Οι "ευρωπαϊστές" "αντιφασίστες" δεν εορτάζουν την ήττα του φασισμού - ναζισμού στις 9 Μαΐου 1945.
(Πείτε μας και "σταλινικούς", να γελάσουμε)
(Πείτε μας και "σταλινικούς", να γελάσουμε)
Ο σημερινός νεοναζισμός, εθνικισμός και εθνολαϊκισμός είναι παιδιά της
"Νέας" Τραπεζικής Τάξης Πραγμάτων, εκείνης που εμπνεύστηκε ο Χίτλερ και
σήμερα υλοποιείται, με... όπλα, όπου δεν υπάρχουν οσφυοκάμπτες πολιτικοί,
για να παραδώσουν τους λαούς τους, βορά στα όρνια "δανειστές", για ένα
ψεύτικο χρέος.
Σε τούτη την Αυτοκρατορία των τραπεζιτών, οι άνθρωποι είναι τα πράγματα.
...Και ο αντιφασισμός είναι φασισμός.
Όλα και όλες, σημαίες για τα σκουπίδια της ιστορίας. ΠΗΓΗ
=================
blogger: Η (γερμανική) ΕΕ προσπαθεί να ξεχάσει...
==================
«Η Ευρώπη ήταν η καλύτερη ιδέα που είχαμε ποτέ» διακήρυξαν
προχθές 21 από τους εκλεγμένους προεδροπρωθυπουργούς της Ένωσης.Ένα
ακόμα ψέμα.
Η Ένωση από την πρώτη της αρχή, όταν εμφανίσθηκε ως Ένωση Άνθρακος και Χάλυβος, ουδέποτε είχε την πρόθεση να βάλει «στο κέντρο της τον άνθρωπο».
Ούτε ως... Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα είχε τέτοιες φιλοδοξίες, ήταν απλώς το κέλυφος της ευρωπαϊκής εκδοχής του Ψυχρού Πολέμου. Τα περί Ένωσης κρατών, λαών και εθνών ήταν απλώς κούφιες κουβέντες για τη χειραγώγηση των κοινωνιών στην κατεύθυνση μιας φενάκης.
Ακόμα και η ψευτοσυζήτηση που έγινε διά βραχέων για την πιθανότητα ενός Ευρωσυντάγματος έφθασε εις βάθος έως την εποχή του Καρλομάγνου. Η γοτθική αντίληψη της Ευρώπης για τον εαυτόν της ήταν πιο κοντά στην οικονομική τυραννίδα που συνετίθετο παντού με όλους τους τρόπους. Όλα ήταν απ’ την αρχή ένα ψέμα. Και οι νοσταλγικές φωνούλες που θρηνούν σήμερα για μια Ευρώπη που έχασε τον προσανατολισμό της είναι απλώς κενολόγες.
Η Ένωση στράφηκε ευθύς εξ αρχής κατά του πολιτισμού των λαών της. Χωρίς να μπορέσει η ίδια να δημιουργήσει έναν ευρωπαϊκό πατριωτισμό (διότι ουδέποτε το ήθελε), πειθανάγκασε τις κοινωνίες σε πολιτισμικά στερεότυπα που δεν είχαν γεννήσει οι ίδιες. Μια πραγματική πολιτιστική δικτατορία του μεταμοντερνισμού, της πολιτικής ορθότητος, του πολιτισμού, της ενιαίας εν γένει σκέψης επικράτησε, ενώ ταυτοχρόνως οι αστικές δημοκρατίες εκφυλίζονταν. Ο διεμβολισμός αυτών των θνησκουσών αστικών δημοκρατιών με νεόκοπους θεσμούς και η ολοκληρωτική κατίσχυση των εταιρειών έκαμαν εν τέλει την Ένωση ένα σύστημα εσωτερικής κατοχής.
Οι εργατικές κατακτήσεις εξαερώθηκαν, η Αριστερά εν πολλοίς ενσωματώθηκε και οι γλώσσες που ομιλούν οι λαοί αναμορφώθηκαν. Η ένωση έγινε μια Βαβέλ όπου μια γλώσσα, η κυρίαρχη, νοηματοδοτεί, δηλαδή αποβλακώνει, όλες τις άλλες.
