Του Γ. Σιώζου
Για δες καιρό που διάλεξε η ομάδα εργασίας του ΝΑΡ, για την δημοσίευση των θέσεών τους, σχετικά με το ζήτημα του Αιγαίου και τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Την ημέρα της επετείου του εορτασμού της 25ης Μαρτίου, της εθνικοαπελευθερωτικής Επανάστασης του 1821!!!
Ίσως και να ήθελαν με τον πιο «λαμπρό» τρόπο να τιμήσουν τους ήρωες του ’21!!!
Και πραγματικά τους τιμούν δεόντως, ενταφιάζοντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της Χώρας, που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο, στο όνομα ενός δήθεν Διεθνισμού.
Ταυτόχρονα λειτουργούν ως λαγοί μαζί με τον κο Κοτζιά - το αίμα νερό δεν γίνεται - προτρέποντας την Κυβέρνηση και προετοιμάζοντας τον Ελληνικό λαό και κυρίως την Αριστερά, για τις «αναγκαίες υποχωρήσεις» εκ μέρους της Χώρας μας, προκειμένου να «εξομαλυνθούν» οι σχέσεις της με την Τουρκία.
Εάν κάποιοι τους απέδιδαν «επαναστατικό» βερμπαλισμό, έρχεται το δημοσιευθέν πόνημα, να τους διαψεύσει.
Ο ρεαλισμός μέχρι κυνισμού, διακρίνει την πολιτική σκέψη των συντακτών του ΝΑΡ.
Ρεαλισμός, που δύσκολα μπορεί κανείς να ξεδιαλύνει, αν είναι η μπροστινή ή πίσω αυλή του ΣΥΡΙΖΑ, ή η φωνή του κου Κατρούγκαλου.
Στην σελ. 8 του Πριν και σε άρθρο που φέρει τον τίτλο «Το άδικο Διεθνές Δίκαιο και τα αστικά σχέδια» και υπότιτλο «Χωρικά ύδατα, Υφαλοκρηπίδα & ΑΟΖ» δημοσιεύουν μία επισκόπηση των άρτι διατυπωμένων απόψεών τους, παραπέμποντάς μας στην ιστοσελίδα:
http://www.narnet.gr/articles/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%8D%CE%B4%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%85%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B7%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BF%CE%B6
Σε αυτήν και εμείς καταφεύγουμε και διαβάζουμε:
«Η Ελλάδα μιλάει για το «δικαίωμα της επέκτασης στα 12 ν. μίλια». Ωστόσο αν το πλάτος των Χωρικών υδάτων μείνει στα 6 μίλια (όπως είναι από το 1936, δηλαδή 80 χρόνια περίπου) τα Χωρικά Ύδατα της Ελλάδας θα αποτελούν το 43,5% του Αιγαίου, της Τουρκίας το 7,5% και τα Διεθνή το 49%».
Στην περίπτωση επέκτασης στα 12 μίλια, τότε τα αντίστοιχα ποσοστά γίνονται 71,5% για την Ελλάδα, 8,8% για την Τουρκία και τα Διεθνή ύδατα περιορίζονται στο 19,7%.
Το Αιγαίο μετατρέπεται σε Ελληνική λίμνη, η Τουρκία περιορίζεται εξαιρετικά, ενώ η διεθνής ναυσιπλοΐα μπαίνει σε μονοπάτια που ούτε ο Ελληνικός εφοπλισμός θα ήθελε, πόσο μάλλον κράτη όπως η Ρωσία.
Κάθε πλοίο που θα διέρχεται πλέον από το Αιγαίο θα πρέπει να αποδεικνύει ότι εκτελεί «αβλαβή διέλευση».
Ας δούμε όμως και τι γράφει στο βιβλίο του ο «άσπονδος» φίλος της Ελλάδος και πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας ΑΧΜΕΤ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ. «Το Στρατηγικό Βάθος» και με υπότιτλο «Η Διεθνής θέση της Τουρκίας».
Εκδόσεις Ποιότητα, σχετικά με το Αιγαίο, σελ. 261.
«Σύμφωνα με το ισχύον καθεστώς των χωρικών υδάτων διαμορφώνεται βάσει της αρχής των 6 ν.μ. την οποία υποστηρίζει και η Τουρκία, μόνο το 8,8% του Αιγαίου βρίσκεται υπό Τουρκική κυριαρχία. Το ποσοστό που κατέχει βάσει αυτού του καθεστώτος η Ελλάδα που δεν της αρέσει, αγγίζει το 35% ενώ το 56,2% του Αιγαίου συνιστά ανοικτή θάλασσα (διεθνή ύδατα). Στην περίπτωση που ισχύσει η εφαρμογή των 12 ν.μ. η Τουρκία στην πράξη δεν θα έχει πρόσβαση στο Αιγαίο χωρίς την άδεια της Ελλάδας. Σε αυτή την περίπτωση, ενώ το ποσοστό της ανοικτής θάλασσας θα υποχωρήσει στο 26% του Αιγαίου, η κυριαρχία της Ελλάδας θα ανέλθει στο 63,9% το Αιγαίο θα γίνει μια κλειστή θάλασσα της Ελλάδας και το ποσοστό της Τουρκίας θα κυμαίνεται γύρω στο 10%.
Στην περίπτωση που η Ελληνική θέση αποκτήσει ισχύ, η Τουρκία θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια στρατηγική πολιορκία, αλλά θα επηρεαστεί απευθείας και στις οικονομικές της δραστηριότητες».
Εκτός από τις διαφορές στα ποσοστά, δεν είναι εμφανές ότι οι απόψεις μοιάζουν, σαν δύο σταγόνες νερού;
Έκπληξη επίσης προκαλεί το ενδιαφέρον του ΝΑΡ για τα συμφέροντα των Ελλήνων εφοπλιστών, συμφέροντα που πλήττονται από τον περιορισμό των διεθνών υδάτων.
Και η μία έκπληξη διαδέχεται την άλλη. Μόνον οι κανονιοφόροι της «Ιμπεριαλιστικής» Ρωσίας διέρχονται των διεθνών υδάτων του Αιγαίου;
Της επιθετικής ιμπεριαλιστικής Αμερικής, δεν χρησιμοποιούν τους ίδιους διαύλους.
