Μαργαρίτης Γιώργος Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για Ιστορία. Λόγος αντιφατικός. Από τη μία μεριά η κυρία Αγγελοπούλου, επίσημος τοποτηρητής πλέον του ιστορικά και πολιτικά ορθού, προετοιμάζει πυρετωδώς τον εορτασμό των διακοσίων χρόνων από την επανάσταση (ίσως εξέγερση, η εν λόγω κυρία χρησιμοποιεί και τον δεύτερο όρο...) του 1821. Από την άλλη, πλήθος ιθύνοντες προετοιμάζουν ένα είδος αποκατάστασης της ιστορίας στις σωστές της βάσεις.Εάν έχουμε σωστά ερμηνεύσει τους χρησμούς, που σε τακτά διαστήματα εκφέρουν, η αποκατάσταση θα αφορά την αναίρεση των άδικων και κακών στιγμών της Ιστορίας που έδωσαν στην χώρα μας νησιά, βραχονησίδες και θάλασσες, πολλές θάλασσες. Κάτι τέτοια τους έκαναν "μοναχοφάηδες" με προφανή βλάβη του αγαπημένου μας συμμάχου προς τα ανατολικά.
Για την κυρία Αγγελοπούλου η νέα αποστολή έχει κάτι από την εκπλήρωση ενός τάματος. Ίσως του Τάματος του Έθνους σε πιο εκσυγχρονιστική εκδοχή. Η χώρα μας βλέπετε χρωστά στην Ιστορία της. Διακόσια χρόνια τώρα ζήσαμε πολλά και τώρα έχει έρθει η ώρα να τα αποτιμήσουμε και να τα καταλάβουμε. Θα μπορούσαμε να το κάνουμε στα εκατό χρόνια από την Επανάσταση αλλά τότε, στα 1922, ζούσαμε μια "ανθρωπιστική καταστροφή"!
Αργότερα δε, βίωσε ο λαός μας "θηριωδίες από το ναζισμό", όπως και "θηριωδίες και μεταξύ μας" (με αυτή η σειρά!). Τώρα που "έχουμε ελευθερία" και όπου επιτέλους οι στόχοι του 1821 επιτεύχθηκαν, ήρθε η ώρα του απολογισμού. Αυτόν θα τον κάνει η Επιτροπή της κυρίας Αγγελοπούλου, στοχεύοντας στη "φαντασία και στην καινοτομία".
Φυσικά για να υλοποιήσει ετούτη η Επιτροπή το μεγαλόσχημο ετούτο έργο θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της σε κάθε πτυχή του εγχειρήματος. Σε απλά ελληνικά θα πρέπει να ελέγξει την κάθε δραστηριότητα που θα προκύψει στο πλαίσιο της επετείου, το κάθε δρώμενο, την κάθε εκδήλωση, την κάθε έρευνα, την κάθε αναφορά, το όποιο σχετίζεται ή δεν σχετίζεται με τα διακόσια χρόνια, ή απλά και μόνο με το μέλλον της χώρας.
Το ιδεολογικό συμπλήρωμα
Το πρώτο έργο το οποίο αναγγέλθηκε και άμεσα ξεκινά είναι η "καταγραφή" όλων των δράσεων «που έχουν σχεδιαστεί και πρόκειται να υλοποιηθούν από Ιδρύματα, Πανεπιστήμια, Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και άλλους φορείς… ακόμα και αν η Επιτροπή δεν έχει συμμετοχή στο σχεδιασμό τους…». Δεδομένου ότι η Επιτροπή (πάντοτε με κεφαλαίο Ε) προορίζεται να είναι το Ανώτατο Συντονιστικό Όργανο και δεδομένου ότι έχει το μονοπώλιο των σχέσεων με όλους τους φορείς χρηματοδότησης και το σύνολο των ιδρυμάτων και φορέων εξαρτάται από αυτή, δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να μαντέψει κανείς τους ουσιαστικούς στόχους αυτής της καταγραφής.Η Επιτροπή της κυρίας Αγγελοπούλου, δεν είναι παρά το ιδεολογικό συμπλήρωμα της πολιτικής της "κανονικότητας", του "νόμου και της τάξης". Ο στρατηγικός της στόχος είναι να νομιμοποιήσει, να ντύσει με θεωρία την κανονικότητα των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, των μισθών των 400 ευρώ και των ωρομισθίων των 2 ευρώ, της αρπαγής ακίνητης περιουσίας και του εκβιασμού των "κακοπληρωτών".