Η αναγέννηση του αντισημιτισμού, η εξάπλωση της ισλαμοφοβίας θα χαρακτηρίσουν τις εξελίξεις στην Ένωση τον καιρό που έρχεται. Η πολεμική Ευρώπη, η ιμπεριαλιστική Ευρώπη, η Ευρώπη που εξέθρεψε αυτό που η ίδια ονομάζει τρομοκρατία, αφού διαμόρφωσε την αγορά εργασίας με τις μεταναστεύσεις, επανέρχεται στις ρίζες της, στα φίδια που κρύβει μέσα της, στη σκοτεινή ύλη της. Με τους γηγενείς και τους μετανάστες το ίδιο σκλάβους.
Αφού ξεπάτωσε τα κράτη διαλύοντας το εθνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται η ταξική πάλη, η Ευρώπη επιστρέφει τώρα σε κρατογενέσεις, απαρτχάιντ, ζωτικούς χώρους και νέα οικονομικά σύνορα εν είδει τειχών του Αίσχους.
Η αρχαία ευρωπαία άρχουσα τάξη στις διαχρονικές της εκδοχές, από τη φεουδαρχία έως σήμερα, είχε πάντα την ικανότητα να δημιουργεί πλήθη κουφιοκεφαλάκηδων μέσα στα οποία τάξεις και έθνη έσπαγαν τα μούτρα τους. Η αναθεώρηση των αποτελεσμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (αργή, σοφή και επώδυνη) ήταν το πρώτο βήμα μιας «λαμπρής πορείας» προς την αποκατάσταση της Τάξης (νέας ή άλλης, αναλόγως αν στην πρώτη γραμμή χρειάζονται φαιοχίτωνες ή λευκά κολάρα).
Η 9η Μαΐου, επέτειος συντριβής του φασισμού, έχει αιδημόνως μετατραπεί σε Ημέρα της Ευρώπης, μιας Ευρώπης που βαδίζει πίσω στους δρόμους που διήνυσε από την Belle Époque και την πρώτη παγκοσμιοποίηση έως σήμερα.
Τα χαρακτηριστικά της μεταπαγκοσμιοποίησης θυμίζουν έντονα τον Μεσοπόλεμο. Με τους λαούς γυμνούς από πολιτική και πολιτισμό να άγονται στα γκέτο και τα κανόνια από ανθρωπάρια τύπου Τραμπ και Μακρόν στην υπηρεσία οικονομικών δυνάμεων επιπέδου Αρμαγεδδώνος…
ΠΗΓΗ: topontiki
====================
Σε τούτη την Αυτοκρατορία των τραπεζιτών, οι άνθρωποι είναι τα πράγματα.
...Και ο αντιφασισμός είναι φασισμός.
Όλα και όλες, σημαίες για τα σκουπίδια της ιστορίας. ΠΗΓΗ
=================
blogger: Η (γερμανική) ΕΕ προσπαθεί να ξεχάσει...
==================
"ΡΕΣΑΛΤΟ"
Στάθης
Η Ένωση από την πρώτη της αρχή, όταν εμφανίσθηκε ως Ένωση Άνθρακος και Χάλυβος, ουδέποτε είχε την πρόθεση να βάλει «στο κέντρο της τον άνθρωπο».
Ούτε ως... Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα είχε τέτοιες φιλοδοξίες, ήταν απλώς το κέλυφος της ευρωπαϊκής εκδοχής του Ψυχρού Πολέμου. Τα περί Ένωσης κρατών, λαών και εθνών ήταν απλώς κούφιες κουβέντες για τη χειραγώγηση των κοινωνιών στην κατεύθυνση μιας φενάκης.
Ακόμα και η ψευτοσυζήτηση που έγινε διά βραχέων για την πιθανότητα ενός Ευρωσυντάγματος έφθασε εις βάθος έως την εποχή του Καρλομάγνου. Η γοτθική αντίληψη της Ευρώπης για τον εαυτόν της ήταν πιο κοντά στην οικονομική τυραννίδα που συνετίθετο παντού με όλους τους τρόπους. Όλα ήταν απ’ την αρχή ένα ψέμα. Και οι νοσταλγικές φωνούλες που θρηνούν σήμερα για μια Ευρώπη που έχασε τον προσανατολισμό της είναι απλώς κενολόγες.
