Mε αφορμή την επίσκεψη του Έβο Μοράλες.(2)

την
Blogger: Aξίζει να δείτε την παρακάτω ταινία (Με υπότιτλους στα Ελληνικά.): Είναι ένα μάθημα πάλης ενός λαού για ένα αγαθό όπως το νερό. Για να μαθαίνουμε...

"Ακόμα και η βροχή"

Πραγματεύεται την ιστορία του σκηνοθέτη Σεμπαστιάν και του συνεργείου του, που φτάνουν στη Βολιβία το 2000 για να γυρίσουν μια ταινία με θέμα την κατάκτηση των ιθαγενών από τον Κολόμβο κατά την άφιξή του στην αμερικάνικη ήπειρο. Η ταινία επικεντρώνεται σε δύο μοναχούς που αντιτάχθηκαν στην εκμετάλλευση του πληθυσμού. Ο παραγωγός της ταινίας Κόστα επέλεξε τη Βολιβία, καθώς το κόστος παραγωγής είναι πολυ χαμηλό και οι ιθαγενείς κομπάρσοι θα πληρωθούν μόλις δυο δολάρια τη μέρα.
Καθώς όμως ο Σεμπάστιαν και οι συνεργάτες του βρίσκονται στα γυρίσματα, ξεσπούν ταραχές στην πόλη. Πρόκειται για τον πόλεμο για το νερό, όπως τους λένε οι ντόπιοι, που αναφέρεται στα πραγματικά γεγονότα του 2000. Οι ιθαγενείς της ταινίας μετακομίζουν στα οδοφράγματα. Ο σκηνοθέτης και το συνεργείο αντιδρούν, η ταινία κινδυνεύει να μην τελειώσει, οι κομπάρσοι δεν μπορούν να παρατήσουν τα γυρίσματα και να τρέχουν στις πορείες. Ο ιθαγενής πρωταγωνιστής της ταινίας Ντάνιελ πρωτοστατεί στην επανάσταση. Η αδικία και η καταπίεση της εποχής του Κολόμβου, στην οποία αναφέρεται το σενάριο τους, είναι διάχυτη γύρω τους, αλλά οι συντελεστές αργούν να την δουν.
Στην πραγματική ιστορία, η βολιβιανή κυβέρνηση ιδιωτικοποίησε το 2000 την παροχή νερού, δημόσιου αγαθού ως τότε, με προτροπή της Παγκόσμιας Τράπεζας. Οι πολυεθνικές εταιρίες που προσέλαβε να το διαχειρίζονται τριπλασίασαν την τιμή του, με αποτέλεσμα ο κόσμος να μην μπορεί να πληρώσει. Τα νότια προάστια της Κοτσαμπάμπα δεν είχαν καν εγκαταστάσεις ύδρευσης και έτσι οι κάτοικοι δημιουργήσαν μόνοι τους δεξαμένες που μάζευαν το νερό της βροχής και το φίλτραραν. Το βολιβιανό κράτος απαγόρεψε την αυθαίρετη συλλογή νερού και δημιούργησε μια αστυνομία νερού που έλεγχε τα σπίτια και γκρέμιζε τις δεξαμενές – μέχρι που οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν και γκρέμισαν τα γραφεία της πολυεθνικής και της νομαρχίας και ακύρωσαν την ιδιωτικοποίηση του νερού. Ο πετυχημένος αυτός αγώνας ονομάζεται από τους ντόπιους ‘la guerra del agua’ – ο πόλεμος του νερού.
=================

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου