Οι έξι χαίνουσες πληγές του ΣΥΡΙΖΑ

Οι έξι χαίνουσες πληγές του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Παπασίμος
Γεώργιος Παπασίμος Η μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και η επερχόμενη, κατά τα φαινόμενα, στις εθνικές κάλπες της 7ης Ιουλίου, οφείλεται σε στρατηγικά λάθη, που διαπράχθηκαν κατά συρροή από τον Ιανουάριο του 2015 έως σήμερα. Αυτά μπορούν να στοιχειοθετηθούν σε έξι κατηγορίες, που αποτελούν τις βασικές αιτίες της ήττας και παράλληλα χαίνουσες πληγές, αφού διέβρωσαν αμετακλήτως τον αρχικό ριζοσπαστισμό, το αυτοδιατυμπανιζόμενο ‘ήθος’ και, εν τέλει, τη λαϊκή νομιμοποίηση. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Πρώτη πληγή: H ιστορικών διαστάσεων πολιτική ανικανότητα αξιοποίησης της εκλογικής νίκης του Ιανουαρίου του 2015, όπου η Ευρώπη και οι δανειστές ήταν διατεθειμένοι να προσφέρουν πολύ περισσότερα από ό,τι στις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ειδικά στο κρίσιμο ζήτημα της σοβαρής μειώσεως του δημοσίου χρέους και της εφαρμογής της ρήτρας ανάπτυξης.
Αντί αυτού, λόγω της πολιτικής ελαφρότητας και ναρκισσιστικής αφέλειας, συντελέσθηκε η πλήρης παγίδευση της χώρας από τον Σόιμπλε, με συνέπεια το τρίτο τραυματικό μνημόνιο μετά το ΟΧΙ του ελληνικού λαού τον Ιούλιο του 2015. Με το τρίτο μνημόνιο ολοκληρώθηκε η πλήρης αποικιοποίηση της Ελλάδας (Υπερταμείο, δημοσιονομικός ‘κόφτης’, αφελληνισμός τραπεζικού συστήματος, αιματηρά πρωτογενή πλεονάσματα ως το 2063).
Δεύτερη πληγή: Λόγω της πλήρους μνημονιακής μετάλλαξης και της αποδοχής των μύχιων επιδιώξεων των δανειστών, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε μια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική, ανεξαρτήτως της επικαλούμενης ‘προοδευτικής’ ρητορείας, που διέλυσε μέσω της υπερφορολόγησης τα μεσαία παραγωγικά στρώματα. Συνειδητά και αφρόνως, οι υπουργοί Οικονομικών Τσακαλώτος και Χουλιαράκης επαίρονταν στην Βουλή, ότι ασκούν δήθεν ταξική πολιτική σε βάρος της μεσαίας τάξης, συνθλίβοντας εκτός από αυτήν, την ίδια ώρα, και την ελληνική οικονομία.
Παράλληλα, παρείχαν μεγάλες απαλλαγές στο παρασιτικό ελληνικό κεφάλαιο και μέσω επιδομάτων και ‘φιλοδωρημάτων’ προς τους ανέργους και τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, δημιούργησαν συνθήκες ‘πληβειοποίησης’ αυτών, εκτιμώντας ότι τα λούμπεν στοιχεία είναι πιο εύκολα χειραγωγήσιμα. Αυτή η οικονομική πολιτική, με παντελή έλλειψη παραγωγικού σχεδίου ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας και κάθε αναπτυξιακού εργαλείου, οδήγησε την χώρα στη σημερινή τραγική οικονομική κατάσταση, όπου και πάλι κινδυνεύει να οδηγηθεί απροετοίμαστη στα χέρια των δανειστών, με πολύ οδυνηρότερες συνέπειες.