Η Ένωση στράφηκε ευθύς εξ αρχής κατά του πολιτισμού των λαών της. Χωρίς να μπορέσει η ίδια να δημιουργήσει έναν ευρωπαϊκό πατριωτισμό (διότι ουδέποτε το ήθελε), πειθανάγκασε τις κοινωνίες σε πολιτισμικά στερεότυπα που δεν είχαν γεννήσει οι ίδιες. Μια πραγματική πολιτιστική δικτατορία του μεταμοντερνισμού, της πολιτικής ορθότητος, του πολιτισμού, της ενιαίας εν γένει σκέψης επικράτησε, ενώ ταυτοχρόνως οι αστικές δημοκρατίες εκφυλίζονταν. Ο διεμβολισμός αυτών των θνησκουσών αστικών δημοκρατιών με νεόκοπους θεσμούς και η ολοκληρωτική κατίσχυση των εταιρειών έκαμαν εν τέλει την Ένωση ένα σύστημα εσωτερικής κατοχής.
Οι εργατικές κατακτήσεις εξαερώθηκαν, η Αριστερά εν πολλοίς ενσωματώθηκε και οι γλώσσες που ομιλούν οι λαοί αναμορφώθηκαν. Η ένωση έγινε μια Βαβέλ όπου μια γλώσσα, η κυρίαρχη, νοηματοδοτεί, δηλαδή αποβλακώνει, όλες τις άλλες.
- Σήμερα η Ένωση αρχίζει να μοιάζει όλο και πιο πολύ με εκείνη την «Ευρωπαϊκή Ένωση» που είχε κατά πρώτον οραματισθεί ο Χίτλερ. Το αντισύστημα, το τέκνο και σκιάχτρο του συστήματος, έρχεται να προσδώσει στην Ευρώπη τα «λευκά» χαρακτηριστικά που είχαν προσώρας παραμερίσει οι προτεραιότητες του συστήματος. (blogger: βλέπε σχετικά εδώ - αρκεί να ακούσετε τα πρώτα 10 λεπτά..)
- )
Η αναγέννηση του αντισημιτισμού, η εξάπλωση της ισλαμοφοβίας θα χαρακτηρίσουν τις εξελίξεις στην Ένωση τον καιρό που έρχεται. Η πολεμική Ευρώπη, η ιμπεριαλιστική Ευρώπη, η Ευρώπη που εξέθρεψε αυτό που η ίδια ονομάζει τρομοκρατία, αφού διαμόρφωσε την αγορά εργασίας με τις μεταναστεύσεις, επανέρχεται στις ρίζες της, στα φίδια που κρύβει μέσα της, στη σκοτεινή ύλη της. Με τους γηγενείς και τους μετανάστες το ίδιο σκλάβους.
Αφού ξεπάτωσε τα κράτη διαλύοντας το εθνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται η ταξική πάλη, η Ευρώπη επιστρέφει τώρα σε κρατογενέσεις, απαρτχάιντ, ζωτικούς χώρους και νέα οικονομικά σύνορα εν είδει τειχών του Αίσχους.
Η αρχαία ευρωπαία άρχουσα τάξη στις διαχρονικές της εκδοχές, από τη φεουδαρχία έως σήμερα, είχε πάντα την ικανότητα να δημιουργεί πλήθη κουφιοκεφαλάκηδων μέσα στα οποία τάξεις και έθνη έσπαγαν τα μούτρα τους. Η αναθεώρηση των αποτελεσμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (αργή, σοφή και επώδυνη) ήταν το πρώτο βήμα μιας «λαμπρής πορείας» προς την αποκατάσταση της Τάξης (νέας ή άλλης, αναλόγως αν στην πρώτη γραμμή χρειάζονται φαιοχίτωνες ή λευκά κολάρα).
Η 9η Μαΐου, επέτειος συντριβής του φασισμού, έχει αιδημόνως μετατραπεί σε Ημέρα της Ευρώπης, μιας Ευρώπης που βαδίζει πίσω στους δρόμους που διήνυσε από την Belle Époque και την πρώτη παγκοσμιοποίηση έως σήμερα.
