ιστορικοί, που δεν ενδιαφέρονται μόνο να κάνουν καριέρα προδίδοντας την επιστήμη τους, να ασχοληθούν συστηματικά για να προσφέρουν στις νέες γενηές έναν μπούσουλα στην ιστορική αλήθεια και, άρα, στο μέλλον της χώρας τους.
Απαγορεύοντας την Αλήθεια
Να κλείσουμε την εισαγωγή αυτή, υπενθυμίζοντας ότι, εδώ και κάμποσα χρόνια, γίνονται δύο πολύ συστηματικές προσπάθειες αναθεώρησης της ιστορικής αλήθειας και βίαιης μεταβολής της μαζικής ιστορικής συνείδησης του ελληνικού λαού, που πάνε παράλληλα με την αποικιοποίηση της χώρας μας. Η μία αντανακλά τις νεοφιλελεύθερες, παγκοσμιοποιητικές ελίτ, τύπου Σόρος και εκδηλώνεται με τις θεωρίες τύπου Ρεπούση για «συνωστισμό» στη Σμύρνη ή με την επιχείρηση κατάργησης κάθε εμφάνισης εθνικών και θρησκευτικών συμβόλων και ταυτοτήτων.Για τον ανερχόμενο ολοκληρωτισμό του παγκόσμιου Χρηματιστικού Κεφαλαίου, οι παραδοσιακές ιδεολογίες και θρησκείες, το εθνικό αίσθημα, η ταξική συνείδηση και κάθε αίσθημα ανήκειν σε κοινωνικές ή εθνικές ομάδες, είναι αντίπαλοι γιατί εμποδίζουν την ανάδυση του ανθρώπου – Δούλου, του Ηomo Economicus.
Η δεύτερη προσπάθεια αναθεώρησης αντανακλά τις νέο-ολοκληρωτικές, νεοσυντηρητικές, εθνικιστικές και ακροδεξιές τάσεις, που αποβλέπουν να επικρατήσουν όχι δια της επιβολής μιας άμορφης «πολυεθνικότητας» τύπου Σόρος, αλλά με τα μέσα του «Διαίρει και Βασίλευε», τους Πολέμους των Πολιτισμών του Χάντινγκτον, τη στρατηγική του Χάους, την μαζική αποκτήνωση του ανθρώπου, την πολιτική που εκφράζουν σήμερα προπάντων οι Τραμπ και Νετανιάχου.
Στη χώρα μας η δεύτερη αυτή σχολή αντανακλάται στη μαζική επανεμφάνιση, ιδίως μετά το 2015, όλης της παραφιλολογίας των οπαδών του Μεταξά, της εμφυλιοπολεμικής ακροδεξιάς και των νοσταλγών της Χούντας. (Το ότι μπορεί να υπάρχουν και τίμιοι ή πατριώτες άνθρωποι μεταξύ όσων, παραπλανημένοι, ακολούθησαν τον Γρίβα, τον Παπαδόπουλο ή τον Βασιληά σε μια ορισμένη ιστορική στιγμή, δεν μεταβάλλει τον ιστορικό ρόλο αυτών των ρευμάτων, που υπήρξαν ιστορικά οι κατ’ εξοχήν αποφύσεις των αμερικανικών και ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών).
Εμφύλιος Πόλεμος
Ήδη το 1946, οι Αμερικανοί καλούν τον Σοφούλη στην Ουάσιγκτων και του ζητάνε να σχηματίσει «κυβέρνηση εθνικής ενότητας» από όλα τα αστικά κόμματα και να πάει τον εμφύλιο μέχρι το τέλος, ξεριζώνοντας με τα πιο άγρια μέσα και την τελευταία ΕΑΜική επίδραση στη χώρα, όπερ και γίνεται. Ο εμφύλιος γίνεται υπό την άμεση καθοδήγηση των Αμερικανών, μαζί με τα αποτρόπαια μέσα του, όπως το στρατόπεδο συγκέντρωσης και βασανιστηρίων της Μακρονήσου, το πρώτο που λειτούργησε στην Ευρώπη μετά την ήττα των Ναζί. Στην Ελλάδα δοκιμάζεται για πρώτη φορά και η εμπρηστική βόμβα Ναπάλμ.Οι ΗΠΑ ιδρύουν ουσιαστικά και ελέγχουν το ελληνικό κράτος, ιδρύουν και χρηματοδοτούν την ΚΥΠ, που ποτέ δεν ξέφυγε από την επιρροή τους, και δημιουργούν τις διάφορες παρακρατικές οργανώσεις μέσα στον Στρατό όπως τον ΙΔΕΑ για να ελέγχουν ακόμα και τους δικούς τους ανθρώπους.