Τί μας προτείνει αλήθεια το ΝΑΡ;
Να τους παρέχουμε μεγαλύτερο θαλάσσιο χώρο ασυδοσίας;
Να μην τους υποβάλλουμε στην «βάσανο» της αβλαβούς διέλευσης.
Ή μήπως δεν ξέρουν ότι η πρόταση για την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια και την επέκταση της ΑΟΖ στα 200 ν.μ. πέραν των χωρικών υδάτων είχε υποστηριχθεί από τις χώρες του Τρίτου κόσμου, ενώ καταψηφίστηκε, από τις τότε δύο Υπερδυνάμεις ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, καθώς επίσης και από την Τουρκία, για ευνόητους λόγους.
Η απόφαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της θάλασσας (Σύμβαση του Μοντέγιο Μπαίυ) που υπεγράφη το 1982, αποτελεί Διεθνές δίκαιο.
Μήπως για τους Συντάκτες του ΝΑΡ πρέπει να ισχύει το Δίκαιο του ισχυρότερου;
Γιατί κύριοι του ΝΑΡ, οι χώρες του Τρίτου κόσμου επέβαλαν αυτήν την σύμβαση;
Ασφαλώς, για να προστατεύσουν τις χώρες τους από τις επιθετικές ενέργειες των Ιμπεριαλιστών, προστατεύοντας ταυτόχρονα και τον θαλάσσιο και υποθαλάσσιο φυσικό τους πλούτο.
Και συνεχίζει ακάθεκτη η ομάδα εργασίας του ΝΑΡ.
«Η μονομερής επομένως επέκταση από μεριάς της Ελλάδας στα 12 ν. μίλια συνιστά τυχοδιωκτική ενέργεια, με πιθανές βαριές συνέπειες για τον Ελληνικό λαό (και τον Τουρκικό), ενώ στερείται κάθε έννοια δικαιοσύνης αλλά και ρεαλισμού. Σημειώνεται ότι η Τουρκία από το 1995 έχει θεωρήσει μια τέτοια κίνηση ως αιτία πολέμου (cassus belli)».
Σε αυτό το εδάφιο, μπορούμε να διαπιστώσουμε μια ποιοτική διαφορά.
Ενώ μέχρι σήμερα ταύτιζαν το θύμα με τον θύτη, τώρα η Τουρκία τελεί εν δικαίω, και βεβαίως ανθίσταται, προβάλλοντας το «cassus belli».
Απίστευτο και όμως αληθινό. Scripta Manent.
Αλλά μην ανησυχείτε υπάρχουν και προτάσεις.
Έτσι η αντίληψή μας θα γίνει σφαιρική, χωρίς να αφήνει κανένα «κενό» από την σκέψη των φωστήρων της «Κομμουνιστικής» Όρθοδοξίας.
«Αντίθετα μια διαπραγμάτευση, και ειδική συμφωνία για το Αιγαίο, με οικειοθελή μερική αποποίηση από μεριάς της Ελλάδας του «δικαιώματος επέκτασης» θα μπορούσε να ακολουθήσει το δρόμο της λογικής, ορίζοντας με διαπραγμάτευση και ειδική συμφωνία για τα Χωρικά Ύδατα με επωφελή τρόπο για τις δύο χώρες, αλλά και διαδρόμους για την διεθνή ναυσιπλοΐα».
Τι διαφορετικό λένε από τον κο Κοτζιά;
Ο οποίος μας επέστησε την προσοχή, ώστε να μην είμαστε «μοναχοφάηδες» στο Αιγαίο, τονίζοντας την προβληματικότητα των χωρικών υδάτων του Καστελόριζου, που απορρέει από την μεγάλη έκταση των Μικρασιατικών ακτών.
Τι διαφορετικό εκφράζουν από τον κο Κατρούγκαλο, όταν στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Τουρκία και στην συνάντησή του με τον ομόλογό του Τούρκο Υπουργό, ανέφερε τα εξής: «Βλέπουμε θετικά τη συμμετοχή της Τουρκίας στην ενεργειακή εξίσωση της Ανατολικής Μεσογείου. Ουδείς μπορεί να την αποκλείσει από αυτή την περιοχή, όταν έχει τόσα χιλιόμετρα ακτή στη Μεσόγειο».
Άλλωστε και στο εκτεταμένο κείμενο της ομάδας εργασίας του ΝΑΡ, η προβληματικότητα των Χωρικών Υδάτων του Καστελόριζου, λόγω των εκτεταμένων Τουρκικών ακτογραμμών τονίζεται ιδιαίτερα.
Το εν λόγω κείμενο όμως, παραθέτει και παραδείγματα διαφορετικής οριοθέτησης των Χωρικών Υδάτων, πέραν του Διεθνούς Δικαίου: «Πολλές χώρες έχουν κάνει το ίδιο και ειδικά στις περιπτώσεις θαλασσίων κόλπων, στενών περασμάτων κλπ. Η Ιαπωνία με τις γειτονικές χώρες Χωρικά Ύδατα 3 ν. μιλίων για τα στενά της. Το ίδιο και η Εσθονία σε συμφωνίες με την Φιλανδία και Ρωσία στον κόλπο της Φιλανδίας, όπως και άλλες χώρες».
Εδώ ας αφήσουμε τον κο Νταβούτογλου να ξεδιπλώσει την σκέψη του από το βιβλίο του «Το στρατηγικό βάθος» σελ. 368.
«Το γεγονός ότι οι δίαυλοι «ανατολικά και δυτικά της Κρήτης» αφενός της Καρπάθου και της Κάσου και αφετέρου των Κυθήρων και του ακρωτηρίου της Σπάθης αλλά και τις Καρπάθου και της Μαρμαρίδας, έχουν περικυκλωθεί από αυτά τα νησιά επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό τη σύνδεση της Τουρκίας με τον Εύξεινο Πόντο - Προποντίδα - Μεσόγειο» και Κύπρο θα πρόσθετα εγώ.
Προτροπή του ΝΑΡ, ας προβούμε σε διευκολύνσεις που θα βοηθήσουν την Τουρκία να γίνει και De Jure Περιφερειακή Υπερδύναμη.
Χωρίς την έξοδο στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο είναι αδύνατον να παίξει αυτόν τον ρόλο.
Αν τελικά τα καταφέρει, το καθεστώς Φιλανδοποίησης για τη Χώρα μας θα είναι γεγονός.
Το παράδειγμα της διευθετήσεως, μεταξύ Φιλανδίας και πρώην ΕΣΣΔ είναι χαρακτηριστικό.
Δορυφόρος της ΕΣΣΔ η Φιλανδία, ίδια τύχη επιφυλλάσσουν οι του ΝΑΡ και για την Χώρα μας; Όσο για την Ιαπωνία, χώρα ηττημένη στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, που της απαγόρευσαν ακόμη και την απόκτηση ενόπλων δυνάμεων, θα ήταν δυνατόν η μη αποδοχή από μέρους της, των 3 ν. μιλίων;
Μήπως προφητικά οραματιζόμενοι, οι συντάκτες της ομάδας εργασίας του ΝΑΡ, προβλέπουν κάποιο στημένο «θερμό» επεισόδιο στο Αιγαίο και μια ήττα της Χώρας, οπότε ως λογικό επόμενο θα ακολουθήσει μια διαδικασία εθνικών εκπτώσεων;
Από την Ντούρα «Αριστερά» δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ. Καμία έκπληξη, ο δεξιός και ο αριστερός οπορτουνισμός πάνε χέρι-χέρι.
Από το ίδιο κείμενο: «Ο Χ. Ροζάκης ως άρση του αδιεξόδου 10 ν. μίλια και προς το συμφέρον των τρίτων χωρών που στην περίπτωση των 12 Μιλίων θα ήταν αναγκασμένοι να εφαρμόσουν την αβλαβή διέλευση, με ότι αυτό συνεπάγεται».
«Βαρυσήμαντη» εναλλακτική πρόταση.
Αποφεύγεται ο «εξευτελισμός» της αβλαβούς διέλευσης!!!
Ποντάρουμε στην εύνοια των Ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, παίρνει κάτι και η Τουρκία.
Με Ροζάκη και η κατακόκκινη «Αριστερά».
Ως προς τις αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου που αναφέρονται στο κείμενο εργασίας του ΝΑΡ προς επίλυση αντίστοιχων διακρατικών διαφορών και το ενδεχόμενο προσφυγής της χώρας μας, έχουμε να κάνουμε τις εξής παρατηρήσεις:
1) Αποτελεί νέα έκπληξη από την μεριά του ΝΑΡ, η πρόταση «Λεγκανιστικών» διαδικασιών.
2) Αντίστοιχες προτάσεις είχαν διατυπωθεί κι από το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ.
3) Μια τέτοια είδους προσφυγή, απαιτεί την σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας.
4) Και το πιο σημαντικό η απόφαση του Δικαστηρίου, εξαρτάται από τα ζητήματα που θα υποβάλλεις στην κρίση του.
Εάν θέτεις στην κρίση του δικαστηρίου την αναθεώρηση του Δικαίου της θάλασσας που διέπεται από την σύμβαση του Ο.Η.Ε. και ισχύει και για την θάλασσα του Αιγαίου και της Α. Μεσογείου, τότε η απόφασή του θα αποτελεί ένα Εθνικό Βατερλώ.
Τί ανάγκη όμως έχομε, για ένα εθνικό Βατερλώ που θα προκύπτει από την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου, όταν προς μια τέτοια ήττα, οδηγούν οι θέσεις που διατυπώνει η ομάδα εργασίας του ΝΑΡ;
Αποτελεί εθνική τραγωδία η συγκρότηση Μετώπου, από το λεγόμενο Δημοκρατικό Τόξο έως και την ομάδα εργασίας του ΝΑΡ, εθνικής μειοδοσίας και άκρατου εθνομηδενισμού.
Πατριωτικό φρόνημα σε πλήρη καταστολή.
Ραγιαδισμός στο «Κόκκινο».
Αυτού του είδους οι αντιλήψεις θα ήταν εύλογες από οργανώσεις τύπου Σ.Ε.Κ.
Είναι λυπηρό το γεγονός, ότι εκφράζονται από μία οργάνωση που προέρχεται από την Εαμογεννή Αριστερά.
Για δες καιρό που διάλεξε η ομάδα εργασίας του ΝΑΡ, για την δημοσίευση των θέσεών τους, σχετικά με το ζήτημα του Αιγαίου και τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Την ημέρα της επετείου του εορτασμού της 25ης Μαρτίου, της εθνικοαπελευθερωτικής Επανάστασης του 1821!!!
Ίσως και να ήθελαν με τον πιο «λαμπρό» τρόπο να τιμήσουν τους ήρωες του ’21!!!
Και πραγματικά τους τιμούν δεόντως, ενταφιάζοντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της Χώρας, που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο, στο όνομα ενός δήθεν Διεθνισμού.
Ταυτόχρονα λειτουργούν ως λαγοί μαζί με τον κο Κοτζιά - το αίμα νερό δεν γίνεται - προτρέποντας την Κυβέρνηση και προετοιμάζοντας τον Ελληνικό λαό και κυρίως την Αριστερά, για τις «αναγκαίες υποχωρήσεις» εκ μέρους της Χώρας μας, προκειμένου να «εξομαλυνθούν» οι σχέσεις της με την Τουρκία.
Εάν κάποιοι τους απέδιδαν «επαναστατικό» βερμπαλισμό, έρχεται το δημοσιευθέν πόνημα, να τους διαψεύσει.
Ο ρεαλισμός μέχρι κυνισμού, διακρίνει την πολιτική σκέψη των συντακτών του ΝΑΡ.
Ρεαλισμός, που δύσκολα μπορεί κανείς να ξεδιαλύνει, αν είναι η μπροστινή ή πίσω αυλή του ΣΥΡΙΖΑ, ή η φωνή του κου Κατρούγκαλου.
