Απ' τη "σωτηρία" της Tractebel στη "σωτηρία" της ΔΕΗ, 27 χρόνια ο ίδιος δρόμος.

Το ιστολόγιο σας προσφέρει σήμερα ένα ιστορικό ντοκουμέντο, μια σελίδα απ' το φύλλο της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ στις 10 Δεκεμβρίου 1992, που εντόπισα τυχαία στο διαδίκτυο. Για να θυμούνται λοιπόν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι τι εστί Μητσοτακέικο σ' αυτό τον τόπο, είναι η ιστορία της Βελγικής εταιρείας ηλεκτρισμού Tractebel, η οποία "έπρεπε" με κάθε θυσία να μπει στην Ελλάδα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Φυσικά κανείς στην τότε κυβέρνηση δεν ενδιαφερόταν για το τι θα κόστιζε στους Έλληνες η υπόθεση Tractebel. Την υπόθεση "έτρεχε" ο -γνωστός και για το 50άρικο που "έριξε" νυχτιάτικα στη βενζίνη- νεοφιλελεύθερος Μάνος, πριν ακόμα σκεφθεί το 2004 πως μπορεί να είναι Πασοκ και να μην το ξέρει. Η ιστορία της Tractebel τελείωσε όταν ο τότε Πρόεδρος της ΔΕΗ και Πρύτανις του ΕΜΠ Θεμ. Ξανθόπουλος πέταξε την παραίτησή του στα μούτρα του Μητσοτάκη, που πολύ λίγο αργότερα περίμενε να δει ποια ώρα ακριβώς θα του κάνει την κουτσουκέλα ο Συμπιλίδης.

Διαβάζοντας το τότε ρεπορτάζ θ' ανακαλύψετε αρκετά κοινά στοιχεία με τη σημερινή προσπάθεια Χατζηδάκη να "σώσει" της ΔΕΗ. Φυσικά ο νεόκοπος επίδοξος Πρόεδρος της ΔΕΗ, που ανακάλυψαν στη Ρουμανία, δεν περιμένουμε να έχει το ηθικό ανάστημα ενός Ξανθόπουλου. Όπως ο Παναγιωτάκης "προσαρμόστηκε" στην πραγματικότητα του Τσίπρα, κάπως έτσι κι ο ...
Στάσσης θα προσαρμοστεί στην πραγματικότητα του νέου Μάνου, του Χατζηδάκη (κι όχι του Μάνου Χατζηδάκι, μην μπερδευόμαστε!).  

• Οι αναρτήσεις μας δημοσιεύονται στο greeklignite.blogspot.gr και αναδημοσιεύονται στο Facebook. Να επισκέπτεστε τακτικά το ιστολόγιο για να δείτε τις αναρτήσεις, το FB μάλλον δεν θα σας στείλει σχετική ειδοποίηση. Οδηγίες ρύθμισης για τις "Προτιμήσεις Ενημερώσεων" στο Facebook θα βρείτε εδώ. 

27 χρόνια πέρασαν, απ' τον πατέρα Μητσοτάκη περάσαμε στο γιό, αλλά το χούι που έχει η οικογένεια με τη ΔΕΗ δεν αλλάζει και το είχαμε ξαναδεί το 2016: Ο εγκληματίας επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος; Στον ηλεκτρισμό, μάλλον ναι ... . Όπως το 1992 η ΔΕΗ θα ξεπουλιόταν και μάλιστα με τα δικά μας λεφτά στην Tractebel, τώρα ετοιμάζεται το σαλαμοειδές ξεπούλημα, ξεκινώντας με την εκποίηση του κερδοφόρου κομματιού των δικτύων διανομής. Αυτό φυσικά για πρώτη δόση, για ν' ανοίγει η όρεξη, καθώς το πραγματικό σχέδιο το είχαν αποκαλύψει παραμονές των εκλογών.

Απολαύστε λοιπόν το φύλλο του 1992 και κυρίως οι νέοι, όσοι νομίζατε προεκλογικά πως "πρέπει να δοκιμάσουμε" έναν ακόμα Μητσοτάκη, καλό είναι να προβληματιστείτε λιγάκι ...

Για αναδημοσίευση, πρέπει να φαίνεται υποχρεωτικά ολόκληρο το κείμενο "Πηγή: greeklignite.blogspot.gr".

  ΠΗΓΗ
============
blogger: Μια μόνο παρατήρηση: Αφου η ΔΕΗ είναι στο Χρηματιστήριο μήπως  κάθε ένας - πόσον μάλλον ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός - πρέπει να σκέφτεται διπλά τι λέει, αφού μπ[ορεί να θεωρηθεί ότι υπονομεύει την αξία της μετοχής της και άρα μπορεί να κατηγορηθεί ότι παίζει χρηματιστηριακά παίγνια; Τόση αθωώτης, δεν αντέχω πια!
 

Συμβόλαιο εξόντωσης της ΔΕΗ;

Ο κ. Χατζηδάκης πρέπει να σταματήσει να διασύρει δημόσια τη ΔΕΗ, κατά κάποιον τρόπο όπως ο κ. Παπανδρέου την Ελλάδα το 2009 – ενώ είναι πλέον ευθύνη του κ. Μητσοτάκη που του το επιτρέπει. Του Μονάρχη του επιτελικού, παράλληλου «Κράτους εν Κράτει» που θέλει να μας επιβάλλει, θεωρώντας πως μπορεί να κάνει πια ότι θέλει, αφού έχει ξεπλυθεί η ΝΔ από το ΣΥΡΙΖΑ – από ένα κόμμα που δυστυχώς έπεισε τους Έλληνες ότι, δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στα μνημόνια! Πως το δηλητήριο είναι δηλαδή το φάρμακο, παρά την καταστροφή που προηγήθηκε και που δεν θα σταματήσει, όσο η χώρα κυβερνάται από ανίκανα άτομα.

.

Επικαιρότητα

Όταν σε καθημερινή βάση, συνεχώς, ο κ. Χατζηδάκης προβαίνει σε δημόσιες δηλώσεις διασυρμού της ΔΕΗ, μία επιχείρησης εισηγμένης στο χρηματιστήριο, στην οποία πολλοί Έλληνες έχουν τοποθετήσει τα χρήματα τους, ενώ βασικός της μέτοχος είναι το δημόσιο, άρα όλοι εμείς, δεν μπορεί παρά να υποθέσει κανείς πως πίσω από αυτές κρύβεται ενδεχομένως ένα συμβόλαιο εξόντωσης της – πλήρους απαξίωσης της δηλαδή, με στόχο αφενός μεν τον «ακρωτηριασμό» της από ιδιώτες φιλικά προσκείμενους στην κυβέρνηση (ανάλυση), αφετέρου το ξεπούλημα της σε μία εξευτελιστική τιμή, υπενθυμίζοντας πως ανέκαθεν ενδιαφερόταν η γερμανική RWE.

Εάν ενεργούσε πάντως με τον ίδιο τρόπο κάποιος στις Η.Π.Α., η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς θα του επέβαλλε θηριώδη πρόστιμα, επιβαρύνοντας τον επί πλέον με ποινικές ευθύνες – αφού είναι απαράδεκτο να δυσφημεί τα περιουσιακά στοιχεία των άλλων. Εάν τώρα θέλει να αποφύγει τις δικές του ευθύνες και δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει την κερδοφόρα ή έστω ακόμη και τη λειτουργία της επιχείρησης, τότε οφείλει απλά να παραιτηθεί – όχι να προσπαθεί να δικαιολογήσει την ανικανότητα του.