Ο κορυφαίος Αμερικανός δημοσιογράφος Τζωρτζ Πολκ δολοφονείται ενώ προσπαθούσε να πάει στο βουνό να συναντήσει τον Βαφειάδη, φιλοδοξώντας να βοηθήσει σε μια ειρηνευτική λύση. Ακόμα και σήμερα, ο ‘Αρειος Πάγος αρνείται πεισματικά να αναθεωρήσει την καταφανώς εσφαλμένη καταδίκη του Στικτόπουλου, που θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο στην αναζήτηση των πραγματικών ενόχων της δολοφονίας Πολκ.
Με τούτα και με κείνα, η χώρα που έδωσε την ηρωϊκότερη και σχετικά μαζικότερη αντίσταση στον Χίτλερ κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο οδηγείται σε μια τρομακτική αλληλοσφαγή, τα καλύτερα παιδιά της οδηγούνται στα εκτελεστικά αποσπάσματα, στα Μακρονήσια, στην εξορία. Η χώρα παραδίδεται να διοικηθεί, ουσιαστικά μέχρι σήμερα, από τους συνεργάτες των κατακτητών και τους μαυραγορίτες της Κατοχής.
Αυτό είναι το αόρατο, πλην πολύ υπαρκτό ηθικό κόστος του Εμφυλίου, που πληρώνουμε και σήμερα πάρα πολύ ακριβά. Είναι σε αυτά τα θεμέλια πάνω που χτίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες το απέραντο «Εργολαβιστάν, Λαμογιστάν, Ρουσφετιστάν», αυτό που κατάπιε το ΠΑΣΟΚ, τροφοδότησε τον «ηθικό σχετικισμό» όλων των εκδοχών της ελληνικής αριστεράς και αυτό που ανέδειξε την ηγεσία Τσίπρα του ΣΥΡΙΖΑ στον ρόλο μεγάλου Νεκροθάφτη του ελληνικού λαϊκού κινήματος και της ελληνικής και παγκόσμιας αριστεράς.
Μετεμφυλιακός Αυταρχισμός, Εκτελέσεις και Δολοφονίες
Η αμερικανική Πρεσβεία διατηρεί την ελληνική «δημοκρατία» υπό την εποπτεία της μετά το 1949. Είναι εκείνη που λαμβάνει τις τελικές αποφάσεις για τις εκτελέσεις, όπως αυτές του Νίκου Μπελογιάννη και του Πλουμπίδη. Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες έχουν κατηγορηθεί επίσης για ανάμειξη σε αριθμό δολοφονιών, από αυτή του Στέφανου Σαράφη έως αυτή του Αλέκου Παναγούλη.Μετά το 1955: Σπρώχνοντας την Τουρκία εναντίον μας
Από το 1955 και μέχρι σήμερα, κεντρική επιδίωξη των Ηνωμένων Πολιτειών, της Βρετανίας και του Ισραήλ, είναι η άρνηση στους κατοίκους της Κύπρου, ‘Ελληνες και Χριστιανούς Ορθόδοξους κατά 80%, να ασκήσουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, να γίνουν δηλαδή αφεντικά στην πατρίδα τους, είτε υπό τη μορφή ‘Ενωσης με την Ελλάδα, είτε και υπό τη μορφή ανεξαρτήτου και κυρίαρχου κυπριακού κράτους.Αμερικανοί, Βρετανοί και Ισραηλινοί δεν διέθεταν όμως τα πολιτικά και στρατιωτικά μέσα που θα ήταν από μόνα τους επαρκή για να αρνηθούν στον κυπριακό λαό το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Για τον λόγο αυτό κινητοποιούν δύο άλλους παράγοντες:
- Τα ελληνικά αστικά κόμματα που κυβερνούν την Ελλάδα για λογαριασμό της Ουάσιγκτων και του Λονδίνου και που μαχαιρώνουν πισώπλατα, σε κάθε ευκαιρία που τους δίνεται, τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου
- Την Τουρκία που είχε παραιτηθεί κάθε αξίωσης στην Κύπρο με τη συνθήκη της Λωζάννης και δεν εξεδήλωσε κανένα ενδιαφέρον για το νησί, έως ότου οι Βρετανοί την παρότρυναν αποφασιστικά να το κάνει και την συμπεριέλαβαν στην τριμερή για το κυπριακό του Λονδίνου, το 1955.