Είναι όμως και κάτι περισσότερο και, διαχρονικά, πολύ πιο σοβαρό. Στοχεύει στο να βυθίσει μέσα σε έναν μεταμοντέρνο ιδεολογικό αχταρμά όλες τις ιστορικές, τις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας. Να πνίξει μέσα στη γελοιότητα και στο χάος όλα τα χαρακτηριστικά του πατριωτισμού, έτσι όπως τα έχτισαν γενιές Ελλήνων μέσα σε αιώνες ιστορίας.
Πολιτικά καίριες προϋποθέσεις
Για το τρέχον πολιτικό σύστημα, για τις πολιτικές δυνάμεις που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας, αυτές οι προϋποθέσεις είναι πολιτικά καίριες. Πώς αλλιώς θα μπορούσαν, λόγου χάρη, να ανοίξουν διαπραγματεύσεις για "συνεκμετάλλευση" τμημάτων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας; Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να παγιώσουν σε μορφή καθεστώτος όλη αυτή τη μιζέρια, στην οποία καταδίκασαν μεθοδικά μεγάλο μέρος του λαού μας; Μόνο μέσα από τον ιστορικό, πνευματικό εκμαυλισμό του λαού μας μπορούν να το πετύχουν αυτό.Ετούτος ο δια της Επιτροπής (πάντα με κεφαλαίο) εορτασμός των διακοσίων χρόνων θα είναι το βαρύ πυροβολικό της ιδεολογικής επίθεσης. Η πολιτική στόχευση είναι αναγκαία, άρα σταθερή. Η προηγούμενη κυβέρνηση, να θυμίσουμε, παρέδωσε τον έλεγχο της έρευνας, της παραγωγής επιστημονικής γνώσης και ιδεών, σε ένα ολοκληρωτικό φορέα, το ΕΛΙΔΕΚ. Μετά από αυτό, το νέο αυτό βήμα παρουσιάζεται ως σχεδόν αυτονόητο.
Ο "νόμος και τάξη", η εμπέδωση της "κανονικότητας" που δέκα χρόνια αντιλαϊκών και αντεθνικών (μαζί πλέον πάνε αυτά) ανατροπών και προσαρμογών δημιούργησαν, δεν είναι μόνο υπόθεση πλαστικών σφαιριδίων, ειδικών δυνάμεων, ασυγκράτητης και παράλογης βίας και ωμού καταναγκασμού. Υπάρχει και το πνευματικό μέρος: το τελευταίο ανέλαβε να το προωθήσει η κυρία Αγγελοπούλου και η Επιτροπή της (πάντοτε με κεφαλαίο το Ε παρακαλώ…).
=================================
«Ἀνθρωπιστική καταστροφή» ὁ ξερριζωμός τῆς Μικρᾶς Ἀσίας!!!
Μέ ρητορεία Ρεπούση ἡ Γιάννα Ἀγγελοπούλου – Πρεμιέρα 2021 μέ τό «ἀριστερό»
ΣΕ ΜΕΙΖΟΝ ἀτόπημα ὑπέπεσε ἡ ἐπί κεφαλῆς τῆς Ἐπιτροπῆς «Ἑλλάδα 2021» κ. Γιάννα Ἀγγελοπούλου στήν παρθενική συνεδρίαση τῆς Ὁλομελείας, δικαιώνοντας –δυστυχῶς– τίς διαφωνίες πού διετύπωσε ἡ «Ἑστία» ἀπό τήν πρώτη στιγμή γιά τόν προσανατολισμό πού θέλει νά δώσει στίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις. Ἡ κ. Ἀγγελοπούλου χρησιμοποιῶντας παρόμοια φρασεολογία μέ τήν κ. Μαρία Ρεπούση γιά τήν Σμύρνη ἀλλά καί τήν ὁρολογία τῆς Ἀριστερᾶς γιά τά μνημόνια, δέν δίστασε νά ὑποβαθμίσει τόν ξερριζωμό ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας σέ «ἀνθρωπιστική καταστροφή» καί νά διαφοροποιηθεῖ ἀπό τόν ὅρο «Γενοκτονία» πού χρησιμοποίησε ὁ Πρωθυπουργός σέ πρόσφατη ὁμιλία του. Πρόκειται γιά ἐνέργεια πρωτοφανῆ, πού συνιστᾶ εὐθεῖα προσβολή στήν μνήμη ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.