Τα χαρακτηριστικά της μεταπαγκοσμιοποίησης θυμίζουν έντονα τον Μεσοπόλεμο. Με τους λαούς γυμνούς από πολιτική και πολιτισμό να άγονται στα γκέτο και τα κανόνια από ανθρωπάρια τύπου Τραμπ και Μακρόν στην υπηρεσία οικονομικών δυνάμεων επιπέδου Αρμαγεδδώνος…
ΠΗΓΗ: topontiki
====================
Κανείς δεν θα κουρσέψει τη μνήμη και το μέλλον του αγώνα...
74
χρόνια από την αντιφασιστική νίκη: κανείς δεν θα κουρσέψει τη μνήμη και
το μέλλον του αγώνα. Ήταν η πιο φρικτή εμπόλεμη σύρραξη που έχει
γνωρίσει μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
ενεπλάκησαν 61 χώρες σε... επιχειρήσεις που διεξήχθησαν στο έδαφος 40
χωρών. Το τίμημα βαρύ: πάνω από 50 εκατομμύρια, εκ των οποίων τα
27-σοβιετικοί άμαχοι και στρατιώτες που θυσιάστηκαν για τη σωτηρία
της ανθρωπότητας. Το 7% του τότε πληθυσμού της Ελλάδας θυσιάστηκε
γράφοντας λαμπρές σελίδες στον Εθνικό Απελευθερωτικό αγώνα, με
επικεφαλής τους κομμουνιστές και την αριστερά. Τελικά ποιος νίκησε το
1945; Μήπως οι Άγγλοι που είχαν 375.000 νεκρούς; Μήπως οι ΗΠΑ που καθ’
όλη τη διάρκεια του πολέμου είχαν 405.000 νεκρούς (λιγότερους από τα
θύματα της ίδιας περιόδου σε τροχαία ενός έτους);
Ο Β΄ Παγκόσμιος
Πόλεμος δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Προέκυψε ως αποτέλεσμα της
διαπλοκής των αντιφάσεων των κληροδοτημάτων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου,
ως μέσο εδραίωσης και αναδιαμόρφωσης των συσχετισμών δυνάμεων σε
διεθνές επίπεδο, ως μέσο διανομής και αναδιανομής του παγκόσμιου
πλούτου και της ισχύος, ως τρόπος επίλυσης των αντιφάσεων μεταξύ των
ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της εποχής, σε ένα πεδίο που διεμβολίζεται από
τη δυναμική που δρομολογεί η πρώτη νικηφόρος σοσιαλιστική επανάσταση.
Μετά την ήττα των αντεπαναστατικών δυνάμεων της εσωτερικής αντίδρασης
και της εξωτερικής πολυεθνικής επέμβασης, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις
ποτέ δεν έκρυψαν και δεν εγκατέλειψαν τα σχέδιά τους για την κατάπνιξη
της ΕΣΣΔ. Είναι πλέον γνωστή η οικονομική και πολιτική στήριξη της
ανόδου του φασισμού από το μονοπωλιακό κεφάλαιο της εποχής (Φόρντ,
Στάνταρ όιλ, Ντιπόν, κ.ά), αλλά και η συνέχεια των οικονομικών
συναλλαγών με τη Γερμανία κατά τη διάρκεια του πολέμου. Εξαιρετικά
συμβολική είναι π.χ. η «επένδυση» του οίκου του παππού και του προπάππου
του πρ. προέδρου των ΗΠΑ Μπους στην άνοδο του ναζισμού, και η άντληση
μονοπωλιακού υπερκέρδους από τη δουλική εργασία αιχμαλώτων των ναζί
μέσω της Brown Brothers & Harriman και της τράπεζας του Τίσσεν UBC
(βλ. John Loftus, The Dutch Connection, How a famous American family
made its fortune from the Nazi's. 27 september 200, blz 6. www.baltech.org/lederman/
Έτσι, οι «σύμμαχοι» δείχνουν εκπληκτική κατανόηση και ανεκτικότητα στην
επαναστρατιωτικοποίηση της Γερμανίας από τους ναζί και «ουδετερότητα»
κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο, με την μετατροπή της Ισπανίας σε πεδίο δοκιμών
οπλικών συστημάτων και τακτικών των ναζί και των Ιταλών φασιστών.
