Του Katu Arkonada*
1ο: «Ο Γκουαϊδό αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος σύμφωνα με το Σύνταγμα». Ψέμα!
Το Σύνταγμα, άρθρο 233, δίνει πράγματι στον Πρόεδρο της Βουλής τη δυνατότητα να ασκήσει προσωρινά τα καθήκοντα του Προέδρου της χώρας, αυτό όμως μόνο στις παρακάτω περιπτώσεις: 1) αν ο εν ενεργεία εκλεγμένος πρόεδρος πεθάνει, 2) αν παραιτηθεί, 3) αν παυθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο, 4) αν διαγνωσθεί από ιατρικό συμβούλιο ότι πάσχει από σωματική ή πνευματική ανικανότητα, 5) αν εγκαταλείψει το αξίωμά του, 6) αν ανακληθεί από το εκλογικό σώμα. Καμία από τις παραπάνω περιπτώσεις δεν συντρέχει όσον αφορά τον Μαδούρο. Επιπλέον, το Σύνταγμα ορίζει ότι, σε οιαδήποτε εκ των ανωτέρω περιπτώσεων, ο/η πρόεδρος αντικαθίσταται από τον/την αντιπρόεδρο. Εάν και αυτός/ή εκλείψει, τότε μόνο αντικαθίσταται από τον/την πρόεδρο της βουλής, που οφείλει να διενεργήσει προεδρικές εκλογές εντός 30 ημερών.
2ο: «Ο Γκουαϊδό έχει την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας». Ψέμα!
Στην ταύτιση της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας αποκλειστικά με τη Δύση, έχουμε συνηθίσει. Πάντως στην ορκωμοσία του Μαδούρο, στις 10 Ιανουαρίου, αντιπροσωπεύθηκαν πάνω από 80 χώρες και περιφερειακές ενώσεις – από τη Ρωσία και την Κίνα ως τον Αραβικό Σύνδεσμο και την Αφρικανική Ένωση. Αυτές οι χώρες, και άλλες που δεν παραβρέθηκαν στην ορκωμοσία, αναγνωρίζουν την κυβέρνηση Μαδούρο – όπως εξάλλου και ο ΟΗΕ (αλλά ποιος είναι ο ΟΗΕ για να έχει και άποψη;). Ο Γκουαϊδό, αντίθετα, αναγνωρίζεται από τις δυτικές δυνάμεις που δεν αναγνώρισαν το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών (ΗΠΑ, πλειοψηφία Ε.Ε., Καναδάς, Αυστραλία) και την Ομάδα της Λίμα (με τη σημαντική εξαίρεση του Μεξικού). Οι μοναδικές άλλες «τρίτες» χώρες που αναγνώρισαν τον Γκουαϊδό είναι το Ισραήλ, η Γεωργία και κάποια ΝΑΤΟϊκά προτεκτοράτα των Βαλκανίων.
3ο: «Ο Γκουαϊδό δεν έχει σχέση με τις ομάδες που διαπράττουν βιαιότητες». Ψέμα!
Ο Γκουαϊδό εκλέχθηκε βουλευτής με τη λίστα του κόμματος Voluntad Popular, το οποίο δεν αναγνώρισε ούτε τις προηγούμενες προεδρικές εκλογές (2013), και ο ηγέτης του οποίου καταδικάστηκε ως ηθικός αυτουργός των βιαιοτήτων του 2014, που κατέληξαν στο θάνατο 43 ανθρώπων και στον τραυματισμό εκατοντάδων.
4ο: «Η βουλή (της οποίας πρόεδρος είναι ο Γκουαϊδό) είναι το μοναδικό νόμιμο σώμα». Ψέμα!
Διότι το άρθρο 348 του Συντάγματος ορίζει τον τρόπο σύγκλησης Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης (εκλέχθηκε, αλλά δεν την αναγνωρίζουν οι πραξικοπηματίες, οι δε χώρες της Δύσης κάνουν ότι δεν ξέρουν καν πως υπάρχει). Και το άρθρο 349 ορίζει ότι οι ήδη υπάρχουσες εξουσίες (η βουλή) δεν μπορούν να μπλοκάρουν τις αποφάσεις της Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης. Η ανάδειξη της Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης πραγματοποιήθηκε δηλαδή σε συμφωνία με το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος, άρα είναι κι αυτή νόμιμο σώμα.