Ἡ πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς ἀφοῦ ἔκαμε μία λακωνική περιγραφή ὅσων ἱστορικῶν γεγονότων συνέβησαν στά 200 χρόνια ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Ἐπαναστάσεως, ἐξήγησε ὅτι ἡ ἐπέτειος τῶν 100 ἐτῶν δέν ἑορτάσθη, διότι συνέπεσε μέ τά πρῶτα δυσοίωνα μηνύματα ἀπό τήν Μικρασιατική Ἐκστρατεία καί ἡ χώρα «ἀγωνιοῦσε νά περισώσει ὅ,τι εἶχε ἀπομείνει ἀπό τήν “Μεγάλη Ἰδέα” ἀλλά καί νά διδαχθεῖ ἀπό τόν Διχασμό» καί ἐπικεντρώθηκε στά σημαντικώτερα γεγονότα τῶν 200 ἐτῶν. «Ἐμφύλιοι, διχασμοί, ἡ ἀνθρωπιστική καταστροφή τοῦ Μικρασιατικοῦ, θηριωδίες ἀπό τό ναζισμό, θηριωδίες καί μεταξύ μας, χούντα, κυπριακό, κρίση» εἶναι τά γεγονότα πού κατά τήν κ. Ἀγγελοπούλου σημάδεψαν τήν Ἑλλάδα τούς δύο αὐτούς αἰῶνες. «Πολλοί θά θέλουν νά ἀκούσουν ἐνδιαφέρουσες καί ζωηρές διαφωνίες. Καί ἴσως ὅλοι χρειαζόμαστε νά μάθουμε ὅτι οἱ διαφωνίες δέν σημαίνουν καί ἀκυρώσεις» συνέχισε. Ἡ ἴδια ὅμως «ἀκυρώνει» (ἐπιεικής ἔκφρασις) τόν διωγμό τῶν Ἑλλήνων –μετά ἀπό παρουσία 2.500 ἐτῶν, ἀπό τήν Μικρά Ἀσία.
Ἀντιθέτως, ὁ κ. Κυριάκος Μητσοτάκης δίδοντας τό «παρών» στό Διεθνές Συνέδριο πού διοργανώνει ἡ Παμποντιακή Ὁμοσπονδία Ἑλλάδος μέ ἀφορμή τήν συμπλήρωση 100 ἐτῶν ἀπό τήν Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, ὁμίλησε καθαρά γιά «Γενοκτονία» ἀποφεύγοντας ἐπιμελῶς ἐκφράσεις τοῦ τύπου «ἀνθρωπιστική καταστροφή» ἤ «συνωστισμός». Ὁ κ. Μητσοτάκης ἀνεφέρθη στό «ἔγκλημα τῆς Γενοκτονίας στόν Πόντο καί τήν Μικρά Ἀσία» πού κατά τά λεγόμενά του ἦταν ἕνα «ὑποσύνολο μόνο τῆς Γενοκτονίας τῶν Χριστιανικῶν πληθυσμῶν τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας». Καταχειροκροτούμενος ὁ Πρωθυπουργός ἐπανέλαβε τήν δέσμευσή του νά διεθνοποιήσει τήν «Γενοκτονία» καί νά συντηρηθεῖ ἡ ποντιακή παράδοσις στήν Ἑλλάδα καί τόν κόσμο. Οὔτε μία φορά στήν ὁμιλία του δέν χρησιμοποίησε διφορούμενες λέξεις γιά νά «λειάνει» τόν λόγο του καί γι’ αὐτό προφανῶς τήν ἑπομένη ἐδέχθη προσωπική ἐπίθεση ἀπό τήν τουρκική Κυβέρνηση μέ ἀήθεις χαρακτηρισμούς.