Έχοντας αναφερθεί πολλές φορές στο θέμα, σε ένα πιθανότατα στημένο παιχνίδι, σε ένα συμβόλαιο θανάτου της μεγαλύτερης ελληνικής επιχείρησης με πρόσβαση σε όλα τα σπίτια μας, καθώς επίσης με μεγάλη σημασία για τη λειτουργία της εγχώριας βιομηχανίας ή των λοιπών ιδιωτικών εταιρειών, στον πόλεμο που διεξάγεται εναντίον της με στόχο τη ληστεία της κοκ., αδυνατούμε να κατανοήσουμε πού το πάει ο υπουργός με τις δηλώσεις του – αφού είναι αδύνατον να πιστέψουμε πως εκτελεί συμβόλαιο εξόντωσης της. Εκτός αυτού γιατί δεν μας λέει αλήθεια πόσα χρωστούν στη ΔΕΗ τα κόμματα, το δημόσιο, οι δήμοι, οι κρατικές εταιρείες κοκ., αλλά μόνο πως οφείλουν γενικά οι Έλληνες 2,7 δις €;

Σε όλους όσους δε κατηγορούν ως υπεύθυνη της κατάρρευσης της εταιρείας τη ΓΕΝΟΠ, έχουμε γράψει επανειλημμένα πως το συνδικάτο δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα, χωρίς την ανοχή του εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος – ενώ η τελευταία ευκαιρία μίας σοβαρής αναδιάρθρωσης της ήταν το 2008 (έπρεπε να είχε δρομολογηθεί τη δεκαετία του 1990, όπως σε όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες), επί διοικήσεως του κ. Αθανασόπουλου και πριν ακόμη εφαρμοσθούν τα μνημόνια που ουσιαστικά απαγόρευσαν τις επενδύσεις που όφειλαν να γίνουν.

Έκτοτε η ΔΕΗ βαδίζει από το κακό στο χειρότερο, ακριβώς όπως η Ελλάδα – η μοναδική χώρα στην παγκόσμια ιστορία που έλαβε τρεις διαδοχικές δανειακές συμβάσεις συνοδευόμενες από μνημόνια, τα οποία θα διαρκέσουν τουλάχιστον έως το 2060 εάν όχι στο διηνεκές.

Λάθη πάντως όσον αφορά τη ΔΕΗ έκαναν όλες οι κυβερνήσεις στις διαπραγματεύσεις τους – μεταξύ των οποίων τα σημαντικότερα ίσως είναι η μη προστασία των τεράστιων αποθεμάτων λιγνίτη της εταιρείας (αποδέχθηκαν την επιβάρυνση ρύπων), η συμφωνία του 2015 να χάσει το 50% του τζίρου της ακόμη και πουλώντας ηλεκτρισμό κάτω του κόστους που εξάγεται (γράφημα), καθώς επίσης η χρέωση της Μυτιληναίος ΑΕ με τιμές πολύ χαμηλότερες του κόστους χωρίς καν τα εργατικά (αν δεν κάνουμε λάθος με 37 € έναντι κόστους παραγωγής 70 €).

Σε εκείνους τώρα που δικαιολογούν τον υπουργό, επικαλούμενοι το επιτυχές κλείσιμο ουσιαστικά της Ολυμπιακής και την ανάληψη του έργου της από την Aegean, θα λέγαμε πως η Aegean είχε τζίρο 1,2 δις € το 2018 και κέρδη μετά φόρων 67,9 εκ. € (πηγή) – γεγονός που σημαίνει πως ο τομέας είναι εξαιρετικά κερδοφόρος, αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις ήταν και είναι ανίκανες να εκμεταλλευθούν τις δυνατότητες που τους δίνονται, θεωρώντας επιτυχία τους το ξεπούλημα των περιουσιακών στοιχείων που δεν ανήκουν φυσικά στις ίδιες, αλλά σε όλους εμάς.

Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Χατζηδάκης πρέπει να σταματήσει να διασύρει δημόσια τη ΔΕΗ, κατά κάποιον τρόπο όπως ο κ. Παπανδρέου την Ελλάδα το 2009 – ενώ είναι πλέον ευθύνη του πρωθυπουργού που του το επιτρέπει. Του Μονάρχη του επιτελικού, παράλληλου «Κράτους εν Κράτει» που θέλει να μας επιβάλλει, θεωρώντας πως μπορεί να κάνει πια ότι θέλει, αφού έχει ξεπλυθεί η ΝΔ από το ΣΥΡΙΖΑ – από ένα κόμμα που δυστυχώς έπεισε τους Έλληνες ότι, δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στα μνημόνια. Πως το δηλητήριο είναι δηλαδή το φάρμακο, παρά την καταστροφή που προηγήθηκε και που δεν θα σταματήσει, όσο η χώρα κυβερνάται από ανίκανα άτομα.
===================

 

Γιατί αυξάνονται (συνεχώς) οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού ρεύματος. 

Τι θα λέγατε, αν  στο γνωστό εισιτήριο των 1,40 ευρώ για τα  μέσα μαζικής μεταφοράς  ξαφνικά εμφανιζόταν η εξής ανάλυση:

Κόστος μεταφοράς: 0,70

Κόστος οχημάτων: 0,10

Κόστος αμαξοστασίου:  0,20

Κόστος συντήρησης:  0,25

Λοιπά τέλη:  0,15

Πιθανότατα να μην σας απασχολούσε καθόλου, αν το εισιτήριο παρέμενε στην ίδια τιμή.  Αλλά ακόμη και αν σας απασχολούσε,  το πιθανότερο είναι να μαθαίνατε ότι  βάσει Οδηγίας της Ε.Ε., επιβάλλεται για λόγους διαφάνειας  η   ακριβής ανάλυση των χρεώσεων της αξίας του εισιτηρίου σας . Πάντως είναι βέβαιο ότι δύσκολα θα ενημερωνόσασταν ότι  η περίφημη «διαφάνεια» δεν οφείλεται σε σεβασμό στον καταναλωτή, αλλά στο γεγονός  ότι πλέον  με το εισιτήριο σας πληρώνονται πέντε διαφορετικές επιχειρήσεις, γιατί   η δημόσια επιχείρηση  που μέχρι τότε σας εξυπηρετούσε   χωρίστηκε αναγκαστικά (βάσει Οδηγίας της Ε.Ε)  σε τέσσερις επιχειρήσεις:  μία που έχει στην ιδιοκτησία της τα οχήματα, μια δεύτερη που εκτελεί τις μεταφορές, μια τρίτη  που  ανέλαβε τα αμαξοστάσια και μια τέταρτη που επισκευάζει και συντηρεί τα οχήματα. Και επειδή όλες αυτές είναι δύσκολο να συνεννοηθούν μεταξύ τους, δημιουργήθηκε  και μία πέμπτη για να τις συντονίζει και να είναι πιο….ευέλικτη, την οποία επίσης εσείς πληρώνετε.

Βεβαίως , δημιουργείται το εύλογο ερώτημα,  γιατί να νοιάζει  εμάς τους καταναλωτές η τύχη μιας δημόσιας επιχείρησης  , αν εξυπηρετούνται οι ανάγκες μας και η τιμή του εισιτηρίου παραμένει ίδια.  Γιατί, απλούστατα, είναι ελάχιστες  οι πιθανότητες η τιμή του να  μην αυξηθεί σταδιακά, όταν  από το ίδιο εισιτήριο θα πρέπει, όχι μόνο να συντηρηθούν, αλλά και να βγάζουν κέρδος, πέντε διαφορετικές επιχειρήσεις.

Αυτό  το μοντέλο,  παρότι φανταστικό για τις αστικές συγκοινωνίες,  εφαρμόζεται ήδη «με επιτυχία» εδώ και μια δεκαετία στην ηλεκτρική ενέργεια με  γνωστά αποτελέσματα:  Εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά δυσκολεύονται να πληρώσουν τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος και καταφεύγουν σε ρυθμίσεις και χιλιάδες νοικοκυριά  μένουν χωρίς  ηλεκτρικό ρεύμα λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών .  Το φαινόμενο αυτό αποδίδεται αποκλειστικά στην οικονομική κρίση και τη δραματική μείωση των εισοδημάτων των νοικοκυριών. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι οφείλεται κατά κύριο λόγο στην εφαρμογή του νέου μοντέλου και στις (σταδιακές) αυξήσεις  της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος που επέφερε. Παράδειγμα: το 2008 ένα νοικοκυριό πλήρωνε για ηλεκτρικό ρεύμα 1233 ΩΧΒ, το ποσό των 114,00 ευρώ, χωρίς Φ.Π.Α. Σήμερα πληρώνει για τις ίδιες ΩΧΒ το ποσό των 190,89 ευρώ χωρίς να συμπεριλαμβάνεται στο ποσό αυτό ο Φ.Π.Α. που σημειωτέον ο συντελεστής του έχει αυξηθεί από 9% σε 13%.

Πώς έγιναν αυτές οι αυξήσεις; Θυμίζουμε ότι το 2009 είδαμε για πρώτη φορά στους λογαριασμούς της  ΔΕΗ (εκτός από τις χρεώσεις για δημοτικά τέλη, Τ.Α.Π και ΕΡΤ που πάντοτε αναφέρονταν χωριστά ως συνεισπραττόμενες  χρεώσεις υπέρ τρίτων)   τη  χρέωση για ηλεκτρικό ρεύμα να αναλύεται σε χρέωση για «ΔΙΚΤΥΟ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ», «ΔΙΚΤΥΟ ΔΙΑΝΟΜΗΣ», «ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΟΙΝΗΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣ» «ΕΙΔΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΑΠΕ» και «ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ». Οι χρεώσεις αυτές, οι οποίες έχουν πλέον μετονομασθεί σε «ρυθμιζόμενες χρεώσεις», δηλαδή χρεώσεις για «ΑΔΜΗΕ» (Σύστημα μεταφοράς), «ΔΕΔΔΗΕ» (Δίκτυο Διανομής), «ΥΚΩ» (Υπηρεσίες Κοινής Ωφελείας», «ΕΤΜΕΑΡ» και «ΛΟΙΠΕΣ ΧΡΕΩΣΕΙΣ», σταδιακά αυξήθηκαν και έφθασαν τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος στο ύψος που έχουν σήμερα.

Οι χρεώσεις αυτές οφείλονται στο γεγονός ότι  «άνοιξε» η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και  το δίκτυο ηλεκτροδότησης της χώρας που ανήκε αποκλειστικά στη ΔΕΗ ( η οποία λειτουργούσε ως δημόσια επιχείρηση μέχρι το 1999), χωρίστηκε  σε τέσσερεις  τομείς:  Στον τομέα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, στον οποίο εισήλθαν ιδιώτες (οι γνωστές ΑΠΕ), οι οποίοι μάλιστα πουλάνε την ηλεκτρική ενέργεια που παράγουν με εγγυημένες τιμές, στο δίκτυο μεταφοράς (σήμερα ΑΔΜΗΕ) και  στο δίκτυο διανομής (σήμερα ΔΕΔΔΗΕ), ενώ επίσης εισήλθαν ιδιώτες   ως προμηθευτές  μεταξύ των οποίων και οι γνωστές  λόγω σκανδάλου εταιρείες “ENERGA” και “HELLAS POWER”. Παράλληλα δημιουργήθηκε η ΡΑΕ (ρυθμιστική αρχή ενέργειας) για να  ρυθμίζει την «αγορά»  που δημιουργήθηκε με το νέο μοντέλο και εν συνεχεία ο ΛΑΓΗΕ (Λειτουργός της Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας) , ενώ αναμένεται και η ίδρυση μιας νέας εταιρείας (Ελληνικό Χρηματιστήριο Ενέργειας) με απόσχιση τμήματος του ΛΑΓΗΕ.

 Εν ολίγοις,  ενώ η «πίττα» της κατανάλωσης  παραμένει  η ίδια ,  οι διεκδικητές της συνεχώς πληθαίνουν. Πώς λοιπόν θα «εξυπηρετηθούν» όλοι αυτοί, αν δεν αυξηθεί η τιμή που πληρώνει ο καταναλωτής ;