5. «Ο Μαδούρο εκλέχθηκε με απάτη σε εκλογές όπου δεν είχε αντίπαλο». Ψέμα!
Πες-πες, κάτι θα μείνει… Όμως οι προεδρικές εκλογές της 20ής Μαΐου οργανώθηκαν από την ίδια Εφορευτική Επιτροπή και με το ίδιο σύστημα ψηφοφορίας με το οποίο εκλέχθηκε βουλευτής και ο Γκουαϊδό. Υπήρχαν 3 υποψήφιοι της αντιπολίτευσης, που συγκέντρωσαν συνολικά 33% (η πιο «σκληρή» πτέρυγα της αντιπολίτευσης καλούσε σε αποχή). Αυτή καθαυτή η διαδικασία των προεδρικών εκλογών, οι κανόνες της και η επόπτευσή της από ανεξάρτητους παρατηρητές συμφωνήθηκαν στις συνομιλίες κυβέρνησης-αντιπολίτευσης που πραγματοποιήθηκαν επί μήνες στη Δομινικανή Δημοκρατία με τη διαμεσολάβηση του πρώην Ισπανού πρωθυπουργού Θαπατέρο (που κι αυτός συμμετείχε ως παρατηρητής στις προεδρικές εκλογές).
6ο: «Δεν υπάρχει δημοκρατία στη Βενεζουέλα». Ψέμα!
Μιας και οι Δυτικοί συνηθίζουν να ταυτίζουν τη δημοκρατία με τις εκλογές, ας τους θυμίσει κάποιος ότι, από το 1998 μέχρι σήμερα πραγματοποιήθηκαν: 5 (πέντε) προεδρικές εκλογές, 4 (τέσσερις) κοινοβουλευτικές εκλογές, 6 (έξι) περιφερειακές εκλογές, 4 (τέσσερις) δημοτικές εκλογές, 4 (τέσσερα) δημοψηφίσματα και μία εθνική διαβούλευση. Σύνολο, 23 εκλογές σε 20 χρόνια. Όλες με το ίδιο εκλογικό σύστημα, το οποίο ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ (που έχει συμμετάσχει ως παρατηρητής σε εκλογές σε δεκάδες χώρες) χαρακτήρισε ως «το ασφαλέστερο στον κόσμο».
7ο: «Στη Βενεζουέλα υπάρχει ανθρωπιστική κρίση». Μισή αλήθεια!
Βεβαίως. Είναι όμως μισή αλήθεια επειδή αποκρύπτονται βασικές αιτίες της, όπως ο οικονομικός πόλεμος που εντάθηκε μετά το θάνατο του Τσάβες, σχεδόν ταυτόχρονα με την πτώση των τιμών του πετρελαίου – η οποία θεωρήθηκε από ΗΠΑ και Ε.Ε. ευκαιρία αλλαγής καθεστώτος. Το 2014 το Κογκρέσο των ΗΠΑ επιβάλει κυρώσεις, το 2015 ο Ομπάμα τις αυξάνει κηρύσσοντας τη Βενεζουέλα «απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ»(!) και το 2017 ο Τραμπ τις κλιμακώνει εμποδίζοντας ακόμη και την αγορά φαρμάκων και τροφίμων. Όσο για τη μετανάστευση λόγω της κρίσης, δυστυχώς δεν είναι «προνόμιο» της Βενεζουέλας. Εκατομμύρια είναι π.χ. οι Κολομβιάνοι που έχουν αναγκαστεί να καταφύγουν σε τρίτες χώρες, όπως και κάτοικοι άλλων χωρών της περιοχής (για παράδειγμα, οι πρόσφυγες στο Μεξικό από την Ονδούρα είναι διπλάσιοι των Βενεζουελάνων).
8ο: «Στη Βενεζουέλα παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα». Ψέμα!