Παράδοση τραπεζικού συστήματος

Τρίτη πληγή: Aφορά την παράδοση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και τον πλήρη αφελληνισμό του, κατά την ανακεφαλαιοποίηση του Ιουνίου του 2015. Πρόκειται για ασύλληπτο πολιτικό έγκλημα, αφού παραδόθηκε ενεργητικό 340 δισ., έναντι 5 δισ. ευρώ, σε ιδιώτες αγνώστου ταυτότητας, με αποτέλεσμα την απώλεια ελέγχου του πιστωτικού συστήματος, που αποτελεί κεντρικό εργαλείο για την οικονομική ανάπτυξη.
Εξίσου απαράδεκτη υπήρξε η πολιτική για τα κόκκινα δάνεια και τον εσωτερικό δανεισμό των Ελλήνων. Δεν εφάρμοσε κάποιου είδους ‘σεισάχθεια’, κατά το ισλανδικό πρότυπο, κατά το οποίο υπήρξε οριζόντια μείωση όλων των δανείων κόκκινων και πρασίνων, 30-70% ανάλογα με την αγοραστική δύναμη των δανειοληπτών, με βάση το ποσοστό της πτώσεως της οικονομίας λόγω της χρεοκοπίας.
Αντί γι’ αυτό προχώρησε στη νομοθέτηση της πώλησης των δανείων σε ξένα funds ‘αντί πινακίου φακής’, μη θεσμοθετώντας, καν, την λεγόμενη ρήτρα προτεραιότητας του δανειολήπτη, όπως έπραξε η Κύπρος. Αυτό έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή οικονομική κατάρρευση των ελληνικών νοικοκυριών, αλλά και του τραπεζικού συστήματος, αφού ο αρχικός ‘ελεγχόμενος όγκος’ έχει μετατραπεί σε ‘μεταστατικό καρκίνο’ σε όλο το σώμα.
Τέταρτη πληγή: Η βάναυση σύνθλιψη της έννοιας του πατριωτισμού, βασικού στοιχείου της Αριστεράς στη νεότερη ιστορία της Ελλάδος, μέσα από την δράση του ΕΑΜ. Αντ’ αυτού, είχαμε την επικράτηση των εθνομηδενιστικών απόψεων στο όνομα ενός ροζ διεθνισμού και ενός ακατανόητου δικαιωματισμού τρίτων χωρών, σε βάρος των εθνικών συμφερόντων. Έτσι, στο πλαίσιο των εξωτερικών πιέσεων και εντολών, η κυβέρνηση προώθησε και υπέγραψε την Συμφωνία των Πρεσπών, παραχωρώντας εθνότητα και γλώσσα στο πολυεθνικό κράτος των Σκοπίων (Σλάβοι, Αλβανοί κ.λπ.), θέτοντας ένα ακόμα ‘ακάνθινο στεφάνι’ στον Ελληνισμό.
Η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο πριόνισμα της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ., όχι μόνο στην περιοχή της Μακεδονίας, αλλά συνολικά στην Ελλάδα, αφού πρόκειται για κορυφαίο εθνικό θέμα και όχι για τοπικό, όπως κουτοπόνηρα επιχειρούν να εμφανίσουν κάποιοι τυχάρπαστοι αναλυτές της κυβερνητικής παράταξης με το επιχείρημα ότι δεν υπήρξε πλήρης εκλογική ‘εξαέρωση’ του ΣΥΡΙΖΑ. στην Μακεδονία.

Φαινόμενα πελατειασμού

Πέμπτη πληγή: Η εμφάνιση φαινομένων έντονου παλαιοκομματισμού και πελατειακών σχέσεων, που μαζί με την πρωτοφανή αλαζονεία της εξουσίας, αποτέλεσαν έναν εκρηκτικό συνδυασμό, ο οποίος προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην κοινωνία. Το ύφος και η προκλητικότητα Πολάκη, σε συνδυασμό με την ‘κουτοπονηριά’ του Καμμένου και οι κυνικές ‘μεταγγραφές’ έναντι της ‘καρέκλας’, προσέδωσαν ένα αποκρουστικό προσωπείο σε μια κυβέρνηση, που εμφανίστηκε να εκφράζει στην πρώτη της φάση τις ελπίδες του λαού για αλλαγή του ύφους και της λειτουργίας της πολιτικής.

Χαρακτηριστικά, ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Περικλής Κοροβέσης, σε πρόσφατο άρθρο του με τίτλο ‘Κόμματα – super markets’, αναφερόμενος στην μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα-ιδιοκτησία του ηγεμόνα, χωρίς καμία ουσιαστική σχέση με τη βάση του, καταλήγει: «Πέρα από τους αυλικούς του ηγεμόνα, που έπαιξαν κάποιο ρόλο, χειρότερο παιχνίδι, έπαιξαν οι κακοί δημοσιογράφοι-προπαγανδιστές της αριστερής ηγεμονίας, η κυβέρνηση χρειαζόταν αριστερή αντιπολίτευση. Όχι προπαγάνδα σοβιετικού τύπου. Κάτι θα μάζευε, κάτι θα διόρθωνε, όπως γίνεται πάντα όταν υπάρχει πίεση και ίσως να διαμορφωνόταν ένα αριστερό αντιπολιτευτικό ρεύμα, που να δείχνει πως η αριστερά σκέφτεται ελεύθερα».
Έκτη πληγή: Η πλήρης αδυναμία ενσωμάτωσης και έκφρασης των στρωμάτων, που εκτόξευσαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, από το αρχικό 4%. Ουδέποτε υπήρξε οργανωτική υπέρβαση αυτού του 4%, αφού οι ιδεοληψίες αποτελούσαν την σταθερά του κυβερνητικού έργου σε όλη την τετραετία. Πρόκειται για κολοσσιαίο πολιτικό λάθος, αφού η οργανική και πολιτική ενσωμάτωση αυτών των στρωμάτων και η αξιοκρατική ανάδειξη στελεχών, θα μπορούσαν να αποτελέσουν πολιτικό σωσίβιο.

Έδειξε το πραγματικό πρόσωπο

Συμπερασματικά, η «πρώτη φορά Αριστερά», όπως αυτάρεσκα εκπέμπονταν συνεχώς από τα χείλη των κυβερνητικών και κομματικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ., θέλοντας να προσδώσουν μια ιστορική αποστολή στο έργο τους, σε πολύ σύντομο διάστημα στην κυβερνητική εξουσία έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο. Αυτό καλύπτονταν πίσω από την ‘αιθαλομίχλη’ ενός απλόχερα ριζοσπαστικού αντιμνημονιακού λόγου, που έδωσε μεγάλες ελπίδες στις ρημαγμένες από τον μνημονιακό οδοστρωτήρα λαϊκές τάξεις.
Η μνημονιακή μετάλλαξη και η εύκολη κρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, οφείλεται στον χαρακτήρα αυτού του κόμματος ως ιδιότυπου πολιτικού σχηματισμού, χωρίς μαζικότητα και λαϊκή αντιστοίχιση στους κοινωνικούς θεσμούς και χωρίς καθαρές θέσεις στα ζητήματα της εξάρτησης και της εθνικής κυριαρχίας.
Αξιοποιώντας τα κοινωνικά και πολιτικά συντρίμμια του μνημονιακού οδοστρωτήρα και την πλήρη απονομιμοποίηση των πολιτικών δυνάμεων του παλαιού δικομματισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα αποτέλεσε τη φαντασιακή κινητήρια δύναμη των αντιμνημονιακών λαϊκών δυνάμεων, που στοιχήθηκαν γύρω του. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ αναρριχήθηκε στην εξουσία με πολιτικό προσωπικό, το οποίο, όπως αποδείχθηκε, ήταν έτοιμο από καιρό να εγκολπώσει τα οφέλη της κρατικής εξουσίας, χωρίς κανένα μέτρο.
Η πορεία αυτή είχε ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις, τόσο για την χώρα, που συνεχίζει να κινείται στις ράγες της ‘αποικιοποίησης’, όσο και για τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και του προοδευτικού κινήματος, που υπέστη μεγάλου μεγέθους ήττα. Ως συνήθως συμβαίνει στις περιπτώσεις αυτές, ευτελίζονται σημαντικές έννοιες και σύμβολα, όπως η Αριστερά, η κοινωνική δικαιοσύνη και το κράτος πρόνοιας.
========================

Πρώην βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ: Σύντροφοι, ξεφτιλίσατε τα πάντα

Δριμεία κριτική για τα πεπραγμένα των στελεχών της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, με τα ρουσφέτια, τις τακτοποιήσεις και τους διορισμούς ημετέρων μέχρι την τελευταία ημέρα, άσκησε η πρώην βουλευτής του κόμματος Δέσποινα Χαραλαμπίδου, επισημαίνοντας ότι: «τίποτα δεν σας σώζει, έχετε ξεφτιλίσει τα πάντα και εσύ Τασία αλλά και συ κυρ Θοδωρή».
Με αφορμή τις μαζικές τροπολογίες που πέρασαν τις τελευταίες ημέρες και σχολιάζοντας τη στάση των υπουργών και βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος η πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είπε σε μέσο μαζικής ενημέρωσης:
«Έγινα βουλευτής τον Μάιο του 2012 και ενώ ήμουν βουλευτής, η μοναδική αδερφή που έχω, έφυγε μετανάστρια στη Γερμανία και δουλεύει με μερική απασχόληση σε νοσοκομείο ως καθαρίστρια.
Η κόρη μου ήταν ήδη πτυχιούχος ΑΕΙ, με μεταπτυχιακό και ξένες γλώσσες, αλλά δεν σκέφτηκα ποτέ να την πάρω ως συνεργάτη μου και δούλευε και συνεχίζει να δουλεύει σε φροντιστήριο μερικές ώρες την εβδομάδα.
Τίποτα δεν σας σώζει, έχετε ξεφτιλίσει τα πάντα και εσύ Τασία αλλά και συ κυρ Θοδωρή».
=======================




Με το τραγούδι του Γιώργου Παπακωνσταντίνου «Ελλάς» και με τον στίχο «το παιχνίδι ήταν στημένο και από πριν ξεπουλημένο» αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ ο Γιώργος Τριανταφυλλόπουλος.
Στην δήλωση παραίτησής του, ο υποψήφιος βουλευτής του κόμματος στις εκλογές του 2012 και πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Ροδόπης επιτίθεται στην πολιτική που ακολουθεί η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορώντας την, μάλιστα, πως θέτει στο περιθώριο την κομματική βάση.
Αναλυτικά η δήλωσή του από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook: ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΟΥ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ... Παλεύω πολλούς μήνες με την συνείδησή μου ....Κάποιοι φίλοι μπορεί να πουν ότι άργησα, κάποιοι ότι βιάστηκα ... Δεν πειράζει ... Κάποιες αποφάσεις είναι μόνο δικές μας ... Όσο δύσκολες και αν είναι ... Βγαίνουν απ' την ψυχή μας ...
Γιατί αποχωρώ από τον ΣΥΡΙΖΑ Όταν το 2012 κατέβηκα υποψήφιος στις Βουλευτικές Εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ (τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έψαχνε με το κυάλι υποψηφίους, καθώς από πουθενά δεν φαινόταν ότι θα καταλάμβανε τη δεύτερη θέση), δήλωνα τα εξής:
«Τάσσομαι σε έναν διαρκή αγώνα για την ανατροπή του υφιστάμενου παρασιτικού πολιτικού και κεφαλαιοκρατικού συστήματος και των προπαγανδιστικών εργαλείων τους που οδήγησαν και επιμένουν να ολοκληρώσουν την διάλυση της Χώρας μας. Το διακύβευμα είναι να ενώσουμε τον Λαό, να συγκροτήσουμε ένα νέο γνήσιο λαϊκό κίνημα που θα ξαναγεννήσει την προοπτική και την ελπίδα για μια σύγχρονη, δημοκρατική, ανεξάρτητη και ανθρώπινη Χώρα όπου ο κυρίαρχος Λαός θα ορίζει τις τύχες του».
Δηλαδή αυτό που με απασχολούσε δεν ήταν η κατάληψη της εξουσίας (η οποία έτσι και αλλιώς ήταν όνειρο απατηλό σύμφωνα με τις τότε δημοσκοπήσεις), αλλά πρωτίστως η συγκρότηση εκείνου του λαϊκού κινήματος που θα χειραφετούσε τον Ελληνικό Λαό, ώστε να μπορέσει να ορίσει ο ίδιος τις τύχες του. Όταν εντάχθηκα κομματικά στον ΣΥΡΙΖΑ, ήλπιζα ότι σε έναν αριστερό χώρο θα έβρισκα να γίνεται πολιτική αναζήτηση και δημιουργία, με σκοπό την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος. Μέχρι σήμερα, ούτε πολιτική δημιουργία υπήρχε και το κυριότερο ανακόπηκαν οι όποιες κινηματικές προσπάθειες. Γι αυτό έχουν δίκιο όσοι υποστήριξαν ότι το «παιχνίδι» δεν χάθηκε μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015, αλλά στο κρίσιμο διάστημα μεταξύ του 2012 έως τις εκλογές όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε Κυβέρνηση.
Ειδικά μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015, το κόμμα τέθηκε πλήρως στην αδράνεια με την δικαιολογία ότι «τώρα εν μέσω διαπραγμάτευσης δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με τίποτα άλλο». Όμως το Κόμμα δεν είναι ένα απλό «Τίποτα άλλο», αλλά είναι η «καρδιά» της ιδεολογίας, της δυναμικής και της καθημερινή πράξης, που θα έπρεπε να έχει λόγο στις εξελίξεις των τόσο σημαντικών γεγονότων που διαδραματίστηκαν. Αντί αυτού, η βάση του κόμματος αποκόπηκε τελείως από τις όποιες εξελίξεις, αναμένοντας παθητικά και ελπίζοντας σε μια θετική έκβαση της διαπραγμάτευσης.