Ἡ κ. Ἀγγελοπούλου μπορεῖ νά μήν ἐνθυμεῖται τήν ρήση τοῦ Εὐριπίδου «ὄλβιος ὅστις ἱστορίης ἔσχε μάθησιν» ἤ τήν δήλωση τοῦ ἀειμνήστου Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Τσάτσου «λαός πού δέν γνωρίζει τήν ἱστορία του, εἶναι λαός πού δέν ἔχει μέλλον», ὀφείλει ὅμως νά γνωρίζει ὅτι τά πρῶτα «δυσοίωνα μηνύματα» ἀπό τό μικρασιατικό μέτωπο ἦλθαν στίς 31 Αὐγούστου 1921 μέ τήν τακτική ὑποχώρηση πρός τήν Νικομήδεια καί τό Ἐσκί Σεχίρ. Τούς πρώτους μῆνες τοῦ 1921 ὁ ἑλληνικός στρατός προήλαυνε καί στίς ἀρχές Ἰουλίου κατέλαβε τήν Κιουτάχεια. Δέν εἴμεθα εἰς γνῶσιν σέ τί πραγματικά ἀναφέρεται, ἀλλά ἡ ἀντίστροφος μέτρησις τῆς Μικρασιατικῆς Ἐκστρατείας δέν ἄρχισε στά τέλη τοῦ 1920 ἤ στίς ἀρχές τοῦ ἑπομένου ἔτους. Ἐνδεχομένως νά ἦσαν ἄλλοι οἱ λόγοι πού δέν ἑορτάσθηκαν τά 100 χρόνια ἀπό τήν Ἐπανάσταση τό 1921. Κατά τ’ ἄλλα, ἡ κ. Ἀγγελοπούλου περιέγραψε τίς πρῶτες κινήσεις τῆς Ἐπιτροπῆς. «Τό πρῶτο ἔργο τῆς Ἐπιτροπῆς θά εἶναι νά δημιουργηθεῖ ἕνα Ἡμερολόγιο στό ὁποῖο θά ἀποτυπωθοῦν ὅλες οἱ δράσεις, πού ἔχουν σχεδιασθεῖ καί πρόκειται νά ὑλοποιηθοῦν ἀπό Ἱδρύματα, πανεπιστήμια, ΟΤΑ καί ἄλλους φορεῖς μέ στόχο τήν καταγραφή τους» εἶπε ἡ πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς. Σέ αὐτό τό «ἡμερολόγιο» θά ἐνταχθοῦν ὅλες οἱ δράσεις, ἀκόμη καί ἐκεῖνες πού χρηματοδοτοῦνται ἀπό τούς ἀνωτέρω φορεῖς.
Τό ἑπόμενο ἔργο εἶναι ἡ διαχείρισις καί ἀξιολόγησις τῶν προτάσεων ἀπό τήν Ὁλομέλεια τῆς Ἐπιτροπῆς. Ὅλες οἱ προτάσεις θά ὑποβάλλονται μέσω τῆς ψηφιακῆς πλατφόρμας πού ἔχει ἀναπτυχθεῖ. Γιά τήν διαμόρφωση τοῦ συνολικοῦ προγράμματος τῶν δράσεων θά συνεκτιμοῦνται στοιχεῖα, ὅπως ἡ συμβατότης τῶν προτάσεων μέ τούς ἄξονες τοῦ προγράμματος, ἡ δυνατότης συνδυασμοῦ τῶν προτάσεων μεταξύ τους καί ἡ δυνατότης χρηματοδοτήσεως. Τό τρίτο ἔργο θά εἶναι ἡ σχεδίασις τῶν δράσεων πού θά προταθοῦν ἀπό τούς φορεῖς καί θά ὑλοποιηθοῦν σέ συνεργασία μέ τήν Κυβέρνηση, τούς ΟΤΑ, ἐπαγγελματικές ἑνώσεις κ.ἄ.
ΣΕ ΜΕΙΖΟΝ ἀτόπημα ὑπέπεσε ἡ ἐπί κεφαλῆς τῆς Ἐπιτροπῆς «Ἑλλάδα 2021» κ. Γιάννα Ἀγγελοπούλου στήν παρθενική συνεδρίαση τῆς Ὁλομελείας, δικαιώνοντας –δυστυχῶς– τίς διαφωνίες πού διετύπωσε ἡ «Ἑστία» ἀπό τήν πρώτη στιγμή γιά τόν προσανατολισμό πού θέλει νά δώσει στίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις. Ἡ κ. Ἀγγελοπούλου χρησιμοποιῶντας παρόμοια φρασεολογία μέ τήν κ. Μαρία Ρεπούση γιά τήν Σμύρνη ἀλλά καί τήν ὁρολογία τῆς Ἀριστερᾶς γιά τά μνημόνια, δέν δίστασε νά ὑποβαθμίσει τόν ξερριζωμό ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας σέ «ἀνθρωπιστική καταστροφή» καί νά διαφοροποιηθεῖ ἀπό τόν ὅρο «Γενοκτονία» πού χρησιμοποίησε ὁ Πρωθυπουργός σέ πρόσφατη ὁμιλία του. Πρόκειται γιά ἐνέργεια πρωτοφανῆ, πού συνιστᾶ εὐθεῖα προσβολή στήν μνήμη ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.
Ἡ πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς ἀφοῦ ἔκαμε μία λακωνική περιγραφή ὅσων ἱστορικῶν γεγονότων συνέβησαν στά 200 χρόνια ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Ἐπαναστάσεως, ἐξήγησε ὅτι ἡ ἐπέτειος τῶν 100 ἐτῶν δέν ἑορτάσθη, διότι συνέπεσε μέ τά πρῶτα δυσοίωνα μηνύματα ἀπό τήν Μικρασιατική Ἐκστρατεία καί ἡ χώρα «ἀγωνιοῦσε νά περισώσει ὅ,τι εἶχε ἀπομείνει ἀπό τήν “Μεγάλη Ἰδέα” ἀλλά καί νά διδαχθεῖ ἀπό τόν Διχασμό» καί ἐπικεντρώθηκε στά σημαντικώτερα γεγονότα τῶν 200 ἐτῶν. «Ἐμφύλιοι, διχασμοί, ἡ ἀνθρωπιστική καταστροφή τοῦ Μικρασιατικοῦ, θηριωδίες ἀπό τό ναζισμό, θηριωδίες καί μεταξύ μας, χούντα, κυπριακό, κρίση» εἶναι τά γεγονότα πού κατά τήν κ. Ἀγγελοπούλου σημάδεψαν τήν Ἑλλάδα τούς δύο αὐτούς αἰῶνες. «Πολλοί θά θέλουν νά ἀκούσουν ἐνδιαφέρουσες καί ζωηρές διαφωνίες. Καί ἴσως ὅλοι χρειαζόμαστε νά μάθουμε ὅτι οἱ διαφωνίες δέν σημαίνουν καί ἀκυρώσεις» συνέχισε. Ἡ ἴδια ὅμως «ἀκυρώνει» (ἐπιεικής ἔκφρασις) τόν διωγμό τῶν Ἑλλήνων –μετά ἀπό παρουσία 2.500 ἐτῶν, ἀπό τήν Μικρά Ἀσία.
Ἀντιθέτως, ὁ κ. Κυριάκος Μητσοτάκης δίδοντας τό «παρών» στό Διεθνές Συνέδριο πού διοργανώνει ἡ Παμποντιακή Ὁμοσπονδία Ἑλλάδος μέ ἀφορμή τήν συμπλήρωση 100 ἐτῶν ἀπό τήν Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, ὁμίλησε καθαρά γιά «Γενοκτονία» ἀποφεύγοντας ἐπιμελῶς ἐκφράσεις τοῦ τύπου «ἀνθρωπιστική καταστροφή» ἤ «συνωστισμός». Ὁ κ. Μητσοτάκης ἀνεφέρθη στό «ἔγκλημα τῆς Γενοκτονίας στόν Πόντο καί τήν Μικρά Ἀσία» πού κατά τά λεγόμενά του ἦταν ἕνα «ὑποσύνολο μόνο τῆς Γενοκτονίας τῶν Χριστιανικῶν πληθυσμῶν τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας». Καταχειροκροτούμενος ὁ Πρωθυπουργός ἐπανέλαβε τήν δέσμευσή του νά διεθνοποιήσει τήν «Γενοκτονία» καί νά συντηρηθεῖ ἡ ποντιακή παράδοσις στήν Ἑλλάδα καί τόν κόσμο. Οὔτε μία φορά στήν ὁμιλία του δέν χρησιμοποίησε διφορούμενες λέξεις γιά νά «λειάνει» τόν λόγο του καί γι’ αὐτό προφανῶς τήν ἑπομένη ἐδέχθη προσωπική ἐπίθεση ἀπό τήν τουρκική Κυβέρνηση μέ ἀήθεις χαρακτηρισμούς.