«Προσφέρουν» με κατανόηση στον Χίτλερ την Αυστρία (με τον σιδηροδρομικό
κόμβο της Βιέννης), και μέσω της Συμφωνίας του Μονάχου, προδίδουν
ασύστολα την Τσεχοσλοβακία, παραδίδοντας αρχικά τη Σουδητία (1938),
ανοίγοντας τον δρόμο για την κατάκτηση ολόκληρης της χώρας, αποτρέποντας
την κυβέρνησή της από την αποδοχή σοβιετικής βοήθειας. Μαζί με τους
ναζί, ενισχύουν αφειδώς με στρατεύματα και πολεμικό υλικό τη Φινλανδία
κατά την σύγκρουσή της με την ΕΣΣΔ. Οι αγγλογάλλοι επιδίδονται σε
παρωδία διπλωματικών κινήσεων, κατά τις οποίες επιχειρούν να αποσπάσουν
την σοβιετική στήριξη σε περίπτωση πολέμου, χωρίς οι ίδιοι να
αναλαμβάνουν την παραμικρή δέσμευση, έχοντας παράλληλα μυστικές επαφές
με τους χιτλερικούς. Μπροστά στον άμεσο κίνδυνο να βρεθεί απομονωμένη σε
πόλεμο με την Γερμανία και τους συμμάχους της, χωρίς να έχει επιτύχει
την ολοκλήρωση του (προγραμματισμένου κατά την ολοκλήρωση του 3ου
πενταετούς προγράμματος) επανεξοπλισμού του Κόκκινου Στρατού, η ΕΣΣΔ με
το Σύμφωνο μη επίθεσης (23/8/39) επιτυγχάνει την προσωρινή μετάθεση του
πολέμου με την έναρξή του στους κόλπους του κεφαλαιοκρατικού κόσμου. Οι
αγγλογάλλοι θυσιάζουν και την αντισοβιετική σύμμαχό τους Πολωνία, για να
δημιουργηθεί επιτέλους γερμανοσοβιετική μεθόριος και να εξαπολυθεί η
πολυπόθητη επίθεση στην ΕΣΣΔ, ενώ κηρύσσουν θεατρικά τον πόλεμο στην
Γερμανία (3/9/39), χωρίς να ανταλλάξουν μαζί της ούτε μία τουφεκιά επί
εννέα ολόκληρους μήνες...
Στις 22 Ιουνίου του 1941, η Γερμανία,
έχοντας ουσιαστικά διαθέσιμο το οικονομικό και πολεμικό δυναμικό του
συνόλου της ηπειρωτικής Ευρώπης, επιτίθεται στην ΕΣΣΔ. Η νεαρή Σοβιετική
Ένωση γίνεται ο βασικός στόχος του Άξονα, αναλαμβάνοντας το κύριο βάρος
του αντιφασιστικού αγώνα, γεγονός που αλλάζει άρδην το χαρακτήρα του
πολέμου: γίνεται πλέον ένας αγώνας ζωής και θανάτου της πρώτης
σοσιαλιστικής χώρας εναντίον της επιθετικότερης δύναμης κρούσης του
κόσμου του κεφαλαίου. Οι λαοί της, με τις τεράστιες θυσίες τους,
απετέλεσαν τον αποφασιστικό παράγοντα για την ήττα του φασισμού στην
Ευρώπη και στον κόσμο, συντρίβοντας την Γερμανία. Η ΕΣΣΔ προκάλεσε το
77% των συνολικών απωλειών της Γερμανίας στον πόλεμο.
Καμία
μεγάλη καμπή της ιστορίας δεν εκτυλίσσεται βάσει προδιαγεγραμμένου
σεναρίου κάποιων ελίτ επιτελείων. Το ίδιο ισχύει και για τον Β΄
Παγκόσμιο Πόλεμο. Η δυναμική του πολέμου επιτείνει τις αντιφάσεις που
τον προκάλεσαν και φέρνει στο προσκήνιο βαθύτερες αντιφάσεις του
παγκόσμιου κυρίαρχου συστήματος, δημιουργώντας εντελώς νέους
συσχετισμούς και ισορροπίες.