Πογκρόμ των Ελλήνων στην Τουρκία
‘Όπως γνωρίζουμε σήμερα, οργανωτές και καθοδηγητές του πογκρόμ των Ελλήνων της Τουρκίας ήταν οι βρετανικές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και επιδίωξη η άσκηση πίεσης στην Αθήνα για να «φρενάρει» τις διεκδικήσεις της ΕΟΚΑ.Oι Αμερικανοί πίσω από την αποκήρυξη της Ένωσης
Κατά τον Πλουτή Σέρβα, ιστορικό ηγέτη του κυπριακού ΚΚ, οι Αμερικανοί «έπεισαν» τον Μακάριο να παραιτηθεί της επιδίωξης της ‘Ενωσης με την Ελλάδα. Φυσικά, παραιτούμενος της ‘Ενωσης δεν έλαβε ένα εξασφαλισμένο ανεξάρτητο κράτος, αλλά ένα κράτος πιο τρωτό στις πιέσεις για τη διάλυσή του. Ολόκληρη η κυπριακή ιστορία μετά την επίσημη δημιουργία του κυπριακού κράτους το 1960 και μέχρι σήμερα, δεν είναι παρά η ιστορία των διαρκών προσπαθειών ΗΠΑ και Βρετανίας να το καταλύσουν!Αμερικανοί, Βρετανοί και Gladio πίσω και από τον ελληνικό και από τον τουρκικό εθνικισμό
Οι Βρετανοί προκαλούν την πρώτη σφαγή Ελληνοκυπρίων από Τουρκοκύπριους το 1958, για να εμπεδώσουν και να χρησιμοποιήσουν στη συνέχεια την εχθρότητα των δύο κοινοτήτωνΟι Αμερικανοί εγκρίνουν την άνοδο στην εξουσία του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1958, ώστε να πάει, όπως και πήγε, στην επιβολή στον Μακάριο των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου, συμφωνιών που ήταν ανεφάρμοστες και οδηγούσαν όπως και οδήγησαν στις συγκρούσεις που ακολούθησαν και στην τελική διχοτόμηση του 1974.
Το 1963, ο Βρετανός Ύπατος Αρμοστής στη Λευκωσία συνεργάζεται στενά και παροτρύνει τον Μακάριο να ζητήσει αναθεώρηση των Συμφωνιών. Ο Αρχιεπίσκοπος το ζητά, πιστεύοντας ότι έχει την υποστήριξη του Λονδίνου. Ξεσπάνε διακοινοτικές ταραχές και γίνεται η πρώτη Light διχοτόμηση του νησιού. Ο Βρετανός αξιωματικός Μπράμπαντ, σε συνεννόηση με τον Μακάριο και τον αντιπρόεδρο Κιουτσούκ, μεταβαίνει στην Πράσινη Γραμμή και επιχειρεί την επανασυμφιλίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Παρουσιάζει τα αποτελέσματα της εργασίας του στον επισκεπτόμενο την Κύπρο Αμερικανό Υφυπουργό Τζωρτζ Μπωλ, ο οποίος του λέει: “’Εκανες έξοχη δουλειά. Μόνο που το πήρες λάθος. Δεν θέλουμε να ειρηνεύσουν αυτοί”. Οι βρετανικές αρχές «πακετάρουν» την άλλη μέρα τον Μπράμπαντ και τον στέλνουν άρον – άρον στη Μάλτα.