Στην σελ. 8 του Πριν και σε άρθρο που φέρει τον τίτλο «Το άδικο Διεθνές Δίκαιο και τα αστικά σχέδια» και υπότιτλο «Χωρικά ύδατα, Υφαλοκρηπίδα & ΑΟΖ» δημοσιεύουν μία επισκόπηση των άρτι διατυπωμένων απόψεών τους, παραπέμποντάς μας στην ιστοσελίδα:
http://www.narnet.gr/articles/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%8D%CE%B4%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%85%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B7%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BF%CE%B6
Σε αυτήν και εμείς καταφεύγουμε και διαβάζουμε:
«Η Ελλάδα μιλάει για το «δικαίωμα της επέκτασης στα 12 ν. μίλια». Ωστόσο αν το πλάτος των Χωρικών υδάτων μείνει στα 6 μίλια (όπως είναι από το 1936, δηλαδή 80 χρόνια περίπου) τα Χωρικά Ύδατα της Ελλάδας θα αποτελούν το 43,5% του Αιγαίου, της Τουρκίας το 7,5% και τα Διεθνή το 49%».
Στην περίπτωση επέκτασης στα 12 μίλια, τότε τα αντίστοιχα ποσοστά γίνονται 71,5% για την Ελλάδα, 8,8% για την Τουρκία και τα Διεθνή ύδατα περιορίζονται στο 19,7%.
Το Αιγαίο μετατρέπεται σε Ελληνική λίμνη, η Τουρκία περιορίζεται εξαιρετικά, ενώ η διεθνής ναυσιπλοΐα μπαίνει σε μονοπάτια που ούτε ο Ελληνικός εφοπλισμός θα ήθελε, πόσο μάλλον κράτη όπως η Ρωσία.
Κάθε πλοίο που θα διέρχεται πλέον από το Αιγαίο θα πρέπει να αποδεικνύει ότι εκτελεί «αβλαβή διέλευση».
Ας δούμε όμως και τι γράφει στο βιβλίο του ο «άσπονδος» φίλος της Ελλάδος και πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας ΑΧΜΕΤ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ. «Το Στρατηγικό Βάθος» και με υπότιτλο «Η Διεθνής θέση της Τουρκίας».
Εκδόσεις Ποιότητα, σχετικά με το Αιγαίο, σελ. 261.
«Σύμφωνα με το ισχύον καθεστώς των χωρικών υδάτων διαμορφώνεται βάσει της αρχής των 6 ν.μ. την οποία υποστηρίζει και η Τουρκία, μόνο το 8,8% του Αιγαίου βρίσκεται υπό Τουρκική κυριαρχία. Το ποσοστό που κατέχει βάσει αυτού του καθεστώτος η Ελλάδα που δεν της αρέσει, αγγίζει το 35% ενώ το 56,2% του Αιγαίου συνιστά ανοικτή θάλασσα (διεθνή ύδατα). Στην περίπτωση που ισχύσει η εφαρμογή των 12 ν.μ. η Τουρκία στην πράξη δεν θα έχει πρόσβαση στο Αιγαίο χωρίς την άδεια της Ελλάδας. Σε αυτή την περίπτωση, ενώ το ποσοστό της ανοικτής θάλασσας θα υποχωρήσει στο 26% του Αιγαίου, η κυριαρχία της Ελλάδας θα ανέλθει στο 63,9% το Αιγαίο θα γίνει μια κλειστή θάλασσα της Ελλάδας και το ποσοστό της Τουρκίας θα κυμαίνεται γύρω στο 10%.
Στην περίπτωση που η Ελληνική θέση αποκτήσει ισχύ, η Τουρκία θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια στρατηγική πολιορκία, αλλά θα επηρεαστεί απευθείας και στις οικονομικές της δραστηριότητες».
Εκτός από τις διαφορές στα ποσοστά, δεν είναι εμφανές ότι οι απόψεις μοιάζουν, σαν δύο σταγόνες νερού;
Έκπληξη επίσης προκαλεί το ενδιαφέρον του ΝΑΡ για τα συμφέροντα των Ελλήνων εφοπλιστών, συμφέροντα που πλήττονται από τον περιορισμό των διεθνών υδάτων.
Και η μία έκπληξη διαδέχεται την άλλη. Μόνον οι κανονιοφόροι της «Ιμπεριαλιστικής» Ρωσίας διέρχονται των διεθνών υδάτων του Αιγαίου;
Της επιθετικής ιμπεριαλιστικής Αμερικής, δεν χρησιμοποιούν τους ίδιους διαύλους.
Τί μας προτείνει αλήθεια το ΝΑΡ;
Να τους παρέχουμε μεγαλύτερο θαλάσσιο χώρο ασυδοσίας;
Να μην τους υποβάλλουμε στην «βάσανο» της αβλαβούς διέλευσης.
Ή μήπως δεν ξέρουν ότι η πρόταση για την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια και την επέκταση της ΑΟΖ στα 200 ν.μ. πέραν των χωρικών υδάτων είχε υποστηριχθεί από τις χώρες του Τρίτου κόσμου, ενώ καταψηφίστηκε, από τις τότε δύο Υπερδυνάμεις ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, καθώς επίσης και από την Τουρκία, για ευνόητους λόγους.
Η απόφαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της θάλασσας (Σύμβαση του Μοντέγιο Μπαίυ) που υπεγράφη το 1982, αποτελεί Διεθνές δίκαιο.
Μήπως για τους Συντάκτες του ΝΑΡ πρέπει να ισχύει το Δίκαιο του ισχυρότερου;
Γιατί κύριοι του ΝΑΡ, οι χώρες του Τρίτου κόσμου επέβαλαν αυτήν την σύμβαση;
Ασφαλώς, για να προστατεύσουν τις χώρες τους από τις επιθετικές ενέργειες των Ιμπεριαλιστών, προστατεύοντας ταυτόχρονα και τον θαλάσσιο και υποθαλάσσιο φυσικό τους πλούτο.
Και συνεχίζει ακάθεκτη η ομάδα εργασίας του ΝΑΡ.
«Η μονομερής επομένως επέκταση από μεριάς της Ελλάδας στα 12 ν. μίλια συνιστά τυχοδιωκτική ενέργεια, με πιθανές βαριές συνέπειες για τον Ελληνικό λαό (και τον Τουρκικό), ενώ στερείται κάθε έννοια δικαιοσύνης αλλά και ρεαλισμού. Σημειώνεται ότι η Τουρκία από το 1995 έχει θεωρήσει μια τέτοια κίνηση ως αιτία πολέμου (cassus belli)».
