Τι σόι εταίροι είναι οι Ευρωπαίοι; Έβλεπαν το ταβάνι όταν ο Πρόεδρος ζητούσε βοήθεια…

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε μία σημαντική ευκαιρία, να δηλώσει με τρανταχτό τρόπο την ισχύ της, αλλά -προς το παρόν τουλάχιστον- την απώλεσε, αν και προσπάθησε να κάνει μία διορθωτική κίνηση στο χθεσινό Συμβούλιο Υπουργών, όπου έκαναν καλή εμφάνιση ο Νίκος Χριστοδουλίδης και ο Γιώργος Κατρούγκαλος. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Με αφορμή την τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, έθεσαν την τουρκική επίθεση στην κυπριακή ΑΟΖ και ζήτησαν το αυτονόητο, όπως έχουν δικαίωμα, το οποίο απορρέει από τη συμμετοχή των δύο χωρών στην Ένωση:

• Να ληφθεί μία σκληρή απόφαση για να ανατραπεί η εισβολή και η Τουρκία να αποσυρθεί.

Μπορεί να θεωρεί η Λευκωσία ότι «η Τουρκία είναι πλέον υπό επιτήρηση», αλλά εάν δεν εμποδιστεί η κατοχική δύναμη, και στο μεταξύ εάν προχωρήσει σε γεώτρηση, εισερχόμαστε στο «σημείο χωρίς επιστροφή». Υπό την έννοια ότι όταν πατήσει «πόδι» στην κυπριακή ΑΟΖ, θα συμβεί ότι και τον Ιούλιο του 1974. Θα παραμείνει εκεί. Είναι πιο εύκολο να αποτραπεί η γεώτρηση τώρα, παρά όταν κατεβάσει το τρυπάνι στη θάλασσα.
Η Ε.Ε. έχει πάρα πολλά όπλα στη διάθεσή της με πιο βασικό -από τη στιγμή που δεν διαθέτει μία δύναμη κρούσης ή απόκρουσης- τις οικονομικές κυρώσεις. Τις επέβαλε εναντίον της Ρωσίας για τις υποθέσεις της Ουκρανίας και της Κριμαίας, που δεν έχουν καμία σχέση με την ενωμένη Ευρώπη. Τις επέβαλε και άλλού που είνα και πολύ μακρυά από την ήπειρο μας.

• Άρα, είναι ανεπίτρεπτο να μην ανακοινώνει κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας και για τις αθλιότητές της εναντίον ενός κράτους-μέλους της Ε.Ε. Τι σόι αλληλεγγύη είναι αυτή, που πολυδιαφημίζουν οι Ευρωπαίοι, όταν η Ουκρανία, ζυγίζει περισσότερο από την απειλή εναντίον ενός κράτους-μέλους.

Οι παρατηρήσεις αυτές δεν αποτελούν ψόγο για τους ηγέτες της Ελλάδας και της Κύπρου, διότι έδωσαν μία μεγάλη μάχη να πείσουν τους εταίρους τους, οι οποίοι στα λόγια είναι οι πρώτοι και οι καλύτεροι. Επειδή τα λόγια τα παίρνει ο αέρας. Ο επικεφαλής της Κομισιόν Γιούνκερ, είπε πως «είναι Κύπριος» και νόμισε πως …έπραξε το καθήκον του! Και οι υπόλοιποι συναγωνίστηκαν ποιος θα κάνει την «καλύτερη» δήλωση.
Δεν ίδρωσε το αυτί του Ερντογάν. Διότι στο μυαλό του οι Ευρωπαίοι είναι ασήμαντοι, διότι δεν διαθέτουν στρατό και επειδή πιστεύει ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν το βασικό όπλο τους: τις οικονομικές κυρώσεις. Το οποίο, επαναλαμβάνω χρησιμοποιήθηκε για χώρες μη μέλη της Ε.Ε..

• Ο πρόεδρος της Τουρκίας ένα πράγμα φοβάται: Να μην κτυπηθεί η οικονομία της χώρας. Είναι εύθραυστη και σε ένα κρίσιμο σημείο. Με ένα «σπρώξιμο» θα καταρρεύσει. Το «όπλο» αυτό χρησιμοποίησε η Αμερική εναντίον της Τουρκίας πέρυσι. Με πέντε απλές (light) κυρώσεις επήλθε ο απόλυτος πανικός. Και ο Ερντογάν λύγισε και άφησε ελεύθερο τον Πάστορα Μπράνσον. Ξέρει ο Ερντογάν τι θα συμβεί αν οι κυρώσεις είναι βαριές.

Τι είπε χθες η κ. Μογκερίνι που προκάλεσε ικανοποπιηση στην Αθήνα και τη Λευκωσία;

• “Καλούμε επειγόντως την Τουρκία να δείξει αυτοσυγκράτηση, να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στην ΑΟΖ της και να απόσχει από κάθε τέτοια παράνομη ενέργεια στην οποία η ΕΕ θα απαντήσει καταλλήλως και σε πλήρη αλληλεγγύη με την Κύπρο”.

Τι εννοεί άραγε ότι οι Ευρωπαίοι θα απαντήσουν καταλλήλως;
Οι Ευρωπαίοι, λοιπόν, πρέπει να αναγγείλουν κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να σιωπούν και να οχυρώνονται πίσω από λόγια του αέρα. Διότι μόνο με αυτό τον φόβο θα αποτραπεί η εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ. Εκτός αν αποφασίσει η Αμερική σε συνεργασία με το Ισραήλ να αναλάβουν την «υπόθεση». Ναι μεν δεν το βλέπω, αλλά θα είναι ένα καλοδεχούμενο νέο.