Μετά από όσα ακολούθησαν, προκύπτει ότι αυτό δεν συνέβη από αμέλεια ή από τον «φόρτο» της διαπραγμάτευσης. Ήταν συνειδητή επιλογή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, να θέσει στο περιθώριο την κομματική βάση για να ελαχιστοποιήσει και να ελέγξει τις αντιδράσεις. Και ενώ αναμέναμε μια ριζοσπαστική διακυβέρνηση όπου θα συστράτευαν τον Ελληνικό Λαό, τον καθένα στο μετερίζι του, ώστε να αναπτυχθεί η δυναμική για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας και καταστροφής της Χώρας, αυτοί αποφάσιζαν ερήμην όλων μας.
Δυστυχώς, επιβεβαιώνουν αυτό που λέει ο Λαός «ότι μόνο μια αριστερή Κυβέρνηση μπορούσε να περάσει αυτά τα μέτρα». Και ακόμη χειρότερα αμαυρώνοντας την ιδέα της Αριστεράς, περνάνε το εγκληματικό μήνυμα ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ !!! Ότι οι ακολουθούμενες πολιτικές είναι μονόδρομος και εμείς πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να αποδεχτούμε φρόνιμα τη μοίρα μας. Εξάλλου ο ίδιος ο Τσίπρας το ομολόγησε ωμά ότι δεν μπορούμε σήμερα να ασχολούμαστε με φαντασιώσεις για μια άλλη κοινωνία και πλέον δεν απευθυνόμαστε στο «αριστεροχώρι», αλλά σε ευρύτερους χώρους. Με λίγα λόγια λέει ότι όποιος από το κόμμα αντιστέκεται θα τον φάει η μαρμάγκα. Επομένως ή υποτάσσεσαι και γλύφεις ή πετιέσαι στον καιάδα. Το γνωστό δηλαδή του Μπους «ή είσαι μαζί μας ή εναντίον μας».
Δυστυχώς όπως αποδείχτηκε στην πράξη, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι μέρος του ίδιου συστήματος, που όλα αυτά τα χρόνια μας χειραγωγεί με το διαίρει και βασίλευε και μας μεταχειρίζεται επικοινωνιακά με επιστημονικό τρόπο. Καθώς εμείς δεν διαθέτουμε τα δικά τους «όπλα» (για να διαπιστώσουμε και να αντιδράσουμε στην χειραγώγηση) αντιλαμβανόμαστε μόνο εκ των υστέρων τις παγίδες τους. Με αυτόν τον τρόπο, κατάφεραν να μας αποπροσανατολίσουν για να ελέγξουν το όποιο κίνημα πάει να αναπτυχθεί, εξυπηρετώντας έτσι τα ξένα και ντόπια συμφέροντα των ισχυρών.
Όμως, όπως πολύ καλά έχουμε συνειδητοποιήσει, δεν παίζει ρόλο ούτε η απλή εναλλαγή προσώπων, ούτε οι όποιες ιδεολογικές ταμπέλες για να παραπλανήσουν τον Λαό. Το σύστημα έχει πολλά αποθέματα εφεδρειών και εργαλείων για να διαχειριστεί τις αντιδράσεις μας. Απέναντι σε όλα αυτά, όλοι εμείς έχουμε ένα και μοναδικό όπλο: την ενότητα του Ελληνικού Λαού!
Αυτή είναι η δύναμή μας, που δεν πρέπει να επαφίεται σε κανέναν σωτήρα, ούτε να περιορίζεται στην στείρα αντίδραση, αλλά ως γνήσιο λαϊκό κίνημα να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να ορίσουμε και να αλλάξουμε τη ζωή μας εμείς οι ίδιοι. Δύσκολο; Φυσικά, πάρα πολύ δύσκολο, καθώς ο καθένας μας θα πρέπει να αναλάβει ένα προσωπικό κόστος. Κυρίως να έρθει σε ρήξη με τον εαυτό του και τις κατεστημένες αντιλήψεις που μας έχουν επιβάλλει.
Εάν όμως αποδεχτούμε οριστικά το ξεπούλημα της Χώρας, την εξαθλίωση του Λαού και την μετανάστευση ακόμη περισσότερων νέων στο εξωτερικό, τότε το κόστος της καταστροφής για την Χώρα ξεπερνάει κατά πολύ το ατομικό συμφέρον του καθενός μας.
Ευχαριστώ τους συντρόφους που παλεύαμε μαζί, με όποιες δυνάμεις είχαμε, για να αλλάξουμε τα πράγματα και μέσα στο κόμμα, όπου μέχρι και σήμερα κυριαρχούν οι γνωστές κάστες και φατρίες. Σύντροφοι, κάναμε λάθος στην εκτίμησή μας: το πρόβλημα δεν ήταν τοπικό, αλλά το Κεντρικό Πολιτικό Ζήτημα.
Διότι, δυστυχώς «Το παιχνίδι ήταν στημένο και από πριν ξεπουλημένο».
Καλή δύναμη σύντροφοι!

Σχόλια