Σε αυτό το εδάφιο, μπορούμε να διαπιστώσουμε μια ποιοτική διαφορά.
Ενώ μέχρι σήμερα ταύτιζαν το θύμα με τον θύτη, τώρα η Τουρκία τελεί εν δικαίω, και βεβαίως ανθίσταται, προβάλλοντας το «cassus belli».
Απίστευτο και όμως αληθινό. Scripta Manent.
Αλλά μην ανησυχείτε υπάρχουν και προτάσεις.
Έτσι η αντίληψή μας θα γίνει σφαιρική, χωρίς να αφήνει κανένα «κενό» από την σκέψη των φωστήρων της «Κομμουνιστικής» Όρθοδοξίας.
«Αντίθετα μια διαπραγμάτευση, και ειδική συμφωνία για το Αιγαίο, με οικειοθελή μερική αποποίηση από μεριάς της Ελλάδας του «δικαιώματος επέκτασης» θα μπορούσε να ακολουθήσει το δρόμο της λογικής, ορίζοντας με διαπραγμάτευση και ειδική συμφωνία για τα Χωρικά Ύδατα με επωφελή τρόπο για τις δύο χώρες, αλλά και διαδρόμους για την διεθνή ναυσιπλοΐα».
Τι διαφορετικό λένε από τον κο Κοτζιά;
Ο οποίος μας επέστησε την προσοχή, ώστε να μην είμαστε «μοναχοφάηδες» στο Αιγαίο, τονίζοντας την προβληματικότητα των χωρικών υδάτων του Καστελόριζου, που απορρέει από την μεγάλη έκταση των Μικρασιατικών ακτών.
Τι διαφορετικό εκφράζουν από τον κο Κατρούγκαλο, όταν στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Τουρκία και στην συνάντησή του με τον ομόλογό του Τούρκο Υπουργό, ανέφερε τα εξής: «Βλέπουμε θετικά τη συμμετοχή της Τουρκίας στην ενεργειακή εξίσωση της Ανατολικής Μεσογείου. Ουδείς μπορεί να την αποκλείσει από αυτή την περιοχή, όταν έχει τόσα χιλιόμετρα ακτή στη Μεσόγειο».
Άλλωστε και στο εκτεταμένο κείμενο της ομάδας εργασίας του ΝΑΡ, η προβληματικότητα των Χωρικών Υδάτων του Καστελόριζου, λόγω των εκτεταμένων Τουρκικών ακτογραμμών τονίζεται ιδιαίτερα.
Το εν λόγω κείμενο όμως, παραθέτει και παραδείγματα διαφορετικής οριοθέτησης των Χωρικών Υδάτων, πέραν του Διεθνούς Δικαίου: «Πολλές χώρες έχουν κάνει το ίδιο και ειδικά στις περιπτώσεις θαλασσίων κόλπων, στενών περασμάτων κλπ. Η Ιαπωνία με τις γειτονικές χώρες Χωρικά Ύδατα 3 ν. μιλίων για τα στενά της. Το ίδιο και η Εσθονία σε συμφωνίες με την Φιλανδία και Ρωσία στον κόλπο της Φιλανδίας, όπως και άλλες χώρες».
Εδώ ας αφήσουμε τον κο Νταβούτογλου να ξεδιπλώσει την σκέψη του από το βιβλίο του «Το στρατηγικό βάθος» σελ. 368.
«Το γεγονός ότι οι δίαυλοι «ανατολικά και δυτικά της Κρήτης» αφενός της Καρπάθου και της Κάσου και αφετέρου των Κυθήρων και του ακρωτηρίου της Σπάθης αλλά και τις Καρπάθου και της Μαρμαρίδας, έχουν περικυκλωθεί από αυτά τα νησιά επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό τη σύνδεση της Τουρκίας με τον Εύξεινο Πόντο - Προποντίδα - Μεσόγειο» και Κύπρο θα πρόσθετα εγώ.
Προτροπή του ΝΑΡ, ας προβούμε σε διευκολύνσεις που θα βοηθήσουν την Τουρκία να γίνει και De Jure Περιφερειακή Υπερδύναμη.
Χωρίς την έξοδο στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο είναι αδύνατον να παίξει αυτόν τον ρόλο.
Αν τελικά τα καταφέρει, το καθεστώς Φιλανδοποίησης για τη Χώρα μας θα είναι γεγονός.
Το παράδειγμα της διευθετήσεως, μεταξύ Φιλανδίας και πρώην ΕΣΣΔ είναι χαρακτηριστικό.
Δορυφόρος της ΕΣΣΔ η Φιλανδία, ίδια τύχη επιφυλλάσσουν οι του ΝΑΡ και για την Χώρα μας; Όσο για την Ιαπωνία, χώρα ηττημένη στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, που της απαγόρευσαν ακόμη και την απόκτηση ενόπλων δυνάμεων, θα ήταν δυνατόν η μη αποδοχή από μέρους της, των 3 ν. μιλίων;
Μήπως προφητικά οραματιζόμενοι, οι συντάκτες της ομάδας εργασίας του ΝΑΡ, προβλέπουν κάποιο στημένο «θερμό» επεισόδιο στο Αιγαίο και μια ήττα της Χώρας, οπότε ως λογικό επόμενο θα ακολουθήσει μια διαδικασία εθνικών εκπτώσεων;
Από την Ντούρα «Αριστερά» δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ. Καμία έκπληξη, ο δεξιός και ο αριστερός οπορτουνισμός πάνε χέρι-χέρι.
Από το ίδιο κείμενο: «Ο Χ. Ροζάκης ως άρση του αδιεξόδου 10 ν. μίλια και προς το συμφέρον των τρίτων χωρών που στην περίπτωση των 12 Μιλίων θα ήταν αναγκασμένοι να εφαρμόσουν την αβλαβή διέλευση, με ότι αυτό συνεπάγεται».
«Βαρυσήμαντη» εναλλακτική πρόταση.
Αποφεύγεται ο «εξευτελισμός» της αβλαβούς διέλευσης!!!
Ποντάρουμε στην εύνοια των Ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, παίρνει κάτι και η Τουρκία.
Με Ροζάκη και η κατακόκκινη «Αριστερά».