Πίσω και από τους Έλληνες παραστρατιωτικούς του Γιωρκάτζη και του Σαμψών, πίσω και από τους Τούρκους του Ντενκτάς ήταν η ίδια δύναμη, το περιβόητο δίκτυο Gladio του ΝΑΤΟ. Οι δύο αυτές πλευρές, Σαμψών και Ντενκτάς, ήταν το ίδιο πράγμα, ειδικεύονταν σε ειδεχθή εγκλήματα, ώστε να κάνουν αιωνίως αδύνατη τυχόν συμφιλίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Τζόνσον προς Παπανδρέου: Σου γαμώ το Σύνταγμα, σου γαμώ το Κοινοβούλιο!
Θρυλική έμεινε η παραπάνω απάντηση του Αμερικανού Προέδρου προς τον λαοπρόβλητο Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, το 1964, που εξηγούσε ότι είναι αδύνατο να γίνει δεκτό το σχέδιο ‘Ατσεσον που προέβλεπε την παραχώρηση του Καστελόριζου στην Τουρκία, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο με το ελληνικό Σύνταγμα και δεν θα γινόταν δεκτό από το ελληνικό Κοινοβούλιο.Όπως απεδείχθη δεν ήταν λόγια του αέρα. Με ενορχήστρωση της αμερικανικής Πρεσβείας, ο Βασιληάς ανατρέπει τον Παπανδρέου το 1965 και οι «Αποστάτες» της Ένωσης Κέντρου, με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, οργανώνουν την Αποστασία για να αποφύγουν τις εκλογές. Δύο χρόνια αργότερα, οι συνθήκες έχουν ωριμάσει και οι Αμερικανοί επιβάλλουν τη δικτατορία των Συνταγματαρχών τον Απρίλιο του 1967. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς ο Παπαδόπουλος αποσύρει την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο.
Μεταξύ 1967 και 1974, η Χούντα και οι Αμερικανοί εξαπολύουν εμφύλιο πόλεμο στην Κύπρο και επιδιώκουν αρκετές φορές να δολοφονήσουν τον Μακάριο. Τελικά, τον Ιούλιο του 1974, ο Ιωαννίδης διατάσσει πραξικόπημα στην Λευκωσία και τη δολοφονία του Αρχιεπισκόπου. Όμως ο Μακάριος και ο Λυσσαρίδης επιβιώνουν και, μαζί τους, η Κυπριακή Δημοκρατία, έστω και ακρωτηριασμένη.
Μερικές μέρες μετά το πραξικόπημα του Ιωαννίδη, μπαίνει σε εφαρμογή το δεύτερο μέρος του σχεδίου που είχαν καταρτίσει ο Χένρι Κίσσινγκερ και η CIΑ, με την τουρκική εισβολή στο νησί σε δύο φάσεις. Τα τουρκικά στρατεύματα καταλαμβάνουν σχεδόν του 40% του νησιού, από όπου εκδιώκουν τους κατοίκους.
Ελλάδα και Τουρκία μπαίνουν σε μια περίοδο έντασης και έντονου εξοπλιστικού ανταγωνισμού που, με τον τρόπο που τον διεξήγαγε η ελληνική πλευρά, συνέβαλε σημαντικά στην οικονομική καταστροφή της Ελλάδας.