Με την αντιφασιστική νίκη, δεν
επιτυγχάνεται απλώς «η υπεράσπιση και εδραίωση της αστικής δημοκρατίας
έναντι του ολοκληρωτισμού», κατά τα αστικά ιδεολογήματα. Εμφανίζεται το
πρώιμο παγκόσμιο σοσιαλιστικό σύστημα, και τα ενισχυόμενα και
προσανατολιζόμενα ποικιλοτρόπως από αυτό αντιαποικιοκρατικά και
εθνικοαπελευθερωτικά κινηματα. Το όριο εκτατικής ανάπτυξης της
παγκόσμιας κεφαλαιοκρατίας συρρικνώνεται ουσιαστικά. Η αμιγής και
αδιαμφισβήτητη παγκόσμια κυριαρχία του πόλου των ισχυρών του κεφαλαίου
επί του εξαρτημένου κόσμου, διεμβολίζεται δυναμικά από την εναλλακτική
ιστορική προοπτική, που δεν είναι πλέον αφηρημένη δυνατότητα, αλλά
δρομολογείται η πορεία της ως ενεργού πραγματικότητας. Υπάρχουν πλέον
τρεις κόσμοι: ο «Πρώτος», ο «Δεύτερος» και ο «Τρίτος». Η πορεία του
τελευταίου γίνεται μείζον ιστορικό διακύβευμα. Περίπλοκα συστήματα
αλληλεπιδράσεων προκύπτουν στο εσωτερικό του καθ’ ενός τους και μεταξύ
τους. Εδώ δεν πρόκειται για μια μηχανική, ποσοτική, εκτατική-γεωγραφική
συρρίκνωση της κατά τα λοιπά αμετάβλητης κεφαλαιοκρατίας. Είναι μια
αλλαγή που συνεπιφέρει ποιοτικές και ουσιαστικές επιπτώσεις και στους
δύο πόλους αυτής της νέας έκφρασης της αντίθεσης κεφαλαίου – εργασίας,
και στα δύο αλληλεπιδρώντα και ανταγωνιστικά στρατόπεδα, αλλά και στον
ενδιάμεσο διαφιλονικούμενο χώρο. Είναι μια αλλαγή του πεδίου εκτατικής
ανάπτυξης που οδηγεί αναπόδραστα σε εντατικές αναδιαρθρώσεις του
μηχανισμού εκμετάλλευσης σε εθνική και διεθνή κλίμακα («ψυχρός πόλεμος»,
μετάβαση από την αποικιοκρατία στις νεοαποικιοκρατικές μορφές
οικονομικής εκμετάλλευσης, κρατικομονοπωλιακή ρύθμιση, «κοινωνικό
κράτος», κ.ο.κ.).
Η επαναστατική σκέψη οφείλει να αναδείξει την
ιστορική δυναμική της αλληλεπίδρασης εκτατικής και εντατικής ανάπτυξης
κεφαλαιοκρατίας και πρώιμου σοσιαλισμού, σε συνάρτηση με την κλιμάκωση
και αποκλιμάκωση της πόλωσης των δύο παγκόσμιων κοινωνικοοικονομικών
συστημάτων υπό το πρίσμα της συσχέτισης παγκόσμιας επανάστασης και
αντεπανάστασης. Ο κριτικός αναστοχασμός αυτού του ρήγματος είναι
ανέφικτος όταν υιοθετείται η οπτική του αναθέματος και της
δαιμονολογικής απόρριψης των κεκτημένων της Οκτωβριανής Επανάστασης και
της αντιφασιστικής νίκης, ως αντίποδας της αγιογραφικής εξιδανίκευσής
τους εν είδει μνημόσυνου... Μπορεί η συνδεόμενη με τον πόλεμο
σχεδιοποιημένη επιστράτευση και η βεβιασμένη επίσπευση των γεγονότων να
επέτεινε την βασική αντίφαση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, να επέβαλλε
μορφές τυπικής κοινωνικοποίησης έναντι της ουσιαστικής, εκτατικής
ανάπτυξης, έναντι της εντατικής, κ.ο.κ. που εκδηλώθηκαν μεταπολεμικά με
την γραφειοκρατικοποίηση. Ωστόσο, η ιστορική αναγκαιότητα ήταν
αδυσώπητη. Θα μπορούσε άραγε να επιβιώσει και να νικήσει η ΕΣΣΔ χωρίς
την πρωτοφανή σε ρυθμούς εκβιομηχάνιση που επέτυχε, χωρίς τον ασύλληπτης