Ως προς τις αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου που αναφέρονται στο κείμενο εργασίας του ΝΑΡ προς επίλυση αντίστοιχων διακρατικών διαφορών και το ενδεχόμενο προσφυγής της χώρας μας, έχουμε να κάνουμε τις εξής παρατηρήσεις:
1) Αποτελεί νέα έκπληξη από την μεριά του ΝΑΡ, η πρόταση «Λεγκανιστικών» διαδικασιών.
2) Αντίστοιχες προτάσεις είχαν διατυπωθεί κι από το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ.
3) Μια τέτοια είδους προσφυγή, απαιτεί την σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας.
4) Και το πιο σημαντικό η απόφαση του Δικαστηρίου, εξαρτάται από τα ζητήματα που θα υποβάλλεις στην κρίση του.
Εάν θέτεις στην κρίση του δικαστηρίου την αναθεώρηση του Δικαίου της θάλασσας που διέπεται από την σύμβαση του Ο.Η.Ε. και ισχύει και για την θάλασσα του Αιγαίου και της Α. Μεσογείου, τότε η απόφασή του θα αποτελεί ένα Εθνικό Βατερλώ.
Τί ανάγκη όμως έχομε, για ένα εθνικό Βατερλώ που θα προκύπτει από την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου, όταν προς μια τέτοια ήττα, οδηγούν οι θέσεις που διατυπώνει η ομάδα εργασίας του ΝΑΡ;
Αποτελεί εθνική τραγωδία η συγκρότηση Μετώπου, από το λεγόμενο Δημοκρατικό Τόξο έως και την ομάδα εργασίας του ΝΑΡ, εθνικής μειοδοσίας και άκρατου εθνομηδενισμού.
Πατριωτικό φρόνημα σε πλήρη καταστολή.
Ραγιαδισμός στο «Κόκκινο».
Αυτού του είδους οι αντιλήψεις θα ήταν εύλογες από οργανώσεις τύπου Σ.Ε.Κ.
Είναι λυπηρό το γεγονός, ότι εκφράζονται από μία οργάνωση που προέρχεται από την Εαμογεννή Αριστερά.
ΠΗΓΗ
====================
Του Δημήτρη Μηλάκα
Η ιδέα της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, ως της «μόνης ρεαλιστικής επιλογής» για την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων επανέρχεται στο προσκήνιο και στις σκέψεις της ελληνικής κυβέρνησης. Οι λόγοι για τους οποίους αυτή η παλαιά (από τη δεκαετία του 1970) ιδέα επανεμφανίζεται μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:
1. Το παγκόσμιο ενεργειακό λόμπι πιέζει για πολιτικές διευθετήσεις προκειμένου να συνεχιστούν απρόσκοπτα και με ασφάλεια τα πρότζεκτ που βρίσκονται σε εξέλιξη στην ανατολική Μεσόγειο.
2. Ελληνικές κυβερνήσεις του παρελθόντος (Σημίτης - Παπανδρέου) έχουν ολοκληρώσει με κάθε λεπτομέρεια τις συζητήσεις οι οποίες περιγράφουν επακριβώς τους όρους του συμβιβασμού που οδηγεί στη συνεκμετάλλευση.
3. Η λογική της συνεκμετάλλευσης συνάδει έτσι κι αλλιώς με την κατάσταση που οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ έχουν δημιουργήσει στην περιοχή, αντιμετωπίζοντας Ελλάδα και Τουρκία ως ενιαίο χώρο και αδιαφορώντας για... λεπτομέρειες όπως είναι τα σύνορα, τα οποία από το 1996 και την κρίση των Ιμίων είναι – ας μην το ξεχνάμε – γκρίζα.
4. Η παρούσα κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός απέδειξαν στον συμβιβασμό με τα Σκόπια ότι είναι σε θέση να αγνοήσουν το βάρος τέτοιων «ιστορικά φορτισμένων» υποθέσεων και να ρισκάρουν αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος.
Απ’ τον Σημίτη στον... Τσιρώνη
Όπως φάνηκε στις πρόσφατες δηλώσεις του πρώην και του νυν υπουργού Εξωτερικών (Κοτζιάς - Κατρούγκαλος), αλλά και από την τοποθέτηση του τέως αναπληρωτή υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και βουλευτή της κυβερνητικής πλειοψηφίας (Τσιρώνης), η κυβέρνηση έχει τη διάθεση να πιάσει το νήμα των ελληνοτουρκικών από εκεί που το είχαν αφήσει οι κυβερνήσεις Σημίτη.
● Ο Νίκος Κοτζιάς μιλώντας σε συνέδριο (των Δελφών) διαβεβαίωσε τα ενεργειακά λόμπι και την Άγκυρα ότι «δεν είμαστε μοναχοφάηδες».
● Ο Γιώργος Κατρούγκαλος, σε συνέντευξή του σε τουρκική εφημερίδα, επιβεβαίωσε τη θέση της Αγκυρας ότι τίποτε στην περιοχή δεν μπορεί να γίνει ερήμην της Τουρκίας.
● Ο Γιάννης Τσιρώνης, υπογραμμίζοντας τη γεωγραφική θέση του Καστελλόριζου (δεν βρίσκεται στο Αιγαίο, αλλά στη Μεσόγειο), εμφανίζεται να αποδέχεται την τουρκική επιχειρηματολογία ότι το εν λόγω (ελληνικό) νησί είναι ειδική περίπτωση.
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι αυτό το μπαράζ «περίεργων» τοποθετήσεων εκδηλώθηκε λίγο μετά τη μακρά συνάντηση και κατ’ ιδίαν συζήτηση που είχε ο πρωθυπουργός με τον Ερντογάν κατά την επίσκεψή του στην Άγκυρα.
Σ’ αυτήν τη συνάντηση επισήμως ανακοινώθηκε κάποιου είδους μορατόριουμ με την επαναφορά των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (τα οποία έχουν συμφωνηθεί στο παρελθόν) προκειμένου να αποκατασταθεί στοιχειώδης ηρεμία μέχρι τις ελληνικές εκλογές και την ανάδειξη της νέας ελληνικής κυβέρνησης, η οποία θα έχει τον απαραίτητο πολιτικό χρόνο για να επιχειρήσει τη διευθέτηση.