Πιέσεις στον Ανδρέα Παπανδρέου
Οι Αμερικανοί ασκούν έντονες πιέσεις στην κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου, εκδίδοντας μάλιστα και ταξιδιωτική οδηγία για να πλήξουν τον ελληνικό τουρισμό.Από τα Ίμια στους S300
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενθαρρύνουν την Τανσού Τσιλέρ να προκαλέσει το επεισόδιο των Ιμίων, που θα χρησιμεύσει στο να εγκαινιάσει ο Κώστας Σημίτης μια πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας που θα περιλάβει την απαγωγή και παράδοση του Οτσαλάν στην Τουρκία, την αναγνώριση ζωτικών συμφερόντων στο Αιγαίο στην ‘Αγκυρα με τη συμφωνία της Μαδρίτης και την ακύρωση εγκατάστασης των πυραύλων S300 στην Κύπρο, κάτι που απαιτούσε πολύ έντονα και το Ισραήλ.Σχέδιο Ανάν
Το 2002, Σημίτης και Κληρίδης, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της ΕΕ και του Ισραήλ εμφανίζουν το σχέδιο Ανάν, που επιλύει το κυπριακό πρόβλημα δια της διαλύσεως του κυπριακού κράτους! Οι Ηνωμένες Πολιτείες ασκούν τεράστια πίεση στην Ελλάδα και την Κύπρο για να γίνει αποδεκτό το σχέδιο, που απορρίπτει όμως με συντριπτική πλειοψηφία, παρά τις πιέσεις και τις απειλές, ο κυπριακός λαός.Τα swaps της Goldman Sachs
Η κυβέρνηση Σημίτη συνεργάζεται με την αμερικανική μεγα-τράπεζα Goldman Sachs για τη δημιουργία των swaps, με τα οποία θα κατασκευασθεί η φούσκα του ελληνικού χρέους που θα σκάσει το 2009-10, οδηγώντας στην ελληνική κρίση, τα Μνημόνια και τις Δανειακές.Πιέσεις στην κυβέρνηση Καραμανλή
Οι Αμερικανοί ασκούν έντονες πιέσεις στην κυβέρνηση Καραμανλή για να εγκαταλείψει την ρωσική πολιτική της, όπερ και πράττει. Η Ελλάδα και η Κύπρος χαρακτηρίζονται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων ως «Δούρειοι ‘Ίπποι» της Μόσχας στην ΕΕ. Προετοιμάζεται η οικονομική επίθεση κατά των δύο κρατών.Μνημόνια και Δανειακές Ελλάδας και Κύπρου
Άνθρωπος των Αμερικανών ο ίδιος και περιστοιχιζόμενος από ανθρώπους των Αμερικανών, ο Γιώργος Παπανδρέου κερδίζει τις εκλογές του 2009 και οδηγεί την Ελλάδα στα Μνημόνια και τις Δανειακές, προκαλώντας τη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή στην ιστορία του δυτικού αναπτυγμένου καπιταλισμού μετά το 1945 και μετατρέποντας την Ελλάδα σε αποικία χρέους.Κεντρικό ρόλο στα προγράμματα υποδούλωσης και καταστροφής της χώρας παίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο οποίο οι ΗΠΑ διαθέτουν δεσπόζουσα επιρροή και δικαίωμα βέτο.
Το ΔΝΤ πρωταγωνίστησε επίσης στην επίθεση κατά της Κύπρου και των τραπεζών της το 2013.
Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ
Αντί ο Αλέξης Τσίπρας να οργανώσει μαζικό κίνημα, ισχυρό κόμμα και διεθνείς γεωπολιτικές συμμαχίες, ώστε να μπορέσει να θέσει το ζήτημα των Μνημονίων και των Δανειακών, όπως υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό, προτίμησε να τα φτιάξει με την Ουάσιγκτων, ελπίζοντας ότι θα τον βοηθήσουν να εμφανίσει μια «παρουσιάσιμη» λύση στο πρόβλημα.Το αποτέλεσμα ήταν το Τρίτο Μνημόνιο, το «ευχαριστούμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ» του Δραγασάκη, η συντριπτικότερη, γιατί ηθική, ήττα του ελληνικού λαού και μια από τις μεγαλύτερες ήττες της παγκόσμιας αριστεράς.
Μακεδονικό και Εξωτερική Πολιτική ΣΥΡΙΖΑ
Κατ’ εντολήν των Αμερικανών, οι κυβερνήσεις Αναστασιάδη και Τσίπρα – Κοτζιά αναγνωρίζουν δικαιώματα εγγυητριών δυνάμεων στην Τουρκία και τη Βρετανία και συμμετέχουν στις δύο διασκέψεις της Ελβετίας, που έχουν ως επιδίωξη την παράκαμψη της υποχρέωσης έγκρισης οποιασδήποτε λύσης του Κυπριακού με δημοψήφισμα.Η κυβέρνηση Τσίπρα συνομολογεί μια συμφωνία με την πΓΔΜ, σε αντίθεση με τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, για να εξυπηρετήσει τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ και την ψηφίζει στη Βουλή με μεθοδεύσεις αντίστοιχες αυτών που ακολούθησαν οι Αποστάτες, υπό την καθοδήγηση της αμερικανικής Πρεσβείας, στη δεκαετία του 1960.