κλίμακας άθλο της μεταφοράς του συνόλου της βιομηχανικής παραγωγής
Ανατολικά των Ουραλίων, σε συνθήκες ολοκληρωτικού πολέμου, χωρίς την
μαζική αυταπάρνηση του λαών της, που πίστευαν στη νίκη του σοσιαλισμού
και ρίχτηκαν σε αγώνα ζωής και θανάτου με την τεχνολογικά και οικονομικά
υπέρτερη (στα πρώτα χρόνια του πολέμου) πολεμική μηχανή του Ράιχ;
Σήμερα που οι αμαχητί νικητές του ψυχρού πολέμου και νυν
εκφραστές του άξονα της «Νέας Τάξης», οι ναζί της εποχής μας, που
εξαπολύουν μεθοδικά τον Γ΄ θερμό Παγκόσμιο Πόλεμο, κάνουν τα πάντα για
να ξαναγράψουν την ιστορία, για να σβήσουν απ’ την μνήμη των λαών την
αποφασιστική συμβολή της ΕΣΣΔ, των κομμουνιστών και των
αριστερών-προοδευτικών ανθρώπων, που έδωσαν τα πάντα για την απαλλαγή
της ανθρωπότητας από τη φασιστική κτηνωδία. Είναι εκπληκτικό το θράσος
με το οποίο εξαπολύθηκε καταιγισμός παραπληροφόρησης, με στόχο την
διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας, την καπηλεία της νίκης και τη
βεβήλωση εκείνων ακριβώς των δυνάμεων που συνέβαλαν αποφασιστικά στην
έκβαση αυτού του πολέμου. Οι μίσθαρνοι ή «εθελοντές» κονδυλοφόροι,
«ιστορικοί», δημοσιογράφοι, πολιτικάντηδες κ.ά. νεόκοποι αναθεωρητές της
ιστορίας, κάνοντας χρήση των γκεμπελικών μεθόδων πλύσης εγκεφάλων, με
απείρως αποτελεσματικότερα μέσα μαζικής χειραγώγησης από αυτά των ναζί,
κόπτονται να ετοιμάσουν το έδαφος για την ολοκληρωτική επίτευξη των
στόχων της σημερινής δύναμης κρούσης του παγκόσμιου κεφαλαίου, στόχων
αντίστοιχων με αυτούς που επεδίωκε ο Χίτλερ… Αυτό το παλιρροϊκό κύμα
ψεύδους, επενδυμένο με την αχλύ του χολιγουντιανού μύθου, πασχίζει να
επιβάλλει την παράσταση του Αμερικανού, πού σπεύδει να απελευθερώσει την
Ευρώπη και να σώσει την ανθρωπότητα…Τα φαντάσματα του παρελθόντος
περιπλέκονται με τους εφιάλτες του παρόντος και του μέλλοντος…
Σαν να μην ήταν οι ιμπεριαλιστές «σύμμαχοι» αυτοί που εξέθρεψαν
και κανάκευαν το τέρας του γερμανικού φασισμού και του άξονα, βασικός
στόχος του οποίου ήταν η εξολόθρευση του κομμουνισμού, του
«εβραιομπολσεβικισμού», και η απόκτηση αποικιακής «ενδοχώρας» προς
Ανατολάς για το «ριγμένο» στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική μοιρασιά
γερμανικό κεφάλαιο. Σαν να μην ήταν αυτοί που εξάντλησαν όλα τα
διπλωματικά και συνωμοτικά μέσα για να στρέψουν αυτό το τέρας (την τότε
δύναμη κρούσης του παγκόσμιου κεφαλαίου, τον φασιστικό συνασπισμό με
επικεφαλής τη ναζιστική Γερμανία) εναντίον της πρώτης νικηφόρας πρώιμης
επανάστασης του 20ου αιώνα, της νεαρής ΕΣΣΔ, για να ακυρώσουν κάθε
επόμενο εγχείρημα επαναστατικής χειραφέτησης της ανθρωπότητας. Σαν να
μην ήταν αυτοί που μέχρι τέλους ήλπιζαν στην επίτευξη αυτού του στόχου,
και γι’ αυτό ανέβαλλαν διαρκώς το άνοιγμα του δευτέρου μετώπου, στο
οποίο προέβησαν τον Ιούνιο του 1944 εκ του ασφαλούς, όταν ήδη προήλαυνε