Ας αναλύσουμε τα αποτελέσματα των βίαιων συγκρούσεων του 2017, στις οποίες έχασαν τη ζωή τους 131 άνθρωποι: Α. 13 πυροβολήθηκαν από την αστυνομία (40 αστυνομικοί συνελήφθησαν και δικάστηκαν για αυτούς τους φόνους). Β. 9 αστυνομικοί σκοτώθηκαν από ένοπλους «διαδηλωτές». Γ. 5 άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί ή λιντσαρίστηκαν από «διαδηλωτές». Η πλειοψηφία των υπόλοιπων σκοτώθηκε: Δ. Ενώ χειρίζονταν εκρηκτικά. Ε. Ενώ προσπαθούσαν να προσπεράσουν τα οδοφράγματα της αντιπολίτευσης. ΣΤ. Από άλλα «ατυχήματα» (π.χ. ρίψη βαριών αντικειμένων από κτίρια σε περαστικούς).
9ο: «Στη Βενεζουέλα δεν υπάρχει ελευθερία της έκφρασης». Ψέμα!
Αρκεί να δει κανείς τις εικόνες του Γκουαϊδό να μιλά σε δεκάδες μικρόφωνα σε δημόσιο χώρο, ή να δίνει καθημερινά συνεντεύξεις σε ξένα ΜΜΕ, για να καταλάβει ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι αναληθής. Επιπλέον στη Βενεζουέλα, σε αντίθεση με άλλες λατινοαμερικάνικες χώρες, οι δημοσιογράφοι δεν δολοφονούνται ούτε «εξαφανίζονται» επειδή κάνουν τη δουλειά τους.
10ο: «Η διεθνής κοινότητα ανησυχεί για την κατάσταση της δημοκρατίας στη Βενεζουέλα». Ψέμα!
Αυτό που εννοούν ως διεθνή κοινότητα, δηλαδή οι ΗΠΑ, ένα τμήμα της Ε.Ε. και η Ομάδα της Λίμα, έχει επιλεκτικές ανησυχίες. Δεν ανησυχεί για τους αιχμαλώτους που βασανίζονται στο Γκουαντάναμο. Δεν ανησυχεί για τους ηγέτες κοινωνικών κινημάτων και τα στελέχη οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα που καθημερινά δολοφονούνται στην Κολομβία. Δεν ανησυχεί για τα καραβάνια των μεταναστών που προσπαθούν να ξεφύγουν από το δόγμα του νεοφιλελεύθερου σοκ που εφαρμόζεται στην Ονδούρα. Δεν ανησυχεί για τις σχέσεις της οικογένειας Μπολσονάρου με την παραστρατιωτική συμμορία που δολοφόνησε την Μαριέλ Φράνκο. Γενικά, κανείς τους δεν ανησυχεί για το βιασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων στις χώρες της Ομάδας της Λίμα και στις ίδιες τις ΗΠΑ. Πίσω από την επιλεκτική ανησυχία αυτής της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας για τη Βενεζουέλα υπάρχει το ενδιαφέρον όχι για τη δημοκρατία, αλλά για το πετρέλαιο, τον χρυσό, το κολτάνιο κ.λπ. Επιπλέον, δεν τηρούν πια ούτε τα προσχήματα: ο πρώην διευθυντής της CIA και νυν ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο δίνει εντολές στην Ομάδα της Λίμα μιλώντας μέσω τηλεδιάσκεψης στις συνεδριάσεις της, και διορίζει ως «ειδικό απεσταλμένο των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα» τον Έλιοτ Άμπραμς – αυτόν που καθοδηγούσε τα τάγματα θανάτου στο Ελ Σαλβαδόρ και τους κόντρας στη Νικαράγουα!
ΚΟΝΤΟΛΟΓΙΣ: Πρόκειται για μια γεωπολιτική σύγκρουση, που έχει μεταξύ άλλων μια διπλωματική και μια μιντιακή πτυχή. Σε αυτόν τον υβριδικό πόλεμο βομβαρδιζόμαστε από τόση «πληροφόρηση» που καταλήγουμε βαριά τραυματισμένοι λόγω παραπληροφόρησης.
Πρώτη δημοσίευση : ανάρτηση του Βασίλη Ξυδιά στο facebook
Πηγή: Αιρετικές ιδέες
Σχόλια