Το έδαφος για μια διευθέτηση στα ελληνοτουρκικά, σε τεχνικό τουλάχιστον επίπεδο, είναι έτοιμο. Όπως έχει σε ανύποπτο χρόνο πληροφορήσει το «Ποντίκι» στενός συνεργάτης του τότε υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Παπανδρέου, «όλα ήταν έτοιμα, αλλά μας πρόλαβαν οι εκλογές του 2004».
Με σημαδεμένα χαρτιά
Αυτήν ακριβώς την εικόνα, ότι «όλα είναι έτοιμα» για μια ελληνοτουρκική συμφωνία στη βάση της συνεκμετάλλευσης δίνει σε βιβλίο του και ο Τούρκος διπλωμάτης Ντενίζ Μπουλούκμπασι, ο οποίος πήρε μέρος στις διερευνητικές επαφές Ελλάδας - Τουρκίας από το 2002 μέχρι το 2007.
Ο Τούρκος διπλωμάτης υποστηρίζει ότι η ελληνική κυβέρνηση, την περίοδο 2002 - 2003, με πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη και ΥΠΕΞ τον Γ. Παπανδρέου, είχε δεχτεί να μπει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η τουρκική αξίωση να δεσμευτεί η Ελλάδα ότι σε ορισμένες περιοχές του Αιγαίου δεν θα ασκήσει το δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια.
Όπως αναφέρει ο Τούρκος πρώην διπλωμάτης στο βιβλίο του, οι περιοχές που συμφωνήθηκε να παραμείνουν στα 6 ναυτικά μίλια είναι οι παρακάτω:
● Ανάμεσα στα τουρκικά παράλια και τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
● Η ανατολική, η νότια και η βόρεια πλευρά της Σαμοθράκης και της Λήμνου.
● Οι βόρειες και νότιες πλευρές της Λέσβου, των Ψαρών και της Χίου.
● Η βόρεια πλευρά της Σάμου.
● Η βόρεια, η νότια και η δυτική πλευρά της Ικαρίας.
● Η περιοχή με καθεστώς ανοικτής θάλασσας που επεκτείνεται ανάμεσα από τη Μύκονο και την Ικαρία στη Μεσόγειο.
● Ο δίαυλος Ρόδου - Καρπάθου.
● Ο δίαυλος Κάσου - Κρήτης.
● Ο δίαυλος Αντικυθήρων - Κρήτης.
Απ’ όλα αυτά εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος για ποιο λόγο η ελληνική κυβέρνηση, αν και το έχει δημοσίως ανακοινώσει (Κοτζιάς, κατά την τελετή αποχώρησής του από το ΥΠΕΞ) δυσκολεύεται να προχωρήσει σε κινήσεις που έχουν να κάνουν με την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων ακόμη και σε περιοχές... μακριά από το Αιγαίο, όπως είναι η περιοχή των Κυθήρων (δίαυλος Αντικυθήρων - Κρήτης) και της Κρήτης (δίαυλος Κάσου - Κρήτης).
Σε κάθε περίπτωση, παρά τις εσωτερικές πολιτικές δυσκολίες, η επόμενη ελληνική κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να επανέλθει στο τραπέζι μιας ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης η οποία θα γίνει με «σημαδεμένα χαρτιά» καθώς οι βασικές ελληνικές υποχωρήσεις έχουν ήδη καταγραφεί στο παρελθόν.
Κάτι που επίσης αξίζει να υπογραμμιστεί είναι ότι η «ανάγκη» για διευθετήσεις στα ελληνοτουρκικά δεν υπαγορεύεται από κάποιον ελληνικό σχεδιασμό, αλλά από την πίεση του διεθνούς παράγοντα και των ενεργειακών λόμπι, που βιάζονται να προχωρήσουν στην εκμετάλλευση των πόρων της περιοχής επιβάλλοντας μια τάξη η οποία θα επικυρώσει τις αξιώσεις της Άγκυρας, αφού... «τίποτε δεν μπορεί να γίνει στην περιοχή ερήμην της Τουρκίας».
Πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
====================
Ώριμη «ιδέα» η συνεκμετάλλευση - Τη θέλουν ενεργειακά λόμπι, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Τουρκία
Του Δημήτρη Μηλάκα
Η ιδέα της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, ως της «μόνης ρεαλιστικής επιλογής» για την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων επανέρχεται στο προσκήνιο και στις σκέψεις της ελληνικής κυβέρνησης. Οι λόγοι για τους οποίους αυτή η παλαιά (από τη δεκαετία του 1970) ιδέα επανεμφανίζεται μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:
1. Το παγκόσμιο ενεργειακό λόμπι πιέζει για πολιτικές διευθετήσεις προκειμένου να συνεχιστούν απρόσκοπτα και με ασφάλεια τα πρότζεκτ που βρίσκονται σε εξέλιξη στην ανατολική Μεσόγειο.
2. Ελληνικές κυβερνήσεις του παρελθόντος (Σημίτης - Παπανδρέου) έχουν ολοκληρώσει με κάθε λεπτομέρεια τις συζητήσεις οι οποίες περιγράφουν επακριβώς τους όρους του συμβιβασμού που οδηγεί στη συνεκμετάλλευση.
3. Η λογική της συνεκμετάλλευσης συνάδει έτσι κι αλλιώς με την κατάσταση που οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ έχουν δημιουργήσει στην περιοχή, αντιμετωπίζοντας Ελλάδα και Τουρκία ως ενιαίο χώρο και αδιαφορώντας για... λεπτομέρειες όπως είναι τα σύνορα, τα οποία από το 1996 και την κρίση των Ιμίων είναι – ας μην το ξεχνάμε – γκρίζα.
4. Η παρούσα κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός απέδειξαν στον συμβιβασμό με τα Σκόπια ότι είναι σε θέση να αγνοήσουν το βάρος τέτοιων «ιστορικά φορτισμένων» υποθέσεων και να ρισκάρουν αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος.