ακάθεκτος ο Κόκκινος Στρατός, και φοβήθηκαν μη χάσουν όλη την Ευρώπη…
Μήπως δεν έδειξαν το αληθινό τους πρόσωπο όταν τον Αύγουστο του 1945,
δίχως την παραμικρή επιχειρησιακή ανάγκη και με δεδομένη την συντριβή
της Ιαπωνίας (ιδιαίτερα με την είσοδο της ΕΣΣΔ στον εναντίον της
πόλεμο), ως στυγνοί εγκληματίες πολέμου, έκαναν χρήση της ατομικής
βόμβας στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι; Μήπως εάν διέθεταν οι
ιμπεριαλιστές (φασίστες ή «σύμμαχοι») αυτό το όπλο μαζικής καταστροφής
νωρίτερα, θα δίσταζαν να το χρησιμοποιήσουν για να αναχαιτίσουν τον
Κόκκινο Στρατό, που τότε δεν διέθετε τέτοιο όπλο;
Να γιατί πασχίζουν
να εμπεδώσουν με πλύση εγκεφάλων στους λαούς το ύπουλο ιδεολόγημα, με
την μορφή της εξίσωσης: Ναζισμός = σοσιαλισμός-κομμουνισμός = ΕΣΣΔ =
"Ολοκληρωτισμός"... "Στάλιν=ίδιος και χειρότερος με το Χίτλερ"... Για
να ακυρώσουν την ελπίδα που τροφοδότησε η Οκτωβριανή Επανάσταση, η
Αντιφασιστική Νίκη, συνολικά οι Πρώιμες Σοσιαλιστικές Επαναστάσεις του
20ου αιώνα, και κυρίως: για να αποτρέψουν τις επικείμενες μεγαλειώδεις
Επαναστάσεις του 21ου αι. που θα σημάνουν το τέλος τους...
- Πασχίζουν να μας πείσουν να ξεχάσουμε κάθε ιδέα αγώνα για αξιοπρέπεια, για την απαλλαγή της ανθρωπότητας από την εκμετάλλευση και την καταπίεση, διότι δήθεν οδηγεί σε «δικτατορίες» και «ολοκληρωτισμούς» ίδιους με των ναζί…
- Πασχίζουν να μας πείσουν ότι η κτηνωδία του «παγκοσμιοποιημένου» ιμπεριαλισμού των πολυεθνικών είναι μονόδρομος για την ανθρωπότητα…
- Πασχίζουν να μας πείσουν ότι ο μόνος «ρεαλιστικός» τρόπος ζωής είναι η εθελοδουλία...
Ας αναλογιστούμε ποια θα ήταν η σημερινή
εικόνα του κόσμου, εάν ο Κόκκινος Στρατός δεν είχε συντρίψει τη λαίλαπα
του φασισμού...
Οι επαναστάτες δεν καταφεύγουν σε μνημόσυνα
και έωλους αφορισμούς για να συγκαλύψουν την αμηχανία και την αδράνειά
τους, την απουσία στρατηγικής. Αντλούν διδάγματα από την επαναστατική
και κριτική θεώρηση της ιστορίας τους (της νίκης και της ήττας, του
θριάμβου και της τραγωδίας) και κάνουν τις ηρωικές σελίδες της νίκης και
της θυσίας παρακαταθήκη για τους νικηφόρους αγώνες του παρόντος και του
μέλλοντος.
Ούτε η αντιδραστική προπαγάνδα, ούτε και η
ηττοπαθής «αυτοκριτική» μεμψιμοιρία του «ριζοσπαστισμού» της
αριστερούτσικης παραίτησης δεν είναι σε θέση να μειώσουν τη λάμψη της
αντιφασιστικής νίκης.
- Το βασικό δίδαγμα είναι ένα: ο εχθρός, οι πλέον επιθετικές μορφές του παγκόσμιου κεφαλαίου, δεν είναι αήττητος, όταν οι λαοί αποφασίζουν να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους.
Ο αγώνας θα
είναι και πάλι αδυσώπητος. Η νίκη θα είναι δική μας. Η θεμελίωση της
στρατηγικής με την γνώση και ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας, θα
καταστήσει αυτό τον αγώνα τελέσφορο και θα ελαχιστοποιήσει το τίμημά
του, τον φόρο αίματος των λαών.
Σχόλια