ΠΗΓΗ
===============
Όταν οι ανάξιοι άρχοντες αναζητούν προστάτες...
Μέχρι και τους κοινοτάρχες ελέγχουν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα!
================
Νέα στοιχεία στη συμφωνία για τις βάσεις: λευκή επιταγή;
Του Δημήτρη Καλτσώνη
29 Ιανουαρίου 2020
29 Ιανουαρίου 2020
Το Πρωτόκολλο Τροποποίησης της Συμφωνίας για τις βάσεις, που
ψηφίζεται αυτή τη βδομάδα στην Ολομέλεια της Βουλής, δεν είναι απλώς μια
ακόμη συμφωνία. Συνιστά ένα ποιοτικό βήμα στην κατεύθυνση της
απομείωσης της εθνικής μας κυριαρχίας. Έτσι κι αλλιώς η ύπαρξη των
βάσεων συνδέθηκε ιστορικά με ποικίλες παρεμβάσεις τόσο στην εσωτερική
όσο και στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Τα κορυφαία μελανά σημεία
υπήρξαν βέβαια η επιβολή της δικτατορίας 1967-1974 και η προδοσία της
Κύπρου το 1974, που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και στην κατοχή μέχρι
σήμερα του 40% του εδάφους της. Σε όλα αυτά ήταν συμμέτοχη με τον ένα ή
άλλο τρόπο η άρχουσα τάξη της χώρας μας και οι εκάστοτε πολιτικοί της
εκφραστές. Οι τελευταίοι, με αποχρώσεις φυσικά, είτε επέβαλαν την
πραγματικότητα των βάσεων και της αμερικανοκρατίας είτε την αποδέχτηκαν,
δεν την αμφισβήτησαν ουσιαστικά ποτέ.
Το πρώτο που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι ο τίτλος της Συμφωνίας
ήταν (ήδη στην εκδοχή του ν. 1893/1990) και είναι ψευδεπίγραφος αφού
αναφέρεται σε “αμοιβαία αμυντική συνεργασία”. Αντίθετα, πρόκειται για
μονομερείς δυνατότητες που παρέχονται στις ΗΠΑ.
Η σημερινή τροποποίηση της Συμφωνίας έχει νέα στοιχεία σε σύγκριση με
τη μέχρι τώρα συμφωνία. Πρώτο, εμπλουτίζει τον κατάλογο των βάσεων και
των ευκολιών που παρέχει η χώρα μας στις ΗΠΑ. Δεύτερο, ακόμη
περισσότερο, παρέχει ευκολίες ακόμη και εντός εγκαταστάσεων των
ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Τρίτο, παρέχει ευκολίες ακόμη και εντός
πολιτικών εγκαταστάσεων. Τα τρία αυτά νέα στοιχεία κάθε άλλο παρά αθώα ή
άνευ ιδιαίτερης σημασίας είναι.
Το Πρωτόκολλο προχωρά όμως ακόμη παραπέρα. Δίνει ουσιαστικά λευκή
επιταγή στις ΗΠΑ. Στο άρθρο 1 παρ. 2 παρέχονται μη συνορεύουσες ευκολίες
στις βάσεις στη Σούδα “όπως καθορίζονται σε υφιστάμενες ή μελλοντικές
συμφωνίες και διευθετήσεις”. Το “μελλοντικές” σημαίνει ότι παρέχονται με
συνεννόηση των μερών, χωρίς νόμο ψηφισμένο από τη Βουλή με πλειοψηφία
τουλάχιστον 151 βουλευτών όπως απαιτεί το άρθρο 27 παρ.2 του
Συντάγματος.
Το ίδιο, στο άρθρο 1 παρ. 3 ΙΙΙ, αναφέρονται αόριστα “άλλες
εγκαταστάσεις”, (πλην των ρητά αναφερόμενων βάσεων της Λάρισας και του
Στεφανοβίκειου) των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, όπως κάθε φορά
συμφωνούνται από τα μέρη, και στις οποίες παρέχονται ευκολίες στις ΗΠΑ.
Πρόκειται και εδώ για μια αντισυνταγματική δυνατότητα που παρέχεται στις
ΗΠΑ. Η παροχή εν λευκώ τέτοιων δυνατοτήτων ακόμη και σε ένοπλες
δυνάμεις που κάποιος τις θεωρεί σύμμαχες είναι έξω από κάθε έννοια
εθνικής κυριαρχίας και εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους. Καμιά χώρα που
σέβεται τον εαυτό της δεν παρέχει τέτοια λευκή εξουσιοδότηση, παρά μόνο
οι λεγόμενες “μπανανίες”.
Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι στην παρ. 9 του
ίδιου άρθρου ορίζεται ότι η διοίκηση και ο έλεγχος, τα ζητήματα
ασφάλειας των εγκαταστάσεων των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων μπορεί να
παραχωρηθούν στους αμερικανούς, μέσω μιας αόριστης αναφοράς περί
“μελλοντικών διευθετήσεων” των ζητημάτων αυτών.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι στο Πρωτόκολλο οι δραστηριότητες των
δυνάμεων των ΗΠΑ δεν αναφέρονται συγκεκριμένα αλλά αόριστα: “ασκήσεις”,
“κινήσεις”, “διέλευση”. Αυτό, εκτός από τα ζητήματα
αντισυνταγματικότητας, έρχεται σε αντίθεση ακόμη και με την Συμφωνία του
1990. Στην τελευταία, προφανώς λόγω της πίεσης που ασκούσε η ελληνική
κοινή γνώμη και το κίνημα ενάντια στις βάσεις, γινόταν κάπως προσπάθεια
να οριστούν συγκεκριμένα όλα αυτά, ακόμη και η πτητική δραστηριότητα.
Στο άρθρο 1 παρ. 8 παρέχονται ευκολίες στο λιμάνι της
Αλεξανδρούπολης. Το Πρωτόκολλο δεν περιορίζεται ούτε σε αυτό. Αλλά στην
παρ. 8 ΙΙ γενικεύεται, χωρίς σαφή προσδιορισμό, η παροχή ευκολιών σε
πολιτικές εγκαταστάσεις αόριστα, οπουδήποτε (“άλλες τοποθεσίες”).
Τέλος, να πρέπει να αναφερθεί ότι εξακολουθούν να ισχύουν οι
φοροαπαλλαγές που προέβλεπε η Συμφωνία του 1990 για το προσωπικό των
βάσεων, τους εργολάβους τους, κλπ. Άλλες χώρες ζητούν την καταβολή
ενοικίου για τις βάσεις που παρέχουν. Η Ελλάδα αντίθετα, παρέχει
φοροαπαλλαγές. Είναι κι αυτό ενδεικτικό.
Το Πρωτόκολλο επαναφέρει λογικές του 1950. Το άρθρο 1 της Συμφωνίας
του 1953 έδινε κι αυτό διευκολύνσεις εν λευκώ: “Η ελληνική κυβέρνηση
εξουσιοδοτεί την κυβέρνηση των ΗΠΑ να χρησιμοποιεί οδούς, σιδηροδρομικές
γραμμές και χώρους, να κατασκευάζει, αναπτύσσει, χρησιμοποιεί και θέτει
σε λειτουργία στρατιωτικά και βοηθητικά έργα εν Ελλάδι… Οι Ένοπλες
Δυνάμεις των ΗΠΑ και τα υπό τον έλεγχό τους υλικά δύνανται να
εισέρχονται, εξέρχονται, κυκλοφορούν, υπερίπτανται ελευθέρως εν Ελλάδι
και στα χωρικά της ύδατα, υπό την επιφύλαξη οποιασδήποτε τεχνικής
συνεννοήσεως”.
Θα πρέπει, νομίζω, να προβληματιστούμε από τα ανωτέρω, και επειδή
διανύουμε μια περίοδο περιφερειακών αναφλέξεων στις οποίες η Ελλάδα
είναι δυστυχώς εμπλεκόμενη.
*Ο Δημήτρης Καλτσώνης είναι αν. καθηγητής Θεωρίας Κράτους και Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Σχόλια