Απ’ τον Σημίτη στον... Τσιρώνη
Όπως φάνηκε στις πρόσφατες δηλώσεις του πρώην και του νυν υπουργού Εξωτερικών (Κοτζιάς - Κατρούγκαλος), αλλά και από την τοποθέτηση του τέως αναπληρωτή υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και βουλευτή της κυβερνητικής πλειοψηφίας (Τσιρώνης), η κυβέρνηση έχει τη διάθεση να πιάσει το νήμα των ελληνοτουρκικών από εκεί που το είχαν αφήσει οι κυβερνήσεις Σημίτη.
● Ο Νίκος Κοτζιάς μιλώντας σε συνέδριο (των Δελφών) διαβεβαίωσε τα ενεργειακά λόμπι και την Άγκυρα ότι «δεν είμαστε μοναχοφάηδες».
● Ο Γιώργος Κατρούγκαλος, σε συνέντευξή του σε τουρκική εφημερίδα, επιβεβαίωσε τη θέση της Αγκυρας ότι τίποτε στην περιοχή δεν μπορεί να γίνει ερήμην της Τουρκίας.
● Ο Γιάννης Τσιρώνης, υπογραμμίζοντας τη γεωγραφική θέση του Καστελλόριζου (δεν βρίσκεται στο Αιγαίο, αλλά στη Μεσόγειο), εμφανίζεται να αποδέχεται την τουρκική επιχειρηματολογία ότι το εν λόγω (ελληνικό) νησί είναι ειδική περίπτωση.
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι αυτό το μπαράζ «περίεργων» τοποθετήσεων εκδηλώθηκε λίγο μετά τη μακρά συνάντηση και κατ’ ιδίαν συζήτηση που είχε ο πρωθυπουργός με τον Ερντογάν κατά την επίσκεψή του στην Άγκυρα.
Σ’ αυτήν τη συνάντηση επισήμως ανακοινώθηκε κάποιου είδους μορατόριουμ με την επαναφορά των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (τα οποία έχουν συμφωνηθεί στο παρελθόν) προκειμένου να αποκατασταθεί στοιχειώδης ηρεμία μέχρι τις ελληνικές εκλογές και την ανάδειξη της νέας ελληνικής κυβέρνησης, η οποία θα έχει τον απαραίτητο πολιτικό χρόνο για να επιχειρήσει τη διευθέτηση.
Το έδαφος για μια διευθέτηση στα ελληνοτουρκικά, σε τεχνικό τουλάχιστον επίπεδο, είναι έτοιμο. Όπως έχει σε ανύποπτο χρόνο πληροφορήσει το «Ποντίκι» στενός συνεργάτης του τότε υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Παπανδρέου, «όλα ήταν έτοιμα, αλλά μας πρόλαβαν οι εκλογές του 2004».
Με σημαδεμένα χαρτιά
Αυτήν ακριβώς την εικόνα, ότι «όλα είναι έτοιμα» για μια ελληνοτουρκική συμφωνία στη βάση της συνεκμετάλλευσης δίνει σε βιβλίο του και ο Τούρκος διπλωμάτης Ντενίζ Μπουλούκμπασι, ο οποίος πήρε μέρος στις διερευνητικές επαφές Ελλάδας - Τουρκίας από το 2002 μέχρι το 2007.
Ο Τούρκος διπλωμάτης υποστηρίζει ότι η ελληνική κυβέρνηση, την περίοδο 2002 - 2003, με πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη και ΥΠΕΞ τον Γ. Παπανδρέου, είχε δεχτεί να μπει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η τουρκική αξίωση να δεσμευτεί η Ελλάδα ότι σε ορισμένες περιοχές του Αιγαίου δεν θα ασκήσει το δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια.
Όπως αναφέρει ο Τούρκος πρώην διπλωμάτης στο βιβλίο του, οι περιοχές που συμφωνήθηκε να παραμείνουν στα 6 ναυτικά μίλια είναι οι παρακάτω:
● Ανάμεσα στα τουρκικά παράλια και τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
● Η ανατολική, η νότια και η βόρεια πλευρά της Σαμοθράκης και της Λήμνου.
● Οι βόρειες και νότιες πλευρές της Λέσβου, των Ψαρών και της Χίου.
● Η βόρεια πλευρά της Σάμου.
● Η βόρεια, η νότια και η δυτική πλευρά της Ικαρίας.
● Η περιοχή με καθεστώς ανοικτής θάλασσας που επεκτείνεται ανάμεσα από τη Μύκονο και την Ικαρία στη Μεσόγειο.
● Ο δίαυλος Ρόδου - Καρπάθου.
● Ο δίαυλος Κάσου - Κρήτης.
● Ο δίαυλος Αντικυθήρων - Κρήτης.
Απ’ όλα αυτά εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος για ποιο λόγο η ελληνική κυβέρνηση, αν και το έχει δημοσίως ανακοινώσει (Κοτζιάς, κατά την τελετή αποχώρησής του από το ΥΠΕΞ) δυσκολεύεται να προχωρήσει σε κινήσεις που έχουν να κάνουν με την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων ακόμη και σε περιοχές... μακριά από το Αιγαίο, όπως είναι η περιοχή των Κυθήρων (δίαυλος Αντικυθήρων - Κρήτης) και της Κρήτης (δίαυλος Κάσου - Κρήτης).
Σε κάθε περίπτωση, παρά τις εσωτερικές πολιτικές δυσκολίες, η επόμενη ελληνική κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να επανέλθει στο τραπέζι μιας ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης η οποία θα γίνει με «σημαδεμένα χαρτιά» καθώς οι βασικές ελληνικές υποχωρήσεις έχουν ήδη καταγραφεί στο παρελθόν.
Κάτι που επίσης αξίζει να υπογραμμιστεί είναι ότι η «ανάγκη» για διευθετήσεις στα ελληνοτουρκικά δεν υπαγορεύεται από κάποιον ελληνικό σχεδιασμό, αλλά από την πίεση του διεθνούς παράγοντα και των ενεργειακών λόμπι, που βιάζονται να προχωρήσουν στην εκμετάλλευση των πόρων της περιοχής επιβάλλοντας μια τάξη η οποία θα επικυρώσει τις αξιώσεις της Άγκυρας, αφού... «τίποτε δεν μπορεί να γίνει στην περιοχή ερήμην της Τουρκίας».
Πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
Σχόλια