Ἡ κ. Ἀγγελοπούλου μπορεῖ νά μήν ἐνθυμεῖται τήν ρήση τοῦ Εὐριπίδου «ὄλβιος ὅστις ἱστορίης ἔσχε μάθησιν» ἤ τήν δήλωση τοῦ ἀειμνήστου Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Τσάτσου «λαός πού δέν γνωρίζει τήν ἱστορία του, εἶναι λαός πού δέν ἔχει μέλλον», ὀφείλει ὅμως νά γνωρίζει ὅτι τά πρῶτα «δυσοίωνα μηνύματα» ἀπό τό μικρασιατικό μέτωπο ἦλθαν στίς 31 Αὐγούστου 1921 μέ τήν τακτική ὑποχώρηση πρός τήν Νικομήδεια καί τό Ἐσκί Σεχίρ. Τούς πρώτους μῆνες τοῦ 1921 ὁ ἑλληνικός στρατός προήλαυνε καί στίς ἀρχές Ἰουλίου κατέλαβε τήν Κιουτάχεια. Δέν εἴμεθα εἰς γνῶσιν σέ τί πραγματικά ἀναφέρεται, ἀλλά ἡ ἀντίστροφος μέτρησις τῆς Μικρασιατικῆς Ἐκστρατείας δέν ἄρχισε στά τέλη τοῦ 1920 ἤ στίς ἀρχές τοῦ ἑπομένου ἔτους. Ἐνδεχομένως νά ἦσαν ἄλλοι οἱ λόγοι πού δέν ἑορτάσθηκαν τά 100 χρόνια ἀπό τήν Ἐπανάσταση τό 1921. Κατά τ’ ἄλλα, ἡ κ. Ἀγγελοπούλου περιέγραψε τίς πρῶτες κινήσεις τῆς Ἐπιτροπῆς. «Τό πρῶτο ἔργο τῆς Ἐπιτροπῆς θά εἶναι νά δημιουργηθεῖ ἕνα Ἡμερολόγιο στό ὁποῖο θά ἀποτυπωθοῦν ὅλες οἱ δράσεις, πού ἔχουν σχεδιασθεῖ καί πρόκειται νά ὑλοποιηθοῦν ἀπό Ἱδρύματα, πανεπιστήμια, ΟΤΑ καί ἄλλους φορεῖς μέ στόχο τήν καταγραφή τους» εἶπε ἡ πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς. Σέ αὐτό τό «ἡμερολόγιο» θά ἐνταχθοῦν ὅλες οἱ δράσεις, ἀκόμη καί ἐκεῖνες πού χρηματοδοτοῦνται ἀπό τούς ἀνωτέρω φορεῖς.
Τό ἑπόμενο ἔργο εἶναι ἡ διαχείρισις καί ἀξιολόγησις τῶν προτάσεων ἀπό τήν Ὁλομέλεια τῆς Ἐπιτροπῆς. Ὅλες οἱ προτάσεις θά ὑποβάλλονται μέσω τῆς ψηφιακῆς πλατφόρμας πού ἔχει ἀναπτυχθεῖ. Γιά τήν διαμόρφωση τοῦ συνολικοῦ προγράμματος τῶν δράσεων θά συνεκτιμοῦνται στοιχεῖα, ὅπως ἡ συμβατότης τῶν προτάσεων μέ τούς ἄξονες τοῦ προγράμματος, ἡ δυνατότης συνδυασμοῦ τῶν προτάσεων μεταξύ τους καί ἡ δυνατότης χρηματοδοτήσεως. Τό τρίτο ἔργο θά εἶναι ἡ σχεδίασις τῶν δράσεων πού θά προταθοῦν ἀπό τούς φορεῖς καί θά ὑλοποιηθοῦν σέ συνεργασία μέ τήν Κυβέρνηση, τούς ΟΤΑ, ἐπαγγελματικές ἑνώσεις κ.ἄ.
Σχόλια